heeft beslist op zondag 15 mei 2011,op het marktplein en de Kerkstraat, een cultuursteek te organiseren.'
Op zichzelf verdient dit initiatief applaus.
Ik zocht naar een totaal cultuursteek-programma, maar botste op meerdere wegen- en rioleringswerken. (Gemeenteraadsverkiezingen oktober 2012?)
Het parochieblad vermelde wél een 'Cultuursteek' activiteit.
Althans tussen 1330u en 1630u. in de H.Kruiskerk van Stekene met een fotoreportage van gerestaureedre religieuse schilderwerken.
In en rond de kerk gebeuren wel meer 'zaken' die het daglicht schuwen.
En de rest? (rest=vocale kunstproclamatie, visuele en auditief, geloof en kwetsbaarheid.)
Ik weet niet wie hier een 'privilége' gaat krijgen; de stille (foto-) beelden.... de solist of twee koren waarvan ik nergens een 'naam' kan bespeuren?
Stekene heeft talentrijke, vocale in instrumentale solisten...
Is er een gebrek aan 'invitatie' naar deze mensen toe?
In academies, conservatoria en het Lemmensinstituut, is er steeds diezelfde vraag van de docenten naar de studenten toe: praktijkervaring opdoen....(?)
En 'buiten de (kerk-) muren' danst en speelt 'Reynaert' op de eenvoudige klankkleuren van onbegrijpelijke harmonieën.
Dat er twee koren en een solist optreden, in (dit maal) juiste betekenis van het woord, (vaak is het een opluistering) met 'vermoedelijk' een obesitas aan religieuze tekstinhoud, daarover wordt er in het parochieblad, geen woord 'gerept'.
Dan maar op zoek naar overige dag- of weekinformatie wat er, die dag (15 mei 2011) in de kerk 'te doen' is.
Anderzijds is er begrip op te brengen dat de betekenis 'kerk', bij de 'gelovigen' 'genieten' van een tussentijdse negatieve impuls....m.a.w. de waarheid krijgt zowaar een luminus-gestalte.
De'consument' zal hier uit twee handen 'moeten' eten. (H.Kruiskerk)
Maar hoog in de lucht is er wel 'iets' wat het dit keer alles oogluikend zal toestaan (?) en 'het' zag dat het goed was.
De gebedsruimtes 'verdwijnen'. (Tevens acoustisch verantwoordde ruimtes zoals kapel OCMW..., kapel van de 'Zusterkes'..... en... laat ons hopen dat het nog lang op zich zal laten wachten..., de kapel van 'onze' Broeders Hiëronymieten.)
In Nederland worden 'grote' kapellen (kerken) te koop aangeboden en verdwijnen in particuliere handen.
Het is pas als 'iets' verdwenen' is dat er een onherstelbare schade is aangericht,
en registreert zich enkel nog in de geschiedenisboeken.
Ik ben gevacsineert tegen 'culturitis', en iedereen is vrij 'iets' te 'boetseren'.
Daarom durf ik de volgende gedachte, vanuit een strikt persoonlijke 'nood' (-t), en fictief gesteund door 'transparante' medeburgers, (?) volgende 'nota' versieren met eerlijke taal te .....schrijven.
De programatie van het R.V.-koor, vermeld geen enkel Vlaams lied, (Cultuursteek) ('De pot moet de ketel niet verwijten') terwijl de koor-verantwoordelijke toch een stevig 'alibi' heeft, om onze eigen vlaamse koorliteratuur te..... programmeren.
De deurbel-batterijen verfoeien een langdurige oproep. (Big-bang-deuntje)
" 't Is voor de 11-11-11 actie."
Hetzelfde scenario doet zich voor.
Een huwelijks- of uitvaartliturgie..... weet je wat dat kost?
Het ene kan niet goedkoop genoeg zijn en het andere niet duur genoeg!
De parochie-noden....nog zo iets.
'Gezelligheid is troef'.
Een financiële offerblokbijdrage voor de Heilige Antonius, Barbara, Jozef, Maria tot de H. Sebastiaan toe (en Hij staat afgebeeld aan een paal) decoreerden arduinen zuilen.
De kerk 'zweeft' en 'zweet' in een bedenkelijke toestand.....
Penicilline was en is een zeer krachtig werkend geneesmiddel tegen allerlei kwalen.
Ietwat 'dialectischer' uitgesproken verkleurt en ontkerkt het onze toch dierbare geloofsgemeenschap.
