De tijd gaat snel, gebruik hem wel is een gezegde dat ieder van ons wel kent. Hier in Afrika, ondanks het feit dat de Afrikanen zeggen wij hebben de tijd, de blanke man heeft het uurwerk, gaat ook de tijd hier snel vooruit.
Enkele voorbeelden - ongeveer een jaar geleden heb ik de eerste gesprekken over een contract in Kenya gestart, ik herinner het me nog als gisteren - ondertussen ben ik al 4.5 maand officieel in Kenya werkzaam, precies of ik ben gisteren toegekomen - binnen 1.5 maand is het alweer Nieuwjaar, ik herinner me nog de sneeuw en de koude van vorig Nieuwjaar - t is alweer 14 dagen geleden dat ik nog iets geschreven heb, maar dat heeft zijn reden (lees verder) - waar ik lang naar uitgekeken had en dus ook gebeurd is (mijn vrouwtje voor één week in Kenya te hebben) was zo voorbij
Om hiermee verder te gaan toen ik in september nog eens in België was, hadden Leen en ik zo een beetje een planning gemaakt van wie wanneer naar waar komt. Kwestie van het reizen te verdelen.
Omdat het reeds een hele tijd geleden was dat we samen nog vakantie hadden gehad (Vietnaam in maart/april pfff weeral iets das precies gisteren was), besloten we dat Leen voor één week naar Nairobi zou komen in November. Kon zij ook eens zien waar ik woonde
Dus zaterdag 6.11.2010 was het zover . Vrijdags hadden we op het werk nog een party gehad dus dat was al een goed begin voor mijn vakantie. Leen zou zaterdagmorgen via Zurich naar Nairobi komen. Omdat het de eerste keer via Zurich was, had ik een plannetje gestuurd waar op te letten enz. s Morgens vroeg de nodige SMSen gekregen, joepie, ik kon gerust zijn, ze zat op het juiste vliegtuig.
Dus ik kon met een gerust gemoed mijn golfslagen nog wat gaan oefenen (en ik moet zeggen het ging prima). Over het huis en de omgeving moest ik me geen zorgen maken, netjes en opgeruimd als ik ben was alles in orde.
Om terug op het begrip tijd te komen De vlucht zou om19:00 landen. Den deze met al zijn vliegervaring had uitgeteld 19:00 landen, uitstappen, VISA kopen, wachten op bagage, alles bij elkaar zou dit toch een uur in beslag nemen. Dus als ik om 18:30 zou vertrekken, nog een zee van tijd want zaterdagavond zal de traffic wel meevallen.
Alles nog eens dubbel gechecked in het huis, alles dik in orde, ik was klaar om mijn eerste gast te ontvangen Zogezegd zogedaan, om 18:30 vertrokken en lap daar begon het al file omwille van een ongeluk gene paniek, tijd zat Moet ik nog verder zeggen wat er gebeurde? Rustig verder gereden richting luchthaven tot plotseling mijn supergeweldig GSM-systeem in de auto van zijn gat begon te maken, ik keek op mijn scherm en jawel, Leen aan de lijn. Eerst dacht ik, t zal wel zijn om te zeggen dat ze juist is uitgestapt en staat te wachten voor het visum. Maar nee, t was om te vragen waar ik stond want ze was al buiten!!! t Was pas 19:20!!! Met het nodige gevloek en gemiljaar serieus wat gas bijgegeven, gelukkig viel het verkeer vanaf dan serieus mee. Met gierende banden mijne Prado ergens geparkeerd, of ik daar mocht staan of niet kon me niks schelen. En ja, daar stond ze te schijnen en blij dat ik was (de andere details ga ik jullie besparen, ik heb ook mijn privacy he ) Ik had nog speciaal ne Knack meegenomen om het wachten een beetje te verzachten maar ik heb hem de volgende dagen op het WC kunnen lezen in plaats van op de luchthaven bij een koffie. Maar goed, alles was ok dus dat is het bijzonderste.
De rest van de dagen waren redelijk gevuld en dus de tijd vloog voorbij. Maandag en dinsdag zijn we naar Sweetwaters geweest, dit is een park dicht bij Mt Kenya en pal op de evenaar. In het park is een slaapplaats voorzien, nee niet een hotel zoals wij het kennen maar tenten. Maar echt luxe tenten met douche, WC en s avonds warmwaterkruiken voor de koude voeten.
Die twee dagen hebben we in het park rondgereden beestjes zoeken en we hebben ze gezien. In de folder werd vermeld dat je de big five zou kunnen zien (leeuw, olifant, buffel, neushoorn en jachtluipaard) maar ook natuurlijk andere dieren zoals giraffe, antilopen, apen, . Spijtig genoeg hebben we er maar 3 van de 5 gezien: olifant, buffel en het jachtluipaard.
