Voila, beslissing genomen: contract getekend voor twee jaar Kenya. de administratieve mallemolen kan beginnen. Om alles nog eens rustig te laten bezinken zijn Leen en ik nog naar Vietnam op vakantie geweest. (hierover zou ik een andere blog kunnen starten) Als jullie niet weten naar waar op reis te gaan: twijfel niet en ga naar Vietnam!!
Nu ja, een contract getekend betekend niet dat alles in orde is. Vooreerst moet er een werkvergunning aangevraagd worden, dit kan tot 6 maanden duren ... alles gaat in Afrika wel wat trager en ze zijn nog niet zo gecomputeriseerd maar ze maken wel elektronische vingerafdrukken als je aankomt in de luchthaven in Nairobi.
In afwachting van de toekenning van de werkvergunning kon ik al uitkijken naar een andere woning. Ik wou om budgettaire redenen niet in het appartement blijven wonen. Maar ja ik leerde al snel zonder werkvergunning kon er niks anders geregeld worden. Via een collega heb ik dan een huis gevonden waar ik nu al voor het komende jaar zal wonen. Het is gelegen in de meer groene, rustige buitenwijk van Nairobi. (diegene die Google Earth kennen en gebruiken : Nairobi Lavington Njumbi street). Het is een kleine woning met twee slaapkamers, dus ik kan altijd een bed aanbieden als er iemand wil langs komen. Verder twee badkamers, een keuken, eet- en zitkamer zijn één grotere plaats. Dus wees gerust, ik woon niet in een lemen hut en kook niet op houtvuur maar heb wel de "luxe" die je thuis ook hebt. Om het verhaal van het huis af te sluiten, kan ik je ook nog vertellen dat ik een tuinman (Ferdinand) heb, iemand die dagelijks het huis proper maakt en mijn was doet (Jackson). Koken moet ik zelf nog doen ofwel op restaurant gaan.
Ik kan wel zeggen als je niet gewoon bent dat ze dit allemaal voor je doen, het toch wel effe wennen is. En iedereen heeft wel zijn gewoontes ... enkele voorbeelden ...
Op een dag kwam ik terug van het werk en bij het oprijden van de oprit passeer ik de voordeur, ik zag al mijn schoenen buiten staan. Eerste reactie was, mmm leuk, Jackson heeft ze buiten gezet om te verluchten maar ik dacht toch niet dat ik zo'n zweetvoeten heb ... ik kom aan de deur, wil mijn schoenen binnen zetten en merk dat ze allemaal doornat waren. Jackson had niet beter gevonden om al mijn schoenen te wassen, ik moet wel zeggen dat mijn sportschoenen er terug nieuw uitzagen maar was niet zo blij dat ik geen pantoffels meer had voor die avond aan te doen.
Een andere keer had ik gemerkt dat de handzeep in de ene badkamer zienderogen verminderde. Ik dacht zoveel volk komt hier nu toch niet dat die zeep zo snel mindert. Ik vroeg Jackson dus wat hij ermee deed en zei doodleuk dat hij er de vloer mee poetste. Ik ben nu al veel gewoon maar dit sloeg toch alles. Nu ja, waarschijnlijk mijn fout want ik had geen vloerzeep in huis dus 's anderendaags toch maar vloerzeep gekocht ...
Wat het huis betreft, moest er nog wel 't een en 't ander voorzien worden. Aangezien ik nog enkele keren op en af vloog kon ik nog wel wat gerief van België meenemen: keukengerief, handdoeken, nog extra kledij, ... Het huis zelf is gemeubeld dus hiervoor moest ik niet zorgen.
Maar ik had graag toch nog een extra kast in de living. Je moet nu weten dat je er goedkoop en van een redelijke kwaliteit meubelen kan laten maken. Ik op een zondag naar de plaats waar ze de meubelen maken, keuze genoeg dus en tenslotte er een timmerman uitgekozen. Ik had een foto van wat ik wilde meegenomen uit België zodat ik kon tonen wat ik wou. De timmerman bekeek de foto en begon in zijn boek een schets en een paar berekeningen te maken en plotseling zei hij: je kan het volgende zaterdag komen halen. Ik zei how how, hoeveel moet dat kosten want van de prijs had hij nog niet gesproken. De prijs was 8500 Keniaanse Shilling (een goede 85 Euro voor een kast in Mahonie hout, 2m hoog, 60cm breed en 40cm diep). De timmerman moet aan mijn gezicht gezien hebben dat ik verbaast was (hij dacht dat de prijs te hoog was maar ik was verbaasd van de lage prijs) Aangezien het de gewoonte is om over de prijs te negociëren, zei ik dat ik de kast wel wou voor 8000 KSh, hij twijfelde even en zei dat het ok was. Nu ja, die 500 KSh heb ik nadien wel betaald voor de levering omdat ik de kast zelf niet in de auto kreeg.
