Ik heb dit weekend een vrij lang interview gelezen met Annemie Turtelboom, ik denk in Het Nieuwsblad, maar ik ben het niet helemaal zeker.
In het interview wordt ze geconfronteerd met een uitspraak van De Wever in zijn debatje met De Croo, vorige week in Terzake.
Vrij vertaald: De Croo: Turtelboom doet fantastisch werk op Justitie; de ene na de andere hervorming wordt klaargestoomd en dossiers die al jaren geblokkeerd waren worden nu opgelost en uitgevoerd. De Wever: Hoeveel wetsontwerpen heeft Turtelboom reeds ingediend bij de commissie Justitie van de Kamer? De Croo: De Wever: Hoeveel wetsontwerpen heeft Turtelboom reeds ingediend bij de commissie Justitie van de Kamer ? Gezien u niet wil antwoorden, zal ik het zelf doen. Nul. Nul!
Daarop zegt Turtelboom het volgende: Ik heb al heel wat gerealiseerd en verschillende dingen die ik beloofd had zijn reeds klaar. Maar De Wever vergeet dat niet alles langs de Justitiecommissie en het Parlement passeert. De Wever liegt.
Eigenaardige logica, of met andere woorden, 'om het even wat uitkramen', of nog: bs.
De Wever liegt absoluut niet, want Turtelboom heeft nog geen enkel wetsontwerp bij de commissie Justitie van de Kamer neergelegd. Op geen enkel moment heeft De Wever beweerd dat Turtelboom nog niets heeft gedaan of niets doet.
Sommige zware woorden worden te licht in de mond genomen.
LC
P.S.: Wanneer ligt het eerste wetsontwerp bij de Kamercommissie ?
De socialisten hebben al altijd miserie gehad met zwart geld. En door de trauma's uit het verleden reageren zij op de woorden 'zwart geld' zoals op het geluid van de nagel van de schoolmeester op het bord, of het gekajiet van een hond op wiens staart men juist heeft getrapt.
Zwart geld veroorzaakt een Pavloviaanse reactie: zo snel en zo ver mogelijk weglopen.
Opmerkelijk is dat de SP.a veel rapper wegloopt dan de PS. Waarschijnlijk komt dat door de decennialange relatie van de PS met zwart geld.
De feiten: bij de Zwitserse banken staat er ongeveer 30 miljard euro op rekeningen die toebehoren aan Belgen. Uiteraard heeft de Belgische fiscus daar nog nooit één euro belastingen of voorheffing van gezien, want in Zwitserland bestaat het bankgeheim. Bij de Zwitserse banken zijn rekeningen nummers en geen namen. Alleen de bank kan de nummers linken aan namen, maar mag en kan deze informatie niet vrijgeven. In Zwitserland is in bankzaken de discretie en de anonimiteit absoluut. Veel landen, onder meer ook de Verenigde Staten en Europa dringen er al lang op aan bij Zwitserland om het bankgeheim op te heffen of af te schaffen ( belastingontduiking, misdaadgeld, druggeld, witwassen ). En de druk wordt groter. Maar wat olie is voor Noorwegen, aardgas voor Engeland en Nederland en wijn voor Frankrijk, is het bankgeheim voor Zwitserland; het is hun trademark, hun handelsfonds. Je kan je je dus voorstellen dat Zwitserland niet zomaar zijn handelsfonds zal opgeven; horloges en chocolade brengen heeeeel veeeeel minder op. De Zwitsers spartelen als duivels in een wijwatervat en één van de manieren om druk van de ketel te halen is individuele akkoorden sluiten met individuele landen, om zo, bijvoorbeeld, het Europees Blok uit mekaar te spelen.
De Zwitsers kennen de zeer flexibele manier waarop wij met onze principes omgaan en zouden recent aan België het volgende voorstel hebben gedaan: wij zullen die 30 miljard euro op die ' Belgische ' rekeningen éénmalig belasten aan 33 % en wij zullen de opbrengst - 10 miljard euro - doorstorten aan België; als tegenprestatie houden jullie op met het vragen van de opheffing van ons bankgeheim; jullie laten dat gerust en jullie laten ons gerust.
Je zag de euro-tekentjes onmiddellijk fonkelen en dansen in de ogen van Didier Reynders; anderen zagen reeds het einde van onze begrotingsproblemen voor de komende drie/vier jaar. En zelfs bij de PS hadden ze moeite om hun glimlach te verbergen en 's avonds knalden ten huize Onckelinckx de champagnekurken tegen het plafond alsof ze Agusta-helicopters aan het neerschieten waren.
Maar kleine John was kwaad, zeer kwaad, en mokte. Hij die officieel is aangesteld om alles wat ook maar iets te maken heeft met 'zwart' ( geld, werk, enz. ) meedogenloos op te sporen en te bestraffen, kon zich niet voorstellen dat iemand ook maar zou overwegen om dit voorstel te aanvaarden. Hij trok de deur van zijn kabinet dicht en in de auto, op weg naar Oostende, twitterde hij: in dat geval stap ik uit de regering ! Toen journalisten dit meedeelden aan Reynders antwoordde die op zijn geëigende laconieke manier: " Spijtig. Het was een goede collega."
En nu schoot ook de jonge Tobback in een socialistische furie. In dat scenario, zei Bruno, zullen ook Johan Vande Lanotte en Monika De Coninck de regering verlaten. Ik wil hier direct wedden voor een bak Omer dat Bruno dit gezegd heeft zonder dat Vande Lanotte of De Coninck hiervan op de hoogte waren. Naar verluidt was vooral Johan 'not amused' en zou hij gezworen hebben dat de jonge Tobback hier zeer snel de prijs zal voor betalen, officieel of in het zwart, hij mag kiezen.
We moeten beslissen.
Indien de keuze zou zijn; ofwel incasseren we vandaag de 10 miljard euro, ofwel wachten we tot 2015 wanneer het bankgeheim in Zwitserland zal afgeschaft zijn en de Belgische fiscus met de voorhamer zal kunnen taxeren, innen, en reusachtige boetes opleggen, dan zou ik voor kleine John kiezen. Indien de keuze evenwel is: ofwel incasseren we vandaag de 10 miljard euro, ofwel zullen we tot het einde onzer dagen nooit één euro aan belastingen en boetes ontvangen, omdat het bankgeheim tot het einde onzer dagen zal blijven bestaan, dan word ik pragmatisch en ga ik voor de 10 miljard euro, nu.
Hou in dat geval de SP.a alstublieft op afstand, want anders zijn ze nog in staat om de 10 miljard te verbranden.
