In Europa is er voor alles een week of een dag Dag van de klant, week van de frit,
Wel, vorige week was het hier de week van den elentriek. Nee denk nu niet dat ik voor 5000 KES gratis elektriciteit gekregen heb. Het begon op zondag, elektriciteit op en af Het gebeurd nu wel meer en als dit overdag is heb ik daar geen probleem mee maar s avonds is het iets anders. Normaal gezien moet de generator dan wel opspringen maar dit gebeurde ook niet. Niet gepanikeerd, ik heb overal wel pillampen liggen dus kon ik wel verder, binnen een paar uur zal het wel in orde zijn dacht ik.
Ja , dag Jan, niks van s morgens nog altijd niks. Ik moest toch gaan werken dus dat was geen probleem, s avonds zou het wel opgelost zijn. Nu weet ik al dat als ik de vriezer dicht hou alles wat er in zit niet snel ontdooid. Maandag werkte de generator af en toe dus dat was al iets. Dinsdag s avonds als ik terug kwam van het werk, had ik een voorgevoel, er zou nog iets niet in orde zijn En ja hoor mijn voorgevoel was juist, ik zag wel licht branden op de oprit maar toen ik binnen kwam en de radio wou opzetten kwam er geen noot muziek uit. Das raar dacht ik, het licht werkt en de radio niet. Dan alles anders gechecked en alles werkte behalve de radio en de koelkast incl. vriezer.
Pfff wat was dat nu weer alles eens nagekeken want met mijn super-kuiser in huis weet je nooit. Kon niks vinden, probleem is dat de zekeringen van mijn huis niet bij mij staan maar in het hoofd-huis. Ik was al eens buiten gaan kijken maar niemand te vinden. Ik moest nog weg dus ik vertelde de poort-wachter wat het probleem was. Hij zei doodleuk dat de elektriciteit in orde was maar ik zei van niet en dat er enkele zaken niet werkte in huis. En nu komt het Hij zei doodleuk dat hij de generator wel bij zou opzetten dan was er meer elektriciteit en dan zou alles wel werken. Keniaanse logica Ik ben tot mijn 24 naar school geweest en weet toch het een en ander van dat soort zaken maar dit had ik nooit geleerd. Misschien te lang naar school geweest.
Woensdagmorgen heb ik gelukkiglijk de klusjesman gevonden en die heeft het probleem opgelost. Door al dat op en af geschakel tussen het net en de generator was er een zekering afgesprongen. Alé, eind goed al goed en mijn vlees is nog intact.
Ik zei al dat ik dinsdagavond weg moest, het was voor de eerste keer een bijeenkomst van alle Belgen in Kenya. Het was een initiatief van de nieuwe ambassadeur, een simpatieke gast. En waar kan je dat beter doen dan in den Black Diamond, DE belgische bar bij uitstek. Leuk om eens landgenoten te zien en mee kennis te maken. In totaal leven er zon 200 Belgen in Kenya en werkzaam in verschillende industrieën. Het was een geslaagde avond en zal zeker om de 6 tot 8 weken herhaald worden.
Ook 21 juli wordt gevierd, de ambassadeur nodigt iedereen uit op de ambassade voor een hapje en een drankje. De Black Diamond guys gaan voor de catering zorgen. Denk dat ik die dag een taxi ga nemen voor de veiligheid . want er zal Duvel, Leffe, Stella, zijn. De Belgische frituur wordt voor één dag gesloten en de hele inboedel wordt verhuisd naar de ambassade zodat er ook Belgische fritjes met mayonaise, andalouse, . kan worden geserveerd. En niet te vergeten het superlekkere Keniaanse Belgisch stoofvlees. Hmmm krijg er honger van. Zal jullie wel laten weten hoe het geweest is.
Tijdens het vorig weekend was het shopping, man nog nooit heb ik zolang voor een parkeerplaats moeten zoeken, ben wel een uur bezig geweest en heb van colere mijn auto maar ergens neergeplant; De security guys keken maar raar maar die kennen me al.
Het was het begin van de maand, lonen gestort en hupsakee alle Kenianen, indiërs, pakistanen, chinezen, Belgen, Hollanders en ik weet niet wie nog allemaal de baan op om het geld op te doen. Zaterdag mijn weelderige haardos nog laten bijknippen en ik was klaar voor de golf op zondag.
Man man man misere op zondag mijn eerste tee-shot al direct een bal kwijt de rest van het spel was ook een drama. Gelukkig was ik niet, ik had er zo naar uitgekeken om nog eens goed te spelen en dan dit, zou het aan mijn korte haren gelegen hebben? Samson verloor ook zijn kracht toen zijn lange manen geknipt werden . De rest van de zondag was ik dan ook niet in de beste stemming en heb me dan maar verder verveeld. Gebeurt niet dikwijls maar voor alles is een eerste keer. Hopelijk zou het dit weekend beter gaan. Heb wel een drukke werkweek achter de rug maar laat ons het beste hopen. De NSN Open Vipingo Ryder Cup komt dichterbij dus moet er nog wat geoefend worden.
Juist nog iets Hier moet je jaarlijks je rijbewijs laten vernieuwen. Het mijne vervalt op 11 juli dus ik had al in mijn agenda twee weken op voorhand gepland om dit te laten vernieuwen. Ik had gevraagd aan James (onze hulp qua documenten) of hij hier voor kom zorgen zodat ik geen tijd moest verspelen met uren in de wachtrij te gaan staan. Dit was geen probleem zei hij maar het was nog veel te vroeg om dit te laten vernieuwen. Een dag of twee voor de vervaldag was tijd genoeg. Tijd genoeg weet je wel Ok, ik was er wel niet gerust in maar vertrouwde op James. Donderdag James op pad met mijn rijbewijs, in de namiddag kreeg ik telefoon en hij vertelde mij dat er een probleem was om de betreffende instantie geen receipts (bewijs van betaling) meer had en dus de verlenging niet kon plaatsvinden. Ik zei nog dat ik geen receipt moest hebben als het maar verlengd zou worden. Maar nee, dat gaat niet, er moet een officieel bewijs van betaling meegeleverd worden. Dus wat moest ik nu doen dan maar zonder rijbewijs rondrijden en vrijdag opnieuw proberen of maandag of Wie weet hoe lang het gaat duren eer de nieuwe lading receipts er zal zijn Volgens James is er geen probleem als de politie mij tegen houdt, dan moest ik hem maar bellen en dan komt hij wel met mijn rijbewijs om het aan de politie te tonen. Ik heb voor alle veiligheid toch maar mijn internationaal rijbewijs in de auto gelegd, ben ik toch iets geruster. Ben eens benieuwd
Dit weekend is het rustig geweest. Uiteraard op zaterdag om 6u het bed uit want er moest geoefend worden na het disaster van vorige week. Bij een temperatuur van 11°C toch maar best een trui aangedaan om de spieren warm te houden. Heeft het nu daar aangelegen of wat maar ik speelde als nooit tevoren. Gaf me wel moed voor zondag want dan moest er gespeeld worden op de golfcourse van Muthaiga, dit is het terrein waar de Kenian Open gespeeld werd enkele weken geleden dus je kan wel zeggen een terrein voor profis.
En hoera hoera, weer goed gespeeld, het vertrouwen is er weer. Voor de rest niet veel gedaan buiten Tour de France gekeken en getwitterd met Andre Meganck van de TV.
Voila, het weekend zit er weer op, morgen terug naar het werk, t Zal hopelijk wel iets rustiger zijn dan de afgelopen weken. We zien wel.
t Is lang geleden, we gaan nog eens een kwiske doen. Ik ga ook enkele fotos laten zien en wie kan raden uit welk land dit gerecht/gerechten (niet de rozen) komt en weet te zeggen wat het is, wint een prijs die ik in augustus mee naar België zal brengen. Antwoorden te sturen naar het email adres thuis. Sorry vrouwtje, gij moogt deze keer niet mee doen want je hebt inside information. En gij krijgt sowieso een prijs.
Bewaar niets voor een speciale gelegenheid, iedere dag dat je leeft is een speciale gelegenheid. Hakuna Matata
Eind juni hier zit ik met een dikke fleeze aan. En dan te weten dat het in België hoog zomer is.
Hier in Kenya en omdat Nairobi in het zuidelijk halfrond ligt, is de winter aangebroken. Dit wil zeggen dat het een pakske kouder wordt en ik begin al stilaan een keniaan te worden want 15° Celsius is voor mij ook al koud.
Nog 6 dagen en dan is de eerste helft van het jaar voorbij. Is dit nu zo speciaal zal je zeggen? Eigenlijk wel want ik hoop dat de tweede helft een beetje positiever zal zijn. Van Januari tot nu was het precies alleen maar kommer en kwel. Zoals de laatste dagen
Maandag kreeg ik een telefoontje van Leen met veel gesnotter en gesnik Blijkbaar had Jos tijdens een weekendje in Duitsland een fietsongeluk gehad en lag nu in het ziekenhuis in Duitsland. Dit zijn dan van die momenten dat je denkt, godverdomme, miljaardeju, was ik nu maar thuis. (sorry voor mijn worden maar soms eens goed vloeken kan deugd doen) Die van hierboven hoort het wel niet graag maar dat kan me op die moment niet veel schelen, Hij zorgt er toch ook niet voor dat dit allemaal niet gebeurd Maar goed, een wijsheid dat ik geleerd heb van een keniaansie vriend is everything happens for a reason and for every problem is a solution
Met die wijsheid indachtig, trachten Leen gerust te stellen dat het allemaal wel in orde komt en dat hij beter in een Duits ziekenhuis kan zijn. Ik kan het weten, werk al jaren met Duitsers, die lachen er niet mee, de Deutsche Grundligheid weet je wel
Sinds hij eens 8u in een vliegtuig gezeten heeft, heeft Jos de smaak te pakken van vliegen want in plaats van met een ziekenwagen werd hij met de helicopter naar het ziekenhuis gebracht. Nu ja als je kan kiezen, zou ik ook een helicopter verkiezen, alle grote sterren laten zich verplaatsen met een heli dus
Om in de ziekensfeer te blijven begin van de week kreeg ik een onbekend telefoontje normaal neem ik zulke telefoons niet op, de meeste die mij kennen hun naam staat in mijn telefoonboek. Nu om één of de andere reden (voorgevoel zeker) nam ik toch op Het was mijne student van Kibera, met veel vragen en na veel horten en stoten wist ik wat er gaande was, zijn moeder Mama Linda was ziek en had last met ademen. Veel kon ik niet doen, t was al avond en als het donker is rijd ik niet naar Kibera. Dus via MPESA wat geld naar haar telefoon gestuurd zodat de zoon medicatie kon gaan halen. Blijkbaar had ze last van astma en had ze een puffer nodig.
Weer een mensenleven gered denk je dan want ik zou niet weten wat er zou gebeuren als ze die medicatie niet zou kunnen kopen hebben.
Met mij is alles in orde, enkel een drukke week gehad omdat het einde van de eerste jaarhelft nadert en de cijfers moeten gehaald worden, dus nog een tandje bijgestoken en hoera hoera met nog één week te gaan is het mij gelukt om alle geplande contracten binnen te halen. Nu nog twee maanden wachten wat de bonus gaat zijn (verwacht niet teveel maar alle beetjes zijn meegenomen)
Dit bracht met zich mee dat ik elke avond redelijk vroeg in bed lag maar telkens een goede nachtrust gehad heb. Na de balans opgemaakt te hebben, heb ik mezelf donderdagavond dan ook getrakteerd met een Duveltje. t Was lang geleden en iedereen in den BD was dan ook blij deze goede brave ziel terug te zien.
Dit wil niet zeggen dat ik nu op mijn lauweren kan rusten want de volgende maanden moet er ook nog gepresteerd worden, niet alleen op het werk maar ook op sportief vlak.
Voor sommige begint het al in het weekend, t is namelijk de Lewa marathon. Initieel had ikook ingeschreven maar enkele weken geleden heb ik m ijn training eens bekeken en wijselijk besloten om niet mee te lopen dit jaar. Te weinig training zou mijn lichaam teveel uitputten en dan heb ik er ook geen plezier aan.
Maar ik moet nog wel op ander gebied trainen eind juli, net voor ik naar België kom, is er een vierdaags golf tornooi gepland. Tornooi is veel gezegd want het is enkel met 6 collegas. Ga maar eens kijken naar http://www.vipingoridge.com/golf dan weet je wat me te wachten staat. Dus nog veel oefenen want ik wil niet als laatste eindigen.
Ik ben op goede weg, mijn laatste twee spelen waren in orde dus zal zien wat de toekomst brengt. Stilaan draag ik mijn trui ook tijdens de golf want bv vorige zondag was het slechts 12° C s morgens en dat is toch wel berekoud hé.
Maar niet getreurd , de tijd gaat snel dus zal het ook snel terug zomer zijn en dan gaan we naar nee zeg ik nog niet. Horen jullie later wel.
Voila, een korter verhaal dan vorige keer maar hopelijk toch interessant om lezen voor jullie.
Dus laat alle miserie nu voorgoed voorbij zijn zodat de volgende artikels enkel positief nieuws bevatten.
En naar goede gewoonte een waarheid die wel toepasselijk is Sometimes things have to get worse before they can get better.
Hier zijn we weer ... Ja ik weet het, de vorige blogs waren niet zo'n goed nieuws maar 't leven is niet altijd rozegeur en maneschijn. En spijtig genoeg moet ik nog effe verdergaan op dezelfde toon.
Na mijn ongeluk had ik een vervangwagen gekregen, niet dat ik er niet blij mee was maar de kwaliteit was navenant. Tot zaterdag 28/5/2011 ging alles redelijk goed, 't was wel niet de Prado maar ik kon mij verplaatsen. Ondertussen was de discussie gestart tussen de verzekeringen en zolang dat dit niet in orde was kon er niet gewerkt worden aan de auto. Dus de kans dat ik met mijn eigen auto op vakantie kon vertrekken werd kleiner en kleiner. Maar ja, een X-trail is niet de slechtste wagen en we zouden er wel een aantal uurtjes langer over doen maar we konden op vakantie.
Tot die bewuste zaterdag avond ... Ik kwam terug van de kapper en was op weg naar de woning. Plotseling viel alles uit en kon de wagen niet meer besturen. Wa nu gedaan? Er begonnen ook allerlei lampjes te branden.
Rustig blijven Marc dacht ik, effe wat geprutst met de contactsleutel en hup de auto deed het weer. Een lampje van de motor bleef branden, 't was wel geen rood maar toch, ik was niet gerust. Eens veilig geparkeerd, nam ik de handleiding van de auto, shit, alles in het japans.
Dan dus maar voorzichtig naar de woonplaats gereden. Daar de nodige telefoontjes gedaan en hoera die van de AA (Keniaanse VAB) gingen komen. Ik wist niet of ik blij kon zijn of niet, ik ken die gasten en die zijn juist goed voor een band te vervangen en water voor de sproeier bij te gieten. Maar ja, ik zou wel zien wat het wordt. Een half uurtje later was hij er, loerde 2sec naar de auto en zei dat hij er niks kon aan doen. (mijn vermoeden was dus juist) de auto moest naar een diagnostic center. Hem maar gevolgd naar een plaats die ik weet niet hoe te omschreven maar mij leek het meer op een autokerkhof dan een garage. Maar goed, de persoon die naar mijn auto keek gaf me wat vertrouwen en had ook het nodige gereedschap om een diagnose te stellen: er was iets met de sensoren van de krukas en nog veel blabla waar ik geen jota van verstond. Conclusie: auto kon niet repareerd worden en ik was 3500 shilling armer.
Gedurende dat weekend was het stilvallen nog een paar keer gebeurd en je kan al raden hoe ik me voelde met de gedachte met die auto naar Mombasa te rijden ....
