Nee nee, geen paniek, er is niks gebeurd met mij. Maar vorig weekend ben ik er effe tussenuit geweest en ben op weekend geweest. Vandaar dat ik de blog niet heb kunnen aanpassen. Ik kom hier straks nog wel op terug zodat jullie op het einde van dit artikel het water in de mond hebben.
Ik heb al eerder geschreven dat er elke week wel wat te gebeuren valt hier in Kenya.
Dit was de afgelopen weken dus ook niet anders. Voor de Kenianen zelf zijn het belangrijke weken geweest. Na het referendum van enkele weken terug, zijn alle stemmen geteld en is de uitslag bekend: met een resultaat van 67% voor en de rest tegen, is de kogel door de kerk: er komt een nieuwe grondwet met het belangrijkste kenmerk dat de deelstaten meer autonomie en beslissingsrecht krijgen. Waar kennen we dat van??? Echter hier in Kenya heeft men geen B-H-V dus is het iets makkelijker om tot een akkoord te komen. En ik moet zeggen, ze hebben alles grondig voorbereid en afgesproken maar ja het blijven politiekers dus je weet nooit.
Vandaag is de nieuwe grondwet ingehuldigd met veel bravoure. Voor mij maakt het niet zoveel uit, enkel een extra dag verlof vandaag (vrijdag 27.08.2010) dus tijd om de blog up to daten. Ik denk dat heel Kenya ofwel in Uhuru-park was (waar de inhuldiging was) ofwel voor de TV zat omdat deze morgen wanneer ik naar de golf course reed er bijna geen verkeer was. Kortom een historische dag voor Kenya en laat ons hopen dat alles rustig verlopen is en rustig blijft zodat dit mooie land zich verder kan ontwikkelen tot de Parel van Afrika.
Ik ga niet teveel over het werk spreken maar heb toch de afgelopen dagen gemengde gevoelens gehad. Eén van de Belgische collegas die al jarenlang voor het Keniaanse project werkt is de afgelopen week voor de laatste keer in Kenya geweest doet toch raar om de Belgen (en in het verleden waren we met veel die voor Afrikaanse projecten werkten) één voor één te zien vertrekken omdat het niet meer past in de filosofie van het bedrijf.
De eerder genoemde verlofdag kwam goed uit zodat we donderdagavond op gepaste wijze mijn Belgische collega zijn afscheid konden vieren. Nu moet je weten dat Kenianen wel houden van een stapje in de wereld te zetten en zeker als de volgende dag niet moet gewerkt worden. Het gevolg was dan ook dat onze stamkroeg om 23u al redelijk vol zat en de ambiance goed was, deels door de live band die speelde, deels door het goede gezelschap.
Omdat ik een vermoeiende week achter de rug had besloot ik om 2u toch maar door te rijden en mijn bedje te gaan opzoeken.
En nu komt het heb bijna een half uur in de file gestaan en gemanoeuvreerd eer ik goed en wel op weg was. Nu ja, ik had dit al wel eens eerder gezien maar nu was het echt niet te doen. Op een gegeven moment (ik was nog maar 15cm achteruit kunnen rijden van mijn parkingplaats) komt één van de parkingwachters naar mij en zegt gelieve te wachten tot de file door is en dan kan je vertrekken. Ik ben hier nu al lang genoeg om te weten dat dit niet zo snel zou gebeurd en als ik dit zou doen, ik kon wachten tot 5u s morgens eer ik deftig kon vertrekken.
Dus ik had twee keuzes, terug naar binnen gaan en nog iets drinken ofwel toch proberen weg te raken. Ik besloot voor de tweede optie te gaan, effe met 100 shilling gewuifd naar de parkingwachter, mijne bak in achteruit gezet en voorzichtig vertrokken. Wat 1 euro al niet kan doen, alle verkeer voor zover er beweging was werd stilgelegd, de autos en taxis op straat die nog in de weg stonden werden wat heen en weer geschoven zodat ik de straat op kon. Maar dit was nog niet alles, echt alles stond dicht zelfs het kruispunt. Met wat millimeter werk en gebaren lukte het me toch om te vertrekken zonder brokken te maken maar ondertussen waren we wel een half uur verder. Echt jullie zouden het eens moeten zien, het is een levensechte schuifpuzzel met voertuigen.
Nu we het toch hebben over het uitgaansleven, ook wat info over de dranken in Kenya. Het Keniaanse bier is van uitstekende kwaliteit (maar teveel is teveel en geeft ook hoofdpijn tot gevolg 's anderendaags). De Keniaan drinkt het meestal lauw. Indien men het bier liever gekoeld (baridi) drinkt, kan men dit er beter bij zeggen. Kenianen houden enorm van bier (pilsener) en er zijn overal bars te vinden, variërend van eenvoudige hutten in de berm tot luxueuze vijfsterren cocktailbars met obers die een vlinderdasje dragen.
Wat het bier betreft is er een geweldig breed assortiment dat wordt aangevoerd door de beroemde Tusker, een pilsener die is vernoemd naar de broer van een brouwer die in de jaren 1920 door een kudde op hol geslagen olifanten werd vertrapt. White Cap (vernoemd naar Mount Kenya) is een ander populair merk, terwijl de relatieve nieuwkomer Castle in Zuid-Afrika wordt gebrouwen en steeds meer aftrek vindt. Verder vind je nog Pilsner, Guinness en uiteraard niet te vergeten onze goeie Belgische lekkere Duvel en Leffe.
