Ouder zijn...wat een mooi avontuur! / être parent...quelle belle avonture! Op 1 september 2009 is ons meisje "Maya" geboren. Via deze blog houden we jullie graag op de hoogte van onze avonturen en ontdekkingen van mama en papa zijn!
Notre fille "Maya" est née 1e septembre 2009. Ce blog permet de suivre nos avontures et belle découvertes d'être maman et papa!
19-11-2009
Prik-nieuws!
Gegroet iedereen !
Hoe is het daar in kikkerland ? Niet te koud en te nat?
Hier in het zuiden blijft het aangenaam herfstweer met temperaturen rond de 15°. Héél de bende gaat dan ook regelmatig tussen de wijnvelden wandelen. Met de bende bedoel ik met Maya in de buggy of draagzak, met op kop de hond Luna, en het treintje wordt afgesloten met Ginga de poes..schooon zicht zenne!
Enfin, de laatste paar wandelingen ben ik een beetje minder gerust het jachtseizoen is hier namelijk volop op gang. Jagers bezetten dan ons bos en wijnvelden, en we horen hier regelmatig de kogels fluiten. Een héle tijd geleden zaten we zo weer eens zonder telefoon, wegens een kogel in de telefoonlijn! Jawel! Niet zover van het huis, dus dat is minder grappig. Ik durf hier op de jachtdagen amper buiten komen, en wanneer zijn die jachtdagen? Zaterdag, zondag en woensdag DE wandeldagen voor gezinnen met kinderen logisch is anders, toch? Toen ik zondag tijdens onze wandeling - weer eens een kogel hoorde fluiten, en zo de schrik van mn leven pakten besefte ik hoe vreselijk het moet zijn om in een oorlogsgebied te moeten opgroeien want daar zijn géén dagen afgesproken, dus zal ik maar niet te hard klagen zekers maar toch wel oppassen, want éne kogel is genoeg hé jeetje, het gedacht alleen al!
Enfin, voor de rest gaat hier alles prima. Op woensdag 11 november hebben wij ons 5 jaar samen gevierd, met een afgehaalde chinees en een paar lekkere taartjes. We gaan zeker en vast ons best doen, om daar nog véééle jaren bij te doen.
Maya heeft gisteren haar eerste vaccinatieprik gehad en ook dat is goed verlopen. Ze weegt nu 4,5 kilo en is 57 cm groot, haar nachten doet ze nog niet helemaal door, maar voor de rest is het een zéér kalme en gemakkelijke baby. Zo braaf zelfs dat vrienden van ons, met ook een jonge baby nu jaloers is misschien niet het juiste woord, maar toch onder de indruk zijn!
Een weekje geleden kregen we een brief van de ziekteverzekering dat we ons mochten gaan laten inenten tegen de Mexicaanse griep omdat wij in het risicogroep zitten (gezin met zeer jonge kinderen). Een dubbel gevoel stak meteen bij me de kop op. Van de éne kant wil je je kleintje beschermen en géén enkel risico nemen. Van de andere kant heb ik geen goed gevoel bij die vaccinatie, en heb ik daar geen vertrouwen in. Na een paar nachtjes slapen, heb ik dan ook besloten om me niet te laten prikken, maar dat het véél belangrijker is om de hygiënische regels au serieus te nemen, zoals grondig de handen te wassen voor contact met kleine kinderen of andere risicogroepen (zwangere vrouwen, verzwakte mensen).
Ik wou graag met Maya eens naar België vliegen rond de feestperiode, maar aangezien ik alle openbare plaatsen vermijd (zoals bv. Supermarkten) om de virus-inpact te ontwijken, zal het voor wat later op het jaar zijn En als ik niet naar België komt, dan komt een stukje België naar hier. En zo vliegen Oma en Bompa begin december een weekendje naar hier. Want grootouder op afstand zijn, het bevalt hun zwaar en dat is natuurlijk te begrijpen. Ook ik heb soms last van een mentale dobber door te veel tussen 4 muren te zitten, en zou ook graag wat meer familiale babysitters rond mij hebben gehad. Maar goed, het zij zo!
Oef, bijna 22u. Ik ga hier afsluiten en mijn bedje opzoeken!
Non, je ne vous avais pas oublié... mais par manque du temps je préfère d'abbord écrire la famille et les amis Néerlandophones, car il son trés nombreux et deux... ils me mettent la pression d'écrire régulièrement sur ce bolg! ;-) et je n'ai pas que ça a faire...la honte que je vous n'avez pas écrit plus tôt donc j'essaie de me ratrapper...
Au précedentes messages j'avais leur raconté, comment c'étais passé l'accouchement et les premiers temps à la maison. Je vous donne une explication plus bref: l'accouchement etais trés trés bien passé, sans péridurale - tout simplement parce que je n'ai pas eu le temps de le prendre - donc c'étais vite (suis rentré a 10h à la maternité, à 12h37 Maya étais là!) - j'étais accompagné pendant le travail par UN sage femme, qui a fait un travail superbe: trés calme et patient... Laurent aussi a assuré son rôle, il m'a bien aidé de supporter les contractions grace à ces massages de bas de dos...bref, si je peux avoir la même accouchement pour le/la suivant(e), je signe tout de suite!
Le premier temps à la maison étais bien passé, grâce à mes parents qui étais la pour me soulager de mes tâches ménagères. Mais aussi sans eux, on se debrouille trés bien. Laurent se régale d'être papa, et aucune tâche est lui trop demander: le change, le bain, le biberon, ... Depuis peu j'ai recommencé l'aïkido et Maya reste donc avec papa, et chaque fois ça se passe très bien.
Hier on étais au PMI pour les premiers vaccins. Vu que j'ai mis le patch - pour anesthesier le peau - au mauvais endroit, elle a pleuré un bon coup et s'ondormi de suite après.
à 2 mois et demi, elle pèse maintenant 4,5 kilo et mésure 55 cm. ça prouve que le lait de maman est trés bon!
D'abbord il y a quelqu'un qui se réveille et qui voudrai avoir bien un petit peu! (et non, c'est pas laurent ;-) donc, je vous laisse!
Maya wordt grote zus!
