Vanmorgen alweer een mooi ontbijt met roerei, sausages, biscuits en gravy ... Zwaarlijvigheid komt je echt niet zomaar aanwaaien ! Only in 'Meurica !!!
Anyway, kort ritje vandaag richting Sevierville. Middelgrote stad met een prachtige mainstreet, in dit geval Parkway genaamd. Minstens 5 rijvakken in beide richtingen met een snelheidsbeperking van 35 mijl/uur. Deze snelheid geeft je een overvloed aan tijd om te genieten van de reclameborden die opgesteld staan aan beide zijden van de rijbaan. Sommigen zo spectaculair dat je als chauffeur bij de pinken moet blijven om nergens tegenaan te cruisen ... Bijvoorbeeld een levensgrote King Kong die tegen een torengebouw aanhangt, of een replica van de Titanic waarin elke avond een show wordt opgevoerd, en ga zo maar door ...
Weinig gepland vandaag zodat we in de Tourist Office binnenstapten om enige info te verkrijgen. We werden hier te woord gestaan door een (zacht uitgedrukt) ongemotiveerde, oudere man. Wij waren op zoek naar een shoppingcenter en deze brave, verouderde ziel stuurde ons naar een Mall welke voorheen ongetwijfeld DE attractie van de stad was doch door toedoen van de crisis nu nog bestond uit een bende ter ziele gegane shops. Een parking die Wijnegem Shopping in het niets zou doen verdwijnen, was nu slechts bezaaid met een tiental auto's en een tentje met de uitverkoop van het volgende faillissement.
Groot geluk dat wij rijden met Alabama-nummerplaten want wij werden aangesproken door een "pastor" met zijn eega, welke beiden ook uit Alabama kwamen. Deze vriendelijke meneer was zo vrij ons door te verwijzen naar de openluchtmall Tanger.
Enkele minuten later kwamen wij de parking van dit megagebeuren opgedraaid en wat bleek ? Tanger is een echt shoppingvillage !
Verschillende straten met aaneengeschakelde shops voor elk wat wils ... van kledij over schoenen en parfum tot keukengerei ...
Onze dochter was meer dan in haar nopjes en gaf zich volledig over aan een beperkte shoppinguitbarsting ... Er komen in Memphis en Nashville namelijk nog iets reusachtiger malls aan.
Voor de mannelijke reizigers in ons gezelschap was het eigenlijk zoeken naar een bar, café, pub of het-maakt-niet-uit-wat-als het maar bier verkoopt ... In het ganse dorp slechts 1 plaats : The Chop House : restaurant, bar met full service (alle alcohol verkrijgbaar).
Dan maar lunch gedaan ... nu we daar toch waren ...
Hapjes : Colossal Onion Rings : voor de niet-engelstaligen : enorme knoerten van gefrituurde ui-ringen met een hemelse tartaarsaus. De jongen die ons deze schotel aan tafel bracht, grapte nog over het feit waarom ze deze ringen "kolossaal" noemden ... Wel, elke ring zou makkelijk kunnen dienen als een armband van een stevige dokwerker ... Echt kolossaal en 9 stuks. Daarnaast hadden we ook de Sweet Corn Tamales besteld ... 4 lekkere, cakejes getopt met verschillende ingrediënten zoals avocado, tomaat, scampi ...
Eigenlijk hadden we toen al de inhoud van onze maag overschreden maar het hoofdgerecht was al besteld en onderweg ... Steak voor mij en verschillende, enorme hamburgers voor de rest van de familie ...
Overvol en met m'n wagen volgeladen, vlam in de pijp op naar de Greenbrier Inn. Gelegen naast de Parkway valt deze Best Western eigenlijk nog mee ... Leuk zwembadje, kamers OK en op gelijkvloers, naast de ijsmachine (heel belangrijk)
Installatie naast het zwembad onder een parasol vond plaats, met een gevulde koelbox, literatuur en muziek ... Te warm voor mij (tegen de 40 Celsius) maar de dames genoten van een dip in de pool en een BBQ voor hun velletje in de ligzetel ...
Omdat de hamburgers en steak nog niet voldoende gezakt waren, kozen we voor een late pizza ... aan de deur van de hotelkamer gebracht door de prachtige mensen van Domino's America ! Voor ongeveer 15 omgerekende euro's waren wij 2 schitterende pizza's en 8 magnifieke chickenwings rijker ...
Eigenlijk dagje nietsdoen ... But still great fun, food and drinks !!!
Te snel op enter gedrukt en daardoor volgt hier ... euh ... het vervolg
Met onze Jeep de Interstate op richting East Ellijay, Georgia. Gelegen aan de foothills van de Smoky Mountains. Voor de engelstalige puristen onder U : Smoky en niet Smokey (adjectief en eigennaam, heb het ook moeten vragen)
In normale omstandigheden een ritje vanuit Herentals naar zee. Hier moesten wij door een wolkbreuk, gecombineerd met invallende duisternis. 's Morgens zagen wij het lokale nieuws en vernamen dat er 8 mensen het leven verloren (landverschuiving) en dat honderden huizen waren ondergelopen.
Gelijkaardig nieuws hadden wij nog nooit vernomen bij onze aankomst in Blankenberge ...
Hier dus wel en blijkbaar is dit een terugkerend fenomeen in augustus. Meer daarover iets verder ...
(Even een intermezzo ... ik ga even buiten om een sigaretje te roken ... Zicht op de nachtelijke bergen, krekeltjes en een zwoele, avondlijke temperatuur. Bacootje in de hand, sigaretje in de andere. Een SUV stopt op de parking tegenover onze kamer. En dit zeg ik met alle respekt : vooraan rechts stapt een wezen uit dat alle verbeelding overtreft : dit is iemand die je ooit op Vitaya gaat zien.
Achteraan rechts stapt een gelijkaardig persoon uit, en achteraan links hetzelfde. Ruw geschat : 700 kilo gezamenlijk.
Nadat ik mijn verslikking (nieuw woord) verwerkt had, kwam de apotheose : de chauffeur.
Een 80-jarige man, vermoedelijk de vader van de drie, wiens verjaardag men hier kwam vieren. Eerst gingen de drie dames in discussie over wie deze man ging helpen. Deze knar moest zich behelpen met krukken en was desondanks nog in staat om dit zwaar vervoer tot een goed einde te brengen ...
Maar dit tussendoor.)
Wij kwamen aan in de Best Western Mountain View Inn, gelegen in East Ellijay in Georgia.
