Eerst en vooral een gelukkige vaderdag voor onze papaÿs. Ze
zijn het ondertussen gewoon dat we ergens op de woeste baren zijn op de tweede zondag
van juni 😊.
Deze morgen met een mooi zonnetje vertrokken richting
Groningen. En vooral, er stond bijna geen wind. Het is mooi varen op het
Reitdiep, we hebben reeën, roofvogels, hazen, fazanten, koeien en schapen
gespot.De wachttijden aan de bruggen
vielen ook goed mee.
Na weken brug- en sluisvrij te zijn, hadden we vandaag een
pak bruggen(een 20-tal) en sluizen (2
stuks) voor de boeg, maar met dit windstille weer was dit allemaal mooi
doenbaar.Soms een paar technische
huzarenstukjes moeten uithalen in Groningen, maar Peter heeft ze allemaal met
glans doorstaan.
Om 12 uur was het spertijd tot 13 uur, we waren juist ter
hoogte van de stadshaven in Groningen. Tijd voor een boterhammetje dan
maar.Het verdere verloop door Groningen
was dan niet meer zo succesvol, de eerste bruggen draaiden vlot, maar eens op het
Noord Willemskanaal ging het langs geen kanten vooruit (er is ook geen VHF om
de brugwachters op te roepen), we hebben meer dan een uur voor de spoorbrug
liggen dobberen (ons spudpalen waren te kort voor deze diepe wateren). Het
meest vervelende is dat je geen info doorkrijgt, als je op voorhand weet dat je
een uur moet wachten, kan je ergens aanmeren, maar als je van niets weet, hoop
je dat iedere minuut de brug open zal gaan.
Uiteindelijk hebben we 3,5 uur nodig gehad om door Groningen
te varen.En dan verder langs het Noord
Willemskanaal, mooi varen daar, veel brugjes, maar eens voorbij Groningen
stonden alle bruggen rood/groen, dus geen extra wachttijden meer.We varen langs de A28, maar het is niet zo
dat deze autostrade veel geluidsoverlast veroorzaakt.Het was moeilijk om een ligplaats te kiezen, we
waren nogal streng in onze selectie, maar uiteindelijk heeft de sluiswachter
voor ons besloten waar we de nacht gaan doorbrengen, om 16:40 was het
dubbelrood in Vries (is net voor Assen), terwijl normaal gezien de sluizen tot
vijf uur open zijn (maar het schutten duurt wel een half uur).
Maar het is hier goed, het zonnetjes schijnt, het is hier
rustig, we gaan straks een pizzaatje maken en nog even naar het voetbal kijken.
Benieuwd of Nederland het even goed zal doen als de Belgen.
Saai hé, een verslag waar niets spectaculairs gebeurt, maar ene
N.J. zal gelukkig zijn, hij gebruikt deze blog om gemakkelijk in slaap te
vallen 😊.
We wensen jullie een rustige avond.
Groetjes,
Peter & Conny (trotse bezitters van super papaÿs).
Na een maandje verlaten we Friesland, we varen nog even naar
het noordelijkste punt van onze reis (Lauwersmeer) en dan begint het afzakken
naar den Belgique echt.
Het wordt zoÿn dagje waar alles heerlijk verkeerd kan lopen,
want er waait een stevige wind … en vermits ik dit vermeld, zou het wel eens
kunnen dat er het een en ander misgelopen is 😊.
In Friesland verliep nog alles perfect.De brugwachter annex sluiswachter was goedgehumeurd,
de brug ging onmiddellijk open voor ons, en de sluis stond ook al klaar.Leuk om door een vriendelijk mensch uitgewuifd
te worden.Wel een klein ‘schartjeÿ
opgelopen in de sluis, matroos Maas had vergeten een fender hangen achteraan
(niet meer gewoon dat we in sluizen moeten 😊).
Op het Lauwersmeer stond er een pittig windje, maar ons Mira
is ondertussen al het een en ander gewoon, haar neus in de lucht en gaan met
die banaan.
En dan moet ik in Zoutkamp oproepen om de brug te laten
openen … het begon al goed, ik dacht, laten we direct melden dat we met 3
jachten zijn, het zeiljacht achter ons draaide net voor de brug af naar de
jachthaven en het andere jachtje kon gemakkelijk onder de brug … dus dat voelde
een beetje belachelijk aan.De
brugwachter (in een centrale post – op afstand dus), heeft of een hekel aan
mijn Gents accent of hij was niet zo blij met zijn weekenddienst, dat kan ook)
maar mompelt een antwoord in wat ik vermoed zijn onverstaanbaar dialect. Maar goed, brug open, passage door Zoutkamp en
dan via de betonning opstomen richting Groningen.
Er voer een gehuurd sloepje voor ons, midden (of net niet
midden) in het vaarwater.Peter zat zich
aan het stuur te ergeren, want we konden het niet passeren.Op een bepaald moment vroeg ik hem waar die
rode boei naartoe was, hij vroeg welke rode boei?Ik antwoordde, awel die hier op dit moment op
een paar centimeter van ons passeert (ok taalkundig is dit niet correct, een
boei verplaatst zich niet – maar het leek net of de boei ons nog nipt kon
ontwijken 😊).Dus
ik naar voor om de sloepvaarders vriendelijk aan te manen om aan de kant te
varen. Wat ze zonder morren deden.
In Electra liep het mis … bij de brugwachter dan. Electra is
een gehucht op het Reitdiep, niet één van de 7 zussen van de jammerlijk
overleden Lucinda Riley. Daar heb je een sluis, met een brug net voor de tweede
sluisdeur (als je van Zoutkamp komt tenminste 😊). Meestal moet je enkel door de brug varen,
sluisdeuren staan overdag open, maar niet vandaag. Ik roep op, de sluis/brugmeester
antwoordt dat alles bezet is, (moest hij dringend of zo????) dat we moeten
wachten. Peter wou het rode licht negeren en de sluis al binnenvaren, want er
staat een stevige wind en we ondervinden hinder van een sterke stroming.Maar ik zag dat zo niet zitten (ik zit op zoÿn
momenten ook niet aan het stuur natuurlijk 😊).Dus
na wat gemanoeuvreer liggen we mooi aan de kant tot het eindelijk rood/groen
wordt, brug gaat open, wij varen de sluis binnen en we stoppen … want de
sluisdeuren zijn toe!!!!Dan valt de
euro bij de brugwachter, hij roept op dat hij eerst moet schutten!!! Brug terug
naar beneden, sluisdeuren achter ons dicht … sluisdeuren achter ons weer open,
want het sloepje was ondertussen ook gearriveerd. Peter verliest in zoÿn
situaties toch even zijn geduld (maar niet lang 😊).
