Hier zijn we weer ... Ja ik weet het, de vorige blogs waren niet zo'n goed nieuws maar 't leven is niet altijd rozegeur en maneschijn. En spijtig genoeg moet ik nog effe verdergaan op dezelfde toon.
Na mijn ongeluk had ik een vervangwagen gekregen, niet dat ik er niet blij mee was maar de kwaliteit was navenant. Tot zaterdag 28/5/2011 ging alles redelijk goed, 't was wel niet de Prado maar ik kon mij verplaatsen. Ondertussen was de discussie gestart tussen de verzekeringen en zolang dat dit niet in orde was kon er niet gewerkt worden aan de auto. Dus de kans dat ik met mijn eigen auto op vakantie kon vertrekken werd kleiner en kleiner. Maar ja, een X-trail is niet de slechtste wagen en we zouden er wel een aantal uurtjes langer over doen maar we konden op vakantie.
Tot die bewuste zaterdag avond ... Ik kwam terug van de kapper en was op weg naar de woning. Plotseling viel alles uit en kon de wagen niet meer besturen. Wa nu gedaan? Er begonnen ook allerlei lampjes te branden.
Rustig blijven Marc dacht ik, effe wat geprutst met de contactsleutel en hup de auto deed het weer. Een lampje van de motor bleef branden, 't was wel geen rood maar toch, ik was niet gerust. Eens veilig geparkeerd, nam ik de handleiding van de auto, shit, alles in het japans.
Dan dus maar voorzichtig naar de woonplaats gereden. Daar de nodige telefoontjes gedaan en hoera die van de AA (Keniaanse VAB) gingen komen. Ik wist niet of ik blij kon zijn of niet, ik ken die gasten en die zijn juist goed voor een band te vervangen en water voor de sproeier bij te gieten. Maar ja, ik zou wel zien wat het wordt. Een half uurtje later was hij er, loerde 2sec naar de auto en zei dat hij er niks kon aan doen. (mijn vermoeden was dus juist) de auto moest naar een diagnostic center. Hem maar gevolgd naar een plaats die ik weet niet hoe te omschreven maar mij leek het meer op een autokerkhof dan een garage. Maar goed, de persoon die naar mijn auto keek gaf me wat vertrouwen en had ook het nodige gereedschap om een diagnose te stellen: er was iets met de sensoren van de krukas en nog veel blabla waar ik geen jota van verstond. Conclusie: auto kon niet repareerd worden en ik was 3500 shilling armer.
Gedurende dat weekend was het stilvallen nog een paar keer gebeurd en je kan al raden hoe ik me voelde met de gedachte met die auto naar Mombasa te rijden ....
Maandag 30/5/2011 op de bureau met Jacob gesproken dat dit niet kon maar ja veel kon hij ook niet doen. Ik kon niet teveel van mijn oren maken want hij probeerde nog altijd mijn auto klaar te krijgen tegen het volgende weekend. De tuc-tuc (zo noemde ik ondertussen mijn vervangwagen) ging die dinsdag nog binnen voor nazicht maar ja een krukas vervangen doe je niet op een dag.
Ik was ook al beginnen denken aan alternatieven: auto huren maar dat kost ook een flinke duit, vliegen naar Mombasa maar dan hadden we geen auto om naar het Tsavo-park te gaan waar we ook een nacht verblijven tijdens de terugtocht, .... Pfff niet gemakkelijk om te beslissen. Dinsdagnamiddag, Jacob liet me weten dat er een kans bestond dat mijn Prado vrijdagmiddag klaar zou zijn. Doeme, waarom niet donderdagavond want we hadden gepland om vrijdagmorgen te vertrekken ...
Zelf had ik al beslist dat wanneer de auto klaar zou zijn op vrijdag 3/6, ik best wel een dag later wou vertrekken. Liever een dag later met een goede auto vertrekken dan het gevaar lopen met de tuc-tuc en Mombasa niet halen... Maar hoe ging ik dat uitleggen aan Leen? Ze zat zo uit te kijken naar onze vakantie samen ... Afspraak met Jacob was dat we donderdagmorgen de stand van zaken zouden bekijken en dan beslissen. Al die stress bracht nog mee dat ik de serieuze kakkerij kreeg, dat kon er nog maar bij.