Maandag 30/5/2011 op de bureau met Jacob gesproken dat dit niet kon maar ja veel kon hij ook niet doen. Ik kon niet teveel van mijn oren maken want hij probeerde nog altijd mijn auto klaar te krijgen tegen het volgende weekend. De tuc-tuc (zo noemde ik ondertussen mijn vervangwagen) ging die dinsdag nog binnen voor nazicht maar ja een krukas vervangen doe je niet op een dag.
Ik was ook al beginnen denken aan alternatieven: auto huren maar dat kost ook een flinke duit, vliegen naar Mombasa maar dan hadden we geen auto om naar het Tsavo-park te gaan waar we ook een nacht verblijven tijdens de terugtocht, .... Pfff niet gemakkelijk om te beslissen. Dinsdagnamiddag, Jacob liet me weten dat er een kans bestond dat mijn Prado vrijdagmiddag klaar zou zijn. Doeme, waarom niet donderdagavond want we hadden gepland om vrijdagmorgen te vertrekken ...
Zelf had ik al beslist dat wanneer de auto klaar zou zijn op vrijdag 3/6, ik best wel een dag later wou vertrekken. Liever een dag later met een goede auto vertrekken dan het gevaar lopen met de tuc-tuc en Mombasa niet halen... Maar hoe ging ik dat uitleggen aan Leen? Ze zat zo uit te kijken naar onze vakantie samen ... Afspraak met Jacob was dat we donderdagmorgen de stand van zaken zouden bekijken en dan beslissen. Al die stress bracht nog mee dat ik de serieuze kakkerij kreeg, dat kon er nog maar bij.
Niet getreurd, stilaan komt het goede nieuws ... Woensdag 1 Juni was een feestdag in Kenya dus kon er nog golf gespeeld worden. Geloof het of niet, ik heb mijn beste ronde ooit gespeeld, geeft vertrouwen voor de toekomst.
Die woensdagavond voorzichtig naar de luchthaven gereden om Leen op te halen, gelukkig niet teveel vertraging en yiepie daar was ze dan!!! Eindelijk de knuffel waar ik zolang naar verlangde. In de auto heb ik haar de hele situatie uitgelegd en natuurlijk begreep ze dat dit niet kon, zeker toen we nog een keer waren stil gevallen.
Donderdagmorgen, Jacob gebeld en hij bevestigde dat de auto klaar was vrijdagnamiddag. Beslissing was genomen, we zouden zaterdagmorgen 4 Juni vertrekken, vroeg in de morgen en dan zouden we nog iets van onze dag hebben.
Donderdag en vrijdag waren rustige dagen. Leen had gesuggereerd als de auto vrijdagmiddag klaar zou zijn om dan te vertrekken maar ik maakte haar duidelijk dat de auto er niet voor 4u zou zijn. "middag " is een rekbaar begrip, ik kan er over meespreken. En het was wel zo, 5u werd de gerepareerde auto afgeleverd. De vakantie kon beginnen en hebben dan ook Belgische frietjes met stoofvlees gaan eten.
Zaterdagmorgen 4 Juni 5u zijn we dan vertrokken richting Malindi, geen verkeer op de weg dus kon er goed doorgereden worden met als resultaat dat we om 13u in Malindi aankwamen. Een beetje moe maar voldaan ingechecked, het welkomsdrankje leeggedronken en de bagage uit de auto gehaald. Godve..... Wat zag ik? Mijn linkerachterband stond platter dan de andere. Ging de miserie nu nooit ophouden???? (gelukkiglijk was mijn kakkerij al veel beter) Kamer was dik in orde en Leen was al in haar nopjes, hier voelde ze zich op haar gemak. Snel iets gegeten en dan de leegloper laten repareren. Oef dat was ook achter de rug, hopelijk was dit het laatste ...
De rest van de dagen hebben we niets anders gedaan dan van de kamer naar het restaurant voor ontbijt, dan naar onze ligzetel onder de paraplu voor de zon en om af en toe te schuilen voor de regen. Yep, van tijd tot tijd een fikse regenbui maar 't is zeker niet koud. 's Middags uitgebreide lunch en 's avonds hetzelfde liedje.
We zijn hier echt tot rust gekomen en hebben goed bijgebabbeld wat af en toe ook eens nodig is. We hebben ons dan hier ook goed laten verwennen, nee geen details, dat is prive.
We zijn in Afrika, dwz dat we een safari moeten doen en hebben dit dan ook gedaan. Nee, niet een gewone safari om leeuwen en olifanten te spotten maar een zee-safari. Wat is dat nu weer, denken jullie al. Wel, bij laagwater ga je met een gids door het water (wel watersandalen dragen) tot aan het rif en dan kan je fauna en flora van de zee bekijken: zeesterren, zee-komkommers, zee-egel, krabben, schelpen en zoveel meer wat in de zee leeft. Echt wel boeiend om dit te zien en al die dieren te voelen kriebelen op je hand.
Buiten dit hebben we een namiddag met de auto naar Malindi city geweest, niet veel te zien (cremerie nog gesloten) maaaaaar .... Wel een bezoek gebracht aan de plaats waar Vasco Da Gama aan wal is gekomen op zijn reis naar India. Zulke plaats zou in Europa een waar bedevaartsoord zijn met veel commercie errond. Hier moet je goed zoeken om de ingang te vinden. Natuurlijk stonden er wel verkopers met hun waar en omdat ze op de auto gepast hadden, kon ik niet anders dan iets te kopen. Maar ik heb al die prullen al ... En als je dan zegt dat je in Nairobi woont, enkele woorden in het swahili brabbelt en zegt dat je de manier van zakendoen kent, letten ze wel op maar je komt er niet onderuit om iets te kopen. Nu ja voor een paar euro souveniers gekocht zodat iedereen blij is.
Voila, ons geweten was gesust, we hadden toch ook enkele toeristische uitstappen gedaan en wat bewogen buiten de vele baantjes in het zwembad. Vrijdagmorgen hebben we dan Malindi verlaten en onze terugtocht aangevat richting Nairobi. We hadden nog wel een overnachting in Tsavo West voorzien. Dit natuurpark is het grootste van Kenya en bestaat uit twee delen: oost en west. Als jullie ook een boek willen lezen dan zeker een aanrader: the men eaters from Tsavo. Het gaat over de aanleg van de spoorlijn tussen Mombasa en Uganda. Vele arbeiders zijn tijdens hun werkzaamheden aan de spoorlijn opgepeuzeld door de leeuwen van Tsavo.
Dus wat denk je dan? Je zal wel veel leeuwen te zien krijgen ... Hahahaha...
Tegen lunchtijd in het kamp aangekomen en onze tent geinspecteerd. Alles zag er netjes uit. We hadden zicht op een drinkpoel en er zouden 4 nijlpaarden ingezeten hebben. Na de lunch besloten we rustig te genieten van het uitzicht vanop ons ligbed vlak voor de tent. Wat hebben we allemaal gespot: apen, vogels, antilopen, drie olifanten die kwamen drinken, giraffe, ... Maar nog altijd geen leeuw te bespeuren. Maar ja, deze zal tegen valavond wel uit zijn pijp komen dacht ik.
Ik had toch ook zo graag eens die nijlpaarden uit het water zien komen maar die lamzakken bleven de hele namiddag in hun zwembad dobberen. Maar mijn geduld werd beloond, de zon verdween achter de horizon en daar kwamen ze een voor een uit het water. We konden dit alles van zeer nabij en goed volgen omdat we op de uitkijktoren vlak voor de waterpoel zaten. Ale, gene leeuw gezien maar wel 4 prachtige (als ze als prachtig zijn met hun log lijf en hun grote smoel) nijlpaarden.
Voor het avondeten moesten naar een ander gebouw. Nu omdat er geen omheining rond het tentenkamp was, werden we onder begeleiding van de askari (de nachtwaker) van de tent naar het restaurant gebracht en terug. Enkele keren met de zaklamp zwaaien en hij kwam je ophalen. Of ik me veiliger gevoeld heb of niet twijfel ik nog aan. Dieje gast had niet eens een stok laat staan een geweer bij. Wil ik wel eens zien als er een wild dier op ons afkwam, wat hij ging doen. Snel lopen denk ik .... Maar goed, aangezien ik dit nog kan schrijven, leef ik nog en Leen ziet er ook nog gezond uit op enkele beten na. Hey hey, muggebeten he.
's Avonds dan de tent in en eenmaal het licht uit was, toch wel een speciale ervaring, al die geluiden van de jungle en broesse te horen. 's Morgens zie je dan de sporen van de dieren vlak naast je tent. Voor dag en dauw het bed uit, zonder wassen of ontbijt de auto in, op zoek naar leeuwen. Nog altijd geen gevonden, maar niet getreurd na het ontbijt was er nog een kans. Rustig een boke geten en dan alles de auto ingeladen en terug met de kaart van het park op de schoot van Leen, wij terug op weg.
Kilometers hebben we rondgereden ... gene leeuw gezien, wel de andere dieren zoals giraffe, zebra's, olifant, antilopen en ... drie sofie's (krokodillen). En ne stomme struisvogel. Op weg naar de uitgang van het park, plotseling een struise vogel in het midden van de weg, zachtjes ernaar toe gereden maar ze ging niet uit de weg, in plaats van opzij te gaan, draaide ze zich om en begon tegen 50km/uur voor onze auto uit te lopen, kilometers aan een stuk, en hup plotseling zag ze het grote licht en met een zijsprong sprong ze van de weg af, nahijgend ons nakijkend wel raar dier achter haar gezeten had. Ale, we hadden dan geen leeuwen gezien maar toch wel andere interessante dieren, je komt niet elke dag krokodillen en nijlpaarden tegen he. Eens de uitgang gevonden, de grote baan op richting Nairobi.
In het begin ging het vrij vlot, de weg was goed, niet teveel verkeer dus de snelheid was navenant Nu weet ik bijna hoe hard een Toyota Prado gaat .... Dichter tegen Nairobi werd de weg slechter en de chauffeurs ook roekelozer, dus effe aanpassen en voorzichtig de grootstad ingereden. Van de uitgang van het park tot aan de luchthaven van Nairobi was het drie uur rijden, van de luchthaven tot in Lavington waar ik woon bijna 2uur ... Ik wist het, het was zaterdagnamiddag dus dan is iedereen op stap en bovendien kregen we nog een serieuze regenbui op ons dak. De trouwe lezers weten dat het mogelijk is om op twintig minuten van Lavington naar de luchthaven te rijden. Maar ja, we waren voor de donker terug en dat was ook al iets.
Bij aankomst alles uitgepakt, met de auto naar de carwash en voor de rest van de avond niet veel meer gedaan buiten een rustig dinneetje bij de italiaan. De vakantie zat er bijna op, zondag werd nog gebruikt om wat te winkelen maar vooral om mijne garderobe te laten nakijken. Vroeger maakte ik een lijstje met vooral chocolade, snoepjes, blikjes eten, enz maar nu is het een lijstje hemden, shorten, t-shirts, .... Kan je geen kleding kopen in Nairobi denken jullie? Jawel, keuze genoeg, ik heb maar een probleem: de keniaanse xl-maat is twee maten kleiner dan de xl-maat die ik nodig heb en groter dan xl heb ik nog niet gevonden. Maar goed, nu heeft Leen ook weer een goede reden om in Belgie te gaan shoppen.
s Avonds op tijd naar de luchthaven vertrokken, het verkeer viel mee maar een parking plaats vinden op de luchthaven was een ander paar mouwen. Een toerke rondgereden en nog niks gevonden. Normaal parkeer ik de wagen en wacht tot Leen goed en wel is ingechecked en de immigratie-dienst is gepasseerd. Ik mag dan wel niet mee binnen maar kan alles volgen door het raam buiten. Maar nu omdat ik geen parkingplaats vond, heb ik haar gewoon moeten droppen voor de deur van het luchthavengebouw en maken dat ik uit de voeten was om geen process te krijgen. Leen is al wel een ervaren Kenia-reizigster geworden dus ze wist waar ze moest gaan en wat ze moest doen maar ik zat toch met een wrang gevoel dat ik haar zomaar gedropt had. Kreeg later een SMSke dat de check-in en zo goed verlopen was dus ik kon gerust gaan slapen want maandag was het weer werkendag.
Voila curieuze neuzen, nu weten jullie ook hoe we onze vakantie doorgebracht hebben, nog een paar weekjes en dan ben ik nog eens in België, zal een drukke week worden want er is vanalles gepland.
Ik hoop nu dat alle miserie voorbij is en de komende maanden het een beetje relaxer wordt en iets minder stress zodat mijn eetverterings-fabriek een beetje rust kent en niet over zijn toeren geraakt van de stress.
Hakuna Matata!!!!
Kwaheri!!!
Marc
PS. De getoonde fotookes spreken voor zich denk ik en hoeven geen verdere uitleg.
Amaai, het was me het weekje wel Als je de titel leest, kan je je afvragen wat er nu weer gebeurd is. Jullie kunnen wel denken dat van mij een hoek af is maar deze keer was het iets anders.
Vorige week was mijn weekje niet, voelde me niet goed in mijn vel en had teveel zorgen. Daar kwam nog bij dat we vrijdagnamiddag (verplicht) golf gingen spelen en daar hebben we meer moeten wachten dan spelen zodat de frustratie alleen maar groter werd ipv van te ontspannen.
Zaterdagmorgen moest ik om 10u00 op de golfklub zijn voor een interview om aanvaard te worden als lid van de golfklub zodat ik officieel mijn handicap zou krijgen. Nee, daar komt de titel niet van, ik ben niet gehandicapt omdat er een hoek af is, alles verliep vlot en ik ben nu officieel lid van de Sigona Golf klub.
In de namiddag heb ik een vriend van een collega helpen verhuizen, het deed nog eens deugd om wat fysieke arbeid te doen. Eerst de auto volladen en dan alles naar de vijfde verdieping brengen. Man, die kenianen zijn sterke mensen, ook de meubels moesten naar boven via de trap (er was geen lift) en ene gast droeg doodleuk een kookfornuis op zijn rug vijf verdiepingen hoog s Avonds was ik moe maar had een goed gevoel, de stress van de vorige week was voorbij en ik zag er naar uit om zondag relaxed golf te gaan spelen.
Dus zondag morgen op tijd opgestaan zodat ik op tijd kon vertrekken, ik zag het helemaal zitten totdat ik een zatte chauffeur tegenkwam die een rondpunt langs de verkeerde kant wou nemen
Inderdaad, ik heb een ongeluk gehad met de auto en wat voor één toen ik vertrok was ik nog aan het denken hoe ik zou rijden om het makkelijkst de golfcourse te bereiken. Normaal neem ik deze weg niet maar er was weinig verkeer dus ik dacht van recht-toe-recht-aan te rijden. Ook die zatlap dacht er zo over , ik reed aan de juiste kant van de weg, nam het rondpunt zoals het hoorde maar die andere gast dacht er anders over en schrok zich een buld toen hij opeens een grote Prado voor zich zag opduiken. Totaal verrast, reed hij tegen vrij hoge snelheid op me in en stak voor een groot deel onder mijn rechtervoorbumper. Ik kon niet uitwijken en hij is ook geen millimeter uitgeweken dus knal erop Begrijp je nu waar een hoek af is ??
Dat was nog niet alles, ik stap uiteraard uit de auto om de schade te bekijken en nog geen 30s later komt me iemand vertellen dat er iemand in mijn auto zat, ik zei doodleuk, nee nee dat kan niet, ik was alleen. Nogmaals herhaalde de persoon dat ik mijn auto moest vastmaken omdat er iemand in zat; Ik deed mijn deur terug open en zag dat mijn GSM ribedebie was
Inderaad, terwijl ik uit de auto stapte, heeft er iemand langs de andere kant de deur open gedaan en mijn GSM weggerist en dat onder de ogen van vele omstaanders. Ge moet maar durven. Nog een geluk dat ze niet begonnen zijn met mijn spiegels en andere dingen los te vijzen van de auto.