Men is in dit land ook dol op zoetigheid en deze voorkeur komt dan ook tot uiting in frisdranken zoals Cola, Fanta en stony tangawizi gemberbier (allen van The Coca-Cola Company). Stony is enkel te drinken als hij goed fris staat, wat niet altijd het geval is. Het zal wel nooit mijn lievelingsdrankje worden!
En voor de niet alcohol-drinkers is er overal een geweldig aanbod van overheerlijke verse vruchtensappen (passievrucht, mango en sinaasappel zijn het populairst).
Om terug te komen op mijn vorig weekend, ik ben een weekendje in Mombasa (aan de kust met de Indische Oceaan) geweest. Vrijdag in de late namiddag vertrokken en zondag avond terug gekomen en lekker genoten van het warme zonnetje want in Nairobi zelf is het nog altijd koud. Ik hoor jullie al zeggen, t is toch Afrika daar is het altijd warm. Toch niet want Kenia kent enorme verschillen in topografie en klimaat: pieken met eeuwige sneeuw maken plaats voor woestijnen en door palmen geflankeerde stranden, evenals glooiende savannen, hooglanden en de maanlandschappen in het noordoosten.
Omdat het land op de evenaar ligt, zijn er geen seizoenen. De dagen zijn er zonnig en heet, maar de nachten kunnen koel zijn. Als stelregel kan men de volgende periode-indeling aanhouden: januari en februari: droog maart tot en met mei: nat (lange regens) juni tot en met september: droog oktober tot en met december: nat (korte regens). De laatste twee jaar is dit niet altijd het geval geweest, El Ninjo en Global Warming zouden er voor iets tussen zitten
Aan de kust is het altijd (tropisch) heet; de gemiddelde temperatuur is 27-31°C. de gemiddelde dagtemperatuur in Naïrobi is 21-26°C. de temperatuur op de andere plaatsen hangt af van de hoogte. De maanden juli en augustus worden de Keniaanse winter genoemd.
Het weekendje was rustig, van het warme zeewater genoten tijdens het zwemmen, wat gaan snorkelen, lekker gegeten maar vooral luieren in de zon. Omdat de zon hier loodrecht op jou staat, is het aangewezen om goed te smeren zelfs al is het maar voor een paar minuutjes dat je in de zon komt. Gevolg is dan ook dat ik niet veel bruinder geworden ben maar met de zomer voor de boeg, komt dit er nog wel van.
Voila, nu zijn jullie ook weer op de hoogte van mijn laatste avonturen. Voor de kinderen en studenten: spijtig, jullie vakantie zit er bij op, geniet nog van de resterende vrije dagen en dan volgende week vol frisse moed terug naar school. Voor sommige de eerste keer, voor andere het zoveelste jaar. Succes!!!
En weet, niets is permanent, het enige wat permanent is, is verandering. Kwaheri!!!
PS. Het doet deugd jullie reacties te lezen op het gastenboek, blijven doen!!! Het is een motivatie voor mij om verder te schrijven en zo weet ik toch ook een beetje wat er in België gebeurd. En vooral dat het spreekwoord uit het oog, uit het hart NIET waar is!!!
Vrouwen,ze zijn er in alle soorten, verschillende kleuren, maten en gewichten. De mensheid soms toch o zo verkeerd, dikwijls hen het zwakke geslacht genoemd, velen tot een plaats aan het fornuis gedoemd, onterecht en slecht behandeld door velen. Nooit kan de mensheid zonder hen verder, ze zijn de diamanten van de maatschappij, want zonder de vrouw geen kinderen, zonder de kinderen geen leven. Laat ons daarom de vrouwen eren, hen behandelen zoals het hoort, hen koesteren en geven wat hen toekomt, want zonder de vrouw een man tot eenzaamheid gedoemd.
Ik hoor jullie al denken amaai da gaat niet de goede kant op met den Marc in Kenya, hij begint nu al te dichten, hij heeft last van een virus .
Wees gerust, met mij is alles prima in orde en ook met mijn verstand. De reden van de titel en het gedicht is tweeërlei: - Eerst en vooral omdat het vandaag moederdag is. Ik kan moeilijk van hieruit bloemen of iets anders sturen, vandaar dit gedicht. - Ten tweede omdat ik meer en meer bewondering begin te hebben voor de vrouw, huisvrouw en werkende vrouw. Uitleg volgt
Zoals ik eerder vermeld heb, heb ik wel hulp van een hulpje die de afwas komt doen, poetsen, de was- en de plas doet maar toch moet ik soms nog dingen zelf doen bovenop mijn werk. Sinds mijn terugkomst van België twee weken geleden heb ik een nieuwe huishoudhulp, Joel. De vorige was na het vragen van een voorschot (zo slim zijn ze wel) aan de eigenaar ervandoor gemuist zonder nog terug te keren. Of het voorval dat ik ermee gehad heb er voor iets tussen zit, weet ik niet maar allegeval hij is rebedebie. Wat was er nu precies gebeurd
Eerder had ik een doos pralines meegebracht van België en elke avond nam ik er één/twee van. Op een zekere dag kwam ik thuis van een zware werkdag en had zin in een praline, ik deed de koelkast open en geen pralines meer te bespeuren. Nochtans was ik 200% zeker dat ik ten eerste ze de vorige dag niet allemaal opgegeten had en ten tweede de doos in de koelkast had gezet. De dagen voordien had ik ook al wel gemerkt dat er soms een papiertje van een koekje in de vuilbak lag. Een koekje tot daaraan toe maar van mijn pralines moeten ze afblijven!!!