Weken geleden reeds heb ik gewaarschuwd voor het wijzigen van een wet, die een aantal jaren zijn degelijkheid heeft bewezen, naar aanleiding van één zeer speciaal en uitzonderlijk geval. Weken geleden heb ik gewaarschuwd voor het wijzigen van een wet, om in te gaan op de roep van het volk, de roep van de straat, vooral ook als dat roepende volk niet zo talrijk is en de roep van de straat enkele ranzige kantjes heeft. Maar populisme is voor veel politici een onweerstaanbare drang, en hoe meer waarschuwingen hoe meer ze die in de wind slaan. In die wetenschap heb ik vorige week nog een wanhopige oproep gedaan: doe dit toch niet overhaast, holderdebolder; denk er nog eens goed over na, vooral daar je hier niet kan spreken van hoogdringendheid. Enkele weken reflectie zijn perfect mogelijk.
Natuurlijk heeft men de wetswijzigingen, pakweg twee weken na de vrijlating van Martin, door de Ministerraad gejaagd, met alle gevolgen van dien. Dit geldt zowel voor de wijzigingen in de wet Lejeune, als voor de wijzigingen in de werking van de strafuitvoeringsrechtbanken.
Ik wil even een paranthèse maken; dit fenomeen, dit procédé, deze manier van werken is één van de hoofdoorzaken voor de juridische en maatschappelijke anarchie waarin ons land al jaren is verzeild. Een wet die in ons Parlement wordt goedgekeurd en waarmee daarna geen moeilijkheden rijzen en problemen ontstaan, is in ons land een echt mirakel, een rariteit. En de reden is het niet voldoende en diepgaand nadenken over alle consequenties van wat men zal goedkeuren, consequenties van de beslissing zelf, maar ook consequenties op reeds bestaande wetten, op koninklijke en ministeriële besluiten, op Europese regelgeving, op verdragen, op vroegere engagementen, op rechtspraak, op het gedrag van de mensen, enz. Voor iedere nieuwe wet die goedgekeurd wordt moeten er vijftig bestaande worden gewijzigd of aangepast; tegen iedere wet die goedgekeurd wordt komen er tientallen klachten, bij de rechtbanken, bij de Raad van State, bij het Grondwettelijk Hof, bij het Europees Hof, enz.. Indien je vanuit een ruimtesatteliet zou neerkijken op onze wet- en regelgeving, dan zou je het meest schreeuwlelijke patchwork zien dat ooit is gemaakt.
De wijzigingen aan de wet Lejeune en aan de werking van de strafuitvoeringsrechtbanken werden door de Ministerraad op een drafje goedgekeurd.
Binnen de 48 uur heeft ongeveer iedere jurist, strafpleiter, strafrechtspecialist, strafuitvoeringsspecialist, gerechtelijk psycholoog, betrokkene bij het gevangeniswezen, een opiniestuk geschreven waarin de wijzigingen worden beschreven als gedrochten, nog maar eens.
De wijziging van de termijnen voor vrijlating in functie van de lengte van de straf, is ondoordacht en arbitrair gebeurd. Meerderen, waaronder Jef Vermassen, hebben, als voorbeeld, de volgende anomalie blootgelegd: wie veroordeeld wordt tot 30 jaar kan pas na 15 jaar zijn invrijheidsstelling krijgen; wie veroordeeld wordt tot 29 jaar, kan na 10 jaar de invrijheidsstelling krijgen ! Met andere woorden, één jaar verschil in de straf, is vijf jaar verschil in de gevangenis. De strafpleiters wijzen er nu al op dat de hele strategie van de pleidooien en de filosofie van de strafbepaling volledig zal overhoop gegooid worden, zonder dat iemand er enig zicht op heeft wat uiteindelijk het resultaat zal zijn.
Johan Platteau, strafpleiter die minder vaak aan het publiek debat deelneemt, neemt dit keer het voortouw met een verwoestend oordeel over de wijzigingen in de werking van de strafuitvoering en de strafuitvoeringsrechtbanken. Hij maakt die met de grond gelijk. Met deze wijzigingen gaat men in de praktijk regelrecht is tegen de principes van de eigen wetgeving. Tot nu toe oordelen de strafuitvoeringsrechtbanken zelfstandig en onafhankelijk over de invrijheidstelling ( tot ieders tevredenheid, behalve in dit ene hoogst uitzonderlijk geval.). In de nieuwe wet is het totaal gedaan met de onafhankelijke strafuitvoeringsrechtbanken, absoluut gedaan. Voor een aanvraag voor de strafuitvoeringsrechtbank kan komen, moet er vooraf een positief advies zijn zowel van het Openbaar Ministerie als van het Gevangeniswezen. Concreet wil dat zeggen dat die twee een vetorecht hebben, en dat ze dat vetorecht kunnen baseren op om het even wat, ook op de volkswoede, ook op de bezwaren van de slachtoffers en/of nabestaanden. Ze moeten bovendien niets motiveren, niets uitleggen. Ze moeten gewoon niets doen. Ze moeten zelfs geen negatief advies geven. Zolang ze geen positief advies geven komt de aanvraag niet voor de Strafuitvoeringsrechtbank ! Men heeft altijd beweerd dat over de invrijheidsstelling alleen kan worden beslist door een onafhankelijke rechtbank, en zeker niet door de slachtoffers zelf of door de straat. Met deze wetswijziging heeft men een bocht van 180° gemaakt. Platteau panikeert niet. Hij zegt heel cynisch: de eerste die deze nieuwe regeling aanvecht voor een rechtbank, zal gelijk krijgen. Terug naar af !
Onze politici zullen voor de zoveelste keer met het schaamrood op de wangen achterblijven, wat ze zo gewoon zijn dat ze er zelfs niet meer van wakker liggen.
Denken jullie nog altijd dat wij in een democratie en een rechtstaat leven ?
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg; er moet een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100 % subjectief.
Of je hem nu mag of niet, verafgoodt of niet, je kan er niet omheen. Bart De Wever ( N-VA ) is populair en heeft charisma. Sinds enkele maanden vertoeft hij op een eenzame hoogte, zonder zelf te gaan zweven.
In het land van de blinden is éénoog koning ? Ik denk dat het dieper gaat.
Zijn populariteit en charisma enkel toeschrijven aan zijn deelname aan ' De Slimste Mens' is uiteraard belachelijk en drukt pure frustratie en jaloezie uit. Hij heeft de handschoen opgenomen, de uitdaging aanvaard en heeft meegedaan; het publiek heeft hem ontdekt als mens, met een scherpe zin voor humor, zelfrelativering en een grote algemene kennis, van het Romeinse Rijk tot Story en Dag Allemaal. De mensen hebben het competitiebeest gevoeld, de trots, en uiteindelijk heeft hij het schitterend gedaan in een adembenemende finale en een top televisiemoment.
