Waarmee zal ik beginnen er is zoveel gebeurd de afgelopen twee weken, vooral leuke dingen.
Het zijn wel drukke weken geweest zowel op het werk als in mijn vrije tijd. Vorig weekend ben ik op golf-weekend geweest zoals ik eerder geschreven heb. Aangezien er zaterdagmorgen al gespeeld moest worden, was iedereen vrijdag namiddag vertrokken. Ik moet eerlijk zeggen, het kon niet snel genoeg vrijdagmiddag zijn. Vanzodra het werk gedaan was, nog snel langs de supermarkt gereden want er moesten nog inkopen gedaan worden want ja hoor, ons eigen potje moest gekookt worden. t Was een mooi zicht, ikke samen met mijne baas Manfred samen winkelen. Van zodra dat achter de rug was, hup de auto in en naar Naivasha.
Nu rijd ik al ongeveer een half jaar rond hier met de auto maar de verkeersreglementen (als er al zijn) ken ik nog niet allemaal. Zeker niet de snelheden op de wegen Aangezien we vrijdagnamiddag nog 9 holes wilden spelen kwestie van op te warmen, zat de snelheid er stevig in waar het kon, uiteraard met de nodige voorzichtigheid. Lap, daar had je het, juist voor we linksaf de onverharde weg moesten nemen, een politieman die me naar de kant leidde. Ik wist hoe laat het was, Het raampke open gedaan en vriendelijk goededag gezegd. De agent maakte me er op attent dat ik 112km/h gereden had waar slechts 100km/h toegelaten is, dat ik met hem mee moest komen om de formaliteiten te regelen en dat ik s maandags naar de rechtbank moest komen.
Nu moet je weten er staan nergens verkeersborden met de snelheid of enige andere regels dus je zou je kunnen afvragen hoe je het moet weten. Maar swat, geen vragen stellen of moeilijk doen. Iets anders dat je zou kunnen afvragen is hoe zij weten hoe snel je rijdt, wel ze hebben speedguns, dit zijn van die draagbare snelheidsmeters, over de juistheid gaan we ook maar niet discuteren.
Terug naar onze agent Het komt erop aan om rustig te blijven en je meest onschuldig gezicht op te zetten. Ik maakte hem duidelijk dat ik zeker niet voor de rechtbank wilde komen omdat ik moest werken, toen vroeg hij mijn rijbewijs en god weet waarom gaf ik hem mijn ID-kaart. Hij bestudeerde deze grondig en begon vragen te stellen waarom ik zoveel voornamen had. Er staat namelijk Marc J.D. Van Dingenen. En met die Van zijn de Kenianen niet vertrouwd want ze denken dat dit ook een voornaam is. Mijne reis- en huisgenoot Manfred begon het op zijn zenuwen te krijgen omdat natuurlijk de 9-holes lagen te wachten en elke minuut telde. Hij vroeg hoeveel dit zaakske moest kosten en of we het niet konden regelen, snap je wel. De agent, nog altijd even vriendelijk zei dat het 3000 Shilling en natuurlijk de rechtbank zou kosten. Toen heb ik met de tranen in mijn ogen mijn betoog gedaan, zei dat ik het accepteerde dat ik te hard reed (ontkennen heeft toch geen zin), het me spijtte, ik niet constant op mijn kilometriek zit te kijken en het verkeer in het oog hield. En nu komt het blijkbaar had mijn betoog grote indruk gemaakt op de agent, hij zei nog dat het inderdaad een grote auto was, hij mijn excuses accepteerde en hoera hoera ik mocht doorrijden zonder te betalen of rechtbank. Ik heb het verhaal achteraf nog verschillende keren gedaan en niemand kon het geloven: tegengehouden worden de politie en niet moeten betalen!! Er zijn nog eerlijke en goede mensen in de wereld.
Terug naar het weekend dus. Eens aangekomen in het golf-resort, snel alles uitgeladen, wat in de frigo moest, in de frigo gezet, golf-tenue aangedaan en nog snel de 9-holes gespeeld. Wel een leuke ervaring maar het grote werk was pas s anderendaags. Zoals reeds gezegd, moest er zelf gekookt worden; s avonds werd alles tesamen in één huis gebracht en hup de chef-koks konden aan het werk. Manfred en ik hadden alles voorzien voor pasta bolognaise dus heb ik mijn kookkunsten kunnen demonstreren. Ik dacht als het golf-spel morgen zo goed gaat lukken als mijne spaghetti, dan is alles ok. Er was maar één probleem, we waren met twee Marcen dus ging verwarring met zich mee brengen maar ook dit is opgelost, blijkbaar was iedereen overtuigd van mijn kookkunsten dat ik tot chefke omgedoopt werd, ik probeerde ze wijs te maken dat mijn tweede naam Jef (herinner J.D.) is maar blijkbaar is dit voor engelssprekenden te moeilijk om uit te spreken dus is het bij chefke gebleven. Nadien nog rustig een pintje met de andere mede-spelers en familie gedronken en dan bed in, het was al later dan verwacht.
