Medellin heeft 2,5 miljoen inwoners , ligt op 1475 m hoogte in een vallei omgeven door heuvels tot 2300 meter.

Medellin is de stad van de eeuwige lente , temperatuur heel het jaar 28 gr overdag, 18 gr s' nachts.

Het is even wennen aan zo'n grote drukke stad, de winkels 24 u op 24 u open , voor de kerstinkopen.

Alle pleinen en straten versierd.

Kerst in Medellin is bussiness as usual.

Winkels sluiten om 8 uur , maar de straatstalletjes blijven gewoon doorgaan  met bakken , braden , sap persen , schoenen verkopen..

Om 10 u s' avonds wordt er nog steeds gewerkt aan de moto, olie vervangen, gedanst en bier gedronken.

Ik ben naar het Festival of Luz geweest, een overvloed van kerstverlichting langs de oever van een rivier, een paar kilometer lang.

Prachtig om te zien , het loopt van 3 december tot 9 januari.

Veel bezoekers en 354 eetstalletjes.

Heel de dag wordt er vuurwerk afgevuurd , om middernacht ook , op kerstdag zelf ook, vuurwerk.

Kerst lijkt mij hier alleen maar een dag om kalkoen te eten en een kerstcake aan te snijden.

Ik hoorde hier iemand kerst omschrijven als ' de dag dat we dankbaar zijn om wat we hebben'.

Vind ik een mooie intentie.

Er is een tijd geweest dat Medellin een NO GO ZONE was , in handen van Pablo Escobar, leider van het Medellin kartel.

Drugs , moorden, aanslagen...zelfs op presidentskandidaten

Moord Hoofdstad van de wereld.

Pablo is zeer rijk , maar ook heel jong gestorven aan een hoop kogels van het leger.

Medellin was ook de stad van president Uribe.

Die heeft 10 jaar lang de harde lijn gevoerd tegen de drugsbarons, het Farc en de andere gewapende groepen.

Met succes , dat moet gezegd.

Maar daar bovenop heeft hij er ook een streefdoel van gemaakt om van Medellin terug een gewone , leefbare stad te maken.

Er is hier dus zichtbaar meer dan 10 jaar geld in de stad gepompd.

Eén van de paradepaardjes is hun metro.

Die is bovengronds , kraaknet , met in sommige stations zelfs een bibliotheek en internet.

In ieder station staat er politie klaar die info verschaft en eerste hulp kan bieden.

Ieder station heeft een brancard op het perron en fluo marks naar de uitgang ingeval van brand of aardbeving.

Het metrosysteem gaat bovendien vanuit de vallei omhoog de heuvels op met een metrocable lijn.

Er gaat zelfs een kabellift naar het Nationaal park Arvi , 1000 meter hoger en allemaal deel van de metro.

Alles perfect toegankelijk voor mindervaliden , je ziet ze dus ook overal.

Je wordt welkom en een goeie reis gewenst, en bij ' t buitengaan bedankt men je om gebruik te maken van hun service.

Museo de Antioguia met een grote collectie van Boltero was mooi.

Het Palacio De La Cultura een prachtig gebouw.

De Plaza Cisnernos met een woud van stenen bomen , je moet het gezien hebben.

En de fantastische bibliotheek.

Het Park van de Piez Descalzos , waar er opeens een zandstrand is en warmwaterbronnen.

De botanische tuin en al de andere mooie parken.

En ook Pueblito Paiisa , een compleet namaak mini dorpje Spaanse stijl;

Nog nooit ben ik in een zoo geweest waar de dieren zo vrij waren en met een minimum aan afsluitingen.

Alle waren ze actief , zal wel de lentetemperatuur zijn , maar ook heel ontspannen.

Er wordt zowat om de 10 min omgeroepen om de dieren niet te voeren , en om niet te roepen, en blijkbaar helpt dat.

Een topper, ook omdat de zoo veruit het mooiste park is van de stad.

Medellin is meer..

Het is een stad voor iedereen.

Oud, jong ,in een rolwagen, blank, zwart, voor 't eerst in lang ben ik niet groter, blanker, blonder dan de anderen

En iedereen even vriendelijk, behulpzaam en goedgezind.

Welkom in Colombia , je hoort het heel de dag , zelfs van de daklozen.

De bewaking van het museum geeft je een privè rondleiding.

De politie stelt voor je te begeleiden tot de metro.

De kioskhouder probeert je niks te verkopen maar helpt je wegwijs op het stadsplan.

In geen enkele stad staan zoveel zitbanken als hier.

Er staan ook veel 'bobkens' , dus kijk uit waar je loopt.

De honden in Medellin liggen aan de leiband en er zijn massa's bewakingshonden, bommenhonden.

Die kon ik dus niet achter hun oor krabben.

Je kan letterlijk overal en altijd iets eten.

Wil je voor ontbijt vissoep, gebraden kip, arepa, bonen met rijst of gewoon een biertje, het kan.

En je kan dat overal doen , in een duur restaurant of in een eethuisje met maar 2 tafeltjes.

Alle worden ze heel streng op hygiene gecontroleerd, overal draagt de kok een wit mutsje.

En overal, ook al kan je maar een halve meter binnen in een winkeltje, is er een 'route de evacuation'.

Voorwaar: Colombia is een veilig land!!

Morgen helaas mijn laatste dag in Medellin.

S'Avonds de bus naar Bogota.

Op 2640 meter hoogte nog een dagje shoppen.

Dan naar Eldorado Airport en de lange reis terug.

Colombia, Mi Amor!!