STEKENE EN ZIJN......

In bijlage, enkele aantrekkelijke beelden... (Duitsland)

Maar er is nog zoveel meer...

Mannen met opmerkelijke tatouages en meisjes met fleurig-verleidelijke zomerkledij.

Een gezellig terrasje hier, een stevige BBQ daar, een aangenaam en inhoudelijk 'warm' babbeltje met een onverwachte bezoeker in de tuin, enz...

(Sorry, tegenwoordig moet je al latijn kennen om vlaming te zijn, dus; etc.)

Niets daarvan.......aangenaam zonnetje...

We gaan niet mekkeren...

En tussen dit alles door stel ik mij nog steeds de vraag wat het verschil is tussen het opluisteren (koor) van een:

Een solemnele uitvaartdienst, (kerk)

een begrafenis, (kerkhof)

een ter aarde bestelling, (kerkhof)

een crematie, (crematorium)

een 'hemelvaart'...(christelijk)(?)

Nog altijd één van mijn favoriete koren.

In bijlage vindt U, een koor opname van in de St-Madeleinekerk in Parijs. (Niet R.V.-koor)

Klik op bijlage. (-n)

Iemand die nooit tranende ogen gehad heeft kan nooit lachen.

Dan maar een pps-je.

Of toch niet.....vandaag in de geschiedenis....het overlijden van Cyriel Buysse, (1852-1932)

Auteur van: 'Het gezin van Paemel' en zovele andere prachtige 'volksverhalen'.)

Klik op bijlage. (-n)

Wie staat waar? (Jaaaaaren geleden.)

Sorry voor de 'scheve' foto... volgende 'keer' beter.

Zaterdag 29 juni en zondag 30 juni is er een

een culturele activiteit in Stekene.

Ik lees graag een religieus boek

om een antwoord te vinden

Met een drukte van armbewegingen en open handen,

ben je nog geen dirigent.

In het boek: "Ik ben God"

zocht ik tevergeefs naar een antwoord.

Als ik vooraf wist dat de kunst de diepste roerselen van de menselijke 'ziel' zou raken,

was ik nooit amateur-dirigent geworden.

Misschien is luisteren wel een grotere gave dan het spreken.

Een kleine klok klepelt, klingeld meer dan een grote.

Klinkt ook hoger..

Hoe je ook draait of keert.

zonder uitvoerders sta je nergens.

Eigenlijk bepalen de leden de 'groei en bloei'.

Het verwachtingspatroon van deze laatsten ligt differentieel, afhankelijk van de waarde (koorbeoefening) die het individu er aan geeft.

Hapjes en drankjes mogen een aangename verpozing vormen maar geen opvulling zijn van een eerder 'slappe' bestuursvergadering want dan ontstaat er erosie.

Een ander teer punt waar menig koorverantwoordelijke mee te kampen heeft is; het aantrekken van jonge kandidaat-koristen.

Niet altijd verantwoorde lied keuze's kunnen 'rebellerende' jong-volwassenen misschien meer overtuigen dan een wekelijks engagement van onverstaanbare polyfonische vreemde en bovendien antieke koorliteratuur, hoe waardevol deze ook moge wezen.

Een koorbestuur moet al zijn 'artistieke' verleidingstechnieken bovenhalen wil dit resulteren in een aangroei van de zo begeerde jong-enthousiastelingen.

Dit is niet eenvoudig.

Er is een verdoken generatiekloof, zowel wat het familiale betreft als het programmatische. (Jonge gezinnen hebben het moeilijker een keuze te maken tussen een ongeschreven huishoudelijk regelement en een 'ontspannen' door-de-weekse avond-verpozing.)

Dit punt ligt natuurlijk gevoelig bij dirigenten die 'scanderen' dat een koorrepetitie geen ontspanning maar wel degelijke een inspanning verreist en ...dat is zo!

Het gevolg hiervan is: dat een bestuur, met wellicht enige moeite, maatregelen moet durven treffen, weg van hun identiteit maar in het belang van de 'medebewoners'.