Jajaja, da gebeurt hier ook onlangs nog gehoord een vrouw had een ongeluk en terwijl ze stond te wachten, kwamen er jonge gasten en begonnen de spiegels er af te vijzen. Alles is wel gemerkt maar toch daar sta je dan.
Een andere tactiek dat ze toe passen vooral als je met de raam open rijdt en staat te wachten in de file, is dat ze langs komen met in hun handen een hoop stront. (ja echt) Dan vragen ze geld en als je het niet geeft, smijten ze het boeltje naar binnen. Ofwel smeren ze de spiegels in en beginnen ze los te vijzen. Raam sluiten heeft geen zin want tegen dat het raam dicht is, lig de str al binnen. Dus, ik rij NOOIT met de ramen open in de stad.
Terug naar zondag Daar stond ik dan, zonder GSM en met een kapotte auto. Jullie weten het of niet, maar onder zulke omstandigheden kan ik redelijk kalm blijven en de situatie overzien. De andere chauffeur werd ondertussen belaagd door een groep jongeren want hij had blijkbaar juist voordat zijn auto de liefde wou bedrijven met mijn auto een voetganger aangereden en daarom vluchtte hij weg en wou de kortste weg nemen op het rondpunt. Na dit kwam hij naar mij met het voorstel alles zo te laten en dat hij de auto wel zou repareren. Dag jan, dat ik dit zou zou laten, ik moet het immers aangeven aan de politie omdat het een bedrijfswagen is. Dus ik zei doodleuk nee, ik laat de politie komen. Maar ja, hoe ga je de politie bellen zonder telefoon? Gelukkig kon ik rekenen op enkele bereidwillige mensen rondom mij die de politie al gebeld hadden.
Enkele ogenblikken later waren ze er en werd alles genoteerd. De andere chauffeur heeft toegegeven dat hij aan de verkeerde kant van de weg reed Nadien moesten we naar het politiebureau rijden, waarom weet ik nog niet maar daar reed hij nog eens in op een pick-up truck van de politie Ondertussen waren zijn vrienden aangekomen en die waren uiteraard aan het praten met de politie, ik moet je niet vertellen waarom
Verder is er die zondag niet veel meer gebeurd, ik kon met de auto nog aan mijn woning geraken en voor de rest van de dag hoef ik niet te vertellen hoe ik me voelde
Maandagmorgen nu kon alle administratie beginnen: - Een nieuwe telefoon bestellen - Een nieuwe SIM kaart gaan halen en er voor zorgen dat mijn nummer hetzelfde blijft - Papieren op het politiebureau gaan halen voor de verzekering, gelukkiglijk ging dat goed vooruit want je kan daar makkelijk 3à4 uren zitten wachten, nu was alles op een half uur geklaard en 1000 shilling armer Ook de neergeschreven versie van hetgeen gebeurd was stemde overeen met de werkelijkheid dus de politie-agent had zich niet laten omkopen om een andere versie neer te pennen - Op zoek naar een vervangwagen, ok dit heb ik zelf niet moeten doen maar toch, het houd je bezig.
Dus een maandag van 12u doorgebracht op de bureau zodat mijn pijpke uit was en vroeg in bed lag. Alles moet nu zijn gangetje gaan en het is afwachten wanneer de auto gerepareerd zal zijn, ik kan nu rijden dus is er in principe geen probleem.
Nog een dikke week se en dan anderhalf weekske vakantie aan de kust samen met Leen, zal deugd doen. Alle muizenissen en stress van ons afzetten en genieten van de cocktails, lekker eten zoal krab, kreeft, vis, maar vooral samen zijn. Zal jullie wel nadien laten weten hoe het geweest is.
Everything happens with a reason and only God knows why
Nog een leuke tussendoortje: In 1969 I gave up women and alcohol - it was the worst 20 minutes of my life. George Best
Waar moet ik beginnen? Ik ben al een paar weken niet meer actief geweest op de blog maar dat heeft zijn reden.... Nee nee ik ben niet ziek geweest maar heb een aantal drukke weken achter de rug.
Eerst en vooral was er het paasweekend, enkele weken geleden dacht ik er nog aan om ergens naar toe te rijden voor het lange weekend maar het is er niet van gekomen dus ... Vier dagen tijd om golf te spelen.
Yep, goede vrijdag is ook een feestdag hier in Kenya. Je zal zeggen met al dat golfspelen ben je bijna een goede prof en kan je tornooien spelen zodat je niet meer hoeft te werken. Niets is minder waar, golf is echt een moeilijke sport. Er is zelfs een weekend geweest dat ik eraan dacht om alles te verkopen. Die bewuste zondag zat echt alles tegen, 5 balletjes kwijtgespeeld en een score bijna zoveel als mijn eerste golfspel eind januari. Maar ja na een weekske rust en wat zagen en klagen tegen het vrouwtje was de zin er weer. Hoe dikwijls heb ik er vroeger niet aan gedacht om mijn koersfiets te verkopen en ik heb hem nog altijd ....
Nu zondag ga ik revanche nemen op dat golf terrein, hopelijk gaat het beter. Genoeg gegolfd nu wat anders ....
Vrienden, ik zat bijna in den bak, nee gene patattenbak of bloemenbak maar echt in de gevangenis. Oei, ik kan de paniek bij jullie al voelen.
Wat was er nu gebeurd? De week na 1 mei was er een sales conferentie in Zuid Afrika dus wij met enkele van de bureau ernaar toe. Maandagmorgen werd ik opgehaald door de taxi en nam ik samen met mijn baas de vlucht van Nairobi naar Johannesburg. Tot zover alles goed, rustige vlucht gehad tot de aankomst in Jo'burg. Ik had van te voren geinformeerd of een visa nodig was en dit was niet het geval, enkel inenting gele koorts maar dat was ok.
Ja dag jan, bij het afgeven van mijn paspoort aan de immigratie, werd er mij verteld dat mijn paspoort geblokkeerd was en dat ik moest wachten op de politie. Echt binnen een wip en eens knip stond daar zo een kleerkast van ne vent naast mij en die me vriendelijk maar uitdrukkelijk vroeg om mee te komen. Natuurlijk was ik verbaasd over hetgeen wat gebeurde en mijn baas die al door was zag me vertrekken met die politieman. Ik vroeg nog aan die immigratie verantwoordelijke wat er aan de hand was en die zei doodleuk dat ik gezocht werd in Zuid Afrika ...
Je kan mijn gezicht al raden denk ik. Uiteraard begon mijne mayonaise vanboven te draaien en ik maar denken en denken .... Ik was vijf jaar geleden al wel ik Zuid Afrika geweest maar bij mijn weten had ik niks verkeerd gedaan. Dus ik was er zeker van dat dit op een vergissing berustte. Die kleerkast die me begeleide zei ook al niet veel dus Marcske zweeg maar en ging rustig mee naar de politie bureau ergens diep verscholen in het luchthaven gebouw. Daar aangekomen, zat er nog volk van midden oosten origine en die moest vragen beantwoorden over vanalles en nog wat. Ik dacht amaai, dit gaat hier nog een tijdje duren. Ondertussen was een andere politie agente (ook al zo'n kleerkast maar dan een van het vrouwelijke geslacht) met mijn paspoort ergens naar een ander bureauke en ik stond daar maar. Ik had wel mijn baas een bericht gestuurd met een beetje uitleg voorzover ik al wist wat er aan de hand was.
Nu een aantal weken terug heeft er een collega een nachtje doorgebracht in de gevangenis, de reden hoef ik hier niet te vertellen en dat indachtig, vond ik het wijselijk niet teveel vragen te stellens en rustig af te wachten. Zolang ze me geen wit zwart gestreept kostuum geven en gene zware bal aan mijne voet hangen zal alles wel in orde komen dacht ik. Uiteindelijk kwam die agente terug en zei doodleuk dat mijn paspoort als gestolen/verloren geregistreerd staat. Kan je nog volgen? Ik op dat moment niet meer, hoe kan een paspoort verloren/gestolen zijn als ik het in mijn bezit heb? Dus maar voorzichtig gevraagd of alles in orde was en of ik iets moest doen. Dit was niet het geval en werd terug naar de uitgang ge-escorteerd. Tja, maar de vraag bleef wel of ik de volgende keer weer niet terug hetzelfde probleem heb.
Dus de sales conferentie gevolgd en woensdagavond terug naar de luchthaven. Ingechecked en dan naar de immigratie. Paspoort werd gescand en een stempel ingezet, ik mocht door ... Toch voor enkele stappen, ik werd opnieuw tegengehouden. Hetzelfde liedje maar met dat verschil dat ik slechts tot aan de deur van het politiebureau geraakt ben, die agente van de vorige keer deed open en toen ze me zag zei ze al dat ze me wel terug zou begeleiden tot aan de gate.
Al bij al viel alles nogal mee maar ik kan je zeggen dat zelfs als je 200% zeker bent dat je niks verkeerd gedaan hebt, je daar toch staat met een klein hartje. Ik heb bij de ambassades geinformeerd en zij zeggen dat alles met mijn paspoort in orde is. Ben eens benieuwd als ik nog eens terug naar zuid afrika ga ....
Terug naar Nairobi en vorige week. Echt een zware week geweest, vele vergaderingen maar vooral de avonden waren zwaar. Hoe kwam dat? Wel een Belgische collega en goede vriend kwam voor de laatste keer naar Kenya en ik had hem beloofd om hem mee uit eten te nemen en een pint te gaan drinken. Bijkomend was er dan nog een afscheidsdrink voor hem georganiseerd op dinsdagavond, woensdagavond hebben we het iets rustiger gehouden maar donderdagavond was het, hoe zeggen ze dat, de top of the bill??? Ik zal het maar zeggen, het was 4u vrijdagmorgen eer ik mijn bed zag. Maar ik was wel om 8u op de bureau. Het gevolg was natuurlijk dat ik vrijdagavond al heel vroeg in bed lag en zelfs zaterdagavond niet weg geweest. Recupereren noemen ze dat en met een dagje ouder te worden wordt de recuperatie tijd langer en langer.
Voor de rest is hier alles ok, het weer is wel wat wisselvalliger maar normaal voor de tijd van het jaar. De brandstof wordt maar duurder en duurder maar het verkeer niet minder, begrijp het niet goed....
Ook mijn student is terug naar school, hij is echt blij en doet zijn best. Hij is nu volledig uitgerust met alle materiaal voor school en de nodige kledij om te sporten. Volgende weekend ga ik hem een cadeauke doen: een gsm. Met mijn keniaanse simkaart spaar ik punten die kunnen ingewisseld worden voor een gsm. Dus ik ga hem een simpele gsm geven zodat hij naar huis kan bellen indien nodig. En dit is ook goed voor mijne business, een klant meer die belt dus kan ik meer verkopen.
Fons, Karel, Jos en Willy, ik zal jullie wel eens een kopie van zijn rapport doorsturen zodat jullie kunnen zien dat de bijdrage goed besteed is. Ok, er kan nog verbeterd worden maar Rome is ook niet op een dag gebouwd he maar als ik dit vergelijk met vorige resultaten, is het al een verbetering. En laat het gezegd zijn door iemand die niet rap content is.
Nog twee weekjes se en dan met vakantie samen met Leen ... Yep, een aantal dagen naar de kust van de Indische zee. Voor de nieuwsgierigen, google maar eens Malindi en dan maar watertanden.
Het is ook de eerste keer dat ik deze tekst op mijn iPad getypt heb. Dit is echt een geweldig hebbeding. Kan het iedereen aanraden.
Voila, ik ben weer bijgeschreven. Ik ga proberen terug regelmaat te brengen in mijn blog want ik weet dat jullie zitten te wachten op nieuws/ervaringen maar ik weet dat er ook zijn die de ervaringen hier willen komen opdoen of komen her-overdoen.
Laat ook maar eens iets van jullie horen via reactie op de blog of via email, altijd leuk voor mij. Ik heb ook enkele leuke fotokes op de blog geplaatst. - Een foto van mijn golf buggy, zodat jullie niet de indruk hebben dat ik met zon elektrisch karreke rondrij - De vuilkar die iets te zwaar geladen was en achtergekiept is - De bakker op de fiets, echt die bakken zitten vol brood!! - Een tekst achteraan op een vrachtwagen om te zeggen dat het verboden is om met een haak aan te hangen. Vele fietsers doen dit (op de snelweg) om sneller vooruit te komen.
Er zijn maar twee mensen op wie je kan vertrouwen: God en jezelf
Hier zit ik nu 22D Gene schrik hebben, dit is niet het nummer van één of andere gevangeniscel in Kenya maar wel de aanduiding van een superdeluxe stoel (of zetel) in de Airbus van Brussel naar Nairobi.
Yep, inderdaad ik ben een weekje in Belgie geweest omdat er een aantal familiefeestjes gepland waren en daar mag je niet op ontbreken he en nu terug op weg naar Nairobi.
Ik weet het, ik heb de laatste weken niets meer op de blog gezet. Ik had me voorgenomen tijdens mijn verblijf thuis dit allemaal neer te pennen maar als je maar 1 week thuis bent, doe ik niks liever dan snoepen, eten wat ik in Nairobi niet kan eten, s avonds lekker in de zetel liggen en vooral goed en gezellig babbelen met het vrouwtje. Maar nu heb ik nog 8u de tijd om de gebeurtenissen van de afgelopen weken neer te pennen en zodoende terug bij te zijn. t Was niet dat er niks meer te beleven viel dat ik niks meer geschreven heb maar de goesting was er niet omdat er een paar dingen echt tegen zaten en diegene die me beter kennen, als de zaken niet vooruitgaan ben ik een moeilijk mens.
Wat was er dan aan de hand kunnen jullie zich afvragen?! Ik ga er eens met een dokter over spreken maar t is al meerdere keren gebeurd dat zo na een 5/6-tal weken de heimwee naar huis de kop op steekt dus dat was al één ding dat zich voordeed Nu ja, niet onoverkoombaar omdat ik wist dat ik in April een weekje naar huis kon. Maar t waren vooral al die andere dingen die me een beetje depri maakten
Re-organisatie bij mijn klant: In November was er een nieuwe CEO gekomen en zoals je weet: andere bazen, andere wetten. Het gevolg was een re-organisatie enkele weken terug. Wat heb ik daar nu mee te maken? Wel, als je al weken bezig bent met een aantal projecten voor te stellen en dan plotseling zijn de personen er niet meer verantwoordelijk voor, dan geeft dat een beetje het gevoel dat alles voor niks is geweest. Anderzijds moet ik het ook positief bekijken, andere beslissingsnemers betekent nieuwe kansen. Dus laten we vooral dat laatste onthouden.
Personeelszaken: Hier kan ik niet veel over vertellen maar er zijn nog een aantal zaken die nog niet uitgeklaard zijn en die naar mijn mening nets iets te lang duren. Men heeft beloofd dat eind van de maand alles in orde zou zijn. Ben eens benieuwd hopelijk zijn het geen vijgen na Pasen.
Iets anders dat ik meegemaakt heb Het was op een woensdagavond, ik was op weg naar mijn woning na een dinneetje met collegas. Plotseling een enorme knal en de auto die een beetje raar begon te doen. Inderdaad, een klapband links vooraan. t Was effe verschieten. Maar ja, wat nu gedaan? Ik had geen zin om die band in de donkere te gaan vervangen laat staan hoe ik het moest doen. Jajaja, ik kan wel een band vervangen van een gewone auto maar van zo een 4x4 is het toch nog iets anders. Gelukkig was ik niet zover meer van de woning en ben dus maar voorzichtig verder gereden. s Morgens dan maar de AA gebeld (AA staat voor Automobile Association en voor niks anders ) dit is een soort van VAB/Touring. Die waren vlug ter plaatse en hebben het wiel vervangen. Toen zag ik de schade pas, ook de velg was gescheurd dus dat zou een volledig nieuw wiel zijn. Ik kon me toen al voorstellen wat voor een tam-tam dit weer ging worden met de verantwoordelijke voor de autos op het werk. En inderdaad, het was van dat. Na veel vijven en zessen heb ik gewoon gezegd dat hij het moest oplossen. Het heeft een week geduurd vooralleer ik een nieuw reservewiel had, heb het nog eerst moeten voorschieten en dan alles in het werk moeten stellen om het geld terug te krijgen.
