Je begint uw uitstap met het bezoekje aan de taverne die U wel bekend is en besteld een Croque-monsieur met een pousse-café, om aan de Parijse 'haute-couture' er een 'haute-cuisine' van te maken. De dag 'passeert' met een licht 'cat-walk' genoegen, zonder eens te meer 'uitbundige' uitgaven.
Integendeel, je voelt U heer en meester te hebben kunnen weerstaan aan de weinig gestoffeerde maar en daarentegen duurdere etalage-textiel.
Bij thuiskomst, deel je dit mede aan je 'trouwboek' maar hij toont weinig respectabele aandacht aan uw zoveelste, stilzwijgende triomf van karakteriële ingesteldheid. Integendeel...zelfs het drie-gangen-menu bekoort hem niet meer en behoort tot het 'dagelijks' ritueel.
Er is ook nog een R.V.-koor-menu. (woensdagavondrepetitie)
Foto: St-Michielskerk Gent.
R.V.-koor zong twee eucharistie-opluisteringen (Artiestenmissen) en één namiddagconcert in de St-Michielkerk in Gent.
'Iets verderop vind ik misschien een mooi Prince-de-Gal, Pied-de poule of een 'debardeurken' aan dezelfde financiële voorwaarden voor vrouwen met een maatje meer'
fulmineert je dan tegenover jezelf.
Dit laatste heeft ook 'Lucifer' gehoord.
'Een voorwaardelijke 'overwinning'.(?)
Het versnelt uw 'pas' zonder opvallende getuigenissen.
'Mannen verstaan dit toch niet en...
'hun' romantische beschikbaarheid behoort al jaren tot het pensioenfonds...,'
Woensdag is jouw vrije dag...geheiligd aan, 'er even tussen uit...' Alhoewel...
Geen dweil- noch stofdag of eender welk ander storend tijdsverdrijf dat je met enthousiaste tegenzin moet klaren.
Sinds de 'kinderen' uit huis zijn is het jouw vrije en volledig eigen keuze-dag.
Behalve dan uw eigenste Ruysscheveldekoor.
En bovendien, een 'koorrepetitie' hypnotiseert uw gedachte:' ik moet er zijn'.
Je beslist een dagje 'Sinterklazen'.
Je neemt je tweewielige Mercedes Elegance 220 die hier en daar, tijdens een onbewaakt moment, wel wat 'blutsjes' vertoont, maar geen mens die zich hier aan stoort.
In de voormiddag kuier je in een bekende winkelstraat...., staat regelmatig stil voor een opvallende boetiek met geetaleerde piéce-unique's die bedoeld zijn voor eerder slanke dame's en is een zoveelste aantasting van uw karakterieële Rubensiaanse overtuiging.
'Een 'tussendoortje' kan toch geen 'zonde' zijn" ,dacht het nonnetje.
Je zou het er tegenwoordig, enfin de laatste decennia, voor laten (wekelijkse 'verplichting' in een Eucharistieviering) en dan verwijs ik naar het 'debacle' waarin de huidige Katholieke kerk zich bevindt.
Met Paus Franciscus, zal zich, naar mijn gevoel, weinig veranderen.
Het pedofiele zal al ééuwen lang bestaan hebben...vanaf er leven was...maar met de mantel (macht) der liefde toe bedekt geweest zijn.
'Misschien wel 'La forza del destino'! (De macht van het noodlot.)
En wat met het celibaat?
Hoe is het 'in Gods naam' mogelijk dat 'wijdelingen' in geen geval sexuele betrekkingen
(dat is toch zo natuurlijk) mogen hebben, of waren het alleen maar 'geslachtsgenoten' waar zij verdoken liefdesverklaringen mochten mee hebben?
(Cfr. Pausen en vele andere 'hogere' geestelijken.)
De homo sapiens, homo ludens, waren onze voorouders.
Sociaal, creatief, modelerend en meer van deze verleidelijke 'zaken'.
Maar enkele jaren geleden belandde deze 'homo', (onder het bewind van hitler), zonder de minste weerstand, (naamloos) in een crematorium.
Is het priesterschap of religieus zijn een zalving,... een excuses voor 'anders geaardheid'?