Ik bedoel hier mee, bv. het opvallend absenteïsme van steeds dezelfde leden die toch durven meegenieten van praktikale, financiële voordelen of ....a-sociale, afstandelijke ongeintrigeerdheid vertonen.

Foto: Robert Stolz (1880-1975)

Op de valreep nog een Marialied voor vierstemmig koor en pianobegeleiding. (1990)

Deze titel is geschilderd op een muur in een nabijgelegen Nederlandse Kerk.

Hic est panis de coelo,

descendens ut si quis ex ipso.

Manducatverit non moriatur!

'Dit is het brood dat uit de hemel neerdaalt.

Eet men daarvan,

dan sterft men niet.

In mijn voorgaande leven fluisterde de priester:

"Hic est panis corpus meam...."

Het laat uiteraard vermoeden dat deze tekstinhoud gericht is naar de gelovige 'vergangkelijkheid' van een menselijk, levend 'wezen' en naar mijn gevoel geschikt is als tussenzang (Epistel en Evangelie) tijdens een katholieke uitvaartliturgie.

Eveneens (dienstig) als acclamatie nà het Evangelie. (Eerste deel van het lied)

Wat de muzikale analyse betreft, bespaar ik U verdere 'saaie momenten'.

De melodische aanvang is ongetwijfeld gespijzigd door een 'introïtus' (Gregoriaans) uit een vèr verleden.

Tussen de 4de en 9de eeuw? (M.a.w. tijdens een euforium van een ziele-heil,... zelfs meer dan een millennium jaar later tracht hét zich te 'performeren' binnen een 'ontwakende' geloofsgemeen-schap.)

Het maakt er 'ons' niet 'beter' van, op basis van antieke en 'modernistisch' intellectualisme.

Helaas kent ook dit werkje geen 'soulaas'.

Gustav Klimt behoort tot de vijf duurste 'schilders', in aankoop, ter wereld.

Toch gebruikte hij maar een penseel, wat verf en in het gunstige geval, een 'doek'.

'Kunstgeschiedenis' is een vreemd boek dat ik nooit uitgelezen mag krijgen!

Het bestaat uit twee woorden: kunst en geschiedenis.

Kunst???

Geschiedenis!

Geschiedenis bestaat uit: laat me toe te zeggen, een concreet verleden.

Kunst?

Indien wij dat zouden kunnen ontleden....zelfs... en ook met ontwikkeling van de meest moderne technologie, komt uit de 'psyche', onver(-be)taalbaar.

Pas wanneer de ziel ontleed zou worden, (waarmee een mens dagelijks 'bezig' is) betekent dit het 'einde' van een naar menselijke normen 'tijdperk' voor onze nakomelingen.

Het onderbewustzijn is steeds 'present', maar verdraagt, 'misschien' geen bewuste woordelijke letters-lettergrepen-woord-half-en volzinnen, in een 'ritueel' van soms kwetsende zelf-overtuiging t.o. uw 'gesprekspartner'.

In sommige gevallen leidt dit tot 'scherpe' reacties, omwille van eigen (en toch wel -zinnige) overtuiging.

Elk mens (vrouw-man) wordt hiertoe 'uitgenodigd' in een labyrint van voortplanting.

Dit laatste houdt hen soms samen, met een installatie van bezorgd 'oudersschap'.

Het luisteren heeft altijd een voorrecht op het spreken.

(Een mens heeft dikwijls spijt, gesproken te hebben.

maar veel minder...geluisterd te hebben.)

De 'kunst' bestaat o.a. hierin om te 'luisteren',

en dat is een hèle opdracht.

De virtuositeit van eigen woordgebruik (overtuiging) propageert een 'back-ground' van stillisme, maar zelfs het focus-gedeelte blijft een wazig voorbeeld van tastbare, onaantastbare communiecatie, (gelukkig) en...morgen?

Morgen wordt het anders!

En wie schreef ooit:

"Als er een hemel bestaat, wil ik U daar niet tegenkomen....!"

Alleen nog dit; het lied ( polyfonie) dateert van 23 mei 1993. (tdr)

Zie bijlagen.