Het tweede deel van het Parochieblad wordt, naar mijn gevoel, 'rustiger' gelezen met een 'gegalvaniseerd' gestel!
Och, als er in het begin van de 16de eeuw, een 'opstand' kwam binnen Roomse volgelingen, zal dit, centenia later, (Protestantisme) ook wel een 'passage' betekenen voor Christelijke (katholieke) Emmaüsgangers, hoe 'tastbaar' (?)... kwetsend dit ook is.
Een schaduw bestaat niet zonder dat er 'ergens' licht is.
Maar maak het aub niet 'lichtzinnig'.
"Het is altijd iemands kind..." zong Willem Vermandere.
Het Parochieblad biedt gratis, informatieve socio-culturele, culturele 'gezelligheid', (wanneer men er tenminste gebruik van wil maken) en bovenal 'Godsdienstige' 'jaargetijden'.
In mijn vorig leven werden de jaargetijden, in elke zondagsmis
(6u.7u. 8u.1030u) 'afgeroepen'. (Dit moest wel want er was nog geen 'microfoon'...!)
En telkens klonk het: "Plechtige jaargetijde' (7.30u. van elke week-dag) voor....!"
Natuurlijk..er waren drie onderpastoors...en de koster-organist had 'werk'.
Och, deze heerlijke gezelligheid van vroeger, liet zich fotograferen met eerlijke polyvalentie en... als je wat 'ouder' wordt, blader je graag terug op gekante,vergeelde archieven (foto's) uit een onbezorgd jeugdig bestaan.
Voor 25E per jaar wil je dit alles 'KERK en leven' toch niet 'missen'!
En eergisteren klonk het 'Ave Verum', als bijlage op deze blog.
Begeleidende muziek bij beelden.
Of zijn het beelden met begeleidende muziek?
Beiden zijn componenten van elkaar.
Kompanen, met een onverdraagzame allergie van verdraagzame deelgenootschap.
Zo hoort dat in 'kunst' middens!
Maar, humane 'volksvertegenwoordigers' delen hun 'rijkdom' met kennissen, onverwachte bezoekers, niet geïnviteerden, maar met een certificaat van: 'Côte d'or'?
En nu: het 'Ave Verum'. (W.A.Mozart)
Deze vrij aardige koor-compositie maakte zich sterk door zijn harmonische eenvoud.
Niet te vergelijken met zijn 41ste en laatste symfonie (Jupiter) of dramatische 40 symfonie het welke door Waldo de los Rios tot een wereldhit werd gemaakt.(1970)
Het 'Ave Verum' maakte van Wolfgang (in zijn tijd) geen wereld vedette, laat staan Weense (1791) top-componist, maar bood zich aan voor 'arme' mensen.
Eeuwen later bevruchten zich bibliotheken aan het verhaal van dergelijke 'kunstenaars'.
Beeld en klank maakt plaats voor een handtekening.
Eenvoudige koor polyfonie baadde zich een weg met misschien wel uitgedroogde 'Master'-en ondergewaardeerde kennissenkring, tegenover meesterlijke virtuositeit.
'Kunstenaars' vertoeven nu éénmaal in het gezelschap een allergisch 'partnership',
de volmaaktheid van de 'kunst'.
"God, wie of wat, waar of waarmee je (?) jij, je (het) ook 'bezig' bent, laat ons genieten van de kunst maar/en laat het ons nooit begrijpen!"
Weet je, Johan Strauss kon geen vier 'maten' vol muzieknootjes schrijven
Uiteindelijk wist hij van geen ophouden, wanneer de omgeving hem met rust liet, en leidde het tot eenvoudige melodieën met wereldberoemde verspreiding en die geen enkele muziekliefhebber, onberoerd kan laten.
Johannes Brahms van 't zelfde.
En menig ander 'artiest'.
Een beeldhouwer begint een (kunst-) werk zonder te weten waar Hij werkelijk gaat eindigen.
Datzelfde geldt ook voor een schilder, schrijver, ...muzikant.
