In sommige Christelijke leefwerelden wordt kerstdag (25 december) of een nieuw jaar niet gevierd op 1 januari.
Misschien hebben 'zij' gelijk of ongelijk.
Waarschijnlijk beschikken 'zij' over evenveel sulfaat als katholieken.
Ergens 'moet' een datum vastgesteld worden om 'tijd' een gevoelige plaats te laten innemen in ons denken en laten wij ons hieraan maar houden.
Het dekt wel, 'voor sommigen' liefst vlug voorbijgaande donkere dagen enerzijds,en anderzijds biedt het een gelegenheid om schriftuurlijk, met volkomen absolutie, een vriendschappelijke kennissenkring (nieuwjaarskaartjes) te etaleren op een 'lege' kast.
Klik toch maar even (invitatie) op bijlage, met een weinig confortabele 'biechtstoel' en toch...vrij...zinnige inhoud.
Dat is langer dan een regering trachten te vormen (228 dagen) in ons klein landje.
En wij maar klagen over de infiltranten, immigranten...terwijl ons eigen landje (België, om het toch maar niet te vergeten) onderling, geen consensus bezit.
Het is letterlijk (mathematisch en gevoelsmatig) de vooravond van een 'oude jaar'. (Bloggen, tdr)
Herinneringen zijn geen synoniem van jaar(ge-)tallen.
Het draaiboek van een levensverloop propageer je wel, maar de uitkomst is vaak anders.
En toch heb jij dat (als jongeling) in eigen handen....
Vroeger: voor de rug, ...nu ligt hét....achter de rug.(!)
Het verdeeld zich met deelbare vriendschap en.... slaaploze weken, maanden, jaren..
Ouder worden. (Ook nu weer)
Het heeft een dubbele betekenis, het éne, (leeftijd) daar ontkom je niet aan, en het andere
(ouder's worden) verscherpt een benefiet-opdracht binnen een vaak on(be)grijpbare transformatie naar 'moderne' 'ideologiën'.
"Laat ons toch maar van de'n oude'n tijd zijn"... maar het groepeert geen 'samenzang'.
Een levenslange opdracht.
364 Dagen...de vooravond van een nieuw (blog-) 'jaar' waarvan ik de goede momenten tracht te bewaren.
Geluk bekoort elk mens, maar laat het niet te lang duren.
Als je niet (nooit) geweend hebt, kun je ook niet genieten van geluk.
Het tweede deel van het Parochieblad wordt, naar mijn gevoel, 'rustiger' gelezen met een 'gegalvaniseerd' gestel!
Och, als er in het begin van de 16de eeuw, een 'opstand' kwam binnen Roomse volgelingen, zal dit, centenia later, (Protestantisme) ook wel een 'passage' betekenen voor Christelijke (katholieke) Emmaüsgangers, hoe 'tastbaar' (?)... kwetsend dit ook is.
Een schaduw bestaat niet zonder dat er 'ergens' licht is.
Maar maak het aub niet 'lichtzinnig'.
"Het is altijd iemands kind..." zong Willem Vermandere.
Het Parochieblad biedt gratis, informatieve socio-culturele, culturele 'gezelligheid', (wanneer men er tenminste gebruik van wil maken) en bovenal 'Godsdienstige' 'jaargetijden'.
In mijn vorig leven werden de jaargetijden, in elke zondagsmis
(6u.7u. 8u.1030u) 'afgeroepen'. (Dit moest wel want er was nog geen 'microfoon'...!)
En telkens klonk het: "Plechtige jaargetijde' (7.30u. van elke week-dag) voor....!"
Natuurlijk..er waren drie onderpastoors...en de koster-organist had 'werk'.
Och, deze heerlijke gezelligheid van vroeger, liet zich fotograferen met eerlijke polyvalentie en... als je wat 'ouder' wordt, blader je graag terug op gekante,vergeelde archieven (foto's) uit een onbezorgd jeugdig bestaan.
Voor 25E per jaar wil je dit alles 'KERK en leven' toch niet 'missen'!
En eergisteren klonk het 'Ave Verum', als bijlage op deze blog.
Begeleidende muziek bij beelden.
Of zijn het beelden met begeleidende muziek?
Beiden zijn componenten van elkaar.
Kompanen, met een onverdraagzame allergie van verdraagzame deelgenootschap.
Zo hoort dat in 'kunst' middens!