Bij de volgende brug hebben we het genoegen om met dezelfde
brugwachter te spreken, nu zegt hij dat we even geduld moeten hebben en de
lichten in het oog moeten houden. Met die wind in de rug is het niet leuk om
geduld te hebben. Uiteindelijk wordt het rood/groen, Peter zet rustig aan, maar
de brug blijft lekker gesloten voor ons, dus dan maar in achteruit. Helaas, dit
keer was het manoeuvre niet zo geslaagd, met onze zijkant raken we licht het
houten staketsel, maar nu ook valt de schade mee, het ‘schartjeÿ van de sluis
is nu een ‘schartÿ geworden😊.
Na vier uur varen hielden we het voor bekeken. Mira aan de
kant, paaltjes naar beneden en iets wat we normaal gezien niet doen, maar
blijkbaar hadden we er allebei behoefte aan … een middagdutje.En voor de duidelijkheid, Peter is in de
stuurhut in slaap gevallen, ik in de zetel beneden 😊.
Vanavond voetbal, en ik heb een beetje stress … niet of de
Rode Duivels al dan niet gaan winnen, maar of ik wel genoeg data zal hebben 😊.Het zal kantje boordje zijn (ik blijf toch
maar in scheepstermen schrijven hé 😊), de ontvangst is hier pover en ik heb nog 3,5
Gb te spenderen.Ik hoop stiekem dat
onze portie ‘ellendeÿ 😊 opgebruikt is voor vandaag.Duimen dus dat de stand data – ellende 1-0
wordt 😊.
Tot morgen (als er tenminste nog een tikkeltje verbruik overschiet
op mijn gsm 😉).
Tijdje geleden hé?Eigenlijk
valt deze blog onder de rubriek reizen en vermits we veel stil liggen .
Even een kleine update van onze laatste dagen.
Dinsdag: een fietstochtje naar Ljouwert (dat is
Leeuwarden in het Fries als je hier al een tijdje rondtoert begin je hier en daar
al een mondje Fries mee te prate 😊).
Peter had het tochtje al gedaan met Elias, maar hij vond het
zo mooi, dwars door koeien- en schapenweiden (en neem dat maar heel letterlijk,
want we moesten af en toe bewijzen van hun aanwezigheid ontwijken op het fietspad
😊) dat hij het nog eens opnieuw wou afhaspelen
met mij.ÿs Middags een aperitiefje
gedronken op het terras van Wijns, onze verblijfplaats voor drie dagen. In de namiddag
een staycation op ons eigenste terras. De eerste echte warme dag, dat was dus
puffen
Woensdag: een fietstochtje naar Dokkum.
Blijkbaar hadden we daar met de Estée S gelegen, maar hadden
we het stadje niet bezocht.Gezellig,
typisch Fries stadje.Uiteraard een
terrasje gedaan 😊.Voor
de vitrine van de wereldwinkel zagen we een in elkaar geflanste aalscholver staan,
we vonden direct dat dit de onze moest worden.Beestje staat nu te blinken op ons kastje, nadat hij de rit van zijn
leven gehad heeft achterop de fiets van Peter 😊.
Donderdag: vaartochtje naar de Dellen.
Van Wijns via Dokkum naar een Marrekriteplaatsje in de
Dellen.Eigenlijk moesten we al aan het
weerkeren zijn, we zijn tenslotte al ver over de helft van ons verlof, maar ons
Mira wil niet terug naar het zuiden wet van de sterkste hé 😊.Bochtig vaarwatertje, leuk om te
bevaren.In Dokkum gaf ik graag het stuur
over aan Peter (euh, ik geef ALTIJD het roer in zijn handen als er bruggen,
sluizen, rare dingen zijn). Er lagen redelijk
wat bootjes te wachten en dan is het altijd hetzelfde scenario licht op
groen, iedereen vertrekt, wij met ons log monstertje als laatste, dat is best
ok, want dan liggen we al mooi in positie om als een volleerd schipper door de
brug te varen tot er een sloep of jacht een onverwacht manoeuvre
maakt, waardoor wij (Peter dus 😊)
in achteruit moeten en dan moeten bijsturen (met de boegschroef) om toch weer in het juiste gat te mikken. Niet
dat het allemaal rap moet gaan want hier zwaaien de brugwachters nog met een
klomp naar je kop en vermits het nooit mijn maat is, gooi ik het altijd terug
(met het bruggeld uiteraard 😊).
En gisteren heb ik gevist, Peter had geen zin maar vermits ik de vis niet van de haak durf
te nemen waren het toch zijn handen die op het einde van de avond naar vis
roken 😊.Ik
heb er een vijftigtal gevangen, ze waren niet groter dan een sardine maar
vermits we ze toch niet opeten maakt dat allemaal niet zoveel uit 😉.
Vrijdag: klusjesdag
Ik dacht bijna dat we weer geluk hadden, de eerste weken was
het te nat, dan hadden we af te rekenen met teveel pollen, dan was het te warm,
vandaag was het prima weer om te verven, maar boer Boer was aan het ploegen, dus
vandaag te veel stof helaas pindakaas
de wind zat goed (of fout, het is maar hoe je het interpreteert) er was geen
ontkomen aan dus ontroesten (Peter
zijn aandeel), verven (ikke dus . Ik word altijd maar beter en beter mijn
haar en handen zijn deze keer niet in dezelfde kleur geverfd 😊).
Ons Mira lijkt nu een beetje op een lapjeskat maar niemand
kan haar nu nog verwijten dat het een roestbak is.
Vandaag ook de eerste Nederlanders (in pensioen nota bene)
tegengekomen die voor de eerste keer in hun leven met een bootje voeren (ze
hadden een sloep gehuurd). Die waren super enthousiast, ze vonden het water een
kalmerende invloed hebben (die hebben mij duidelijk niet aan boord 😊).
Ze vroegen ook of we van de Mira-Ceti geen B&B wilden maken, ze waren
kandidaat om onze eerste gasten te zijn
Morgen varen we verder, duty calls (en alsmaar luider en
luider, den beuzak), we zullen van ons
hart een steen moeten maken (en alle mooie ligplaatsen links ofte rechts laten
liggen) . én we mogen ook niet bijgelovig zijn met de Estée S zijn we op
deze plaats in panne gevallen (gaskabel afgebroken) maar dat is dan toch
overmacht, of niet? 😊
Gisterenavond, na de barbecue, hebben de heren (en van armoe
ook de dames 😊) zich geïnstalleerd in de stuurhut om te
kijken naar de voetbal op groot scherm (Peter had mijn thuiswerkscherm boven
gezet). Gelukkig hebben de Rode Duivels gewonnen, want onze Belgische vlag hing
uit 😊.