Het kerkportaal nodigde uit, met een zichtbare, stralende gastheer, maar na verplichtte christelijke centea, of een millennium jaar 'geleden', vertoeven wij nu (anno 21ste eeuw) in een desolaat landschap met waakzame leken. (Diakens)
Tractie en contractie, spanning en ontspanning....
In het wekelijks 'tijdschrift' van KERK en leven lezen wij:
Gebed van de week.
'Van U komt al wat de tafel biedt:
.....
Gedenk ook in uw goedheid, Vader,
onze broeders en zusters die honger hebben....'!
En in mijn dagelijks avondgebed prevel ik o.a....'Ik geloof in God, de almachtige vader......'
en blijf verweesd achter.
Op de keerzijde van diezelfde pagina (Parochieblad) lezen wij:
Bezoek aan het fort van Breendonk.
(Een prachtig initiatief van club 90))
Mijn schoonmoeder bracht, bijna dagelijks indien het in haar kracht lag, een 'boterhammeken' (boter- was er niet te bespeuren en -ham nog veel minder)
naar het fort van Breendonk. (1944) (Enfin iets waarop dit leek.)
Zij was de echtgenote van de enige overlevende van 'De Zwarte Hand' in Bornem.
Honger....erger nog....dorst...
Zondag a.s. schuift de vormheer zijn benen onder tafel,
zijn handen open gespreid op een rijk-gevulde tafel,
met misschien wel met twaalf genodigden aan tafel.
(Applaus voor de Catechisten!
Ergens 'ontspint' zich een onzekere toekomst in de totaliteit van een Christelijke maaltijd.)
Een evaluatiegesprek over de 'verlopen', zonovergoten vormselviering kan niet uitblijven en 'vormt' een dankbaar gespreksonderwerp t.o. b.v. de inhoud van twee millennium jaar geleden.
En dan denk ik aan Albert (schoonvader) toen HIJ vertelde over Dora, Gros-Rosen, Flossenburg....(concentratiekampen en onmenselijke wantoestanden waar 50gr. brood een 'delicatesse' was.
66 Jaar geleden schreeuwden ze HEM toe:
"Gij moet 'ies' brood leren eten..." terwijl er nog geen 'schijn' van een bord voorgeschoteld werd.
Het behoorde tot het nazistische denkpatroon.
Stekene zoekt een dorpskunstenaar.
Een onbezoldigde 'eretitel' gedurende twee jaar.
Poëzie, verhalen, bouw- beeldhouw- en schilderkunst, tot zelfs de muzische kunst wordt vermeld.
Vooraleer deze blog te 'lezen' verwijs ik naar de blog van Carlo Claes. (Gisteren. en des-al-niet-te min het een 'verboden' 'Ricardo' is.)
(Te mijden, af te raden enz....stond toen in het parochieblad.)
En je moet maar tegen 'jongelingen' zeggen dat het 'verboden vruchten' zijn om hen te 'inviteren' op vreemde schriftuur.
Niet iedereen kan zich vinden in deze reeële schriftuur, maar ik sluit er mij (ex-collega-dirigent) zéker bij aan.
In mijn dankbare dirigentenervaring mocht ik genieten van muzikale hoogdagen. ,... maar eveneens keek ik uit naar de bestuursvergaderingen.
Daar werden de toekomstige activiteiten besproken.
Niet dat voorzitter, bestuur en ikzelf telkens op dezelfde golflengte zaten, maar dat werd snel bedekt met: wat leek een soort (moderne) 'baby-borrel'-receptie.
Altijd goed bedoeld en bovendien, elkeen had een uitstraling van bezorgde aanwezigheid gericht naar 'behoeftige' koorleden.
Samen (bestuur en koorleden) hebben wij mogen ervaren dat operette- en operamelodiëen het absenteïsme trotseerden en hebben mij verleid de ingeslagen weg grotendeels te blijven volgen. Een ander soort voorstelling: het werd populair klassiek met behoud van traditionele literatuur.
Sporadisch werd ook het deelnemen aan koor tornooien te berde gebracht.
(Operette-melodieën zijn nu eenmaal niet populair in een koor wedstrijd)
Voor veel verenigingen zijn de hieraan verbonden financiële gage een welkome bron van inkomsten waar zij zich maanden voor moesten inspannen.
Ikzelf ben mij terdege bewust van het label dat aan een tornooi verbonden is, .... ook met ontgoochelingen moet rekening houden,
gelet op de geleverde inspanning.
