Zondag laatst leden zond CANVAS+ de finale uit van: Koor van het jaar.
Een zeer verdiende overwinnaar: Clari Cantus uit Kessel-lo o.l.v. Michiel Haspeslagh.
Dit was van zeer hoog gehalte, zonder de andere koren te kort te doen.
De koordirigent kreeg het met de figuurlijke 'paplepel', van thuis uit ingegeven.
Zijn Moeder is Ria Vanwing, een gereputeerde kinderkoorleidster en Jan Haspenslagh (Docent aan het Lemmensinstituut) zal niet ver af zijn.
Toch had ik een stille indruk dat, in deze finale, Jongerenkoor van het jaar, (maar daar zouden ze in Neerpelt niet zo gelukkig mee zijn) een betere titel zou geweest zijn, gelet op de gemiddelde leeftijd van de zes finalisten en zal ver onder deze van de juryleden gelegen hebben.
En zoals een dirigent vertelde:" Maanden van instuderen voor 15' optreden."
Zo gaat dat in een koorwedstrijd.
Eveneens applaus voor die duizenden, onbekende anderen, die zich wekelijks inzetten binnen een koorvereniging.
Toch nog één bedenking: choreografie hoort niet thuis is een koorwedstrijd, hoe goed het ook bedoeld mag zijn.
Ik heb begrepen dat bloggen een 'soort' dagboek zijn van eenzame 'schrijvers'.
Na verloop van tijd, resteert er nog een 'einde verhaal' zonder duidelijke afspraken.
Dat overtuigde 'routine' onderzoek dat bij e-mail-correspondenten een:
''k Heb het al gelezen, bekeken, enz....' geniet op zich-zelf van een modernistische 'entourage', en reflex van: 'Ik hoor erbij'.
En toch genieten wij steeds van dat vreemde, aimabele gevoel van....'Ik denk aan jou....'!
Zendt, stuur, bericht of mail iets naar jouw 'vrienden'.....ook al hebben zij (pps) dit reeds ontvangen.
Mijn (korte) ervaring (internet, pps e.d.) positioneert en passioneert zich (Passietijd) in diezelfde richting.
"Niet opgeven" want dan ben je oud" 'denk' ik dan.
De week.
Maandag een glaasje wijn gaan drinken in de Wildernis. (Op zichzelf weinig spectaculair.)
Dezelfde week (vrijdag een bericht ((e-mail)) i.v.m. het overlijden van de zéér goede vriendin van diezelfde 'wijncompagnon', en dan raakt je iets.
Was violiste bij de uitvoering van 'Im Weisen Rösl' in de kerk van Stekene.
Totaal onverwacht en..pijnlijk voor hem en zijn familie.
Afgelopen dagen, nog twee overlijdens berichten ontvangen.
Mensenvan ons eigenste Stekene.
Dinsdagnamiddag, een aangenaam gesprek gehad met een 'Charismatische' Christen.
Woensdag het Parochieblad (samen in de brievenbus met het 'Strijdersblad' en nog een paar betaling's aanmaningen.)
Het Parochieblad...nou ja...'k wil mijn ziele heil (analyse) niet verliezen maar ik kijk er toch elke week naar uit. (Gelukkig geen jgt.)
Zaterdag de carnavalstoet. Mooi, maar niet zoals andere jaren.
Waarom?
De praalwagens waren minder spectaculair maar de begeleiders des te vriendelijker en hielden zich aan de afspraken: het wildplassen te verzuimen.
Zondag... het R.V.-koor voor de derde maal naar de St-Andrieskerk, dicht tegen de Kathedraal van Antwerpen.
't Zal wél zijn redenen hebben.
Gelukkig dat er nog een 'stevig' koorlid in het R.V.-koor zingt, (mij wel bekent ?) anders was ik (wij) totaal niet op de hoogte en dit zeg ik zonder arrogantie.
Kerkkoorrepetities worden steevast gemeld (vermeld) in ons Parochieblad. (?)
Datzelfde parochieblad vermeld een stevige fotoreportage, (en welk mens is daar niet gevoelig voor?)( En bovendien staat er geschreven.
'Een dankbaar afscheid van de Zusters van Maria.)
Wie neemt dankbaar afscheid van 'iets' of iemand?
Nadien een gezellige receptie. (Vastentijd)
'Hieronder het voornoemde lied.....'