Maar, humane 'volksvertegenwoordigers' delen hun 'rijkdom' met kennissen, onverwachte bezoekers, niet geïnviteerden, maar met een certificaat van: 'Côte d'or'?
En nu: het 'Ave Verum'. (W.A.Mozart)
Deze vrij aardige koor-compositie maakte zich sterk door zijn harmonische eenvoud.
Niet te vergelijken met zijn 41ste en laatste symfonie (Jupiter) of dramatische 40 symfonie het welke door Waldo de los Rios tot een wereldhit werd gemaakt.(1970)
Het 'Ave Verum' maakte van Wolfgang (in zijn tijd) geen wereld vedette, laat staan Weense (1791) top-componist, maar bood zich aan voor 'arme' mensen.
Eeuwen later bevruchten zich bibliotheken aan het verhaal van dergelijke 'kunstenaars'.
Beeld en klank maakt plaats voor een handtekening.
Eenvoudige koor polyfonie baadde zich een weg met misschien wel uitgedroogde 'Master'-en ondergewaardeerde kennissenkring, tegenover meesterlijke virtuositeit.
'Kunstenaars' vertoeven nu éénmaal in het gezelschap een allergisch 'partnership',
de volmaaktheid van de 'kunst'.
"God, wie of wat, waar of waarmee je (?) jij, je (het) ook 'bezig' bent, laat ons genieten van de kunst maar/en laat het ons nooit begrijpen!"
Weet je, Johan Strauss kon geen vier 'maten' vol muzieknootjes schrijven
Uiteindelijk wist hij van geen ophouden, wanneer de omgeving hem met rust liet, en leidde het tot eenvoudige melodieën met wereldberoemde verspreiding en die geen enkele muziekliefhebber, onberoerd kan laten.
Johannes Brahms van 't zelfde.
En menig ander 'artiest'.
Een beeldhouwer begint een (kunst-) werk zonder te weten waar Hij werkelijk gaat eindigen.
Datzelfde geldt ook voor een schilder, schrijver, ...muzikant.
Kortom, de 'wereld' van een kunstenaar is en blijft ontoeganglijk.
Wat dit met 'KERK en leven' te maken heeft?
Een liturgie viering kan genieten van o.a.: het (Godsdienstig) woord accentueren (in zijn brede betekenis) en daarvan hebben talrijke architecten, componisten, schilders, beeldhouwers, theologen enz...dankbaar gebruik gemaakt.
Het liet ons een rijkdom aan, zowel visueel als auditieve kunst achter.
Nu nog de 'restauratie' van 'levende beelden' en de Kerk kan aan een wederopbouw van levensnoodzakelijke 'voeding' beginnen.
En geloof het of niet, eerlijk waar, vandaag woensdag 19 januari geen parochieblad in de brievenbus gekregen.
Toeval bestaat niet of toch...?
Klik op foto en bekijk de dimensionale beelden. (Sixtijnse kapel. Rome.)
Met uw (computer-)vinkje (?) kunt U 360 ° draaien.
Het zal me geen zins populair maken in een, voor mij, 'vreemd-geworden' Stekense gemeenschap, maar...
'Wie niet waagt blijft maagd'
stond op een 'boekentas', met hoofdletters vermeld (1970) in een 'respectabele' kloosterschool. (Middelbaar.Technisch-beroeps. Luchtbal Antwerpen)
Ik ben zéker fan van het weekblad: 'KERK en leven'!
Vindt U niet (Hoofdletters en kleine letters) dat in deze turbulente periodiek van vertwijfeling, een aangepassing zou 'kunnen' gebeuren?
B.v. kerk en LEVEN.
Het plundert mijn Christelijke overtuiging.
En wie twijfelt, is op weg om gelovig 'volwassen' te worden.
De eerste vier pagina's, (twee bladzijden) met invullingen van een adressenlijst, soms immens grote foto's (naargelang de pagina-bedekking) en sociale activiteiten, (?) verdelen gelukkig een plaats voor (betaalbare) 'jaargetijden', doopsels, huwelijks plechtigheden (dat kan niet duur genoeg zijn) en uitvaartliturgieën. (In de 'volksmond' begrafenissen.)
In bijlage hoort U het 'Ave Verum' van W.A.Mozart (1756-1791) het welke hij in zijn laatste levensjaar gecomponeerd heeft.
KERK en leven; een druk gelezen weekblad, in onze 'katholieke' gemeente Stekene.
(Diverse betalingsformulieren genieten heel wat minder van genietbare interesse.)
