Een 'revolutie' in de katholieke liturgie en meer dan dat.
De 'mensen', 'aanwezigen', een overdosis 'Katholieken' gingen de taal van de priester verstaan.
En niet alleen dat. (Een 'bescheiden' onderdeel van een vier-jaar durend concilie.)
Ook de onschatbare waarde van Gregoriaanse gezangen werden vervangen door de 'volkstaal'.
Het uitnodigend, actief 'beleven' van liturgie.
Als je regelmatig naar de eucharistieviering (zondag) op nederland 2 kijkt, merk je, hoor je, dat amper na 60 'gelovige' jaren, het 'Latijn' reeds in 'renaissance' is.
Erg opvallend.
In de kerkgeschiedenis een 'miskleun'.
Een Nederlands Bisschop laat toe, de eucharistieviering deels in het Latijn, deels in het Nederlands te 'doen'.
Soms ben ik verbaasd dat relatief jonge 'priesters' (voorgangers in een T.V.uitzending)
dermate met de Latijnse taal perfect omspringen en 'aanwezigen' 'zingend' dit beantwoorden...
Nogmaals,.... na 60 jaar 'vernieuwde' liturgie. (?)
Weeral een 'wankele' toestand binnen een reeds verdwaalde kerk.
Op dit eigenste moment (zondag 6 mei 2012) is er een T.V.uitzending vanuit St-Truiden met volkszang....in het Gregoriaans???
Maar laat 'ons' toch voorzichtig zijn met 'actuele' (liturgie) 'curves'.
Een panorama van: geen 'verplichtingen' meer hebben en toch in de hemel te komen.
Misschien is het Katholiek woord, lied, dat we niet verstaan, vreemder, mystieker en daarom acceptabeler dan: hedendaagse (?) 'klare wijn' die ons geserveerd wordt met 'onfatsoenlijke'
"Gij zijt artiest........." was een 'benoeming' die ik in mijn pensioenerings verblijf kon appreciëren, waarderen en moest aanvaarden.
Het heeft natuurlijk een secondaire 'volksbetekenis...' maar daar durfde ik, op dat moment niet aan denken.
'Artiesten' eigenen zichzelf (nar-positie) het voorrecht toe alles te mogen zeggen (schrijven) met weinig oppervlakkige duidelijke, soms kwetsende reflexie want..het komt van 'ne'n artiest'.
Als...als men mij zou vragen: "Wat is uw teleurstelling in het R.V.-koor?" is mijn antwoord; het 'ontwijken' van mijn eigenste 'compositie's, hoe bescheiden (aantal en inhoud) deze ook moge zijn. (M.a.w. het verwijderen hiervan.)
Als..als men mij zou..... vragen:
"Wat is uw stille hoop voor het R.V.-koor, toekomst gericht?"
Op de eerste plaats, de samenhorigheid, het goede te bewaren.
Tijd heb je niet in handen. Het overwint de mens.
Restanten zijn de 'witte en zwarte' bolleke's' of programma's die zich 'vaak', met inkt-verstuiving een weg banen in de gemeentelijk historiek van bezorgde 'huisgenoten'.
Antwoord graag?!!!!
Mijn 'realistische' kijk op het R.V.-koor....,
bv. een opluistering in een kathedraal. (Brugge en/of Gent.)
De twee enige vlaamse kathedralen die nog niet 'bezocht' zijn. door het R.V.-koor.
En daarnaast?
Een opluistering in de Frauenkirche van Dresden. (D) (Zie foto)
"Ja, je hebt het nogal hoog op...?"
Vroeger sprak je zelfs van de Sint-Pieters in Rome...?
"Dat is zo...!
Klik op foto.
Ook op bijlage, maar ik vrees dat er voor dit concert slechts nog enkele toegangskaarten meer beschikbaar zijn.
