Ouder zijn...wat een mooi avontuur! / être parent...quelle belle avonture! Op 1 september 2009 is ons meisje "Maya" geboren. Via deze blog houden we jullie graag op de hoogte van onze avonturen en ontdekkingen van mama en papa zijn!
Notre fille "Maya" est née 1e septembre 2009. Ce blog permet de suivre nos avontures et belle découvertes d'être maman et papa!
Ik meld jullie even dat de tickets (al een tijdje) geboekt zijn, en dat we in het land zijn van 18 tot 29 maart! We komen de ZON opzoeken, want hier regent het al onophoudelijk vanaf zaterdag en morgen zouden ze dat wolkengat eindelijk gedicht krijgen, wat toch wel 5 dagen regen inhoudt. Jullie zullen denken, pfff maar 5 dagen! Aangezien hier géén enkel spoortje is van een rioolsysteem, op dat gebied lijkt het hier wel een beetje op Afrika, begint ons huisje eerder op een eilandje te lijken, en zijn ze vandaag zelfs de weg komen afzetten, omdat die een beetje verder overstroomt is, al vond ik dat laatste ook wel overdreven, in oktober was het véél erger, toen kon ik er bijna gaan wild-water-kajakken! Soit, ik wacht hier dus ongeduldg op zon en wind, want anders zal ik mijne vuile was mee naar België moeten nemen! Wat? Een droogkas? Dat staat niet in mijne zuiderse woordenboek!
Maar véééél belangrijker nieuws is: ER LOOPT HIER IEMAND GANS ALLEEN!!! (Als ze goesting heeft...). Jajajaaa! De laatste tijd een intensieve stapcursus aan mijn meid gegeven, want mijn rug begint het echter te begeven. Dus dagelijks oefenen met de buggytechniek, de denne-appel-rapen-techniek, en de sjaaltechniek om Maya maar te laten begrijpen dat tijdens het wandelen twee handjes vrij hebben ook zijn voordelen heeft! Ik weet het, ik ga me het nog dikwijls beklagen dat ik haar van die vrijheid heb laten proeven, maar dat hoort nu eenmaal in de formule "ouder" zijn. DUS, zaterdagnamiddag, het regent pijpenstelen en mejuffer wordt gek van het binnenzitten, ik neem haar dus mee voor een paar boodschappen. Zoals gewoonlijk loopt ze tussen het karretje en mezelf en helpt ze zo die kar verder duwen. Op het winkellijstje stond onderandere tandpasta, en eenmaal bij de juiste afdeling geef ik Maya in elk handje een dozeke tandpasta. Zij dolblij met dit nieuw speeltje dat een licht rammelend geluid maakt, en ineens was ze vertrokken! Al rammelend met die tandpasta in haar handen, en nen héle grote smile, liep ze de héle winkel door. Ik liet mijn kar staan waar die stond en liep verbaasd achter ons meisje aan, met hoogst waarschijnlijk nog een grotere smile, en had héél veel goesting om het uit te schreeuwen: hey KIJK ze stapt alleen! MIJN MEISJE! GANS ALLEEN! ALONE! Daaaar gaaaat ze! (deuntje clouseau) Maar het kon eigenlijk niemand schelen. SOIT, wat ik wel notabene moet melden, is dat ik volledig tegen het kartonneke rond de tandpasta ben, absolute verspilling, want eerlijk, wie heeft er al ooit de klein letterkes op de verpakking gelezen, die trouwens ook op de tube zelf staan! Maar goed het is aan die planeetverpesters, voor één keer héél efkes vergeven...Sindsdien oefenen we dus elke dag op het zelfstandig stappen en ze wordt al een snel een kampioen in de categorie "oneven ondergrond"! Kom dat zien, kom dat zien op de Rijn zeventien!!!
Minder leuk is, dat mijn ventje niet mee kan komen, omdat hij van zijne baas niet mag! Een reden te meer om blijven te dromen van zijn eigen project dat hééééél stillekes vorm krijgt, aan een tempo waar mijn Belgisch geduld stapelzot van wordt, maar meer nieuws daarover wanneer ik meer concrete feiten heb, want nu zijn het nog véél 'misschien'nekes en 'als'kes! Ik begin de 30ste maart terug op de camping, wat wil zeggen de volgende dag na thuiskomst, auw, auw, auw!
Bon, ik denk dat hier het belangrijkste gemeld heb, de rest vertel ik jullie wel in't "live" met een fris pintje en een bakske FRUT!
Maya wordt grote zus!