Als muzikant verwacht ik toch één muzieknoot omdat het een lied betreft.
De vierde pagina biedt een onderdeel van bladvulling.
Ik kan mij niet voorstellen dat de prachtige koor compositie's van William Byrd tot de gemiddelde 'favoriete' lezers of luisteraars behoort.
Zij 'missen' wat, ...........maar met dit laatste moet je wel voorzichtig zijn.
Een dubbele aankondiging van een wijkmis, (Straatnamen) en een gebed tot de Franciscus waarin wij ons zelf als wolf herkennen...(?)
En nog dit:
Activiteit in de nieuwe bovenzaal.
Deze is al meer dan dertig jaar oud......
Al wij zeggen tegen de 'kinderen' "mijn computer is nog maar vijf oud" lachen ze U uit.
Te samen met het parochieblad 'viel' het woensdag ll. in de brievenbus en één iemand was er zeker van ontlast. (Postbode.)
KERK en leven vertoont geen concurentie met de 'voorgevel' van de 'Kronijcke'.
De voorpagina (Kronijcke) (het scheelt maar één letter of je komt serieus in de problemen, m.a.w. vervang de 'p' door een 'v') bezit een 'etalage' van neo-gotiek.
Lang, smal, dun...etc. en je hebt toch maar, in dit gebouw uw 'JA-woord gegeven.
(Enfin toch ettelijke Stekenaars)
Pro Deo....(?) het stond reeds op nachttarief tijdens de dagverdeling. (Huwelijksdag) en de 'cup-finale' duurt levenslang met uiteraard feministische, machtige assistentie.
"Een man...zwijg mij dàààààààààààààrvan.....!" zei een verre buurvrouw.
"Een vrouw.....enfin ja...."
De keerzijde van de eerste bladzijde (2de pagina) vertoont reeds een schuldbekentenis.
Men hoeft niet in een Godshuis te zitten om eerlijke zonden te biechten.
Deze gemeentelijke 'circulaire' maakt 'hen' alleen maar groter door 'tekorten' te bekennen.
Aangezien Cultuur, in zijn brede betekenis van het woord met 'ondraaglijke' inhoud, mijn levensgesprekspartner was, 'siert' de derde pagina volgende tekst:
'..............die georganiseerd worden in de lente en de zomer van 2010.
U kunt de cultuuragenda gratis afhalen...............?
"Milijaarde...non-de-miljaarde....non-de-miljaarde...non-de-millie-djuuuue..." en ik druk mij hier 'proper' uit (translate) wanneer Oscar (De Ruysscher) met 'onze-lieven-heer aan ''t klappen' was, als Hij naast het ijzer op het aambeeld sloeg.
"Ik klap met O.L.Heer als ik dat wil hé... mijnheer de paster...."
Onderpastoor Oelbrandt (De'n crosser) vergaf het Hem met een non-verbale uiting in zijn (Logementhuis) smidse.
Het was de tijd dat de 'siréne' nog kon 'loeien' in de stasiestraote'.
Als ne'n zuinige Hollander dit leest denkt hij/zij:
'Die domme Belgen kunnen nog niet eens eten met mes en vork....wat zouden zij.....'
Hij/zij heeft gelijk, maar echte Stekenaars laten zich niet intomen en zijn niet zo dom als men wel zou denken.
Het 'aparetief' (zeggen ze in Holland) smaakt misschien niet zo 'leuk' maar het hoofdgerecht verzegeld een bord om 'U' tegen te zeggen en de restant vertaald zich in een arrestatie van eerlijke inhoud, ontgrensde communicatie.
En toch...en toch kijken wij er elke twee maanden (Stekense Kronijcke) geboeid naar uit!
Zoals altijd (?) vergezellen deze bloggen zich met een bijlage (-n) om over na te denken.
In en tussen de kerst- en nieuwjaarsperiode, vertoont onze brievenbus een verbluffend functionaliteit.. (Met dank aan de postbode.)
De restant van het jaar wordt 'gevoed' door 'vensterbrieven', maar daar weet ik wel 'weg' mee...! Ook met een schamel gevoel van aangename verwachting.
Tot zelfs een melding van pensioensverhoging. (1,23Euro per....maand.!)
Een 'nieuw jaar' biedt, rond deze periode, een degustatie van wat nog komen moet.