Best even vooraf contact opnemen. (Zie bijlage onderaan)
Mijne' velo' was mijn 'lief' en of ik nu richting hemel of hel reed...., 'in panne' viel... of wat dan ook...., ik passeerde voorbij 'Zeuntje koopman' (Hellestraat) en die ging er zeker iets op vinden.
Aan de fiets-presentatie zal het zeker niet ontbroken hebben.
Hawaiaanse 'Floskes' aan de stuurstang, een vlagje van eender welke merk, fel gekleurde, 'bizoux' aan de 'freinskoppeling', ..als het even kon..ook een achteruitkijkspiegel om een adolicentie-'presentie' nog meer 'cassette' te geven maar zonder functionaliteit.
Een fietspomp en een drinkbeker die gevuld was met 'kalliesenhout sap'.
Maar er ontbrak nog iets.
Het 'brommer gevoel...! (Geluid)
Rond nieuwjaar kregen mijn ouders, Anna en Oscar uit het Café St-Hubert, van mijnheer Leon, (Thuysbaert, 1895-1974) enkele nieuwe 'batten' speelkaarten.
Nog 'stijf' van de pers en amper gebruikt.
De kaarters, na 't achtsen' (zondagsmis) moeten dit gemerkt hebben want ze telden de kaarten vooraf (32) en gaven de voorkeur aan een eerder goed-gebruikte kaarten bundel, want 'spik-splinter-nieuwe kaarten' waren gevoelig aan ontvreemding, hadden zij gemerkt.
(Wasknijper ((en daar was weeral een verschil in: een natuurlijke houder of met en spanveer)) en een (speel-)kaart, tussen de spaken van mijne 'velo' en dat 'brommerde' dan gelijk een 'solex'-geluid en gaf het gevoel van een slot moment uit een 'escape'-verhaal (film) met Steve Mc Queen in de hoofdrol.
Toen de Hellestraat nog een 'kasseiweg' weg was, moest je al uw (fiets-) stuur virtuositeit pretenderen of pedaleren om in een smal 'spoor' en naast de blauwe natuurlijke bordstenen een weg te vinden naar bv. de hoogmis. (Kerk)
(Alhoewel er maar één mis ((Eucharistieviering)) was)
Na E.H. Rooms kwam Pastoor Geilleit.
Ik hield van hem en hij van mij, maar het bleef altijd bij een onopvallende langdurige handdruk.
Waarom?
Voor de hoogmis kwam Hij naar het oksaal, vragen of ik een koraal van Bach kon spelen en of ik 'geen zin had, na de mis in de pastorie te komen om een 'tasken' koffie te drinken.
Dit gebeurde meerdere malen.
Nadien deed mij dit allemaal denken aan Pastoor Munte en 'de witten'. (Ernest Claes)
Hij bedoelde natuurlijk: 'O hoofd vol bloed en wonden' uit de Matthëuspassie van Bach.
Maar deze grootmeester onder de grootmeesters had het ook 'gestolen' van Lutherse 'theologen'.
De Eigenzinnige E.H. Ignace De Sutter, (Leraar Normaalschool St-Niklaas) wierp al zijn bescheiden gewicht in de schaal, om nog net voor het 2de vaticaan's concilie, een vlaamse liturgische zangbundel, met eigen bescheiden inbreng, te publiceren, in een genootschap van Huybers-Oosterhuis, Willem Barnard en andere Protestantse of Calvenistische model- volgelingen.
De brede gang naar de kamers van verblijvende 'collebaars', deed geen vermoeden rijzen dat er zich een 'slordige' 'studiekamer' van 'professoren' bevond, achter een ongesloten deur.
Het leverde hem (Sutterken) 'Op het matje te moeten komen'! (Bisdom)
Een 'vrijage' met de protestanten....!
Je zou voor minder...tegenwoordig.
Hij (E.H.Gelleit) vroeg dit telkens opnieuw en deed of hij het niet meer wist van vorige keer.
Hij wist dat ik dit kon 'spelen' en misschien vroeg hij het me juist daarom.