Na de voetbal kregen we nog een
telefoontje van Flore, na de lange rit kon ze niet aan haar fiet s (stond in
het fietshok van de jachtclub). Maar Mega Dora heeft den velo uit het donkere kot gered en Flore kon naar huis peddelen.
Deze morgen hebben we Stien en
Elias uitgedaagd om koffiekoeken (met veel gele crème en chocolade) te gaan
halen. Dit moest natuurlijk veel vlotter gaan dan die keer met Seppe en Flore
in Nederhorst op den Berg, Leeuwarden is tenslotte de hoofdstad van de
provincie Friesland …. Niet dus… vijf
bakkers (sommige hadden maandag sluitingsdag) hebben ze moeten afgaan … Hun
buit: croissants.Maar het heeft toch
gesmaakt 😊.
Vandaag moesten we dringend water tanken, viel wat tegen, om
de vier minuten moesten we de knop opnieuw indrukken, na drie uur was de tank
voor drie vierden gevuld.Maar hé, wij
hadden er niet zoveel last van, wij zijn proviand gaan inslaan … Elias en Stien
hebben zich perfect van deze taak gekweten 😊.
En dan was het vijf voor twaalf, hoog tijd om nog een klein
eindje te varen richting Dokkum.Conny
was in haar element, na de tweede (en meteen ook laatste brug) was er een
baggerschip aan het baggeren (what else?).Ze was aan het springen van links naar rechts en terug, lopen van voor
naar achter en terug – en maar instructies geven (waar Peter op dat moment
helemaal niet naar luistert – of we lagen dwars op de vaarweg 😊.
Pfff, iedereen maar denken dat ik een stresskonijn ben, dit is gewoon mijn
ochtendgymnastiek 😊.
Elias heeft ook een stukje gevaren, hij heeft onmiddellijk
een bochtig stukje (er waren geen andere 😊) voor zijn rekening mogen nemen. Onze halte
is een Marrekriteplaats in de buurt van Wijns, nu boer Boer en de Nederlandse
luchtmacht gedaan hebben met hun manoeuvres is het hier heerlijk rustig.We overwegen om hier een extra nachtje te
blijven, vooral omdat Peter heel enthousiast is over de fietspaden ….
Elias en hij zijn met de fiets naar Leeuwarden gereden om de
auto op te halen… Elias en 1 fiets terug met de auto, Peter terug met zijn
gravelbike. Ik vermoed dat ik morgen ook nog eens richting Leeuwarden zal
moeten fietsen 😊.
En dan zat het korte verblijf van Stien en Elias er ook
alweer op.De tijd vliegt als het zalig
is en het zonnetje schijnt…
Nog een mooi bedankingskaartje gevonden van hen… leuke
verrassing.
Vanaf nu zul je het met ons alleen moeten doen beste lezer.
We zitten hier met een hoop sportievelingen aan boord. Deze morgen zijn onze gasten alle vier gaan lopen
(in de betekenis van joggen, niet van weglopen). Daarna hebben ze nog een frisse duik in het
water genomen ook. De oudjes hebben
toegekeken 😊.
Dan hebben we het rubberbootje in het water gelaten en zijn
ze een toertje gaan varen in de stad.
En dan was het middag, tijd om de inwendige mens te
versterken.Naar het centrum vertrokken
om een hapje te gaan eten op een terras.
De ganse bende, behalve ondergetekende is nog even een
boekenwinkel binnen gesprongen.Ondergetekende
is buiten blijven wachten, de zon was ondertussen van de partij … dus die is met
haar smoeltje in de zon blijven staan … dat was mijn sportieve bijdrage van de
dag 😊.
Eens terug aan boord, hebben we alle terrasstoelen buiten
gezet om alles wat bewoog in de gaten te houden.En er was het een en ander te zien zulle, zwemmers
(ook onze gasten zijn opnieuw in het water gedoken), mooie boten, lelijke
boten, speciale boten, … ook een wedstrijd met SUPÿers, zatte boten, ….Enfin, voor elk wat wils 😊.
En dan was het helaas tijd voor Seppe en Flore om hun slaapzakken
in te pakken en naar huis terug te keren. Morgen is het werkendag voor hen. Het voordeel van met 2 autoÿs komen is dat ze
nu teruggebracht worden naar Earnewald. Twintig minuten met de auto, drie uur
met de Mira-Ceti.
Ik ga stoppen, want ik moet nog alles klaarzetten voor de
bbq, niet gedacht dat het dit weekend toch nog zoÿn mooi weer ging worden.
En Peter kan nog steeds geen fotoÿs doorsturen, Flore heeft
prachtfotoÿs getrokken, maar ook deze geraken niet tot in mijn mailbox … jammer
maar helaas.
Gisterenavond zijn Seppe en Flore rond een uur of 22
aangekomen in Earnewald. Nog wat gegeten en dan gekaart tot een kot in de nacht.
Deze morgen rond een uur of zes is het hard beginnen te regenen
en onweren, 2 uur aan een stuk, maar we hadden er weinig last van, we hebben eens
goed uitgeslapen.
Om 10 uur vertrokken voor een rondje langs het natuurgebied,
onze lievelingsplekjes getoond aan onze gasten, een halfuurtje gestopt om wat
te vissen en dan richting Leeuwarden gestoomd … in de gietende regen.Flore heeft een stukje van het varen op haar
genomen, ze was zodanig geconcentreerd dat ze een grappige opmerking maakte, ze
vroeg of we al ingeënt waren met Jansen & Jansen 😊
😊 😊.Peter wou liever Suske en Wiske 😉.
Een kleine verkenning gedaan in Leeuwarden en dan wachten we
op onze volgende gasten, Stien en Elias. Rond 18 uur zijn ze toegekomen.
Dus nog vlug het verslag geschreven en nu gaan we gaan eten
want we hebben honger 😊 én …. Het zonnetje schijnt.
Deze morgen hebben we onze logeerkamertjes vrijgemaakt, zo ondekt
een mensch nog eens wat hij allemaal niet gebruikt 😊.
Rond een uur of 11 hebben we dan onze touwen losgegooid en zijn
we terug naar Earnewald gevaren.We
hadden een appelblauw groen vermoeden dat we geen plaats meer zouden hebben aan
de ligsteigers, en ons vermoeden werd - uiteraard - bevestigd, alles
volzet.We hebben ons dan maar gewoon
aan de ‘geskantÿ op onze palen gelegd. Peter heeft onze fietsen aan de wal gezet,
hij zei dat het toch gemakkelijker is al fietsend dan die kilometer te voet af
te stappen.Onze eerste stop was een
terras aan het water, lekker geluncht (weer met frietjes … hoe vettiger, hoe
prettiger 😊).