Kortom, de 'wereld' van een kunstenaar is en blijft ontoeganglijk.
Wat dit met 'KERK en leven' te maken heeft?
Een liturgie viering kan genieten van o.a.: het (Godsdienstig) woord accentueren (in zijn brede betekenis) en daarvan hebben talrijke architecten, componisten, schilders, beeldhouwers, theologen enz...dankbaar gebruik gemaakt.
Het liet ons een rijkdom aan, zowel visueel als auditieve kunst achter.
Nu nog de 'restauratie' van 'levende beelden' en de Kerk kan aan een wederopbouw van levensnoodzakelijke 'voeding' beginnen.
En geloof het of niet, eerlijk waar, vandaag woensdag 19 januari geen parochieblad in de brievenbus gekregen.
Toeval bestaat niet of toch...?
Klik op foto en bekijk de dimensionale beelden. (Sixtijnse kapel. Rome.)
Met uw (computer-)vinkje (?) kunt U 360 ° draaien.
Het zal me geen zins populair maken in een, voor mij, 'vreemd-geworden' Stekense gemeenschap, maar...
'Wie niet waagt blijft maagd'
stond op een 'boekentas', met hoofdletters vermeld (1970) in een 'respectabele' kloosterschool. (Middelbaar.Technisch-beroeps. Luchtbal Antwerpen)
Ik ben zéker fan van het weekblad: 'KERK en leven'!
Vindt U niet (Hoofdletters en kleine letters) dat in deze turbulente periodiek van vertwijfeling, een aangepassing zou 'kunnen' gebeuren?
B.v. kerk en LEVEN.
Het plundert mijn Christelijke overtuiging.
En wie twijfelt, is op weg om gelovig 'volwassen' te worden.
De eerste vier pagina's, (twee bladzijden) met invullingen van een adressenlijst, soms immens grote foto's (naargelang de pagina-bedekking) en sociale activiteiten, (?) verdelen gelukkig een plaats voor (betaalbare) 'jaargetijden', doopsels, huwelijks plechtigheden (dat kan niet duur genoeg zijn) en uitvaartliturgieën. (In de 'volksmond' begrafenissen.)
In bijlage hoort U het 'Ave Verum' van W.A.Mozart (1756-1791) het welke hij in zijn laatste levensjaar gecomponeerd heeft.
KERK en leven; een druk gelezen weekblad, in onze 'katholieke' gemeente Stekene.
(Diverse betalingsformulieren genieten heel wat minder van genietbare interesse.)
De tekorten (Parochieblad) neem je er graag boven op en bewijst de feilbaarheid vrijwillige medewerkers terwijl het misschien nog niet eens 'hun' 'schuld' was.
Ik kan me zelfs niet verbeelden dat dit hun bedoeling zou kunnen geweest zijn.
Bv. Inschrijvingen voor 1 dec.a.s., terwijl je 'het blad' één week later in handen krijgt....
Foto's houden van levenslange gevoeligheid ...en ook daarna.
Wanneer drie gelauwerde personen met vermelding 'alle medewerkers' op de foto zichtbaar worden, heb ik daar mijn twijfels over.
Foto's hadden vroeger, in al zijn eenvoud, een eerlijke beeld compositie.
Een foto is altijd uniek.
Pps (natuur, personages e.d.) worden tegenwoordig geserveerd (trucage) met indrukwekkende maar tevens twijfelachtige voorstellingen en daarmee verdraagt de 'waarnemer' wel een (computer) 'tijds verdrijf' ...maar, op korte termijn, geen 'interesse meer.
Wanneer het parochieblad niet meer in de brievenbus zou 'vallen'
zal ik het heel erg 'missen'. (Raadpleeg KERK en leven voor de tarieven.)
En nog dit; op een Europeese kaart (visueel), vindt (?) je ons (eigen) landje in/op/met een onconfortable oppervlakte....., én nog steeds onbestuurbaar.
