|
Grenzen ,
Wat zijn dat ?
Elk kind heeft behoefte aan structuur , duidelijkheid en stabiliteit.
Het is belangrijk om als ouder aan hetzelfde zeel te trekken , consequent te zijn en toch begripvol .
Nu ik zelf mama ben , begrijp ik dat dit allesbehalve een gemakkelijke opgave is .
Toch is het stellen van grenzen , ook evenzeer duidelijkheid en liefde geven aan een kind .
Deze duidelijkheid had ik in mijn jeugd vaak moeten missen .
Zei de ene ouder nee, dan antwoorde de ander met een volmondige ja .
Als kind , aanvaard je dan het antwoord dat het dichtste bij je eigen behoefte ligt .
Op latere leeftijd bracht dit teweeg dat het aanvaarden van een grens , moeilijk was .
Een grens betekende een nee .
Geen nee op mijn vraag , maar een nee op mij als persoon .
Ik zocht deze grenzen steeds vaker op omdat ze me konden bepalen als persoon of juist afbreken .
Nee zeggen tegen je kind , wilt niet automatisch zeggen dat je niet van hen houdt .
Het duidt juist aan , dat je het grenzen wilt aanleren omdat je ze graag ziet.
Deze grenzen grenzen hebben ze nog een heel leven nodig en zullen ze nog vaak tegenkomen in hun leven .
Ik koos mijn eigen grenzen , balanceerde als puber op een touw dat elk moment kon stuk springen.
Vaak lag deze grens ver over de gemiddelde grens , met destructief gedrag als gevolg .
De periode dat ik verbleef bij mijn tante en nonkel , was in het begin heel warm en liefdevol .
Er ging veel aandacht naar mij uit , het soort van
aandacht en liefde dat ik niet gewend was .
Onbewust , vetrouwde ik deze liefde niet helemaal, want hoe komt het dat deze mensen wel van me kunnen houden om wie ik ben en mijn eigen ouders , naar mijn gevoel , niet ?
De relatie tussen beide mijn tante en nonkel, leek op het eerste zicht een gezonde , normale relatie.
Toch voelde ik dat er iets niet klopte.
Mijn nonkel en ik , konden heel goed met elkaar overweg .
vaak plaagde we elkaar , hadden goede gesprekken en hij behandelde me zoals zijn eigen dochter .
Deze vorm van liefde , verwarde me .
Ik was een puber , die worstelde met emoties , vragen omtrent seksualiteit en bovendien was ik onbewust op zoek naar een vaderfiguur .
De emoties die ik voelde naar hem toe leken erg op die van een verliefdheid .
Maar wat was een verliefdheid voor mij ?
Op die leeftijd en met mijn verleden , was aandacht en liefde krijgen van iemand al genoeg om me verliefd te maken op een persoon .
Ik wist ook dat deze vorm van liefde me in de problemen zou brengen, moest ik erover communiceren .
Bovendien , met wie kon ik hierover praten ?
Het allemaal voor mezelf houden , lukte me slechts enkele weken .
Tot ik op een dag toch tegen mijn Nonkel vertelde wat er allemaal in mij omging .
Ik voelde me schuldig tegenover mijn tante , dat ik deze emoties koesterde tegenover haar man .
Ze had me in huis genomen en omarmd zijnde als een eigen dochter en hoe bedankte ik haar ?
Mijn nonkel reageerde in het begin heel consequent .
Hij vertelde me dat deze verliefdheid niet kon en niet mocht .
Rationeel begreep ik zijn antwoorden allemaal wel , maar wat met mijn emotionele stuk ?
Zijn consequente "nee , dit kan niet " , vertaalde zich in een afwijzing naar mij als persoon .
Deze afwijzing had ik als kind al vaak genoeg meegemaakt en had me zoveel pijn gedaan dat ik me er niet bij kon en wou neerleggen .
Ik had een sterke en standvastige persoon nodig.
Iemand die consequent elke keer neen zou zeggen op mijn vraag .
Mijn Nonkel zei de eerste keer neen en de 2 de keer kuste hij me en beantwoorde mijn gevoel met een ja .
Ook dit werd een geheime relatie , net zoals ik met Patrick had gehad .
Maar deze keer , was het met iemand die getrouwd was .