Mooi en proper. No more, no less.
Door het tijdsverschil was iedereen "bek af" om 1900 uur plaatselijke tijd (0200 uur in de vroege morgen in België)
De zeer vriendelijke dame die ons onze kamer toewees, zag ik even later buiten terug, tijdens het roken.
Zij beklaagde zich over het feit dat zij, geboren in 1964, wettelijk moest werken tot op haar 72ste om haar kleine pensioentje te kunnen claimen.
Ben ik toch maar gaan slapen. Want hierover wil ik geen gezeur op mijn vakantie.
Onderweg naar het hotel nog even zeker maken van een gevulde maag want door het uurverschil was het ondertussen meer dan 10 uur geleden dat we nog iets fatsoenlijks door onze maag hadden gekregen.
Op goed geluk een stadje binnengereden en de eerste de beste was goed genoeg : Ruby Tuesday's
Seafood Gumbo, Coconut Shrimp, Onion Rings, Bacon'n'Cheese Burger, Classic Ruby's Burger, Garlic Biscuits, en een echt groot dessert voor ons Dorien : a bar with : Peanut Butter Chocolate Fudge with Caramel Drippings and Pecans dripped in warm Chocolate ...
Vanzelfsprekend bedje in en uiteraard om 0500 uur wakker. Koffietje en sigaretje beneden, zonnetje zien opgaan, zo stil mogelijk een douche nemen maar ondertussen toch hopen dat de rest ook wakker wordt ...
Gelukt !
Niet iedereen even gelukkig, but hey ... this is America !!!
Vroeg ontbijt in onze Best Western : Biscuits and Gravy : Best Ever !!! Voor de niet engelstaligen : betreft een cakeje overgoten met witte vleessaus met gehakt. Verder een pannekoekenmachine : zet je bord rechts van de machine, druk op de knop en een minuut later heb je twee perfekt gebakken American pancakes ...
Dus we konden ertegen !!!
Richting North Carolina ... Mooie rit door de Smoky's ... Bochtig met snelheidsbeperkingen tot 20 km/u omgerekend.
Het zicht wisselde van adembenemend tot dikke mist (1700m hoog).
Nadat we de staatsgrens van North Carolina naar Tennessee waren overschreden, kwamen we terecht in Gatlinburg. Een toeristenval, maar zo levend, vriendelijk EN met lekker eten bij : Dick's ...
Aan de deur hangt de verwittging al : hier binnen moet je kunnen leven met sarcasme, cynisme, ironie, en ga zo maar door : but all in good fun !
Wij konden het ervaren : onderleggers en bestek worden gewoonweg op tafel gegooid, iedereen krijgt een koksmuts op met een inscriptie zoals :
Fake Blond, Real Dumb, of I got drunk I blew Chunks, en dan de gebuur : I'm Chunks.
Moest er dergelijke zaak in België bestaan ...
Anyway ... ik ga stillekesaan afsluiten en hou jullie verder wel op de hoogte ...
Foto's volgen wel want we zitten hier nog volop in redneckcountry en hier is de WIFI ondergeschikt aan de moonshine ...
Voor de eerste keer dit jaar ben ik in staat om jullie via deze blog op de hoogte te houden van onze huidige trip. Het is hier net 2100 uur gepasseerd en sindsdien hebben we al heel wat te verwerken gekregen. Niks dramatisch, maar toch ...
Here we go !
Ons vertrek verliep normaal. Taxi een uurtje vroeger besteld wegens de dreiging op Amerikaanse instellingen. Tijdig Zaventem bereikt en de nodige procedures vlot doorlopen. Geen bliepje te horen bij de security-check.
Boarding liep al een half uur uit. Was voorzien om 1000 uur, opstijgen om 1105.
Het wegduwen van de gate duurde iets te lang om de gezelligheid van de aanstaande reis te onderhouden. Hetgeen even later bevestigd werd door de cockpit.
Twee veiligheidsmeldingen in het computersysteem zorgden ervoor dat een team van onderhoudsmensen moest opgetrommeld worden om dit euvel te herstellen. En daar zit je dan ... een ijskoude vliegtuigcabine en aanhoudende meldingen dat alles in orde komt en dat men er alles aan doet om ons zo snel mogelijk in de lucht te krijgen ... Je zou beginnen denken dat dit vliegtuig één van de doelwitten was !
Enfin, een half uur werd een uur en uiteindelijk kon men ons wegduwen van de gate.
Prachtig nieuw vliegtuig de lucht in en onze vlucht van 9 uur en 10 minuten rechtstreeks naar Atlanta was onderweg. Over de problemen van de mensen met aansluitende vluchten in Atlanta wil ik het zelfs niet hebben. Wij waren dolgelukkig dat dit onze eindbestemming was.
In-flight entertainment was gewoonweg SUPER !!! Nieuwste films, klassiekers, docu's, TV-series, CD's, games ... Voor elk wat wils in zijn of haar persoonlijke in-seat-monitor. (O ja, er was ook gratis bier en wijn ...)
De maaltijden op deze vlucht waren echt erbarmelijk slecht. We hadden keuze uit een stukje kartonnen kipfilet met extra zoute paprikasaus of vegetarische pasta met extra zoute groenten (paprika) of een superzoute chickensalad met brood. De namiddagsnack was zo mogelijk nog meer weerzinwekkend : een wrap met tomatenpasta en kikkererwten vergezeld van een Dame-Blanche die nooit in een fatsoenlijke crèmerie familie heeft gehad ...
De landing was OK. Het weer bij aankomst eveneens.
Eénmaal uit het vliegtuig stond ons de passage door "Immigration" nog te wachten. De wandeling tevoet naar de betrokken terminal duurde ongeveer 20 minuten. Geen probleem : onze bagage zou zo goed als klaarliggen wanneer we door deze controle waren.
Dit had voor ons de realiteit kunnen zijn, moesten wij niet buiten onze oude Afro-Amerikaanse waard gerekend hebben; dit keer in de vorm van een oude Afro-American waarvan ik denk dat het zijn laatste shift was vooraleer op zijn welverdiende pensioen te gaan.
Wij zijn al vele malen door de administratieve molen van de immigratiecontrole gehaald, maar dit tartte alle verbeelding. Mensen werden van de ene lijn naar de andere verschoven. Controleurs gingen plots hun break nemen, sloten gewoon hun loket of deden er 20 minuten over om een Chinees door te laten ... Wij hadden natuurlijk 4 Chinezen voor ons in de rij ...