Je zou zeggen om alles eens af te reageren kan je toch gaan golf spelen Heb ik ook gedaan maar ook daar ging het niet zoals het moest zijn. Hoe een mens zijn gedachte soms echt in de knoop kunnen zitten Ik had al meerdere malen meegemaakt na 4u golf spelen dat mijn ogen pikten, dat komt vooral door de hevige zon dus besloot in mijn zonnebril die ik heb voor te fietsen op te zetten. Natuurlijk mijn spel niet goed, wat denk je dan ik de eerste plaats? Het is de schuld van de zonnebril. Idioot natuurlijk Dus dat kwam er dan nog eens bij. Ik had al langer gekeken om ergens lid te worden van een golfklub en uiteindelijk had ik beslist. De nodige formulieren ingevuld, ze binnen gebracht op de bureau van de club tesamen met de cheque. Twee dagen nadien was ik daar terug om een beetje te oefenen en werd ik op het matje geroepen. Mijn cheque was niet in orde, ik was al verbaasd waarom niet en blijkbaar had het te maken dat ze het verschil niet zagen tussen een 1 en een 7 Ik schrijf nu zeker niet onduidelijk en volgens mij zag je het verschil zeer goed. Ik heb nu niet altijd lege cheques op zak dus kon ik nog eens terug komen met een andere. Uiteindelijk is alles in orde gekomen en ben ik nu een volwaardig golf-lid van de Sigona-golf klub.
Dus je kan al raden dat ik de laatste weken niet in de beste stemming was. Ne mens kan da zo eens hebben he.
Sorry, heb het schrijven even moeten onderbreken (uiteraard zien jullie dat niet) voor het geweldige 5-gangen menu. Diegene die iets van vliegtuigen en zetelnummering afkennen zullen al wel gemerkt hebben dat 22D GEEN business class is. Dus ik zit hier met mijn PC voor mij met mijn neus bijna tegen het scherm.
Uit wat bestaat nu die 5-gangen menu? 1. Aperitief met nootjes 2. Slaatje met 3 kippeblokjes 3. Keuze tussen vis en vlees. Mijn keuze was vlees. Het moest iets voorstellen van stoofvlees maar het kon in de verste verte niet tippen aan het lekkere stoofvlees dat ik de afgelopen week geten heb klaargemaakt door mijn vrouwtje. (jaja, ze legt me in de watten als ik thuis ben ) 4. Blokje kaas 5. Vanillepudding En dit alles geserveerd in plastieken kommetjes of aluminium bakjes en te eten met plastiek bestek. Peter Goossens zou er jaloers van worden.
Terugkomende op de afgelopen weken Alles was niet negatief, uiteraard waren er ook leuke momenten. Zo heb ik gehoord van Mama Linda dat haar zoon het heel goed had gedaan op school. Eigenlijk veel beter dan de vorige school. Uiteraard ben ik blij dit te horen zodat ik weet dat het geld van de belgische sponsors goed besteed is en een motivatie is om verder te doen. Met in Belgie te zijn heb ik de tijd niet gehad om het rapport te gaan bekijken maar ga dit zeker één van de volgende dagen doen. Indien er interesse is zal ik het wel eens doorsturen.
Ook de week thuis heeft deugd gedaan, heb wel twee weekends geen golf kunnen spelen maar de raad van mijn huisdokter nog altijd indachtig (af en toe eens rusten kan geen kwaad) heeft dit wel goed gedaan en zal de score volgende keer wel beter zijn met zonnebril.
Nee nee denk nu niet dat ik de hele week niks gedaan heb. Ik was niet met vakantie dus elke dag heb ik gewerkt van thuis uit en er s avonds voor gezorgd dat het eten op tafel stond als Leen thuis kwam, was voor haar ook eens leuk. Verder nog een aantal klusjes opgeknapt, plannen gemaakt voor het bezoek dat binnen enkele maanden nog eens komt. (goed op tijd maar wat gedaan is, is gedaan) en ook al eens gezocht naar mogelijkheden om kerst en nieuwjaar in de warmte door te brengen. Een eerste gedachte is er al, zal wel meer details geven als de plannen meer concreet worden. Alles bij elkaar heeft ervoor gezorgd dat ik terug met een frisse geest naar Nairobi ben zodat we er maandagmorgen opnieuw kunnen invliegen.
Ik heb geluk nu dat het maar twee korte weken zijn omdat het Paasweekend ertussen valt. Eigenlijk had je beter dan thuis geweest zullen jullie zeggen maar omwille van bepaalde activiteiten was dit niet mogelijk, ook met de geplande vakantie in Juni naar Malindi was dit niet mogelijk. Dus met Pasen ben ik in Nairobi. Hopelijk blijft het goede weer zich in Belgie doorzetten zodat jullie ook kunnen genieten van het zonnetje. Ik heb dan wel 4 dagen om mijn gemiste golf terug in te halen.
Nog vergeten te zeggen, heb in de Decathlon zo een golf trolley gekocht. Vanaf nu ben ik nen echte. (hopelijk is hij er straks nog heel bij als we landen)
Voila, nu zijn jullie weer op de hoogte van de laatste stand van zaken. Ik krijg toch nog altijd reacties binnen dus dat betekent dat dit toch nog gelezen wordt. Ik heb ook de vraag gekregen om het recept van samosas eens te publiceren, dit gaat er zeker van komen maar moet het eerst zelfs eens neerpennen. Ik weet wel hoe ze te maken maar ik zou niet willen dat ik iets vergeet op te schrijven.
Om af te sluiten geen keniaans gezegde deze keer maar wel een wijsheid die ik van een goede keniaanse vriend gehoord heb aangevuld met mijn eigen wijsheid. For every problem is a solution = voor elk probleem is er een oplossing Slaap er eens een nachtje over = iets wat ik zelf al meerdere malen meegemaakt heb, soms kan het zo tegenzitten of niet vooruit willen. Blijf dan niet nodeloos verder doen maar laat het effe rusten en neem het later weer op. Je zal zien dat het dan wel lukt of dat er wel een oplossing is.
En fotos wil ik niet teveel publiceren hier, Leen is bezig met een fantastische foto-boek te maken (zal nog wel effe duren aangezien zij ook een drukke agenda heeft) maar spring gerust thuis eens binnen zodat jullie kunnen zien hoe het echt Afrika eruit ziet en niet volgens de soap series op de belgische televisie.
Het is begonnen Wat zal je denken? Wel, - De oorlog in het Midden Oosten met Khadafi op kop - De ondergang van de wereld, zie maar naar Japan
Nee nee, ik ga het niet over die zaken hebben maar wel over het regenseizoen dat begonnen is.
Mijn gasten die hier een weekje verbleven hebben, hebben geluk gehad. Een paar dagen nadat ze vertrokken zijn, is het beginnen regenen. Iedereen hier in kenya blij natuurlijk want regen is goed voor de plantjes en plantjes zorgen voor voedsel.
Nee echt het was hoognodig want het was kurkdroog met als gevolg dat er redelijk wat branden in Nairobi geweest zijn, ook in Kibera. Maar wees gerust met mijne student van daar en Mama Linda is alles ok. In het begin was ik ook blij met de regen (ben hier al te lang denk ik, ben volledig aan het ver-afrikaansen), dat doet tenminste het stof verdwijnen. Echter nu ben ik het al beu want t is te koud nu (20° C) en regen brengt een modderpoel teweeg. Soms zie ik niet meer of ik een blauwe auto heb En hier is het van dat vuil bruin-rood slijk. Als je dit op je kleren krijgt, zijn ze voor weg te gooien. En dan over het verkeer maar te zwijgen, dan is het nog erger dan anders en dat is al zon een mierennest. Extra voorzichtig zijn is dan de boodschap.
Ik ben een hoffelijke chauffeur en hou rekening met de voetgangers maar er zijn kerels bij die naar niks zien en door de plassen cheesen en dan natuurlijk krijgen de voetgangers naast de weg een serieuze douche met het nodige gevloek erbij maar daar trekt de chauffeur zich niks van aan.
Ook de regen verknoeid mijn golf-spel. Ik had zaterdagmorgen afgesproken met enkele andere beginners en belofte maakt schuld, dus den deze om 6:30 uit zijn bed en een kijkje nemen aan het raam. Tja, het regende nog Maar ja, het spreekwoord regen voor 8u blijft niet duren indachtig, ben ik toch maar opgestaan en mij klaargemaakt.
Op het golfterrein aangekomen was ik de enige zot die er stond, heb nog effe gewacht en toen heeft mijn caddie mij overtuigd om toch van start te gaan. En goed dat ik gegaan was want een uurtje nadien is het gestopt met regenen. Zondag morgen hetzelfde liedje maar toen was de golfscore niet wat het moest zijn. Ik was er zelf een beetje depri van
Wat was nu de oorzaak van het mindere golfspel? Teveel geoefend? Zat de wijn van zaterdag nog in mijn lijf (seffens meer daarover)? Was het gewoon een slechte dag? Ik weet het niet totdat vandaag mijn linkerknie pijn begon te doen en toen wist ik het ik was zaterdag uitgeschoven tijdens het douchen (nee nee niet na de wijnparty) en mijn knie gestoten. Zondag tijdens het golfen niet echt iets gevoeld maar mijn golf-makkers zeiden dat ik overcompenseerde (een moeilijke term k weet het) en dat ze me dit nog nooit hadden zien doen. Waarschijnlijk heeft de knie toch onbewust meegespeeld in mijn positie tijdens de slagen en zodoende ermee voor gezorgd dat mijn score niet al te best was.
Nu ja, ik weet het, nen uitleg als geen ander maar laten we het daarbij houden, op zijn minst is mijn gemoed nu een beetje beter en zie ik het terug zitten voor volgend weekend.
Wat is dat nu van die wijn hoor ik jullie al denken? Welnu, op vrijdagavond and zaterdagnamiddag was er het vierde Nairobi Wijnfestival (lees wijn proeven). Ik had mijn inkom-kaart al op voorhand gekocht dus ik moest er naartoe. Stel je voor, de mogelijkheid hebben om voor 13 Euro 72 verschillende wijnen te proeven, hapjes inclusief. Dat kan je toch niet laten liggen hé?! Ik heb ze niet alle 72 geproefd maar heb er toch wel een 12-tal mijn glaasje en mondje laten passeren. Mensen het was proeven he, niet drinken.
Het was gezellig en dat maakte dat ik zaterdagavond niet meer op pad ben geweest, teneerste omdat het te koud was door de regen en ten tweede om brandstof te sparen. Yep, er is een tekort aan diesel voor het moment. Nee het heeft niks te maken met Khadafi (nog niet) maar de schepen met de bevoorrading blijven voor de kust rondjes varen omdat de regering het niet eens geraakt over de prijs van de brandstof. Kan je dit inbeelden?? Zoiets kan alleen maar in Afrika.
Er is niet alleen een tekort aan diesel maar ook een tekort aan elektriciteit. De vorige dagen regelmatig in het donker gezeten hier. Er is wel een generator aanwezig aan het huis waar ik woon maar tijdens één van de vorige interventies is er een stuk uitgevlogen en dus geen generator met als gevolg ook geen elektriciteit. De generator zal wel gemaakt worden maar eer dit gebeurd kan het goed Pasen zijn Dus mensen, als jullie thuis het licht aandoen, denk dan eens aan mij hé.
Voor de rest gaat hier alles zijn gewone gangetje, de ene dag al wat beter als de andere maar dat zal iedereen wel eens hebben zeker.
Tot en in levende lijve binnen drie weken in België.
Denk niet aan de dag, die zorgt voor zichzelf.
Kwaheri
Marc
PS voor fotos moeten jullie maar eens afkomen als ik in België ben.
Ja ik weet het ik heb mijn wekelijkse blog een tijdje verwaarloosd. t Is niet dat ik niks meer te vertellen heb maar eerder geen tijd gevonden om aan het schrijven te slaan.
Ok, geen excuses maar ben de laatste dagen/weken druk in de weer geweest zoals een mier. Enerzijds was het druk op het werk en anderzijds had ik mijn bezigheid met de voorbereiding van de geplande activiteiten voor mijn bezoekers. Yep, ik ben een weekje reisleider/lijder geweest. Nee nee, ik mag niet overdrijven, ikzelf heb er ook wel van genoten maar anderzijds pietje precies als ik ben, moest alles in orde zijn.
Wie waren nu die bezoekers? Allereerst mijn vrouwtje die voor een weekje van de heerlijke zon is komen genieten en ze had haar vader de Jos meegebracht. Voor hem was het zijn eerste keer in Afrika en dus ook Kenya. Ik ga niet alles vertellen want ik heb hem alle dagen notities zien maken dus ik verwacht ook nog wel een uitvoerig reisverslag van hem.
Vrijdag 25/2 had ik al een dag vakantie genomen om ervoor te zorgen dat het huis piekfijn in orde was (niet dat ik veel heb moeten opruimen), de kasten gevuld waren met lekkers (met zelf gemaakte samosas) maar vooral om s namiddags te gaan golfen want tijdens het weekend zou ik geen tijd hebben. En ik had me voorgenomen om op tijd naar de luchthaven te vertrekken zodat ik niet hetzelfde zou meemaken als in November. (nee ik ga het niet herhalen, je moet de vorige artikels er maar terug op na lezen).
Mijn gasten zouden toekomen om 22:50, dus ik had nog rustig de tijd om zelf eerst iets te eten en nog een laatste Duvel in mijn ééntje te drinken vooralleer te vertrekken. Het verkeer viel nogal mee zodat ik goed op tijd op de luchthaven was, daar nog rustig een koffie gedronken en dan maar wachten.
Nu, ik wist dat er nog een tussenstop in Entebbe was en wat ik dan altijd doe is een SMS sturen en kijken wanneer die afgeleverd wordt zodat ik weet of de vlucht op zijn minst op tijd is in Entebbe. Afrika zou Afrika niet zijn als er nu toch ook weer enige verwarring was Ik keek op het bord met de vluchtgegevens en om precies 22:50 verscheen dat de SN-vlucht geland was maar ik had nog geen bericht uit Entebbe (Uganda) gekregen 1 minuut laterknock knock op mijn GSM, een SMS van Leen dat ze juist in Entebbe geland waren. Alé kortom nu was ik helemaal in de was, wat was het nu? Geland in Entebbe of geland in Nairobi? Gelukkiglijk was het het laatste en een goed half uurtje later kon ik ze in mijn armen sluiten. Nu kon de vakantie pas echt beginnen.
Ik had een programma samengesteld dat een beetje vanalles omvatte(cultureel, educatief, culinair, toeristisch) maar vooral het echte leven in Kenya laten zien en niet alleen luxueuze lodges en toeristische trekpleisters. Ik had ook een hulplijn ingeschakeld, later meer hierover.
Die vrijdag hebben we niet veel meer gedaan omdat het dan ook al middernacht was eer we in Lavington Njumbi road aankwamen (daar woon ik).
Zaterdag stond een stadsbezoek op het programma, pfff wat is daar nu aan zal je zeggen maar het feit alleen al om naar het centrum te rijden, parkeerplaats te vinden (niet dat ik daar een probleem mee want ze kennen me daar al) en dan wat rond te wandelen is al een hele ervaring op zich voor iemand die voor het eerst in Afrika is. De lunch hebben we genuttigd in een plaatselijk restaurant waar je expliciet moet vragen voor bestek want normaal moet je met je handen eten zoals elke Keniaan dat doet. De rest van de dag is het gebleven bij een bezoek aan de lokale groenten-en fruitmarkt, file rijden en file veroorzaken en om af te sluiten nen goeie Duvel op het terras van de Black Diamond. En ja Jos, het bord hangt er nog altijd.
