|
Great Falls vervolg 12/6
Een kort ritje later vonden we het Visitor Center, waar een vriendelijke dame ons aanraadde om de 5 dammen die de rivier rijk is, te gaan bekijken. Eentje was te ver uit de richting, maar Ryan's Dam was ongetwijfeld de meest spectaculaire. Het beste zicht op deze dam is trouwens op een eilandje in de rivier, bereikbaar met een hangbrug waar tegelijkertijd slechts 6 personen op mogen.
Wij hadden onze picnic voorzien en waggelden de brug over, onder het oorverdovend geraas van het water dat door de dam werd doorgelaten.
Na het overschrijden van de brug kwamen we terecht op een mooi onderhouden, groene oase tussen het woeste watergeweld. Tafels en banken in overvloed en een gebouw met 4 elektrische vuren met 4 bekkens. Gratis te gebruiken. Een klein opgaand wandelweggetje bracht ons tot aan het mooiste zicht van de dam. Indrukwekkend ! Alle dammen op dit stuk van de rivier zijn hydro-elektrisch en leveren ongeveer 90% van de energie voor de regio.
De volgende dammen, Rainbow Dam en Black Eagle Falls waren iets minder spectaculair, maar nog steeds het bekijken waard. Ik val in herhaling maar ik word steeds weer verbaasd door de uitgestrektheid van deze staat !
Verder naar onze rustplaats voor vandaag : La Quinta Inn by Windham, waar ons een kamer met "riverview" te wachten stond. Althans dat is wat wij dachten ...
Bij het inchecken nog even benadrukt dat wij een kamer aan de achterzijde (rivierkant) van het hotel hadden geboekt. De dame bevestigde en gaf ons de sleutels van een kamer op het gelijkvloers, aan de andere kant ... Susy terug naar de lobby. En volgens de dame waren alle kamers aan de rivierzijde volzet. Met tegenzin legden we ons neer bij dit gegeven ... De kamer was verder wel volledig in orde en daarenboven bleek het hotel te beschikken over een mooi terras met zicht op de rivier !
Dus hebben we ons daar genesteld met onze boeken, zonnecréme en drankjes ! Uiteindelijk een prachtige dag !
Helena Montana 13/6
Na een lekker ontbijtje werd de GPS ingesteld op Gates of the Mountains. Ritje van iets meer dan anderhalf uur.
Het betreft hier een boottour door een canyon op de Missouri. De natuur en het wildlife dat je op deze 2-uur-durende tocht kan zien, is onevenaarbaar ! Kippenvel en koude rillingen waren ons deel terwijl we over deze legendarische rivier gleden, sprakeloos onder de indruk van de omgeving !
Onze gids gaf ons de uitleg over het ontstaan van de naam : Gates of the Mountains. Het is een visueel effect, gecreëerd door je locatie op de rivier. Als je je bevindt aan de linkeroever, lijkt het of de rotsen van de linker- en rechteroever ervoor zorgen dat de rivier daar stopt. 75m meer naar het midden van de rivier en de poorten lijken zich te openen ! Prachtige optische illusie !
Onze gids kreeg ooit de vraag van 2 Californische, jonge jetskiërs. Zij hadden reeds 10 maal door de canyon gevaren en konden "The Gates" maar niet vinden. Onze gids vroeg hoe laat ze waren gaan kijken. Rond 11 uur was hun antwoord. Toevallig was dit het uur dat The Gates hun onderhoud krijgen ...
Richting Hotel groeide het hongergevoel en omdat we deze reis, nog niet veel, "gejunkt" hadden, stopten we bij een Wendy's en gingen daar voluit voor een "4 for $4" : 4 items; een burger naar keuze, frietjes, nuggets én een drink ! Jeuj !
We checkten in bij Jorgenson's. En hopelijk verdwijnt deze naam uit het collectieve geheugen want deze mensen toejuichen of laat staan bejubelen, zal nooit gebeuren. Kamer met double queen beds en terras. Yep, de twee bedden waren er, het terras bleek het gangpad naar de kamers op de eerste verdieping te zijn. Nu, voor ons geen probleem, wij hebben al op andere manieren "geporched".
Tweede probleem was de WiFi. Wij hebben tijdens onze talrijke Amerikareizen ondertussen geslapen in bruutweg 100+ hotels of motels maar nérgens was de verbinding zo armetierig als hier. Frontdesk gecontacteerd : ik zal het eens resetten. Hey, waar heb ik dat meer gehoord ? Zet het maar eens op en af en het zal wel beteren ?
Anyway, we hebben nog wat buiten kunnen zitten in het gangpad en doken dan onder de dekens van het toch wel lekkere bed !