Dit ging ook voorbij en we konden eindelijk onze eenzame bagage van de transportband halen.
De shuttle naar de Alamoterminal voor ons huurwagentje (Jeep Grand Cherokee met 5000km op de teller) en weg waren wij !!!
De laatste toevoeging van onze blog zal weinig te vertellen hebben. Vandaag onze lastminuteshopping gedaan in één van de mooiste Malls van Florida. De Florida Mall is op 19 minuten van onze villa gelegen en staat borg voor maar liefst 270 winkels !
Een korte doch krachtige shopping liet ons toe om nog een laatste keer te genieten van onze pool, de lokale zon en onze BBQ ...
Traditioneel moet op de laatste dag de ijskast leeggegeten en leeggedronken worden ... Op dit eigenste moment zijn we daar volop mee bezig ...
Lokale tijd is nu 2240 uur en het is nog steeds 30 graden Celsius ... We hebben wel een plaatselijk klank- en lichtspel mogen meemaken met de nodige regen, doch afkoelen doet het niet ...
Morgen kunnen we op ons gemak de huisreis aanvatten. Vlucht naar JFK vertrekt om 1325 uur lokale tijd en zou ons tot 1610 uur moeten bezighouden. Daarna dienen wij ons te amuseren tot 1925 uur alvorens de oversteek van de grote plas aan te vangen. We zijn voorzien om te landen in Brussel om 0925 uur.
Wij gaan ons nu concentreren op het leegkrijgen van alles wat we hadden ingekocht en proberen nog de laatste restjes uit de ijskast te eten ...
Nog enkele fotootjes en dan zien we jullie één van de dagen terug !!!
Wij hebben het nieuws van het drama in Pukkelpop op de voet kunnen volgen en wij hopen van harte dat niemand van jullie, familie of vrienden onder de slachtoffers heeft ...
Wijzelf hebben vanmorgen onze geplande airboatride op East Lake Tohopekaliga afgewerkt. Voor onszelf reeds de derde keer, voor onze nieuwe reisgezellen, een primeur.
Een airboatride moet zo vroeg mogelijk worden gedaan, gewoon omwille van het feit dat de temperatuur nog niet zo hoog is. Vanaf dat de temperatuur hoger oploopt, trekken de alligators zich terug in het koelere gewas en is de kans dat je er eentje te zien krijgt, kleiner. We slaagden erin om de boot van 0955 uur te pakken te krijgen. Eigenlijk een beetje te laat zo bleek, want we kregen slechts één alligatormoeder te zien op haar nest met haar jongen. Verder krijg je de kans om enkele vogels in aktie te zien, dewelke je anders enkel in de zoo kan aantreffen ... Kleine tegenslag voor ons was wel dat onze kapitein van vandaag een relatief rustige piloot was. Terwijl we andere jaren een spectaculaire rit over open water maakten tegen hoge snelheid, beperkte onze huidige kapitein zich tot een rustige "360" in het begroeide gebied van Lake Tohopekaliga. Na een ritje van een halfuur, kregen de liefhebbers nog de kans om een echte en levende alligator vast te houden. Dit creatuurtje was gelukkiglijk de bek dichtgeplakt, zodat de hechtingen overbodig bleven. Zelfs zo'n kleine rakker (zie foto) hapt zonder problemen en enige vorm van spijt twee of drie van onze vingers weg in een oogwenk ... We vernamen ook nog dat een alligator blijft groeien tot aan zijn dood en met gemak 70 jaar oud kan worden. Tegen die tijd is hij zo'n kleine 6 meter lang en weegt hij ongeveer 500 kg ... Tandartsen of tandverzorging zijn voor een alligator totaal overbodig. Zijn tanden breken voortdurend af tijdens het eten, doch de natuur heeft erin voorzien dat elke tand binnen de kortste keren wordt vervangen. In een volledig leven zal een alligator ongeveer een 2000 (!) tanden hebben versleten !
Na dit luchtige intermezzo voelden we de temperatuur met gestage stappen de hoogte ingaan en we besloten dan maar wijselijk om de koelte van ons zwembad te gaan opzoeken ...
Een typische Amerikaanse lunch met homegrilled Angus Beef Franks en 100% pure Beef patties (ofwel hotdogs en hamburgers), zorgde ervoor dat we, voorzien van de nodige kracht, aan de namiddag konden beginnen.
Het was een namiddag van afwisselen tussen zon, zwembad, patio en zelfs de verkoeling van de airco binnenshuis !
De laatste foto bij deze blog toont hoe wij hier hebben afgezien : 47 graden Celsius in de zon ! Dit is voor ons ongezien en nooit meegemaakt !
Zo meteen nog een klein 1,5 kg wegend stukje Top Sirloin op de grill gooien en dan zijn we weer gesterkt voor onze avondsessie.
Morgen een ongepland bezoek aan de Florida Mall om nog wat lastminute shopping te doen ...
Vanmorgen ontwaakt onder een bewolkte hemel met weinig zonnige vooruitzichten, althans volgens de lokale De Boosere. Hoge temperaturen tot daaraantoe maar de kans op regen was te hoog. Dus kwam het ons zeer goed uit dat wij ons tripje naar Cocoa Beach gepland hadden. Een goed uurtje karren en je staat aan de kust van de Atlantische Oceaan ... Windstil bij aankomst en een temperatuur die omstreeks 1100 uur de pan reeds uitrees ... Even snel pootjebaden en schaduw opzoeken wegens te heet ... Wij hadden wederom geluk dat de grootste strandbar van Cocoa Beach op 50m van ons lag ... Wij werden er verwelkomd met open armen en konden ons dadelijk laven aan een niet ophoudende stroom van goedgevulde pitchers met bier naar keuze ... 4 grote pitchers later, samen met een portie Mild Chicken Wings, Coconut Crusted Fried Shrimp en een portie Pot Stickers, waren we klaar om ons uurtje retour aan te vangen ...
Terug richting Kissimmee, door afwisselend heldere hemels en donkere, alles uitstortende wolken ... En éénmaal thuis was het droog, warm, en toch nog steeds overtrokken ...
De temperatuur weigerde hardnekkig om onder de 30° graden Celsius te duiken, wat ons in staat stelde om van de temperatuur te genieten zonder kans op zonnebrand.
Voor sommigen was een powernap naast de pool een mooie oplossing, voor anderen de kans om zich vroegtijdig in te pilsen ...
