Alles beweegt zich binnen een vreemde 'cult' waarin U en ik zich bevinden met fictieve, 'intellectuele' kennis of rijke nederigheid.
De gedachte ondertekend een 'testament' van verleden, ouderlijke bijstand en bezorgdheid voor de toekomst.
"Ij deent ammats tutten inne....!" (Eén van de vèle uitspraken in ons volkscafe St Hubert wat mijn 'ziele zaligheid' deed wankelen wanneer ik als 10 jarige dit zou durven 'ontleden'.)
Deze verfijnde volksliteratuur verzilverd intussen menig haartooi.
(Of wat ervan overblijft.)
De biechtvaders waren geen Stekenaar's en ...zouden dit toch niet begrijpen
en bovendien werden zij, in korte jaren 'verplaatst'.
Maar....ik had een 'argument' om 'zonden' te biechten.
'In woord en gedachte'.
(De verbeelding dus!)
'In doen en laten' lapte ik er maar bij...
Ik verliet de biechtstoel (houten opstap) met een schijnheilige nederigheid
waar zelfs ons Moeder een 'vapeurken' van zou krijgen.
Bij het buiten komen (biechtstoel) had je één 'Onze Vader' en 'Drie Weesgegroeten' op zak.
Maar dat wist ik al van vorige 'kandidaat-biechtelingen'!
Wie een volledig 'akte van berouw' als penitentie kreeg, had zeker een rijpe appel 'geplukt' in de uitgestrekte hoving van de Broeders van Liefde, (Nieuwstraat) en in een mum van tijd wisten alle klasgenoten (nog voor het biechten) over zijn gedurfde onderneming.
Vermits ik 'misdienaar' was, kon ik de biechtvader niet vertellen dat ik aan de miswijn 'gezeten' had.
(En 'aan zitten' is nog niet proeven en verre van drinken want; wijn proef je telkens opnieuw.)
Had ik 'hem' toen kunnen vertellen over 'internet', het zou een hele Mathäuspassie geworden zijn en voor de rest van mijn leven kunnen 'rentenieren' met alle akte's van 'geloof, hoop en liefde!? (En...berouw!)
Klik op foto en U krijgt een prachtige collectie van Stekense aanzicht kaarten.
Hoe meer de jaren verstrijken, hoe meer je droomt (letterlijk) van een ver verleden, ingecalculeerd met huidige personages.
In neem er maar enkele passages uit waarvan ikzelf kan getuigen.
In de wintermaanden opstaan met twee 'bevroren' snottebellen onder mijn neus want er was geen 'chauffage'...uit mijn hoog ijzeren bed glijden, mij wassen met zuiver, zeer koud 'pompwater' waarvan de hendel naast ons 'gazevuur' hing.
Je droomt van kameraden die je in een halve eeuw niet meer gezien hebt...je eerste kalverliefde (want in die tijd was ons gezegd geworden; als je hand in hand loopt met een meisje, kwamen er kindjes van (?)) en wij geloofden dat natuurlijk.
En ...ho wee als ons ouders dat zouden teweten komen, dan was ons 'kot' te klein...)
Ik droom nog steeds van die vriedelijke Ward, die met kar en paard, elke maandag rond 22u., van het station richting drie schouwen over de kasseiën dobberde.
Een schoolvak waarvoor ik met een geveinsde ziekte geen examen heb afgelegd en nog steeds schuldgevoelens aan over gehouden heb.
De zomerse avonden dat geburen samentroepten, keuvelden over plaatselijke aktualiteit meestal met een grote portie overdrevenheid, maar het hoorde erbij.
Kamiel van Looy, vaste bewoner van ons logementhuis, (zijn broek dobberde, met weinig feministische aantrekkelijkheid tussen zijn bekken én knieën en het topeinde van zijn rechter wijsvinger was steeds opvallend ommanteld door een bruine,genicoteerde kleur...)
Maar Kamiel, die kon vertellen...,vertellen ...en sterk overdreven, maar ..dat mocht .. in die tijd.
Zoals reeds eerder gezegd, ons café paalde aan de marktplaats en daar stopten ook de lijn-bussen.
Soms gebeurde het dat een seizoenarbeider, die terug kwam van 'den bieet' er uitstapte met op z'n rug de bekende groene 'zak' ....
en recht in ons café binnenstapte, misschien omdat aan het café-venster het bord 'taxi' hing.
Voor ons 'café-schuif ' was het voor de rest van de dag, 'werkendag en bovendien, de 'klant' zou veilig naar huis (kunnen) gevoerd worden in geval van ongecontroleerd, overdadig alcoholgebruik... en meestal was dat zo.
En Stiene uit onze straat, een ietwat gebocheld mens met een opvallend mannelijke gelaatsuitdrukking, die nooit een goed gebenedijd woord over haar lippen kon krijgen wanneer er over mannen werd gepraat.
Dat waren,volgens haar, 'stuk voor stuk' profiteurs en cafélopers. "d'Er deugt niets aon...aon al die mann'n"!
Maar aangezien zij ongehuwd..., zonder kinderen én...er warmpjes inzat, kreeg zij toch nog veel 'vrouwvolk' over de vloer.(?)