Elke politicus die hier smalend over doet ( met de kloot De Gucht voorop ) zou eerst ootmoedig moeten toegeven dat hijzelf niet eens de kloten aan zijn lijf had om mee te doen, uit schrik om af te gaan als een gieter.
Soit, De Wever stond er reeds voor De Slimste Mens en is overeind gebleven na De Slimste Mens.
Populariteit en charisma: altijd zichzelf zijn, altijd zichzelf relativeren, zin voor humor, uiterst scherp in het debat, zeer duidelijk in de analyse, complexe problemen simpel uitleggen, klare taal spreken, vooraf zeggen waar de grens ligt ( 'tot daar, maar niet verder' ), zijn engagement en zijn grenzen respecteren, gewoon doen, ook met overgewicht. De Wever komt gewoon over als een rustige, verstandige, normale mens.
Indien Bart De Wever het slecht BHV-akkoord had goedgekeurd, dan had hij zijn eigen doodvonnis getekend. Zelfs zijn tegenstanders zouden hem hiervoor moeten respecteren. " De Wever heeft zijn verantwoordelijkheid niet genomen". De Wever heeft juist wel zijn verantwoordelijkheid genomen ( ' tot hier, maar niet verder' ).
Maakt De Wever dan geen fouten ? Toch wel, en hij is de eerste om ze toe te geven. De episode met Jean Marie Dedecker die lid werd van de N-VA en terug werd afgestoten onder druk van de kartelpartner CD&V, was ongetwijfeld één van de moeilijkste momenten in zijn leven/carrière. Dat zag je ook aan hem; de man was aan het sterven. In dezelfde situatie zou De Gucht lachend over de grond rollen.
De Wever staat voor twee onzekere spannende jaren. Wat zal er gebeuren in Antwerpen? En in functie van Antwerpen, wat zal er gebeuren naar de verkiezingen van 2014 toe. Als alles voor hem meevalt, zal hij op een bepaald moment een verscheurende keuze moeten maken en dan zal hij misschien, voor het eerst, wat hij ook beslist, een deel van zijn aanhangers ontgoochelen en 'laten vallen'.
De Wever heeft zijn populariteit en charisma voor het grootste deel aan zichzelf te danken, maar voor een even groot deel aan zijn tegenstanders. Als je, vanuit een zwaktebod, alleen nog maar dag en nacht, zeven dagen op zeven, op je opponent kan schieten, hem beledigen, hem zwart maken, dan zou je moeten weten dat je de rode loper uitrolt.
Dat het 'gewicht' van Bart De Wever door de media tot een thema van de campagne werd gemaakt is ongelooflijk hallucinant. En zelfs in dit geval voel je bij de mensen alleen eerlijke bezorgdheid: 'We hopen dat hij er vlug weer beter uitziet'.
Is de N-VA meer dan Bart De Wever ? Natuurlijk. Maar laat ons een kat een kat noemen: voor een jonge nieuwe partij die plots zeer snel groeit, stellen zich veel problemen, ook en vooral op het vlak van het rekruteren van politiek personeel. Er zijn de idealisten, sympathisanten van het eerste uur, de nieuwkomers, uit het niets of van elders, de overlopers, de opportunisten, de goudzoekers.
Natuurlijk worden er in dat proces fouten gemaakt, maar ik begrijp niet hoe je daar als tegenstander een argument kan van maken. Je schiet op de N-VA omdat De Decker lid wordt, maar je vergeet te zeggen dat je, ervoor, De Decker wel bij jou partij hebt binnengehaald...?
Vlaams Belangers bij de N-VA ? So what ? Hoeveel Volksunie mandatarissen zijn er niet bij de CD&V of de Open VLD terecht gekomen?
Is Bart De Wever 'the one and only'? Natuurlijk niet, en ik vind overigens dat de N-VA het in een paar jaar tijd niet zo slecht heeft gedaan, in elk geval beter dan wat De Decker of Spirit ooit hebben gerealiseerd.
Er zijn de oude klassieke Volksunieërs, Bourgeois, Brepoels, e. a. die nog altijd een beetje waken over de authentieke uitgangspunten. Daar is niets mis mee.
Er zijn een aantal gevestigde waarden opengebloeid die zeker hun voet mogen zetten naast die van om het even wie, in om het even welke andere partij. Jan Jambon, Liesbeth Homans, Ben Weydts, Siegfried Bracke, Minister Muyters. Een aantal nieuwe jonge krachten hebben zeer vlug de kans gekregen om zich te tonen; vooral Francken is een topper in wording en nu al een zeer valabele stem in alles wat met immigratie en vreemdelingenbeleid te maken heeft. En zo zijn er nog. Bovendien heeft de N-VA ook aandacht voor de allerkleinsten: ze hebben zelfs een tuinkabouter.
Als de N-VA het in oktober 2013 en in 2014 zeer goed doet, dan zullen er opnieuw groeipijnen zijn en zullen er weer tientallen mensen moeten getraind worden en hun weg moeten vinden. Geef ze verdorie de tijd en de kans. Ook bij de andere partijen zijn nieuwelingen langzaam gegroeid. Waarom zou dat binnen de N-VA niet mogen ?
Een paar tips:
- ik zou Ulla Werbrouck rekruteren: bekend in West-Vlaanderen, deskundigheid in sport en jeugd en reeds basiservaring in het Parlement
- laat jullie niet meer vangen door kortgerokte spoedartsen en hun drugverslaafde vriendjes
Bart De Wever en de N-VA zullen ongetwijfeld nog vaak met hun hoofd tegen de muur lopen, zullen zeker nog fouten maken, zullen waarschijnlijk verkeerde inschattingen en keuzes maken, maar zolang ze zichzelf blijven en eerlijk en rechtlijnig blijven tegenover de mensen, zullen ze nog lange tijd op meer kunnen rekenen dan het eenvoudig voordeel van de twijfel.
LC
P.S.: 1. Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
2 . Ik neem voortdurend Karel De Gucht als benchmark. Dit is gewoon omdat De Gucht de verpersoonlijking is van immoraliteit en amoraliteit in hun absolute vorm.
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen, op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg; er moet een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100 % subjectief.