Een uitgebreide bestelling bij de lokale Domino's vormde het avondmaal dat wij genoten.
Momenteel nog wat nakaarten met het nodige sap op tafel ...
Morgenvroeg de airboat op met hopelijk een zicht op veel alligators ... Maar daarover morgen meer !
Gisteren werd het bloggen uitgesteld tot "right now" vanwege het shoppen en de noodzakelijke recreatieve activiteiten achteraf ...
We wisten dat het tijdens onze shopping enorm warm ging worden (ongeveer 40 graden Celsius), dus hadden we ervoor gezorgd dat we relatief vroeg aan onze Mall waren ... We kozen dit jaar voor de Premium Outlet Orlando op International Drive. Hier zijn 180 topmerken gevestigd welke elk hun uiterste best doen om de kopers naar hun winkel te lokken ... Kortingen tot 70% zijn hier geen uitzondering.
Gelukkig voor ons zijn de wandelstraten van dit openluchtcenter voorzien van een soort overkoepeling waardoor je zowel van de zon, als van een eventuele bui beschut blijft. Hierdoor konden we meestal toch een verplaatsing tussen twee shops in de schaduw maken ... Airco in de winkels zorgt voor een constante afwisseling tussen koel en heet ... Soms werd het zelfs zo erg dat het mannelijk gedeelte van ons gezelschap het vrouwelijk gedeelte naar binnen vergezelde in plaats van buiten te wachten ... Of de naam Victoria's Secret hier iets mee te maken had, laat ik buiten beschouwing ...
Door de grote kortingen én de voor ons gunstige dollarkoers, was het een "shoppingspree" die kon tellen ...
Ik geef enkele prijsvoorbeelden :
Een Levi's 501 wisselt hier van eigenaar voor omgerekend 18 euro Calvin Klein jeans 25 euro Hugo Boss jeans 30 euro Harley Davidson jeans 18 euro Timberland jeans 30 euro ... Zo kan ik nog even doorgaan ...
Uiteindelijk vond iedereen bijna alles wat op het respectievelijke lijstje stond ...
En ook al hadden we gepland om terug in ons zwembad te hangen rond een uur of drie, werd het uiteindelijk toch 5 uur in de namiddag alvorens we opnieuw van het koele nat konden genieten ...
Onverwacht werd het een late night naast de pool waarbij het koele nat, maar van een andere soort, rijkelijk en rijkelijk laat werd geserveerd ...
Hierdoor werd onze dinsdag een enorm luie dag, eigenlijk zoals gepland. Het enige wat deze dinsdag op onze agenda stond, was een dinner in de Red Lobster, hier bekend en geroemd om hun krab- en kreeftgerechten. Onze dienster, een zeer vriendelijke dame, stelde ons voor om de "Ultimate Seafood Feast" te proberen. Dit gerecht bestaat uit een vers gebakken kreeft, een pond Snow Crabpoten (onwerkelijk lekker en bij ons zo goed als onbetaalbaar !), 12 scampi's in een formidabele lookboter, 6 grote scampi in een heerlijk krokant korstje en een keuze uit verse groenten vergezeld met een aardappelbereiding naar keuze. Vooraf kan je ook nog kiezen uit een huisbereide salade, een Cesarsalad of een verse soep. Dit totale feest kostte ons 18 euro ! En onze dienster vond het geen moeite om ons een demonstratie te geven hoe je gemakkelijk en snel een Snow Crabpoot van zijn harde pantser kan ontdoen. Zij fileerde een volledig pond poten, met blote hand, voor één onder ons in een mum van tijd ! Verbazingwekkend !
Vergezeld van een Lobsterita, (supergrote Margarita voor 6 euro !) was dit inderdaad een feest en zo komt het dus dat ik, op dit moment nog steeds nagenietend, aan deze blog zit te werken naast het zwembadje op een zwoele Floridiaanse avond ... Nog steeds 30 graden Celsius om 2240 uur.
Morgen staat er een tripje naar de Atlantische kust op het programma. Cocoa Beach is een prachtig, klein schiereilandje dat we jaren terug eigenlijk bij toeval ontdekten en dat we zeker nog eens willen bezoeken.
Op donderdag gaan we dan in de voormiddag een airboatride maken op een groot meer tussen de alligators en vanaf donderdagmiddag gaan we niets anders doen dan relaxen ...
Een kleine update sinds ons vertrek in Washington DC. Gisteren gingen we aan boord van een binnenlandse vlucht van Ronald Reagan National Airport naar Orlando International Airport. Na een korte (1.45 uur) en zeer comfortabele vlucht, kwamen we dus aan in Orlando. Auto oppikken en op naar Kissimmee. Full Size SUV stond er op onze voucher en zie daar : een GMC Yucon met Texas-plates ! Echte geen wagentje om in België mee rond te karren. Motor 5.3L V8 met bijhorend geluid ... Als bestuurder van deze bijna-monster-truck kan je zo goed als boven alle andere "wagentjes" uitkijken ... Best grappig, want de nummerplaten uit Texas krijgen in Florida wel een blik extra van de lokale bevolking.
Enfin, ons villaatje is gelegen op een 15-tal minuten van de luchthaven dus we waren snel op onze plaats. Spijtig genoeg te vroeg want check-in was pas vanaf 1600 uur en de poetsploeg was nog steeds aan het werk. Onze bagage konden we gelukkig al achterlaten.
Dus eerst maar naar de dichtstbijzijnde supermarkt om onze ijskast gevuld te krijgen met de lokale lekkernijen ...
De lokale Publix-supermarkt is slechts 2 minuten met de auto verwijderd van onze lokatie en heeft werkelijk alles wat een mens nodig heeft én nog wat meer ...
Wagen volgeladen en met de vlam in de pijp terug naar ons villaatje !
Net op tijd om de poetsploeg af te lossen : zij eruit en wij erin ! Vier slaapkamers, twee badkamers, volledig ingerichte keuken, zitplaats, eetkamer, overdekte patio en zwembad lagen of stonden ons op te wachten.
Temperatuur bij aankomst was zo'n 30 graden en de luchtvochtigheid bedroeg 95%. Eénmaal in onze villa, koffers in ieders respectievelijke kamer gegooid en met z'n allen de pool in om even te verfrissen.
Snel nog wat hamburgers en franks op de grill gegooid, wat potatosalad en coleslaw op het bord en onze eerste avondmaal was een feit.