Eigenlijk ga ik de laatste tijd vrij vroeg naar 'boven', mij nestelen in mijn bedstee met een versleten, onbetaalbare zachte, occasionele matras die mijn knokige dijën omsluiten terwijl mijn hoofd zich laat 'kussen' op de klanken van 'Radio Maria'. (675 middengolf)
Onbewust passeert er dan weer een 'droom- revue' over 'de'n goeiën oude'n tijd'....die je levenslang, aangenaam blijft 'achtervolgen.
omdat het een punt zet achter iets wat zinvol was.
Iets dat een deel van je leven was geworden.
Iets dat van 'ons' was...,
mensen waarmee je samen een kunst-vreemde weg bewandelde.
Afscheid nemen tracht je te verdragen,
omdat je in je hart vele herinneringen meedraagt
in diepe dankbaarheid.
Daarom deze revisie (2012) van een 'blog' (-gen) met als inhoud: 'nostalgie' uit de vijftiger jaren rond de kerk en de marktplaats van Stekene met zijn talrijke cafés, herbergen....
Een mens zou tweemaal 'moeten' leven om al datgene wat je in je eerste leven verdragen hebt, te verbeteren.
In het café: St-Hubert (wat tevens logementhuis was voor voornamelijk douaniers) ben ik opgegroeid van af mijn geboorte tot mijn drieëntwintigste jaar én ..... als enig kind.
Ons café was bovendien 7 dagen op 7 open . Dit was verplicht van de'n cafe-eigenaar-'brouwer'. (Mijnheer en Madam Leon uit de dorpstraat.)
Dorpsfiguren, zonder ook maar één diploma op zak maar met een benijdenswaardige mensenkennis onder hun 'klak', kwamen er hun dagelijkse 'export' drinken.
En 'leugens' dat daar vertelt werden.....'leugens'...!!
Deze verhalen heb ik gebundeld als: 'grensverhalen'.
Ik had het voorrecht, gedurende dertig jaar, verschillende koren te hebben mogen dirigeren waaronder het 'Ruysscheveldekoor' uit Stekene (19 jaar lang) en wil graag mijn visie of meer; inventie over:
voorzitter, bestuur,dirigent,koorleden enz. ...aan U, geachte lezer en toch met een persoonlijk licht gevoel van ongeinviteerde tafelgenoot, kenbaar maken.
Het palmares van het Ruysscheveldekoor is niet niks:
O.L.Vrouwkathedraal Antwerpen, St-Goedelekathedraal Brussel, Parijs, (Saint-Madeleine) Londen, Wenen, (Sankt-Stephansdom) tot driemaal toe in de Dom van Keulen (met het Te Deum van G.Bizet), Praag, (Bisschoppelijk paleis) Rome, (Kerk van de Friezen) en vergeten wij de talrijke Wieneravonden niet. ..
Het is geschreven tussen 4 januari en 14 april 2006 en omvat ongeveer een 60-tal A4 pagina's en geniet tot op vandaag van een feilbare verbetering.
De volgende tekst is reeds enkele jaren geleden geschreven.
'Zwarte doos'!
Dit spreekt tot de, meestal onaangename verbeelding.
Men zoekt naar de 'zwarte doos', wanneer er zich (toch in de meeste gevallen) een dramatisch (vliegtuig-) ongeval heeft voorgedaan.
Als nabestaanden dit, (vaak via de media) te horen 'krijgen', ontstaat toch een 'zacht' gevoel van 'bereddering' en voorbereiding in hun oneindig verlies.
De interpretatie van deze titel: 'Zwarte doos' (start van een reeks gerichte cultuur aanbiedingen) geniet het voordeel van de twijfel.
Het kan zich sensibiliseren voor 'moderne', maar vooral 'sympathieke' luisteraars waarvan ik 'overtuigd' ben dat het 'cenakel', 'orakel', auditorium of enig andere luisterplaats, geen bijbelse mirakels zal bieden.
Hoe kleiner het 'auditorium', hoe voller de zaal.
(Zwarte doos, met misschien wél wit konijn.)
Het'vocabularium' van een échte Stekenaar houdt hiervan.
Beter dan een witte doos met een zwart konijn. (Hocus p((-f))ocus.?)
Vanuit een gecrakeleerde (misschien wel georakelde) zetel is het niet makkelijk om een, toch wel ingehouden reactionaire versie, qua inhoud, (?) en verspreiding, (flayer?) voor mezelf te houden.
'Wie schrijft, blijft...?'
Muzische Cultuur, (Omvat 5 vormen en laten wij ons niet verleiden door het woord) 'ligt' mij gevoelig, binnen, op zijn minst, onze eigen gemeente.
Sommigen kunnen dit begrijpen.
Wie cultuur in zijn (Pieter de) 'Conincklijk' vaandel draagt, weet dat dit een uitdaging is en..blijft.
Organisatoren kunnen zichzelf profileren met een aanbieding van steeds vernieuwde (als het dit al is.... en gebruik maar een 'loep' om dit op te sporen) en wellicht vreemd 'contrapunt' binnen een reeds voldane bevolking. (Media)
Voldoende om een ode te brengen aan de initiatiefnemer.(-s)
Er gebeurt 'iets'.