Ze lopen niet dik bij de CD&V. Gaston Eyskens, Theo Lefèvre en P.W. Seghers zijn al lang dood. Tindemans leeft nog, en zijn fameuse toespraak in de Kamer over de Grondwet als een vodje papier hangt nog bij velen in het geheugen. Chabert wil nog altijd op de officiële foto staan; niemand wil Mark Eyskens zijn overblijvende illusies afnemen, uit medelijden; Luc Vanden Brande mag bij de VRT nog eens uitzoeken wat het woord cultuur betekent, enz. Yves Leterme is weg, Marianne Thyssen is weg, Leo Delcroix is moeten gaan lopen en wordt daar al jaren zeer goed voor betaald. En Marc Van Peel heeft zich in Antwerpen verborgen op de SP.a lijst. Jean Luc Dehaene is met Dexia afgegaan als een gieter en het trekpaard is een oude, zij het zeer rijke, knol geworden.
Eigenlijk zie ik er maar één die in deze rubriek thuishoort: Kris Peeters; rustige vastberadenheid, verstandig, drukt zich goed uit, inspireert vertrouwen en ziet er goed uit. Terecht al jaren in de top-3 van de Vlaamse politici. Is soms een beetje te ambitieus in zijn uitspraken, waardoor hij moet terugkrabbelen. Het weze hem vergeven.
Hilde Crevits verdient een vermelding: ze is populair, direct,vlot, bij de pinken en rad van tong en blijkbaar slaagt ze er ook in om regelmatig iets gedaan te krijgen. Niet slecht, maar net niet.
In de Federale regering zitten zeer goede CD&V dossierministers, vakmannen, zoals Steven Vanackere en Pieter De Crem. Vanackere zal nooit een stemmenkanon zijn, en het kanon van De Crem schiet eigenlijk alleen maar is zijn historisch bastion, Aalter. De krullen en de Rambo-bijnaam zijn enkel interessant voor cartoonisten.
Wouter Beke zal wel een goede Voorzitter zijn en een verstandig man, maar als Leterme grijs was, dan is Beke grijzer dan grijs. De woorden 'Beke' en 'charisma' kan je onmogelijk samen in één zin gebruiken.
Er lopen nog rare vogels rond in de partij. Rik Torfs denkt dat hij populair is en veel charisma heeft. Het probleem is dat hij de enige is die dat denkt. Jurylid in ' De Slimst Mens' zal wel eeuwig zijn hoogtepunt blijven.
Eén van de zeldzaamste exemplaren is Servais Verherstraeten. Als men zoveel keer over een voetmat had gelopen als over Servais Verherstraeten, dan lag die voetmat als jaren in het containerpark.
Wat mij verontrust bij de CD&V is, dat je weinig opkomend talent er ziet bovenuit steken. Dit is niet zo verrassend. Hoe geraak je voor de CD&V in het Parlement ? - ofwel ben je de zoon of de dochter van je vader ( Van Rompuy, Dehaene, Declerck, enz. ) - ofwel ben je een bescheiden partijsoldaat die de partijleiding naar de Kamer loodst via het opvolgerschap. - ofwel ben je een kopie van Servais en zweer je dat je in je hele carrière nooit één keer niet akkoord zal zijn, ook niet een beetje.
Bij De CD&V gaat het de laatste jaren slecht tot zeer slecht, maar nooit is er enige dissidentie. Op die manier verkwijnen partijen bij gebrek aan zuurstof.
Ik ben er heilig van overtuigd dat, indien je populariteit en charisma apart zou kunnen meten en dan samentellen, Wilfried Martens er als eerste zou uitkomen, vooral als je Miet op zijn schoot zet.
LC
P.S.: Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen, op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg; er moet ook een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100 % subjectief.
We gaan niet terug naar de PVV, onzaliger Vlaamse gedachtenis. We blijven bij VLD en Open VLD.
Guy Verhofstadt had charisma en was populair ( behalve bij Jef Houthuys ). Ik denk niet dat daar veel betwisting over bestaat. Ook in het Europees Parlement blijft hij niet onopgemerkt en is hij een boegbeeld voor veel pro-Europeanen.. Hij zal zeker in de geschiedenisboeken staan, ook al was zijn balans in België niet onverdeeld positief. De Gucht heeft negatief charisma en verstaat de kunst om zich voortdurend onpopulair te maken. Zijn hautaine houding doodt elk greintje charisma en meteen ook elke sympathie. " Ik ben slimmer dan jullie allemaal", is paradoxaal genoeg niet zo'n verstandige houding. " Ik sta boven de wet", trouwens ook niet. Dewael: populair in Tongeren, berucht voor zijn gespleten tong; krijgt vaak het bovenste knopje van zijn hemd niet dicht. Somers: populair in Mechelen, maar er is iets mis mee; wordt nauwelijks herinnerd als Vlaams Minister President.
Herman De Croo: ongelooflijk maar waar, populair en charismatisch, zelfs buiten Michelbeke. Ook de zelfverklaarde wijste man van België kan zich zwaar vergissen: nog niet zo lang geleden noemde hij de Vlaams Nationalisten mentaal gehandicapten, en hij verontschuldigde zich daarna bij de mentaal gehandicapten. Dit typeert de man perfect: een franskiljonse, hautaine, belgicistische bourgeois. Een paard van Troje. Een schande. Verdient de doodstraf, enkel en alleen voor de manier waarop hij het Nederlands heeft verbasterd. Hij vond zogezegd neologismen uit; hij kent verdomme gewoon geen Nederlands.
De Open VLD zit niet in de Vlaamse regering en weegt daar dus niet zwaar.
In de Federale regering zitten drie zwaargewichten:
Annemie Turtelboom: bekwaam, harde werker, harde tante. Populair zal ze nooit echt worden, charismatisch is ze reeds voor een stuk. Opvallend is haar beschikbaarheid voor de pers. Of de verhuis naar Antwerpen een goede zet is, zal nog moeten blijken. Hopelijk toch voor haar familie.
Van Quickenborne is populair en charismatisch binnen een selecte groep, zij die hem Quickie noemen. Is te koud, te hard en te sec om veel supporters bij te winnen. Speelt wel luchtgitaar op zijn tuinfeest. Hoofddoel in het leven: het wereldrecord van Jos Chabert breken in het zoveel mogelijk op officiële foto's staan. ( Is goed bezig; heeft al een paar keer Philippe en Mathilde uit het beeld getackeld ).
Maggie De Block is een sterke moedige vrouw, leert snel bij en weet waar ze naar toe wil. Kan een voorbeeld zijn voor velen.
Wat overblijft is een beetje een grabbelton: Van Hengel is de sympathieke tafelspringer en cavalier seul in Brussel; veel middenmoters lijken definitief uitgerangeerd: Verwilgen, Keulen, Vautmans, Daems, Ceyssens, e.a.; de opkomende wonderboys hebben nog niet veel bewezen: Declercq, Rutten, De Gucht, Schiltz, al durft die laatste wel een groen blaadje opzoeken.