Iedereen trok redelijk vroeg naar de bedstede, vermoedelijk vanwege het vroege opstaan eerder die dag ... Die dingen gaan meestal samen.
Vandaag dan kon iedereen slapen zo lang men wilde, en verbazend genoeg was iedereen al om 0930 uur paraat !
Nog een snel bezoek aan Publix voor vers brood en nog wat spullen die we gisteren vergaten. Op zondag is Publix "slechts" open van 7 tot 22 uur. Meteen de kans gegrepen om een prachtig stukje steak mee te snappen : een Top Sirloin (zoals onze entrecote) van ongeveer 1 kg voor de luttele prijs van omgerekend 6 euro ! Deze jongen gaat binnen een uurtje of zo zijn einde kennen op onze BBQ !
Voilà, tot zover deze update ... onze dag zit er nog niet op ... Nog steeds volop zon, en nog maar 1 buitje van 5 minuten gehad.
Morgen zou het kunnen dat we aan onze traditionele shoppingdag beginnen, maar niets staat vast in deze week ... Iedereen moet hier zijn zin doen !
Jullie hadden nog wat foto's tegoed van DC ... Bij deze ...
Ja, we zijn nu in Florida en hier gaat alles wat trager door de hitte en de vochtigheid. Je kan hier uit de zon en onder de patio gerust een uurtje zitten zonder even in de pool te dippen ... In de zon is een andere zaak ... Vandaag verwacht men een gevoelstemperatuur van 106°F=ongeveer 40°C ...
Straks volgt een meer gedetailleerd verloop van onze eerste volledige dag hier !
Deze blog wordt dit eigenste moment getypt naast het zwembad, in de nu al wat getemperde zon (nog steeds 30°), van de Best Western Falls Church. Ikzelf zit aan een tafeltje met een bacootje en een sigaretje, de rest ligt bijna allemaal languit op een strandstoel na een ietwat vermoeiende dag ...
Het relaas volgt ...
Vandaag begon als een redelijk luie dag ... geslapen tot 0900 uur en ontbeten in het hotel. Ontbijt vond plaats in het restaurant dat 's avonds gekend is als Miguel's American Mexican Restaurant. Voor een Best Western was dit één van de betere plaatsen om te ontbijten. Vers fruit, zelf te bakken wafels, allerhande cereals, roerei, spekjes, toast ... noem maar op.
Broekske een beetje opengezet om onze Dodge Grand Caravan te starten en ons te begeven naar de eerste opstapplaats van de dag, tevens het begin van een rondrit langs Amerika's meest tot de verbeeldingsprekende, historische landmarks.
Een korte rit bracht ons tot in Georgetown, buitenwijk van DC. Onze gids bracht ons meteen op de hoogte van de vastgoedprijzen in deze buurt. Hou je vast ! Het kleinste huisje (staat niet op de prairie) maar in Georgetown en is aan de straatkant 7 Feet (ongeveer 2.10m breed), het heeft 2 verdiepingen en pakt uit met op elke verdieping één kamer. Het stond te koop voor zeer begoede mensen aan $725.000 !!! De andere gebouwen, allemaal relatief klein, gingen in de meerdere miljoenen ... Zeer gezellig maar voor die prijs kan ik mij een andere gezelligheid kopen, moest ik de middelen hebben uiteraard ...
Verder met onze trolley, een gezellig oud tramstel, omgebouwd om op de openbare weg te kunnen rijden.
Ook deze trolley had verschillende "loops" zodat we van onze groene loop moesten overstappen op de oranje, omdat deze laatste alle wereldbefaamde gebouwen aandeed.
Eigenlijk te veel om op te noemen dus ik haal er de belangrijkste uit ... Niet in een bepaalde volgorde trouwens, wegens echt te veel.
De "Needle" of het Washington Memorial ... De hoge piek die de filmliefhebbers onder jullie gaan kennen uit Forrest Gump. De scène waarin zijn vriendin door het water naar hem toe komt gelopen terwijl hij aan een pro-Vietnamspeech wil beginnen. Dit monument is echt indrukwekkend en is bijna zichtbaar van overal in DC.
Het Witte Huis is zondermeer indrukwekkend. De gids had ons verteld om te zoeken naar de scherpschutters op het dak van The White House. En inderdaad, de zeer goedzienden onder ons konden minsten 1 van deze marksmen ontdekken. Dag en nacht liggen er minsten 5 van 's werelds bestgetrainde scherpschutters op het dak !!!
Elke President heeft tevens het recht om verbouwingen aan het Witte Huis te laten uitvoeren ... Zo liet F. D. Roosevelt het balkon achteraan bijbouwen. Ook Bill Clinton droeg zijn steentje bij ... Omdat er in de nabijheid van het Huis geen McDonalds was, liet hij zijn administratie contact opnemen met de directie van Mickey D's. Deze jongens waren maar al te gelukkig om een pand in de nabijheid te kopen om vandaar hun vuiligheid aan de Pres te slijten ...
Een persoonlijk hoogtepunt voor mijzelf was het Lincoln Memorial. Je weet wel, het torenhoge standbeeld van Lincoln gezeten op een stoel tussen de megahoge zuilen van het monument ... Effenaf verbazingwekkend mooi ... En op het einde van The Planet of the Apes (2001) is Lincoln vervangen door een aap ... Conservatief Amerika was hier niet echt mee gediend.
We kwamen ook langs het gebouw waar de National Printing en Engraving is gevestigd. Elke cent evenals elk biljet komt van hier. We kwamen nog te weten dat de dollarbiljetten zijn samengesteld van 75% katoen en 25% linnen, waardoor ze een langere levensduur zouden hebben.
Grand Central Station is eigenlijk met geen woorden te beschrijven ... En daarom ga ik ook geen poging wagen !
Een late lunch in het Hard Rock Café Washington en we konden opnieuw overstappen op de groene loop om terug bij onze wagen te geraken.
De groene loop is meer politiek geïnspireerd want het enige wat je in dit tweede gedeelte eigenlijk te zien krijgt, zijn de ambassades van 170 verschillende landen in de wereld ... terwijl er volgens onze gids ongeveer 195 landen zijn. Een geheugenstunt mochten we nog aanhoren ... Zonder spieken en al rijdend met de trolley somde ons gids probleemloos EN foutloos alle ambassades op waar we langs kwamen ! Impressive !