(Mocht je het vergeten zijn: de naam is België)
Tot op vandaag (213 dagen na de verkiezingen) slaagt men er niet in om regering te vormen met behulp van pre-formateurs, inter- formateurs... het worden om men duur wel 'interupteurs'.
"Je moet de zinnen van voor naar achteren lezen en niet 't achterste voor" zei Br. Tarsisius in het derde studiejaar. (1955) met een onopvallend accent op dit laatste.
Alhoewel meester Jan (2de leerjaar) met een 'regel' rondliep en letterlijk op de vingers tikte, was Br.Tarsisius niet de persoon die in de arm kneep om een meest onwaardig derde leerjaar antwoord.
"Nieuwjaarswensen duurden tot en met 15 februari" (midden 20ste eeuw) was een vreemd excuses wat je als kind weinig moed gaf, maar aanvaarde omdat je Moeder het zei.
" 't Achterste voor", zei Br. Tarsisius.
Nogmaals een vreemd excuses om na een halve eeuw ook als blog schrijver,er niet aan voorbij te gaan.
Maar 'zondigheid' behoort tot een restante 'premature' uit de'n 'hof van heden'.
Dus nieuwjaarsbrief 2.
Te voet trokken Moeder Anna en ikzelf, vanuit de polenlaan (Café St-Hubert) richting bosdorp, met een 'peperkoek' in mijn gedachten en dat maakte de voettocht zeer dragelijk.
'Peetsjen Lees' (Eligius Selis) had altijd zo'n warm welkomstwoord, waarbij je als kind een nieuwjaarsbrief met de meest virtuoze gelijkluidendheid kon overwinnen en 'stotterende 'repetities' in een collectief klaslokaal 'stante pede' vergat.
Leonie (De Ruysscher) echtgenote van 'Lees' verdroeg elk woord, zoals het een (in die tijd) de ruysscher's past.
Minzaam, geboeid, steeds bereid om te geven...!
Toen bestond dat nog... de'n oude'n tijd.
Ne'n pompekoek..., te voet naar...., een eerlijk woord.
Als 'derde jeugd'-conservator, duiken deze ervaringen, gedachten, in een vacuum van 'ouder' worden met aangename gevoelens en het maakt tevens deel uit van een onuitwisbaar, waardevol certificaat t/o 'jeugdige' opponenten.
De 'pompekoek' had de vorm van een hart en dat heb ik gans mijn leven blijven dragen.
Van 'Peetsjen Selis (Bosdorp) tot op de Polenlaan. (Café St-Hubert.)
Gisteren kwamen twee plaatsen waar kathedralen staan waar het R.V.-koor een toekomstige optie zou voor kunnen nemen....maar ook...
Eergisteren ook gekeken naar het Nieuwjaars concert?
Miljoenen kijkers en luisteraars zijn al jaren fan van dit jaarlijks terugkerend muziek festijn.
Maar eergisteren was het, naar mijn gevoel, beneden pijl.
Waarom?
Waren het de bloemen uit San Remo?
De regisseur deed zijn best maar de 'Weense' sfeer zat meer in St Petersburg, Helsinki, Talin.
Was het de dirigent (Möst) die wel blindelings maar toch een partituur voor zich moest hebben en met weinig gevoel voor 'Weense' romantiek, de pagina's 'omsloeg'?
Een dirigent, op dat niveau, dirigeert uit het hoofd.
Weinigen hebben hem dat voorgedaan, maar daaraan herken je de 'klasse'.
Het ballet....??????
Ongelijk, weinig of niet overtuigend, voornamelijk de 'mannelijke' balletdansers!
Wiener Staatsopera onwaardig.
Programma.
Ja,... dat is 'kwestie van 'smaak', maar met de hand op het hart had ik een echt Nieuwjaars concert verwacht hoe groot de componist Liszt ook mag geweest zijn, hij hoort thuis in een ander concertprogramma. (Op zichzelf is Liszt al zwaar om te verteren.)
Globaal gezien is er hier weer het gevaar van 'routine', het gewoon zijn: een eigen zitplaats ...te hebben.