Tja, s morgens moest er ontbijt gemaakt worden dus om de andere bewoners niet te vroeg wakker te maken, den deze op kousevoeten engels ontbijt gemaakt: worstjes, bonen, eieren, toast, thee, We zouden het nodig hebben.
En toen begon het spel ik zag precies terug een groep wielertoeristen voor mij juist voor de start van een grote rit. Er moest ook ingeschreven worden, je krijgt een score-kaart mee, iedereen staat te stretchen, wat te prullen aan zijn materiaal. En klokslag 9 werd de eerste bal van de tee afgeslagen, we waren vertrokken. Ik moet zeggen, in het begin ging het wat stroef maar later lukte het wel. Ik had het geluk een goede caddie (dit is de arme man/vrouw die de golftas overal moet meezeulen en de verloren balletjes moet gaan zoeken) te hebben die me toch wat tips gaf. Na 4u spelen en 10km gewandeld te hebben, zaten de 18 holes er op. Dus diegene zeggen dat golf geen sport is nodig ik uit om eens mee te gaan, ge moet nog niet eens balletjes kloppen, meegaan is al voldoende
En ja, na het spel, hetzelfde liedje bij als bij de toeristen, discussie over de handicap, de punten, (bij de toeristen was het dan gemiddelde snelheid, stijgingspercentage, hartslag, ). Na alle scrores bekeken te hebben, werd de handicap bij sommige bijgesteld (wat uiteraard tot discussie leidde) en de teams voor de volgende dag samengesteld. Ik ga niet alle golfregels hier uitleggen, ten eerste ken ik ze nog niet allemaal en ten tweede, t zijn er veel te veel. Als je meer wil weten, surf maar eens naar http://www.abc-van-golf.nl/
Na het nodige vocht bijgevuld te hebben, ja echt t was snikheet heet: 30°, moet er natuurlijk bijgetankt worden, was iedereen vrij. Ik heb dan rustig wat aan het zwembad gelegen en genoten van de natuur en de rust.
s Avonds was er een braai voorzien. Dit is het zuid-afrikaans voor barbecue. Dus iedereen zijn meegebracht vlees werd gebraden en alles werd gedeeld. Nadien was het party, hier kan/mag ik nog niet teveel over vertellen want ik moet eerst nog met de andere golf-makkers afspreken wat mag gepubliceerd worden en wat niet. Maar t was leuk!
De dag nadien opnieuw 18 holes gespeeld, ingepakt en terug naar Nairobi gereden zonder tegengehouden te worden door de politie. Voila, het golfweekend zat erop. Het was leuk, nog wat kunnen leren maar zal nog veel moeten spelen om tot een redelijk niveau te komen maar oefening baart kunst en de andere golfers zeiden dat ik het nog niet zo slecht gedaan had om voor de eerste keer op een echt terrein te spelen. Dus dat zat goed.
En dan begon de drukke werkweek, veel bezoekers, veel vergaderingen met de klant dus mijn loopprogramma effe on hold gezet. Er waren dagen bij dat ik al om 8u s morgens bij de klant zat, maar ja niet zeuren, t is mijn werk.
Maar na het vermoeiende golf-weekend en de drukke werkweek was op het einde van de week mijn kaarske uit. En hupsake, t was weeral weekend. Ik had voor nieuwjaar mijn belofte gemaakt dat ik na het golfweekend de weekends nadien mee ging spelen. En belofte maakt schuld, dus zaterdag nog wat gaan oefenen op mijn zwakken punten en hou je vast, nu komt het Zondagmorgen, vandaag dus, om 6u uit bed om om 7u30 op de eerste golf-tee te staan. Jawel, om 6u s morgens goe zot zulde zeggen maar je moet het eens doen, het is echt genieten, wandelen in de natuur, de vogeltjes horen fluiten, enz. En jaja, soms eens goed vloeken omdat de bal toch niet gaat waar je wil of je er compleet naast slaat.
Voor de rest is het al februari, de tijd gaat snel. En om jullie nog eens waterachtig te maken, t zonneke schijnt hier nog altijd met overdag zon 30°. Heerlijk om s morgens naar het werk te rijden met het dak open.
En moeder, als ge dit leest (en ik weet dat ge dat doet) alvast een gelukkige verjaardag gewenst!!!
Aangezien het meeste over golf ging, sluit ik nu eens af met enkele golf-waarheden:
Golf is zoals kunst, het is onmogelijk perfect te zijn.
We ergeren ons niet aan een slechte slag maar wel aan een domme slag. Soms is het moeilijk om het onderscheid te kennen.
mijn betoog gedaan, zei dat ik het accepteerde dat ik te hard reed (ontkennen heeft toch geen zin), het me spijtte, ik niet constant op mijn kilometriek zit te kijken en het verkeer in het oog hield. 
Maar t was leuk! 