Een korte rit naar het hotel, een dipje in de pool en zo meteen wat echte Amerikaanse afhaalchinees zal ons vermoedelijk dwingen tot een vroege nacht. Morgen om 1015 uur plaatselijke tijd een korte vlucht naar Orlando om eindelijk van onze rust, BBQ, drinken, pizza, shopping ... te kunnen genieten !!!
Eindelijk opnieuw een fatsoenlijke verbinding (gratis) terwijl we in NYC $20 dienden te betalen voor een verbinding van 48 uur ... Een verbinding die het dan nog af en toe liet afweten. Vandaar geen aanpassing aan de blog ...
Vandaag zal ik trachten dit goed te maken met een overzicht van onze twee volledige dagen in NYC.
Dankzij het internet waren we thuis al in het bezit gekomen van een tweedaagse pas om de NY City Sights bustour te boeken waardoor we hier en daar wat wachttijden konden vermijden. Deze bustour komt werkelijk langs elke bezienswaardigheid die de stad te bieden heeft. Passagiers hebben de mogelijk om op en af te stappen bij elke geplande stop en aan deze stops passeert ongeveer elk kwartier wel een bus.
De eerste dag besloten we om de Uptown Manhattan-tour te nemen. De chique Upper West en -East Side wordt hierbij doorkruist. Maar eerst kom je langs Dr. Martin Luther King Jr. Boulevard en Malcolm X Boulevard. Twee activisten welke hun activiteiten beiden met hun leven moesten bekopen ... Iets verderop kan je het Guggenheimmuseum niet missen, vooral dankzij zijn opvallende architectuur. Het Guggenheim zou zeker een bezoek waard zijn, doch als wij tijdens onze trip alle musea moesten bezoeken die de moeite waard waren, zouden we ons verblijf met een kleine twee weken moeten verlengen ...
Als we verder Uptown rijden, komen we langs het prestigeuze West Central Park. Makelaars in immobiëlen zien hun rekening hier met elke verhandeling een astronomische omvang nemen want vastgoed is hier enkel weggelegd voor namen als Madonna, Bono en andere Steven Spielbergen ... De ganse boulevard werd volgebouwd met statische herenhuizen die soms een klassieke soms een iets modernere uitstraling hebben ... Op Columbus Circle is tevens één van de vele ingangen naar Central Park. Van hieruit vertrekt ondermeer de toer met paard en koets ... In de zomertijd kan je in het park ondermeer joggen, zwemmen, roeien, zeilen, vissen en in de winter is het mogelijk om te schaatsen, te langlaufen en zelfs Alpijns te skiën. Wat ook nog naast het grote park ligt is het legendarische Dakotagebouw, waar ene illustere Mark Chapman het leven beëindigde van John Lennon. Slechts twee eeuwigbrandende vlammen zullen getuige blijven ... In het park zelf werd een prachtige mozaïek in elkaar geknutseld met het woord "Imagine" ...
Columbus Circle : Om de grote navigator te herinneren werd hier een enorm rondpunt gebouwd met in het midden een hoge kolom met ouwe Chris op de top ...
Langs de Upper Eastside ging het opnieuw richting 42nd and 7th, onze opstapplaats.
In onze tickets was eveneens een 90-minuten durende Harborcruise op de Hudsonrivier begrepen. Tot ons ongenoegen moesten wij ondervinden dat de weersvoorspellers in NYC een onvoorstelbaar accuraat weerbericht in petto hebben ... Zij hadden voorspeld dat het na de middag wel eens tot een heuse wolkbreuk kon komen, en zie daar : wolkbreuk !!! Nat tot op het bot konden we aan boord van de boot. Spijtig genoeg moesten we ons neerzetten op het overdekte, gelijkvloerse gedeelte van het vaartuig, waardoor het haast onmogelijk werd om een mooie foto te nemen. Een shuttlebus bracht ons opnieuw naar de startplaats, waar we nog steeds gedwongen waren om een droog plekje op te zoeken. Bakken en bakken tegelijkertijd werden er uitgestort op het Newyorkse asfalt. Zo erg dat er zelfs een rat besloot om naar droge oorden te trekken. Zij kroop gewoon uit de riolering en begaf zich tussen tientallen mensen rustig de plaatselijke McDonalds binnen, tot vreugde van de ene, tot verschrikking van de andere ...
Toen het hemelvocht éénmaal ophield, konden we in ons natte kloffie richting hotel. Droge kledij aan en dinner in een lokale diner.
Daarna nog wat verbroederen in de hotelbar en veel te laat het bedje in ...
Niettegenstaande dat slaagden we er toch in op tijd wakker te geraken om in dezelfde diner ons ontbijt te nemen. Gesterkt door een spiegeleitje, twee strips spek, een hoopje gebakken petatjes en 2 toasts met een kop koffie (4 euro) stapten we opnieuw de bus op. De tweede dag op de bus zou ons leiden naar Downtown Manhattan. Eerste stop was de Empire State Building. Momenteel het hoogste gebouw van NYC. Een bezoek zet je ongeveer een 40 euro achteruit en neemt ongeveer 2 uur in beslag (waarvan 1 uur aanschuiven). Doch eenmaal boven op het observatory deck vergeet je al die ellende en wordt je simpelweg gepakt door het panorama. Gelukkig was het helder weer, zelfs zeer warm, en konden we mijlenver kijken in alle windrichtingen. Eén statistiekje over de Empire State Building : ongeveer 380m hoog en gebouwd op 1 jaar en 45 dagen met start in 1930 ... Naar verluidt tot op heden nog steeds een record. Maar zoals eerder gezegd, in ons tijdsbestek heeft dit bezoek te lang geduurd, waardoor we een inkorting in ons programma moesten maken. We hadden graag de Staten Island Ferry genomen om Ellis Island te bezoeken met zijn immigratiemuseum. Doch om voornoemde reden : geschrapt. Onze enige stop die we op deze tour nog maakten was het verplichte Ground Zero, uit eerbied door de New Yorkers herdoopt tot de Freedom Tower Viewing Site. De Freedom Tower staat al heel hoog boven de grond (geschat op een 100m) maar hij moet nog veel veel hoger (een kleine 600m in totaal). Alvorens de toren de bereiken kan je door Saint Paul's Church wandelen. Dit kleine kerkje staat nog steeds op een 100m van waar de torens stonden. Alle gebouwen die de torens omringden werden bijna meegesleurd in hun val. En of je nu gelovig bent of niet : dit is een feit : dit kerkje leed geen schade. Foto's bewijzen het : de instortende torens met in het midden het kleine torentje van de kerk. Binnen in de kerk word je willens nillens bij de keel gegrepen door de emoties die hier hangen. De kerk deed de eerste opvang van gekwetsten, zowel burgers als politie- en brandweerpersoneel. Brandweerlui en politiemensen van over heel de wereld bezochten de kerk en lieten er hun respectievelijke badges achter ... een indrukwekkend display ... De plannen om het voormalige 1 World Trade Plaza terug op te bouwen omvatten, buiten Freedom Tower, tevens nog de bouw van 6 andere gebouwen die genummerd zullen worden van 1,2,3,4,5, ... 