Ik dus een SMS naar de huisbaas gestuurd en gevraagd of hij s anderendaags even met Jackson kon praten en uitleggen dat dit eigenlijk niet kon. Mijn SMS was nog niet verstuurd of de huisbaas en zijn dochter stonden al aan mijn deur. Hij reageerde vrij kalm en zei op een rustige manier dat ze zoiets nog niet meegemaakt hadden maar ja this is Africa en alles kan. De dochter daarentegen verhief haar stem iets meer en stond maar de vertellen dat Jackson toch zon goede hulp was en nooit iets zou stelen en dat ik hem niet mocht, ik de pralines zelf wel had opgegeten en veel andere blabla.
Je kan het Leen vragen, ik weet verdomd goed wat er in de kasten ligt zonder er lijstjes op na te houden dus nu was ik ook zeker van mijn stuk. Tja zei ze, ik zal hem eens bellen, gelukkig gaf Jackson aan haar toe dat hij de pralines had opgegeten. Oef, mijn eer was gered. Dus een paar dagen nadien is hij het afgebold en vervangen door Joel. Tot hiertoe een toffe gast.
De huisbaas heeft, denk ik, gezegd dat ik een pietje-precies ben en dat alles kraaknetjes moet zijn. Joel heeft dit dan ook letterlijk genomen, alle kledij die nog in de slaapkamer lag (pyjama, broek voor s avonds, trainingsvest die op de stoel hing, ), elke dag was alle was die niet in de kast hing, meegenomen om te wassen. Met als gevolg na twee dagen geen pyjama meer en een reeks nog zo goed als propere kleren de was in. Verder was ik niet tevreden over het gestreken wasgoed. Echt, de hemden om te gaan werken zaten nog vol rimpels. Ik heb dit alles dan zo goed en zo kwaad uitgelegd hoe het wel moest en er zit beterschap in. Gelukkig maar
Maar af en toe strijk ik zelf nog wel een hemd of een ander kledingstuk vooraleer het aan te doen. Om daarmee terug te komen op mijn titel, ik krijg meer en meer respect voor de vrouw (al dan niet uitwerken gaand), zij moeten toch maar het huishouden runnen: wassen, strijken, winkelen, soms ook nog de administratie doen. Dus mannen onderons, vergeet af en toe je vrouwtje niet eens in de watten te leggen. Zelfs een kleine attentie kan voldoende zijn. (en als je pralines geeft, eet ze dan zelf niet op of tenminste niet allemaal )
Genoeg nu over de vrouw, anders gaan ze zich te veel opgehemeld voelen wat kan leiden tot machtsmisbruik of misbruik van de man en dat is ook niet de bedoeling.
Laat ik het eens hebben over de andere grote liefde van sommige mannen: autos. Ik rijd nu twee weken rond in mijn nieuwe auto, zoals ik al eerder vermeld mijn Toyota Prado Landcruiser TX. In het begin was het wel effe wennen aan de grootte maar een voordeel is wel dat ze je zien aankomen in het verkeer en je je plaats kan innemen in het verkeer want dat is hier altijd niet zo simpel. En de kleur is ook een voordeel, donkerblauw met getinte ruiten heeft iets weg van executive, hier rijden enkel ministers, hoge pieten, ambassadeurs, met donkere wagens. En het blijkt dat dergelijk types van wagens niet zo gauw worden tegengehouden door de politie. Zal het weten te zeggen.
Ik heb eerder al geschreven dat er eigenlijk geen regels gevolgd worden in het verkeer en dat je maar naar best vermogen rijdt en dan kan een grote auto wel een voordeel zijn. Qua parkeren gaat het ook al beter, al is het soms wel millimeter werk, zeker in de parking van het werk maar daar heb ik dan wel de hulp van onze Kenyaanse chauffeurs die een oogje in het zeil houden dat ik nergens tegen rij.
Ik heb een paar fotos van mijn karreke toegevoegd evenals wat fotos van hoe het verkeer hier is. Om een indruk te geven
Voor de rest is alles ok met mij. Een beetje te druk op het werk wat wel wat stress met zich meebrengt maar daar helpen de fitness en het golfspel dan wel mee om afwisseling te brengen. Ben twee keer mijn golf-opslag gaan oefenen dit weekend, pfff het is niet simpel maar er is beterschap, nog een maandje of twee lessen volgen en veel oefenen en dan zou ik in principe klaar moeten zijn voor mijn eerste slagen op het echte golfterrein zonder het helemaal om te ploegen.
Als jullie aan iets denken van hoe het er hier aan toe gaat of iets willen weten van Kenya zelf, laat maar weten via het ondertussen wel gekende email adres.
En vergeet niet: voor alles wat gebeurt, is een reden. Hakuna Matata!!!