Niet getreurd, stilaan komt het goede nieuws ... Woensdag 1 Juni was een feestdag in Kenya dus kon er nog golf gespeeld worden. Geloof het of niet, ik heb mijn beste ronde ooit gespeeld, geeft vertrouwen voor de toekomst.
Die woensdagavond voorzichtig naar de luchthaven gereden om Leen op te halen, gelukkig niet teveel vertraging en yiepie daar was ze dan!!! Eindelijk de knuffel waar ik zolang naar verlangde. In de auto heb ik haar de hele situatie uitgelegd en natuurlijk begreep ze dat dit niet kon, zeker toen we nog een keer waren stil gevallen.
Donderdagmorgen, Jacob gebeld en hij bevestigde dat de auto klaar was vrijdagnamiddag. Beslissing was genomen, we zouden zaterdagmorgen 4 Juni vertrekken, vroeg in de morgen en dan zouden we nog iets van onze dag hebben.
Donderdag en vrijdag waren rustige dagen. Leen had gesuggereerd als de auto vrijdagmiddag klaar zou zijn om dan te vertrekken maar ik maakte haar duidelijk dat de auto er niet voor 4u zou zijn. "middag " is een rekbaar begrip, ik kan er over meespreken. En het was wel zo, 5u werd de gerepareerde auto afgeleverd. De vakantie kon beginnen en hebben dan ook Belgische frietjes met stoofvlees gaan eten.
Zaterdagmorgen 4 Juni 5u zijn we dan vertrokken richting Malindi, geen verkeer op de weg dus kon er goed doorgereden worden met als resultaat dat we om 13u in Malindi aankwamen. Een beetje moe maar voldaan ingechecked, het welkomsdrankje leeggedronken en de bagage uit de auto gehaald. Godve..... Wat zag ik? Mijn linkerachterband stond platter dan de andere. Ging de miserie nu nooit ophouden???? (gelukkiglijk was mijn kakkerij al veel beter) Kamer was dik in orde en Leen was al in haar nopjes, hier voelde ze zich op haar gemak. Snel iets gegeten en dan de leegloper laten repareren. Oef dat was ook achter de rug, hopelijk was dit het laatste ...
De rest van de dagen hebben we niets anders gedaan dan van de kamer naar het restaurant voor ontbijt, dan naar onze ligzetel onder de paraplu voor de zon en om af en toe te schuilen voor de regen. Yep, van tijd tot tijd een fikse regenbui maar 't is zeker niet koud. 's Middags uitgebreide lunch en 's avonds hetzelfde liedje.
We zijn hier echt tot rust gekomen en hebben goed bijgebabbeld wat af en toe ook eens nodig is. We hebben ons dan hier ook goed laten verwennen, nee geen details, dat is prive.
We zijn in Afrika, dwz dat we een safari moeten doen en hebben dit dan ook gedaan. Nee, niet een gewone safari om leeuwen en olifanten te spotten maar een zee-safari. Wat is dat nu weer, denken jullie al. Wel, bij laagwater ga je met een gids door het water (wel watersandalen dragen) tot aan het rif en dan kan je fauna en flora van de zee bekijken: zeesterren, zee-komkommers, zee-egel, krabben, schelpen en zoveel meer wat in de zee leeft. Echt wel boeiend om dit te zien en al die dieren te voelen kriebelen op je hand.