Men heeft gekozen voor een bescheiden (?) vernieuwing,( een 'entourage' van tientallen medeverantwoordelijken.) maar of dit de 'receptionist' zal bevallen, daar heb ik mijn twijfels over.
Een 'opvallende' zitplaats 'kost' nog altijd 1000 E.
Gisteren (zondag 11u-13u) heb ik genoten van: 'André Rieu' in Australië.
PRACHTIG!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Woorden schoten te kort en 'vertaalden' zich, hier en daar in een vochtig oog.
Het geeft een goed gevoel omdat we er nog bij zijn.
2011 Zal zijn vragen hebben, waarvan wij, gelukkig, het antwoord niet weten.
Het zal zich zelf examineren met behulp van menselijke gedachten.
Daarbij hoort ook het gevoelsmatige (treurnis) wat zichzelf een plaats reserveert (toe- eigent) in dit nieuwe jaar.
Het is zo!
Het antwoord 'vertoefd' in een onmetelijke distributie van humaan denken, en daar houdt het mee op.
(Althans... volgens dàt menselijk denken...en daaraan neem ik deel...)
Het menselijk 'denken', een 'bravour-stuk' zolang je je 'jong' voelt en dat kan soms lang duren, met oppositioneel 'enfantisme'.
Het 'personage', man of vrouw...vrouw-man, man-man, vrouw-vrouw, man-kind.... vrouw-meisje....het behoort allemaal tot een korte evolutieleer uit 2010.
Maar het bestond al eeuwen, en maakt nu plaats (?) voor ongehoorde (on-veroorloofde) gedragsstoornis met een meer dan aanstekelijke katholieke, brocante 'kazuifel' ...voor een altaar, tot daar aan toe....., met geconsacreerde 'voeding'.
Als mens verdwaal je in een onbewuste dwangbuis van gevoelsmatige ethiek of is het esthetiek?(= Macht, sexualiteit, onverwoordelijke gedachten....)
Maar. wat is dat?
Kunnen wij, voorbij deze twee ideologische, 'onbewuste' 'idee fixen' 'passeren' zonder een blik te werpen op onze eigen 'levensgang'?
En als een levens gang, één strand korrel vormt in het tapijt 'menszijn', wil ik er niet aan deelnemen.
Maar laat ons niet té somber 'doen'!
'Sombreren' betekent ook: de 'iris' een schaduwrijke plaats aanbieden, een groot verschil met 'chambreren' en ook dit heeft diversiteit van gevoelens, smaakpapillen en andere soorten van tijdelijk levens genot.
Dit jaar zal ongetwijfeld zijn mooie nieuwe of vernieuwde 'kanten' kennen...en dirigenten zijn soms ook een stukje voyageurs (reiziger) in het pantheon van tijdelijke, eigenzinnige overtuiging.
Ik weet niet hoe U erover denkt, maar het einde van een kalenderjaar 'nodigt' mij telkens opnieuw uit tot een overdenking. (Overweging, bezinning)
Raar maar waar, de 'pijnlijke' momenten (gedachten) dringen zich het eerst op en telkens is er 'een mens' (-en) in de 'buurt'.
(Er zal wél een psychologische verklaring voor zijn.)
Natuurlijk is er 'mijn' ontdekking van de computer, ...(leven tekort zal ik hebben!)
en....de geboorte van ons eerste kleinkindje 'Tijl'.
Een mijlpaal in ons leven.
Het is drastisch, in de positieve zin, geëvolueerd.
En gelukkig zijn er ook de blog lezers én de e-mail-vrienden, waarvoor mijn hartelijke dank en.... die ik een uitzonderlijk, boeiend lees jaar toewens!
Ze versieren, met onstabiele stille luidruchtigheid, een kast oppervlakte, dat een gevoel geeft van: 'Ook jullie zijn er nog voor ons'
Een veelheid van schriftelijke 'lectuur', verdeeld zich in een minzaam waarde cijfer aan de geadresseerde. (-n)
Ik voel het aan als een postnatale (kerstmis) renaissance van een ....