En...Alexander De Croo ? Onzeker, onvoorspelbaar, wispelturig; weet nog niet 'when to hold it' en 'when to fold it'; een beetje zin voor humor zou helpen. Tot nu toe zeker geen populair en charismatisch leider. Maar wat niet is kan nog komen.
LC
P.S.: Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen, op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg: er moet een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100 % subjectief.
Het Vlaams Belang heeft met De Winter een charismatisch en populair figuur, maar dan wel in een zeer zeer beperkte kring. Hij roept honderd keer meer weerstand op dan sympathie. Als je de kop van De Winter op tv ziet, heb je dan ooit al eens spontaan gedacht aan ' an officer and a gentleman' ? Ik niet. Ik denk altijd spontaan aan officieren die in een oorlogsfilm Duits spreken.
Alle anderen scoren nul op de schaal van populariteit en charisma, wat niet slecht is, gezien De Winter negatief scoort.
Je moet het maar doen: als partij sinds twee of drie jaar een Voorzitter hebben waarvan niemand de naam kent...!
Het Belang heeft een populair en charismatisch boegbeeld gehad, Marie-Rose Morel, kapot gemaakt door een smerige ziekte en door het Vlaams Belang zelf.
Over Frank Vanhecke zal de jury nog lang beraadslagen: zijn verleden blijft dubbelzinnig en besmet, al heeft hij toch zijn menselijk gelaat getoond, iets wat De Winter en Annemans niet zouden kunnen, zelfs als ze zouden willen.
De toekomst ? Geen, zeker niet met de dochters van De Winter.
LC
P.S.: Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen, op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg, er moet een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100% subjectief.
Bij Groen is men al lang anders gaan leven en de geitenwollensokkengeneratie is verdwenen, van Versteylen tot Aelvoet. Van Versteylen worden we de laatste paar jaar niet meer echt vrolijk, en Magda Aelvoet heeft eigenlijk nooit onze dagen opgevrolijkt, vooral niet wanneer ze minister was.
Jos Gysels was een geval apart. Hij was groen en een beetje de grijze intellectueel. Tot hij op een bepaald moment het 'geniale idee' had om het cordon sanitaire rond het Vlaams Blok uit te vinden. Dat heeft hem populariteit, charisma en de titel van Minister van Staat opgeleverd. Hij heeft daar een tijd op geteerd en begon van zichzelf te vinden dat hij echt een staatsman was. De afstand met het volk werd groter en Gysels werd grijzer.
De realiteit is natuurlijk dat het cordon sanitaire het Vlaams Blok niet heeft klein gekregen, integendeel. Ik blijf ervan overtuigd dat het Vlaams Blok, zonder het cordon sanitaire, nooit die ongekende hoogte zou hebben bereikt. Gysels heeft de rode loper voor hen uitgerold. Hij heeft het mislukken van het cordon sanitaire nooit toegegeven. Maar hij heeft wel meegewerkt aan andere pogingen om het Blok te treffen, onder meer via de partijfinanciering. Ook mislukt. Hij wou populariteit kopen en zichzelf charisma geven. Het enige dat hij overhoudt is zijn zitje in de Kroonraad (... die nooit bijeenkomt. )
Daartegenover staan de authenticiteit, de pure natuur, het overgewicht, de lach en soms de traan, de onvermoeibaarheid, het eindeloos enthousiasme van moemoe: Mieke Vogels. Dat was volgens mij echte populariteit en oprechte uitstraling ( uitstraling past beter bij Mieke Vogels dan het wat academische charisma .) Soms was er te veel blabla, maar ook veel te veel boemboem, maar om op Mieke Vogels kwaad te worden moest je al een heel slecht karakter hebben. Voor mij mag er altijd wel zo iemand rondlopen in de Wetstraat.
De laatste paar jaar steunt Groen op een sterk duo: Wouter Van Besien en Meyrem Almaci. Hij is rustig en filosofisch, zij een passionaria en een hevig debater. Ze zijn zeer complementair en hun populariteit heeft nog een serieuze groeimarge. Het helpt dat Groen minder fundamentalistisch en meer pragmatisch is geworden. Zo wordt hun effectieve bijdrage aan het beleid groter.
Groen is bovendien sterker dan die twee. Ze worden omringd door enkele jonge leeuwen die in de luwte kunnen rijpen en toch nu ook al de kans krijgen om zich te tonen en te profileren.
Als er nog eens een stevige groene bries opsteekt in Europa, dan zal Groen er klaar voor zijn.
Spijtig genoeg zal er dan geen Mieke Vogels meer zijn, om ons aan haar warme boezem te drukken.
LC
P.S.: Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen, op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg, er moet ook een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100 % subjectief.
De SP.a heeft extremen: een paar populaire mensen met echt charisma, en een aantal mensen waarvan je het gebrek aan charisma zelfs niet met badkamermeubilair kan beschrijven.
Louis Tobback, de grote kleine van Leuven steekt er bovenuit. Je kan er voor of tegen zijn, maar je kan er niet naast kijken. Of nog: als hij spreekt wordt er, zelfs nu nog, geluisterd. Zijn houdbaarheidsdatum ligt ergens in het oneindige. Veel anderen hadden iets, maar ze zijn allemaal slachtoffer geworden: Willy Claes van Agusta, Frank Vandenbroucke van Caroline Gennez, Caroline Gennez van Bruno Tobback, en Steve Stevaert van zichzelf. Nog anderen, zoals Luc Vandenbossche, hadden charisma, maar zaten gewoon in de verkeerde partij.
In de Vlaamse regering zit de socialistische vrouwenbond. Freya: interessant, minder verfrissend dan vroeger, maar nog altijd onstabiel en onzeker in haar beslissingen; geen echte hoogvlieger. Groencertificaten, minder certificaten, geen certificaten, toch weer certificaten, en dit alleen maar over zonnepanelen... Ingrid Lieten zal volgens mij geen lange ministercarrière hebben, zelfs geen lange carrière als politica. Te zakelijk, te koel, te slordig en zeer sectair. Geen charisma en zal nooit een stemmenkanon worden. Toekomst: wellicht topjobs in de administratie, overheidsbedrijven, e.d.
In de Federale regering zit het tweede zwaargewicht: Johan Vande Lanotte: incontournable, stevig, wordt vertrouwd. Heeft charisma, maar iets te houterig om echt populair te zijn. Monika Deconinck: nieuw, uitstekende vakminister. Ideale combinatie: West-Vlaamse roots en Antwerpse ervaring.
