Eindelijk was de dag aangebroken waarop Killian getest zou worden . Mijn kleine knaap doe toen net 3 jaar was geworden, wist niet wat er gaande was . Een vriendelijke vrouw, toonde ons de weg naar de wachtzaal . In een klein kamertje was er volop speelgoed aanwezig dat Killian zijn nieuwsgierigheid wekte . Overmand door angst en bezorgdheden, probeerde ik me op hem en het samenspelen te concentreren . Nauwelijks kon ik geloven dat er binnen dit en 2 weken, mogelijks een stempel op onze kleine man geplakt kon worden . Want meer was het niet , een stempel die hem voor de rest van zijn jonge leven zou bepalen , een stempel die ik aan andere ouders telkens weer zou moeten verduidelijken over het waarom mijn kind zo anders was dan de andere . We werden meegenomen voor een gesprek . Vele vragen over het verloop van de zwangerschap en hoe Killian was opgegroeid, werden gesteld . De vraag of ik gerookt en iets gedronken had die periode , deed me weer belanden in het bekende schuldgevoel .
Killian werd onderworpen aan allerlei testen . Op een speelse manier, probeerde men te weten te komen wat zijn IQ was, hoe zijn fijne en groffe motoriek waren en op welke emotionele leeftijd hij zich bevond. Achter een glazen wand sloeg ik alles gade . Ronny streelde liefkozend mijn hand en fluisterde me toe dat alles wel goed zou komen . Ik kon niets anders dan doemdenken . Mijn kleine jongen tegen de grote boze wereld . Het was een beeld dat ook op mij van toepassing was . Ik tegen de wereld en de wereld tegen mij . Op de ene of andere manier voelde ik me op dat moment nog meer verbonden met Killian dan ooit tevoren .
Een hele dag van testen was niet voldoende, dus volgde er een andere afspraak voor nog meer testen . Daarna pas kon men een volledig beeld en mogelijke diagnose op papier zetten . Met dat ene blaadje, zou er toegang kunnen gegeven worden voor een speciale school voor Killian, verhoogd kindergeld om de kosten te dekken enzovoort. Emotieloos, slenterde ik het gebouw terug buiten met Killian aan mijn hand . Zolang er nog niets op papier stond, wou ik niet aanvaarden, noch geloven dat er ook maar iets aan de hand was met onze zoon.
Gelijktijdig met de diagnose van Killian, sukkelde ook Ronny steeds meer met zijn rug . Ronny had al sinds zijn veertiende meerdere hernia's opgelopen en meerdere operaties ondergaan waardoor hij afhankelijk was geworden van een zeer zwaar verdovende pijnstiller genaamd " contramal" . Op sommige momenten kon Ronny fysiek functioneren zoals elke andere gezonde mens, maar op andere momenten kon hij plotseling over de grond kruipen van de helse pijnen .Een ijzeren plaat en 6 metalen bouten, waren in zijn rug geplaatst om de pijn te temperen. Zelfs verlammingen en krampen in zijn benen, waren geen uitzondering . Het deed me zeer om toe te moeten zien hoe de man waar ik zoveel van hield in elkaar kroop en huilde van de pijn . De machteloosheid die ik ervoer, maakte dat ik me nog meer afzonderde en stortte op het huishouden . Ik kon zelfs kwaad worden van het telkens te aanhoren hoeveel pijn Ronny leed . Ik wist uiteraard dat hij hier niets aan kon doen, maar het niet weten hoe hierop te reageren of ook maar iets er tegen te kunnen doen, maakte me wanhopig boos. Op dat moment, besefte ik hoezeer ik op mijn vader leek die ook niet met ziekte om kon gaan.
Financieel ging het ons niet voor de wind . Ronny moest door zijn verschrikkelijke pijnen stoppen met vrachtwagen rijden . Zijn levensdroom en passie werden hierdoor aan diggelen geslagen .Ronny voelde zich sinds dat moment weemoedig en nutteloos zowel als partner en vader . Zijn visie van een goede man was er één van een hardwerkende man die zijn gezin financieel kon onderhouden . Er moest iets veranderen en dringend .
Tijdens het doorbladeren van een krantje, merkte ik plotseling een kleine advertentie waarin stond dat er veel geld te verdienen was . Het enige wat je nodig had, was een computer en internetverbinding . Nieuwsgierig stuurde ik een mailtje ernaar en wachtte gespannen af .
Binnen het uur kreeg ik al een mail terug . Het betrof werken via een erotische chatdienst. Niet met foto's van jezelf, maar door het opstellen van fictieve profielen om zo klanten te lokken . Elk chatbericht dat verstuurd werd en werd beantwoord, kon 0.15 eurocent opbrengen . Het leek de ideale job voor mij vol spanning, afwisseling. Bovendien kon ik van thuis uit werken en zelf mijn uren bepalen . Mooier kon het niet worden. Na een goed en doordacht gesprek met Ronny en duidelijke afspraken, besloot ik het erop te wagen en tekende een contract van onbepaalde duur. Een kleine week later, kreeg ik een intensieve opleiding van een vrouw genaamd Nancy . Zij leerde me alle kneepjes van het van .
Eerst was het allemaal nog een beetje eng en onwennig . Er waren bestaande klanten die al jaren met een bepaalde fictieve vrouw aan het chatten waren en vurig hoopte op een ontmoeting. Afspreken, adressen of telefoonnummers doorgeven, was ten strengste verboden en leidde onmiddellijk tot ontslag . De eigenlijke bedoeling was om de klant zo lang mogelijk aan het lijntje te houden en te doen alsof er een afspraak mogelijk was . Uit honderden foto's van naakte vrouwen, kon ik kiezen welke ik naar de klant zou sturen. Elk profiel en informatie van de vrouw , werd nauwkeurig bijgehouden en in de profiel van het chatgedeelte genoteerd . Op deze manier, konden er zo weinig mogelijk fouten gemaakt worden en kon de volgende collega die het gesprek zou overnemen, perfect volgen waarover het gesprek ervoor was gegaan .