7. Het nummer 6 heeft men opzettelijk weggelaten omdat die plaats de originele standplaats van de voormalige torens betreft. Op de oppervlakte hiervan gaat men een gigantisch vierkant bouwen (zou opengaan op 11 september a.s.) waarvan de zijkanten voor eeuwig zullen worden bevloeid met water, waarbij deze constante stroom staat voor eeuwigdurende hoop ... Opnieuw op de bus om terug richting hotel te rijden, waarbij we nog tal van leuke dingen zagen zoals Little Italy, Chinatown en Greenwich Village. Tot onze spijt moesten we deze plaatsen allemaal onbezocht laten wegens tijdgebrek. De bussen rijden maar tot 1700 uur en een wandeling behoorde echt niet tot de mogelijkheden. We stapten opnieuw af op 42nd and 7th zodat we maar een paar blocks omhoog moesten wandelen om in 47th te geraken, waar ons hotel zich gelukkiglijk nog bevond. Vanwege de grote dorst eerst nog even in een Irish Pub een biertje genuttigd. In een gangetje naar de toiletten zagen we dat dit niet de eerste de beste pub was. Foto's van Bono, Johnny Depp, de hoofdrolspelers van de Lord of the Rings en vele Ierse celebrities blijken de zaak hier te frequenteren ... Uiteraard niet tegelijkertijd met ons !!!
Even opfrissen op de kamer om dan een onvoorstelbare maaltijd te nemen in de Dallas BBQ op 42nd Street tegenover Madame Tussaud's. Aan de straatkant leek dit een gewone BBQ-tent doch eenmaal binnen werden we geleid naar de eerste verdieping om er in een enorm grote verbruikzaal terecht te komen ! Als ik schat op 300 zitplaatsen, zit ik er misschien nog 50 onder ... Een leger personeel bedient je daar in ijltempo. Cola wordt geserveerd in halveliterglazen die je amper met één hand kunt heffen. Bier in pitchers, zelfs voor onze 19-jarige gezellen ... Steak, burgers en ander lekkers was van Amerikaans formaat en voor New York zeer goedkoop. Een kleine verteringswandeling over Times Square en dan maar een vroeg nachtje gemaakt en het bedje ingedoken.
Vandaag moesten we dan onze tweede wagen ophalen op Newark Airport in New Jersey. Hiervoor regelden we een shuttle vanuit het hotel. Een "echte" New Yorker (spaanse roots en minstens 60 jaar oud) nam ons op een rodeorit door de binnenstad om via de Lincolntunnel onder de Hudson te geraken. Met alle spieren en gewrichten losgewerkt door de dolle rit, konden we onze trip richting Washington DC aanvangen. Het lijkt wel of dit deel van het land één grote wegenbouwwerf is, want opnieuw begonnen we met een kleine file ... Ik bespaar jullie de details ... Uiteindelijk kwamen we aan in Falls Church, op een boogscheut van DC. Een zeer rustige Best Western, gelegen naast Arlington Boulevard. Arlington bekend van het National Cemetery waar veel van de gevallen Amerikaanse oorlogsveteranen liggen begraven.
Morgen staat dan het bezoek aan DC op het programma ... Maar daarover morgen meer !
Eindelijk aangekomen in de Big Apple, één van de absolute hoogtepunten van onze trip. Voor mij persoonlijk een speciaal bezoek omdat ik hier 26 jaar geleden voor het eerst kwam. En het doet toch iets als je zelf nog op de World Trade Center hebt gestaan en nu bij het eerste echte zicht op de skyline van Manhattan, zijn de torens er gewoonweg niet meer ... Gewoon weg ...
Anyway, onze laatste avond in Boston werd besloten met een levering van Domino's Pizza ... Alleen maar om nog eens te proeven ...
De ochtend daarna kwamen we spijtig genoeg tot de vaststelling dat we ons prachtige voertuig reeds om 1330 uur moesten afleveren in JFK. Dit was even buiten de waard gerekend ...
Wagen binnenleveren om 1430 zou ons $51.50 gekost hebben, 1530 uur het dubbele ...
Omdat we toch op verlof waren, dachten we dat we dit toch niet op een veilige manier konden halen en het is daarom dat we een tussenstop maakten in New Haven, thuisstad van de wereldvermaarde Yale University.
Vanaf nu versta ik de inwoners van Antwerpen wanneer ze zeggen dat hun stad echt de stad is, en de rest is parking ...
Wel Antwerpenaars, zie hier mijn boodschap : ik denk dat de hele Yale-universiteit ongeveer gans de stad Antwerpen overspant ...
Overweldigend wat dit uitstraalt !
Wat betreft kippenvelmoment had ik het persoonlijk al gehad, maar nee ...
We leverden ons huurvoertuig in met de gedachte dat de firma ons nog een kleine $100 uit het leder ging kloppen, doch groot was onze verbazing toen de medewerker ons voertuig scande en een blanco rekening presenteerde !
Hiermee was gelijktijdig onze rit naar 228 W 47 Street betaald ... Wij hadden ons laten vertellen dat je makkelijk naar downtown Manhattan kon geraken vanuit Terminal 1. Allen daarheen ... en inderdaad : alvorens de roltrap af te zijn stond er een letterlijk en figuurlijk zwarte shuttle-driver klaar om een groep van zes personen naar W 47 & Broadway te voeren voor $95 ! Een grote witte limo voerde ons voor voornoemde prijs naar ons charmante Edison Hotel. Een aanrader van onze reisagent, Wim Van Sande, die zo eerlijk was om te zeggen dat het hotel eigenlijk een beetje een vergane glorie is.
