Vandaag geen lang artikel... Ik heb enkele fotokes genomen en wil deze met jullie delen.
Hier zie je één van de typische stalletjes die veelvuldig langs de straat tegen komt. Voor vele Kenianen is dit dagelijkse business en je zal denken, kunnen ze daar hun kost mee verdienen? Ja hoor, elke shilling die ze binnenkrijgen bij hun verkoop, kunnen ze zelf weer gebruiken.
Als ik zaterdag- of zondagnamiddag naar de winkel rijdt, is dit de file die ik moet trotseren. Aanschuiven voor de parking binnen te rijden ...
Deze foto is er weer één te gek om los te lopen ... Op een bepaalde dag rij ik naar mijn klant en plotseling komt er een politie-agent per moto mij voorbijgereden. Een beetje verder stopt hij in het midden van de weg, parkeertzijn moto en houdt alle verkeer tegen. En dit om enkel één van de matatuu's te controlen. Waarschijnlijk had de matatuu de politie agent gehinderd en was de agent nu een beetje boos ....
Deze foto's zijn niks bijzonders maar dit is een binnenweg die ik soms nogal eens neem overdag.
Eerst en vooral ben ik jullie het antwoord van de prijsvraag schuldig en wie weet de naam van de winnaar.... Blijkbaar was het geen makkelijke opgave maar ja, je wint niet zomaar een verblijf in Kenya he. Er moest voor gezocht worden. Ik moet wel zeggen dat er creatieve geesten onder jullie zijn. Ik heb diverse antwoorden gehad, gaande van een zitje voor iemand die zijn gat verbrand heeft, een fruitschaal voor één banaan, een voorwerp om een schroefdop los te vijzen met twee handen tot een vaas met twee voor bloemen in te zetten. (heb er wel geen gat in gezien maar ja dit terzijde ... t zal misschien een zwart gat zijn )
Een ander antwoord was een neksteun voor 's nachts om je haar in de plooi te houden. Ik moet zeggen dat dit antwoord dicht in de buurt komt maar niet 100% juist is ... Het enige juiste antwoord is dat het een "kopkussen" van de Masai-krijger is die er 's nachts zijn hoofd oplegt om te slapen als hij op pad is met zijn kudde geiten. De jury heeft beslist dat het antwoord dat dicht in de buurt komt echter niet voldoende is om de prijs uit te reiken. Een cruciaal woord namelijk Masai ontbrak in het antwoord. Pech Els ...
Maar niet getreurd, mijn B&B blijft ter beschikking voor diegene die willen komen. Op tijd boeken is de boodschap, niet omdat het zo druk is maar dan moet ik lakens op het bed leggen en genoeg voorraad inslaan.
Terugkomend op de titel ... mensen wat ik zondag gezien heb ... als ik er aan terug denk, krijg ik terug de krop in de keel en tranen in de ogen ... Ik heb namelijk een bezoek gebracht aan Kibera. Dit is de op één na grootste sloppenwijk van de wereld. Niet te beschrijven, als je de foto's bekijkt, ik denk dat deze voor zich spreken ... ongelooflijk dat in de 21ste eeuw nog mensen in zulke omstandigheden leven.
Maar ik moet wel zeggen dat ik me er geen enkel moment onveilig gevoeld heb. Ik was samen met mijn gids Frankie die er zelf woont en de mensen zijn er heel lief en vriendelijk. Ik werd zelfs uitgenodigd bij mensen thuis (alé in een platen barak van 2 op 4), ze waren nog zo fier ... ze boden me zelfs iets te drinken aan ... toen heb ik wel effe getwijfeld of het water dat ze me aanboden wel zuiver genoeg was maar tot hiertoe (en het is toch al woensdag) heb ik nog geen kakkerij gehad. (deze zal wel komen als ik nog eens in België ben)
Ik verheug me er al op die inzamelacties bezig te zien wetende dat er van het opgehaalde geld niet veel bij de mensen die het nodig hebben terecht komt en er hier en daar wel wat aan de vingers blijft plakken. Mijn excuses, ik begin me boos te maken Dus als jullie een goed doel willen steunen, doe je bijdrage rechtstreeks aan mij, ik koop er hier dan rijst, bloem, drinkbaar water, voor (ga het zelf zeker doen) en bezorg het rechtstreeks aan de mensen in Kibera met de hulp van Frankie.
Mensen, sta een keer stil bij wat je rondom je hebt, je weet niet wat je bezit. We hoeven de kraan maar open te draaien en het warme water komt eruit, we stappen in onze auto en rijden naar de supermarkt, laden onze kar vol en kunnen er weer tegen. Dus twee keer nadenken voor we weer beginnen zeuren omdat de buur een grotere auto heeft of dat we toch niet zon grote vakantie kunnen doen of dat er weer kaas tussen de boterham ligt
Genoeg de moraalridder gespeeld (toch effe een traantje wegpinken), voor de rest is hier alles ok. Enkel op het werk een beetje druk maar ja beter dat dan niks te doen hebben. (nie zeuren Marc)
De laatste dagen is er hier wel wat te doen geweest of het nu vrijdag al dan niet een verlofdag is omwille van het einde van de ramadan. Nu de nieuwe grondwet er is, is het geen verlofdag. Spijtig anders had ik vrijdag een extra dag om mijn golfspel te gaan oefenen; Ik moet zeggen, het begint te gaan maar ik zal nog veel moeten oefenen vooraleer ik het veld op mag.
Voor ik het vergeet, vanaf 25/09/2010 tem 2/10/2010 ben ik nog eens in België. Dus als jullie me in levende lijve willen zien en horen, maak maar een afspraak met het thuissecretariaat. Nee nee, jullie zijn altijd welkom, ik denk dat ik toch de meeste avonden thuis ben en in de zetel zit te genieten met een glaske wijn en ne goeie zak chips. Mocht er al iemand zijn die marsepein weet te vinden, ook altijd welkom.
Een mens zonder dromen, is armer dan een mens zonder geld.
Ik heb enkele fotokes genomen en wil deze met jullie delen.