Misschien hebben jullie je wel eens afgevraagd wat ik hier al de tijd toe .
Door de week is mijn vrije tijd beperkt daar ik meestal vrij vroeg op den bureau ben (zoiets tussen 8u en 8u30) en het gebeurt regelmatig dat ik dan tot 18:00-19:00 blijf afhankelijk met wat ik bezig ben. Nee nee, ik kan die overuren niet (officieel) terugnemen. Als je dan nog naar huis moet en iets koken, dan is de avond snel voorbij.
Als er gasten zijn, moeten die s avonds ook nog geëntertaind worden dwz hiermee gaan eten en meestal mondt dit uit met nog een afzakkerke in Black Diamond (een café open gehouden door Belgen die Duvel, Leffe en Maredsous serveren) en dan kan het wel eens zijn dat de oogjes s anderendaags wel klein zijn.
Maar nu ik zelf met de auto rij, beperk ik het alcohol verbruik. Men moet hier nog niet blazen maar mijn principe is als je gedronken hebt, rij je niet. Je moet hier al nuchter heel goed uit je doppen kijken dus ... zeker nu ik hier met mijne Toyota Prado Landcruiser TX rondrijd. (fotos zijn verder te vinden op deze blog)
Buiten werken, op restaurant en/of café gaan doe ik uiteraard ook nog andere dingen in mijn vrije tijd. Kuisen, afwassen, wassen, strijken, in de tuin werken, auto wassen, dat moet ik allemaal NIET doen, hiervoor heb ik hulp genoeg.
Nu ik hier toch voor lange tijd zit, heb ik me terug ingeschreven in de fitness club (één van de vele hier maar heb eentje gekozen vlakbij waar ik met de fiets of zelfs lopend naar toe kan) Jaja, lopend, ben van plan om volgend jaar terug de Lewa-marathon te lopen. Ben vrijdag en vandaag (zondag morgen) voor de eerste keren naar de fitness geweest, ik voel nu terug dat ik spieren heb, ze zijn nog niet wat ze ooit geweest zijn maar t zal wel terug komen.
Een andere sport waar ik mee begonnen ben, is golf spelen. Alé, ik kan beter zeggen proberen golf te spelen. Heb mijn eerste les achter de rug en ik kan je verzekeren dat het niet simpel is. Het is een zeer technische sport waar je je heel lichaam moet voor gebruiken en geconcentreerd te werk gaan. Als je een 18 hole game speelt wandel je toch al snel enkele kilometers plus tegen het balletje slaan natuurlijk. Zoals gezegd, is mijn eerste les achter de rug en de leraar zei toch dat mijn back swing en down swing al redelijk goed waren, dus ben op goede weg om Tiger Woods 2 te worden (op golf gebied dan toch) Buiten dit zal ik binnen afzienbare tijd ook wel terug gaan lopen en met de mountainbike gaan rijden (als ik mijn schoenen terug vindt, over de verdwijntruks hier zal ik een andere keer wel eens uitweiden ) Dat is de sportieve kant van het verhaal.
Uiteraard doe ik nog andere dingen hier: lezen, bellen met het thuisfront, deze blog up-to-date houden want jullie appreciëren mijn verhalen precies wel en uiteraard naar de winkel gaan want anders is er enkel licht in de koelkast. Meestal ga ik zaterdag tegen de middag naar de supermarkt, er zijn er hier genoeg en er is vanalles te krijgen (als het er is ).
Voor de dagdagelijkse zaken zoals zeep, tandpasta, melk, boter, eieren, frisdrank, rijst, bloem, is er meestal geen probleem. Voor verse groenten en vlees moet je geluk hebben in de supermarkt dat het er is maar hiervoor heb ik zeer goede alternatieven gevonden. Evenals voor vis die je best niet koopt in de supermarkt.
Tijdens mijn verkenningsdag werd mij een zeer goede beenhouwer getoond en die heeft echt vanalles gaande van biefstuk, kalfsvlees, varkenvlees, worst, kuku (is kip in swahilis), kaas, charcuterie, Je kunt het vergelijken met een uitgebreide slager van bij ons in België.
Voor mijn groenten en fruit ga ik nu op zondag naar de lokale markt. Wat hier allemaal te vinden is, echt teveel om op te noemen. De plaats ziet er niet uit maar de groenten en het fruit is verser en goedkoper dan in de supermarkt. Kijk maar eens naar de bijgevoegde fotos. En de smaken zijn niet te vergelijken met groenten en fruit van bij ons, je proeft echt dat de zon zijn werk gedaan heeft. En volgens mij veel gezonder. Toen de familie van mijn collega terug naar België gegaan is meer dan een jaar terug, hadden de kinderen (die voor een groot deel opgegroeid zijn in Kenia) last van allergieën in België, bij nader onderzoek bleek dat ze allergisch waren voor al die bewaarstoffen in onze Europese voeding, stilaan moest hun lichaam er terug aan wennen. Dus de groenten en fruit zien er langs de buitenkant niet uit, gezond en lekker zijn ze wel!!
Patisserie en chocolade kennen ze hier niet zo echt. Er is wel brood te verkrijgen. Dus s zondags een pateke van de bakker zit er hier niet in maar gezond fruit genoeg dus geen probleem. En ik denk dat ik al meer chocolade en pralines heb meegebracht uit België dan er uit Afrika ooit geëxporteerd is geweest.