Totdat je binnenstapt ... Oud New York wacht je op nadat je de koperen en glazen draaideur doorkomt ... De klassieke bellboys, streetwaiters, doormen ... je hebt ze hier nog allemaal ... Op hun eigen manier vriendelijk, maar hey, dit is NY
Zelfs een mail die ik had verstuurd, drie weken voor ons vertrek, stond in het bookingsysteem, waardoor we kamers kregen zo laag mogelijk tegen de grond ... in dit geval 3de verdiep.
Een kippenvelwandeling volgde, 30 meter naar rechts uit het hotel en ... Times Square ... Honderdduizenden mensen flaneren tussen de torenhoge buildings en billboards en nooit heb je de indruk dat het druk is ...
Ik ga het hierbij houden voor vandaag ...
Morgen stappen wij op-en-af op de Hop-on-Hop-off-Bus (veel koppeltekens in één zin) en dan post ik nog wat meer foto's .
Na een ietwat luie morgen (sommige mensen in ons gezelschap hebben meer slaap nodig dan anderen ... ) zijn we in de druilerige regen richting Boston vertrokken. Ons plan was om het legendarische Freedom Trail te bewandelen en ondertussen alles tot ons te nemen wat deze stad ons op cultuur-historisch gebied had te bieden. Het dichte en grijze wolkendek besloot hier echter anders over en stortte zijn inhoud onverbiddellijk over ons uit ...
Noodgedwongen zochten we drogere oorden op in de vorm van een gezellige pub waar enkelen onder ons het niet konden nalaten om een Belgisch bier (Stella Artois) te nuttigen. De serveuse vond het niet erg dat we van België kwamen ... haar eigen woorden : It could be worse, you could have been Canadian !
Tussen twee buien door zagen we de kans schoon om ons naar het Hard Rock Café te spoeden. Als starter een JumboCombo genomen voor zes personen. Deze schotel, door de manager de "Tower of Power" genoemd, volstond bijna om ieders honger te stillen. Bijna, want enkele jonge krachten in ons midden slaagden er nog in om hierna een enorme burger naar binnen te werken ...
Omdat het na onze lunch nog steeds stortregende, zagen we ons genoodzaakt ons heil indoor te gaan zoeken. We kwamen terecht in een van de meest gevarieerde en goedkope voedingsmarkt die ik ooit heb gezien ... Een brede gang van ongeveer 200 meter lang met aan weerszijden tientallen voedselkraampjes; de meesten gespecialiseerd in kreeft, krab en zeevruchten. Echt zonde dat we al gegeten hadden want hier kon je een verse kreeft laten stomen en ter plaatse verorberen voor omgerekend 12 euro !!! O ja, men verkocht er ook gevogelte in de vorm van een Turkeywing ... hetzelfde als een kippevleugeltje maar dan van een kalkoen ! Met 1 hand amper vast te houden en slechts 3 euro !!!
Nu nog een luie avond in het hotel ... op dit eigenste moment liggen er al enkelen een powernap te pakken ... en dan op naar New York City, via Yale, waar we een bezoek brengen aan de wereldbekende universiteitsstad.
Bij aankomst in NYC onze auto binnenleveren en op naar het Edison Hotel.
Gisteren een halfuurtje aan het typen geweest aan een update van deze blog om dan vast te stellen dat ik hem niet online kreeg ...
Anyway, gisteren om 1315 uur lokale New York tijd geland op JFK nadat we een meevaller hadden gehad bij het inchecken in Brussel. De vriendelijke incheckbediende besloot om ons met z'n zessen aan de nooduitgang te plaatsen zodat we bijna liggend de vlucht hebben doorstaan.
Aan de Immigratiedienst van New York waren we minder gelukkig ... Om één of andere duistere reden, welke wij niet te weten kwamen, moesten alle binnenkomende passagiers ongeveer drie kwartier in een ondergrondse gang staan wachten alvorens tot de immigratiezaal te worden toegelaten. Eindelijk daar gepasseerd konden we onze auto ophalen. Prachtige voiture, deze Chrysler Town&Country, met slechts een kleine 8000 km op de teller.
Onze eerste verplaatsing was er meteen eentje om U tegen te zeggen. Niet vanwege de luttele 120 km die vermalen dienden te worden, doch wel om de 2 uur file op de grote I-95 van NY naar Connecticut. Voor de kenners : E313x10=I-95 !!!
Na dit enerverend ritje kwamen we dan aan op onze eerste bestemming : het kleine stadje East Haven. Gelukkig was dit maar een stopplaats om de nacht door te brengen want hier valt echt niet veel te beleven. Het zwembad dat zich vóór onze kamer bevond én een bezoek aan de plaatselijke liquorstore brachten dan toch wat verlichting ...
Na een nachtje in de armen van Morpheus konden we redelijk vroeg beginnen aan onze trip naar Plymouth, stad van de Founding Fathers. Daarbij diende we de staat Rhode Island te doorkruisen, wat op zich ook een belevenis is. Het lijkt echt alsof hier op sommige plaatsen de tijd letterlijk heeft stilgestaan. Maar Plymouth dus : hier kwamen in 1620 de eerste kolonisten (Pilgrims) aan land. Het is daarom vanzelfsprekend dat deze stad een ware parel is aan historische bezienswaardigheden, zoals o.a. een replica van de Mayflower, het schip waarmee deze avonturiers de grote oversteek maakten. De lunch die we hier namen was werkelijk te gek voor woorden. Uiteraard zijn kreeft, krab, verse vis en schaaldieren het hoofdbestanddeel van alle menu's in alle eetketen hier ... Ze liggen namelijk allemaal tegen de zee en hebben al het lekkers maar voor het scheppen ! Als voorgerecht nam ik bijvoorbeeld de "Lump crab and lobster creole on thick toast", wat zoveel betekent als het vlees van een lekkere snowcrab en het vlees uit de scharen en poten van een uit de kluiten gewassen kreeft, geserveerd op een dikke, krokante toast met een Creoolse saus waarin je na het proeven, een bad zou willen nemen !!! Niet van deze wereld en voor de omgerekende prijs van 8 euro !!!
Een korte rit van een goed half uur deed ons dan aankomen in de Best Western Adams Inn in Quincy, Massachusetts. Leuk motel met eigen restaurant en terras aan de Neponset River.
Het is nu 1850 uur plaatselijke tijd en we weten nog niet goed wat we vanavond gaan doen ...
Het feit dat je op deze pagina terecht bent gekomen, bewijst dat de link werkt ! Indien je wil kan je hier onze trip een beetje volgen. Indien mogelijk zal ik elke dag een kleine "recap" geven van onze triple-city-trip met enkele beelden erbij ...