Opvallend hoe de charismatische en populaire Parick Janssens van tien jaar geleden, uitgeblust lijkt, of is dat maar schijn?
Voor de toekomst lijken Gennez en Van Velthoven nu al bijna uitgerangeerd, al is er binnen de SP.a altijd veel turbulentie. John Crombez heeft het grootste potentieel en de beste mentor.
En de Voorzitter, Bruno Tobback ? Veel gebreken van papa, minder kwaliteiten. Koud, kort, hard, weinig diepgang. Absoluut geen zin voor humor ( of hij kan het goed verbergen ) en te weinig 'fond'. Kan groeien, maar ik voel het niet echt: geen charisma en beperkte kansen om populair te worden.
Buitenbeentje bij de SP.a: Daniel Termont: populair en charismatisch. Een toffe pee !
LC
P.S.: Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
De lucht is ijl. 40 % is dan ook duizelingwekkend hoog. The sky is the limit, maar de bomen groeien niet tot in de hemel, of wel soms ?
Hoe de N-VA erin geslaagd is om zo hoog te scoren is een lang en complex verhaal. Maar even interessant is de vraag hoe de drie traditionele partijen zo diep zijn gevallen.
De bijzonderste redenen over een langere tijdsperiode zijn volgens mij:
- de arrogantie van de macht; de macht behoort ons toe - niet meer horen en zien wat de mensen zeggen en willen, of er geen rekening meer mee houden - belangrijke politieke, sociale en culturele stromingen verkeerd inschatten - belangrijke nieuwe problemen en uitdagingen niet onderkennen, aanpakken en oplossen - er in 30 jaar niet in slagen om ons weg te halen uit de top-3 van de belastingkampioenen - er in 30 jaar niet in slagen om de perceptie weg te werken dat het nog altijd de Franstaligen zijn die het laatste woord hebben in dit land - er niet in slagen belangrijke hervormingen snel en efficiënt door te voeren - altijd dezelfde verhaaltjes blijven vertellen ook al gelooft niemand die nog - de oude politieke cultuur met alle middelen willen in stand houden - kinderachtige betutteling - een tsunami van regels en regeltjes, enz.
De recente redenen voor het verval situeren zich in de laatste vijf jaar, meteen ook de periode van de ontbolstering van de N-VA:
- van bij de aanvang, het verkeerd inschatten en aanpakken van de N-VA - van bij de aanvang, de onbegrijpelijke onderschatting van de figuur Bart De Wever - geen eigen agenda, geen eigen thema's meer; alle tijd en energie gaat naar het afblokken en het demoniseren van de N-VA; de mensen zijn die onophoudende massale aanvallen op de duur kotsbeu, en niemand voelt dat aan - het aanvallen van de N-VA en Bart De Wever met absoluut voorbijgestreefde en onaanvaardbare middelen - WO II, fascisten, nazi's, mentaal gehandicapten; de mensen, de meeste zijn overigens na de oorlog geboren, pikken dit niet meer, en zelfs dat voelt men niet aan; de hautaine domheid van De Gucht alleen al, heeft de N-VA zeker enkele procenten opgeleverd - het bijna crimineel verkeerd inschatten van de Vlaamse publieke opinie in het dossier BHV; voor veel doodgewone Vlamingen was dit het ene dossier waarop niet kon en mocht toegegeven worden; geen prijs, geen compensaties; en toch zijn we nog maar eens plat op de buik gegaan - een regering vormen zonder Vlaamse meerderheid in het Parlement - de onmogelijkheid om het BHV-compromis geloofwaardig te verkopen; veel mensen blijven zich gerold voelen - het bijna crimineel verkeerd beoordelen van de mening van zeer veel mensen, dat deze verkiezingen natuurlijk over veel meer gaan dan over het gemeentebeleid; wat veel mensen in 2014 willen doen, willen ze nu al aankondigen - het totaal niet beseffen dat hoe langer hoe meer mensen op het zootje uitgekeken zijn; de mensen willen echte verandering; andere en betere; geen oude wijn in oude zakken meer - het niet beseffen dat, vooral in tijden van crisis, de mensen een perspectief willen, een beetje hoop, een beetje frisse lucht.
De hoge vlucht van de N-VA is voor een groot deel te danken aan Bart De Wever, aan de mandatarissen en de N-VA'ers zelf; voor een bijna even groot deel is de hoge vlucht te danken aan de pretentieuze, minachtende houding van de drie traditionele partijen. Eigen schuld, dikke bult.
Wordt het op 14 oktober 40 % voor de N-VA ? Ik denk het niet.
Wordt het een grote overwinning voor de N-VA ? Hoogstwaarschijnlijk.
Kunnen de traditionele partijen de situatie nog rechttrekken voor de verkiezingen van 2014 ? Ik vrees er voor.
Zoals gezegd heb ik enkele dagen geleden een klacht ingediend bij het Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding tegen Jurgen Verstrepen.
Ik had twee motieven om dat te doen: - principieel tegen Verstrepen - om de werking en de 'filosofie' van het Centrum concreter te leren kennen
Aanleiding: tweet van Jurgen Verstrepen: " Niet zeveren, als we samenleggen ( public funding ) dan kunnen we toch een Albanees vinden én betalen die Michelle Martin neerlegt...kandidaten ?"
Ik heb mijn klacht als volgt verwoord: "...tegen de heer Jurgen Verstrepen, Vlaams Parlementslid, voor een tweet van 28 augustus 2012, waarin bovenvermelde zich zeer expliciet en overduidelijk discriminerend en racistisch uitlaat tegen Albanië als natie, tegen de Albanezen als volk en tegen de Albanezen als bevolkingsgroep in ons land..."
Wil je iets weten ? Het Centrum heeft geantwoord. Wil je nog meer weten ? Het Centrum verklaart de klacht ongegrond ? Verrast ? De kers op de taart ? Het Centrum antwoordt naast de kwestie ? Verrast ?
Lees even mee.
" ...Daarnaast betreuren wij uiteraard het uiterst stigmatiserende karakter ten opzichte van de Albanese gemeenschap en hebben wij zeker begrip voor de verontwaardigde reacties hierop. Vanuit juridisch oogpunt zijn er o.i. echter onvoldoende aanwijzingen dat de heer Verstrepen ook doelbewust wilde aanzetten tot discriminatie, haat of geweld ten aanzien van personen met de Albanese nationaliteit of van Albanese origine. Om die reden kan het Centrum de uitlatingen enkel afkeuren, maar zijn verdere stappen op basis van de Antiracismewet niet aan de orde..."
Je moet maar durven.