Jury en dirigenten zijn soms collega's van elkaar en je begrijpt het al....het is niet wat ge kent maar wie ge kent.
Tot zelfs in de hoogste regionen van de internationale muziekwereld.
Natuurlijk moet er enig niveau zijn, maar ikzelf heb jarenlang ervaren dat, bij twijfels over de gepresteerde voordracht van een kandidaat, het vaak richting positief ging als men de titularis 'kende' ....!
Nee,.... voor mij geen wedstrijden omwille van a-objectieve karakter.
Voor het Ruysscheveldekoor doet dit eigenlijk weinig ter zake vermits zij kunnen rekenen op het regelmatig 'gesponserd' opluisteren van voornamelijk uitvaartdiensten.
Het ergste wat deze 'paarse heren' (Uitspraak na het concilie van Trente na een conclaaf t.g.v. de polyfonie en z'n verstaanbaarheid en 'gered door G.P.da Palestrina met zijn 'Missa Papea Marcelli en als je 'kans' 'ziet', luister naar het 'Sanctus'.) sorry... kan overkomen is: dat de akte van geaardheid gelinkt wordt aan waarheid.
Het verbergen van 'ondergrondse' sociale vertrouwelijkheid vindt nog steeds toegang en verbind oppervlakkige inhoud met medebewoners, misschien omwille van geloof's onzekerheid.
Ongeloof= geloof. (Recto verso)
'Daar sta je dan" is een titel van een pocket-uitgave meer dan 50 jaar geleden.
'Daar zit je'. 'Lig je'. 'Droom je'.
Het mag nooit een paradijs-verhaal zijn....want dan kan men het zich voorstellen...en dat mag nooit.
Terug naar het St-Pietersplein (anno 2011) met een oase aan Bernini's beelden.
Foto: Giovanni Pierluigi da Palestrina. (1525-1594)
Zoals elk jaar (Pasen) zit ik 'gekluisterd' voor het T.V.-scherm.
De Euro-visieuitzending vanuit Rome.
Misschien doe ik dit wel omdat je daardoor één 'volle aflaat' verdient.
Maar er is een ...maar bij.
Je moet eerst bij uw biechtvader gaan om uw zonden te biechten en...dàt is er nu net teveel aan.
De pontificale Eucharistieviering (Pasen en dat zegt toch wat) verliep in zijn traditioneel en verwacht 'imago'.
Hosties, zonder uitzondering, werden rechtstreeks op de tong gelegd, met een pateen onder de kin indien er zich een 'accident' zou voordoen.
Priesters met brocante kazuifels, opvallend gekante albe'n, (net tot onder de knie) en daaronder verschuilt zich nog een zwarte 'rok' tot aan de enkels.
Wat moet dat een 'mannelijk' gevoel (ge-)geven (hebben)?!
In een grijs verleden kwamen er nog 'pruiken' aan te pas en in de huidige legislatuur bedekt een kolosale vingerring, gewijde handen.
Voor wanneer een 'oorring'?
Volgelingen van Paus Benedictus XVI voelen zich hier goed bij. (Benedictijnse attitude of m.a.w. Kardinaal Léonard zal zeker 'school' gelopen hebben in Rome, cfr. passionele hoofd houding van laatst genoemde.)
En......dan was er nog het Vaticaans koor.
Al jaar en dag.....erbarmelijk.
'Tu es Petrus' en de Gregoriaanse hymne 'Victemae Paschuale Laudes', (Deze laatste titel werd op paaszondag 1980 voltallig, gezongen door het R.V.-koor) werden enkel door mannenstemmen gezongen.
Tot hiertoe verantwoord. (Op kunsthistorisch vlak)
Maar...een veelvoud van de muzikale bijdrage lag (zoals elk jaar wél stijl maar) beneden elk koristisch pijl. (De pluimen maken de vogel niet)
Indien het Ruysscheveldekoor, voor de vocale 'begeleiding' had gezorgd, wars of met integriteit van verleden dirigenten, hadden zij toren-hoge score bereikt.
Deze tekst 'ruikt' naar arrogantie...maar toch is het waar.
Indien dit (Vaticaans) koor zich zou laten inschrijven voor Koor van het jaar in België, zouden zij een gratis 'retour' biljet ontvangen naar de plaats van herkomst.