"Nieuwjaarsbrieven kun je voorlezen tot en met 15 februari", zei 'Peetsjen Lees',
(Eligius Selis, Bosdorp. Jaartal 1957) en wij (Moeder en ikzelf) stapten (te voet dus) van Bosdorp naar centrum Stekene met een flink, gesuikerde 'pompekoek' onder mijn armen.
'Epo' was op dat moment onbestaand.
Klik op bijlage maakt, "naar mijn gevoel", ( dixit én 'stopwoordje van E.H.De Sutter) een niet onbelangrijk deel uit van deze blog's.
Zoals eerder gezegd, beloofd en geschreven, (memoires) zoek ik (opnieuw) contact met verleden koor broeder (-zuster) gezelschappen waarvan de calculatie aangename sporen heeft nagelaten. (Privé foto's van optredens, krantenartikel's e.d.)
Een antwoord (30 januarie 2011) op mijn schrijven (Dr.Wolgang Zewe, Wenen) vindt U in bijlage.
Zonder dat mijn schrijven ook maar enig gerichte bedoeling had op een kooruitwisseling.
Een uitnodiging voor het R.V.-koor?
Waar een wil is, is een weg!
Deze uitnodiging leg je zo maar niet naast je neer.
Natuurlijk, ....een hèle onderneming.
Een organisatie.
Laat het 'proces' van ouder worden geen excuses zijn.
Bij de talrijke foto's (nieuwjaarsreceptie) lijkt het een gezellige koor gemeenschap met opvallend veel jonge 'aandeelhouders'.
Een onderdeel van gemeenschappelijk projectie, (muzische cultuur, religieuze dienstbaarheid, eerlijk sociaal engagement) en, naar mijn gevoel, streven deze beelden,
naar datgene waarvoor ieder voor zich, in een totaliteit van gemeenschappelijke acceptatie, een welverdiende en eerbare plaats inneemt.
Zingen bevordert het algemeen lichamelijk en geestelijk 'gestel'.
'Reuzen' uit de medische wereld, onderschrijven deze belangrijke 'bagatel' van levens voeding.
In sommige Christelijke leefwerelden wordt kerstdag (25 december) of een nieuw jaar niet gevierd op 1 januari.
Misschien hebben 'zij' gelijk of ongelijk.
Waarschijnlijk beschikken 'zij' over evenveel sulfaat als katholieken.
Ergens 'moet' een datum vastgesteld worden om 'tijd' een gevoelige plaats te laten innemen in ons denken en laten wij ons hieraan maar houden.
Het dekt wel, 'voor sommigen' liefst vlug voorbijgaande donkere dagen enerzijds,en anderzijds biedt het een gelegenheid om schriftuurlijk, met volkomen absolutie, een vriendschappelijke kennissenkring (nieuwjaarskaartjes) te etaleren op een 'lege' kast.
Klik toch maar even (invitatie) op bijlage, met een weinig confortabele 'biechtstoel' en toch...vrij...zinnige inhoud.
Dat is langer dan een regering trachten te vormen (228 dagen) in ons klein landje.
En wij maar klagen over de infiltranten, immigranten...terwijl ons eigen landje (België, om het toch maar niet te vergeten) onderling, geen consensus bezit.
Het is letterlijk (mathematisch en gevoelsmatig) de vooravond van een 'oude jaar'. (Bloggen, tdr)
Herinneringen zijn geen synoniem van jaar(ge-)tallen.
Het draaiboek van een levensverloop propageer je wel, maar de uitkomst is vaak anders.
En toch heb jij dat (als jongeling) in eigen handen....
Vroeger: voor de rug, ...nu ligt hét....achter de rug.(!)
Het verdeeld zich met deelbare vriendschap en.... slaaploze weken, maanden, jaren..
Ouder worden. (Ook nu weer)
Het heeft een dubbele betekenis, het éne, (leeftijd) daar ontkom je niet aan, en het andere
(ouder's worden) verscherpt een benefiet-opdracht binnen een vaak on(be)grijpbare transformatie naar 'moderne' 'ideologiën'.
"Laat ons toch maar van de'n oude'n tijd zijn"... maar het groepeert geen 'samenzang'.
Een levenslange opdracht.