Daarna nog eens naar de plaatselijke supermarkt gereden,
beetje proviand aanvullen, alles kon mooi in onze fietszakken …. Maar dan … die
meneer die zei dat hij blij was dat we met de fiets waren is toch te voet naar
de Mira-Ceti gewandeld en dan nog eens teruggekeerd naar de supermarkt.Hij was zijn sleuteltje van het fietsslot
vergeten 😊.En
ik kon er niet om rijden, want hij had zijn hangslot ook aan mijn fiets
vastgemaakt.Het wordt een gewoonte,
vorige keer dat we in Earnewald lagen, hebben we ook een nachtwandeling gemaakt
omdat iemand iets vergeten was in mijn fietstas 😊😊. In zijn haast heeft hij ook nog
eens zijn enkel tegen de pas geverfde bootrand geslagen, er is geen verf af,
maar zijn enkel ziet wel mooi blauw. Hij staat ook nog eens vol muggenbeten,
ocharme, en niet om reclame te maken (dat verschijnt hier ongewild al genoeg op
de blog) maar gelukkig hebben we ‘Na de beetÿ, vinden we nog altijd de beste
verzachtende gel tegen muggenbeten.
Ach ja, de voornaamste reden waarom we terug in Earnewald
liggen, gewoon langs de kant … het jongere evenbeeld van Peter (aka Seppe) komt
dit weekend langs, samen met Flore.En
morgen komt zijn oudste telg (aka Stien) ook af met Elias.
Zo nu even genieten op ons terras van de massa passerende
jachten. Sinds ik geleerd heb om niet meer te sakkeren als ze teveel golven
maken is dit best een leuke bezigheid 😊.
Wat hebben we de laatste 3 dagen gedaan?Genoten, en een paar klusjes gedaan.Peter had de stootrand ontroest en in de zinkfosfaat
gestoken.Ik moest enkel nog aflakken ….
En deze keer geen last van regenbuien …. Makkie dus…. Of niet …. Een plotse windvlaag bracht
duizenden pluisjes mee … en blijkbaar wilden die allemaal vastplakken op het
pas geverfde stukje Mira-Ceti. Dat is dan alle hens aan dek om rustig te
blijven …
Gedaan met klussen dus, we hebben een viswedstrijd gehouden …
ik stond een tijdlang op kop, maar na 14 stuks moest ik de duimen leggen … ik
had er 26 gevangen op het einde van de dag, Peter een paar meer (allé eigenlijk
41 … but whoÿs counting 😊).
Verder hebben we ook twee dagen gebarbecued, het is er echt het
weer voor.
Deze morgen vertrokken naar een nieuwe Marrekriteplaats ,van
een liefelijk baaitje naar een plek met veel zicht.En we worden een beetje kieskeurig, eerst
lagen we ergens waar het ons iets te veel aan Langerbrugge deed denken, af en
toe kwam er een windvlaagje over met een geurtje van dode beesten.Proberen verhalen naar een ander plaatsje,
zag er mooi en rustig uit … maar als de dieptemeter niet meer meet … zou het
wel eens kunnen dat we niet te veel water meer onder ons vlak hebben … Peter is
gaan peilen … 30 cm …. Dat risico nemen we niet, dus terug in achteruit … enfin
om een lang verhaal kort te maken, na 3 keer liggen we min of meer naar ons
goesting. Peter wou de boot nog draaien,
maar een vierde keer de motor starten vond ik iets te veel van het goede.Ik vond het best gezellig, met ons
picknickdeken (eigenlijk is dat een doek om ons dek te beschermen bij klusjes –
ik heb er gisteren nog zwarte verf over gekieperd) aan de graskant, met onze
voeten in het water, uit de wind … meer moet dat niet zijn.
Straks gaan we nog eens beneden zitten ….de eerst keer deze
reis … om naar het voetbal te kijken … de kaasblokjes zijn al gesneden, het
bier staat koel …. Laat ze maar komen de Rode Duivels.
PS Geen foto's vandaag, Peter verstuurt ze via mail, maar ik krijg ze niet in mijn inbox ....
Toen we deze morgen opstonden, konden we geen meter ver
kijken, alles zat potdicht van de mist.
Onze buurman (uit Texel) heeft niet gewacht op de zon, hij
is een uurtje voor ons vertrokken.Wij
hebben wijselijk besloten om te wachten tot we een paar honderd meter zicht
hadden. Om 10 uur hebben we het anker gelicht (en 1 minuut na 10 lag er al
iemand op onze oude plaats).De plaatsjes
worden hier duur bevochten, we zijn heel blij dat we in mei en juni op reis
kunnen.We wisten waar we naartoe
wilden, een mini-baai waar maar één bootje kan liggen, we hadden er twee jaar
geleden ook gelegen.Jammer maar helaas,
er lag al een zeiljacht in ‘onzeÿ baai.Dan maar plan B, we hebben een eindje verderop onze spudpalen naar
beneden gelaten en de ankerbol in de mast gehangen.Maar na een klein uurtje vertrok de zeilboot,
redelijke langslapers hier zulle 😊. Dus wij vlug onze motor gestart om ons naar
onze bestemming voor de volgende 3 dagen te spoeden.
En het is vakantie zulle.Ik heb mijn zelf gehaakt topje aangedaan, zonnehoed opgezet en genikst
in het deugddoend zonnetje …. met als gevolg dat nu ook mijn schouders verbrand
zijn.En Peter heeft zijn vislijn nog
eens kunnen boven halen. Die is dus ook in zijn nopjes.
En ze blijven mooi weer voorspellen voor de komende dagen ….
de tweede helft van ons verlof zet zich perfect in 😊.
Dat was het voor vandaag, en morgen en overmorgen ….Dit is een verslag voor 3 dagen, want we weten
nu al dat de volgende dagen een exacte kopie van vandaag zullen zijn …. Dolce far
niente 😊.
Mooi weertje vandaag, op de fiets, tegenwind nog wat frisjes,
maar ons hoor je niet klagen.
Om 11 u stonden we vertrekkensklaar aan de camper van Roland
& Dorine, om opnieuw een tochtje van een 40-tal kilometer af te malen.
In het begin was het een kopie van de rit van gisteren, maar
in tegengestelde richting, maar na het veerpont konden we een andere richting
uit rijden.En de mannen deden kop,
meewind en aan een stevig tempo … ze hadden honger 😊.