Het is verstaanbaar, maar bij een strikte opvolging van deze regel (celibaat) kunnen er toch geen 'nakomelingen' geboren worden.
Het is een modale vraag, maar het antwoord zal wel veel intellectualistischer 'liggen' dan dat ik mij dit kan voorstellen.
Op 2de paasdag anno MMXIII mag dat 'verhaal' wél 'gepubliceerd' worden:
Ergens, in een vreemde maand van oktober 199O kwam ik, met 'gewaagde' of 'gewaade' 'folklore', in een naburige parochie-'sacristie' binnen gewandeld (als organist) met de première van het ochtend-radionieuws:
"Wij hebben een nieuwe Bisschop...
Arthur Luysterman." zei ik met enig enthousiasme.(Gewezen leger-almoezenier)
"Ha, de'n Tuur..." was een weinig bemoedigende reactie van een ter plaatse 'albenist'.
Enkele korte jaren daarna, hoorde ik, uit de mond van diezelfde 'gewijde' handen,
en bij het verlaten, na een zondagse Eucharistieviering, een vluchtige 'uitlating',
wanneer het Evangelie verhaalde over Lazarus t.o. een ganse kerkgemeenschap.
Verzegelde of gewijde handen én voeten...verdraagt populariteit.
Blogschrijvers bezitten een onderlinge, ongeschreven 'contractuele' overeenkomst, elkaar niet te kwetsen hoe ver verwijderd de ideologie (en andere logiën) hen zou kunnen samenbrengen of verwijderen.
(En al 'diets' meer)
Bloglezers zijn vaak 'vreemde' infiltranten'.
Anonyme, dierbare 'gesellen'.
Vroeger ging het over 'Schild en Vriend'.
Nu Bart en Elio.
In mijn prille puberjaren (1954) ging mijn voorkeur uit naar Bartali.
(Italiaans 'coureur', derde tour zege in 1950)
Maar Bart en Ali (?) zullen nooit goeie vriendjes worden. (?)
In mijn post-dromerige analyse, vertoef ik, met én in een imperium van onaantastbare gedroomde zelfstandigheid.
Mijn jeugd.
Ook al was het in de jaren vijftig.
Iedereen wil oud worden,
maar niemand wil het zijn.
Ik 'droom' (bewust) verder, maar voor mezelf genietbaar van een ver-leden.
De Polenlaan.
Wanneer de 'siréne' (brandweer) 'ging' (cfr.'stasiestaote' nr.1) was ik als eerste om de 'pompiers' 'aangezwengeld' te zien toekomen.
Het was per slot van rekening, toch steeds een onverwachtse verzameling van 'redders'.
Wanneer George Cortebeeck naar de 'Stasiestraote' kwam, was er iets loos.
De 'siréne' zelf, heb ik als jongeling steeds graag horen loeien.
Er was leven in de 'brouwerij'.
Minder voor de oproependen. (En ik wens het mezelf niet toe.)
Ook niet voor bv; 'Sooi' Van Guyse, die zijn vlasdomein op de'n heirweg had liggen en 'de klodden' in de vlammen zag opgaan.... en er flink wat nageblust moest worden...
of voor 'Piet Pulle' ( vishandelaar) die woonde in een prachtige villa op het einde van de'n 'Teirlinck' en ik, op een zondagmiddag de 'siréne' hoorde 'gaan', voor...een brand in zijn huis. (Het was in het dorp toevallig 'kermis', daarom onthoud ik dit nog...!)
De eerste pompiers kwamen aangelopen...met in hun ene hand hun vaak veel te grote hoofdhelm, (ik herinner me dat uit mijn legerdienst) en met hun andere hand hun pompiersbroek vasthoudend, want er was er aan hen geen tijd gegund om dit te laten controleren door hun echtgenote.
De klank van hun aanwezigheid (kettingen) klonk alvast geruststellend en zou de benadeelden (brandoproep) een geruststellende verzwakking van menselijk hulpgeroep
verstevigen door hun optreden.
Terug naar de 'Siréne'!
Als eersteling kwam, naar mijn idee, Waltér'ken van het gazettenwinkeltje, eveneens aan de markt gelegen. (Mieken leer)(?)
Hij concureerde (lopen) met Victor (Fic-fac-sken.) uit de dorpsstraat en nog talrijke andere dewelke ik niet in alfabetische orde durf vermelden.
