Dag beste lezer,

Na een maandje verlaten we Friesland, we varen nog even naar het noordelijkste punt van onze reis (Lauwersmeer) en dan begint het afzakken naar den Belgique echt.

Het wordt zoÿn dagje waar alles heerlijk verkeerd kan lopen, want er waait een stevige wind … en vermits ik dit vermeld, zou het wel eens kunnen dat er het een en ander misgelopen is 😊.

In Friesland verliep nog alles perfect.  De brugwachter annex sluiswachter was goedgehumeurd, de brug ging onmiddellijk open voor ons, en de sluis stond ook al klaar.  Leuk om door een vriendelijk mensch uitgewuifd te worden.  Wel een klein ‘schartjeÿ opgelopen in de sluis, matroos Maas had vergeten een fender hangen achteraan (niet meer gewoon dat we in sluizen moeten 😊).

Op het Lauwersmeer stond er een pittig windje, maar ons Mira is ondertussen al het een en ander gewoon, haar neus in de lucht en gaan met die banaan.

En dan moet ik in Zoutkamp oproepen om de brug te laten openen … het begon al goed, ik dacht, laten we direct melden dat we met 3 jachten zijn, het zeiljacht achter ons draaide net voor de brug af naar de jachthaven en het andere jachtje kon gemakkelijk onder de brug … dus dat voelde een beetje belachelijk aan.  De brugwachter (in een centrale post – op afstand dus), heeft of een hekel aan mijn Gents accent of hij was niet zo blij met zijn weekenddienst, dat kan ook) maar mompelt een antwoord in wat ik vermoed zijn onverstaanbaar dialect.  Maar goed, brug open, passage door Zoutkamp en dan via de betonning opstomen richting Groningen.

Er voer een gehuurd sloepje voor ons, midden (of net niet midden) in het vaarwater.  Peter zat zich aan het stuur te ergeren, want we konden het niet passeren.  Op een bepaald moment vroeg ik hem waar die rode boei naartoe was, hij vroeg welke rode boei?  Ik antwoordde, awel die hier op dit moment op een paar centimeter van ons passeert (ok taalkundig is dit niet correct, een boei verplaatst zich niet – maar het leek net of de boei ons nog nipt kon ontwijken 😊).  Dus ik naar voor om de sloepvaarders vriendelijk aan te manen om aan de kant te varen. Wat ze zonder morren deden.

In Electra liep het mis … bij de brugwachter dan. Electra is een gehucht op het Reitdiep, niet één van de 7 zussen van de jammerlijk overleden Lucinda Riley. Daar heb je een sluis, met een brug net voor de tweede sluisdeur (als je van Zoutkamp komt tenminste 😊). Meestal moet je enkel door de brug varen, sluisdeuren staan overdag open, maar niet vandaag. Ik roep op, de sluis/brugmeester antwoordt dat alles bezet is, (moest hij dringend of zo????) dat we moeten wachten. Peter wou het rode licht negeren en de sluis al binnenvaren, want er staat een stevige wind en we ondervinden hinder van een sterke stroming.  Maar ik zag dat zo niet zitten (ik zit op zoÿn momenten ook niet aan het stuur natuurlijk 😊).  Dus na wat gemanoeuvreer liggen we mooi aan de kant tot het eindelijk rood/groen wordt, brug gaat open, wij varen de sluis binnen en we stoppen … want de sluisdeuren zijn toe!!!!  Dan valt de euro bij de brugwachter, hij roept op dat hij eerst moet schutten!!! Brug terug naar beneden, sluisdeuren achter ons dicht … sluisdeuren achter ons weer open, want het sloepje was ondertussen ook gearriveerd. Peter verliest in zoÿn situaties toch even zijn geduld (maar niet lang 😊).

Bij de volgende brug hebben we het genoegen om met dezelfde brugwachter te spreken, nu zegt hij dat we even geduld moeten hebben en de lichten in het oog moeten houden. Met die wind in de rug is het niet leuk om geduld te hebben. Uiteindelijk wordt het rood/groen, Peter zet rustig aan, maar de brug blijft lekker gesloten voor ons, dus dan maar in achteruit. Helaas, dit keer was het manoeuvre niet zo geslaagd, met onze zijkant raken we licht het houten staketsel, maar nu ook valt de schade mee, het ‘schartjeÿ van de sluis is nu een ‘schartÿ geworden😊.   

Na vier uur varen hielden we het voor bekeken. Mira aan de kant, paaltjes naar beneden en iets wat we normaal gezien niet doen, maar blijkbaar hadden we er allebei behoefte aan … een middagdutje.  En voor de duidelijkheid, Peter is in de stuurhut in slaap gevallen, ik in de zetel beneden 😊.

Vanavond voetbal, en ik heb een beetje stress … niet of de Rode Duivels al dan niet gaan winnen, maar of ik wel genoeg data zal hebben 😊.  Het zal kantje boordje zijn (ik blijf toch maar in scheepstermen schrijven hé 😊), de ontvangst is hier pover en ik heb nog 3,5 Gb te spenderen.  Ik hoop stiekem dat onze portie ‘ellendeÿ 😊 opgebruikt is voor vandaag.  Duimen dus dat de stand data – ellende 1-0 wordt 😊.

Tot morgen (als er tenminste nog een tikkeltje verbruik overschiet op mijn gsm 😉).

Peter & Conny