Zij (Italiaanse koren) hebben niet veel geleerd van wat wij hen, enkele eeuwen geleden, bijgebracht hebben.
Gelukkig kon de organist, bij tussenpozen, nog 'iets rechtzetten'.
Zondag laatst leden zond CANVAS+ de finale uit van: Koor van het jaar.
Een zeer verdiende overwinnaar: Clari Cantus uit Kessel-lo o.l.v. Michiel Haspeslagh.
Dit was van zeer hoog gehalte, zonder de andere koren te kort te doen.
De koordirigent kreeg het met de figuurlijke 'paplepel', van thuis uit ingegeven.
Zijn Moeder is Ria Vanwing, een gereputeerde kinderkoorleidster en Jan Haspenslagh (Docent aan het Lemmensinstituut) zal niet ver af zijn.
Toch had ik een stille indruk dat, in deze finale, Jongerenkoor van het jaar, (maar daar zouden ze in Neerpelt niet zo gelukkig mee zijn) een betere titel zou geweest zijn, gelet op de gemiddelde leeftijd van de zes finalisten en zal ver onder deze van de juryleden gelegen hebben.
En zoals een dirigent vertelde:" Maanden van instuderen voor 15' optreden."
Zo gaat dat in een koorwedstrijd.
Eveneens applaus voor die duizenden, onbekende anderen, die zich wekelijks inzetten binnen een koorvereniging.
Toch nog één bedenking: choreografie hoort niet thuis is een koorwedstrijd, hoe goed het ook bedoeld mag zijn.
Ik heb begrepen dat bloggen een 'soort' dagboek zijn van eenzame 'schrijvers'.
Na verloop van tijd, resteert er nog een 'einde verhaal' zonder duidelijke afspraken.
Dat overtuigde 'routine' onderzoek dat bij e-mail-correspondenten een:
''k Heb het al gelezen, bekeken, enz....' geniet op zich-zelf van een modernistische 'entourage', en reflex van: 'Ik hoor erbij'.
En toch genieten wij steeds van dat vreemde, aimabele gevoel van....'Ik denk aan jou....'!
Zendt, stuur, bericht of mail iets naar jouw 'vrienden'.....ook al hebben zij (pps) dit reeds ontvangen.
Mijn (korte) ervaring (internet, pps e.d.) positioneert en passioneert zich (Passietijd) in diezelfde richting.
"Niet opgeven" want dan ben je oud" 'denk' ik dan.
De week.
Maandag een glaasje wijn gaan drinken in de Wildernis. (Op zichzelf weinig spectaculair.)
Dezelfde week (vrijdag een bericht ((e-mail)) i.v.m. het overlijden van de zéér goede vriendin van diezelfde 'wijncompagnon', en dan raakt je iets.
Was violiste bij de uitvoering van 'Im Weisen Rösl' in de kerk van Stekene.
Totaal onverwacht en..pijnlijk voor hem en zijn familie.
Afgelopen dagen, nog twee overlijdens berichten ontvangen.
Mensenvan ons eigenste Stekene.
Dinsdagnamiddag, een aangenaam gesprek gehad met een 'Charismatische' Christen.
Woensdag het Parochieblad (samen in de brievenbus met het 'Strijdersblad' en nog een paar betaling's aanmaningen.)
Het Parochieblad...nou ja...'k wil mijn ziele heil (analyse) niet verliezen maar ik kijk er toch elke week naar uit. (Gelukkig geen jgt.)
Zaterdag de carnavalstoet. Mooi, maar niet zoals andere jaren.
Waarom?
De praalwagens waren minder spectaculair maar de begeleiders des te vriendelijker en hielden zich aan de afspraken: het wildplassen te verzuimen.
Zondag... het R.V.-koor voor de derde maal naar de St-Andrieskerk, dicht tegen de Kathedraal van Antwerpen.
't Zal wél zijn redenen hebben.
Gelukkig dat er nog een 'stevig' koorlid in het R.V.-koor zingt, (mij wel bekent ?) anders was ik (wij) totaal niet op de hoogte en dit zeg ik zonder arrogantie.
Kerkkoorrepetities worden steevast gemeld (vermeld) in ons Parochieblad. (?)
Datzelfde parochieblad vermeld een stevige fotoreportage, (en welk mens is daar niet gevoelig voor?)( En bovendien staat er geschreven.
'Een dankbaar afscheid van de Zusters van Maria.)
Wie neemt dankbaar afscheid van 'iets' of iemand?
