Hier ben ik weer. Eerst en vooral iedereen bedankt voor de prettige reacties op mijn blog. Zo te zien willen jullie wel meer van mijn avontuur lezen. Geen probleem, ik zal wel de tijd vinden om regelmatig iets te posten op de blog, aan materiaal geen nood ...
Ik zag ook enkele reacties die vroegen om wat fotokes te plaatsen, welnu, ik heb geprobeerd maar heb gemerkt dat de foto's geen al te hoge resolutie mogen hebben anders zijn te groot. Geen nood, ik heb mijn camerake (mijne Nikon D80 met allerlei lenzen) al in Nairobi dus zal het eerstvolgend vrij weekend wel eens wat huis- en interieur foto's nemen en delen met jullie.
En vergeef het mij als ik af en toe een engels woord gebruik, ik heb nog wel enkele Belgische collega's en de eigenaars van mijn stamkroeg zijn ook Belgen dus mijn Vlaams zal ik niet zo snel verleren. Uiteraard is de taal in Kenya Engels en Swahili. Ik heb ook al geprobeerd wat Swahili te leren (altijd leuk als je de lokale bevolking kan begroeten in hun eigen taal) maar das potverdorie nie gemakkelijk, en dan moet je nog oppassen met de klemtonen ook nog want als je het iets anders uitspreekt, betekend het nog wat anders ook. Nu zijn er ook wel varianten van de taal want de Kenyanen kan je onderverdelen in verschillende stammen en elke stam heeft zo wel zijn eigen dialect van het Swahili maar niet alleen dat maar er zijn ook uiterlijke verschillen: dikke/dunne poep, kort en dik of lang en smal, echt zwart of meer mokka kleur (kan moeilijk licht zwart zeggen he) (daar zullen misschien onze vroegere paterkes wel voor iets tussenzitten).
Met de vrouwen heb ik het meeste last ... alé om sommige te herkennen hé. Je moet het maar eens opzoeken in internet, het hoofdhaar van een zwarte vrouw wordt nooit langer dan schouderlengte. Wat doen ze nu om toch lang haar te hebben, juist, extensies. Maar dit wel zeggen dat ze regelmatig naar de kapper moeten om deze te laten verwijderen, hun haar te laten wassen en opnieuw hun eerdere of nieuwe extensies te laten plaatsen. En dit alles kan uuuuren duren. En dan kan het wel eens gebeuren dat je iemand tegenkomt dat je zegt ken ik die nu of is het iemand anders. Haar-extensies in Afrika, een business op zijn eigen.
Dit doet me eraan denken dat ikzelf ook nog een kapper moet gaan zoeken, alé bij mij is er niet veel werk aan en extensies of dreadlocks krijgen ze er bij mij toch niet in.
Ik moet wel zeggen dat er soms juweeltjes rondlopen waarmee ik bedoel dat sommige vrouwen van hun haar echt vlecht-kunstwerken maken.
Ik had ook beloofd om wat meer te vertellen over mijn eerste rij-ervaringen ginder. Het begon toen mijn baas mijn kosten voor vervoer zag, nu ja ik had een huurauto met chauffeur en in principe kon ik die 24u en 7 dagen op 7 gebruiken. Maar ja, chauffeur Julius is ook ne mens en heeft ook recht op vrije tijd en op weekends. Dus 's avonds en in het weekend verplaatste ik mij via taxi. Ik had nu wel een akkoord met enkele taxi chauffeurs dat zij mij mochten rondrijden en ik kreeg dan een goeie prijs maar al bij al was de rekening op het laatste van de maand toch aanzienlijk. Je kan ook best een aantal vaste chauffeurs hebben en die af en toe wat extra geven zodat je zeker bent dat je veilig terug in je appartement geraakt als je in het holst van de nacht terugkeert.
Op een keer zei mijn baas: "Marc, voor de prijs van de huurauto, de chauffeur en de taxi onkosten kunnen we beter zelf een auto huren en dan kan je zelf rondrijden, vind je dat ok?" Uiteraard vond ik dat ok, wou niks liever ... kon ik zelf in Nairobi rondcheesen. Dus alles in orde gebracht en op een bepaalde avond stond mijn auto daar: een zevende hands Nissan X-Trail. Ik kreeg de sleutel overhandigd en kon er mee naar het appartement. Mijn internationaal rijbewijs had ik al maar had nog nooit links gereden met de auto (vroeger wel eens met de koersfiets van 't Kruiske naar huis maar dat is iets anders), het stuur staat aan de andere kant, kortom alles tegenovergesteld aan wat ik gewoon thuis was. Maar ja meneer wou ne auto, hij had nu ne auto.
Die bewuste avond dan maar vertrokken, nog wel als het licht was. Aja, je moet nog weten dat het in Nairobi elke dag om 19:00 donker is, winter en zomer. Ik dus de auto gestart en welle weg ... Aangezien het een automatic was, moest ik enkel gas geven. De eerste km's heb ik nog wel regelmatig de koppeling proberen in te drukken maar die is er niet, om af te draaien te ruitenwissers opgezet ipv de richtingaanwijzers en proberen te schakelen heb ik net niet gedaan. Toch wel een hele aanpassing ... en dan de verkeersregels.
Het leuke is dat er wel regels zijn maar niemand volgt ze, het is gewoon "go with the flow" of anders gezegd " volg de rest en zoek je eigen weg". De meeste bestuurders rijden wel voorzichtig, het is enkel opletten voor de matatu's, dit zijn kleine minibusjes voor 8 personen die in het stad rondrijden en ook iets daarbuiten. Het is HET vervoermiddel voor de Kenyanen die geen auto hebben, je zou het kunnen vergelijken met het openbaar vervoer, het is heel goedkoop en de "conducteur" (diegene die het geld ontvangt) roept de mensen naar zijn matatu. Soms proppen ze het busje vol met 12 - 14 personen met hun bagage. Zelf heb ik het nog niet geprobeerd omdat voor een blanke het niet zo veilig is, ze plunderen je waar je bij zit en ik zou niet graag in mijn blootje uitstappen. Gezien de prijs goedkoop is, moeten de chauffeurs zo snel mogelijk naar de volgende halte rijden omdat daar weer anderen staan te wachten en "time is money". Dit brengt met zich mee dat ze echt roekeloos en gevaarlijk rijden en ongelukken zijn dan ook niet uitgesloten. Dus tijdens mijn eerste rit naar het appartement goed uitgekeken, niet te stoer gedaan van "hier ben ik, opzij" maar al bij al viel het nog mee.
De dagen nadien ging het beter en beter maar soms wel eens aan de rechterkant aan het rijden maar dat merk je wel snel.
Ondertussen heb ik mijn Nissan X-trail ingeruild voor de auto waarmee ik de volgende twee jaar zal rondrijden: Toyota Prado LandCruiser TX. (ok, foto volgt nog ) Hiermee heb ik nog maar 1 dag gereden dus als ik volgende week terug in Nairobi ben moet ik eerst met de handleiding in de auto gaan zitten om te weten waarvoor elk knopke dient. Denk dat er net geen schietstoel inzit.
Voila, de volgende keer zal ik wat foto's tonen van mijn huis, auto en van de omgeving. Nu ga ik nog wat genieten van de laatste dagen in België.
