Ouder zijn...wat een mooi avontuur! / être parent...quelle belle avonture! Op 1 september 2009 is ons meisje "Maya" geboren. Via deze blog houden we jullie graag op de hoogte van onze avonturen en ontdekkingen van mama en papa zijn!
Notre fille "Maya" est née 1e septembre 2009. Ce blog permet de suivre nos avontures et belle découvertes d'être maman et papa!
15-08-2009
ECHOoooooo
Hello,
Hier dan toch eindelijk de laatste echo, die dateerd van 17 juli! Mijnheer of mevrouwje lag met het hoofdje naar beneden, en met zijn rug aan de linkerkant. Bij de laatste gynéco-bezoek lag die nog steeds met zijn hoofd richting uitgang, maar nu met de rug aan de rechterkant. Tis dan ook nen wroeter zenne! Vandaag zijn we 15 augustus, wat betekent dat we de laatste maand in rollen, en dat het vanaf vandaag elke dag de "de dag" kan zijn dat ons kindje het daglicht ziet! Ik zou dan ook eens dringend mijn koffer moeten pakken voor het moederhuis! Bij het gynéco-bezoek in juli, dus 7 maand zwanger, werd het gewicht van het kindje geschat op 2 kilo en zou het bij de geboorte rond de 3 kilo gaan wegen. Toen we vorige week het moederhuis bezochte, zij de vroedvrouw, mijn buik bestuderend, dat het geen lichtgewicht zal zijn... ik zei ik al grappend "madam, doe me nu gene schrik aan hé!". Maar goed, binnenkort zullen we het allemaal gaan weten! spannend!
Aftellen maar! Groet, Hilde en ço
Coucou,
Voici enfin le dernier echo, qui date de 17 juillet! Mademoiselle ou le jeune homme avais déjà placer sa tête en bas, et son dos étais côté gauche. Pendant la dernière contrôle il avais toujours sa tête vers le sortie, mais maintenant avec son dos côté droite! Et oui, ça bouge toujours énormement dedans! Aujourd'hui on est le 15 août, et on commence le dernier mois! ça veut aussi dire que à partir d'aujourd'hui, tout les jours peut être le moment choisi par notre enfant de voir la lumière du jour! Il faut donc que je commence à préparer la valise pour la maternité! à 7 mois de grossesse, le poids de bébé étais estimé à 2 kilo, donc a peu près 3 kilo pour la naissance. Mais la semaine dernière, pendant notre visite à la maternité, la sage femme - apres avoir etudier mon tonneau - disait que ça ne serra pas un poids léger. J'ai dit: "aaaah, me faites pas peur!" Bref, trés bientôt, on serra tout sur lui ou elle, encore un peu de patience!
Terwijl ik met m'n voetjes lig te plonzen in een emmer fris water, typ ik jullie even over ons laatste gynéco-bezoek, dat we al een paar dagen achter de rug hebben! Er zijn geen nieuwe echo's genomen, dus het was maar een standaardbezoekje met controle van de baarmoederhals, hartslag van de baby en het gewicht van de moeder... alles gaat goed tot dat laatste... ik heb als een kip zonder kop een paar ettelijke secondes naar die cijferkes op de weegschaal staan staren en met opgehouden adem gedacht "ik lees dit hier niet goed". Toen de gynécologe dan maar zelf kwam kijken omdat er bij mij geen piep uitkwam, zei ze "soixante quatorze kilo". Nog niet willen geloven wat mijn ogen zagen, rekende ik even uit: zestig + veertien: vierenzeventig kilo...74 kilo! "Miljaar" mompel ik tegen laurent, nog steeds vast genageld op die weegschaal, "ik ben amper in een maand tijd "4" kilo bijgekomen.." "Maar nee", zegt laurent positief, "gij woog de vorige keer toch al een beetje meer dan 70 kilo?" "Nee nee" roept de gynécologe vanachter haar bureau, mijn dossier controlerend, "ze heeft gelijk, 4 kilo! Teveel ijsjes gesnoept??" Zucht. Dat maakt een totaalsom van 12 kilo. Gemiddeld komt een vrouw tussen de 12 en de 14 kilo bij, dus als ik deze maand "maar" 2 kilo bijkom, dan is alles nog okido, (allé, anders ook zenne), maar aangezien dat ze zeggen dat de laatste maand de zwaarste is, zowel mentaal als in de kilo's...dat beloofd!
Eens terug thuis op ons terras, in het gezelschap van de buurmeid, boom ik door op mijn toegenomen gewicht, en mijmer ik dat al die kilo's toch niet in mijn buik kunnen zitten, en dat het ergens anders toch ook moet zijn 'uitgezet'? Spontaan zegt de buurmeid "sta is ne keer recht, en draait is rond", ik doe dat natuurlijk en eerlijk is eerlijk "yep, tzit ook in uw poep en in uw bovenbillen" grinnikt ze, dat weet ik dan ook weeral!