Deze kerstperiode biedt, zoals reeds eerder geschreven, een, niet alleen schriftelijke: 'beste wensen voor het nieuwe jaar', maar tevens een telefonisch contact met mensen die deze 'donkere' dagen moeilijk doorkomen.
Een fictieve feesttafel transformeert zich, voor hen, naar een 'langdurig' telefoongesprek met een inhoud waarvan je zelf, bij benadering iets' zinnig' kunt vertellen. (Ondersteunen)
Het geeft je een bescheiden eigen waarde..., wie of wat deze mensen ook zijn.
Haar telefoon 'rinkelt' niet meer.
Het maakt onderdeel uit van uw Christen zijn.
En luisteren is nog altijd een grotere 'kunst' dan het spreken.
Naast mij ligt het verhaal van Omèr. (13 januari 2008)
Het bevat 8 pagina's in krenterig potloodgeschrift.
'Ne cahier' uit het jaar 'stilleke's' met een inhoud van Omèr, dat voor mezelf een aanvulling was en is, voor levensvragen waarvan ik mijzelf afvraag of andere mensen, stille deelgenoten zijn in een labyrint van oppervlakkige verpersoonlijking..., ontgoocheling....en aangename 'momenten'.
Twijfelen is de eerste stap naar oneindige waarheid.
De periode van kerst- en het vooruitzicht van een nieuw jaar, biedt een schriftelijk of mondeling excuus aan om elkaar (iederéén) de beste wensen over te maken.
Een gezond, gelukkig, vrede vol..... enz.
'Durven we soms niet achteloos passeren aan de essentie van het christelijk
(feest-) gebeuren?'
Kerstmis.De geboorte van een kind.
Voor mezelf herinnert het me dat nog steeds aan het overlijden (kerstnacht) van Martin Verschraege. (2001)
Een vriendelijke en vèèl te vroeg overleden koorlid van het R.V.-koor.
Iedereen kan wel pagina's vol schrijven over 2010,
maar het wordt ... weinig 'gelezen'.
'Herinneringen' zijn de zuurstof op weg naar morgen.
De geboorte van een kind, ergens ver weg in Bethlehem.
Wat en hoe onze fantasierijke gedachten verdwalen in een humane kerstverhaal, het houdt ons niet van de gedachte (-n) en gevoelens (kunst) van ouder-verantwoordelijkheid.
Levenslang.
Vaak met interne vormen van opstandigheid omwille van de bezorgdheid voor mijn (dat,ons)
kind.
Een reactionaire 'ouderlijke' attitude moet je kunnen VER-dragen.
Mama heeft het GE-dragen.
Beiden kunnen geen vochtige ogen verdragen, (in het bijzijn van 'kinderen') maar het maakt (verzwakt) onderdeel uit van zichtbare en nadien, tastbare 'schouder klopjes'.
Jezus ging 'prediken' in een synagoge, (voor grote geleerden) tot groot ongenoegen van bezorgde ouders en in een auditorium voor 'schriftgeleerden'-geleerden!
Twaalf jaar voordien werd hij geboren in een 'stal' te Bethlehem.
Het bood (biedt) ons een testament van een aangename geloof's-verblijfplaats.
Deze tijd van het jaar biedt ons een aantrekkelijke basis van 'vriendschap' in de 'brede' betekenis van het woord, of/en zelfs kennissen wil je niet 'verliezen'.
Het verdedigt zichzelf, binnen een 'imperium' van een Romaanse plat-vorm.
Gotiek....dicht bij 'mijn gestoffeerde stoel' met zelfs een naamplaatje en een apart gebed's- bibliotheek-kastje, 'getimmerd' aan de stoel.
Het getuigde (?) van een 'zitplaats' waarop je als bescheiden parochie genoot, amper in de buurt durfde te zitten, of (in de kerstperiode) ...te staan.