Vanaf dat de grens overschreden was en dus beantwoord met " ja ik zie je graag " , was het voor mij voldoende.
Ik keur mijn eigen aandeel hierin zeker niet goed.
Ik voelde me ongelofelijk schuldig tegenover mijn tante .
Het bleef ook niet bij 1 kus , er volgde steeds meer en meer .
Ik kwam te weten dat de seksuele relatie tussen hen absoluut naar een nulpunt was herleid .
Hij vertelde me dat de spanning die ik in zijn leven bracht , een nieuw en gelukkige man van hem maakte en dat hij het leuk vond om me 's nachts in mijn kamer op te zoeken en te vrijen met me.
Mijn tante nam soms slaapmedicatie .
Elke avond dronk ze een aantal wijntjes waarna ze naar bed ging.
Om er zeker van te zijn dat mijn tante sliep , verpulverde mij nonkel een slaaptablet en vermengde deze in haar wijn .
Op die manier kon hij onopgemerkt in mijn kamer komen.
Toch was het laatste wat ik wou , betrapt worden .
Ik kon dit geheim niet langer dragen en vertelde aan mijn nonkel dat ik dit niet meer kon en wou .
Ik had verwacht dat hij ermee zou stoppen , dat hij
mijn grens zou respecteren hierin en dit geheim zou laten voor wat het was om zijn relatie te redden .
Maar dat deed hij niet .
Hoe vaak ik ook duidelijk maakte dat dit niet langer kon blijven doorgaan , hoe vaker hij me wou zoenen en betasten .
Zelfs op momenten dat mijn tante in de buurt was , hield hij zich niet in .
Ik kon nergens anders naartoe .
Als ik het aan mijn tante zou vertellen , had ze me meer dan waarschijnlijk onmiddelijk op straat gezet en ik zou het haar zelf niet kwalijk hebben kunnen nemen.
Naar mijn ouders teruggaan , was wel het laatste wat ik wou en het aan de rechtbank uitleggen , zou me meer dan waarschijnlijk in Beernem doen belanden .
Er was slechts nog 1 mogelijkheid en dat was het vertellen aan mijn oma .
Elk uur van de dag , piekerde ik me rot over hoe ik dit aan haar moest vertellen .
Ik vond van mezelf dat ik te ver was gegaan , dat ik de oorzaak van alle problemen was en het mezelf onmogelijk maakte om ook maar ergens gelukkig te zijn .
Met knikkende knieën biechtte ik alles aan haar op .
Dit was allesbehalve gemakkelijk voor mij en ook besefte ik dat haar beeld van mijn Nonkel op deze manier helemaal zou veranderen .
Verbazend genoeg , zei mijn Oma dat ze dit al langer had zien aankomen.
Ik viel bijna van mijn stoel van verbazing .
Naar mijn gevoel , had ik echt wel mijn uiterste best gedaan om dit alles zo goed mogelijk verborgen te houden .
Dus hoe kon zij dit dan hebben zien aankomen vroeg ik me af ?
Het was de manier waarop mijn Nonkel met me omging , wist ze me te zeggen .
Veel te vaak kwam hij bij me in de buurt en plaagde hij me op een uitdagende manier.
Niet de manier waarop je me een kind zou omgaan, verduidelijkte ze .
Ergens was ik opgelucht dat het geheim eindelijk uitgesproken kon worden .
Toch was de schaamte en de verwarring omtrent deze gevoelens nog erg groot .
Ik biechtte eerlijk op dat ik degene was die verteld had over mijn verliefdheid .
Dat ik degene was die de aanzet gad gegeven voor een kus .
Toch veroordeelde mijn oma me niet .
Zij vond dat de verantwoordelijkheid volledig bij mijn nonkel lag en dat hij de grenzen duidelijk had moeten aangeven .
Bovendien vond ze dat als hij het niet aankon , hij zich niet langer voor adoptie moest aanmelden .
De volgende stap was mijn tante inlichten .
Ik was bang , zoniet doodsbenauwd en verdrietig tegelijkertijd.
Ik aanzag mezelf als een verraadster van de hoogste graad .
Hoe kon ik dit ooit aan haar uitleggen ?
Een huwelijk van meer dan 30 jaar zette ik hiermee op de rails .
