Nu,.... Koewacht (N) lag mij nauw aan het hart omdat ik heel mijn eerste levensjaar werd grootgebracht bij mevr.Maria de Meester (overleden op 8 juni 2000 in de leeftijd van 87 jaar)en wonende in de karnemelkstraat. In 1976 heb ik een schuchtere poging ondernomen om haar op te zoeken alhoewel ik zelfs geen naam noch straat kende. Gewoon naar de nieuwstraat gereden, aangebeld aan twee verschillende woningen..., het korte verhaal vertelt..en ...of zij niemand kenden die in 1947 een kindje, bij haar ( ik kende de naam dus niet) reeds drukke gezin, had bijgenomen. 

Ik kwam van een kale reis terug. Over dit verhaal (pleeggezin) heb ik thuis nooit één woord horen vertellen, daar werd over gezwegen, trouwens, ik vernam dat pas maar op veel latere leeftijd. Voorts heb ik een onbezorgde jeugd gehad. En eigenlijk is het, dank zij een onverwachte 'aanbieding' als koordirigent van het St-Ceciliakoor, dat ik mijn 'pleegmoeder' ontmoet heb in het jaar 1987 in 'de'n Tragel' waar Maria samen met Coos nog mooie jaren van hun leven doorbrachten. Iemand die ik zeker niet mag vergeten is mevr. Maria Scholter. Zij beheerde, met de nodige zorgzaamheid en punctualiteit, de financiële boekhouding van het koor en maandelijks mocht ik ten huize van Maria mijn dirigenten-honorarium opvragen. Bij een gezellig praatje en een 'kopje koffie' kwam mijn verre verleden ter sprake en zij vertelde me: "Dat kan niemand anders zijn dan Maria De Meester." Enkele dagen later ben ik haar gaan opzoeken en werkelijk, het hele verhaal van mijn eerste levensjaar werd door haar bevestigt. 

U, beste lezer, zal zich afvragen; waarom heb ik 40 jaar gewacht. 

Een tante had mij ooit eens gezegd: "Laat dat potje maar gesloten..." wat ik dan ook gedaan heb. 

Nogmaals, mijn jeugd was niet luxueus en ik bedank mijn ouders voor mijn onbezorgde kinderjaren.

En beide Maria's.........oprechte dank voor alles!