In Akkrum zijn we gestopt aan een rustig, zonnig terras.We hebben ons daar in de kussens gevleid voor
het aperitief.En de lunchkaart gevraagd
(Roland en Dorine trakteren 😊). Op het eerste gezicht zag de kaart er niet
zo bijzonder uit … broodje kroket of mosterdsoep … daar hadden we niet onmiddellijk
goesting in.Maar helemaal onderaan
stonden de lekkere dingen. Roland en Peter hebben vis gegeten, Dorine en ik
vlees.Voor een toetje was helemaal geen
plaats meer, het waren meer dan royale porties.
De fietstocht liep verder naar Grou, onderweg zijn we gestopt
aan de Oude Schouw om een koffie te drinken.Voor Roland was dit jeugdsentiment, hij ging daar vroeger eten met zijn
ouders.Voor ons leek het of we terug in
de tijd gekatapulteerd werden, ik denk dat het interieur van de jaren 50
is.Het had wel iets.
Grou zelf zijn we maar aan de buitenkant gepasseerd.Dan was het een heel lang stuk naar Warten,
tegenwind … dan mochten Dorine en ondergetekende kop doen … om het tempo te
bepalen 😊.
In Warten mochten we nog eens een veerpont nemen, die moest
toch een serieus stukje overzetten, daar kregen we tenminste waar voor onze 1,5
euro per persoon 😉.We
kwamen omtrent uit aan de Mira-Ceti.Maar onze boot hebben we links (eigenlijk rechts) laten liggen, we zijn
direct doorgereden naar de camper.Daar hebben we eerst buiten een aperitiefje
gedronken. Je moest ons daar zien zitten … de zon en wind hadden onze kaken
en neus in een mooi rood kleurtje gestoken.Dan hebben we nog binnen gegeten en een kaartje gelegd. En gewoon ter
info … die 2 die tegen de wind kop gedaan hebben, hebben ook de kaartspelletjes
gewonnen.Leve het zwakke geslacht 😊.
Roland en Dorine vertrekken morgen heel vroeg terug richting
België, ze gaan hier geen 48 uur verbleven hebben, dus ze zijn volledig in
regel (en gevaccineerd ook). Wij hebben wel
een regel overtreden, normaal gezien mag je maar 72 uur op dezelfde Marekritte
plaats blijven liggen, deze keer zijn het 4 nachten geworden (maar we zijn niet
alleen, er liggen hier nog een pak ‘plakkersÿ).
Het was een aangenaam weekend, aangenaam gezelschap, lekker
eten, redelijk goed weer, we hebben er van genoten. Morgen keren we terug naar de plassen, het
weer belooft mooi te blijven, Peter zal eindelijk nog eens kunnen vissen en ik kan
dan eindelijk mijn pas gehaakte topje aandoen 😊.
We zijn een beetje later vandaag, ÿt is de schuld van ons
bezoek 😊.
Vanmorgen zijn ze vertrokken vanuit Langerbrugge … en om 11 uur waren ze al gearriveerd in
Friesland … Roland en Dorine. En waar wij meer dan een week over doen, hebben
zij geklaard in een paar uren, op 4 wielen gaat dat duidelijk iets rapper 😊.
Ze waren vertrokken in Belgenland met mooi weer en zijn hier dan toegekomen in
een bewolkt Earnewâld.Het is de ganse
dag redelijk fris gebleven, maar gelukkig wel droog.
Eerst een aperitiefje (persoonlijk geleverd door meneer Hotte
uit Saint Thierry) gedronken in de camper en daarna zijn we iets gaan eten op een
terrasje aan het water. Er werd ook nog geopteerd voor een dessert … al die calorieën
…die konden we het best verteren met
een fietstochtje.
Op papier hadden we gekozen voor een ritje van 36 kilometer,
en omdat ik niet rechtstreeks reclame wil maken voor een bank … het was de ….Bank
(ooit sponsor geweest van wielrenners zoals Lars Boom, Oscar Freire, Nick
Nuyens, Bram Tankink, ….) fietsroute. Mooie route die ons langs Oudega en Drachten
stuurde.Op het einde hadden we toch zoÿn
40 kilometer in de beentjes.
De plaatselijke middenstand (terrasje gedaan dus) nog gesteund in Drachten en
Earnewâld , dan nog een kleinigheid gegeten op de Mira-Ceti.En het flesje wijn gekraakt dat we van Danny
& Vera gekregen hebben (het was een lekker wijntje😊).
En zo hebben we de dag, moe maar voldaan kunnen afsluiten.
Fijne avond (of prettige zondag nog als je pas morgen
leest),
Het is begonnen, allé hopen we toch, de mooie zomerdagen.
En het is te zien ook, alles wat van ver of dichtbij lijkt
op een varend voertuig zit nu op het water.Iedereen is hier uit zijn spelonk gekropen, geen idee waar al die boten
op zoÿn korte tijd vandaan komen.
Slecht geslapen vannacht, laat in slaap gevallen door de oorlog
die hier hevig woedde. Het was een gevecht met luide kanonschoten, gebulder in
de loopgraven, en er is gretig gestrooid met gifgasbommen.Dit is een plastische omschrijving om te
zeggen dat ik last had van flatulentie 😊.
Deze morgen ons Mira eens onder handen genomen, de sporen
van overvliegende vogels zijn weer voor een paar uur verwijderd.Daarna heeft Peter zijn fietstassen
gemonteerd op zijn nieuwe fiets.
Na het eten zijn we dan naar het dorp gefietst en hebben we
de tassen volgepropt met proviand. Zijn fiets is eindelijk ingereden, ÿt is nen
goeien zegt hij.
Dan hebben we ons klaargemaakt voor een wandeling van een
kilometertje of 7, in het natuurgebied.Het terrein bestaat voornamelijk uit zompige, drassige veengrond, we
hebben door heerlijk stinkende poelen gebaggerd, maar het was wel een mooie
wandeling.
In het dorpje zijn we dan even gestopt om kibbelingen met
frietjes te eten.Heerlijk zoÿn portie junkfood
na een wandeling 😊.
Gisteren hebben we ook eindelijk een enigma opgelost.We kregen regelmatig een alarm te horen (het
geluid was het best te vergelijken met een gsm die op stil staat en begint te
trillen …. Allé zoiets toch), maar we konden maar niet vinden van waar het kwam
(overal hebben we staan luisteren, machinekamer, vooronder, spudpalen,
zonnepanelen, ijskast, ….).Buiten
hoorden we het precies beter dan binnen. Toen we in Sneek lagen, hoorden we
niets, dus vermoedden we dat het iets met de nieuwe batterijen moest zijn, want
daar lagen we aan de walstroom.Door
gisteren deze blog te schrijven, kreeg ik een vermoeden dat ik wist waar het
geluid vandaan kwam. Even gecheckt bij mijn goede maat Google en …. Bingo! We hoorden dus iedere keer een roerdomp!