Nee nee, het was niet s avonds dat we op het terras gezeten hebben maar in de namiddag. We moesten op tijd het bed in want s anderendaags was het vertrek van de uitstap om 7u00 s morgens gepland. Ik had namelijk aan mijn Keniaanse collega Julius gevraagd of we niet een keer naar zijn geboortedorp konden rijden.
Ik was er al eens geweest en mij leek het leuk om mijn gasten eens te tonen hoe de lokale bevolking op het platteland woont. Het was wel een eindje rijden maar het was de moeite, de mensen leven daar nog echt in lemen hutten zonder stromend water of andere nutsvoorzieningen maar ze kunnen bier brouwen en dat hebben we mogen proeven. Ik was de laatste blanke die ze gezien hadden en ik denk dat ik er ongeveer een jaar geleden geweest ben. Een goede teug van het brouwsel uit een afgewassen plastieken mayonaise-emmer smaakte geweldig en nadat we met de hele gemeenschap uit één gezamelijke grote pot en via dezelfde rubberen slang gedronken hadden denk ik dat we echt aanvaard zijn in dat dorp en we zeker mogen terugkomen. En bij mijn weten heeft niemand de Nairobi Express gehad. (is de lokale uitdrukking voor diarree)
Na het late middageten zijn we dan terug naar Nairobi gekomen met een aantal tussenstops in enkele scholen/internaten waar de jongere broers van Julius waren om nog enkele formaliteiten te regelen. (vooral geld te geven)
s Maandags was het meest gevarieerde programma met een bezoek aan het Karen Blixen museum gekend van de film Out of Africa met vooral original voorwerpen en zaken geschonken door Universal Studios. s Avonds wilden we dan de film zien maar den deze speelde het klaar om de DVD in twee te breken Ook hebben we Kasuri bezocht, dit is een winkel/werkhuis waar men halssnoeren van klei-parels maakt en sandalen die zeer geliefd zijn bij de hond van mijn huisbaas. Gedurende de week kan men de atelier bezoeken en als ik de gids had laten doen moest ik van iedereen die er werkte (meestal alleenstaande vrouwen) een foto maken. Ze zijn echt fier op hun werk daar en willen het dan ook promoten langs alle kanten. Verder hebben we nog het Giraffe-center bezocht waar de giraffen uit je hand komen eten, een galerij waar men bronzen beelden kon kopen. Er zaten echt juweeltjes tussen maar de prijs was dan ook navenant Als laatste van de dag was er het bezoek aan Kitengele. Dit is een plaats iets buiten Nairobi waar men gerecycleerd glas gebruikt om nieuwe voorwerpen te blazen. En ja, je kan er ook de glazen voorwerpen kopen maar voor de beste prijs moet je wel in het magazijn zijn en niet in de winkel en ze liggen 10m van elkaar. Ik begrijp het nog altijd niet maar met mijn curieuze neus had ik al eerder ontdekt dat de prijzen in het magazijn lager zijn.
Dinsdag voormiddag was er niks gepland zodat mijn gasten zich konden voorbereiden op het bezoek aan Kibera, de op één na grootste sloppenwijk van de wereld. Nu ja, ik had al fotos getoond van mijn eerdere bezoek(en) dus op zich konden ze al weten wat hun te wachten stond. Maar toch, zelfs voor mij blijft het nog altijd aangrijpend om te zien hoe de mensen daar leven of beter gezegd overleven met heel weinig. De mensen leven daar echt met een zware last en gaan hierdoor gebukt door het leven. Het is zo erg zelfs dat ze de hoogte van de deuren er aan aanpassen waardoor ik met mijn lengte van 1m79 knal tegen een houten balk liep en er een serieuze wonde op mijn kale knikker aan overhield. Gelukkig had ik mijn petje op en is alles nu goed genezen.
Ik heb Jos en Leen ook kennis laten maken met Mama Linda. Ik had al enkele malen een hele auto vol met eten naar één van de schooltjes in Kibera gebracht maar ik wou toch ook iets anders doen Met het ingezamelde geld, met dank aan Fons/Simonne, Karel/May en Jos/Lief, heb ik ervoor gezorgd dat de zoon van Mama Linda naar school kan gaan tenminste voor één semester en fatsoenlijke kleren heeft om naar school te gaan. Dus mensen, jullie geld is goed besteed en Leen zal er wel voor zorgen dat jullie een klein aandenken krijgen uit Kibera. Mama Linda heeft ons haar huisje van binnen laten zien en een foto van haar zoon die uiteraard nu op school zit. Ze was er wel fier over.
Jos, ik kan alleen maar vragen om zoveel mogelijk hierover te vertellen aan iedereen die naar je ervaringen vraagt zodat iedereen inziet dat we het zo slecht nog niet hebben en dat we geen enkele reden hebben om te klagen.
Uiteraard bij een bezoek aan Afrika mag een bezoek aan een wildpark niet ontbreken. Aangezien de tijd het niet toeliet om naar de Masai Mara te gaan was mijn alternatief een combinatie van een bezoek aan Crescent Island in Naivasha waar men tussen de wilde dieren kan wandelen en Lake Nakuru waar je wilde dieren zoals giraffe, neushoorns, buffels, antilopen en nog zoveel meer kan spotten. Om niet over en weer te rijden, had ik een overnachting geboekt in de Lake Nakuru lodge midden in het park met een mooi uitzicht over het meer met zijn vele flamingos, pelikanen en andere vogels. Spijtig was dat de week ervoor waarschijnlijk tengevolge van de grote droogte een serieuze bosbrand geweest was zodat een deel van het park er zwartgeblakerd bijlag. Desalniettemin hebben we toch de beestjes gezien
Ik kan nog zoveel meer vertellen over: het douchen met een lamp op je kop omdat er geen elektriciteit was, het stipt sluiten van de car wash om 17:00, de vele voetgangers die s morgens en s avonds allemaal in dezelfde richting naar hun werk gaan (Jos noemde het mieren), over matatus die spook gaan rijden als ze te lang in de file moeten staan en ik kan zo nog wel effe doorgaan ..
Vrijdag was een rustdag en kon de voorbereiding voor de terugreis gestart worden. De week is voorbij gevlogen en iedereen heeft ervan genoten. Vrijdagavond was er nog een autotrip voorzien in het programma: naar de luchthaven. Daarna kon het normale leven opnieuw van start gaan en vandaag het werk terug starten.
Voila, dit was het in een notedop of moet ik zeggen een mierenhoopje? Ik ga bewust geen fotos bijvoegen, jullie moeten maar eens in Geel langskomen (in Kenya mag ook als je de ervaring in het echt wil opdoen). Tot slot nog enkele uitspraken van de afgelopen week: - Skills to do comes on doing - Live your live - Original - Mzee retired in Belgium, Mzee retired in Kenya
Waarmee zal ik beginnen er is zoveel gebeurd de afgelopen twee weken, vooral leuke dingen.
Het zijn wel drukke weken geweest zowel op het werk als in mijn vrije tijd. Vorig weekend ben ik op golf-weekend geweest zoals ik eerder geschreven heb. Aangezien er zaterdagmorgen al gespeeld moest worden, was iedereen vrijdag namiddag vertrokken. Ik moet eerlijk zeggen, het kon niet snel genoeg vrijdagmiddag zijn. Vanzodra het werk gedaan was, nog snel langs de supermarkt gereden want er moesten nog inkopen gedaan worden want ja hoor, ons eigen potje moest gekookt worden. t Was een mooi zicht, ikke samen met mijne baas Manfred samen winkelen. Van zodra dat achter de rug was, hup de auto in en naar Naivasha.
Nu rijd ik al ongeveer een half jaar rond hier met de auto maar de verkeersreglementen (als er al zijn) ken ik nog niet allemaal. Zeker niet de snelheden op de wegen Aangezien we vrijdagnamiddag nog 9 holes wilden spelen kwestie van op te warmen, zat de snelheid er stevig in waar het kon, uiteraard met de nodige voorzichtigheid. Lap, daar had je het, juist voor we linksaf de onverharde weg moesten nemen, een politieman die me naar de kant leidde. Ik wist hoe laat het was, Het raampke open gedaan en vriendelijk goededag gezegd. De agent maakte me er op attent dat ik 112km/h gereden had waar slechts 100km/h toegelaten is, dat ik met hem mee moest komen om de formaliteiten te regelen en dat ik s maandags naar de rechtbank moest komen.
Nu moet je weten er staan nergens verkeersborden met de snelheid of enige andere regels dus je zou je kunnen afvragen hoe je het moet weten. Maar swat, geen vragen stellen of moeilijk doen. Iets anders dat je zou kunnen afvragen is hoe zij weten hoe snel je rijdt, wel ze hebben speedguns, dit zijn van die draagbare snelheidsmeters, over de juistheid gaan we ook maar niet discuteren.
Terug naar onze agent Het komt erop aan om rustig te blijven en je meest onschuldig gezicht op te zetten. Ik maakte hem duidelijk dat ik zeker niet voor de rechtbank wilde komen omdat ik moest werken, toen vroeg hij mijn rijbewijs en god weet waarom gaf ik hem mijn ID-kaart. Hij bestudeerde deze grondig en begon vragen te stellen waarom ik zoveel voornamen had. Er staat namelijk Marc J.D. Van Dingenen. En met die Van zijn de Kenianen niet vertrouwd want ze denken dat dit ook een voornaam is. Mijne reis- en huisgenoot Manfred begon het op zijn zenuwen te krijgen omdat natuurlijk de 9-holes lagen te wachten en elke minuut telde. Hij vroeg hoeveel dit zaakske moest kosten en of we het niet konden regelen, snap je wel. De agent, nog altijd even vriendelijk zei dat het 3000 Shilling en natuurlijk de rechtbank zou kosten. Toen heb ik met de tranen in mijn ogen mijn betoog gedaan, zei dat ik het accepteerde dat ik te hard reed (ontkennen heeft toch geen zin), het me spijtte, ik niet constant op mijn kilometriek zit te kijken en het verkeer in het oog hield. En nu komt het blijkbaar had mijn betoog grote indruk gemaakt op de agent, hij zei nog dat het inderdaad een grote auto was, hij mijn excuses accepteerde en hoera hoera ik mocht doorrijden zonder te betalen of rechtbank. Ik heb het verhaal achteraf nog verschillende keren gedaan en niemand kon het geloven: tegengehouden worden de politie en niet moeten betalen!! Er zijn nog eerlijke en goede mensen in de wereld.
Terug naar het weekend dus. Eens aangekomen in het golf-resort, snel alles uitgeladen, wat in de frigo moest, in de frigo gezet, golf-tenue aangedaan en nog snel de 9-holes gespeeld. Wel een leuke ervaring maar het grote werk was pas s anderendaags. Zoals reeds gezegd, moest er zelf gekookt worden; s avonds werd alles tesamen in één huis gebracht en hup de chef-koks konden aan het werk. Manfred en ik hadden alles voorzien voor pasta bolognaise dus heb ik mijn kookkunsten kunnen demonstreren. Ik dacht als het golf-spel morgen zo goed gaat lukken als mijne spaghetti, dan is alles ok. Er was maar één probleem, we waren met twee Marcen dus ging verwarring met zich mee brengen maar ook dit is opgelost, blijkbaar was iedereen overtuigd van mijn kookkunsten dat ik tot chefke omgedoopt werd, ik probeerde ze wijs te maken dat mijn tweede naam Jef (herinner J.D.) is maar blijkbaar is dit voor engelssprekenden te moeilijk om uit te spreken dus is het bij chefke gebleven. Nadien nog rustig een pintje met de andere mede-spelers en familie gedronken en dan bed in, het was al later dan verwacht.
Tja, s morgens moest er ontbijt gemaakt worden dus om de andere bewoners niet te vroeg wakker te maken, den deze op kousevoeten engels ontbijt gemaakt: worstjes, bonen, eieren, toast, thee, We zouden het nodig hebben.
En toen begon het spel ik zag precies terug een groep wielertoeristen voor mij juist voor de start van een grote rit. Er moest ook ingeschreven worden, je krijgt een score-kaart mee, iedereen staat te stretchen, wat te prullen aan zijn materiaal. En klokslag 9 werd de eerste bal van de tee afgeslagen, we waren vertrokken. Ik moet zeggen, in het begin ging het wat stroef maar later lukte het wel. Ik had het geluk een goede caddie (dit is de arme man/vrouw die de golftas overal moet meezeulen en de verloren balletjes moet gaan zoeken) te hebben die me toch wat tips gaf. Na 4u spelen en 10km gewandeld te hebben, zaten de 18 holes er op. Dus diegene zeggen dat golf geen sport is nodig ik uit om eens mee te gaan, ge moet nog niet eens balletjes kloppen, meegaan is al voldoende
En ja, na het spel, hetzelfde liedje bij als bij de toeristen, discussie over de handicap, de punten, (bij de toeristen was het dan gemiddelde snelheid, stijgingspercentage, hartslag, ). Na alle scrores bekeken te hebben, werd de handicap bij sommige bijgesteld (wat uiteraard tot discussie leidde) en de teams voor de volgende dag samengesteld. Ik ga niet alle golfregels hier uitleggen, ten eerste ken ik ze nog niet allemaal en ten tweede, t zijn er veel te veel. Als je meer wil weten, surf maar eens naar http://www.abc-van-golf.nl/
Na het nodige vocht bijgevuld te hebben, ja echt t was snikheet heet: 30°, moet er natuurlijk bijgetankt worden, was iedereen vrij. Ik heb dan rustig wat aan het zwembad gelegen en genoten van de natuur en de rust.
s Avonds was er een braai voorzien. Dit is het zuid-afrikaans voor barbecue. Dus iedereen zijn meegebracht vlees werd gebraden en alles werd gedeeld. Nadien was het party, hier kan/mag ik nog niet teveel over vertellen want ik moet eerst nog met de andere golf-makkers afspreken wat mag gepubliceerd worden en wat niet. Maar t was leuk!
De dag nadien opnieuw 18 holes gespeeld, ingepakt en terug naar Nairobi gereden zonder tegengehouden te worden door de politie. Voila, het golfweekend zat erop. Het was leuk, nog wat kunnen leren maar zal nog veel moeten spelen om tot een redelijk niveau te komen maar oefening baart kunst en de andere golfers zeiden dat ik het nog niet zo slecht gedaan had om voor de eerste keer op een echt terrein te spelen. Dus dat zat goed.
En dan begon de drukke werkweek, veel bezoekers, veel vergaderingen met de klant dus mijn loopprogramma effe on hold gezet. Er waren dagen bij dat ik al om 8u s morgens bij de klant zat, maar ja niet zeuren, t is mijn werk.
Maar na het vermoeiende golf-weekend en de drukke werkweek was op het einde van de week mijn kaarske uit. En hupsake, t was weeral weekend. Ik had voor nieuwjaar mijn belofte gemaakt dat ik na het golfweekend de weekends nadien mee ging spelen. En belofte maakt schuld, dus zaterdag nog wat gaan oefenen op mijn zwakken punten en hou je vast, nu komt het Zondagmorgen, vandaag dus, om 6u uit bed om om 7u30 op de eerste golf-tee te staan. Jawel, om 6u s morgens goe zot zulde zeggen maar je moet het eens doen, het is echt genieten, wandelen in de natuur, de vogeltjes horen fluiten, enz. En jaja, soms eens goed vloeken omdat de bal toch niet gaat waar je wil of je er compleet naast slaat.
Voor de rest is het al februari, de tijd gaat snel. En om jullie nog eens waterachtig te maken, t zonneke schijnt hier nog altijd met overdag zon 30°. Heerlijk om s morgens naar het werk te rijden met het dak open.
En moeder, als ge dit leest (en ik weet dat ge dat doet) alvast een gelukkige verjaardag gewenst!!!