' onvoldoende aanwijzingen dat Verstrepen doelbewust wilde aanzetten tot discriminatie, haat of geweld tegen Albanezen...' DAT IS MIJN KLACHT NIET. MIJN KLACHT IS NIET DAT VERSTREPEN WILDE AANZETTEN TOT DISCRIMINATIE, HAAT OF GEWELD T.A.V. ALBANEZEN...!!!
Mijn klacht is dat: VERSTREPEN ZICH ZEER EXPLICIET EN OVERDUIDELIJK DISCRIMINEREND EN RACISTISCH UITLAAT TEGEN ALBANEZEN.
Daar antwoordt het Centrum niet eens op !
Ik stel nogmaals de vraag die ik reeds gesteld heb: wat indien er in de tweet van Verstrepen, in plaats van Albanees, 'Moslim' of 'Marokkaan' had gestaan, bijvoorbeeld ?
Ik heb nog wel een paar opmerkingen over de absurde motivatie van het Centrum.
- ik noteer dat er een nuanceverschil is tussen 'uiterst stigmatiserend' en 'racistisch'. Waar de grens ligt bepaalt het Centrum.
- ik stel vast dat 'aanzetten tot discriminatie, haat of geweld' volkomen legaal is en perfect kan, zolang het maar niet 'doelbewust' is. Hoe maken zij uit of iets doelbewust is of niet ? Intentieproces ?
- niemand kan toch betwisten dat de tweet van Verstrepen wel degelijk aanzetten is tot haat en geweld; explicieter kan niet. En niemand gelooft toch dat Verstrepen niet doelbewust heeft geschreven wat hij heeft geschreven, of volgen we de uitleg dat het maar een 'grapje' was.
Ik vind al langer dat Jozef De Witte en zijn Centrum zich zeer veel rechten en bevoegdheden toeëigenen. De wetten bestaan. De Witte moet erop toezien dat ze gerespecteerd worden en, indien niet, tussenkomen.
Hij moet de wetten niet interpreteren, versmallen, uitbreiden of doen toepassen volgens zijn eigen ideeën die hier absoluut niet relevant zijn, noch 'à la tête du client'
De zin is lang, maar mijn verontwaardiging moest er in één gulp uit.
Als je als ex-partijvoorzitter van de SP, als lid van het Vlaams parlement, en als burgemeester van Antwerpen, in het kader van de verkiezingsstrijd, de tweede op de lijst, Mevrouw Kherbache, met veel kabinetservaring maar weinig of geen studio- en camera-ervaring, naar Terzake stuurt om rechtstreeks in debat te gaan met Filiep De Winter, een van de meest geslepen debaters op televisie, die alle knepen van het vak en alle truken van de foor kent, over migratiebeleid en migratieproblemen, sinds altijd het handelsmerk van het Vlaams Belang, dan ben je in mijn woordenboek een lafaard.
Met voorbedachte rade iemand naar de slachtbank sturen, dat doe je niet. Je gaat zelf.
Shame on you !
LC
P.S.: Mevrouw Kherbache heeft haar best gedaan, maar zij had van in het begin geen enkele kans in deze ongelijke strijd, met dank aan haar lijsttrekker.
Annemie is op zoek naar nieuwe locaties, terreinen, gronden voor de bouw van nieuwe gevangenissen in de toekomst.
Ze stelt een mooie wervende mail op - als tegenprestatie zal dat voor de bewuste gemeente/streek drie- à vierhonderd nieuwe jobs creëren.
Annemie duwt op 'send' en de mail vertrekt naar alle Vlaamse gemeenten. FOUT !
Annemie duwt op 'send' en de mail vertrekt enkel naar de Vlaamse gemeenten met een Open VLD burgemeester...
Wat is hier de prioriteit: beschikbare en geschikte gronden vinden voor de nieuwe gevangenissen, of aan enkele Open VLD burgemeesters een cadeau doen ?
De nieuwe politieke cultuur is inderdaad ver weg!
Wat mij mateloos intrigeert is de vraag: WAAROM KUNNEN ZE HET NIET LATEN ? Telkens en telkens opnieuw weer ? Kan er nu echt niets meer beslist worden zonder gefoefel en gesjoemel. Moet je zelfs de schijn van onpartijdigheid niet meer ophouden ? Zij hebben geen gêne meer. Geen greintje. De arrogantie van de macht is op een hallucinante manier blijkbaar een verworven recht geworden.
Schande. Waar blijft onze verontwaardiging ?
LC
P.S.: De anderen doen het ook, is geen excuus. Integendeel. Met propere handen kan ook.
'De nieuwe politieke cultuur'. Wat ? De nieuwe politieke cultuur.
" 'Nacht'? zei de zon, nooit van gehoord." ( Karel Jonckheere )
Voor de jongere lezers toch even preciseren: een tiental jaar geleden was de nieuwe politieke cultuur de belangrijkste prioriteit op de politieke agenda. Om het geloof en het vertrouwen van de burgers in de politiek terug te winnen. Eén van de hoofdmoten van die nieuwe cultuur zou het afschaffen van de politieke benoemingen zijn.
Is er iets van gekomen ? Een beetje nieuwe wijn in oude zakken Maar nieuwe wijn in oude zakken wordt ook snel oud. Misschien een kleine verandering in het woordgebruik. Men spreekt nu niet meer over de partijkaart van iemand maar over zijn politieke signatuur. Mooi toch.
Tot een paar maanden geleden had ik de term 'nieuwe politieke cultuur' van mijn harde schijf gewist.
Maar er is nooit zo veel sprake geweest van politieke benoemingen als de laatste maanden, weken en dagen. Iedere week ligt er wel een dossier op de regeringstafel waarover gekibbeld wordt, niet over de inhoud, maar over de eraan vasthangende benoemingen.
En plots dacht ik weer aan de nieuwe politieke cultuur.
Het begon met anderhalf jaar onenigheid in de regering over wie welk postje moest krijgen, waardoor tientallen (top)benoemingen maanden werden geblokkeerd.
De naam Etienne Schouppe werd gelinkt aan Belgacom.
Als Luc Coene, Gouverneur van de Nationale Bank, iets zegt dat de CD&V en de SP.a niet graag horen, wordt onmiddellijk verwezen naar zijn open VLD- signatuur.
Als de drie entiteiten van de NMBS misschien zouden kunnen teruggebracht worden tot twee, of één, voegt men er onmiddellijk aan toe dat de drie huidige bazen van een verschillende politieke signatuur zijn. Met andere woorden, wie zijn kop zal rollen, en hoe moet dat dan gecompenseerd worden ?