Nadien een gezellige receptie. (Vastentijd)
'Hieronder het voornoemde lied.....'
Als muzikant verwacht ik toch één muzieknoot omdat het een lied betreft.
De vierde pagina biedt een onderdeel van bladvulling.
Ik kan mij niet voorstellen dat de prachtige koor compositie's van William Byrd tot de gemiddelde 'favoriete' lezers of luisteraars behoort.
Zij 'missen' wat, ...........maar met dit laatste moet je wel voorzichtig zijn.
Een dubbele aankondiging van een wijkmis, (Straatnamen) en een gebed tot de Franciscus waarin wij ons zelf als wolf herkennen...(?)
En nog dit:
Activiteit in de nieuwe bovenzaal.
Deze is al meer dan dertig jaar oud......
Al wij zeggen tegen de 'kinderen' "mijn computer is nog maar vijf oud" lachen ze U uit.
Te samen met het parochieblad 'viel' het woensdag ll. in de brievenbus en één iemand was er zeker van ontlast. (Postbode.)
KERK en leven vertoont geen concurentie met de 'voorgevel' van de 'Kronijcke'.
De voorpagina (Kronijcke) (het scheelt maar één letter of je komt serieus in de problemen, m.a.w. vervang de 'p' door een 'v') bezit een 'etalage' van neo-gotiek.
Lang, smal, dun...etc. en je hebt toch maar, in dit gebouw uw 'JA-woord gegeven.
(Enfin toch ettelijke Stekenaars)
Pro Deo....(?) het stond reeds op nachttarief tijdens de dagverdeling. (Huwelijksdag) en de 'cup-finale' duurt levenslang met uiteraard feministische, machtige assistentie.
"Een man...zwijg mij dàààààààààààààrvan.....!" zei een verre buurvrouw.
"Een vrouw.....enfin ja...."
De keerzijde van de eerste bladzijde (2de pagina) vertoont reeds een schuldbekentenis.
Men hoeft niet in een Godshuis te zitten om eerlijke zonden te biechten.
Deze gemeentelijke 'circulaire' maakt 'hen' alleen maar groter door 'tekorten' te bekennen.
Aangezien Cultuur, in zijn brede betekenis van het woord met 'ondraaglijke' inhoud, mijn levensgesprekspartner was, 'siert' de derde pagina volgende tekst:
'..............die georganiseerd worden in de lente en de zomer van 2010.
U kunt de cultuuragenda gratis afhalen...............?
"Milijaarde...non-de-miljaarde....non-de-miljaarde...non-de-millie-djuuuue..." en ik druk mij hier 'proper' uit (translate) wanneer Oscar (De Ruysscher) met 'onze-lieven-heer aan ''t klappen' was, als Hij naast het ijzer op het aambeeld sloeg.
"Ik klap met O.L.Heer als ik dat wil hé... mijnheer de paster...."
Onderpastoor Oelbrandt (De'n crosser) vergaf het Hem met een non-verbale uiting in zijn (Logementhuis) smidse.
Het was de tijd dat de 'siréne' nog kon 'loeien' in de stasiestraote'.
Als ne'n zuinige Hollander dit leest denkt hij/zij:
'Die domme Belgen kunnen nog niet eens eten met mes en vork....wat zouden zij.....'
Hij/zij heeft gelijk, maar echte Stekenaars laten zich niet intomen en zijn niet zo dom als men wel zou denken.
Het 'aparetief' (zeggen ze in Holland) smaakt misschien niet zo 'leuk' maar het hoofdgerecht verzegeld een bord om 'U' tegen te zeggen en de restant vertaald zich in een arrestatie van eerlijke inhoud, ontgrensde communicatie.
En toch...en toch kijken wij er elke twee maanden (Stekense Kronijcke) geboeid naar uit!
Zoals altijd (?) vergezellen deze bloggen zich met een bijlage (-n) om over na te denken.
In en tussen de kerst- en nieuwjaarsperiode, vertoont onze brievenbus een verbluffend functionaliteit.. (Met dank aan de postbode.)
De restant van het jaar wordt 'gevoed' door 'vensterbrieven', maar daar weet ik wel 'weg' mee...! Ook met een schamel gevoel van aangename verwachting.
Tot zelfs een melding van pensioensverhoging. (1,23Euro per....maand.!)
Een 'nieuw jaar' biedt, rond deze periode, een degustatie van wat nog komen moet.