Maar het onaantrekkelijke van uw aanwezigheid bood juist datgene waarvan je als jonge rebel, binnen een Weyn-pastorale en gedurfde vingerwijzing- homelie, vanop de preekstoel (ik zie het nog voor me) verdroeg,.... dat 'madam' van den .....een meer dan uiterlijke devotie vertoonde waarvan ik als 'misdienaar' enkel maar de 'schaal' dierf vast te houden.
Evangelische restanten kunnen ons nog steeds 'zalven' met o.a. een duur, 'bril-crème' gevoel.(1960) Het gaf een uitzichtelijk gevoel van zelf waarde, ook al was je een jongen en Shaekespaere had het 'ons' voorgeschreven.
'Woman, your name is....'
Een Moederhart blijft kloppen, passeren 'overvolle' herbergen.......
Dit Christelijk feest biedt ons een schriftelijke genoegen (alibi) van wederzijdse erkenning, fantasierijke kennissenkring en misschien hier en daar ook wel een echte vriend.(-in).
Soms heb ik het gevoel dat je eigenlijk maar één vriend (-in) kunt hebben, en dat is uw dag-dagelijkse partner.
Om Christen te zijn hoef je niet katholiek te zijn, maar om katholiek te zijn moet je wel...!
De vraagstelling blijft actueel voor hen die zich, met ongevraagde obstakels, 'gelovig' noemen, voelen of afstandelijk zijn of het ten minste te worden....?
In deze actuele media praktijk, kunnen we niet ontsnappen aan een 'christelijke' (enfin katholieke) relatie-stoornis.
'Doof-stommen' en laat ons nooit het woord 'minder validen','gehandicapten' in de mond nemen, daar maakt ook jij deel van uit, maar veel eer spreken over anders-validen, hebben een misschien wel een iriscopie-fobie.... of wat dan ook, tekort, maar bezitten een auditief, benijdenswaardig voorstelling gekoppeld aan geheugen, voorrecht, dewelke en waarvoor velen van ons eerder een bescheiden plaats zouden 'moeten' innemen, in de 'eigenzinnige a-sociale' 'man from the world' in een straat illusie.
Maar laat ons dit laatste nooit 'verliezen', welke geloof's-partij-kaart je ook bezit.
De vraagstelling maakt deel uit van een zoektocht naar 'de waarheid' en is hopeloos goed.
Grote kunstwerken (schilderkunst) vertonen vaak een triptiek omdat je het midden paneel zou kunnen verbergen. Het 'vitae importalis' van kind (geboorte) tot en met het lijdensverhaal.
Schilders( 17de-18 eeuw) haalden hun 'voeding' uit een onderdanig verleden, (kerst taferelen) en met de nodige borstel-virtuositeit, componeerden (samenstellen) ook zij een 'foto' van bv. een 'Puer Natus est'.
Kunstenaars zijn aparte mensen met een on-invisible, tevens vrijkaart in hun ontoeganglijkheid van de psyche t.o.medebewoners.
Verbale tastbaarheid geniet van een tijdelijke 'euforie'.
Het (zij) is te kwetsbaar om meer dan 'Rubens' te worden.
Zij (kunstenaars) corresponderen met de regel op de uitzondering.
Registreren zichzelf met een genoeglijke verpozing van een 'buitenverblijf'.
Het 'label' van verse polyfonie krijgt wekelijks ( en soms dagelijks) een 1830-pousse-café,
maar na verloop van tijd... een C-attest!
In mijn 'carrière' heb ik weinig 'studenten' gekend' met opvallende intellectuele (muzikale) begaafdheid. (Hoge school voor Wetenschap en Kunst, Lemmens instituut, Leuven)
Wellicht ligt een generatiekloof aan de oorzaak.
Ook H.O.K.T.
Nee..., niet diegenen die 'cum laude' slaagden voor een onderwijzer(-es)s diploma, waren
voorbeelden van toekomstige, bezorgde klas titularissen.
Zij, die met 'de hakken over de sloot' arriveerden..., hun diploma 'bemachtigden'..., daarvoor moet je, als ondertekenaar, geen bezorgdheid tonen.