De tekorten (Parochieblad) neem je er graag boven op en bewijst de feilbaarheid vrijwillige medewerkers terwijl het misschien nog niet eens 'hun' 'schuld' was.
Ik kan me zelfs niet verbeelden dat dit hun bedoeling zou kunnen geweest zijn.
Bv. Inschrijvingen voor 1 dec.a.s., terwijl je 'het blad' één week later in handen krijgt....
Foto's houden van levenslange gevoeligheid ...en ook daarna.
Wanneer drie gelauwerde personen met vermelding 'alle medewerkers' op de foto zichtbaar worden, heb ik daar mijn twijfels over.
Foto's hadden vroeger, in al zijn eenvoud, een eerlijke beeld compositie.
Een foto is altijd uniek.
Pps (natuur, personages e.d.) worden tegenwoordig geserveerd (trucage) met indrukwekkende maar tevens twijfelachtige voorstellingen en daarmee verdraagt de 'waarnemer' wel een (computer) 'tijds verdrijf' ...maar, op korte termijn, geen 'interesse meer.
Wanneer het parochieblad niet meer in de brievenbus zou 'vallen'
zal ik het heel erg 'missen'. (Raadpleeg KERK en leven voor de tarieven.)
En nog dit; op een Europeese kaart (visueel), vindt (?) je ons (eigen) landje in/op/met een onconfortable oppervlakte....., én nog steeds onbestuurbaar.
(Mocht je het vergeten zijn: de naam is België)
Tot op vandaag (213 dagen na de verkiezingen) slaagt men er niet in om regering te vormen met behulp van pre-formateurs, inter- formateurs... het worden om men duur wel 'interupteurs'.
"Je moet de zinnen van voor naar achteren lezen en niet 't achterste voor" zei Br. Tarsisius in het derde studiejaar. (1955) met een onopvallend accent op dit laatste.
Alhoewel meester Jan (2de leerjaar) met een 'regel' rondliep en letterlijk op de vingers tikte, was Br.Tarsisius niet de persoon die in de arm kneep om een meest onwaardig derde leerjaar antwoord.
"Nieuwjaarswensen duurden tot en met 15 februari" (midden 20ste eeuw) was een vreemd excuses wat je als kind weinig moed gaf, maar aanvaarde omdat je Moeder het zei.
" 't Achterste voor", zei Br. Tarsisius.
Nogmaals een vreemd excuses om na een halve eeuw ook als blog schrijver,er niet aan voorbij te gaan.
Maar 'zondigheid' behoort tot een restante 'premature' uit de'n 'hof van heden'.
Dus nieuwjaarsbrief 2.
Te voet trokken Moeder Anna en ikzelf, vanuit de polenlaan (Café St-Hubert) richting bosdorp, met een 'peperkoek' in mijn gedachten en dat maakte de voettocht zeer dragelijk.
'Peetsjen Lees' (Eligius Selis) had altijd zo'n warm welkomstwoord, waarbij je als kind een nieuwjaarsbrief met de meest virtuoze gelijkluidendheid kon overwinnen en 'stotterende 'repetities' in een collectief klaslokaal 'stante pede' vergat.
Leonie (De Ruysscher) echtgenote van 'Lees' verdroeg elk woord, zoals het een (in die tijd) de ruysscher's past.
Minzaam, geboeid, steeds bereid om te geven...!
Toen bestond dat nog... de'n oude'n tijd.
Ne'n pompekoek..., te voet naar...., een eerlijk woord.
Als 'derde jeugd'-conservator, duiken deze ervaringen, gedachten, in een vacuum van 'ouder' worden met aangename gevoelens en het maakt tevens deel uit van een onuitwisbaar, waardevol certificaat t/o 'jeugdige' opponenten.
De 'pompekoek' had de vorm van een hart en dat heb ik gans mijn leven blijven dragen.
Van 'Peetsjen Selis (Bosdorp) tot op de Polenlaan. (Café St-Hubert.)
Gisteren kwamen twee plaatsen waar kathedralen staan waar het R.V.-koor een toekomstige optie zou voor kunnen nemen....maar ook...
Eergisteren ook gekeken naar het Nieuwjaars concert?
Miljoenen kijkers en luisteraars zijn al jaren fan van dit jaarlijks terugkerend muziek festijn.
Maar eergisteren was het, naar mijn gevoel, beneden pijl.
Waarom?
Waren het de bloemen uit San Remo?