"Nieuwjaarsbrieven kun je voorlezen tot en met 15 februari", zei 'Peetsjen Lees',
(Eligius Selis, Bosdorp. Jaartal 1957) en wij (Moeder en ikzelf) stapten (te voet dus) van Bosdorp naar centrum Stekene met een flink, gesuikerde 'pompekoek' onder mijn armen.
'Epo' was op dat moment onbestaand.
Klik op bijlage maakt, "naar mijn gevoel", ( dixit én 'stopwoordje van E.H.De Sutter) een niet onbelangrijk deel uit van deze blog's.
Zoals eerder gezegd, beloofd en geschreven, (memoires) zoek ik (opnieuw) contact met verleden koor broeder (-zuster) gezelschappen waarvan de calculatie aangename sporen heeft nagelaten. (Privé foto's van optredens, krantenartikel's e.d.)
Een antwoord (30 januarie 2011) op mijn schrijven (Dr.Wolgang Zewe, Wenen) vindt U in bijlage.
Zonder dat mijn schrijven ook maar enig gerichte bedoeling had op een kooruitwisseling.
Een uitnodiging voor het R.V.-koor?
Waar een wil is, is een weg!
Deze uitnodiging leg je zo maar niet naast je neer.
Natuurlijk, ....een hèle onderneming.
Een organisatie.
Laat het 'proces' van ouder worden geen excuses zijn.
Bij de talrijke foto's (nieuwjaarsreceptie) lijkt het een gezellige koor gemeenschap met opvallend veel jonge 'aandeelhouders'.
Een onderdeel van gemeenschappelijk projectie, (muzische cultuur, religieuze dienstbaarheid, eerlijk sociaal engagement) en, naar mijn gevoel, streven deze beelden,
naar datgene waarvoor ieder voor zich, in een totaliteit van gemeenschappelijke acceptatie, een welverdiende en eerbare plaats inneemt.
Zingen bevordert het algemeen lichamelijk en geestelijk 'gestel'.
'Reuzen' uit de medische wereld, onderschrijven deze belangrijke 'bagatel' van levens voeding.
In sommige Christelijke leefwerelden wordt kerstdag (25 december) of een nieuw jaar niet gevierd op 1 januari.
Misschien hebben 'zij' gelijk of ongelijk.
Waarschijnlijk beschikken 'zij' over evenveel sulfaat als katholieken.
Ergens 'moet' een datum vastgesteld worden om 'tijd' een gevoelige plaats te laten innemen in ons denken en laten wij ons hieraan maar houden.
Het dekt wel, 'voor sommigen' liefst vlug voorbijgaande donkere dagen enerzijds,en anderzijds biedt het een gelegenheid om schriftuurlijk, met volkomen absolutie, een vriendschappelijke kennissenkring (nieuwjaarskaartjes) te etaleren op een 'lege' kast.
Klik toch maar even (invitatie) op bijlage, met een weinig confortabele 'biechtstoel' en toch...vrij...zinnige inhoud.
Dat is langer dan een regering trachten te vormen (228 dagen) in ons klein landje.
En wij maar klagen over de infiltranten, immigranten...terwijl ons eigen landje (België, om het toch maar niet te vergeten) onderling, geen consensus bezit.
Het is letterlijk (mathematisch en gevoelsmatig) de vooravond van een 'oude jaar'. (Bloggen, tdr)
Herinneringen zijn geen synoniem van jaar(ge-)tallen.
Het draaiboek van een levensverloop propageer je wel, maar de uitkomst is vaak anders.
En toch heb jij dat (als jongeling) in eigen handen....
Vroeger: voor de rug, ...nu ligt hét....achter de rug.(!)
Het verdeeld zich met deelbare vriendschap en.... slaaploze weken, maanden, jaren..
Ouder worden. (Ook nu weer)
Het heeft een dubbele betekenis, het éne, (leeftijd) daar ontkom je niet aan, en het andere
(ouder's worden) verscherpt een benefiet-opdracht binnen een vaak on(be)grijpbare transformatie naar 'moderne' 'ideologiën'.
"Laat ons toch maar van de'n oude'n tijd zijn"... maar het groepeert geen 'samenzang'.
Een levenslange opdracht.
364 Dagen...de vooravond van een nieuw (blog-) 'jaar' waarvan ik de goede momenten tracht te bewaren.
Geluk bekoort elk mens, maar laat het niet te lang duren.