364 Dagen...de vooravond van een nieuw (blog-) 'jaar' waarvan ik de goede momenten tracht te bewaren.
Geluk bekoort elk mens, maar laat het niet te lang duren.
Als je niet (nooit) geweend hebt, kun je ook niet genieten van geluk.
Het tweede deel van het Parochieblad wordt, naar mijn gevoel, 'rustiger' gelezen met een 'gegalvaniseerd' gestel!
Och, als er in het begin van de 16de eeuw, een 'opstand' kwam binnen Roomse volgelingen, zal dit, centenia later, (Protestantisme) ook wel een 'passage' betekenen voor Christelijke (katholieke) Emmaüsgangers, hoe 'tastbaar' (?)... kwetsend dit ook is.
Een schaduw bestaat niet zonder dat er 'ergens' licht is.
Maar maak het aub niet 'lichtzinnig'.
"Het is altijd iemands kind..." zong Willem Vermandere.
Het Parochieblad biedt gratis, informatieve socio-culturele, culturele 'gezelligheid', (wanneer men er tenminste gebruik van wil maken) en bovenal 'Godsdienstige' 'jaargetijden'.
In mijn vorig leven werden de jaargetijden, in elke zondagsmis
(6u.7u. 8u.1030u) 'afgeroepen'. (Dit moest wel want er was nog geen 'microfoon'...!)
En telkens klonk het: "Plechtige jaargetijde' (7.30u. van elke week-dag) voor....!"
Natuurlijk..er waren drie onderpastoors...en de koster-organist had 'werk'.
Och, deze heerlijke gezelligheid van vroeger, liet zich fotograferen met eerlijke polyvalentie en... als je wat 'ouder' wordt, blader je graag terug op gekante,vergeelde archieven (foto's) uit een onbezorgd jeugdig bestaan.
Voor 25E per jaar wil je dit alles 'KERK en leven' toch niet 'missen'!
En eergisteren klonk het 'Ave Verum', als bijlage op deze blog.
Begeleidende muziek bij beelden.
Of zijn het beelden met begeleidende muziek?
Beiden zijn componenten van elkaar.
Kompanen, met een onverdraagzame allergie van verdraagzame deelgenootschap.
Zo hoort dat in 'kunst' middens!
Maar, humane 'volksvertegenwoordigers' delen hun 'rijkdom' met kennissen, onverwachte bezoekers, niet geïnviteerden, maar met een certificaat van: 'Côte d'or'?
En nu: het 'Ave Verum'. (W.A.Mozart)
Deze vrij aardige koor-compositie maakte zich sterk door zijn harmonische eenvoud.
Niet te vergelijken met zijn 41ste en laatste symfonie (Jupiter) of dramatische 40 symfonie het welke door Waldo de los Rios tot een wereldhit werd gemaakt.(1970)
Het 'Ave Verum' maakte van Wolfgang (in zijn tijd) geen wereld vedette, laat staan Weense (1791) top-componist, maar bood zich aan voor 'arme' mensen.
Eeuwen later bevruchten zich bibliotheken aan het verhaal van dergelijke 'kunstenaars'.
Beeld en klank maakt plaats voor een handtekening.
Eenvoudige koor polyfonie baadde zich een weg met misschien wel uitgedroogde 'Master'-en ondergewaardeerde kennissenkring, tegenover meesterlijke virtuositeit.
'Kunstenaars' vertoeven nu éénmaal in het gezelschap een allergisch 'partnership',
de volmaaktheid van de 'kunst'.
"God, wie of wat, waar of waarmee je (?) jij, je (het) ook 'bezig' bent, laat ons genieten van de kunst maar/en laat het ons nooit begrijpen!"
Weet je, Johan Strauss kon geen vier 'maten' vol muzieknootjes schrijven
Uiteindelijk wist hij van geen ophouden, wanneer de omgeving hem met rust liet, en leidde het tot eenvoudige melodieën met wereldberoemde verspreiding en die geen enkele muziekliefhebber, onberoerd kan laten.
Johannes Brahms van 't zelfde.
En menig ander 'artiest'.
Een beeldhouwer begint een (kunst-) werk zonder te weten waar Hij werkelijk gaat eindigen.
Datzelfde geldt ook voor een schilder, schrijver, ...muzikant.
Kortom, de 'wereld' van een kunstenaar is en blijft ontoeganglijk.