Buiten dit hebben we een namiddag met de auto naar Malindi city geweest, niet veel te zien (cremerie nog gesloten) maaaaaar .... Wel een bezoek gebracht aan de plaats waar Vasco Da Gama aan wal is gekomen op zijn reis naar India. Zulke plaats zou in Europa een waar bedevaartsoord zijn met veel commercie errond. Hier moet je goed zoeken om de ingang te vinden. Natuurlijk stonden er wel verkopers met hun waar en omdat ze op de auto gepast hadden, kon ik niet anders dan iets te kopen. Maar ik heb al die prullen al ... En als je dan zegt dat je in Nairobi woont, enkele woorden in het swahili brabbelt en zegt dat je de manier van zakendoen kent, letten ze wel op maar je komt er niet onderuit om iets te kopen. Nu ja voor een paar euro souveniers gekocht zodat iedereen blij is.
Voila, ons geweten was gesust, we hadden toch ook enkele toeristische uitstappen gedaan en wat bewogen buiten de vele baantjes in het zwembad. Vrijdagmorgen hebben we dan Malindi verlaten en onze terugtocht aangevat richting Nairobi. We hadden nog wel een overnachting in Tsavo West voorzien. Dit natuurpark is het grootste van Kenya en bestaat uit twee delen: oost en west. Als jullie ook een boek willen lezen dan zeker een aanrader: the men eaters from Tsavo. Het gaat over de aanleg van de spoorlijn tussen Mombasa en Uganda. Vele arbeiders zijn tijdens hun werkzaamheden aan de spoorlijn opgepeuzeld door de leeuwen van Tsavo.
Dus wat denk je dan? Je zal wel veel leeuwen te zien krijgen ... Hahahaha...
Tegen lunchtijd in het kamp aangekomen en onze tent geinspecteerd. Alles zag er netjes uit. We hadden zicht op een drinkpoel en er zouden 4 nijlpaarden ingezeten hebben. Na de lunch besloten we rustig te genieten van het uitzicht vanop ons ligbed vlak voor de tent. Wat hebben we allemaal gespot: apen, vogels, antilopen, drie olifanten die kwamen drinken, giraffe, ... Maar nog altijd geen leeuw te bespeuren. Maar ja, deze zal tegen valavond wel uit zijn pijp komen dacht ik.
Ik had toch ook zo graag eens die nijlpaarden uit het water zien komen maar die lamzakken bleven de hele namiddag in hun zwembad dobberen. Maar mijn geduld werd beloond, de zon verdween achter de horizon en daar kwamen ze een voor een uit het water. We konden dit alles van zeer nabij en goed volgen omdat we op de uitkijktoren vlak voor de waterpoel zaten. Ale, gene leeuw gezien maar wel 4 prachtige (als ze als prachtig zijn met hun log lijf en hun grote smoel) nijlpaarden.
Voor het avondeten moesten naar een ander gebouw. Nu omdat er geen omheining rond het tentenkamp was, werden we onder begeleiding van de askari (de nachtwaker) van de tent naar het restaurant gebracht en terug. Enkele keren met de zaklamp zwaaien en hij kwam je ophalen. Of ik me veiliger gevoeld heb of niet twijfel ik nog aan. Dieje gast had niet eens een stok laat staan een geweer bij. Wil ik wel eens zien als er een wild dier op ons afkwam, wat hij ging doen. Snel lopen denk ik .... Maar goed, aangezien ik dit nog kan schrijven, leef ik nog en Leen ziet er ook nog gezond uit op enkele beten na. Hey hey, muggebeten he.
's Avonds dan de tent in en eenmaal het licht uit was, toch wel een speciale ervaring, al die geluiden van de jungle en broesse te horen. 's Morgens zie je dan de sporen van de dieren vlak naast je tent. Voor dag en dauw het bed uit, zonder wassen of ontbijt de auto in, op zoek naar leeuwen. Nog altijd geen gevonden, maar niet getreurd na het ontbijt was er nog een kans. Rustig een boke geten en dan alles de auto ingeladen en terug met de kaart van het park op de schoot van Leen, wij terug op weg.