Bij 'Cockskes' werden er op zeer regelmatig tijdstip 'schietingen' georganiseerd en zo ook, zij het in midere mate in 'de'n Anker. (Bovenzaal)
Er stond zowaar een 'prange'! (Liggende wip)
Buiten een enkeling met een moderne tweedelige boog, bezat elke 'schutter' een houten, uiteraard ééndelige boog waarbij de 'pees' nog moest aangetrokken worden met behulp van een knie.
Van een compoundboog was er nog geen sprake...!
Ik had een stil vermoeden dat, de dag na de 'schieting' in vele 'schuttershuizen' wel beeld maar geen klank was.
Foto: Pius X basiliek in Lourdes. (Frankrijk)
In deze 'mastodont' zong het R.V.-koor tussen 11 en 17 juli 1984.
De kermis was een excuses om aan mijn ouders te durven vragen 'eens' naar de cinema te mogen gaan.
Onze voorkeur ging naar de zaal waar de meeste meisjes eveneens naartoe zouden gaan en.. niet zozeer omwille van de inhoudelijke filmvoorstelling.
Om mijn 'kermisbudget' (prée) toch 'iet of wat' in evenwicht te houden,
ging ik 'schooien' bij Paula en Julleken Verbeecke. (Polenlaan nr. 10) want...daar hing een film affische met onderaan een kortingsbon van 5 fr. bij afgifte aan het loket van de cinemazaal.
Tijdens en enkel dan, (kermisdagen) mocht ik in het grote bed van mijn ouders slapen met op het 'achterplan' de oorverdovende geluiden van de autoscooter (Heyninck) op de marktplaats.
De kermis was voorbij, en ik had geen 'lief' gevonden.
Geloof me, maar mijn ogen deden 'pijn' van de snijdende rook in ons café.
Als men tegenwoordig nog maar een sigaret ziet, krijgen er velen een 'appelflauwte'.
Dat was vroeger anders.
De cafébezoekers produceerden 'rookpluimen' alsof het indianen waren.
Velen onder hen hebben genoten van een 'oude'n' dag.
Tijdens de kermisdagen mocht ik in het grote bed van Ma en Pa slapen.
's Anderendaags werd ik wakker in mijn eigen bedje wat ik lange tijd nooit verstaan heb.
Bij hun dagelijkse wandeling, hield 'Matiel' de bovenarm van 'Co' oppervlakkig stevig vast.
Niet zozeer ter ondersteuning ('en 'Co' was vertrouwd met dit o.a. dagelijks 'atribuut') maar 'Matiel' had de gedachte; 'Co' is van mij ....' alhoewel er nog geen 1% echtscheidingen in de omloop waren.
(Momenteel bedraagt dat 75%)
Wanneer er 'tegenwoordig' 'iemand' bij de voordeur aanbelt..., een gesloten omslag komt afgeven (uitnodiging tot hun huwelijks-mis-viering) en dit laat vergezellen door een fiere uitspraak:
"Ik ga trouwen, en wil dit gewoon aan jullie laten weten...",
haal ik al mijn sympathiek, schijnheilig acteertalent uit de kast om haar te
feliciteren (veel meer goesting om te condoleren) met een 'smile' van hier tot aan de ........vrederechter!!!
Soms kan je merken aan een lichtelijk gezwollen buikje, dat er reeds een 'akte' van vertrouwen ondertekend was.
'Er ontwikkeld zich een nieuw leven in een confortabele 'woning'', maar dat zeg je niet rechtstreeks in het gezicht.
(Enfin, vroegere tijden toch niet)
Vandaag de dag mag je de vraag stellen:
"Is't mee ne man of een vrouw?", ook als staat er een beeltenis voor U.
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
Vervolg 3
Vervolg 2.
'Een 'tussendoortje' kan toch geen 'zonde' zijn" ,dacht het nonnetje.
Vandaag 29 maart is het 'Goede vrijdag'.
Elke werkdag van de week kiest radio Klara een Musicus uit die, dagelijks een intervieuw geeft. (Omstreeks 10u30)
Vandaag, 21 maart, vieren of herdenken we de geboortedag van de grootste componist aller tijden:
