Ouder zijn...wat een mooi avontuur! / être parent...quelle belle avonture! Op 1 september 2009 is ons meisje "Maya" geboren. Via deze blog houden we jullie graag op de hoogte van onze avonturen en ontdekkingen van mama en papa zijn!
Notre fille "Maya" est née 1e septembre 2009. Ce blog permet de suivre nos avontures et belle découvertes d'être maman et papa!
Ik heb al verschillende keren naar jou geschreven toen je nog lekker in mijn buik zat, maar nog niet sinds je eruit bent! De tijd gaat dan ook zo verschrikkelijk snel. Overmorgen ben je al 3 maanden oud...Jeetje, het lijkt nog maar gisteren dat we samen in het moederhuis lagen...
Ondertussen ben je het al helemaal gewend in ons huisje, en heb je zo je eigen plekjes. In je wiegje (lees kinderwagen) lig je het liefst met je billen bloot, zodat je meer bewegingsvrijheid hebt. Je spettelt dan ook hevig met je beentjes, mooi gesynchroniseerd: links, rechts, links, rechts...zo lijkt het wel ofdat je loopt en dat vinden wij natuurlijk geweldig slim van je! Zo heb je sinds een paar dagen ook je duimpje ontdekt. Bij honger of slaap ben je dan ook een echt duimelotje. Een andere grote ontdekking zijn je voetjes. Wanneer je in je zitstoel ligt kan je zo een uur verwonderd naar je wriemelende voetjes kijken, je al afvragend hoe je het klaarspeelt om ze te doen bewegen! Ook ben je onder de indruk van je eigen stemmetje en verschiet je zelf van de hoge, gekke geluidjes die uit je keeltje ontsnappen! De rest van de dag breng je door met slapen, eten, beetje wenen en vooral lekker véél lachen!
Ginga de poes vind jouw zacht speeltapijtje met zijn felle kleurtjes en bengeldende speeltjes "de max", en ze zou er maar al te graag mee spelen, maar daar krijgt ze de kans niet voor van ons...Ook in je bedje gaat ze graag woelen, maar ook dat is verboden terrein voor haar, tot haar grootste fustratie toe! Luna de hond daarentegen vind jouw komst minder indrukwekkend, soms komt ze even aan je snuffelen zonder meer interesse. Wel voelt ze aan dat er minder (wandel)tijd voor haar overblijft en dat vind ze minder leuk, maar goed, binnen een 6-tal maanden kan ze jou leren lopen!
Verder liggen er hier overal beertjes en knuffels, dat we er geen blijf meer mee weten! Je beseft het nog niet, maar je ben overstapelt met allerlei cadeautjes van wel 100 verschillende lieve mensen: familie, vrienden, kennissen, werkcollega's maar ook mensen waarvan we jarenlang niets van gehoord hebben en die via dit blog op de hoogte werden gehouden van je geboorte!Daarbij denk ik aan het cadootje van het eerste onthaalkindje van je oma - Vincent genaamt - nu zelf volwassen en binnenkort ook papa! Graag wil ik al deze lieve mensen nog eens bedanken!!! Want meid, je bent met je poep niet in de boter gevallen, maar in de slagroom!
Dikke kus, je mam X
Coucou ma fille,
je t'ai écrit déjà plusieurs fois quand tu étais encore dans mon ventre, mais pas depuis que tu est née! Et après demain on fête déjà tes 3 mois...ouf, Le temps passe trop vite!
Depuis tout ce temps tu est bien installée à la maison avec tes petits endroits, rien que pour toi. Tu adores être dans ton berceau, fesses nues pour que tu peux mieux bouger. Tu gigottes tellement tes jambes bien synchroniser: droit, gauche, droite, gauche...que ça donne l'impression que tu cours! Trop marrant! Depuis quelques jours, tu as aussi découvert ton pouce qui te rends service en cas de grosse faim ou fatigue! Ces derniers jours, tu est impressionnée par tes propres pieds, pendant une heure tu les observes en te demandant comment tu fait pour les bouger! Pareil pour ta voix! Parfois tu prends peur de ces bruits aigus qui t'échappent de ta bouche! Le reste du temps tu dors, manges, pleures un peu, mais surtout tu souris beuacoup et ça...on adore!!
Ginga, le chat, aimerait bien aller jouer sur ton tapis d'éveil, mais -comme ton lit - c'est du terrain interdit pour elle, et ça lui plaît pas! Luna, le chien, est moins impressionée par ton arrivée. elle snifle un peu, mais pas plus...par contre, elle sent qu'il y a moins du temps pour aller promener, mais bon, dans 6 mois, elle peut commencer a t'apprendre à marcher!
Ensuite, il y a des pelluches partout dans la maison, on ne sait plus où les mettre! Car tu te le realise pas encore mais tu étais gatée par beaucoup des gens: la famille, les amis, des collègues et cetera! J'aimerai bien les remercier encore une fois pour leurs génorisité et amabilités. Car ma fille, tu n'est pas tombé dans du beurre mais de la crême fraîche!!
Hoe is het daar in kikkerland ? Niet te koud en te nat?
Hier in het zuiden blijft het aangenaam herfstweer met temperaturen rond de 15°. Héél de bende gaat dan ook regelmatig tussen de wijnvelden wandelen. Met de bende bedoel ik met Maya in de buggy of draagzak, met op kop de hond Luna, en het treintje wordt afgesloten met Ginga de poes..schooon zicht zenne!
Enfin, de laatste paar wandelingen ben ik een beetje minder gerust het jachtseizoen is hier namelijk volop op gang. Jagers bezetten dan ons bos en wijnvelden, en we horen hier regelmatig de kogels fluiten. Een héle tijd geleden zaten we zo weer eens zonder telefoon, wegens een kogel in de telefoonlijn! Jawel! Niet zover van het huis, dus dat is minder grappig. Ik durf hier op de jachtdagen amper buiten komen, en wanneer zijn die jachtdagen? Zaterdag, zondag en woensdag DE wandeldagen voor gezinnen met kinderen logisch is anders, toch? Toen ik zondag tijdens onze wandeling - weer eens een kogel hoorde fluiten, en zo de schrik van mn leven pakten besefte ik hoe vreselijk het moet zijn om in een oorlogsgebied te moeten opgroeien want daar zijn géén dagen afgesproken, dus zal ik maar niet te hard klagen zekers maar toch wel oppassen, want éne kogel is genoeg hé jeetje, het gedacht alleen al!
Enfin, voor de rest gaat hier alles prima. Op woensdag 11 november hebben wij ons 5 jaar samen gevierd, met een afgehaalde chinees en een paar lekkere taartjes. We gaan zeker en vast ons best doen, om daar nog véééle jaren bij te doen.
Maya heeft gisteren haar eerste vaccinatieprik gehad en ook dat is goed verlopen. Ze weegt nu 4,5 kilo en is 57 cm groot, haar nachten doet ze nog niet helemaal door, maar voor de rest is het een zéér kalme en gemakkelijke baby. Zo braaf zelfs dat vrienden van ons, met ook een jonge baby nu jaloers is misschien niet het juiste woord, maar toch onder de indruk zijn!
Een weekje geleden kregen we een brief van de ziekteverzekering dat we ons mochten gaan laten inenten tegen de Mexicaanse griep omdat wij in het risicogroep zitten (gezin met zeer jonge kinderen). Een dubbel gevoel stak meteen bij me de kop op. Van de éne kant wil je je kleintje beschermen en géén enkel risico nemen. Van de andere kant heb ik geen goed gevoel bij die vaccinatie, en heb ik daar geen vertrouwen in. Na een paar nachtjes slapen, heb ik dan ook besloten om me niet te laten prikken, maar dat het véél belangrijker is om de hygiënische regels au serieus te nemen, zoals grondig de handen te wassen voor contact met kleine kinderen of andere risicogroepen (zwangere vrouwen, verzwakte mensen).
Ik wou graag met Maya eens naar België vliegen rond de feestperiode, maar aangezien ik alle openbare plaatsen vermijd (zoals bv. Supermarkten) om de virus-inpact te ontwijken, zal het voor wat later op het jaar zijn En als ik niet naar België komt, dan komt een stukje België naar hier. En zo vliegen Oma en Bompa begin december een weekendje naar hier. Want grootouder op afstand zijn, het bevalt hun zwaar en dat is natuurlijk te begrijpen. Ook ik heb soms last van een mentale dobber door te veel tussen 4 muren te zitten, en zou ook graag wat meer familiale babysitters rond mij hebben gehad. Maar goed, het zij zo!
Oef, bijna 22u. Ik ga hier afsluiten en mijn bedje opzoeken!
Non, je ne vous avais pas oublié... mais par manque du temps je préfère d'abbord écrire la famille et les amis Néerlandophones, car il son trés nombreux et deux... ils me mettent la pression d'écrire régulièrement sur ce bolg! ;-) et je n'ai pas que ça a faire...la honte que je vous n'avez pas écrit plus tôt donc j'essaie de me ratrapper...
Au précedentes messages j'avais leur raconté, comment c'étais passé l'accouchement et les premiers temps à la maison. Je vous donne une explication plus bref: l'accouchement etais trés trés bien passé, sans péridurale - tout simplement parce que je n'ai pas eu le temps de le prendre - donc c'étais vite (suis rentré a 10h à la maternité, à 12h37 Maya étais là!) - j'étais accompagné pendant le travail par UN sage femme, qui a fait un travail superbe: trés calme et patient... Laurent aussi a assuré son rôle, il m'a bien aidé de supporter les contractions grace à ces massages de bas de dos...bref, si je peux avoir la même accouchement pour le/la suivant(e), je signe tout de suite!