Om terug te komen op de werkvergunning, gezien ik een goede relatie opgebouwd had met de verantwoordelijke van personeelsdienst in Kenya (een doos pralines kan wonderen doen) werd mijn werkvergunning al na twee maanden en half goedgekeurd. Dus officieel ben ik vanaf 1 juli 2010 gevestigd in Kenya. Uiteraard was dit nog niet het einde van alle paperassen. Ik moest nog gaan voor: - Alien ID : soort van identiteitskaart zodat je niet altijd je paspoort moet bijhebben - PIN : dit heeft te maken met de belastingen die ik nu in Kenya betaal - bankrekening: mijn loon wordt nu op een Keniaanse rekening gestort. Ook dit had heel wat voeten in de aarde, je moet weten dat er veel banken in Kenya zijn (de ene al wat groter en internationaler dan de andere) dus een keuze maken is niet zo eenvoudig. Na inlichtingen ingewonnen te hebben bij collega's en zelf een hele avond een vergelijkende studie gemaakt te hebben, toch een keuze gemaakt. - lokaal rijbewijs : Jaja, ik rij zelf in Nairobi rond. De ervaringen hierond ga ik houden voor een volgend artikel.
De rest van de maand Juli ben ik dan ook bezig geweest met al die administratie, de inrichting van het huis, de buurt een beetje verkennen. Ik hoor je zeggen, hey je bent al zolang in Kenya, ken je nu nog alles niet? Ik kan zeggen dat als je geen eigen vervoer hebt en je gebonden bent aan taxi en door de week aan de chauffeur van het werk, je vrijheid echt wel beperkt is en enkel de weg kent van en naar de bureau, naar één bepaalde supermarkt en uiteraard je vaste stamkroeg. Nu dat ik over eigen vervoer beschik, heb ik veel meer vrijheid.
Dus vanaf 1 augustus (wanneer ik terugvlieg naar Nairobi) kan het echte leven beginnen: fietsen, lopen, ik ga ook leren golf spelen, af en toe een uitstap doen naar één van de vele wildparken en uiteraard moet ik ook nog werken.
Welnu, zoals de meeste weten reis ik regelmatig heen en weer naar Kenya voor mijn werk. Reizen kan altijd gezien worden als een avontuur, ook in Kenya als het voor het werk is. In al die tijd heb ik al zoveel meegemaakt dat ik er dikwijls aan dacht "ik moet een boek schrijven" maar dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Vandaar dat ik met een "blog" gestart ben, zo kan ik toch met jullie mijn ervaringen (leuke en minder leuke) delen. Sommige zijn echt te gek om waar te zijn ... (later meer hierover)
In heel mijn professionele carriere heb ik altijd wel veel gereisd maar met de fusie Siemens - Nokia naar Nokia Siemens Networks is er toch veel veranderd ... Het is begonnen toen mij gezegd werd dat ik de Account Manager zou worden voor het Safaricom project in Kenya. Nu ja, dat betekend wel regelmatig klanten bezoek ter plaatse wat leidde tot regelmatig in Kenya te zijn. In het begin verbleef ik in een hotel omdat het maar voor een paar dagen was maar al snel bleef ik voor twee weken en nadien meer en meer voor drie weken of langer. Op den duur begon ik het wel beu te worden om in een hotelkamer te leven en in samenspraak met mijn baas werd er gezocht naar een appartement: veel comfortabeler en goedkoper. Zo begon ik stilaan mijn leven in Kenya ... Ik vloog nog wel regelmatig naar België en meestal terug naar Nairobi met volle valiezen. Je kan wel veel krijgen in de supermarkten daar maar een stukske Cote D'Or of een TV-Worstje van Zwan is er moeilijk te vinden.
Echter op den duur begon men bij aankomst (of vertrek) bij de immigratie-dienst op de luchthaven in Nairobi wel vragen te stellen waarom ik zo dikwijls naar daar kwam. Altijd voorzichtig met mijn antwoorden, probeerde ik er met een kwinkslag vanaf te komen zoals " oh, ik ben hier graag, het is een mooi land en vriendelijke mensen". Maar meer en meer werd ik toch met argus-ogen bekeken. Je moet weten business reizen zijn toegelaten maar de autoriteiten zien business reizen als een kortstondig verblijf van enkele dagen en niet als een verblijf voor weken. Natuurlijk heeft dit alles te maken met het betalen van taksen in het land. Nu zijn er wel bepaalde regels en "wetten" om bepaalde dingen te doen qua belastingen maar hier ga ik niet over uitweiden, er moest maar eens iemand van de belastingen meelezen.
Om een lang verhaal kort te maken, in november begon ik rond te horen wat het allemaal betekende om een contract te krijgen in Kenya zodat ik geen problemen meer zou hebben met immigratie, druk van het management om lokaal te werken, en nog zoveel meer. Meer en meer begon het eruit te zien dat het NSN-management niet meer aanvaarde dat mensen die voor een project (in ons geval) in Afrika werkte heen en weer vlogen en hoge kosten maakten. Uiteindelijk werd mij een voorstel gedaan, natuurlijk heb ik het niet direct aanvaard, ik moest hier wel serieus over nadenken, 't was toch een serieuze beslissing ...
Leen zegt altijd dat ik een goede neus heb om op het juiste ogenblik de juiste weg in te slaan wat mijn carriere betreft en zij was er dan ook wel van overtuigd dat een contract aanvaarden in Kenya de juiste beslissing is. Geen makkelijke beslissing want dat betekent wel dat ik officieel in Nairobi leef en in principe maar enkele keren per jaar naar België kan komen.
Nog eens goed nagedacht, gewikt en gewogen (bepaalde zaken in overweging genomen waarover ik niet veel kan/mag vertellen) heb ik dan begin April mijn contract voor twee jaar in Nairobi getekend. Mijn leven daar kan nu pas echt beginnen ... Hoe dit allemaal in zijn werk gegaan is vertel ik jullie wel in mijn volgende publicatie.
