The Pacific Northwest

Op weg naar onze B&B kwamen we stadjes tegen met namen zoals St-James, Rolla, Lebanon en Springfield (waar de Simpsons wonen).

De grootste attractie langs dit ritje, uitgezonderd Springfield, is deze wereld's grootste schommelstoel :

Verder kregen we het genoegen om te mogen genieten van een glooiend landschap, rustig cruisend tegen 60-70 Km/U en dit soms zeer lang zonder tegemoetkomers of achtervolgers ... En waar we ook reden, vroeg of laat kwamen we een bewoond "gebouw" tegen, kilometers van de bewoonde wereld. En dan vraag je jezelf af : wat bezielt iemand om hier domicilie te zoeken ? (Ocharme de wijkagent)

Wat nog wel het vernoemen waard is, is Springfield : enkel en alleen omdat de ontwikkelaar van de Hubble-telescoop hiervandaan komt ! En daardoor staat hier een model (op schaal) tentoongesteld ... Volstond voor ons om te stoppen !

Anyway, wij genoten van het uitzicht en met de cruise-control op 50 MpH gleden we Carthage binnen tot aan de mooie Grand Avenue Bed&Breakfast. We werden verwelkomd door de lady of the house Judy en voelden ons onmiddellijk thuis. Het in 1893 gebouwde huis straalde niet de grandeur uit van destijds maar maakte nog meer dan een degelijke indruk op ons ! Als surplus was onze vooraf geboekte kamer aan een renovatie toe en kwamen we in aanmerking voor een gratis upgrade, in plaats van een kamer met een Queensize bed, kregen we een kamer met Kingsize bed en een en-suite (big-son-of-a-B****) jacuzzi met badkamer apart !!!

Een smakelijk, maar véél te rijkelijk ontbijt, (volle yoghurt met banaan en sugarcrunch, quiche met bacon en ajuin vergezeld van drie versgebakken muffins met een niet nader te bepalen soort fruit erin ... Daarnaast lag een tros blauwe druiven en een appelsientje in schijfjes) gaf ons de kracht om onze afstand naar Catoosa, Oklahoma aan te vangen. Wij namen afscheid onder het genot van een tas koffie op de mooie porch ...

Next stop : Joplin, Missouri. Genoemd naar de alom gekende Janis, (dacht ik), bleek dat dit stadje eigenlijk niks te maken had met de voornoemde ster. Een disgenoot in de B&B wist ons te vertellen dat Joplin enkele jaren terug zo goed als weggevaagd werd door een verschrikkelijke tornado ... De verwoesting die werd aangericht is nog steeds zichtbaar : de lijn die de tornado trok, zorgt ervoor dat, in zijn traject, alle huizen weg zijn, dat alles heel veel tijd nodig heeft om terug te groeien en dat dit bij de plaatselijke bevolking sporen heeft nagelaten ... En toch is iedereen in deze omgeving nog zo ontzettend vriendelijk, en gemeend vriendelijk !

Volgende stop Miami, Oklahoma. Niet gestopt. (Miami Oklahoma wordt uitgesproken als MiamA ...)

We hadden ondertussen vernomen dat Claremore, Oklahoma WEL de moeite was om te stoppen. Eerst en vooral omdat dit de stad is van Will Rogers; zingend, acterend, humoristisch cowboy en voorbeeld voor den Bobbejaan ...

Oók hier te bekijken in een privé museum, gratis te bezoeken : de grootste collectie vuurwapens. Van alle oorlogen beginnend met de American-Spanish War, Civil War naar WO I, WO II. Naast de wapens van deze oorlogen verzamelde de man nog wapens van beruchte criminelen zoals Jesse James en Bonnie&Clyde. Iets meer luguber zijn de originele hanglussen en kogelhulzen waarmee men destijds deze helden hun overstap lieten maken van het tijdelijke naar het eeuwige ...

De twee laatste ritten waren om van te genieten. Niet zozeer om de exhibits langs de kant, maar des temeer vanwege de schoonheid van de weg zelf. Soms opnieuw geasfalteerd, kilometers lang, soms hobbeldebobbel, kilometers lang, maar nooit vervelend ...

De goesting om 66 tot het einde te voltooien groeit ...

En wat het weer betreft : morgen rijden we in de gevarenzone ... Tornado's, thunderstorms, maar onze reisweg laat ons toe om op elk moment geweldig snel de voeten te nemen en ons heil elders te zoeken ... The Mustang will do that !!!

Tot de volgende !