De regisseur deed zijn best maar de 'Weense' sfeer zat meer in St Petersburg, Helsinki, Talin.
Was het de dirigent (Möst) die wel blindelings maar toch een partituur voor zich moest hebben en met weinig gevoel voor 'Weense' romantiek, de pagina's 'omsloeg'?
Een dirigent, op dat niveau, dirigeert uit het hoofd.
Weinigen hebben hem dat voorgedaan, maar daaraan herken je de 'klasse'.
Het ballet....??????
Ongelijk, weinig of niet overtuigend, voornamelijk de 'mannelijke' balletdansers!
Wiener Staatsopera onwaardig.
Programma.
Ja,... dat is 'kwestie van 'smaak', maar met de hand op het hart had ik een echt Nieuwjaars concert verwacht hoe groot de componist Liszt ook mag geweest zijn, hij hoort thuis in een ander concertprogramma. (Op zichzelf is Liszt al zwaar om te verteren.)
Globaal gezien is er hier weer het gevaar van 'routine', het gewoon zijn: een eigen zitplaats ...te hebben.
Men heeft gekozen voor een bescheiden (?) vernieuwing,( een 'entourage' van tientallen medeverantwoordelijken.) maar of dit de 'receptionist' zal bevallen, daar heb ik mijn twijfels over.
Een 'opvallende' zitplaats 'kost' nog altijd 1000 E.
Gisteren (zondag 11u-13u) heb ik genoten van: 'André Rieu' in Australië.
PRACHTIG!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Woorden schoten te kort en 'vertaalden' zich, hier en daar in een vochtig oog.
Het geeft een goed gevoel omdat we er nog bij zijn.
2011 Zal zijn vragen hebben, waarvan wij, gelukkig, het antwoord niet weten.
Het zal zich zelf examineren met behulp van menselijke gedachten.
Daarbij hoort ook het gevoelsmatige (treurnis) wat zichzelf een plaats reserveert (toe- eigent) in dit nieuwe jaar.
Het is zo!
Het antwoord 'vertoefd' in een onmetelijke distributie van humaan denken, en daar houdt het mee op.
(Althans... volgens dàt menselijk denken...en daaraan neem ik deel...)
Het menselijk 'denken', een 'bravour-stuk' zolang je je 'jong' voelt en dat kan soms lang duren, met oppositioneel 'enfantisme'.
Het 'personage', man of vrouw...vrouw-man, man-man, vrouw-vrouw, man-kind.... vrouw-meisje....het behoort allemaal tot een korte evolutieleer uit 2010.
Maar het bestond al eeuwen, en maakt nu plaats (?) voor ongehoorde (on-veroorloofde) gedragsstoornis met een meer dan aanstekelijke katholieke, brocante 'kazuifel' ...voor een altaar, tot daar aan toe....., met geconsacreerde 'voeding'.
Als mens verdwaal je in een onbewuste dwangbuis van gevoelsmatige ethiek of is het esthetiek?(= Macht, sexualiteit, onverwoordelijke gedachten....)
Maar. wat is dat?
Kunnen wij, voorbij deze twee ideologische, 'onbewuste' 'idee fixen' 'passeren' zonder een blik te werpen op onze eigen 'levensgang'?
En als een levens gang, één strand korrel vormt in het tapijt 'menszijn', wil ik er niet aan deelnemen.
Maar laat ons niet té somber 'doen'!
'Sombreren' betekent ook: de 'iris' een schaduwrijke plaats aanbieden, een groot verschil met 'chambreren' en ook dit heeft diversiteit van gevoelens, smaakpapillen en andere soorten van tijdelijk levens genot.
Dit jaar zal ongetwijfeld zijn mooie nieuwe of vernieuwde 'kanten' kennen...en dirigenten zijn soms ook een stukje voyageurs (reiziger) in het pantheon van tijdelijke, eigenzinnige overtuiging.
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
In sommige Christelijke leefwerelden wordt kerstdag (25 december) of een nieuw jaar niet gevierd op 1 januari.
364 Dagen geleden.
KERK en leven.
Het zal me geen zins populair maken in een, voor mij, 'vreemd-geworden' Stekense gemeenschap, maar...
KERK en leven; een druk gelezen weekblad, in onze 'katholieke' gemeente Stekene.
"Je moet de zinnen van voor naar achteren lezen en niet 't achterste voor" zei Br. Tarsisius in het derde studiejaar. (1955) met een onopvallend accent op dit laatste.
Wij stappen in het jaar 2011!