We gingen ontbijten op een on-site restaurant waar ons een degelijk ontbijt werd geserveerd : 2 spiegeleitjes met toast en spek én de gebruikelijke hashbrowns, de verplichte gebakken, gemalen petatjes ! Koffie à volonté en we waren klaar om de Last Chance Train Tour aan te vangen !
Een treintje met 4 wagonnetjes trok ons door de bezienswaardigheden van Helena, de hoofdstad van Montana. Met zijn 36000 inwoners is dit niet de grootste, maar wel een van de mooiste steden van de Big Sky State. Het ritje bracht ons langs prachtige gebouwen, eens bewoond door de rich and famous. Eén van deze famous people was Gary Cooper, die hier opgroeide. Voor de filmfanaten geef ik nog mee dat Myrna Loy hier eveneens over enkele eigendommen beschikte.
We passeerden ook over de Walking Mall, een verkeersvrij gedeelte van Downtown, geflankeerd door winkeltjes van allerlei kunne, horeca, kleding, kunst, boeken ...
Ons oog viel op de Windbag Saloon, een oude zaak met een terras op het verkeersvrije parcours. Dus, het treintje af en de voetenwagen naar de Saloon ! Verse Yellowfin tonijnsteak voor mij, Susy Fried Cod and tartarsauce. Een klein gevechtje met onze gerechten later, stapten we verder over de Walking Mall.
Used books at Auntie Bonnie's kon niet genegeerd worden door Susy. Een overhoop aan tweedehandsboeken, die verrassend genoeg zeer mooi waren gerangschikt. 11 minuten later en $10 armer, stapten we buiten met 5 Agatha Christie's ...
Het half uurtje dat we nodig hadden om het hotel te bereiken, onderbraken we om een Safeway Supermarket binnen te stappen om nog wat drinken en snacks in te slaan.
En dat brengt ons plots op de dag van vandaag, althans voor ons !
Op het ogenblik dat ik dit schrijf is het hier zaterdag 15/6 2240u.
Dus hier volgt ons wedervaren van vandaag !
Met grote vreugde verlieten wij Jorge ... Oops die naam moest reeds vergeten zijn.
Een geweldige rit voor de boeg ! Richting Dillon, Montana. En uitgezonderd de wondermooie, groene, eindeloze valleien die we onderweg mochten doorkruisen, was er niks te doen. Wat er wel gebeurde, is dat je gevoel van afstand totaal wordt gereset. Je rijdt door een vallei, links en rechts geflankeerd door glooiende hellingen, die de besneeuwde bergtoppen niet kunnen verbergen. Je zicht focust zich even op de rechtse heuvels en je ziet roodgekleurde puntjes. Links hetzelfde ... Het blijkt dat dit reuzegrote mansions zijn van grote veehouders, die de grenzen van hun eigendom te voet niet binnen een week kunnen bereiken ... Eén weg snijdt zulke vallei in twee . We passeerden "open ranges", hetgeen we ook al zagen in Arizona en Colorado. Dit zijn veeboeren die de moeite niet doen om hun eigendom van hekwerk te voorzien ... Te groot ! Dus laten ze hun vee de vrije loop en hebben ze cowboys per moto en helicopter. Als autobestuurder moet je wel attent zijn om geen lopend stuk beef aan de rijden ... Uiteindelijk is medium-rare het beste !
Dankzij onze treinbestuurder/gids van gisteren, kregen we de tip om Bannack te bezoeken. Een ghosttown van een vroeger goudmijnstadje. Mooi bewaard en in een onvoorstelbaar mooi stukje natuur !
De eerste "golddiggers" van vroeger zijn hier bijna allemaal stinkend rijk geworden. Er zijn hier verhalen van mensen die het geld niet hadden om materiaal te kopen om voor goud te gaan, en dan maar een moestuintje aanlegden. Tijdens de oogst van hun eerste petatjes, hingen de klompjes goud in de wortels en werden zij ook alsnog stinkers !
Broodje aap of niet, feit blijft dat Montana zéér lang de rijkste staat van de Federatie is geweest, omwille van hun goud.
Na het spookstadje checkten we in bij Quality Inn Dillon. Onze voucher maakte ons duidelijk dat wij de nacht zouden doorbrengen in één queensize bed. Na overleg besloten we om een upgrade naar twee queensize bedden te vragen. Wij vroegen dus naar de prijs voor deze upgrade en de check-in-lady zei : Maak je geen zorgen, jullie krijgen van mij de kamer met twee bedden, geen betaling nodig. En er is ook 24-uur gratis ijskreem, verse koekjes, koffie en citroenwater ! Van service gesproken ...
We brachten de rest van de namiddag door op het zonnige terras van dit hotel, met zicht op besneeuwde bergtoppen en in het besef dat er écht mooie plaatsen zijn op onzen bol ...
En daarmee zijn jullie helemaal mee !
Tot morgen !
|