Als je niet (nooit) geweend hebt, kun je ook niet genieten van geluk.
Het tweede deel van het Parochieblad wordt, naar mijn gevoel, 'rustiger' gelezen met een 'gegalvaniseerd' gestel!
Och, als er in het begin van de 16de eeuw, een 'opstand' kwam binnen Roomse volgelingen, zal dit, centenia later, (Protestantisme) ook wel een 'passage' betekenen voor Christelijke (katholieke) Emmaüsgangers, hoe 'tastbaar' (?)... kwetsend dit ook is.
Een schaduw bestaat niet zonder dat er 'ergens' licht is.
Maar maak het aub niet 'lichtzinnig'.
"Het is altijd iemands kind..." zong Willem Vermandere.
Het Parochieblad biedt gratis, informatieve socio-culturele, culturele 'gezelligheid', (wanneer men er tenminste gebruik van wil maken) en bovenal 'Godsdienstige' 'jaargetijden'.
In mijn vorig leven werden de jaargetijden, in elke zondagsmis
(6u.7u. 8u.1030u) 'afgeroepen'. (Dit moest wel want er was nog geen 'microfoon'...!)
En telkens klonk het: "Plechtige jaargetijde' (7.30u. van elke week-dag) voor....!"
Natuurlijk..er waren drie onderpastoors...en de koster-organist had 'werk'.
Och, deze heerlijke gezelligheid van vroeger, liet zich fotograferen met eerlijke polyvalentie en... als je wat 'ouder' wordt, blader je graag terug op gekante,vergeelde archieven (foto's) uit een onbezorgd jeugdig bestaan.
Voor 25E per jaar wil je dit alles 'KERK en leven' toch niet 'missen'!
En eergisteren klonk het 'Ave Verum', als bijlage op deze blog.
Begeleidende muziek bij beelden.
Of zijn het beelden met begeleidende muziek?
Beiden zijn componenten van elkaar.
Kompanen, met een onverdraagzame allergie van verdraagzame deelgenootschap.
Zo hoort dat in 'kunst' middens!
Maar, humane 'volksvertegenwoordigers' delen hun 'rijkdom' met kennissen, onverwachte bezoekers, niet geïnviteerden, maar met een certificaat van: 'Côte d'or'?
En nu: het 'Ave Verum'. (W.A.Mozart)
Deze vrij aardige koor-compositie maakte zich sterk door zijn harmonische eenvoud.
Niet te vergelijken met zijn 41ste en laatste symfonie (Jupiter) of dramatische 40 symfonie het welke door Waldo de los Rios tot een wereldhit werd gemaakt.(1970)
Het 'Ave Verum' maakte van Wolfgang (in zijn tijd) geen wereld vedette, laat staan Weense (1791) top-componist, maar bood zich aan voor 'arme' mensen.
Eeuwen later bevruchten zich bibliotheken aan het verhaal van dergelijke 'kunstenaars'.
Beeld en klank maakt plaats voor een handtekening.
Eenvoudige koor polyfonie baadde zich een weg met misschien wel uitgedroogde 'Master'-en ondergewaardeerde kennissenkring, tegenover meesterlijke virtuositeit.
'Kunstenaars' vertoeven nu éénmaal in het gezelschap een allergisch 'partnership',
de volmaaktheid van de 'kunst'.
"God, wie of wat, waar of waarmee je (?) jij, je (het) ook 'bezig' bent, laat ons genieten van de kunst maar/en laat het ons nooit begrijpen!"
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
'De raad van bestuu...
In het wekelijks 'tijdschrift' van KERK en leven lezen wij:
Zoals elk jaar (Pasen) zit ik 'gekluisterd' voor het T.V.-scherm.
Ik heb begrepen dat bloggen een 'soort' dagboek zijn van eenzame 'schrijvers'.
Ook de Stekense Kronijcke gelezen?
In en tussen de kerst- en nieuwjaarsperiode, vertoont onze brievenbus een verbluffend functionaliteit.. (Met dank aan de postbode.)
Zoals eerder gezegd, beloofd en geschreven, (memoires) zoek ik (opnieuw) contact met verleden koor broeder (-zuster) gezelschappen waarvan de calculatie aangename sporen heeft nagelaten. (Privé foto's van optredens, krantenartikel's e.d.)
In sommige Christelijke leefwerelden wordt kerstdag (25 december) of een nieuw jaar niet gevierd op 1 januari.
364 Dagen geleden.
KERK en leven.