Wat dit met 'KERK en leven' te maken heeft?
Een liturgie viering kan genieten van o.a.: het (Godsdienstig) woord accentueren (in zijn brede betekenis) en daarvan hebben talrijke architecten, componisten, schilders, beeldhouwers, theologen enz...dankbaar gebruik gemaakt.
Het liet ons een rijkdom aan, zowel visueel als auditieve kunst achter.
Nu nog de 'restauratie' van 'levende beelden' en de Kerk kan aan een wederopbouw van levensnoodzakelijke 'voeding' beginnen.
En geloof het of niet, eerlijk waar, vandaag woensdag 19 januari geen parochieblad in de brievenbus gekregen.
Toeval bestaat niet of toch...?
Klik op foto en bekijk de dimensionale beelden. (Sixtijnse kapel. Rome.)
Met uw (computer-)vinkje (?) kunt U 360 ° draaien.
Het zal me geen zins populair maken in een, voor mij, 'vreemd-geworden' Stekense gemeenschap, maar...
'Wie niet waagt blijft maagd'
stond op een 'boekentas', met hoofdletters vermeld (1970) in een 'respectabele' kloosterschool. (Middelbaar.Technisch-beroeps. Luchtbal Antwerpen)
Ik ben zéker fan van het weekblad: 'KERK en leven'!
Vindt U niet (Hoofdletters en kleine letters) dat in deze turbulente periodiek van vertwijfeling, een aangepassing zou 'kunnen' gebeuren?
B.v. kerk en LEVEN.
Het plundert mijn Christelijke overtuiging.
En wie twijfelt, is op weg om gelovig 'volwassen' te worden.
De eerste vier pagina's, (twee bladzijden) met invullingen van een adressenlijst, soms immens grote foto's (naargelang de pagina-bedekking) en sociale activiteiten, (?) verdelen gelukkig een plaats voor (betaalbare) 'jaargetijden', doopsels, huwelijks plechtigheden (dat kan niet duur genoeg zijn) en uitvaartliturgieën. (In de 'volksmond' begrafenissen.)
In bijlage hoort U het 'Ave Verum' van W.A.Mozart (1756-1791) het welke hij in zijn laatste levensjaar gecomponeerd heeft.
KERK en leven; een druk gelezen weekblad, in onze 'katholieke' gemeente Stekene.
(Diverse betalingsformulieren genieten heel wat minder van genietbare interesse.)
De tekorten (Parochieblad) neem je er graag boven op en bewijst de feilbaarheid vrijwillige medewerkers terwijl het misschien nog niet eens 'hun' 'schuld' was.
Ik kan me zelfs niet verbeelden dat dit hun bedoeling zou kunnen geweest zijn.
Bv. Inschrijvingen voor 1 dec.a.s., terwijl je 'het blad' één week later in handen krijgt....
Foto's houden van levenslange gevoeligheid ...en ook daarna.
Wanneer drie gelauwerde personen met vermelding 'alle medewerkers' op de foto zichtbaar worden, heb ik daar mijn twijfels over.
Foto's hadden vroeger, in al zijn eenvoud, een eerlijke beeld compositie.
Een foto is altijd uniek.
Pps (natuur, personages e.d.) worden tegenwoordig geserveerd (trucage) met indrukwekkende maar tevens twijfelachtige voorstellingen en daarmee verdraagt de 'waarnemer' wel een (computer) 'tijds verdrijf' ...maar, op korte termijn, geen 'interesse meer.
Wanneer het parochieblad niet meer in de brievenbus zou 'vallen'
zal ik het heel erg 'missen'. (Raadpleeg KERK en leven voor de tarieven.)
En nog dit; op een Europeese kaart (visueel), vindt (?) je ons (eigen) landje in/op/met een onconfortable oppervlakte....., én nog steeds onbestuurbaar.
(Mocht je het vergeten zijn: de naam is België)
Tot op vandaag (213 dagen na de verkiezingen) slaagt men er niet in om regering te vormen met behulp van pre-formateurs, inter- formateurs... het worden om men duur wel 'interupteurs'.
"Je moet de zinnen van voor naar achteren lezen en niet 't achterste voor" zei Br. Tarsisius in het derde studiejaar. (1955) met een onopvallend accent op dit laatste.