(Ik mocht 'Meester' Van der Linden vervangen.)
Met mooi, jong volk, rond en voor het harmonium, (iets anders dan een orgel) waar ik, tussen haakjes de ziel uit mijn lijf 'getrapt' heb, (er zat een gaatje in de blaasbalg) wist ik dat de harmonisatie van dit Protestants(lijdens) koraal toch rakelings perfect klopte met de geschreven partituur.
(En de pastoor was geboren tussen een galerij van protestanten.Terneuzen.((N)))
Meer nog, ik speelde het uit mijn hoofd omdat er mij zeker geen onvergetelijke blik van appreciatie zou ontglippen.
Ik bleef kansloos..., ook na een steile trap naar boven. (Oksaal)
Na de hoogmis kon ik, in de woonkamer', meegenieten van een echt 'geurende' pijp-tabak van 'de pastoor'....., met een meer dan bezorgde huisgenote. (Meid)
De gespreksonderwerpen zullen wel richting klassieke muziek gegaan zijn,
maar daar herinner ik mij niet veel meer van.
Wél bv. dat het torentje met luidsprekers werd gevoedt met het klokkengeluid van een L.P. en in een latere tijd door een bandje.
Het toegangeklijk antwoord stond, bewust, op de keerzijde van mijn schoolbord met Gotische letters geschreven en elke maandagmorgen draaide ik het bord,
met eerder schijnheilige kennis, om.
"Een middel om gedachten en gevoelens uit te drukken."
Studenten hadden daar weinig hinder van, maar voor mezelf gaf het me een 'fictief' gevoel van eigen-overtuiging..en daar deed ik hét dan een vol schooljaar mee.
Dat het R.V.-koor een bescheiden imago heeft, wil ik ergens betwisten.
Dat wil daarom niet zeggen dat vergeelde, verzegelde en verleden partituren geen 'dienstbaarheid' kunnen gebruiken.
'Ronkende' 'titels' verlangen naar expansie, expositie, misschien wél een uitdrukking van en binnen een kader van 'verlegen' uitvoerders.
Behalve...ze (oude koorpartituren) worden niet meer gebruikt...!
In het verleden werden koristen, bijna wekelijks vergast en verrast op nieuwe koorwerkjes
om het vuur 'brandend te houden'.
De afwerking liet soms op zich wachten.
Het stuitte op een 'onmogelijkheid'.
Vreemde 'aandoeningen' (Titels van koorwerkjes in bv. een uitvaartliturgie) verstevigen de aandacht van een gevoelige bijeenkomst naargelang de populariteit van de overledene.
Weinigen 'verstaan' de inhoud, maar met een passionele vertolking, geurt het naar medeleven.
Een overlijdens tekst, (Bieleken) onmiddellijk na de offergang is voldoende om het verdere sacrale gedeelte te verlaten.
Men keert het letterlijk: 'de rug toe'.
Sommige blog-importanten verdelen een gedachte, waarover ik het,
rakelings, niet eens ben.
'Het' kan leiden tot contraversiële meningsverschillen, (Dat zal ook zo)
beleefde woordenwisseling, met een goed glas wijn,
en bovendien een gesprekspartner die overtuigd is van zichzelf.
Als je het gezicht van een koorzanger 'bekijkt', ontdek je amper obesitas,
of ouderdomsrimpels.
Het hoeft geen betoog dat zingen zéér gezond is.
(Universitaire studies zijn het hierover eens.)
Natuurlijk ontgaat het ons niet dat een 'ambetant' dirigent hiervoor 'deeltijds' verantwoordelijk voor is!!!
Een dirigent verafschuwt het woord: 'Divertimento'. (=Amusement)
Hij/zij sereneert, (serenade of gemoedelijke avondmuziek) profileert, filtreert zich liever quasi buigzame armbewegingen, die de taal van kunst zouden 'moeten' uitdrukken.
