Ouder zijn...wat een mooi avontuur! / être parent...quelle belle avonture! Op 1 september 2009 is ons meisje "Maya" geboren. Via deze blog houden we jullie graag op de hoogte van onze avonturen en ontdekkingen van mama en papa zijn!
Notre fille "Maya" est née 1e septembre 2009. Ce blog permet de suivre nos avontures et belle découvertes d'être maman et papa!
06-08-2009
m'n eigen ritme - mon rythme à moi
Hoi lezertjes,
Na een drukke juli-maand, "rollen" we hier met z'n allen de maand augustus binnen, die we hopen wat rustiger aan te kunnen doen. Een beetje op adem komen, en zich zowel mentaal als fysiek voor te bereiden op de geboorte van de baby. Sinds enkele weken zijn we ook aan de bevallingslessen begonnen, véél théorie en vrij weinig praktijk. Vorige maandag was het papa-les, en werd er uitgelegd hoe de papa de mama kan bijstaan in die laatste zware loodjes. Niet veel vroedvrouwen nemen de tijd om ook de papa erbij in te betrekken, dus dat is wel leuk, nu maar hopen dat we geen black-out krijgen op de big day! Ook heb ik de eerste zwemles achter de rug, waarin ik praktische oefeningen heb geleerd die ik thuis braaf herhaal in het zwembad van de buren. Blijkbaar heb ik al een stevige en lange ademhaling die ik goed controleer (dankjewel aïkido) en moet ik me daar ook niet veel zorgen om maken. Ook in de theorieles ben ik een goede leerling, véél dat ik al wist, maar we leren altijd wel wat bij. De volgende en laatste lessen, is ivm de borstvoeding en de eerste zorgen voor het kindje na de geboorte. Maar eerst dus vakantie! Laurent is dinsdag naar de grootmoeder vertrokken om daar een tuinhuis helpen recht te zetten. Ik ben wijselijk thuis gebleven en geniet zo intens mogelijk van het 'home alone' zijn. Ik besef dat dit één van de laatste keren in lange tijd zal zijn, dat ik alles op mijn eigen ritme kan doen. Zo lang slapen als ik wil, eten wanneer en in wat ik goesting heb, en met niemand rekening te moeten houden. Eens dat die kleine spruit mijn warme buik heeft verlaten, zal dat wel wat anders zijn. Mijn ritme zal dan aan hem of haar afhangen, en ook aan de papa en zijn werk. Een reden te meer om er nu nog eens extra van te genieten. Spijtig genoeg kan ik geen bergen verzetten, en zijn mijn dagen gevuld met véél slapen, en hoop ik dat samen met mijn bolle buik, ook mijn vermoeidheid wegsmelt als sneeuw voor de zon! I know, voor geen van beide zal dat niet meteen het geval zijn, er blijft altijd wel een beetje buik en vermoeidheid over, maar dromen mag.
Beetje bij beetje geraakt het huisje dan toch klaar voor de wonderbaarlijke komst en dat is voor mij een héél opluchting. M'n pa en nonkel - die hier op bezoek waren - hebben de aquarium helpen verhuizen naar m'n gewenste plaats, en via deze weg wil ik hen daarvoor nog eens bedanken! Ook voor het brengen van de tweede lading kindermateriaal, de baby zal niets te kort komen!
Zaterdagmorgend vertrek ook ik met Luna richting de moemoe van Laurent, en blijven we daar tot maandagochtend. Diezelfde maandag gaan we ook het moederhuis bezoeken, zodat we niet verloren lopen wanneer het zover is. Ook gaan we dan langs bij de gynécoloog en de anesthesist. Bij dat laatste moet ik mijn dossier in orde maken en een standaard controle ondergaan, voor in het geval als ik een peridurale verdoving wens. Graag zou ik het zonder doen, maar eerlijk gezegd ga ik ook niet de heldin spelen. Waneer ik te veel afzie, zal ik geen moment twijfelen om de pijn te verlichten. Maar dat zal dus een instinctieve beslissing op het moment zelve zijn. Ik blijf nog altijd zeer kalm bij de gedachte aan de bavalling, miljoenen vrouwen die mij vooraf zijn gegaan, dus mij zal dat ook wel lukken!