Alhoewel meester Jan (2de leerjaar) met een 'regel' rondliep en letterlijk op de vingers tikte, was Br.Tarsisius niet de persoon die in de arm kneep om een meest onwaardig derde leerjaar antwoord.
"Nieuwjaarswensen duurden tot en met 15 februari" (midden 20ste eeuw) was een vreemd excuses wat je als kind weinig moed gaf, maar aanvaarde omdat je Moeder het zei.
" 't Achterste voor", zei Br. Tarsisius.
Nogmaals een vreemd excuses om na een halve eeuw ook als blog schrijver,er niet aan voorbij te gaan.
Maar 'zondigheid' behoort tot een restante 'premature' uit de'n 'hof van heden'.
Dus nieuwjaarsbrief 2.
Te voet trokken Moeder Anna en ikzelf, vanuit de polenlaan (Café St-Hubert) richting bosdorp, met een 'peperkoek' in mijn gedachten en dat maakte de voettocht zeer dragelijk.
'Peetsjen Lees' (Eligius Selis) had altijd zo'n warm welkomstwoord, waarbij je als kind een nieuwjaarsbrief met de meest virtuoze gelijkluidendheid kon overwinnen en 'stotterende 'repetities' in een collectief klaslokaal 'stante pede' vergat.
Leonie (De Ruysscher) echtgenote van 'Lees' verdroeg elk woord, zoals het een (in die tijd) de ruysscher's past.
Minzaam, geboeid, steeds bereid om te geven...!
Toen bestond dat nog... de'n oude'n tijd.
Ne'n pompekoek..., te voet naar...., een eerlijk woord.
Als 'derde jeugd'-conservator, duiken deze ervaringen, gedachten, in een vacuum van 'ouder' worden met aangename gevoelens en het maakt tevens deel uit van een onuitwisbaar, waardevol certificaat t/o 'jeugdige' opponenten.
De 'pompekoek' had de vorm van een hart en dat heb ik gans mijn leven blijven dragen.
Van 'Peetsjen Selis (Bosdorp) tot op de Polenlaan. (Café St-Hubert.)
Gisteren kwamen twee plaatsen waar kathedralen staan waar het R.V.-koor een toekomstige optie zou voor kunnen nemen....maar ook...
Eergisteren ook gekeken naar het Nieuwjaars concert?
Miljoenen kijkers en luisteraars zijn al jaren fan van dit jaarlijks terugkerend muziek festijn.
Maar eergisteren was het, naar mijn gevoel, beneden pijl.
Waarom?
Waren het de bloemen uit San Remo?
De regisseur deed zijn best maar de 'Weense' sfeer zat meer in St Petersburg, Helsinki, Talin.
Was het de dirigent (Möst) die wel blindelings maar toch een partituur voor zich moest hebben en met weinig gevoel voor 'Weense' romantiek, de pagina's 'omsloeg'?
Een dirigent, op dat niveau, dirigeert uit het hoofd.
Weinigen hebben hem dat voorgedaan, maar daaraan herken je de 'klasse'.
Het ballet....??????
Ongelijk, weinig of niet overtuigend, voornamelijk de 'mannelijke' balletdansers!
Wiener Staatsopera onwaardig.
Programma.
Ja,... dat is 'kwestie van 'smaak', maar met de hand op het hart had ik een echt Nieuwjaars concert verwacht hoe groot de componist Liszt ook mag geweest zijn, hij hoort thuis in een ander concertprogramma. (Op zichzelf is Liszt al zwaar om te verteren.)
Globaal gezien is er hier weer het gevaar van 'routine', het gewoon zijn: een eigen zitplaats ...te hebben.
Men heeft gekozen voor een bescheiden (?) vernieuwing,( een 'entourage' van tientallen medeverantwoordelijken.) maar of dit de 'receptionist' zal bevallen, daar heb ik mijn twijfels over.
Een 'opvallende' zitplaats 'kost' nog altijd 1000 E.
Gisteren (zondag 11u-13u) heb ik genoten van: 'André Rieu' in Australië.
PRACHTIG!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Woorden schoten te kort en 'vertaalden' zich, hier en daar in een vochtig oog.
Het geeft een goed gevoel omdat we er nog bij zijn.
2011 Zal zijn vragen hebben, waarvan wij, gelukkig, het antwoord niet weten.
Het zal zich zelf examineren met behulp van menselijke gedachten.