Dus jullie zien, vervelen doe ik me hier niet, de tijd vliegt hier voorbij: door de week door het werk en de weekends door de verschillende activiteiten. En verhongeren doe ik ook niet.
Om af te sluiten, ga ik een klein quizke houden. Diegene die kan raden welk voorwerp ik gefotografeerd heb en waarvoor het gebruikt wordt , wint een all-in (transfer van en naar de luchthaven in Nairobi, vol pension, entertainment tijdens het verblijf) weekend verblijf in Villa Omako Nairobi Lavington. Vluchten, gerelateerde taksen en eventuele inkomgelden voor de parken of musea zijn wel zelf te betalen. Antwoorden kunnen gestuurd worden naar marc.vandingenen@skynet.be. Evaluatie van de antwoorden wordt gedaan door een lokale jury. Antwoorden kunnen binnenkomen tot 31/08/2010 00:00 Belgische tijd.
Ik weet het ... ben er een soepke van aan het maken. Ik had een nieuwe tekst geschreven met wat uitleg over het referendum van woensdag, wat uitleg bij de foto's maar bij het opladen is alles in de soep gedraaid. Ik had mijn foto's al verkleind maar blijkbaar niet klein genoeg zodat ik een foutmelding kreeg en bijgevolg alles kwijt ben ...
Nu ja, het belangrijkste is dat de foto's er nu wel opstaan. Zoals jullie kunnen zien, woon ik niet in een lemen hut maar in een knus (door mezelf en met de hulp van mijn vrouwtje) ingericht huisje waar ik zelfs elke week voor verse bloemen zorg. Bloemen zijn hier spotgoedkoop (2 euro voor 20 rozen). Kenya is dan ook de grootste rozen exporteur naar Europa en de meeste rozenkwekerijen zijn in handen van de Hollanders.
Let wel niet op on-orthodoxe manier van ophanging van mijn prikbord ... moet eens vragen naar een paar nagels en een hamer. Maar ja, zoals Shakira zingt 'this is Africa', creatief zijn is de boodschap.
Over het referendum kan ik kort zijn, Kenya gaat een nieuwe grondwet krijgen die meer bevoegdheid geeft aan de regionale gebieden. Ik heb mijn collega's proberen uit te leggen dat we een gelijkaardige situatie in België hebben en dat dit alleen maar miserie met zich mee brengt. Ze willen me niet geloven ... zullen binnen een paar jaar nog eens klappen. De verwachtte onlusten zijn uitgebleven dus alles gaat gewoon terug zijn gangetje.
Reacties/opmerkingen/vragen zijn nog altijd welkom. Je kan ook altijd een email sturen naar het thuisfront (Marc.VanDingenen@skynet.be), die dan wel aan mij bezorgd wordt.
Hier ben ik weer. Eerst en vooral iedereen bedankt voor de prettige reacties op mijn blog. Zo te zien willen jullie wel meer van mijn avontuur lezen. Geen probleem, ik zal wel de tijd vinden om regelmatig iets te posten op de blog, aan materiaal geen nood ...
Ik zag ook enkele reacties die vroegen om wat fotokes te plaatsen, welnu, ik heb geprobeerd maar heb gemerkt dat de foto's geen al te hoge resolutie mogen hebben anders zijn te groot. Geen nood, ik heb mijn camerake (mijne Nikon D80 met allerlei lenzen) al in Nairobi dus zal het eerstvolgend vrij weekend wel eens wat huis- en interieur foto's nemen en delen met jullie.
En vergeef het mij als ik af en toe een engels woord gebruik, ik heb nog wel enkele Belgische collega's en de eigenaars van mijn stamkroeg zijn ook Belgen dus mijn Vlaams zal ik niet zo snel verleren. Uiteraard is de taal in Kenya Engels en Swahili. Ik heb ook al geprobeerd wat Swahili te leren (altijd leuk als je de lokale bevolking kan begroeten in hun eigen taal) maar das potverdorie nie gemakkelijk, en dan moet je nog oppassen met de klemtonen ook nog want als je het iets anders uitspreekt, betekend het nog wat anders ook. Nu zijn er ook wel varianten van de taal want de Kenyanen kan je onderverdelen in verschillende stammen en elke stam heeft zo wel zijn eigen dialect van het Swahili maar niet alleen dat maar er zijn ook uiterlijke verschillen: dikke/dunne poep, kort en dik of lang en smal, echt zwart of meer mokka kleur (kan moeilijk licht zwart zeggen he) (daar zullen misschien onze vroegere paterkes wel voor iets tussenzitten).
Met de vrouwen heb ik het meeste last ... alé om sommige te herkennen hé. Je moet het maar eens opzoeken in internet, het hoofdhaar van een zwarte vrouw wordt nooit langer dan schouderlengte. Wat doen ze nu om toch lang haar te hebben, juist, extensies. Maar dit wel zeggen dat ze regelmatig naar de kapper moeten om deze te laten verwijderen, hun haar te laten wassen en opnieuw hun eerdere of nieuwe extensies te laten plaatsen. En dit alles kan uuuuren duren. En dan kan het wel eens gebeuren dat je iemand tegenkomt dat je zegt ken ik die nu of is het iemand anders. Haar-extensies in Afrika, een business op zijn eigen.