Aangezien het meeste over golf ging, sluit ik nu eens af met enkele golf-waarheden:
Golf is zoals kunst, het is onmogelijk perfect te zijn.
We ergeren ons niet aan een slechte slag maar wel aan een domme slag. Soms is het moeilijk om het onderscheid te kennen.
Welke banden Kenya heeft met België weet ik niet maar t zijn precies twee buurlanden. Waarom zeg ik dit? Welnu, jullie zullen het wel gelezen of gehoord hebben. Vorige woensdag zijn op klaarlichte dag in de buurt van Wilson Airport enkele dieven ter plaatse doodgeschoten door de politie. En dit was voorpagina nieuws in een Belgische krant!! Is dit ook het geval wanneer er in Brussel, Antwerpen of Charleroi iemand neergeschoten wordt?
Er is wel wat komotie ontstaan over hetgeen gebeurd is maar het is zeker geen uitzondering. Nee nee gene paniek, t is niet dat iedereen met een revolver op zak rondloopt (alé toch niet dat ik weet) maar ik kan wel zeggen dat dit regelmatig gebeurd. Onze politiekers kunnen er nog iets van leren: toepassen van het snelrecht.
Ja hoor, het gebeurt dat wanneer een dief op heterdaad wordt betrapt hij gewoon ter plaatse berecht wordt. Drie weken geleden nog gebeurd dief op heterdaad betrapt burgers die het gezien hadden hebben die kerel gewoon vastgenomen, benzine erover en hupsake de vlam in de pijp
Niet dat ik het allemaal goedkeur maar het werkt wel. Datgeen gebeurd is aan Wilson Airport keur ik zeker niet goed, de zogezegde dieven stonden gewoon te wachten in de file dus van heterdaad was geen sprake. Volgens mij was het gewoon een afrekening. Ik heb wel een vermoeden wat er gaande was maar ik ga hier niet teveel over vertellen, weet je wel, die vermoedelijke band tussen Kenya en België Ze moesten mij zomaar eens vinden.
Omgekeerd ook, deze morgen op weg naar het werk, wat hoor ik tijdens het nieuws van 8u00? Een hele uitleg over de betoging gisteren in België omdat er nog geen regering is. Op de Keniaanse radio hé beste vrienden, de Keniaanse radio!!! Verder was er nog een reportage over het parkeergeld dat weeral verhoogd is, in het centrum van Nairobi moet je nu 250 KES (2,5 Euro) betalen voor een hele dag te parkeren. En wees gerust, als je niet betaald, leggen ze gewoon een klem op het voorwiel en kan je nadien 2000 KES dokken als boete.
In het straatbeeld zie je dan de parkeerwachters met hun gele stofjas rondlopen die het parkeergeld komen innen of de klem eropleggen. Leuk zicht zo in die gele stofjassen met achteraan een opschrift corruption is evil wat wil zeggen voor de niet-engelstaligen onder jullie omkopen is duivels . Pfff de hel zal rap vol zitten denk ik als ze alle corrupten moesten oppakken en naar hel verwijzen.
Van de hel gesproken, vandaag heeft het voor de eerste keer sinds een paar weken geregend. Ok, het is wel zomer nu maar er was een echte droogte, zeker in het noorden van Kenya. Dit is zeker niet op het nieuws geweest. Nu ja, de regen van vandaag was maar een druppel op een hete plaat maarjullie zouden eens moeten zien hoe gelukkig de mensen hier zijn als het regent. Its a blessing (t is een zegen).
Persoonlijk vind ik dat de zon nog maar wat moet blijven schijnen. Je kan er mee lachen maar gisteren (zondag) was het 20° - 21° overdag en toen ik op mijn terrasje met een drankje (welke te zien is op bijgevoegde foto) nog wat achterstallige Knacks zat te lezen, heb ik in plaats van een short, wat ik meestal in het weekend draag, een lange broek en sokken aangedaan omdat ik het koud had. Nee nee mijn wintermutske dat ik veel gedragen heb tussen Kerst en Nieuwjaar heb ik nog niet opgezet.
A voor ik het vergeet, als jullie nog zouden bezorgd zijn over mijn gezondheid, ik moet mijn pillekes nog wel pakken maar mijn goesting in eten en drinken is volledig terug. Dus vorige zaterdag voor het eerst sinds lang terug naar den Black Diamond geweest (of zou dat de geheime link tussen België en Kenya zijn??!!). De plaats op zich was nog wel hetzelfde maar het volk was anders. Buiten de garçons en de buitenwippers kende ik er niet veel volk meer, veel nieuwe gezichten dus zal terug aan mijn connecties moeten gaan werken. Maar niet getreurd, de die-hards zijn er niet weg te slagen.
Volgend weekend zal het wat anders zijn. Ik ga namelijk met enkele collegas op golf-weekend. Ik zal voor het eerst met andere golfers gaan spelen, ik ben zeker nog niet zo goed als zij maar ben eens benieuwd wat het gaat geven. Zal nadien wel verslag uitbrengen. Voor de nieuwsgierigen onder jullie, surf maar eens naar http://www.heritage-eastafrica.com/golf-resort/grvl/
Ik zal mijne Nikon meenemen zodat ik nadien wat plaatjes met jullie kan delen.
Ik heb ook nog een interessant overzicht gevonden van de belangrijkste stammen die nog in Kenya leven. Op zich niks belangrijks maar het is goed om weten dat er ja zelfs in de 21e eeuw nog altijd rekening mee wordt gehouden van welke stam je bent en dat dit to conflicten kan leiden. Nu ja, als ik erover nadenk, dit is in Europa ook nog het geval: Friezen, Welshmen, Romas en dichter bij huis Walen en Vlamingen. (of zou dat de link zijn tussen België en Kenya? Zouden De Wever of Di Rupo ervoor iets tussen zitten??)
Kikuyu (ca. 22% van de bevolking) De Kikuyu vormen de grootste etnische groep van Kenia. Ze wonen voornamelijk op het vruchtbare land van Midden-Kenia als boeren. Het zijn niet alleen goede landbouwers, maar ook begaafde handelaars en ondernemers. Veel Kikuyu wonen in Nairobi en bekleden daar belangrijke zakelijke en politieke posities in. Jomo Kenyatta, de eerste president van Kenia, was ook een Kikuyu. Subgroepen zijn Embu, Ndia en Mbeere.
Luo (ca. 13%) De Luo vormen de op één na grootste stam van Kenia. Ze wonen vooral in de omgeving van het Victoria-meer en in Noord- en Zuid-Nyanza, en leven daar van de landbouw en de visserij. Ook zij bekleden belangrijke posities in de politiek. Bekende leiders van de Luo waren Tom Mboya en Oginga Odinga.
Maasai (ca. 1,5%) De Maasai wonen in het zuiden van het land en is de beroemdste stam van Kenia. Het is nog steeds een herdersvolk, trots op hun oeroude tradities. Zo is het aantal stuks vee dat ze bezitten het belangrijkste voor hen, niet de hoeveelheid melk of vlees die de dieren opleveren. Ook het bezit van land interesseert de Maasai niet.
Mijikenda (ca. 5%) De Mijikenda wonen tegenwoordig in de Kilifi- en Kwale-districten. Ze worden onderverdeeld in negen groepen, waaronder de Digo, Kauma, Kamba, Duruma en als bekendste stam de Giriama, die vooral bekend zijn door hun dansen en hun muziek.
Turkana (ca. 1,3%) De Turkana wonen in Noordwest-Kenia en als echte nomaden zwerven ze nog steeds tussen het Turkana-meer en de Rift Valley langs de grens met Uganda. De Turkana bestaan uit de Nimonia die in de bosgebieden wonen, en de Nocuro die de savannes bewonen. De stammen zijn weer onderverdeeld in ca. 20 clans, de "ategerin". Tot de Turkana behoort ook het El Molo-volk, dat bij de volkstelling van 1979 uit maar 538 leden bestond en daarmee het kleinste volk van Kenia is.
Samburu De Samburu wonen in het noorden van Kenia en zijn wat cultuur en taal betreft verwant aan de Maasai. Dit herdersvolk woont nog steeds zoals vroeger en ook de levensstijl is nog maar nauwelijks veranderd. De rijkdom van een familie wordt afgemeten aan het aantal runderen, geiten en kamelen dat men bezit.
Rendille De Rendille wonen aan de zuidoostelijke oevers van het Turkana-meer en zijn verwant aan de Somali. De Rendille wonen in semi-permanente nederzettingen waar ze zorgen voord grotes kuddes kamelen, geiten en schapen. Boran De Boran zijn herders die in het Turkana-gebied leven. Ze zijn verwant aan de Koesjieten van Zuid-Ethiopië.
Akamba (ca. 11%) De Akamba leven ten oosten van Nairobi richting het Tsavo Nationaal Park. Honderden jaren geleden verhuisden ze hier naartoe, op zoek naar voedsel. Het waren handelaren, o.a. in ivoor. Subgroepen zijn Kitui, Masaku en Mumoni.
Gusii (ca. 6%) De Gusii bewonen een gebied in de westelijke hooglanden ten oosten van het Victoria-meer. Deze Bantoe sprekende stam leeft temidden van Nilotisch sprekende stammen. Het zijn voornamelijk veehouders.
Kalenjin (ca. 12%) De Kalenjin bevolken de westhoek van de Rift Valley, o.a. rond Mount Elgon. Vroeger was het een herdersvolk, nu zijn het voornamelijk landbouwers. Tot de Kalenjin behoren ook de Tugen, het volk waar president Moi toebehoord.
Aziaten en Europeanen Ongeveer 4,5% van de Keniaanse bevolking bestaat afstammelingen van Aziatische en Europese immigranten. Ze werken voornamelijk in de industrie en de handel en leven meestal in de grote steden. De meeste Europese voorouders kwamen in de 19e eeuw het land binnen. De Aziatische voorouders (ca. 32.000) kwamen voornamelijk uit India (Gujarat en Punjab) en werden aan het eind van de 19e eeuw (1896-1901) ingezet bij de aanleg van de spoorlijn Mombasa-Kisumu. Eeuwen hiervan waren er al intensieve contacten met Indiase kooplieden die zich toen echter zelden in Kenia vestigden. De groot- en detailhandel is grotendeels in handen van deze bevolkingsgroep. Naast de Indiase zij er ook nog kleine (alé zeg nu maar grote) Chinese en Japanse bevolkingsgroepen.
En vergeet de Belgen niet!!!
Voila mensen, dat weten jullie ook weeral. En zo zijn we weer een weekje dichter bij eind februari gekomen
'Wil je snel gaan, ga dan alleen, wil je ver komen, ga dan samen met anderen
Hier zijn we weer een nieuw artikel op de blog betekend dat het normale leventje (voor zover ik al een normaal leven heb ) weer zijn gangetje gaat
Yep, ik ben al een week terug in Kenya en het lijkt precies of mijn verblijf van bijna drie weken in België al een eeuwigheid geleden is.
De dagen voor Kerstmis had ik al wel vernomen dat er redelijk wat sneeuw gevallen was in Europa maar zolang Zaventem open bleef geen probleem. Die bewuste maandag van mijn vertrek in Kenia heb ik het nieuws van zeer nabij gevolgd en elke vijf minuten de web-site van Brussels Airlines gechecked. Dat de vlucht al vertraging ging hebben was me al duidelijk maar oef, 1.5h later dan voorzien was het vliegtuig opgestegen. Dus ik kon gerust zijn, ik kon terug naar huis
Maar nee, t is nie waar dacht ik op een gegeven moment, ik las dat ze misschien de luchthaven gingen sluiten omdat er niet genoeg de-icing vloeistof meer was en geen vluchten meer konden vertrekken. Maar gelukkiglijk was mijn vliegtuig al vertrokken en landende vliegtuigen moeten niet ontijst worden. En belangrijker, de luchthaven werd niet gesloten. Ik zal de Schouppe eeuwig dankblaar blijven.
Van de vertraging werd niks goedgemaakt wat wil zeggen dat ik Nairobi pas verliet in het holst van de nacht, maar goed ik was op weg naar huis In Zaventem aangekomen, nog bijna twee uur op mijn bagage moeten wachten, ik had bijna goesting om zonder te vertrekken en nadien wel terug te komen. Maar gelukkiglijk had ik ze nog te pakken gekregen. Leen was me komen oppikken en had het nodige warm materiaal bij: extra trui, body-warmer en het belangrijkste: mijn muts dat mijn trouwste accessoire zou worden de volgende dagen. Jezus, wat was het koud hier
De dagen dat ik thuis was heb ik nog wel gewerkt maar zoals andere jaren was er niet zoveel activiteit zodat dat ik na mijn dagtaak te hebben vervuld, kon zorgen dat het eten op tafel stond en zodoende mijn vrouwtje ook kon genieten van mijn thuis-zijn.
En al maar goed dat er agendas bestaan ik had van de gelegenheid gebruik gemaakt om een paar doktersbezoeken te doen. En als ze allemaal niet in mijn agenda gestaan zouden hebben, kon het wel eens zijn dat ik bij de tandarts was als ik bij de oogarts moest zijn ofzo iets.
Aangezien ik nog altijd niet 100% was, ben ik ook naar de huisdokter geweest om mij te laten nakijken, bloed te laten nemen en enkele van mijn inentingen te laten vernieuwen. Man man man miserie miserie, nee niet met mijn gezondheid maar met naar het naar de dokter gaan Aangezien Leen met de auto werken was, moest ik alles met de fiets doen, nu ja ik had me wel al wel eerder op glad ijs begeven, letterlijk dan denk maar aan de VTT-tochten die ik ooit al in de sneeuw gereden heb, dus dit mocht geen probleem geven De veldrijders indachtig mijn banden iets platter gezet en hup op weg ik moet zeggen het was nie gemakkelijk maar ik ben niet gevallen ook niet de andere dagen telkens ik er met de fiets op uit moest, maar ik heb wel wat af gezweet. Ik weet niet of het van de schrik was of dat ik me te warm aanklede maar weter te warm dan te bevriezen.
Diagnose van de huisarts was dat ik een maagontsteking had, met mijn bloed alles in orde was dwz een cholesterol om van te dromen, geen probleem met mijn suiker, vitaminen ok en gene aids. Maar verdorie, hij had niet alle spuiten die ik nodig had, dus kon ik nadien nog eens terugkomen, weeral door de sneeuw. Maar ja beter dat dan geen spuiten.
Het volgende was een vernieuwing van mijn inenting voor gele koorts. Dit kan enkel in Hasselt of in Antwerpen gegeven worden. Nee nee, ikke nie met de velo naar Hasselt he Aangezien een ander lid van de familie in maart op bezoek komt en nog niet ingeent was tegen gele koorts, kon ik van de gelegenheid gebruik maken om samen met Jos naar Hasselt te rijden. k Moet zeggen dat het nog eens deugd deed om samen de weg te zoeken, links met rechts om te wisselen en straatnamen en wegnummers te zoeken. Het ziekenhuis was nu wel niet zo moeilijk te vinden maar met de kerstmarkten, eenrichtingsstraten en vooral de sneeuw hebben we er toch ietsje langer overgedaan denk ik dan op een zomerse dag. Eens op het juiste verdiep beland van het hospitaal moesten we ons aanmelden en een reeks formulieren invullen. We waren goed op tijd dus we hadden nog wel effe tijd om alles in te vullen dachten we. Dag Jan, we hadden de eerste lijn nog niet ingevuld of we moesten al binnen, dieje doktoor heeft die papieren nog nie eens bekeken of verder laten invullen. Hij heeft wel wat raad gegeven ivm malaria en andere tropische ziekten, het spuitje in de arm, het bewuste gele boekje ingevuld en dat was het dan.
t Strafste vond ik toen de dokter wist dat ik voor lange tijd in het buitenland zat, hij me aanraadde om me te laten inenten tegen hondsdolheid. Tegen Jos heeft hij er niet over gerept, precies of hij kan niet gebeten worden door een dolle hond als hij in Kenya is Hier denkt ieder maar het zijne over.