En o ja, vanaf vandaag werken we blijkbaar voor een andere
firma, we werken onze laatste maanden voor Total Energies.Maar voorlopig gaan we totaal geen energie
verspillen aan ons werk, eerst nog een maandje vakantie 😊.
Deze morgen ons lievelingsplekje verlaten en een paar
kilometer verder gevaren naar Earnewâld. Wat we vroeger niet durfden, doen we
nu met veel plezier en we genieten er nog van ook varen door smalle, ondiepe sloten
dat gaat trager, maar is wel plezanter dan op de platgetreden (platgevaren?) vaarwegen
te voyageren.
Dicht bij Earnewâld centrum zagen we een aanlegplaats, maar we
vonden de overgang precies te groot, van absolute rust naar drukte, we hebben
voor een steiger 300 meter verder gekozen.Nu kan ik ook de schepen op het kanaal zien varen in de verte (eens
schippersdochter, altijd schippersdochter 😊).
Dus naar het dorpje gewandeld en het eens verkend. We waren redelijk rap rond, maar het is een
toeristennest, veel restaurants, botenverhuur, campings, dus in niet
Coronatijden zal het hier wel druk zijn.Wat eten en drinken gekocht in de plaatselijke supermarkt, een mooie
winkel met veel hout afgewerkt.Blijkt
dat de eigenaars ook een meubelmakerij hebben vandaar.
Dan iets op een terrasje gedronken en gesnackt (tapasplankje).We moesten al direct onze jas uit doen, maar
dat lag voor 100% aan de hitte verspreidende terrasverwarmers. En dan terug
naar ons bootje, dan heb ik het me even beklaagd, toen ik al redelijk moe
gestapt, de Mira-Ceti een pak verder zag liggen 😊.
En eindelijk na 2 weken hangt onze Marrekrite vlag in de
mast.Normaal gezien varen er bootjes
rond om deze vlag aan de man te brengen, maar met dit mooieÿ weer hadden ze
precies geen goesting om rond te dobberen, dus hebben we er ons één in het dorp
aangeschaft.Op een Marrekrite plaats
mag je gratis liggen, er is geen water of elektra voorzien, maar de steigers
zijn allemaal zeer goed onderhouden, dus vinden wij dat we deze minieme
bijdrage zeker moeten doen én al zeker omdat de vlaggen dit jaar in de kleuren
van AA Gent zijn 😊 (ieder jaar heeft de vlag een andere kleur).
Het natuurgebied (Alde Feanen) waar we nog minstens een dag
of 10 gaan blijven heeft ook een Big Fiveÿ, ze zijn iets minder big dan de
beestjes in Afrika.En één ervan vind ik
één van de lelijkste vogels, maar ik denk dat ze het erbij genomen hebben omdat
ze anders niet aan 5 geraken 😊.
De ree: hebben we al gespot, er zijn er dan ook zoÿn 200 die
hier rondlopen.
De ooievaar: die vliegt hier regelmatig over, zijn nest is
iets verder terug te vinden.
De zeearend: die hebben we hier ook al zien overvliegen
(vorige ligplaats), maar daar moet je al wat meer geluk voor hebben.
De aalscholver: dat lelijk beest komen we heel veel
tegen.Op onze vorige ligplaats hebben
we ook een nest gezien hoog in de bomen.Ik had eerder een nest aan de waterkant verwacht omdat die vogels toch
serieus diep kunnen duiken.En een
wist-je-datje, hun verenkleed loopt vol water als ze duiken, vandaar dat ze
dikwijls aan de kant staan met uitgespreide vleugels om ze te laten drogen, ,
anders kunnen ze niet vliegen.
En tenslotte de roerdomp.Deze reigerachtige vogel is een meester in camouflage en huist in het
riet. Zien doe je ze niet rap horen wel, hun roep is te vergelijken met een misthoornÿ.
Ik ga afsluiten, of ik begin ook nog te vertellen dat je
hier ook otters kan opsporen
Of dat er in het dorpje straatstenen liggen met een Friese
tekst op en dat we ons beziggehouden hebben om ze te proberen te vertalen,
genre in stien dyÿt rôlet dêr waakst gjin moas opÿ vrij vertaald: een steen
die rolt, daar groeit geen mos op.Simple
comme bonjour 😊.
Allez, het weer verbetert hier, wij verwachten geen 20°C
zoals bij jullie, maar hier in het hoge noorden zijn we al content als het kwik
een graad of 16, 17 zal halen.
De dag is voorbij gevlogen, we waren nochtans vrij vroeg
opgestaan. Toen we onze oogjes
opentrokken zagen we de weerspiegeling van de zon in het water op onze muur
schijnen. Dat betekent mooi weer, dan komen er geen stokken aan te pas om ons
uit bed te krijgen.
En het is tot 14u30 droog gebleven vandaag!!!Tot dan kon je ons buiten (of half buiten) vinden,
bezig met kleine en minder kleine klusjes. Peter heeft de slurf van zijn mast
vervangen, zijn oude slurf was versleten 😊.Alles
goed verlopen, de juiste draden terug aan elkaar gesoldeerd en/of gekoppeld,
alles werkt weer naar behoren 😊.
Ik ben begonnen met het vooronder, weer maar eens, te
reorganiseren.Ver ben ik niet geraakt,
ik ben begonnen met het schuurpapier soort bij soort te leggen en het
overzichtelijker op een schap te leggen (voordien zat alles door elkaar in een
bak, met als gevolg dat je nooit – direct – vond wat je nodig had).
Maar dan was het tijd voor volgende weerspreuk: vliegt de
zwaluw laag, er komt gauw een regenvlaag.
Nu mogen we niet naar buiten kijken of we worden helemaal
tureluurs van een gans peloton zwaluwen. Deze luchtacrobaten vliegen hier langs
alle kanten en in alle richtingen rond onze kop. Dus we verwachten voor de rest
van de dag geen spectaculaire weersverbetering.
Maar het heeft toch deugd gedaan om een paar uur buiten te
kunnen zijn.
Morgen varen we naar Earnewald, terug onder de mensen … het
is weer eens wat anders 😊.