Daarbij hoort ook het gevoelsmatige (treurnis) wat zichzelf een plaats reserveert (toe- eigent) in dit nieuwe jaar.
Het is zo!
Het antwoord 'vertoefd' in een onmetelijke distributie van humaan denken, en daar houdt het mee op.
(Althans... volgens dàt menselijk denken...en daaraan neem ik deel...)
Het menselijk 'denken', een 'bravour-stuk' zolang je je 'jong' voelt en dat kan soms lang duren, met oppositioneel 'enfantisme'.
Het 'personage', man of vrouw...vrouw-man, man-man, vrouw-vrouw, man-kind.... vrouw-meisje....het behoort allemaal tot een korte evolutieleer uit 2010.
Maar het bestond al eeuwen, en maakt nu plaats (?) voor ongehoorde (on-veroorloofde) gedragsstoornis met een meer dan aanstekelijke katholieke, brocante 'kazuifel' ...voor een altaar, tot daar aan toe....., met geconsacreerde 'voeding'.
Als mens verdwaal je in een onbewuste dwangbuis van gevoelsmatige ethiek of is het esthetiek?(= Macht, sexualiteit, onverwoordelijke gedachten....)
Maar. wat is dat?
Kunnen wij, voorbij deze twee ideologische, 'onbewuste' 'idee fixen' 'passeren' zonder een blik te werpen op onze eigen 'levensgang'?
En als een levens gang, één strand korrel vormt in het tapijt 'menszijn', wil ik er niet aan deelnemen.
Maar laat ons niet té somber 'doen'!
'Sombreren' betekent ook: de 'iris' een schaduwrijke plaats aanbieden, een groot verschil met 'chambreren' en ook dit heeft diversiteit van gevoelens, smaakpapillen en andere soorten van tijdelijk levens genot.
Dit jaar zal ongetwijfeld zijn mooie nieuwe of vernieuwde 'kanten' kennen...en dirigenten zijn soms ook een stukje voyageurs (reiziger) in het pantheon van tijdelijke, eigenzinnige overtuiging.
Ik weet niet hoe U erover denkt, maar het einde van een kalenderjaar 'nodigt' mij telkens opnieuw uit tot een overdenking. (Overweging, bezinning)
Raar maar waar, de 'pijnlijke' momenten (gedachten) dringen zich het eerst op en telkens is er 'een mens' (-en) in de 'buurt'.
(Er zal wél een psychologische verklaring voor zijn.)
Natuurlijk is er 'mijn' ontdekking van de computer, ...(leven tekort zal ik hebben!)
en....de geboorte van ons eerste kleinkindje 'Tijl'.
Een mijlpaal in ons leven.
Het is drastisch, in de positieve zin, geëvolueerd.
En gelukkig zijn er ook de blog lezers én de e-mail-vrienden, waarvoor mijn hartelijke dank en.... die ik een uitzonderlijk, boeiend lees jaar toewens!
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
Ik heb begrepen dat bloggen een 'soort' dagboek zijn van eenzame 'schrijvers'.
Ook de Stekense Kronijcke gelezen?
In en tussen de kerst- en nieuwjaarsperiode, vertoont onze brievenbus een verbluffend functionaliteit.. (Met dank aan de postbode.)
Zoals eerder gezegd, beloofd en geschreven, (memoires) zoek ik (opnieuw) contact met verleden koor broeder (-zuster) gezelschappen waarvan de calculatie aangename sporen heeft nagelaten. (Privé foto's van optredens, krantenartikel's e.d.)
In sommige Christelijke leefwerelden wordt kerstdag (25 december) of een nieuw jaar niet gevierd op 1 januari.
364 Dagen geleden.
KERK en leven.
Het zal me geen zins populair maken in een, voor mij, 'vreemd-geworden' Stekense gemeenschap, maar...
KERK en leven; een druk gelezen weekblad, in onze 'katholieke' gemeente Stekene.
"Je moet de zinnen van voor naar achteren lezen en niet 't achterste voor" zei Br. Tarsisius in het derde studiejaar. (1955) met een onopvallend accent op dit laatste.
Wij stappen in het jaar 2011!
Ik weet niet hoe U erover denkt, maar het einde van een kalenderjaar 'nodigt' mij telkens opnieuw uit tot een overdenking. (Overweging, bezinning)