Op zichzelf lovenswaardig, maar ontoereikend. (Popularistische aanbieding)
'Anders krijgen we geen volk'... is een uitspraak die onze (verantwoordelijken) generatie meer 'bezig' houdt dan de inhoud van de programmatie.
Alle respect voor sportievelingen, beeldhouwers, schilders, literaturisten, enz...ook hier weer lof voor de initiatiefnemers, maar er is meer op de 'wereld'.
Wat blijft er over?
"Moeten wij dan elke maand een muzische activiteit aanbieden aan de bevolking?"
AANBIEDEN!
JA ZEKER!
Cfr. omliggende steden en gemeenten wat een 'model' kan zijn.
Naar Steken'se normen, bestaan er al jaren lang knelpunten.
(Accomodatie, maar niet alleen dàt...)
Dit initiatief (zwarte doos) verdient applaus.
Laat ons niet blindstaren op de titel, maar uitkijken naar een...vervolg!
Het is altijd aangenaam om een mailtje (e-mail, pps...) te ontvangen.
Soms gepeperde, (God zij dank, of is het: God zei: "Dank"?) maar veel liever dàt dan 'finacieële afrekeningen'.
(Deze laatste((-n)) 'liggen' wél in de brievenbus en verdwalen in een meervoud van gestapelde copijën.)
Als je een tentoonstelling bezoekt, heeft de schilder, beeldhouwer, m.a.w. exposant (-e) toch graag dat je zijn duplicaat van (naakte) 'creativiteit' (Goddelijke schepping) toch niet onopgemerkt, voorbij loopt?
Dit zou een zoveelste 'blamage' zijn (kunstenaar) voor een fictief idee (?) van eigenzinnige, 'gevoelige volmaaktheid' met als gevolg: "Onbespreekbaar"!
Ieder van ons is 'gevoelig' voor 'schoonheid', maar de 'interpretatie' hiervan (bv.visualisatie, wat toch een 'kanaal' ((bloedvaten)) opent naar ....) ligt gevoelig bij een (de) medebewoner.
Een man is een zwakke creatieveling.
Het verzwakt wanneer je over een 'bewust' 'gepensioneerd certificaat' beschikt, maar dit laatste verstevigd zichzelf (Alzheimer) met overtuigende eigen-zelf-en andere (on-)vatbare begeleiders, onder steuners... (Maar om dit te vertalen moet je in Wallonië zijn.)
De huidige tijd wordt niet meer gedrapeerd door blinde vlamingen
Vervolg.....
D.w.z. beeldvorming, maar hieraan vooraf gaat de 'gevoeligheid. (Psyche)
Merk het aantal 'keren' dat het 'woord': 'gevoeligheid' hier 'valt'.
En deze beeldvorming opent weer een galerij van, zoals Freud het zou 'schrijven', voortplanting. (Sexualiteit)( Aantrekkelijk,... een moment van genieten, op een aard rijke planeet ...waarvan de stip nog geen miljardste deel van het universum bedraagt...en nog zo veel meer.)
Als beeldvorming van 'mannen' (bv.apollo) worden wij al eeuwenlang gediscrimineerd.
Enfin,.... toch ontredderd.
Ons (mannen) vruchtbaarheid's gevoel raakt een tweezijdige onregelmatige wand, m.a.w. de schaduwzijde concureert met levenslange gevoelens van wederzijdse 'liefde'. (In de kunst hé!)
Daarom,... 'viva' internet!
En nu durf ik 'bijkans' niet meer te 'schrijven' over een e-mail.
En één van die mailtjes betrof: de uitvoering van dé Matthäus passie van Bach. (Antwerpen)
Dan wordt je even stil.
Aan de Matthäus-passion van J.S.Bach ga je zo maar niet voorbij.
Een indrukwekkend compositorisch werk waar de 'Creator'; Bach, elf jaar aan 'gewerkt' heeft.
Nee, niet aan één 'stuk' door.
Er zullen menig kansel-homeliën aan zijn gezonde protestantse aandacht 'ontsnapt' zijn, (als organist aan bv. de Thomas-kirche in Leipzig) en de surveillante verantwoordelijkheid op een beperkte groep College-studenten, (Thomas-schüle) tijdens een uren durende 'hommage' aan 'God de almachtige vader' zullen zijn karakteriële ingesteldheid wel 'getreiterd' hebben.
Ik kan mij voorstellen dat de volgorde van de volgeschreven (?) pagina's (Matthäus-Passion) voor hem meer problemen opleverden dan de compositorische creativiteit van deze 'grootste' onder de groten.
Apollo is de god van de zon, de muziek, de kunsten en St Cecilia de patrones van de muzikanten.
Ik heb absoluut niets tegen Sint Cecilia. Dit zou een rechtstreekse invasie betekenen van mijn toch al beperkte gelovigheid en een Sint...., daar had je als kind, 'eerbare' gevoelens voor want...je zou maar eens, met weinig 'festival waarde' in zijn 'blog' moeten vermeld staan.
Goed. Houden wij het maar bij St-Cecilia en niet Apollo of een andere legende.
Matthäus-Passion.
Bach was niet alleen meester in zijn muzikale, compositorische kunst.