Beetje lezen, beetje haken (mijn topje is trouwens af, ik
ben 3 keer herbegonnen, het eindresultaat is een reuzengrote pannenlap (mijn
juf van het vijfde studiejaar zou fier zijn op mij 😊),
dat heb ik toegenaaid, rekker erin … et voilà. Dit kan ik dan aandoen om mijn schouders
te laten bruinen (klinkt nu een beetje cynisch, ik zit hier met een jas aan
buiten).
Middagmaal bereiden, dan vers brood bakken. Mmmmm, dat ruikt zo
lekker. We bakken ons brood meestal zelf (origineel is het niet, blijkbaar zijn
er veel begonnen met zelf brood bakken tijdens de lockdown). Onze drijfveer is dat we in de toekomst niet altijd een bakker in onze buurt zullen
hebben (Seppe en Flore weten er alles van 😊). Onze
eerste broodmachine hebben we gekregen van vrienden en kapitein Jan en Trees
hadden nog een snijmachine die stond te niksen in hun kast.Dus we hebben nu altijd vers brood aan boord.
Peter spot ook nog vogels en er loopt hier ook een reetje
rond (dat is een klein hertje, ik zeg
het er maar bij voor het geval iemand iets anders in gedachten had).Maar het is een beetje schuw, alhoewel ze fotogeniek
is, wil ze haar (ik denk dat het een meisje is) niet laten fotograferen.
Ik spot hier ook een
speciaal dier, de homo sapiens binocularis (onze Peter hangt zijn verrekijker net
niet rond zijn nek om er constant mee rond te lopen, het koordje is te kort 😊).
Processie van Echternach:
Aha het zonnetje is daar: schuurmachine uithalen, roestplek
aanvallen.
Regenbui: schuurmachine opruimen.
Zonnetje: geschuurde roestplek opdrogen en ontvetten.
Regenbui: even binnen schuilen.
Zonnetje: roestplek drogen en in zinkfosfaat steken.
Regenbui: verfpot vlug toedoen.En het maar opgeven om nog verder roest te
behandelen.
Deel 2 van de processie:
Aha het zonnetje is daar weer: stoelen naar buiten brengen,
tien minuten genieten van de zon.
Regenbui: stoelen overtrekken met zeil en binnen
schuilen.
Zonnetje: overtrek weghalen, stoelen naar voor brengen (uit de
wind) en genieten (met vest weliswaar) van de zon tot... de volgende regenbui.
Maar goed, het is al met beterschap, we kunnen regelmatig al
eens buitenkomen.En tegen dit weekend
voorspellen ze mooi weer. Zou Sint-Willibrodus er voor iets tussen zitten? 😊
Even een
flashback … bijna dag op dag (toen was het 25/05) is het vijf jaar geleden dat
we op dit plaatsje lagen. Ik heb onze oude blog - toen we nog op de Esteé S
voeren, we jonger waren, veel slanker en
Richard en Hyacinth heetten 😊 - nog eens geraadpleegd.
Toen hadden we
ook al twee weken slecht weer en was het de eerste dag dat we in shorts liepen.
Dus wie weet... Misschien keert het tij
hier ook weer voor ons…
Stond ook nog
in de blog… Peter had zijn baardje een jaar … dus is zijn baardje nu 6 jaar.Beetje komkommernieuws durf ik er ook wel
eens tussen smijten 😊.
Deze morgen
toch maar besloten om verder te trekken, normaal gezien gingen we nog een paar
dagen blijven liggen, maar de combinatie wind, regen én vals meegezongen
smartlappen door onze buren heeft ons toch doen besluiten om ons anker te
lichten.
En het mag
vandaag vooruit gaan, dus gaan we via het Prinses Margrietkanaal naar de Grote
Kritte. Even onze motor wat meer toertjes
laten draaien, is lang geleden dat ze nog hard heeft moeten werken. Eerst was
ons plekje nog bezet door een Duitser (wij lagen dan best ok, maar wat dichter
bij de vaargeul), maar hij heeft er niet lang gelegen, we lagen op vinkenslag
en eens hij vertrok heeft het niet lang geduurd vooraleer wij zijn plaats
hebben ingenomen.
En net zoals
vijf jaar geleden zijn we in onze nopjes, als we het over de Marrekrite hebben,
spreken we zeker over 2 plaatsjes waar we naar terugkeren als we in de buurt
zijn en dit is er eentje van. Dit is trouwens ook het plekje waar Peter al die
beten van één of ander ongedierte heeft mogen ontvangen op zijn kathedraal van
een lichaam 😊. Zelfs de boldertjes zijn hier schattig.
Mensen, het is
hier zo rustig. Zelfs de wind heeft vandaag geen zin om van zijn gat te geven, maar
volgens de weerberichten is hij van plan om dit morgen dubbel en dik in te
halen. En er vliegt hier een zeearend rond, indrukwekkend stel vleugels heeft
dat roofvogeltje.
Ik ga
afsluiten, en genieten van een windstille avond.
Deze morgen opgestaan onder een stralende blauwe hemel, geen
zuchtje wind, de zon scheen volop op ons smoeltje, het is zeker 22°C.
Wat zou ik graag eens
met deze zin beginnen.De waarheid is
veel wind, veel regen, temperaturen rond een graad of 12.
We zijn naar een meertje iets verderop gevaren, Haklandshopmeer.
Er was er hier eentje die zei dat het niet diep genoeg was
voor ons, maar ik vermoed hij het plaatsje wou vrijhouden voor zijn
maatjes.Die zijn later toegekomen en
liggen nu aan de andere kant van het eilandje. We vertrouwen meer op onze
apparatuur en vaarkaart dan op de commentaren van de stuurlui aan wal 😊.
Dus nu liggen we hier in een stiltegebied, en onze buren
hebben hun stereo-installatie aangezet.Peter is not amused… Ach zolang ze de Rolling Stones spelen kan ik er
nog mee leven 😊.
Al bij al hebben deze middag toch een half uurtje kunnen
buiten zitten … tegenwoordig zijn we al content met een dode mus.
Dankzij de moderne technieken (en Bol.com) heb ik de Zevende
Zus van Lucinda Riley hier op mijn tablet staan …. Dat is zowat het enige wat
we hier kunnen doen… lezen, scrabbelen, …
Gisterenavond rond een uur of zes was het ons zo beu om over
en weer geslingerd te worden op het meer dat we besloten om te verhalen naar
het riviertje (Noorder-Oudeweg) iets verderop.