Zij hebben... of hoe zingt dat weer: " Evenveel vruchten ..."! (Wijngaardenier.)
Mijn dagelijks bloggen verdelen (wandelen of laveren) zich met evenveel verschillende gedachten, en het verveelt mezelf met voorgekauwde schriftuur waarvan ikzelf geen 'meester' meer ben.
Wijlen bisschop Leonce Van Petegem, heeft mijn handen, individueel, gezegend, gewijd, met enkele korte, onverstaanbare Latijnse woorden.
Ik was een promovendus: koster-organist.
M.a.w. een kerk bediende én een pijporgel bedienaar.
Beiden schitteren nu éénmaal niet van huidige ernst,... eerder van onbeschikbare 'documentatie.
Kerstmis betekent: elkaar liefhebben met een open deur!
Jozef van Arimathea was te bescheiden om zich een vraag te durven stellen over de herkomst zijn kind en bovendien..., zijn geliefd meisje was amper 12 jaar?
Overspel bij de H.Jozef.. dat kan toch niet?
Tegenwoordig spreekt men over 'internaten' van de jaren 60-70 i.v.m. pedofiele 'schandalen'.
Het Kind zelf, heeft geen inspraak , en ouders vertoeven in een wereldvreemde, afstandelijke confirmatie van heterogene voortplanting.
Het blijft een droom zoals Elsschot zou schrijven.
Het begin van vorige eeuw en centenia voordien, durfde men geen oppositie voeren t.o. de kerk. Tussen droom en daad heerst een onwennig begrip van mens zijn.
De zoektocht naar 'het ego mens-zijn' vertoeft in een foetus van toekomst.
Onder 'studenten' was het een hele eer om mondeling 'examen' af te leggen in de kamer van een .......
Kerstmis.
het nodigt uit tot vrijwillige genootschap binnen een christelijk gebeuren.
(Of was het haar kind, genaamd Jezus Van Nazareth, en zij, als maagd, bevrucht werd door een (Heilige) Geest.
Persoonlijk zou ik daar, met alle engelen en heiligen, bezwaar tegen hebben.
Maar laat ons dit kerstverhaal met een 'gans andere' (-s) optiek benaderen. (?)
Bijbelverhalen legeren een verleden met postmoderne, gekoppelde 'vrijages' van een jaarlijkse momentopname binnen een dag-dagelijkse ceremonieële huwelijksovereenkomst.
"Wat God heeft verbonden zal een mens niet scheiden...!"
De vader van dit geboren (kerst) kind was 'god'.
Jezus is nooit getrouwd geweest, ten ware dat 'getrouwd zijn' (het heeft talrijke andere betekenissen) een totaal andere inhoud had en... dat zal wel zo geweest zijn.
Het (kerkelijk) huwelijk werd ingesteld toen de Pausen er teveel vrouwen op na hielden, (het waren zelfs uitzonderlijke heterogenen) teveel kinderen mede ter wereld brachten en teerden op hun katholieke machtspositie.
Wat zouden wij 'Maria' enig 'verwijt' durven aanwrijven met (bevestigde) verhalen uit de middeleeuwen...en later.
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
KERK en leven.
Het zal me geen zins populair maken in een, voor mij, 'vreemd-geworden' Stekense gemeenschap, maar...
KERK en leven; een druk gelezen weekblad, in onze 'katholieke' gemeente Stekene.
"Je moet de zinnen van voor naar achteren lezen en niet 't achterste voor" zei Br. Tarsisius in het derde studiejaar. (1955) met een onopvallend accent op dit laatste.
Wij stappen in het jaar 2011!
Ik weet niet hoe U erover denkt, maar het einde van een kalenderjaar 'nodigt' mij telkens opnieuw uit tot een overdenking. (Overweging, bezinning)
Och,.... we verlengen de kerstdagen om nog na te genieten van een rijkgevulde feesttafel.
Klik op bijlage.