Hij was een gevoelsmens en beiden hadden, op zijn minst, een LAT-relatie.
De mooiste, eeuwenoude schilderijen vertonen (Expositie) zich in een triptiek.
M.a.w. het 'middenpaneel' kan beschermd worden door twee zij-luiken.
En toch kan ik niet weerstaan aan de verleiding om een kort 'verslag' neer te 'pennen' over het twee-daags 'bezoekje aan het 'Hart en diabetes-centrum' in Bad Oeyenhausen (Noord-Rijn Westfalen met 37000 patiënten per jaar.)
Een passage, een ingrediënt uit een transparant, (het was niet al goud dat blonk) naar mijn gevoel, dierbaar verleden.
Een verblijfplaats met 'allerte' dag- en nachtvergunning.
Het schenk je toch maar een mooie 'oude dag' op basis van verzorging...en gesponsert door het 'rijk' als je zich ontlast van eigendom en.... geen 'buitenlander' bent. (?)
'Mijn' e-mail-box wordt druk 'bevolkt' (tekst, beelden) door bezorgde computer-genoten over de toekomst i.v.m. infiltratie, immigratie e.d. )
Dus, er kwam 'volk' (patiënten) al dan niet gemobiliseerd door een tweewielige 'stootkar' waarvan de 'motor' een klankbord was (en is) van geduldige begeleiding.
Ik heb nog steeds het 'gevoel' dat de contactpersoon, Heinz, (Böcke) op zoek was naar een 'zusterstad' (gemeente) voor een verbroedering's festival, (op vocale basis) om zijn (Willy Brandt-partijkaart) met volwaardige overtuiging, door te sturen naar ook Belgische 'Stads'-genoten.
Stekene is een sociale gemeente maar daarom (nog) niet socialistisch.
Misschien had hij Brugge (hij heeft mij foto's getoond) in zijn hoofdgedachte met esthetische rijën van (bede-) boottochtvaarten.
Met ooguit... 'de Steken'se vaart' had ik geen schijn van kans.
Maar ook mannen zijn soms boeiende gesprekspartners...!
Daarmee kon ik 'hem' (Dirigent van het mannenkoor 'Vennebeck') moeilijk verleiden.(Ver weg van de rijën in Brugge en bovendien had ik twee 'puntjes' te kort. ((?))
Hij was een op en top socialist en toen 'zijn' gastkoor (R.V.-koor) zong, in een eucharistieviering, (opluisterde) (Vennebeck) bleef hij buiten het 'kerkportaal', als zorgzame gastheer, staan luisteren tot het 'laatste' woord van de 'priester' uitgesproken was.
De memoires van Willy Brandt (zijn huis-bibliotheek) vertoonde wel een opvallende uitstraling van 'socialistische' 'eenvoud', ...overtuigde partijkaart en...vergaste, die avond, mij op een aantrekkelijke gastvrijheid, maar onvoldoende om een distributie van 'rode kleur' te verspreiden, hoe hoog zijn overtuiging ook was.
'Ieder zijn waarheid...'!
In het Kurhhaus zelf genoot het R.V.-koor van de talrijke aanwezigheid, (animatie vanwege de verantwoordelijken) tot zelfs van onze eigen (toenmalige) Steken'se Burgemeester toe.
Het zal U, beste lezer, niet verwonderen, toen ik dit mededeelde aan de voorzitter (Böcke) dat de burgemeester van Stekene,(Herman Rollier) in hoogst eigen persoon, met onopvallende bescheidenheid, aanwezig was in de zaal, hij (Bôcke) een lichte vorm van een acuut 'vapeurken' te verwerken kreeg.
Ik wil deze korte 'partituur-blog-periodiek' besluiten met twee religieuze liedebewerkingen, + één (4-stemmige) canon en het profaan lied 'Soete Waeslandt'
En over deze twee laatste, een woordje uitleg.
'Mijn zuster (Broeder) is gestorven Heer...'(1982) is bedoeld als afscheidsbede (acclamatie) aan het einde van een uitvaartliturgie.
'Kyrie eleison' vermengt zich met controversialiteit. (= Ik heb U lief en toch verlaat ge mij.)
Eenvoudig van melodie maar bij een vier stemmigheid, toch een hele opgave voor het koor.
Zoals U merkt kan het woord 'Zuster' vervangen worden door 'Broeder', naargelang de 'omstandigheden'.
'Soete Waeslandt' op tekst van Alice Van Meirvenne, en waarover we het reeds vroeger hadden, (vorige bloggen) is, textueel uit het hart 'gestolen' vanuit deze 'Haasdonkse' Dame.
Zij 'overgoot' gans Haasdonk, als geliefde 'Tante Alice', en elke deur was reeds geopend voor aleer zij binnen trad.
En met, als enige 'partner', haar 2-PK-tje, verkondigde zij haar 'dichterlijke' wijsheid, (o.a. een liedboek voor kleuters. Kinderen (-teksten) lagen haar nauw aan het hart, misschien omdat zij zelf kinderloos bleef..) ) met onverdroten inzet, overtuiging maar vooral als aangename en boeiende gesprekspartner.