Iemand die een eerste maal een 'koorherhaling' bijwoont, neemt deel aan een
Bourgondisch 'diner'...
maar....laat het a.u.b. niet wegzinken in een café(-t)aria!
Vandaag 'lijkt' een uitdagende confrontatie met: 'ik heb gelijk' én...met goed bedoelde, eigenzinnige overtuiging, dwarrelt hij/zij, met hoge 'frequentie naar een andere planeet waar het succes, een secundante ondersteuning betekent in het familiale gebeuren.
'Er was veel volk'...is de graadmeter van succes, maar daarom niet van kunst.
Een 'organisatie' bezit duidelijke 'steunfondsen', 'particuliere' fans.
Alhoewel het lidmaatschap over een overtuigende meerderheid beschikt, binnen een organisatorische en tevens actieve, wekelijke samenkomst van 'vreemde' polyfonie,
vraagt het bestuur om in de gunst te staan van (concert-)aanwezigen wat één van de doelstellingen 'moet' zijn.
(Toehoorders...zelfs luisteraars, wat niet altijd 'accordeert' ((programma)) met de visie van dirigent.)
Het (koor) mag geen wekelijks 'opvangcentrum' worden van verweesde volwassenen die hun loyale vocalises (in het kader van polyfonie) trachten te accentueren met eigen-overtuigende inbreng.
Klankdiversiteit maakt deel uit van dag-dagelijkse consumptie.
Hoe zo?
Zet uw 'radio' maar aan (keuze-zender) en 'onbewust' ontvang je een 'roulade' van aangename
of vervelende klanken.
'Onbewust' betekent ook:
'Denk jij na, wanneer jij je ontkoppelingspedaal indrukt bij het autorijden?'
Afscheid nemen is té moeilijk om het menselijk te aanvaarden.
Je indroctineert, met onaantastbare (onverstaanbare) gevoeligheid als 'alleenstaande' binnen 'gotische' Gods zuilen, waarvan enkel jijzelf de kwetsbaarheid ...zelfs niet wil..... aanvaarden.
('Afscheid nemen, je leert het nooit' ...)
Men verdwaalt in een tijdelijk (wat dat ook is) imperium (ook tijdelijk) van een actuele 'akte of (passie) de prèscense', maar er is een medeburger....de 'ouders', de 'pedagoog' met vertwijfelde overtuiging wat je begeleidt binnen een straal van een huishoudelijk 'abba' gevoel.
Het maakt deel uit van ....een levensloop en ieder van ons kan een boek schrijven over zijn/haar eigen levensloop.
Je verveelt anderen omdat het te gevoelsmatig, onbegrijpbaar in uw gedachten circuleert.
Als er een begin is, is er ook een einde...maar dat einde heeft geen begin...
Tijd en ruimte bestaat niet.
Wél in het menselijk denken....10.000.000.000.000 cellen.
"Ik ben de Alpha en de Omega..."!
Zonder begin en zonder einde.....
Dit onderdeel brengt mij dagelijks, in een aangename geloof's-depressie midden een collectiviteit (collectie) van fugatische deel klanken, harmonie en andere voorstelbare...
én eerlijkheidshalve verwachtte 'cat-walk'.
Kunst verduidelijkt zich niet. (Met een accent op analyse)
Het is wél een genot's partner en de kunst heeft een mannelijk ...heu..lid..heu..,woord.
Het is een 'menselijk' 'tijdelijk' afscheid wat zich ook met beperkte visuele, gevoelsmatige, (psyche) en andere mens-denkende, vreemde voorstellingen, een 'bevoegdheid' geeft binnen 'ouderlijke' 'antieke' .......soms als alleenstaande!
Stille bezoekers van deze site, zullen reeds gemerkt hebben dat een aantal bloggen vergezeld worden door een power point, met diepzinnige inhoud. (Dewelke, voor allle duidelijkheid, niet van mezelf komt maar...'gebeesd is nie gestooool'n hé').