Al bij al heeft onze verplaatsing naar de kliniek en terug naar huis veeeel langer geduurd dan dat we binnen geweest zijn in de kliniek . Maar ok, dit was ook weer in orde.
Om verder te gaan met mijn doktersverhaal, bij de oogarts heb ik bijna een hartstilstand gekregen ondanks dat de huisdokter gezegd had dat alles in orde was. Gelukkiglijk heb ik het hoofd kunnen koel houden omdat ik mijn muts binnen niet op had, en is alles goed afgelopen Leen had een afspraak gemaakt dus dan mag je wel verwachten dat je ongeveer rond die tijd op consultatie mag. Tarara, twee uur zitten wachten, ja ondertussen wel enkele van die testjes gedaan en dan hoera, ik mocht de oogarts zien. Ik denk dat ik nog sneller buiten was dan in Hasselt (wat ik al een record vond) en kreeg de rekening van de secretaresse onder mijn neus geduwd. En toen was het het moment dat mijn hart het bijna begaf. Ik ga hier het getal niet vernoemen maar ik vond het schandalig. Volgens mij verdient die ratatouille goed zijne boterham. Maar goed, het belangrijkste was dat mijn ogen ok waren en er voorlopig geen sprake is van opkomend glaucoom. Zijn enigste advies was kom in oktober volgend jaar maar terug voor volgende controle, zal al maar beginnen te sparen
De kerst- en nieuwjaarsdagen zijn we goed doorgekomen, rustig met de familie of samen met zijn tweetjes op de zetel onder het dekentje. ;-) Ook zijn er enkele familie-leden op bezoek geweest die wel eens wat fotos van Kenya wilden zien en meer wilden weten over het schooltje in Kibera waar ik regelmatig een bezoekje breng met mijn auto-koffer vol. Het deed enorm veel plezier dat er nog andere mensen zijn die me willen steunen en ik garandeer dat het bijeengehaalde geld zeer nuttig zal besteed worden.
Aangezien ik nog altijd lid ben van de GWT, valt elke maand nog Toerist, het klubblad in de bus. Daar werd reclame gemaakt voor het speciale ledenfeest. Waarom speciaal, welnu de GWT vierde het 40-jarig bestaan. De datum viel goed, ikzelf was bij de gevierde, jaja den deze is al 30 jaarlid van de GWT, wel met zijn ups en dows maar toch lid. Dus konden we nog eens mee gaan vieren, de andere feesten indachtig zou het wel een korte nacht worden want zondags zou ik terug op het vliegtuig naar Kenya zitten maar ja ik kon de hele dag uitrusten.
Dus zaterdagavond fris gewassen en gestreken naar de zaal van St. Amands en ja hoor, vele oude bekenden terug gezien maar ook nieuwe gezichten waarvan ik zelfs de naam niet ken maar het deed deugd nog eens bij die gasten te zijn. Uiteraard hier en daar wel mijn verhaal moeten doen maar dat vond ik niet erg. Spijtig dat ik enkele vrienden niet gezien heb maar ja zo kort na Nieuwjaar heeft iedereen zijn verplichtingen nog maar dit zal ruimschoots goedgemaakt worden als ik de volgende keer in België ben he Gie??!!
Ik was wel verbaasd dat iedereen zo rustig was, er werd wel een danske en een walske geplaatst maar waar waren de wilde toestanden van vroeger?? Dat we allemaal een jaartje ouder worden werd ook nu weer eens bewezen. Maar al bij al heb ik er toch van genoten: het lekkere eten, de gezellige babbels, het terugzien van de fiets-vrienden en het smeden van allerlei plannen op de fiets en ernaast Dit maakte dat den deze weer als laatste de deur uit was weeral ik
De nacht was kort en het hoofd nog zwaar maar er moest nu eenmaal terug vertrokken worden. Met lege valiezen toegekomen en met volle terug vertrokken. Terug aangekomen in Nairobi was er niet veel veranderd enkel dat het stukken warmer was dan in België. s Maandags kon het werk terug beginnen, even dacht ik dat het links rijden effe opnieuw aanpassen was maar dat viel mee. In België heb ik niet of heel weinig met de auto gereden, het leek me beter om dit niet te doen want soms als ik meereed als passagier met mijn mutske op (jaja ook in de auto had ik mijn muts op, sommige keken wel raar maar dat kon me niks schelen, ik had het toch warm) dacht ik soms, alé wa doet ge nu, ge moet aan de andere kant rijden dus als ik achter het stuur had gezeten
De eerste week is weeral voorbij gevlogen, doeme wat gaat de tijd toch snel. Enerzijds goed want dan zie ik Leen vrij snel terug, anderzijds mag het allemaal niet te rap gaan want er zijn nog zoveel dingen te doen.
Vorig jaar sloot ik altijd af met een keniaans gezegde en zal dit in de volgende artikels ook wel doen maar nu wil ik met jullie mijn voornemen voor 2011 delen en dit is:
Neem tijd voor jezelf, werk is belangrijk maar genieten en af en toe een rustpauze inlassen is zeker zo belangrijk anders hou je het niet vol.
Voila, het eerste artikel van 2011 zit erop, fotos van de sneeuw in België moet ik zeker niet met jullie delen. En vooral niet vergeten, blijven lezen, reacties geven via de blog of via email en vooral de twee lijnen van vorige paragraaf goed in gedachte houden.
Jaja, ik ben nog niet 100% in orde. Ik heb nu last van mijn maag, kan geen eten zien of ruiken maar doe toch moeite om iets binnen te krijgen. (herinner de wijze raad van mijn vader)
Veel heb ik eigenlijk niet te vertellen want veel heb ik niet gedaan. Ik had tijdens de week nog enkele verplichtingen s avonds maar was telkens blij dat ik in mijn bedje lag. Nog twee weekjes en dan kom ik voor een aantal weken naar België. Dan zal ik me eens volledig laten onderzoeken se om te zien welk beestje in mijn lichaam huis houdt. Voorts moet ik ook nog een aantal spuiten krijgen voor gele koorst, tyfus, polio, . Allemaal op één week, negen kans op tien dat ik daar ook last van zal hebben
Maar ja dan komen de kerst- en nieuwjaarsdagen eraan en dan zal alles wel beter gaan. Het is een druk jaar geweest en dat zal er ook wel voor iets tussen zitten.
Voor ik het vergeet te vertellen, vorige week heb ik voor het eerst een keniaan zijn huid volgescholden Ik was terug op weg naar mijn woning toen ik plotseling twee autos voor mij iemand door de lucht zag vliegen. Iemand die de weg overstak werd aangereden door een auto die uit de andere richting kwam. Gelukkig werd er gestopt door de auto die de persoon aangereden heeft (wat niet altijd gebeurd) en werd de schade opgemeten. Gelukkig viel alles nogal mee buiten wat blutsen en builen en een kapotte ruit.
Het gevolg was dat de andere autos (waaronder ikzelf) een tijdje stilstonden tot op den duur er ene achter mij van zijn gat begon te maken door te toeteren alsof zijn leven ervan af hing. Maar ik kon niet verder aangezien de autos voor mij ook niet verder reden en het tegenliggende verkeer terug op gang gekomen was. Den ongeduldige kwibus vond dan maar niet beter om langszij te komen tot op 2 cm van mijn auto en maar blijven toeteren . Dit kon ik echt niet hebben en heb me verder links begeven zodat hij zeker niet doorkon, mijn raampje opgedaan en hem eens goed zijn huid volgescholden, veel zal hij er niet van verstaan hebben want het was een mix van engelse en vlaamse scheldwoorden .
Op den duur kwam het verkeer in mijn richting terug op gang en toch nog probeerde dieje gast langs links voorbij te komen (je moet je wel inbeelden dat ze hier links van de weg rijden he) maar dat heb ik hem toch netjes belet.
Ik heb hem nog meer pissig gemaakt door zeer langzaam verder te rijden, voorbijsteken kon toch niet, tot waar ik moest afdraaien. Hij had maar eens mee moeten afdraaien
Soms vraag ik me af hoe ze hier aan een rijbewijs geraken. Het woord zondagsrijder is hier nog echt toepasselijk want wat gebeurt er? Door de week rijden de meeste mee met een matatu omdat dit goedkoper is en ze zo brandstof voor hun eigen uitsparen.
Maar s zondags moet er naar de kerk gegaan worden en dan past het beter om met je eigen wagen te gaan. Maar aangezien ze maar af en toe op de baan zijn, zijn ze echt niet vlot in het verkeer en rijden rond met een snelheid van 30km/u. Echte zondagsrijders dus
Voila, dit gezegd zijnde zal dit waarschijnlijk het laatste bericht zijn dit jaar. Willen jullie meer verhalen horen, kom gerust eens langs tijdens de kerstperiode wanneer ik in België ben.
Heri ya Krismasi and Furaka ya Mwaka Mpya!! (zalig Kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar)
Ze hebben me klein gekregen Beste vrienden, ik ben een hele week ziek geweest. En als ik nu eens wist wat ik had, dan kon ik het jullie ook vertellen.
Het begon allemaal vorige week zaterdag De week daarvoor waren mijn buurvrouwen (alé één toch) en ik begonnen aan ons ochtendlijk loopprogramma. We hadden afgesproken dat we elke maandag, woensdag en vrijdagmorgen om 6u00 zouden gaan lopen, zonder excuses. Nu maandag en woensdag was alles ok maar vrijdag stond ik hier alleen te koekeloeren. Maar zoals gezegd, geen excuses en den deze op pad. Ik dacht nu kan ik eens echt testen hoe het nog gaat, ik heb dus bijna 5km aan één stuk gelopen en dat in een tijd die ik ook liep in mijn beste dagen vlak voor de marathon. En fier dat ik was dat ik dat nog kon maar mijn lichaam dacht er blijkbaar anders over
De dag nadien s morgens gaan golfen en zoals meestal op zaterdagmiddag ga ik iets eten in ArtCafé en daarna boodschappen doen. Nu wat ik besteld had (één van mijn favorieten kipschnitzel met puree) kreeg ik niet door mijn keel, voelde me echt moe. Maar ja, nog effe boodschappen doen en dan kon ik wat rusten. Dag Jan, ik was blij dat ik het winkelkarretje kon vasthouden of ik was ter plaatse neergevallen. Voor de rest van die zaterdag dus enkel op de zetel gelegen met de gedachte een goede nachtrust gaat wonderen doen. s Zondags wakker geworden, (na geslapen te hebben van 20:30 tot 7:00), voelde me iets beter dus golfspullen gepakt en gaan golfen, s namiddags ben ik nog naar de kerstmarkt geweest en toen voelde ik het opnieuw opkomen maar ik dacht dat het te maken had met de warmte (het was die dag 30° Celcius) maar toch maar weer op de zetel gaan liggen en slapen Naar de dokter gaan hoor ik jullie al zeggen, tarara, ik had me gewoon geforceerd bij het lopen en mijn lichaam was te moe, dus ik dacht met enkele nachten goed slapen zal alles wel weer beter zijn. Ondertussen begon mijn heel lijf pijn te doen, stijf, pijn in de borstkas, hoesten en nog veel meer. Van eten was geen sprake meer maar ons vader heeft altijd gezegd als je ziek zijt, moet je blijven eten anders worde nooit beter dus met die wijze raad indachtig, toch maar kleine hapjes naar binnen gewerkt. Dit heeft zo geduurd tot dinsdag tot ik s avonds mijn koorts eens nam: 37,8. Nu nog niet echt alarmerend maar toch aan de hoge kant.
Ik heb nu al wel de vier seizoenen van Dr. House gezien maar ik heb geen assistenten die mijn bevindingen bevestigen of ontkennen. Maar mijn diagnose was: bronchitis want ik moest hoesten, borstkas deed pijn en er kwamen vettige dings naar boven Nu van de firma hebben we een pillenzak met vanalles en nog wat in dus de bijsluiter geraadpleegd en ja hoor, er zat een doos pillen in met antibiotica voor bronchitis met koorts.
Naar de dokter gaan? Niejet, nie nodig, doosje leegnemen en klaar is kees. Gedurende al die tijd ging het op en af maar eten bleef moeilijk. En dan al die wijze raad die je krijgt van wat je allemaal moet doen en eten: bananen voor de maag, citroenen voor de keel, dit voor dat, dat voor dit, .
Het probleem is dat hier geen huisdokters zijn, je moet naar een ziekenhuis gaan en voor ze ook maar één vinger naar je uitsteken moet je de rekening al betalen. En als je binnenkomt, moet je wachten, wachten en nog eens wachten wat er zijn er nog zoveel voor je En nu daar mijn tijd zitten verdoen voor een kugje en wat stijve spieren zag ik echt niet zitten. Ik had me voorgenomen als ik me niet beter voelde na de antibiotica en na het weekend, ik het ziekenhuis wel zou opzoeken.
Tot op vandaag ben ik nog niet honderd procent fit, nog een klein hoestje dat ik mogelijks toch moet gaan verhelpen met een hoestsiroop maar eten gaat al veel beter. Kan je je inbeelden, zelfs friet met stoofvlees van de Belgische frituur smaakte niet. Dan was er toch serieus iets mis he? In de week dacht ik, ik ga een pintje drinken (thuis), twee slokken en de rest heb ik weggekapt, gene smaak Ga straks nog eens iets proberen: nen Duvel drinken. Als deze ook nie smaakt en helemaal naar binnengaat rij ik direct naar het ziekenhuis want dan is er echt iets mis .
Dus van het lopen is niet veel meer in huis gekomen, zal het maar rustig aan doen en als het er dit jaar niet meer van komt, januari is niet meer zover en dan beginnen we maar opnieuw. Voila, mijn eerste goede voornemen is al gemaakt!!! Zo een weekje leven op yoghurt, peperkoek, thee en marsepein heeft ook zo wel zijn voordelen, mijn broeken beginnen precies wat groter te worden
Daarmee zijn we bijna al december, ik hoor dat de winter zijn intrede heeft gedaan, zal zeker maar een jas aandoen als ik binnen drie weken naar België kom. Bestaat België eigenlijk nog? k Hoor er zo weinig van . Ik moet wel zeggen dat hier rondlopen in een short en T-shirt en naar kerstliedjes luisteren die in de supermarkt spelen, wel een speciaal gevoel geven.
De rest van de resterende weken dat ik hier in Nairobi ben, zullen nog druk worden zowel voor het werk als in mijn vrije tijd. Moet nog naar mijn kindertehuis voor hun kerstmaal te brengen, moet nog wat golf gaan spelen want ik zou graag voor nieuwjaar mijn golf-handicap halen alhoewel ik die al bijna weet want zo een Tiger Woods, Ernie Els, Ian Poulter, Lee Westwood, Martin Kaymer, ben ik nog niet.
Veel meer heb ik vandaag niet te vertellen, maak jullie niet ongerust, ik red me hier wel en ik ben wel slim genoeg als het echt de verkeerde kant uitgaat om hulp te gaan zoeken.
En zoals gewoonlijk, om af te sluiten een keniaanse wijsheid: DE JEUGD LOOPT SNELLER DAN DE OUDEREN, MAAR DE OUDEREN WETEN DE WEG Met ervaring voorkom je onnodige stappen om je doel te bereiken.
De tijd gaat snel, gebruik hem wel is een gezegde dat ieder van ons wel kent. Hier in Afrika, ondanks het feit dat de Afrikanen zeggen wij hebben de tijd, de blanke man heeft het uurwerk, gaat ook de tijd hier snel vooruit.