Aan dit laatste beestje hangt natuurlijk ook een avontuur aan vast of wat had je gedacht Ik had een plannetje gekocht van het park, de hoofdwegen waren genummerd dus rondrijden was geen probleem. Maar Marcske zou Marcske niet zijn om toch iets anders te doen dus links en rechts wat smallere paadjes ingeslagen in de hoop op één of ander wild animal te stoten. Op een gegeven moment werd het paadje zo smal dat je zou denken of er nog wel een paadje is. En yep, inderdaad na een tijdje volledig het noorden/zuiden/westen/oosten kwijt GPS werkt in dat park niet omdat er geen signaal is. Wat doe je dan? Koelbloedig blijven en blijven rijden totdat je terug op de grote weg uitkomt en dan proberen terug de richting te vinden.
Allemaal goed en wel was het niet dat het om 19:00 donker is en er verwacht wordt dat je dan terug binnen de omheining van de verblijfplaats bent. Nu ja het was pas 17:00 dus nog tijd zat voor den donkere maar we zaten nog steeds op de smalle paadjes tussen de struiken. Naargelang de tijd vooruitging, werd het alsmaar stiller in de auto.
En dan daar was hij de grote weg. Beide sloegen een zucht van opluchting.
Tijdens het volgen van deze weg zagen we plotseling aan onze linkerzijde twee jachtluipaarden liggen. Natuurlijk gestopt om een fotoke te maken en met effe naar rechts te kijken nog een derde gezien. Ons geluk kon niet op. Prachtige dieren zijn het. Dus al bij al viel alles nog mee en waren we ruimschoots voor het donker werd terug aan onze tent.
Één van de volgende dagen waren we te gast bij een collega en voorzichtig ons verhaal uit de doeken gedaan om toch niet te belachelijk over te komen. Maar wat bleek, enkele dagen ervoor waren zij ook in hetzelfde park geweest en compleet verdwaald, ze zijn ze zelfs moeten gaan zoeken in het donker.
Ik wil jullie zeker ook niet het allernieuwste type koelbox onthouden tijdens onze heenreis waren we onderweg gestopt voor middageten. Het was een restaurant/forellenkwekerij waar je uiteraard een forelleke moest eten als lunch. Het drinken werd er wel op een originele manier koel gehouden (zie foto)
De rest van de week ons rustig in Nairobi geamuseerd met vanalles en nog wat zodat we voor het goed besefte de week voorbij was en ik Leen terug moest brengen naar de luchthaven. Nu had het gedurende de week wel af en toe geregend dus de kans op regen op vrijdagavond was niet onbestaande. En ik kan je zeggen, regen en vrijdagavond is gegarandeerd miserie. Ik had dan ook het plan om ten laatste om 19:00 te vertrekken, Leen dacht dat ik zot was, haar vlucht was pas om 23:50, dus wat zou ze al die tijd moeten doen op de luchthaven. Gelukkig werd mijn tijdschema bevestigd door enkele collegas.
Wat me nog nooit maar dan ook nog nooit is overkomen in al die jaren dat ik naar Kenya kom, is op 25 minuten naar de luchthaven rijden op een vrijdagavond. Welnu, het was de eerste keer nu. Het gevolg was dat Leen veel te vroeg was maar inchecken was geen probleem en ze kon de tijd doden in de lounge.
Het was precies of vadertje tijd mij niet gunstig gezind was tijdens de afgelopen dagen.
De rest van het weekend ben ik gaan golfen, 2x een 9-hole spel gespeeld en enkele balletjes kwijtgeraakt maar er is beterschap, nog effe volhouden en ik ben een volleerd golfer.
En dan maandag, terug werkendag nog een 5-tal weekjes en dan terug naar België om kerst en nieuwjaar mijn de familie door te brengen. Kerstmis, een tijd om effe stil te staan bij de feiten rondom ons en hoe goed we het wel hebben en andere moeten zien te overleven. Daarom ga ik ook nu weer mijn bijdrage leveren om de Kibera-kinderen (zie één van de vorige artikels) toch een beetje Kerstmis te geven. De bestelling van rijst, bloem en bonen is al gebeurd, moet nu enkel nog zorgen voor iets extra voor Kerstmis maar hier moet ik nog eens overnadenken. Jullie steun is welkom, ik zal zorgen dat het goed besteed wordt. Indien je wil weten hoe je je bijdrage kan leveren, stuur maar een email naar het thuisfront. Ik zal dan wel een antwoord terugsturen via Leen.
En dan is het al 2011
Nog een effe een doordenkertje Wanneer een leeuw jaagt op een antilope, kijkt hij niet achterom. Hij moet eten. Robert Cheruiyot Keniaanse marathonloper
) 