Dit doet me eraan denken dat ikzelf ook nog een kapper moet gaan zoeken, alé bij mij is er niet veel werk aan en extensies of dreadlocks krijgen ze er bij mij toch niet in.
Ik moet wel zeggen dat er soms juweeltjes rondlopen waarmee ik bedoel dat sommige vrouwen van hun haar echt vlecht-kunstwerken maken.
Ik had ook beloofd om wat meer te vertellen over mijn eerste rij-ervaringen ginder. Het begon toen mijn baas mijn kosten voor vervoer zag, nu ja ik had een huurauto met chauffeur en in principe kon ik die 24u en 7 dagen op 7 gebruiken. Maar ja, chauffeur Julius is ook ne mens en heeft ook recht op vrije tijd en op weekends. Dus 's avonds en in het weekend verplaatste ik mij via taxi. Ik had nu wel een akkoord met enkele taxi chauffeurs dat zij mij mochten rondrijden en ik kreeg dan een goeie prijs maar al bij al was de rekening op het laatste van de maand toch aanzienlijk. Je kan ook best een aantal vaste chauffeurs hebben en die af en toe wat extra geven zodat je zeker bent dat je veilig terug in je appartement geraakt als je in het holst van de nacht terugkeert.
Op een keer zei mijn baas: "Marc, voor de prijs van de huurauto, de chauffeur en de taxi onkosten kunnen we beter zelf een auto huren en dan kan je zelf rondrijden, vind je dat ok?" Uiteraard vond ik dat ok, wou niks liever ... kon ik zelf in Nairobi rondcheesen. Dus alles in orde gebracht en op een bepaalde avond stond mijn auto daar: een zevende hands Nissan X-Trail. Ik kreeg de sleutel overhandigd en kon er mee naar het appartement. Mijn internationaal rijbewijs had ik al maar had nog nooit links gereden met de auto (vroeger wel eens met de koersfiets van 't Kruiske naar huis maar dat is iets anders), het stuur staat aan de andere kant, kortom alles tegenovergesteld aan wat ik gewoon thuis was. Maar ja meneer wou ne auto, hij had nu ne auto.
Die bewuste avond dan maar vertrokken, nog wel als het licht was. Aja, je moet nog weten dat het in Nairobi elke dag om 19:00 donker is, winter en zomer. Ik dus de auto gestart en welle weg ... Aangezien het een automatic was, moest ik enkel gas geven. De eerste km's heb ik nog wel regelmatig de koppeling proberen in te drukken maar die is er niet, om af te draaien te ruitenwissers opgezet ipv de richtingaanwijzers en proberen te schakelen heb ik net niet gedaan. Toch wel een hele aanpassing ... en dan de verkeersregels.
Het leuke is dat er wel regels zijn maar niemand volgt ze, het is gewoon "go with the flow" of anders gezegd " volg de rest en zoek je eigen weg". De meeste bestuurders rijden wel voorzichtig, het is enkel opletten voor de matatu's, dit zijn kleine minibusjes voor 8 personen die in het stad rondrijden en ook iets daarbuiten. Het is HET vervoermiddel voor de Kenyanen die geen auto hebben, je zou het kunnen vergelijken met het openbaar vervoer, het is heel goedkoop en de "conducteur" (diegene die het geld ontvangt) roept de mensen naar zijn matatu. Soms proppen ze het busje vol met 12 - 14 personen met hun bagage. Zelf heb ik het nog niet geprobeerd omdat voor een blanke het niet zo veilig is, ze plunderen je waar je bij zit en ik zou niet graag in mijn blootje uitstappen. Gezien de prijs goedkoop is, moeten de chauffeurs zo snel mogelijk naar de volgende halte rijden omdat daar weer anderen staan te wachten en "time is money". Dit brengt met zich mee dat ze echt roekeloos en gevaarlijk rijden en ongelukken zijn dan ook niet uitgesloten. Dus tijdens mijn eerste rit naar het appartement goed uitgekeken, niet te stoer gedaan van "hier ben ik, opzij" maar al bij al viel het nog mee.
De dagen nadien ging het beter en beter maar soms wel eens aan de rechterkant aan het rijden maar dat merk je wel snel.
Ondertussen heb ik mijn Nissan X-trail ingeruild voor de auto waarmee ik de volgende twee jaar zal rondrijden: Toyota Prado LandCruiser TX. (ok, foto volgt nog ) Hiermee heb ik nog maar 1 dag gereden dus als ik volgende week terug in Nairobi ben moet ik eerst met de handleiding in de auto gaan zitten om te weten waarvoor elk knopke dient. Denk dat er net geen schietstoel inzit.
Voila, de volgende keer zal ik wat foto's tonen van mijn huis, auto en van de omgeving. Nu ga ik nog wat genieten van de laatste dagen in België.
Voila, beslissing genomen: contract getekend voor twee jaar Kenya. de administratieve mallemolen kan beginnen. Om alles nog eens rustig te laten bezinken zijn Leen en ik nog naar Vietnam op vakantie geweest. (hierover zou ik een andere blog kunnen starten) Als jullie niet weten naar waar op reis te gaan: twijfel niet en ga naar Vietnam!!