Ik heb jullie trouwens beeldmateriaal beloofd van de laatste gynéco-bezoek, maar dat zal voor een volgende keer zijn. De scanner is niet aangesloten en met m'n dikke buik achter de bureau taffelen is niet gemakkelijk en heeft zo zijn gevolgen: ik heb bij m'n laatste poging de TV -die op dat zelfde kastje staat - op de grond gegooid: kapoet! Ach, niet dat we dat missen, het leven zonder tv is een aanrader en nen mens maakt eindelijk tijd voor de zovele dingen die hij al zolang wou doen. Hier gaat er dan ook niet meteen een nieuwe komen, misschien dat de lange winteravonden daar veranderingen in brengt. We will see!
Nu ga ik deze zwoele zomeravond afsluiten, en typ ik jullie zeer binnenkort weer een vervolg, groetjes, ik en ço.
Salut mes chers lecteurs,
Apres le mois juillet bien occupé, on a déjà commencé le mois août. Nous espérons que ce mois serra un peu plus tranquille, pour qu'on se puisse préparer fysiquemenet et mentalement la naissance de notre enfant, tellement attendu. Il y a déjà quelques semaines qu'on a commencé les cours de préparation de naissance, beaucoup de théorie et peu de practique. Lundi dernier étais le cours pour les mamans ET les papas! Pas beaucoup de sage femmes prennent le temps de sacrifier un cours aux papas, comment ils peuvent aider les mamans dans la dernière ligne droite, donc c'étais une trés bonne iniative qu'on a apprecié. Maintenant on espère de ne pas avoir un trou noir, le grand jour même ;-). J'ai aussi eu mon premier cours de piscine, j'ai appris quelques exercises pour mieux gérer la respiration. Mais aparrement, j'ai déjà une trés bonne souffle que je contrôle déjà pas mal, merci aïkido! les prochaines cours sont a propos de l'allaitement et les premiers soins de bébé, mais d'abbord "vacances". Laurent est parti chez sa grandmère pour aider à la construction d' 'une cabane au fond du jardin'. Moi, je suis rester sagement à la maison, et va les rejoindre ce samedi. Donc je profite pour la dernière fois en sûrrement trés long temps, d'être seul à la maison et de pouvoir vivre mon propre rythme. Manger,dormir et faire quand et quoi je veux. Une fois le bébé là, je serrai un peu obligée d'adapter mon rythme selon lui et le travail de papa. Malheureusement, je ne peut pas déplacer des montagnes, car beaucoup de mon temps je passe à dormir...j'espère de récuperer mon energie apres l'accouchement, car c'est un peu penible pour moi ET le papa.
Enfin, la maison commence d'être arranger comme je voulais, et ça c'est un sacre soulagement. Ce lundi, on retourne chez le généco et l'anesthésiste. Je suis ni pour, ni contre la péridurale. Si je peut faire l'accouchement sans, tant mieux, si je souffre trop pendant les contractions, je ne vais pas non plus jouer l'héroïne, et je ne hesisterai pas de prendre la péridurale. Donc, ça serra une décision instinctive du dernier moment. Toujours pas d'angoisse quand je pense à l'accouchement. Des miljards des femmes sont passé avant moi, donc pourquoi j'arriverai pas?
Je vous avais promis des photos de la dernière visite de généco, mais ça serre pour une prochaine fois, car le scanner n'est pas branché. Pendant ma derniere tentative d'aller derrière le bureau pour (de)brancher quelque chose avec mon grand ventre, le télé etais tombé....KC! Bon; ça nous ne manque pas, pendant l'été on est plus souvent dehors que dedans, peutêtre ça nous manquera un plus pendant l'hiver, on verra bien!
Mais bon, je vous laisse, a bientôt, biz, moi et les autres.
Maya wordt grote zus!