Iets waarvan ikzelf houd. (Power point)
Het toetst ons 'zijn',... onze labiele, onstandvastige overtuiging, in welk opzicht ook, aan 'fragiele' naastenliefde, een craquelé-glas met uiterlijke barsten maar zalig om de (drank) inhoud te consumeren.
Een mens zou tweemaal 'moeten' leven,.... met een 'stramijn' (stramien of kolenzifter) in de hand met als gevolg dat de Leuvense stoof en tweede maal werd aangestoken met restanten van de eerste 'keer'. (Kolen)
"Dit en dat kon ik anders geformuleerd..., geschreven hebben...met diepere inhoud....",
Het zijn dwaze gedachten 'iets' met ziele-kundigheid te beletteren.
Wanneer het hét 'model', 'muziek' betreft, loopt het helemaaaaaaal 'mank'.
Het treft enkel maar 'ontgoochelde' 'creatievelingen' (ook dirigenten) met een eigenzinnige, ondeelbare waarde van overtuigde personalisering t.o.medebewoners in een 'aangename' leefgemeenschap (gemeente, stad) van minzame 'broeders en zusters'.
En over een rusthuis wordt voorlopig niet gesproken.
Ik kan, voor mezelf, niet nalaten, een secundaire 'invasie' te plegen op 'eigen' werk. (schriftuur) in de wetenschap dat ook dàt een 'boterpapierke'n' (Martha Potters) zal zijn in een (mijn) 'testament'. (Nalatenschap)
Een begeleiding van een auditief én visueel bestand, als ondersteuning bij de blogs, is een uitdaging voor mezelf.
Het sacrament van de biecht behoort tot een 'gisteren-verleden'.
Gezondigd of niet,...
naar de biechtstoel moest je...
En je zocht naar gefantaseerde en toch nog fatsoenlijke gedachten, want dat behoorde (gelukkig) tot zondigheid en je moest dat, bij-god, nog vertellen aan 'iemand' ook.
Hoe groter uw 'penitentie', hoe 'zwaarder' uw zonden....en tijdens de 'zeven weken', voorafgaand aan het vormsel, werd dit, met interne zorgzaamheid verspreid in een 'college' van klas-makkers.
Mijn(sorry voor het woord) bloggenworden steeds enkele dagen vooraf geprogrammeerd, en wanneer ik dan 'de's morgen's' mijn eigen blog las, vond ik het 'over de schreef' en schrapte kwetsbare gedeelten die niet in een patrimonium van 'successierechten' thuis hoorde.
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
Deze dagen wordt er uitbundig gevierd.
Een 'revolutie' in de katholieke liturgie en meer dan dat.
Tijd.
Toen de Hellestraat nog een 'kasseiweg' weg was, moest je al uw (fiets-) stuur virtuositeit pretenderen of pedaleren om in een smal 'spoor' en naast de blauwe natuurlijke bordstenen een weg te vinden naar bv. de hoogmis. (Kerk)
Wat is dat tegenwoordig allemaal met die seksuele intimidatie?
Wat is beeldhouwkunst.
Dat het R.V.-koor een bescheiden imago heeft, wil ik ergens betwisten.
Als je het gezicht van een koorzanger 'bekijkt', ontdek je amper obesitas,
De 'kerk' beweegt zich tegenwoordig met hoffelijkheid t.o. koorzangers.
Musiceren (instrumentaal-vocaal) met een strakke metronomische 'getijde' (tik..tik..tik..) beleefd geen enkele gevoelswaarde.
Stille bezoekers van deze site, zullen reeds gemerkt hebben dat een aantal bloggen vergezeld worden door een power point, met diepzinnige inhoud. (Dewelke, voor allle duidelijkheid, niet van mezelf komt maar...'gebeesd is nie gestooool'n hé').
In het zwijgen luister je naar iemand anders woorden.