Pas op, niet dat ik daar een drama over maak, ik troost mij met de gedachte dat het onderstel steviger gebouwd moet zijn, om diejen buik te kunnen dragen ;-). Maar ergens diep in me moppert er toch het stemmetje van het "vrouwelijke" in me, die die volumeuze veranderingen in het onderstel toch een beetje spijtig vind. Maar de overtuigende stem van de moeder in spé komt daar al snel tussen met "tuttuttut, wat moet dat moet, en een bikke vlees aan de kuip, kan geen kwaad" Ik luister braaf naar moeder en steek zonder schuldgevoel nog een koekske in mijne mond!
De laatste dagen is het hier branderig heet, en zoek ik waar het kan de koelte op, maar heb toch een beetje last van opgezwollen voeten, kuiten en handen, vandaar die emmer water onder de bureau. De nachten doe ik zelden in één keer door, en sta regelmatig op om ofwel zogezegd dringend te gaan plassen, en er dan maar weer 4 druppels uit te persen, om wéér is iets te gaan eten wegens te grote honger, of om mij snel met koud water te douchen en dan vervolgens proberen als een verzopen kuiken toch nog een uiltje te knappen...maar tegen dat ik boven ben, ben ik al bijna weer droog. Dat maakt dat ik te weinig slaap naar mijn goesting en soms dan ook als een brombeertje rondloop!
Vandaag en gisteren zijn we de verkoeling gaan op zoeken aan de zee, wat wil zeggen met de kippen opstaan, zodat we vroeg zijn geïnstalleerd op het strand en tegen de middag terug weg wegens te warm. Wanneer ik besloot om te gaan zwemmen, zei ik al grappend met m'n figuur, pas op "de walvis gaat te water"! Haha, ge kunt er maar beter met lachen hé! Natuurlijk heb ik me we wéér laten vangen door de zuiderse zon, en heb ik mijn jaarlijkse zonnebrand opgelopen. En wie zijn billen verbrand, moet... die insmeren met een zalfke, en dat heeft m'n sjoeke met veel liefde gedaan!
Nog 2 dagen en sjoeke zijn vakantie is gedaan, dus we gaan daar nog volop van genieten,
tot binnenkort, zwoele groetjes, HH
Salut tout le monde,
Avec mes pieds dans l'eau, je vous ecrit le rapport de notre derniere visite chez le génécologue - il y a déjà quelques jours. Elle n'a pas pris de nouveaux echographies, c'étais juste une contrôle du col de l'utérus, la position de bébé et son pulsation cardiaque et le poids de la maman... Tout va bien, sauf le dernier...j'ai bloqué pendant plusieurs secondes sur les chiffres de la balance, et avec une souffle retenu, je me disais "je me trompe, je ne lis pas bien". Car je disait rien, le génécoloque venait verifiér elle même et annoncait en haute voix: "soixante quatorze kilo". Toujours sous choc, je tranduisai le chiffre en flamant pour être sûr: 74 kilo!. "Mèrde" murmurait je entre les dents à laurent "pendant même pas un mois, j'ai pris 4 kilo...". "Mais non" disait laurent positive "la dernière fois, tu pèsait déja un peu plus que 70, non?". "Non non" confirmait la génécologue en consultant mon dossier "elle a bien pris 4 kilo ce mois. Vous avez mangé trop des glaces?". Soupir.... Bon, ça fait un total de 12 kilos, une femmes prends en moyen 12 à 14 kilo pendant la grosesse. Si cette mois je prend "que" 2 kilo, je suis encore dans les normes ;-) et sinon, beh...tant pis!
Une fois à la maison sur notre terasse en companie de notre voisine, toujours dans mon obsession 'poids', je me disait que c'étais quand même pas possible que ce 12 kilo sont seulement dans le ventre, et que autres parties du corps doit avoir pris. Mes les quelles? "Voici, mets toi debout et tourne" proposait ma voisine, et moi je l'ai fait biensûr... "oui, tu a aussi pris dans les fesses et les cuisses!".... bon, un mystère de moins...merci, ma belle ;-)
Attention, je trouve ce prise de poids ne pas catastrophique et je me console avec le pensées que le partie inferieur du corp doit être plus solide pour pouvoir porter ce ventre! Mais le même temps, la petite voix "féminin" en interieur de moi, regrette quand même un peu ces changements volimineuses dans les jambes et fesses. Heureusement est la voix de future maman plus fort, qui me dit "te fait pas de soucis et mange!" Et moi, j'écoute toujours la maman! ;-)
Ces dernier temps il fait hyper chauds ici, une chaleurs que j'ai parfois mal a supporter. Mes pieds, mollets et mains sont légèrement gonflé, ça explique pourquoi j'ai mis mais pieds dans une seau avec de l'eau bien fraîche. Hier et aujourd'hui on étais à la mèr, la vrai vacance! bon, ça veut dire aussi: se lever tres tôt, pour être tôt à la mer, et vers midi on laisse notre place au chers touristes!
Encore 2 jours, et fini les vacances pour mon chéri, donc on va encore profiter a font,
Maya wordt grote zus!
Bref, trés bientôt, on serra tout sur lui ou elle, encore un peu de patience!