Gisteren is er een studie gepubliceerd die aantoont dat de intercommunales in België ( en vooral ook in Vlaanderen ) bevolkt zijn met veel te veel politieke benoemingen. ( op ons kosten ! )
Met andere woorden, van nieuwe politieke cultuur is al lang geen sprake meer.
Eén klein lichtpuntje in de duisternis. Maandagavond zitten Bart De Wever en Alexander De Croo samen in Terzake. Aan het einde van het debat wordt de vraag gesteld aan Bart De Wever wat hij denkt over de opvolging van André Denys ( open VLD ) als Gouverneur van Oost-Vlaanderen. Denys gaat op het einde van dit jaar met pensioen. Verdiend. De Wever antwoordt rustig dat hij meent dat, gezien de gewijzigde politieke landkaart, de N-VA aanspraak kan maken op die functie. De vraag gaat naar De Croo en die zegt even rustig én ridderlijk dat hij het daarmee eens is. Het lijkt hem juist en rechtvaardig.
Let wel, dit is geen keerpunt. Het blijft ook weer een politieke benoeming. Maar in deze materie zie je niet vaak een Voorzitter die een post moet afstaan aan een collega, en dat met zoveel elegantie doet.
Veel goeds valt er de laatste weken niet te rapen.
- recordaantal faillissementen en vrees voor nog meer - stijging van de werkloosheid en vrees voor verdere stijging - inflatie hoger dan verwacht - mogelijke recessie - recordprijzen voor benzine, diesel en stookolie - elektriciteit- en gasprijzen niet onder controle - de NMBS heeft een klein beetje schulden - het zwaard van Dexia hangt boven ons hoofd - onze kerncentrales lijden aan betonrot en hebben tienduizenden scheurtjes - de staatshervorming moet verder uitgevoerd worden - de justitiehervorming moet gerealiseerd worden - nog altijd te weinig gevangenissen en te weinig cipiers - toenemend geweld, vooral ook op het openbaar vervoer - home- en carjackings bij de vleet in de grensstreken, enz.
Wat is de reactie van de federale regering op al deze punten Er wordt niets beslist tot na de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober.
Een beetje angstaanjagend vind ik. En ook een beetje hallucinant.
De traditionele partijen roepen toch al weken dat de gemeenteraadsverkiezingen totaal niets te maken hebben met het beleid van de regering Di Rupo !
Ik heb een paar dagen geleden bij het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding een formele klacht ingediend tegen de heer Jurgen Verstrepen voor expliciete racistische uitspraken ( via twitter ).
Na dit weekend ben ik er absoluut van overtuigd: als Eric Van Rompuy voortdurend blijft herhalen dat deze BHV-splitsing een onwaarschijnlijke triomf is voor de Vlamingen, dan is dit enkel en alleen om zichzelf te behoeden voor een fameuze depressie. Hij moet het blijven herhalen opdat hij het zelf zou geloven.
Indien Van Rompuy toegeeft dat dit een slecht akkoord is, dan geeft hij ook toe dat zijn dertig jaar lange strijd tot niets heeft gediend en dat zijn hele politieke carrière weinig of niets heeft betekend. En dat is absoluut geen fijn gevoel voor mensen die een leeftijd hebben bereikt waarop ze beginnen te mijmeren en een balans op te maken.
In die context vraag ik enkel aan Eric Van Rompuy: alstublieft, doe het binnenskamers, klop op je borst voor je spiegel, neem pillen, maar beschouw ons niet langer als idioten.
16.000.000.000 BF voor Brussel, per jaar, ten eeuwigen dage !
Mia Doornaert heeft het vandaag in haar column in De Standaard over het seksisme, onder meer n.a.v. een artikel in Elle en de film ' Femme de la rue '.
Tegen de essentie van haar betoog valt uiteraard niet zo veel in te brengen. Seksisme bestaat nog altijd, ook bij ons. We moeten er blijven tegen vechten.
Mevrouw Doornaert doet echter opnieuw wat ze de laatste tijd wel vaker doet: een beetje doordrammen.
Je ziet het meteen aan de titel van haar stuk: "Kom terug, Dolle Mina!". De titel illustreert het hele artikel. Het helt over naar: ' Eigenlijk staan we nog niet verder dan veertig jaar geleden'. Er is nog altijd een probleem, maar doen alsof er weinig of niets is veranderd, is toch de waarheid een beetje geweld aandoen.
Ik heb nog een vraag voor Mevrouw Doornaert en een anekdote.
De vraag: mag men eigenlijk nog wel aan een meisje, een vrouw of een dame een compliment maken, op kantoor, in de fitness, op straat, op het perron. Mag je nog eens zeggen: Mevrouw, ik vind dat u zeer mooi gekleed bent, of mag je aan een goede collega op het werk nog zeggen: Hey, je ziet er goed uit vandaag ( wat met: je ziet er sexy uit vandaag ? ) Ik voel mij een beetje terug in het Dutroux tijdperk, toen vaders niet meer met hun eigen dochtertje over straat durfden te lopen, uit schrik om scheef aangekeken te worden. Het is bijna alsof bepaalde vrouwen oproepen om hen gewoon te negeren, terwijl ze dat eigenlijk niet wensen, denk ik toch ? Een dubbel signaal.
Excessen moeten er absoluut uit, maar drijf het niet zo ver dat je er zelf ongelukkig van wordt.
Anekdote: precies vandaag staat in de International Herald Tribune een uitgebreid artikel over een Amerikaanse vrouwelijke topambtenaar bij de Immigratiedienst die zaterdag haar ontslag heeft ingediend. Er is een klacht tegen haar wegens seksisme. Dit seksisme leidde in haar dienst tot een grote meerderheid aan vrouwen, discriminatie van mannen bij benoemingen en promoties, en pesterijen tegenover de mannen.
Ik zou de Dolle Mina's niet terugroepen, maar ik ben dan ook maar een gewone 'male chauvinist pig' die er totaal niets van begrepen heeft.
De Standaard selecteert de laatste week de mooiste afschuwelijkste foto's uit Malonne.
Vandaag nog maar één, op pagina 9.
Een herrieschopper in blauwwit gestreept shirtje staat op het punt om een straatnaambord - met de paal er nog aan - naar een rij stilstaande politie-agenten te katapulteren.
Wat mij interesseert is wat er, net na die foto, met die man is gebeurd.
Werd hij administratief aangehouden, werd hij gerechtelijk aangehouden, werd er proces-verbaal opgesteld of mocht hij na tien minuten in de combi beschikken en een pintje gaan drinken op het terras van het dorpscafé ?
Werd hier het 'zero sanction' beleid toegepast of het 'zero tolerance' beleid ?
Ik lig er niet wakker van, maar ik zou het wel graag weten.