Na slechts drie weken, kon ik typen als een volleerd iemand die al jaren aan de slag was . Overdag toen de kinderen naar school waren, begon mijn werkdag via de computer . Soms werkte ik 6 uren aan één stuk door en op andere momenten minder. Een erotisch verhaal kwam op gang en prikkelde het verlangen van de klant . De meest grappige foto's of soms gênante vragen , kwamen aan bod . Het waren allemaal mannen die maar uit waren op één ding, een afspraak met de meest sensuele en gewillige vrouw van hun dromen . Mijn fantasie werkte op volle toeren . Ook voor het seksleven van Ronny en mij gaf dit een enorme boost . In alle opzichten leek dit werk , het werk waar menig mens van kon dromen . Er waren ook zogenaamde "dode momenten" waarop de chatsessies minder intensief waren en op gang kwamen, op die momenten maakte ik een praatje met mijn supervisor Nancy . Het was een hele lieve en begripvolle vrouw met wie ik het best goed kon vinden . En ook al kende we elkaar enkel via mails en chatberichten, ergens was het juist die veilige afstand die maakte dat ik me voorzichtig begon open te stellen naar haar .
Stelselmatig begon ik meer en meer over mijn jeugd te vertellen . De moeilijke band die ik met mijn moeder had en het gemis aan iemand die me zag en liefhad, ik deelde het allemaal . Ook Nancy had het niet altijd gemakkelijk gehad in haar jeugd . Samen konden we verhalen bovenhalen die het daglicht nooit te zien had gekregen . Natuurlijk hadden we het niet steeds over ons jeugd, vaak waren er ook de grappige momenten die we deelde. Verhalen over mannelijke klanten die bijvoorbeeld een huwelijksaanzoek deden via chat of een foto van hun penis doorstuurde met een plastieken rozenkransje rond .
Er waren ook mannen die aanstuurde op seks met een minderjarige of vroegen naar een rollenspel waar ik dan de minderjarige persoon moest spelen . Deze klanten, probeerde ik op een voorzichtige maar toch directe manier duidelijk te maken dat dit niet kon . Als deze klant toch verderging met zijn verhaal, werd hij resoluut van de chatsessie verbannen . Het maakte me furieus telkens ik zo'n klant had . Liefst van al had ik zijn gegevens willen vragen en doorsturen naar de politie , maar ook dit was ten strengste verboden . Alhoewel alles op het hoofdbureau legaal verliep en werd onderworpen aan een zeer strenge reglementering, triggerde dit soort mannen mij enorm . Met Nancy kon ik hierover praten . Ook zij keurde dit niet goed en walgde van dit soort mensen . Langs de andere kant was het bezighouden van deze mannen, wel het moment waarop we er beide zeker van waren dat ze niet aan kinderen zaten.
Na een tweede test afgenomen te hebben van Killian, volgde een afspraak voor de bespreking ervan . Killian mocht ook aanwezig zijn . Een dik bundeltje papier lag op het bureau voor de psychologe . Het was meer dan duidelijk dat de gedragingen van hem, wezen op een autisme spectrum stoornis . Daar stond het woord in het vet gedrukt ! De stempel die de poort opende naar allerlei hulpverleningen, maar ook de stempel die mijn zoon bepaalde voor de maatschappij . De rest van uitleg die er gegeven werd, passeerde mij maar niets drong nog door . Ik kon wel huilen van onmacht . Emotieloos staarde ik voor me uit . Tijd om dit verdriet te verwerken was er niet . Het belangrijkste was nu om een gepaste school voor Killian te vinden waar hij de juiste zorg kon krijgen .
Met het blaadje papier in de hand, begaf ik me naar de school van Killian . De directrice die er werkte , steunde me op een hartverwarmende manier . Ze bood aan om met mij naar een gespecialiseerd Auti-schooltje te rijden in Kasterlee. Ik zal nooit vergeten hoe zij me gesteund heeft om alles in orde te krijgen en Killian zo op het juiste moment op de juiste plek te krijgen . De school bevond zich in een immens bosrijk gebied . Het klasje dat werd getoond en waar Killian terecht zou komen, was klein maar gezellig. Overal waar ik maar kon kijken, zag ik pictogrammen aan de muur hangen . Ook de bureau's waar de kinderen afzonderlijk konden werken, waren afgeschermd van elkaar . Killian zou terecht komen in een klasje met slechts 7 kinderen die op hun beurt ook de diagnose autisme hadden gekregen . Ik voelde onmiddellijk aan dat dit wel eens een plek kon worden waar mijn kleine man zich thuis zou kunnen voelen .Bovendien zou een speciaal busje hem elke schooldag voor de deur komen ophalen en weer afzetten . Zonder ook maar enige aarzeling , ging ik ermee akkoord dat vanaf september Killian hier naar school zou komen .
wordt vervolgd
Ik ben Chloe, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Penta1985.
Ik ben een vrouw en woon in (België ) en mijn beroep is Opleiding jeugdzorg/gehandicaptenzorg.
Ik ben geboren op 09/02/1985 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Psychologie/filosofie , schrijven , kunst, dagdromen😉.
Mama van 4 geweldige kinderen 🤗🤗🤗🤗 + een fantastische man die me steunt door dik en dun
Mama gezocht!