Toch vond mijn oma dat het mijn plicht was om dit te vertellen !
Ze belde naar mijn tante en nodigde haar en mijn nonkel uit voor een
gesprek .
Mijn nonkel voelde de bui natuurlijk al hangen .
Toch kwamen ze allebei rond de tafel zitten .
Met tranen in de ogen , vertelde ik aan mijn tante wat er allemaal was gebeurd .
Ik besloot niet om in detail te treden .
Op het moment dat ik alles opbiechtte , zag ik het ongeloof en de kwaadheid in haar ogen .
Mijn nonkel bleef onbewogen en opvallend rustig op zijn stoel zitten .
Ik durfde hen amper aankijken.
Toen mijn tante vroeg aan hem of dit alles waar was , antwoorde hij dat het allemaal leugens waren.
Verbouwereerd keek ik hem aan ,
vol ongeloof en perplex van zijn antwoord .
Ik kon het niet vatten dat hij zojuist alles had ontkend .
Ik werd kwaad en antwoorde dat als ze me niet wou geloven , ze het bewijs in de badkamer kon vinden en er desnoods een DNA staal van kon laten nemen .
Bovendien was mijn tante verpleegster en kon ze dit gemakkelijk laten testen in het labo .
Mijn tante negeerde me volledig .
Daar zat ik dan , afgeschilderd als zijnde de grootste leugenaar .
In hun ogen was ik een emotioneel instabiel kind op zoek naar aandacht .
En ook al nam mijn oma het voor me op , toch werd ook hier geen gehoor aan gegeven .
Thuisgekomen bij mijn tante , zette ik me in de hoek van de zetel met een groot glas wijn in de hand .
Ik probeerde mijn emoties onder controle te houden door de ene grote slok na de andere te nemen .
Ik was bang dat er elk moment een grote ruzie zat aan te komen .
Het venijn dat ik zag in mijn tante haar ogen , deed me aan m'n moeder denken en beangstigde me.
Ik wachte geduldig af tot ze naar de badkamer zou gaan om het bewijs te gaan zoeken .
Ze deed dit uiteindelijk niet !
Mijn glas was leeg en stond op tafel .
De tranen stonden in mijn ogen terwijl ik een enorme boosheid in mijn lichaam onderdrukte .
Op elke vraag die ik stelde , werd bitsig geantwoord .
Weer knapte er iets in mij en voor ik goed en wel besefte , sloeg ik met mijn vuist naar beneden recht op het glas .
Het bloed liep lang mijn arm naar beneden en een stuk glas stak in mijn hand .
Een diepe open snijwonde deed me plots beseffen wat er zonet was gebeurd .
Verbaasd keek ik naar al het bloed dat op de grond drupte .
Mijn tante werd razend kwaad en wou me een pak slaag geven , waardoor ik achteruit deinsde en me met mijn armen voor mijn gezicht afschermde .
Ik voelde dat ik wou terug slaan ,
maar kon dit niet opbrengen.
Uiteindelijk was ik degene die een fout had begaan , een grote onvergeeflijke fout .
Puur uit schuldgevoel, zette ik me op mijn knieën en begon ik de scherven op te ruimen .
Mijn tante nam een handdoek en bond de open wonde af .
Ze nam me met de wagen naar het ziekenhuis waar ze werkte .
Op de spoedafdeling , vertelde ze aan een verpleger dat ik gevallen was op een stuk glas .
Ik knikte instemmend en bevestigde zo het hele verhaal .
Iets beter had ik toch niet kunnen verzinnen en bovendien , wie zou me geloven ?
Ik had geluk dat er geen pezen geraakt waren in mijn hand .
De wonde werd zorgvuldig gehecht met 6 draadjes .
Verdoofd lag ik op de verzorgtafel voor me uit te staren , mezelf afvragend in wat voor wespenest ik me nu weer had gegooid.
Wat had het allemaal nog voor zin dit leven ?
Welke toekomst zag ik nog voor me , vroeg ik me af .
Eigenlijk wou ik geen toekomst meer .
Het had me enkel en alleen maar narigheid bezorgd en het waren uiteindelijk mijn eigen emoties die me telkens in moeilijkheden brachten !
Wat was er mis met mij ?
Wordt vervolgd ...
|
Mama gezocht!
