Dit is maar, met losse ongecontroleerde hand, (?) een greep uit een recent verleden van manifeste Katholiek-Christelijkheid.
Het zwoegt, in deze actualiteit, met beschaafde vormen van 'geloof' dat ons destijds is opgedrongen.
Het huidig 'letsel' binnen de katholeieke kerk is naar mijn gevoel een symptoom van nood aan werelds 'herstel'.
Maar ook, midden vorig millennium (Lutheranisme, Calvinisme, Angelicanisme........) en ongetwijfeld overige 'bagatelle' 'ondernemingen', hebben zich in 2011 gehandhaafd.
"Mogen allen één zijn, Vader...." is een lied dat tot mijn verbeelding spreekt.
Van een vraag verwacht je, dat deze, binnen een geloofsgemeenschap, (maar ook huishoudelijk) een opheldering,
dus: duidelijkheid biedt.
Maar: "Laat het antwoordt achterwege" in het belang van de mensheid.
Ik moet wel zeggen, in mijn jeugdjaren kenden wij 40 dagen (voor Pasen) van vasten binnen het Katholicisme.
En als het tegen zat, moest je elke morgen, gedurende die 'ellenlange' dagen naar de Eucharistieviering.
Nuchter, want je ging de H.Hostie krijgen en pas als de rieten biezen van de kerkstoel in je knieën waren 'gestempeld', kon je spreken over een boetedoening.
Och arme die jongens die vanuit de'n Berg, de Barlabuyse, de Wildernis en andere 'verre' plaatsen moesten fietsen, vaak met een 'krammakelijk' 'vervoermiddel'!
Hetero, homo of lesbienne....er is steeds die 'zoektocht' naar dat ene 'partnership'.
"Niemand kan zonder een ander..." zei Godfried Bomans.
En spanning (bv.verhoogde bloeddruk) durf ik niet op dit 'blog' te produceren.
Het zou een Normandische invasie ontketenen en ons tevens 'inviteren' tot een motorieke 'hart-overslag' en dat is het laatste wat ik U toewens.
"Kijk, spanning moet er zijn, anders kom je tot niets...." zei Feike Asma.
(Concert-organist)
Maar échte (en wat houdt dat in?) musici en andere geloofwaardige, semi-artistieke bewoners, met een 'vreemd' imago, bezitten wel meerdere gedachten die zich laten verleiden tot Freudiaanse genoeglijkheid.
Bij één van de bijlagen had men toch wel hier en daar een 'stringsken' kunnen gebruiken.
'Sixtijnse kapel'!
Michelangelo deed het op zijn artistieke en onnavolgbare wijze.
Een toevallig, christelijk 'schaamlapje'?
Aanvaard door de curie. (?)
Negentien eeuwen later denkt men,
observeert men, met stilzwijgend gevoel van onmacht,
na de 'rots', Petrus'.
Twintig eeuwen later reageert men vanuit profaan, intellectueel standpunt.
Het totaliteitsgevoel t.o. katholicisme verdraagt geen communicatie meer.
Evenals het concilie van bv. Trente er een 'vernieuwing 'moest' gebeuren, (stel je voor in de 16de eeuw en welke door componisten een stevige oppositie veroorzaakte) Missa Papea Marcelli, genoemd naar de toenmalige paus, gecomponeerd door Giovanni Pierluigi da Palestrina, Paus Johannes de XXIII een revolutie ontketende binnen conservatieve 'wijdelingen', (laatste concilie) en wat zien en horen we nu.....?
De 'kerk' beschikt over voldoende tekstmateriaal.
Misschien is de 'burger' alert geworden om voorgekauwde bijbelse teksten, te transformeren naar (ver) verleden tijd.
Het éne kan niet zonder het andere. (Arsis-thesis, spanning en ontspanning enz.............)
Een alternatief is naar mijn gevoel nog vér weg (gelukkig) maar...
Een mid-life-crisis op geloofsvlak.
Een pedagogische 'curve' kent niets anders. (Ups en downs, tractie en contractie....en daar begint 'het leven' toch mee....?)
Ook dàt behoort tot de 'ceremonie' van een transparant 'klokkengeluid' dat zich activeert van af de eerste communie tot de 'uitvaartdienst'.
Bij een doopsel blijven de 'klokken' stil.
"Katholieken verstaan het", maar stellen zich vragen. (Een normaliteit)
Een veelvoud van Christelijke ( Christus, christoforus = kruisdrager)
baant zich een weg in een oase van toekomstige erkenning.
Het gebed 'kleurt' zich niet meer.
Pater Noster, Ave Maria, een Confiteor of Credo, inhoudelijk vergalopeert het zichzelf...
het alternatief blijft achterwege. (En deze nood is hoog.)
Tussen de ontdekking van een rond vlak en de analyse van een atoom, ligt een belachelijk tijdsverschil.
En vanuit heel persoonlijke overweging, ontbreekt het in een Eucharistieviering aan stille momenten, bezining.
Cultuur heeft of draagt steeds dat vreemde in zich.
Het laat zich niet 'ont(-k)leden'.
Rubens had hier, waarschijnlijk andere ideeën over.
Ook Michelangelo (b.v. Pauselijk oratio-plaats) borstelde met opgeheven armen,
(lag op zijn rug, Sixtijnse kapel) bijbelse beeldverhalen die zeker kunnen concureren met een 'string'.
Toch maar terug naar dàt reeële deel van een leeglopend kerkgebouw waar het orgel in feite, de eerste 'symptomen' (verval) verklankte, ook met een mooi 'keurslijf' (orgelfront) van verleidelijke, feeërieke kosmofonie.
Niet dat we daarover 'fier' moeten zijn.
Het selectief episcopaat verg(-r)uisd het christelijk idealisme, hoe simplistisch en transparante bijbelse inhoud dit ook was.
In bijlage hoort U het orgelconcerto in a van Bach. (H.Kruiskerk Stekene,1970)
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
Vervolg.(2)
Het wordt béter......(?)
Dit kan ik mezelf niet onthouden.
't Is vakantie, 
Cultuur heeft of draagt steeds dat vreemde in zich.
Zo klonk ons kerkpijporgel te Stekene in september 1970!
Ja, 't is vakantie....!
Voor hen die nog op vakantie gaan.
Juli 2013.
Perpetuum Jazzile.
Mooie dag.