Haar bescheiden schilderkunst talenten lagen ergens verborgen in een genetische restant van 'God weet waar', (zij zal het wel weten) maar ruim voldoende om tentoonstellingen te houden in het Waasland en ruime omgeving.
Het lied zelf (Soete Waeslandt) vond een zekere 'popularitiet' ( 3 strofen) binnen de toenmalige koorgemeenschap. (R.V.-koor) maar, zoals reeds eerder geschreven, het behoort niet meer tot het 'actuele' programma, waarvoor ik begrip toon.
vindt er een aperitief-concert plaats in de zaal 'Toermalijn' kerkstraat 12 te Stekene.
De titel nodigt uit tot degustatie,
De voorbode, 'koormuziek', beschikt over een maandenlange voorbereiding vanuit het R.V.-koor.
Maar ook het Toermalijnkoor, Annemie Maes en Griet Caluwaert verlenen hun medewerking.
Op zichzelf een verdiende 'pluim' als introductie voor stevige programmatie.
De wekelijkse inzet van koorleden mag geen ontgoochelde reflextie inhouden.
De programmakeuze van het R.V.-koor is niet niks.
Franz Schubert (1797-1828) zal bijzonder, vanuit de'n hemel, meeluisteren.
'Schubertiaden' en 'Abendmusiken'.
Zijn Forellenkwintet (1822) heeft een wereldfaam. (Instrumentaal)
De allereerste maal dat het R.K.-koor dit gehoord heeft, (vocale versie)
was in....Salzkotten. (D)
'Variaties' op een melodie als 'Die Forelle' gezongen door het plaatselijk koor op een doodgewone zondagnamiddag o.l.v. Thomas Keikhut waar het R.V.-koor als gast mocht optreden.
Ik hou mijn hart vast!
Waarom?
De 'Toermalijnzaal' biedt geen akoustische medewerking voor een instrumentale/vocale activiteit.
Totaal iets anders dan bv. de Christus Koningskerk in Temse.
Wat nog altijd blijft 'nazinderen' qua kwaliteit van het kerstconcert anno 2011
m.m.v. het R.K.-koor.
De enige 'zaal' voor verantwoordde muzische uitvoeringen, in gans Stekene,
was de kapel van het kloosterhuis. (OCMW)
Beperkt van inhoud, maar met een uitnodigend, maagdelijk karakter.
Anderzijds is het uur van optreden, 1130u.,
naar mijn gevoel, geen gelukkige keuze.
Stedelingen hebben hier geen probleem mee, maar vergeten wij niet,
wij leven hier sinds jaren, in een armzalig Stekene wat algemene, interessante muzische Cultuur betreft.
Het Ruysscheveldekoor kreeg de Cultuurprijs 2009.
Aan belangstelling zal het niet ontbreken.
Belangloze inzet van koorleden, t.o. een volle 'zaal',
is genieten van ...!
Voor de archieven van het R.V.-koor zou het goed zijn, al was het maar een bescheiden video-opname, te verdelen onder de leden en.....anderen.(?)
Een lied met tekst van Barnard,(1920-2010, ook bekent onder het psodoniem Guillaume van der Graft, zie foto, ((en niet de Afrikaanse hartchirurg die overleden is aan hartaanval))) en melodie van zijn vriend E.H.Ignace De Sutter, copieëren wij onszelf in een realisme van tranende ogen wegens een overlijden van een ...bv. naastbestaande.
Tekst inhoudelijk 'moet' het 'zuurstof' geven (aanbieden), waar wij niet aan voorbij kunnen gaan.
Tijd heeft ons altijd in zijn 'greep'.
Gezondheid (levensduur) kunnen we (tijdelijk) verlengen, maar 'tijd' is een onrechtmatige eigenaar van U en ik.
Over tijd heeft geen mens macht.
Elkeen denkt hierover na,... ontwijkt hèt, omdat het nog niet voor nu is.
Een bescheiden tekstanalyse (lied) confronteert ons met 'leven' en de overgang.
Daarover ligt dat wazig gevoel van zinnigheid..., (het beperkt menselijk denken) het mystiek aanvaarden van een heropstanding....en ontelbare andere 'vragen' die ons lichtzinnig maken.
In bijlage vindt U de meerstemmige 'zetting' van het lied.( tdr)
Dit lied (Psalm 134) dateert uit 1551 en is van de Franse bescheiden componist Loys Bourgeois. (1510-1561 +-)
Zie foto.
De stevigheid van het notenbeeld, (op één uitzondering na; vierde en halve noten) de maatloze verdeling van het ritme, en een tessituur die uitnodigt tot gemeenschapszang, vormen ongetwijfeld het 'recept' van protestantse koralen.
Zijn studiewerk 'Droict chemin de musique' (1550) behoort tot zijn eerder onopvallende 'publicatie'.
Bij nazicht van het lied, kan er enige moeilijkheid ontstaan bij het zingen van de derde strofe.(?)
De tekst is een ander paar (albe-)mouwen!
Tekst 2de strofe.
Die in het huis des Heren zijt,
zegent zijn naam en majesteit,
zingt tot zijn eer met luider stem
en heft uw handen op naar Hem.
Och, ik ga mij niet bemoeien in een machtsmisbruik (=macht, -mis, -gebruik) binnen een 'kerk'.
Een kerk die wij, ho zo nodig hebben.
Het pedofiele gedeelte is nog maar een tip van een 'sluier' waarmee wij bijna dagdagelijks om de oren geslagen worden.
Het treft 'gewijde' handen, en dat is des te pijnlijker.
Ook zij zijn 'mensen' van vlees en bloed........maar....!
Was Jezus van Nazarhet een homo? (Dit is geen 'verwijt')
Een pedofiel?
"Ik belijd voor God en voor U allen,
dat ik gezondigd heb in woord en gedachten.
In doen en laten...!"
Een dagelijks gebed van een christen mens.
Een existentialist, een Thomas-figuur uit een Bijbelverhaal, denkt..., zegt:
" Eerst zien en dan geloven."
Maar weet jij hoe de 'kleur', 'wit' er in 'werkelijkheid' uitziet?
Prachtig qua tekst-inhoud en waaraan wij niet 'durven' 'passeren'.
Maar laat ons toch realistisch blijven.
Uit ervaring weet ik, dat 'sommige' pastoors, beroep doen (deden) op een tekstuele inhoud van liedbundel's. (Huwelijksliederen)
Verrassend, aangenaam en met stille devotie, beluisterde ik (preek) de replieken waarvan 'hijzelf' wel een 'universade van genoegen' wist te verzinnen... maar aan ervaring ontbrak het 'hem'.
In de 21ste eeuw staat men voor een beslissing (celibaat) het welke reeds stilzwijgend zijn gang gaat. (Diakens)
Men is zeker nog niet 'aan het einde van het latijn'!
Een huwelijk.
Eén, toch wel meest natuurlijke vorm van samenleving.
(Een mens kan niet zonder de andere...)
Ook tussen homo's, lesbiennes....maar dan raken we een 'delicaat' punt aan waar de katholieke 'volgelingen', eeuwenlang een 'intra muros' verhouding hadden met 'geeste's genoten' en ... de brave gebed's-consument neerknielde in een overtuigde 'ziele zaligheid'.
Ik herinner me dat dit drie-stemmig lied (1981) een schuchtere poging was, het R.V.-koor in te wijden (?) in een, in die tijds periodiek, vreemd 'engagement' van vocale, wereldse samenhorigheid.
De tessituur (in dit geval; sopranen ((?)) alten én ... van de mannen) werd 'getest' op het 'eigen' kunnen en niet zo zeer op de artistieke, compositorische waarde inhoud.
Polyfonie had dit 'keer' geen homofone bazaltzuilen, (bv.koralen) maar bezat een 'zwijgzame' imitatieve (bescheiden fugatische) proclamatie voor talrijke, overtuigde enthousiastelingen.
Als dirigent (1979) kreeg ik een 'blanco cheque'.
Eerlijkheidshalve was dit gemakkelijk, omdat het toenmalig kerkkoor (1980) op sterven na dood was.
Met alle respect trouwens..., maar er kwamen andere tijden.
Zowel het kerkkoor als het R.V.-koor participeren (cum laude) in een huidige fragiele, katholieke geloofsgemeenschap.
In de loop der jaren (kwaliteitswaarde) heeft zich dat,
tot op heden, gekronkeld met een soms zéér aangenaam-verrassende (koor-)presentatie.
De eerstvolgende blog dagen zullen weinig aantrekkelijk zijn voor niet musicofielen.
Foto:Koorpartituur met piano (orgel-) begeleiding.
Het zijn de voorpagina's van eigen 'composities'.
Bv. het Maria-lied (handschrift) uit 1990 het welke ik van onder het stof gehaald heb.
Maria-'liederen' (Latijn) kregen pas in de 11de eeuw een plaats in de Katholieke en 'aparte' wereld met een erfgoed van eeuwenlange verduistering door 'paarse en andere heren'.
Maria was een Moeder...en dus vrouw.
Het éne werd geprezen, het andere 'ontweken'!
Troubadours, trouvéres, minnestrelen maakten de populariteit van: 'een wonder der schepping' werelds.
Magnificale composities vonden hun inspiratie in gewoon: ....'Mama'!
Een klanknabootsend woord met 'reusachtige' 'vertalingen (kunst) van 'gevoels'-inhoud door monumentale 'Creators' uit de kunstgeschiedenis.
Het allereerste woordje van een kind...'Mama' ....
Enkele weken geleden mocht ik een onverwacht bezoekje ontvangen van een gewezen verdwaalde 'zendeling'. (Missionaris)
Na een gemoedelijk, druk en animatief namiddaggesprekje, verzeilde of verplaatste het 'gesprek' zich naar de 'mannelijke' waardebon (?) in ontwikkelingslanden op de 'evenaar'.
Zijn ouderdomsfactor kreeg geen vat op z'n steeds jonge profilatie.
Noch qua 'cat-walk',
noch wat betreft woordkeuze.
Ik vroeg 'hem', wat in zijn idee, het belangrijkste 'gebod' was.
"De gemeenschap van de heiligen....!"
Nu,... in gans mijn 10-geboden-carriére, komt dit niet voor, ten ware met andere bewoordingen.
Vrouwen ondersteunen hun belangen,
mannen hebben het 'in de handen'!
Beiden 'verzilveren' een gelukkige bezorgde dag voor morgen.
Een 'revolutie' in de katholieke liturgie en meer dan dat.
De 'mensen', 'aanwezigen', een overdosis 'Katholieken' gingen de taal van de priester verstaan.
En niet alleen dat. (Een 'bescheiden' onderdeel van een vier-jaar durend concilie.)
Ook de onschatbare waarde van Gregoriaanse gezangen werden vervangen door de 'volkstaal'.
Het uitnodigend, actief 'beleven' van liturgie.
Als je regelmatig naar de eucharistieviering (zondag) op nederland 2 kijkt, merk je, hoor je, dat amper na 60 'gelovige' jaren, het 'Latijn' reeds in 'renaissance' is.
Erg opvallend.
In de kerkgeschiedenis een 'miskleun'.
Een Nederlands Bisschop laat toe, de eucharistieviering deels in het Latijn, deels in het Nederlands te 'doen'.
Soms ben ik verbaasd dat relatief jonge 'priesters' (voorgangers in een T.V.uitzending)
dermate met de Latijnse taal perfect omspringen en 'aanwezigen' 'zingend' dit beantwoorden...
Nogmaals,.... na 60 jaar 'vernieuwde' liturgie. (?)
Weeral een 'wankele' toestand binnen een reeds verdwaalde kerk.
Op dit eigenste moment (zondag 6 mei 2012) is er een T.V.uitzending vanuit St-Truiden met volkszang....in het Gregoriaans???
Maar laat 'ons' toch voorzichtig zijn met 'actuele' (liturgie) 'curves'.
Een panorama van: geen 'verplichtingen' meer hebben en toch in de hemel te komen.
Misschien is het Katholiek woord, lied, dat we niet verstaan, vreemder, mystieker en daarom acceptabeler dan: hedendaagse (?) 'klare wijn' die ons geserveerd wordt met 'onfatsoenlijke'
"Gij zijt artiest........." was een 'benoeming' die ik in mijn pensioenerings verblijf kon appreciëren, waarderen en moest aanvaarden.
Het heeft natuurlijk een secondaire 'volksbetekenis...' maar daar durfde ik, op dat moment niet aan denken.
'Artiesten' eigenen zichzelf (nar-positie) het voorrecht toe alles te mogen zeggen (schrijven) met weinig oppervlakkige duidelijke, soms kwetsende reflexie want..het komt van 'ne'n artiest'.
Als...als men mij zou vragen: "Wat is uw teleurstelling in het R.V.-koor?" is mijn antwoord; het 'ontwijken' van mijn eigenste 'compositie's, hoe bescheiden (aantal en inhoud) deze ook moge zijn. (M.a.w. het verwijderen hiervan.)
Als..als men mij zou..... vragen:
"Wat is uw stille hoop voor het R.V.-koor, toekomst gericht?"
Op de eerste plaats, de samenhorigheid, het goede te bewaren.
Tijd heb je niet in handen. Het overwint de mens.
Restanten zijn de 'witte en zwarte' bolleke's' of programma's die zich 'vaak', met inkt-verstuiving een weg banen in de gemeentelijk historiek van bezorgde 'huisgenoten'.
Antwoord graag?!!!!
Mijn 'realistische' kijk op het R.V.-koor....,
bv. een opluistering in een kathedraal. (Brugge en/of Gent.)
De twee enige vlaamse kathedralen die nog niet 'bezocht' zijn. door het R.V.-koor.
En daarnaast?
Een opluistering in de Frauenkirche van Dresden. (D) (Zie foto)
"Ja, je hebt het nogal hoog op...?"
Vroeger sprak je zelfs van de Sint-Pieters in Rome...?
"Dat is zo...!
Klik op foto.
Ook op bijlage, maar ik vrees dat er voor dit concert slechts nog enkele toegangskaarten meer beschikbaar zijn.
Best even vooraf contact opnemen. (Zie bijlage onderaan)
Mijne' velo' was mijn 'lief' en of ik nu richting hemel of hel reed...., 'in panne' viel... of wat dan ook...., ik passeerde voorbij 'Zeuntje koopman' (Hellestraat) en die ging er zeker iets op vinden.
Aan de fiets-presentatie zal het zeker niet ontbroken hebben.
Hawaiaanse 'Floskes' aan de stuurstang, een vlagje van eender welke merk, fel gekleurde, 'bizoux' aan de 'freinskoppeling', ..als het even kon..ook een achteruitkijkspiegel om een adolicentie-'presentie' nog meer 'cassette' te geven maar zonder functionaliteit.
Een fietspomp en een drinkbeker die gevuld was met 'kalliesenhout sap'.
Maar er ontbrak nog iets.
Het 'brommer gevoel...! (Geluid)
Rond nieuwjaar kregen mijn ouders, Anna en Oscar uit het Café St-Hubert, van mijnheer Leon, (Thuysbaert, 1895-1974) enkele nieuwe 'batten' speelkaarten.
Nog 'stijf' van de pers en amper gebruikt.
De kaarters, na 't achtsen' (zondagsmis) moeten dit gemerkt hebben want ze telden de kaarten vooraf (32) en gaven de voorkeur aan een eerder goed-gebruikte kaarten bundel, want 'spik-splinter-nieuwe kaarten' waren gevoelig aan ontvreemding, hadden zij gemerkt.
(Wasknijper ((en daar was weeral een verschil in: een natuurlijke houder of met en spanveer)) en een (speel-)kaart, tussen de spaken van mijne 'velo' en dat 'brommerde' dan gelijk een 'solex'-geluid en gaf het gevoel van een slot moment uit een 'escape'-verhaal (film) met Steve Mc Queen in de hoofdrol.
Toen de Hellestraat nog een 'kasseiweg' weg was, moest je al uw (fiets-) stuur virtuositeit pretenderen of pedaleren om in een smal 'spoor' en naast de blauwe natuurlijke bordstenen een weg te vinden naar bv. de hoogmis. (Kerk)
(Alhoewel er maar één mis ((Eucharistieviering)) was)
Na E.H. Rooms kwam Pastoor Geilleit.
Ik hield van hem en hij van mij, maar het bleef altijd bij een onopvallende langdurige handdruk.
Waarom?
Voor de hoogmis kwam Hij naar het oksaal, vragen of ik een koraal van Bach kon spelen en of ik 'geen zin had, na de mis in de pastorie te komen om een 'tasken' koffie te drinken.
Dit gebeurde meerdere malen.
Nadien deed mij dit allemaal denken aan Pastoor Munte en 'de witten'. (Ernest Claes)
Hij bedoelde natuurlijk: 'O hoofd vol bloed en wonden' uit de Matthëuspassie van Bach.
Maar deze grootmeester onder de grootmeesters had het ook 'gestolen' van Lutherse 'theologen'.
De Eigenzinnige E.H. Ignace De Sutter, (Leraar Normaalschool St-Niklaas) wierp al zijn bescheiden gewicht in de schaal, om nog net voor het 2de vaticaan's concilie, een vlaamse liturgische zangbundel, met eigen bescheiden inbreng, te publiceren, in een genootschap van Huybers-Oosterhuis, Willem Barnard en andere Protestantse of Calvenistische model- volgelingen.
De brede gang naar de kamers van verblijvende 'collebaars', deed geen vermoeden rijzen dat er zich een 'slordige' 'studiekamer' van 'professoren' bevond, achter een ongesloten deur.
Het leverde hem (Sutterken) 'Op het matje te moeten komen'! (Bisdom)
Een 'vrijage' met de protestanten....!
Je zou voor minder...tegenwoordig.
Hij (E.H.Gelleit) vroeg dit telkens opnieuw en deed of hij het niet meer wist van vorige keer.
Hij wist dat ik dit kon 'spelen' en misschien vroeg hij het me juist daarom.
(Ik mocht 'Meester' Van der Linden vervangen.)
Met mooi, jong volk, rond en voor het harmonium, (iets anders dan een orgel) waar ik, tussen haakjes de ziel uit mijn lijf 'getrapt' heb, (er zat een gaatje in de blaasbalg) wist ik dat de harmonisatie van dit Protestants(lijdens) koraal toch rakelings perfect klopte met de geschreven partituur.
(En de pastoor was geboren tussen een galerij van protestanten.Terneuzen.((N)))
Meer nog, ik speelde het uit mijn hoofd omdat er mij zeker geen onvergetelijke blik van appreciatie zou ontglippen.
Ik bleef kansloos..., ook na een steile trap naar boven. (Oksaal)
Na de hoogmis kon ik, in de woonkamer', meegenieten van een echt 'geurende' pijp-tabak van 'de pastoor'....., met een meer dan bezorgde huisgenote. (Meid)
De gespreksonderwerpen zullen wel richting klassieke muziek gegaan zijn,
maar daar herinner ik mij niet veel meer van.
Wél bv. dat het torentje met luidsprekers werd gevoedt met het klokkengeluid van een L.P. en in een latere tijd door een bandje.
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
Hoe meer de jaren verstrijken, hoe meer je droomt (letterlijk) van een ver verleden, ingecalculeerd met huidige personages.
Twijfel is het begin van wijsheid.
Het is altijd aangenaam om een mailtje (e-mail, pps...) te ontvangen.
19 -20 mei 1984. (Gastkoor: Asser Mannenkoor.)
Ik wil deze korte 'partituur-blog-periodiek' besluiten met twee religieuze liedebewerkingen, + één (4-stemmige) canon en het profaan lied 'Soete Waeslandt'
Huwelijkslied. (Z.J. nr 666)
'De vreugde van de kleine dingen.'
Herinneringen spijzigen een bejaarde.
Enkele weken geleden mocht ik een onverwacht bezoekje ontvangen van een gewezen verdwaalde 'zendeling'. (Missionaris)
Deze dagen wordt er uitbundig gevierd.
Een 'revolutie' in de katholieke liturgie en meer dan dat.
Tijd.
Toen de Hellestraat nog een 'kasseiweg' weg was, moest je al uw (fiets-) stuur virtuositeit pretenderen of pedaleren om in een smal 'spoor' en naast de blauwe natuurlijke bordstenen een weg te vinden naar bv. de hoogmis. (Kerk)