Dit was niet zonder risico's, we wisten dat we niet van de steiger
zouden weggeraken met de wind vol in onze flank.Maar het betrof onze stuurboordzijde, onze ´slechte' zijde dus. Deze romp ziet redelijk af in Langerbrugge,
dat is de kant waar de zon (dat gele hemellichaam die zich nog zelden vertoont
tegenwoordig) op schijnt en om een of andere reden hebben we daardoor meer roest
aan die kant en waar onze tiptopkes voortdurend tegen schuren en sporen
nagelaten hebben.Dus we dachten een schartje
(schoon Gents voor kras) meer of minder, dat kunnen we wel riskeren. ´Dankzij' het slechte weer hebben we nog geen kans gehad om die zijde te ontroesten. We
hebben al onze fenders (voor een weggeefprijsje/vriendenprijsje overgekocht)
bevestigd en weg waren we.Sterke
dingens die zwarte ballonnen, 80 ton zonder moeite getrotseerd! En geen schade
gevaren!
Op dat riviertje is evenveel wind, maar het water is er een
pak rustiger.Ook beukt de wind nu tegen
de andere kant van de stuurhut, onze ´stille kant': veel beter.We hebben 2 zijdeuren, de ene zijdeur praamt
(dat is onze stille kant), de andere, luidruchtige kant, heeft een kier waar we
zonder problemen de elektrische kabels kunnen doorsteken van onze kerstverlichting
😊 maar dat geeft de wind der natuur ook vrij
spel om heerlijk te gieren
En de gebeurtenissen van vandaag, ze zijn op twee vingers te
tellen.
Vanmorgen heeft Peter mijn teennagel uitgerukt, het bloed
spatte overal, zeer pijnlijk, dat wordt nog dagen afzien Eigenlijk
heeft hij gewoon het bijnageltje (1mm of zo) van mijn klein teentje
uitgetrokken (dat dingske bleef overal aan haperen) en heb ik 2 druppels bloed verloren Maar over zoiets banaal kan ik toch niet schrijven vandaar mijn ´lichte¡
overdrijving😊.
En het tweede feit van de dag, een passerend jacht verliest
hier juist ter hoogte van ons Mira haar vlaggenmast en vlag (de wind is hier nog
altijd spelbreker) die doet beter dan Peter, die was op onze eerste reis al
onze spiksplinternieuwe Belgische vlag kwijtgeraakt in de Vecht 😊.Ik heb nog op de hoorn geblazen en Peter heeft
nog opgeroepen op de marifoon, maar geen reactie.Peter heeft zijn vislijn bovengehaald (pas de
2de keer deze reis) en hij heeft de vlaggenstok met Nederlandse vlag
opgevist. We zijn nu een Nederlandse vlag rijker
Tot zover, onze spannende zaterdag. Je ziet we doen aan
slow vacation dan is het opvissen van een vlaggenmast al ons hoogtepunt.
We hebben al een paar
keer melding gekregen dat er niet gereageerd kan worden op onze blog. Ik heb dat
bewust afgeblokt, dit is een zeer ernstige blog en als jullie er dan schunnige
praat op zetten... 😊😊.Neen, de waarheid is dat het aan Bloggen.be ligt.We vinden het wel jammer dat jullie geen
weerwoord kunnen bieden.Want nu is het
een beetje eenrichtingsverkeer... Jullie weten bij manier van spreken welke
kleur onderbroek we aanhebben, maar we weten zeer weinig wat er zich in
Belgenland afspeelt.
Deze morgen, 8u15 was ik nog volop in dromenland toen Peter
mij zachtjes kwam wekken. Onbewust lig
ik toch te waken als we in een stadje liggen (ik vrees altijd dat er iemand aan
boord zal stappen als we gelijk met de wal liggen).Alhoewel, gisterenavond zag je na tienen geen
kat meer op straat, ik dacht even dat de avondklok hier nog van kracht was.
We wilden zo vroeg mogelijk vertrekken, want we moeten water
tanken en vermits dit meer dan een uur duurt, wilden we voor de medejachtmensen
aan de tap zijn. Dat was goed gelukt, we hebben niemand doen wachten.
Na een uurtje varen waren we, weer maar eens, op een mooi
plekje aangekomen, ergens op de – hou je vast – Goaiingarypster Puollen.
En dan genoten van het goede weer, volgens het weerbericht
de eerste en enige mooie dag voor de rest van de maand. Eerst op de steiger wat
genoten van de omgeving, de voorbijvarende bootjes, een aperitiefje (voor Peter
een heel lokaal biertje: Ruimschoots van brouwerij Gudzekop – speciaal zegt
hij, met een overheersende kruidkoekensmaak). Ik heb de neiging, hm, dat is geen neiging, ik
maak mij altijd druk als er een jacht te veel golven maakt, terwijl wij daar
praktisch geen hinder van ondervinden.Peter heeft me gezegd dat dit verloren energie is …. Ik weet het niet zulle
…. Ik probeer nu om geen opmerking meer te maken als er eentje voorbij vlamt … en
dat kost mij echt veeeeeeeeeeeeel meer energie 😊😊.
Ook nog een wandelingetje gemaakt tot Goingarijp. Er viel
niet veel te beleven, alles is er potdicht. Gelukkig maar want noch Peter, noch
ik hadden eraan gedacht om geld mee te nemen. Onderweg hadden we begeleiding
van een kikkerconcert en een ballet van gruttoÿs hebben we ook mogen
aanschouwen. Dus niet meer beweren dat wij cultuurbarbaren zijn hé 😊.
Momenteel loopt de groendienst naast onze boot, een schaap
of 30, ze zijn druk bezig het gras kort aan het houden én het aan het bemesten.Hopelijk komt er geen nachtploeg langs,
anders kan ik morgen schrijven dat ik niet kunnen slapen heb van hun geblaat.
De lammetjes zijn wel leuk om naar te kijken, dat stapt niet, dat springt en
loopt maar over en weer, schattig zulle.
En het is ook weer aan het gieten, waaien en hagelen, maar
dit is maar een klein voorsmaakje van wat er ons morgen te wachten staat, ze
verwachten hier 8 Beaufort.We liggen op
onze spudpalen, hebben voor het zekerste ook nog eens 4 touwen vastgemaakt, als
we nu nog wegwaaien is het met steiger en al.Onze terrasmeubelen staan al binnen, het zeil dat onze tafel afdekt had
wat last van grootheidswaanzin, was al richting het meer aan het waaien gelijk op
een volwaardig zeiljacht (hij was wel vergeten dat hij vastgegespt was aan
tafel 😊).
Dat wordt weer veel scrabbelen de volgende dagen, scrabbelen
en zagen, scrabbelen en klagen,of …. Scrabbelen
en veel energie verbruiken om niet te zagen en klagen 😊😊.
