Vrouwen,ze zijn er in alle soorten, verschillende kleuren, maten en gewichten. De mensheid soms toch o zo verkeerd, dikwijls hen het zwakke geslacht genoemd, velen tot een plaats aan het fornuis gedoemd, onterecht en slecht behandeld door velen. Nooit kan de mensheid zonder hen verder, ze zijn de diamanten van de maatschappij, want zonder de vrouw geen kinderen, zonder de kinderen geen leven. Laat ons daarom de vrouwen eren, hen behandelen zoals het hoort, hen koesteren en geven wat hen toekomt, want zonder de vrouw een man tot eenzaamheid gedoemd.
Ik hoor jullie al denken amaai da gaat niet de goede kant op met den Marc in Kenya, hij begint nu al te dichten, hij heeft last van een virus .
Wees gerust, met mij is alles prima in orde en ook met mijn verstand. De reden van de titel en het gedicht is tweeërlei: - Eerst en vooral omdat het vandaag moederdag is. Ik kan moeilijk van hieruit bloemen of iets anders sturen, vandaar dit gedicht. - Ten tweede omdat ik meer en meer bewondering begin te hebben voor de vrouw, huisvrouw en werkende vrouw. Uitleg volgt
Zoals ik eerder vermeld heb, heb ik wel hulp van een hulpje die de afwas komt doen, poetsen, de was- en de plas doet maar toch moet ik soms nog dingen zelf doen bovenop mijn werk. Sinds mijn terugkomst van België twee weken geleden heb ik een nieuwe huishoudhulp, Joel. De vorige was na het vragen van een voorschot (zo slim zijn ze wel) aan de eigenaar ervandoor gemuist zonder nog terug te keren. Of het voorval dat ik ermee gehad heb er voor iets tussen zit, weet ik niet maar allegeval hij is rebedebie. Wat was er nu precies gebeurd
Eerder had ik een doos pralines meegebracht van België en elke avond nam ik er één/twee van. Op een zekere dag kwam ik thuis van een zware werkdag en had zin in een praline, ik deed de koelkast open en geen pralines meer te bespeuren. Nochtans was ik 200% zeker dat ik ten eerste ze de vorige dag niet allemaal opgegeten had en ten tweede de doos in de koelkast had gezet. De dagen voordien had ik ook al wel gemerkt dat er soms een papiertje van een koekje in de vuilbak lag. Een koekje tot daaraan toe maar van mijn pralines moeten ze afblijven!!!
Ik dus een SMS naar de huisbaas gestuurd en gevraagd of hij s anderendaags even met Jackson kon praten en uitleggen dat dit eigenlijk niet kon. Mijn SMS was nog niet verstuurd of de huisbaas en zijn dochter stonden al aan mijn deur. Hij reageerde vrij kalm en zei op een rustige manier dat ze zoiets nog niet meegemaakt hadden maar ja this is Africa en alles kan. De dochter daarentegen verhief haar stem iets meer en stond maar de vertellen dat Jackson toch zon goede hulp was en nooit iets zou stelen en dat ik hem niet mocht, ik de pralines zelf wel had opgegeten en veel andere blabla.
Je kan het Leen vragen, ik weet verdomd goed wat er in de kasten ligt zonder er lijstjes op na te houden dus nu was ik ook zeker van mijn stuk. Tja zei ze, ik zal hem eens bellen, gelukkig gaf Jackson aan haar toe dat hij de pralines had opgegeten. Oef, mijn eer was gered. Dus een paar dagen nadien is hij het afgebold en vervangen door Joel. Tot hiertoe een toffe gast.
De huisbaas heeft, denk ik, gezegd dat ik een pietje-precies ben en dat alles kraaknetjes moet zijn. Joel heeft dit dan ook letterlijk genomen, alle kledij die nog in de slaapkamer lag (pyjama, broek voor s avonds, trainingsvest die op de stoel hing, ), elke dag was alle was die niet in de kast hing, meegenomen om te wassen. Met als gevolg na twee dagen geen pyjama meer en een reeks nog zo goed als propere kleren de was in. Verder was ik niet tevreden over het gestreken wasgoed. Echt, de hemden om te gaan werken zaten nog vol rimpels. Ik heb dit alles dan zo goed en zo kwaad uitgelegd hoe het wel moest en er zit beterschap in. Gelukkig maar
Maar af en toe strijk ik zelf nog wel een hemd of een ander kledingstuk vooraleer het aan te doen. Om daarmee terug te komen op mijn titel, ik krijg meer en meer respect voor de vrouw (al dan niet uitwerken gaand), zij moeten toch maar het huishouden runnen: wassen, strijken, winkelen, soms ook nog de administratie doen. Dus mannen onderons, vergeet af en toe je vrouwtje niet eens in de watten te leggen. Zelfs een kleine attentie kan voldoende zijn. (en als je pralines geeft, eet ze dan zelf niet op of tenminste niet allemaal )
Genoeg nu over de vrouw, anders gaan ze zich te veel opgehemeld voelen wat kan leiden tot machtsmisbruik of misbruik van de man en dat is ook niet de bedoeling.
Laat ik het eens hebben over de andere grote liefde van sommige mannen: autos. Ik rijd nu twee weken rond in mijn nieuwe auto, zoals ik al eerder vermeld mijn Toyota Prado Landcruiser TX. In het begin was het wel effe wennen aan de grootte maar een voordeel is wel dat ze je zien aankomen in het verkeer en je je plaats kan innemen in het verkeer want dat is hier altijd niet zo simpel. En de kleur is ook een voordeel, donkerblauw met getinte ruiten heeft iets weg van executive, hier rijden enkel ministers, hoge pieten, ambassadeurs, met donkere wagens. En het blijkt dat dergelijk types van wagens niet zo gauw worden tegengehouden door de politie. Zal het weten te zeggen.
Ik heb eerder al geschreven dat er eigenlijk geen regels gevolgd worden in het verkeer en dat je maar naar best vermogen rijdt en dan kan een grote auto wel een voordeel zijn. Qua parkeren gaat het ook al beter, al is het soms wel millimeter werk, zeker in de parking van het werk maar daar heb ik dan wel de hulp van onze Kenyaanse chauffeurs die een oogje in het zeil houden dat ik nergens tegen rij.
Ik heb een paar fotos van mijn karreke toegevoegd evenals wat fotos van hoe het verkeer hier is. Om een indruk te geven
Voor de rest is alles ok met mij. Een beetje te druk op het werk wat wel wat stress met zich meebrengt maar daar helpen de fitness en het golfspel dan wel mee om afwisseling te brengen. Ben twee keer mijn golf-opslag gaan oefenen dit weekend, pfff het is niet simpel maar er is beterschap, nog een maandje of twee lessen volgen en veel oefenen en dan zou ik in principe klaar moeten zijn voor mijn eerste slagen op het echte golfterrein zonder het helemaal om te ploegen.
Als jullie aan iets denken van hoe het er hier aan toe gaat of iets willen weten van Kenya zelf, laat maar weten via het ondertussen wel gekende email adres.
En vergeet niet: voor alles wat gebeurt, is een reden. Hakuna Matata!!!
) 