Nu ja, een contract getekend betekend niet dat alles in orde is. Vooreerst moet er een werkvergunning aangevraagd worden, dit kan tot 6 maanden duren ... alles gaat in Afrika wel wat trager en ze zijn nog niet zo gecomputeriseerd maar ze maken wel elektronische vingerafdrukken als je aankomt in de luchthaven in Nairobi.
In afwachting van de toekenning van de werkvergunning kon ik al uitkijken naar een andere woning. Ik wou om budgettaire redenen niet in het appartement blijven wonen. Maar ja ik leerde al snel zonder werkvergunning kon er niks anders geregeld worden. Via een collega heb ik dan een huis gevonden waar ik nu al voor het komende jaar zal wonen. Het is gelegen in de meer groene, rustige buitenwijk van Nairobi. (diegene die Google Earth kennen en gebruiken : Nairobi Lavington Njumbi street). Het is een kleine woning met twee slaapkamers, dus ik kan altijd een bed aanbieden als er iemand wil langs komen. Verder twee badkamers, een keuken, eet- en zitkamer zijn één grotere plaats. Dus wees gerust, ik woon niet in een lemen hut en kook niet op houtvuur maar heb wel de "luxe" die je thuis ook hebt. Om het verhaal van het huis af te sluiten, kan ik je ook nog vertellen dat ik een tuinman (Ferdinand) heb, iemand die dagelijks het huis proper maakt en mijn was doet (Jackson). Koken moet ik zelf nog doen ofwel op restaurant gaan.
Ik kan wel zeggen als je niet gewoon bent dat ze dit allemaal voor je doen, het toch wel effe wennen is. En iedereen heeft wel zijn gewoontes ... enkele voorbeelden ...
Op een dag kwam ik terug van het werk en bij het oprijden van de oprit passeer ik de voordeur, ik zag al mijn schoenen buiten staan. Eerste reactie was, mmm leuk, Jackson heeft ze buiten gezet om te verluchten maar ik dacht toch niet dat ik zo'n zweetvoeten heb ... ik kom aan de deur, wil mijn schoenen binnen zetten en merk dat ze allemaal doornat waren. Jackson had niet beter gevonden om al mijn schoenen te wassen, ik moet wel zeggen dat mijn sportschoenen er terug nieuw uitzagen maar was niet zo blij dat ik geen pantoffels meer had voor die avond aan te doen.
Een andere keer had ik gemerkt dat de handzeep in de ene badkamer zienderogen verminderde. Ik dacht zoveel volk komt hier nu toch niet dat die zeep zo snel mindert. Ik vroeg Jackson dus wat hij ermee deed en zei doodleuk dat hij er de vloer mee poetste. Ik ben nu al veel gewoon maar dit sloeg toch alles. Nu ja, waarschijnlijk mijn fout want ik had geen vloerzeep in huis dus 's anderendaags toch maar vloerzeep gekocht ...
Wat het huis betreft, moest er nog wel 't een en 't ander voorzien worden. Aangezien ik nog enkele keren op en af vloog kon ik nog wel wat gerief van België meenemen: keukengerief, handdoeken, nog extra kledij, ... Het huis zelf is gemeubeld dus hiervoor moest ik niet zorgen.
Maar ik had graag toch nog een extra kast in de living. Je moet nu weten dat je er goedkoop en van een redelijke kwaliteit meubelen kan laten maken. Ik op een zondag naar de plaats waar ze de meubelen maken, keuze genoeg dus en tenslotte er een timmerman uitgekozen. Ik had een foto van wat ik wilde meegenomen uit België zodat ik kon tonen wat ik wou. De timmerman bekeek de foto en begon in zijn boek een schets en een paar berekeningen te maken en plotseling zei hij: je kan het volgende zaterdag komen halen. Ik zei how how, hoeveel moet dat kosten want van de prijs had hij nog niet gesproken. De prijs was 8500 Keniaanse Shilling (een goede 85 Euro voor een kast in Mahonie hout, 2m hoog, 60cm breed en 40cm diep). De timmerman moet aan mijn gezicht gezien hebben dat ik verbaast was (hij dacht dat de prijs te hoog was maar ik was verbaasd van de lage prijs) Aangezien het de gewoonte is om over de prijs te negociëren, zei ik dat ik de kast wel wou voor 8000 KSh, hij twijfelde even en zei dat het ok was. Nu ja, die 500 KSh heb ik nadien wel betaald voor de levering omdat ik de kast zelf niet in de auto kreeg.
Om terug te komen op de werkvergunning, gezien ik een goede relatie opgebouwd had met de verantwoordelijke van personeelsdienst in Kenya (een doos pralines kan wonderen doen) werd mijn werkvergunning al na twee maanden en half goedgekeurd. Dus officieel ben ik vanaf 1 juli 2010 gevestigd in Kenya. Uiteraard was dit nog niet het einde van alle paperassen. Ik moest nog gaan voor: - Alien ID : soort van identiteitskaart zodat je niet altijd je paspoort moet bijhebben - PIN : dit heeft te maken met de belastingen die ik nu in Kenya betaal - bankrekening: mijn loon wordt nu op een Keniaanse rekening gestort. Ook dit had heel wat voeten in de aarde, je moet weten dat er veel banken in Kenya zijn (de ene al wat groter en internationaler dan de andere) dus een keuze maken is niet zo eenvoudig. Na inlichtingen ingewonnen te hebben bij collega's en zelf een hele avond een vergelijkende studie gemaakt te hebben, toch een keuze gemaakt. - lokaal rijbewijs : Jaja, ik rij zelf in Nairobi rond. De ervaringen hierond ga ik houden voor een volgend artikel.