Enkele voorbeelden - ongeveer een jaar geleden heb ik de eerste gesprekken over een contract in Kenya gestart, ik herinner het me nog als gisteren - ondertussen ben ik al 4.5 maand officieel in Kenya werkzaam, precies of ik ben gisteren toegekomen - binnen 1.5 maand is het alweer Nieuwjaar, ik herinner me nog de sneeuw en de koude van vorig Nieuwjaar - t is alweer 14 dagen geleden dat ik nog iets geschreven heb, maar dat heeft zijn reden (lees verder) - waar ik lang naar uitgekeken had en dus ook gebeurd is (mijn vrouwtje voor één week in Kenya te hebben) was zo voorbij
Om hiermee verder te gaan toen ik in september nog eens in België was, hadden Leen en ik zo een beetje een planning gemaakt van wie wanneer naar waar komt. Kwestie van het reizen te verdelen.
Omdat het reeds een hele tijd geleden was dat we samen nog vakantie hadden gehad (Vietnaam in maart/april pfff weeral iets das precies gisteren was), besloten we dat Leen voor één week naar Nairobi zou komen in November. Kon zij ook eens zien waar ik woonde
Dus zaterdag 6.11.2010 was het zover . Vrijdags hadden we op het werk nog een party gehad dus dat was al een goed begin voor mijn vakantie. Leen zou zaterdagmorgen via Zurich naar Nairobi komen. Omdat het de eerste keer via Zurich was, had ik een plannetje gestuurd waar op te letten enz. s Morgens vroeg de nodige SMSen gekregen, joepie, ik kon gerust zijn, ze zat op het juiste vliegtuig.
Dus ik kon met een gerust gemoed mijn golfslagen nog wat gaan oefenen (en ik moet zeggen het ging prima). Over het huis en de omgeving moest ik me geen zorgen maken, netjes en opgeruimd als ik ben was alles in orde.
Om terug op het begrip tijd te komen De vlucht zou om19:00 landen. Den deze met al zijn vliegervaring had uitgeteld 19:00 landen, uitstappen, VISA kopen, wachten op bagage, alles bij elkaar zou dit toch een uur in beslag nemen. Dus als ik om 18:30 zou vertrekken, nog een zee van tijd want zaterdagavond zal de traffic wel meevallen.
Alles nog eens dubbel gechecked in het huis, alles dik in orde, ik was klaar om mijn eerste gast te ontvangen Zogezegd zogedaan, om 18:30 vertrokken en lap daar begon het al file omwille van een ongeluk gene paniek, tijd zat Moet ik nog verder zeggen wat er gebeurde? Rustig verder gereden richting luchthaven tot plotseling mijn supergeweldig GSM-systeem in de auto van zijn gat begon te maken, ik keek op mijn scherm en jawel, Leen aan de lijn. Eerst dacht ik, t zal wel zijn om te zeggen dat ze juist is uitgestapt en staat te wachten voor het visum. Maar nee, t was om te vragen waar ik stond want ze was al buiten!!! t Was pas 19:20!!! Met het nodige gevloek en gemiljaar serieus wat gas bijgegeven, gelukkig viel het verkeer vanaf dan serieus mee. Met gierende banden mijne Prado ergens geparkeerd, of ik daar mocht staan of niet kon me niks schelen. En ja, daar stond ze te schijnen en blij dat ik was (de andere details ga ik jullie besparen, ik heb ook mijn privacy he ) Ik had nog speciaal ne Knack meegenomen om het wachten een beetje te verzachten maar ik heb hem de volgende dagen op het WC kunnen lezen in plaats van op de luchthaven bij een koffie. Maar goed, alles was ok dus dat is het bijzonderste.
De rest van de dagen waren redelijk gevuld en dus de tijd vloog voorbij. Maandag en dinsdag zijn we naar Sweetwaters geweest, dit is een park dicht bij Mt Kenya en pal op de evenaar. In het park is een slaapplaats voorzien, nee niet een hotel zoals wij het kennen maar tenten. Maar echt luxe tenten met douche, WC en s avonds warmwaterkruiken voor de koude voeten.
Die twee dagen hebben we in het park rondgereden beestjes zoeken en we hebben ze gezien. In de folder werd vermeld dat je de big five zou kunnen zien (leeuw, olifant, buffel, neushoorn en jachtluipaard) maar ook natuurlijk andere dieren zoals giraffe, antilopen, apen, . Spijtig genoeg hebben we er maar 3 van de 5 gezien: olifant, buffel en het jachtluipaard.
Aan dit laatste beestje hangt natuurlijk ook een avontuur aan vast of wat had je gedacht Ik had een plannetje gekocht van het park, de hoofdwegen waren genummerd dus rondrijden was geen probleem. Maar Marcske zou Marcske niet zijn om toch iets anders te doen dus links en rechts wat smallere paadjes ingeslagen in de hoop op één of ander wild animal te stoten. Op een gegeven moment werd het paadje zo smal dat je zou denken of er nog wel een paadje is. En yep, inderdaad na een tijdje volledig het noorden/zuiden/westen/oosten kwijt GPS werkt in dat park niet omdat er geen signaal is. Wat doe je dan? Koelbloedig blijven en blijven rijden totdat je terug op de grote weg uitkomt en dan proberen terug de richting te vinden.
Allemaal goed en wel was het niet dat het om 19:00 donker is en er verwacht wordt dat je dan terug binnen de omheining van de verblijfplaats bent. Nu ja het was pas 17:00 dus nog tijd zat voor den donkere maar we zaten nog steeds op de smalle paadjes tussen de struiken. Naargelang de tijd vooruitging, werd het alsmaar stiller in de auto.
En dan daar was hij de grote weg. Beide sloegen een zucht van opluchting.
Tijdens het volgen van deze weg zagen we plotseling aan onze linkerzijde twee jachtluipaarden liggen. Natuurlijk gestopt om een fotoke te maken en met effe naar rechts te kijken nog een derde gezien. Ons geluk kon niet op. Prachtige dieren zijn het. Dus al bij al viel alles nog mee en waren we ruimschoots voor het donker werd terug aan onze tent.
Één van de volgende dagen waren we te gast bij een collega en voorzichtig ons verhaal uit de doeken gedaan om toch niet te belachelijk over te komen. Maar wat bleek, enkele dagen ervoor waren zij ook in hetzelfde park geweest en compleet verdwaald, ze zijn ze zelfs moeten gaan zoeken in het donker.
Ik wil jullie zeker ook niet het allernieuwste type koelbox onthouden tijdens onze heenreis waren we onderweg gestopt voor middageten. Het was een restaurant/forellenkwekerij waar je uiteraard een forelleke moest eten als lunch. Het drinken werd er wel op een originele manier koel gehouden (zie foto)
De rest van de week ons rustig in Nairobi geamuseerd met vanalles en nog wat zodat we voor het goed besefte de week voorbij was en ik Leen terug moest brengen naar de luchthaven. Nu had het gedurende de week wel af en toe geregend dus de kans op regen op vrijdagavond was niet onbestaande. En ik kan je zeggen, regen en vrijdagavond is gegarandeerd miserie. Ik had dan ook het plan om ten laatste om 19:00 te vertrekken, Leen dacht dat ik zot was, haar vlucht was pas om 23:50, dus wat zou ze al die tijd moeten doen op de luchthaven. Gelukkig werd mijn tijdschema bevestigd door enkele collegas.
Wat me nog nooit maar dan ook nog nooit is overkomen in al die jaren dat ik naar Kenya kom, is op 25 minuten naar de luchthaven rijden op een vrijdagavond. Welnu, het was de eerste keer nu. Het gevolg was dat Leen veel te vroeg was maar inchecken was geen probleem en ze kon de tijd doden in de lounge.
Het was precies of vadertje tijd mij niet gunstig gezind was tijdens de afgelopen dagen.
De rest van het weekend ben ik gaan golfen, 2x een 9-hole spel gespeeld en enkele balletjes kwijtgeraakt maar er is beterschap, nog effe volhouden en ik ben een volleerd golfer.
En dan maandag, terug werkendag nog een 5-tal weekjes en dan terug naar België om kerst en nieuwjaar mijn de familie door te brengen. Kerstmis, een tijd om effe stil te staan bij de feiten rondom ons en hoe goed we het wel hebben en andere moeten zien te overleven. Daarom ga ik ook nu weer mijn bijdrage leveren om de Kibera-kinderen (zie één van de vorige artikels) toch een beetje Kerstmis te geven. De bestelling van rijst, bloem en bonen is al gebeurd, moet nu enkel nog zorgen voor iets extra voor Kerstmis maar hier moet ik nog eens overnadenken. Jullie steun is welkom, ik zal zorgen dat het goed besteed wordt. Indien je wil weten hoe je je bijdrage kan leveren, stuur maar een email naar het thuisfront. Ik zal dan wel een antwoord terugsturen via Leen.
En dan is het al 2011
Nog een effe een doordenkertje Wanneer een leeuw jaagt op een antilope, kijkt hij niet achterom. Hij moet eten. Robert Cheruiyot Keniaanse marathonloper
Het Oktoberfest (Duits voor oktoberfeest) is een jaarlijks volksfeest in München. Het begint halverwege september en eindigt op de eerste zondag in oktober. Het geldt als het grootste bierfestival ter wereld en wordt jaarlijks door meer dan zes miljoen mensen bezocht. Het Oktoberfest wordt op de Theresienwiese ("Theresiaweide"), een speciaal daarvoor bestemd terrein, gehouden. Het feest bestaat uit een kermis en veertien grote tenten. Dit zijn kolossale en mooi aangeklede tenten, waarvan de grootste plaats biedt aan zo'n 10.000 personen. Traditiegetrouw wordt het bier alleen per liter geserveerd in een zogenaamde Maß (een grote bierpul van een liter).
Je zal zeggen, de Marc zit toch in Kenia, waarom begint hij dan over de bierfeesten? Welnu, ik ben naar de bierfeesten geweest, niet in Munchen maar in Kenia. Inderdaad, dit weekend was het het hoogtepunt van het Keniaans Oktoberfest. Een plaatselijke brouwerij (Big 5 Breweries http://www.thebigfivebreweries.com/) heeft een Oktoberfest in het klein georganiseerd.
Precies zoals het hierboven beschreven is: tent op een weide, bier in grote pinten (zie foto), muziek en veel leute. (lees: zatte kenianen). Deze brouwerij heeft ook een restaurant, ik denk dat Peter Goossens en Sergio Herman met hun restaurant dicht in de buurt komen, echt culinair. De prijs is dan ook navenant.
Tijdens hun Oktoberfest serveerden ze naast hun 5 bieren die ze altijd hebben, 2 speciaal gebrouwen bieren voor deze gelegenheid. En Kenianen zijn echte pleziermakers en dat was dan ook te zien, ze beginnen te bewegen en te dansen bij de eerste noot muziek die uit de boxen komt.
Ik heb echter de consumptie van bier zeer beperkt gehouden aangezien in nog met de auto moest rijden en zeker geen ongelukken wou. Want ik zou dan ook voorbije week willen uitroepen tot week van de ongelukken.
Nee, nee, gene paniek ik heb zelfs niks meegemaakt, het gat in mijne bumper is al meer dan genoeg. Echt deze week, was nie te doen qua ongelukken die ik gezien heb.
Het record was drie op een dag, het eerste was als ik s morgens naar het werk reed: zes autos en een camion. En ene auto zag er niet uit, dus ik vermoed de inzittenden ook niet. Het tweede was minder erg, enkel wat blikschade. Het derde van de dag was een vrachtwagen op zijn kant dwars over de highway. (vergelijkbaar met de ring bij ons). Kan je denken wat een chaos het was.
Nu ja, je zal zeggen zolang je er zelf niet bij betrokken bent, geeft het niks. Maar toch als je elke dag een ongeluk (of meerdere) ziet, begin je toch te denken wanneer is het mijne toer? Je mag hier nog zo goed opletten, het gevaar ligt komt uit een klein hoekje (vooral Matatus) Ik heb enkele fotookes bijgevoegd van die rijdende gekken.
Nu iets om jullie jaloers te maken Ik heb een terrasjes-weekend gehad wat wil zeggen dat ik genoten heb van het mooie weer en de prachtige blauwe hemel, hopelijk blijft dit nog een aantal weken zo want volgende week (vanaf 6.11.2010) heb ik een weekje vakantie.
Alhoewel, er moet nog wat regen gaan vallen want er moet nog een regenseizoen van korte regens komen. Zal het na mijn vakantie wel vertellen hoe het allemaal geweest is, ga nog niet teveel in mijn kaarten laten kijken.
Voor de rest gaat hier alles zijn gewone gangetje, alhoewel er deze week vanalles te beleven was: zoals gezegd Oktoberfest, grote modebeurs en vandaag zondag was er een marathon in het stadscentrum. Ben er maar wijselijk weggebleven, zal er wel druk genoeg geweest zijn. En heb me maar bezig gehouden met het verfijnen van mijn golf-spel en een beetje niks-doen en uiteraard het schrijven van dit artikel.
Ik ben nu ook bezig met me te verdiepen in Keniaanse logica want soms zijn die gasten nie te begrijpen. En als je dan een opmerking maakt, kijken ze met een gezicht van ale, wa zegde gij nu? Om een voorbeeld te geven: onze bureau was aan renovatie en herschikking toe om meer ruimte te krijgen. Ik weet wel dat het niet makkelijk is om een bureau her-in-te-richten als er nog gewerkt moet worden maar je zou verwachten dat men op één plaats begint, deze afwerkt en dan verder doet.
Nee, men had niet beter gevonden dan overal gelijk te beginnen met veranderingen, verven, breken, Gevolg: heel het bureau vol stof, stinkend van de verf en één grote rommelhoop. Kan je weten dat ik daar de kriebels van krijg he.
Nu ja, er wordt meestal s avonds gewerkt dus dan brandt er licht in de gebouwen. Waarschijnlijk omdat de geur van de verf niet te harden was (je wordt er zo high van als iets) hadden de schilders niet beter gevonden dan de ramen open te zetten.
Moet ik nog vertellen wat er gebeurd is? Kan je het echt niet raden? Alé vooruit dan wat komt er af op licht? Juist, muggen en ander vliegende wezens die je alleen maar in Afrika ziet. Doordat de verf nog niet gedroogd was, bleven die vliegwezens tegen de muur plakken. Ik zag s morgens het resultaat en eerst dacht ik dat het kunst was maar bij nader inzien bleken het allemaal vleugels te zijn van de muggen, motten en ander ongedierte dat in de verf was blijven plakken. Het gevolg was dat men opnieuw kon beginnen. k hoop dat het snel allemaal achter de rug is zodat we terug een nette bureau hebben.
Maar voor de rest klaag ik niet.
Ook nu weer om af te sluiten een Keniaans gezegde:
GEBUNDELDE TAKKEN KUN JE NIET BREKEN
Met als betekenis: We leven in hoogtijdagen van het individualisme. We verkiezen persoonlijke ontwikkeling boven alles, willen niet van anderen afhankelijk zijn en zijn sterk gericht op het verdedigen van onze eigen grenzen. maar collectivisme is er ook nog, de houding van "samen staan we sterk". Het gezegde verwijst naar die laatste houding.
Ik hoop dat jullie harten open gaan voor Kenia en één van jullie volgende vakanties naar Kenia plannen. (en ik ken er al die dat gedaan hebben maar zeg toch niet lekker wie)
In Europa is er voor alles een week of een dag
Dag van de klant, week van de frit,
want er zal Duvel, Leffe, Stella,
zijn. De Belgische frituur wordt voor één dag gesloten en de hele inboedel wordt verhuisd naar de ambassade zodat er ook Belgische fritjes met mayonaise, andalouse,
. kan worden geserveerd. En niet te vergeten het superlekkere Keniaanse Belgisch stoofvlees. Hmmm krijg er honger van. Zal jullie wel laten weten hoe het geweest is. 
Je zal wel veel leeuwen te zien krijgen ... Hahahaha... 
mijn betoog gedaan, zei dat ik het accepteerde dat ik te hard reed (ontkennen heeft toch geen zin), het me spijtte, ik niet constant op mijn kilometriek zit te kijken en het verkeer in het oog hield. 