Kilometers hebben we rondgereden ... gene leeuw gezien, wel de andere dieren zoals giraffe, zebra's, olifant, antilopen en ... drie sofie's (krokodillen). En ne stomme struisvogel. Op weg naar de uitgang van het park, plotseling een struise vogel in het midden van de weg, zachtjes ernaar toe gereden maar ze ging niet uit de weg, in plaats van opzij te gaan, draaide ze zich om en begon tegen 50km/uur voor onze auto uit te lopen, kilometers aan een stuk, en hup plotseling zag ze het grote licht en met een zijsprong sprong ze van de weg af, nahijgend ons nakijkend wel raar dier achter haar gezeten had. Ale, we hadden dan geen leeuwen gezien maar toch wel andere interessante dieren, je komt niet elke dag krokodillen en nijlpaarden tegen he. Eens de uitgang gevonden, de grote baan op richting Nairobi.
In het begin ging het vrij vlot, de weg was goed, niet teveel verkeer dus de snelheid was navenant Nu weet ik bijna hoe hard een Toyota Prado gaat .... Dichter tegen Nairobi werd de weg slechter en de chauffeurs ook roekelozer, dus effe aanpassen en voorzichtig de grootstad ingereden. Van de uitgang van het park tot aan de luchthaven van Nairobi was het drie uur rijden, van de luchthaven tot in Lavington waar ik woon bijna 2uur ... Ik wist het, het was zaterdagnamiddag dus dan is iedereen op stap en bovendien kregen we nog een serieuze regenbui op ons dak. De trouwe lezers weten dat het mogelijk is om op twintig minuten van Lavington naar de luchthaven te rijden. Maar ja, we waren voor de donker terug en dat was ook al iets.
Bij aankomst alles uitgepakt, met de auto naar de carwash en voor de rest van de avond niet veel meer gedaan buiten een rustig dinneetje bij de italiaan. De vakantie zat er bijna op, zondag werd nog gebruikt om wat te winkelen maar vooral om mijne garderobe te laten nakijken. Vroeger maakte ik een lijstje met vooral chocolade, snoepjes, blikjes eten, enz maar nu is het een lijstje hemden, shorten, t-shirts, .... Kan je geen kleding kopen in Nairobi denken jullie? Jawel, keuze genoeg, ik heb maar een probleem: de keniaanse xl-maat is twee maten kleiner dan de xl-maat die ik nodig heb en groter dan xl heb ik nog niet gevonden. Maar goed, nu heeft Leen ook weer een goede reden om in Belgie te gaan shoppen.
s Avonds op tijd naar de luchthaven vertrokken, het verkeer viel mee maar een parking plaats vinden op de luchthaven was een ander paar mouwen. Een toerke rondgereden en nog niks gevonden. Normaal parkeer ik de wagen en wacht tot Leen goed en wel is ingechecked en de immigratie-dienst is gepasseerd. Ik mag dan wel niet mee binnen maar kan alles volgen door het raam buiten. Maar nu omdat ik geen parkingplaats vond, heb ik haar gewoon moeten droppen voor de deur van het luchthavengebouw en maken dat ik uit de voeten was om geen process te krijgen. Leen is al wel een ervaren Kenia-reizigster geworden dus ze wist waar ze moest gaan en wat ze moest doen maar ik zat toch met een wrang gevoel dat ik haar zomaar gedropt had. Kreeg later een SMSke dat de check-in en zo goed verlopen was dus ik kon gerust gaan slapen want maandag was het weer werkendag.
Voila curieuze neuzen, nu weten jullie ook hoe we onze vakantie doorgebracht hebben, nog een paar weekjes en dan ben ik nog eens in België, zal een drukke week worden want er is vanalles gepland.
Ik hoop nu dat alle miserie voorbij is en de komende maanden het een beetje relaxer wordt en iets minder stress zodat mijn eetverterings-fabriek een beetje rust kent en niet over zijn toeren geraakt van de stress.
Hakuna Matata!!!!
Kwaheri!!!
Marc
PS. De getoonde fotookes spreken voor zich denk ik en hoeven geen verdere uitleg.
Je zal wel veel leeuwen te zien krijgen ... Hahahaha... 