Le premier temps à la maison étais bien passé, grâce à mes parents qui étais la pour me soulager de mes tâches ménagères. Mais aussi sans eux, on se debrouille trés bien. Laurent se régale d'être papa, et aucune tâche est lui trop demander: le change, le bain, le biberon, ... Depuis peu j'ai recommencé l'aïkido et Maya reste donc avec papa, et chaque fois ça se passe très bien.
Hier on étais au PMI pour les premiers vaccins. Vu que j'ai mis le patch - pour anesthesier le peau - au mauvais endroit, elle a pleuré un bon coup et s'ondormi de suite après.
à 2 mois et demi, elle pèse maintenant 4,5 kilo et mésure 55 cm. ça prouve que le lait de maman est trés bon!
D'abbord il y a quelqu'un qui se réveille et qui voudrai avoir bien un petit peu! (et non, c'est pas laurent ;-) donc, je vous laisse!
Vandaag kreeg ik een mailtje van de oma met de vermelding dat onze foto van de derde viergeslacht op rij vandaag in de Geelse gazet staat! Leuk! (zie pdf in bijlage) In diezelfde mail, vermelde oma subtiel dat ik nog wel eens iets op mijn blog zou zwieren hier tegen het einde van het jaar. Ik had haar daar nochtans niets van gezegd, en voel ik een lichte blog-druk op mijn schouders ;-)
Ik denk er nochtans dagelijks aan dat ik nog eens achter mijn toetsenbord moet kruipen, maar ja, dan lijken er altijd dringender dingen op de proppen te komen. Maar ik kan jullie verzekeren dat hier alles piccobello gaat! Zondag 1 november werd ons Mayaatje al 2 maanden oud! Ze is al stevig gegroeid met een 6 cm,en weegt nu 4,2 kilo. Ze begint al te reageren met lachjes en aaaaah-tjes, oooo-tjes, eueuh-tjes en grghgrghgrgh-tjes op mijn gekke bekken (die ik natuurlijk héél goed kan trekken). Natuurlijk smelten wij dan als sneeuw voor de zon, en bevestigen we nog maar eens dat wij de mooiste, grappigste en intelligentste baby van het universum hebben ;-).
Ze begint nu ook stilletjes aan haar nachten door te doen, en dat vind de mama niet erg - want toegeven, om de 3u eruit om eten te geven na 2 maanden begint dat wel te wegen! Nu krijg ik al nachtpauzes van 5 tot 8u. OOoolééé. Bij deze ben ik dan ook beter uitgerust en ben ik gisteren terug begonnen met Aïkido en dat doet deugd! Want ook is alles super vlot gegaan, toch is mijn lichaam, na een zwangerschap bevalling en borstvoeding, helemaal stram en stijf! Gisteren kraakte het dan ook langs alle kanten! Papa Laurent bleef thuis om voor zijn dochtertje te zorgen, zodat mama kon gaan ravotten. Papa doet dat trouwens geweldig goed! De papfles geven, badje,de luier verversen . Hij doet het allemaal even graag! En die luiers zijn dan nog van die wasbare die véle ingewikkelder zijn om aan te brengen, dan gewoon wegwerpluiers. Jaja, we blijven zo groen mogelijk doen. Het is wel wat meer werk maar ik heb er het graag voor over. Wist je dat 1/5 van het huisafval uit luiers bestaat, ongeveer zon 5300 wegwerpluiers per kind, die 20 liter water verbruikt om één luier te fabriceren en nog véél meer vervuilt om ze te vernietigen .enfin, ik stond verstelt van die cijfers en ben ik naar een meer verantwoordende manier op zoek gegaan die trouwens ook véél economischer is. Ik heb gekozen voor de luiers van Disana met de wollen beschermbroekjes, waardoor dat de baby een enorme dikke poep lijkt te hebben J. (Voor meer info, mail-me.)
Om te eindigen nog een leuke anekdote tijdens het verschonen van onze kleine deugniet. Wanneer ze met haar billen bloot ligt en dan moet niezen, dan schiet ze soms met een stevige jet wat gele smurrie uit haar achterwerk. Telkens keer verschiet ik mij rot, en spring ik als een kip zonder kop opzij, maar toch ben ik al ettelijke keren het slachtoffer geweest van haar schietkunde. Daarna begint ze smakelijk te glimlachen alsof ze wilt zeggen: Hihi RAAK!!
Ach, ik vind het allemaal geweldig en ben het zo graag mama zijn. Met natuurlijk de nodige bezorgdheid. Vorige nacht droomde ik dat we ze haar vergeten waren in de auto en dat we ze nog levend terugvonden maar helemaal rood van het urenlang huilen .manman, ik ben er echt niet goed van geweest! Zo ben ik in haar eerste lange nacht, toch ook maar een paar keer gaan checken of dat alles nog oké was tja, normaal zeker!
Allé, tis hier weer middag. Maya laat van zich horen dat ze honger heeft dus zal ik haar maar eens van haar hongerslijden verlossen!
Maya wordt grote zus!