De rest van de maand Juli ben ik dan ook bezig geweest met al die administratie, de inrichting van het huis, de buurt een beetje verkennen. Ik hoor je zeggen, hey je bent al zolang in Kenya, ken je nu nog alles niet? Ik kan zeggen dat als je geen eigen vervoer hebt en je gebonden bent aan taxi en door de week aan de chauffeur van het werk, je vrijheid echt wel beperkt is en enkel de weg kent van en naar de bureau, naar één bepaalde supermarkt en uiteraard je vaste stamkroeg. Nu dat ik over eigen vervoer beschik, heb ik veel meer vrijheid.
Dus vanaf 1 augustus (wanneer ik terugvlieg naar Nairobi) kan het echte leven beginnen: fietsen, lopen, ik ga ook leren golf spelen, af en toe een uitstap doen naar één van de vele wildparken en uiteraard moet ik ook nog werken.
Welnu, zoals de meeste weten reis ik regelmatig heen en weer naar Kenya voor mijn werk. Reizen kan altijd gezien worden als een avontuur, ook in Kenya als het voor het werk is. In al die tijd heb ik al zoveel meegemaakt dat ik er dikwijls aan dacht "ik moet een boek schrijven" maar dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Vandaar dat ik met een "blog" gestart ben, zo kan ik toch met jullie mijn ervaringen (leuke en minder leuke) delen. Sommige zijn echt te gek om waar te zijn ... (later meer hierover)
In heel mijn professionele carriere heb ik altijd wel veel gereisd maar met de fusie Siemens - Nokia naar Nokia Siemens Networks is er toch veel veranderd ... Het is begonnen toen mij gezegd werd dat ik de Account Manager zou worden voor het Safaricom project in Kenya. Nu ja, dat betekend wel regelmatig klanten bezoek ter plaatse wat leidde tot regelmatig in Kenya te zijn. In het begin verbleef ik in een hotel omdat het maar voor een paar dagen was maar al snel bleef ik voor twee weken en nadien meer en meer voor drie weken of langer. Op den duur begon ik het wel beu te worden om in een hotelkamer te leven en in samenspraak met mijn baas werd er gezocht naar een appartement: veel comfortabeler en goedkoper. Zo begon ik stilaan mijn leven in Kenya ... Ik vloog nog wel regelmatig naar België en meestal terug naar Nairobi met volle valiezen. Je kan wel veel krijgen in de supermarkten daar maar een stukske Cote D'Or of een TV-Worstje van Zwan is er moeilijk te vinden.
Echter op den duur begon men bij aankomst (of vertrek) bij de immigratie-dienst op de luchthaven in Nairobi wel vragen te stellen waarom ik zo dikwijls naar daar kwam. Altijd voorzichtig met mijn antwoorden, probeerde ik er met een kwinkslag vanaf te komen zoals " oh, ik ben hier graag, het is een mooi land en vriendelijke mensen". Maar meer en meer werd ik toch met argus-ogen bekeken. Je moet weten business reizen zijn toegelaten maar de autoriteiten zien business reizen als een kortstondig verblijf van enkele dagen en niet als een verblijf voor weken. Natuurlijk heeft dit alles te maken met het betalen van taksen in het land. Nu zijn er wel bepaalde regels en "wetten" om bepaalde dingen te doen qua belastingen maar hier ga ik niet over uitweiden, er moest maar eens iemand van de belastingen meelezen.
Om een lang verhaal kort te maken, in november begon ik rond te horen wat het allemaal betekende om een contract te krijgen in Kenya zodat ik geen problemen meer zou hebben met immigratie, druk van het management om lokaal te werken, en nog zoveel meer. Meer en meer begon het eruit te zien dat het NSN-management niet meer aanvaarde dat mensen die voor een project (in ons geval) in Afrika werkte heen en weer vlogen en hoge kosten maakten. Uiteindelijk werd mij een voorstel gedaan, natuurlijk heb ik het niet direct aanvaard, ik moest hier wel serieus over nadenken, 't was toch een serieuze beslissing ...
Leen zegt altijd dat ik een goede neus heb om op het juiste ogenblik de juiste weg in te slaan wat mijn carriere betreft en zij was er dan ook wel van overtuigd dat een contract aanvaarden in Kenya de juiste beslissing is. Geen makkelijke beslissing want dat betekent wel dat ik officieel in Nairobi leef en in principe maar enkele keren per jaar naar België kan komen.
Nog eens goed nagedacht, gewikt en gewogen (bepaalde zaken in overweging genomen waarover ik niet veel kan/mag vertellen) heb ik dan begin April mijn contract voor twee jaar in Nairobi getekend. Mijn leven daar kan nu pas echt beginnen ... Hoe dit allemaal in zijn werk gegaan is vertel ik jullie wel in mijn volgende publicatie.
Nee nee, geen paniek, er is niks gebeurd met mij. 
) 
