Met onze Jeep de Interstate op richting East Ellijay, Georgia. Gelegen aan de foothills van de Smoky Mountains. Voor de engelstalige puristen onder U : Smoky en niet Smokey (adjectief en eigennaam, heb het ook moeten vragen)

In normale omstandigheden een ritje vanuit Herentals naar zee. Hier moesten wij door een wolkbreuk, gecombineerd met invallende duisternis. 's Morgens zagen wij het lokale nieuws en vernamen dat er 8 mensen het leven verloren (landverschuiving) en dat honderden huizen waren ondergelopen. 

Gelijkaardig nieuws hadden wij nog nooit vernomen bij onze aankomst in Blankenberge ...

Hier dus wel en blijkbaar is dit een terugkerend fenomeen in augustus. Meer daarover iets verder ...

(Even een intermezzo ... ik ga even buiten om een sigaretje te roken ... Zicht op de nachtelijke bergen, krekeltjes en een zwoele, avondlijke temperatuur. Bacootje in de hand, sigaretje in de andere. Een SUV stopt op de parking tegenover onze kamer. En dit zeg ik met alle respekt : vooraan rechts stapt een wezen uit dat alle verbeelding overtreft : dit is iemand die je ooit op Vitaya gaat zien.

Achteraan rechts stapt een gelijkaardig persoon uit, en achteraan links hetzelfde. Ruw geschat : 700 kilo gezamenlijk. 

Nadat ik mijn verslikking (nieuw woord) verwerkt had, kwam de apotheose : de chauffeur.

Een 80-jarige man, vermoedelijk de vader van de drie, wiens verjaardag men hier kwam vieren. Eerst gingen de drie dames in discussie over wie deze man ging helpen. Deze knar moest zich behelpen met krukken en was desondanks nog in staat om dit zwaar vervoer tot een goed einde te brengen ... 

 

Maar dit tussendoor.)

Wij kwamen aan in de Best  Western Mountain View Inn, gelegen in East Ellijay in Georgia.

Mooi en proper. No more, no less.

Door het tijdsverschil was iedereen "bek af" om 1900 uur plaatselijke tijd (0200 uur in de vroege morgen in België)

De zeer vriendelijke dame die ons onze kamer toewees, zag ik even later buiten terug, tijdens het roken.

Zij beklaagde zich over het feit dat zij, geboren in 1964, wettelijk moest werken tot op haar 72ste om haar kleine pensioentje te kunnen claimen.

Ben ik toch maar gaan slapen. Want hierover wil ik geen gezeur op mijn vakantie.

Onderweg naar het hotel nog even zeker maken van een gevulde maag want door het uurverschil was het ondertussen meer dan 10 uur geleden dat we nog iets fatsoenlijks door onze maag hadden gekregen.

Op goed geluk een stadje binnengereden en de eerste de beste was goed genoeg : Ruby Tuesday's

Seafood Gumbo, Coconut Shrimp, Onion Rings, Bacon'n'Cheese Burger, Classic Ruby's Burger, Garlic Biscuits, en een echt groot dessert voor ons Dorien :  a bar with : Peanut Butter Chocolate Fudge with Caramel Drippings and Pecans dripped in warm Chocolate ...

Vanzelfsprekend bedje in en uiteraard om 0500 uur wakker. Koffietje en sigaretje beneden, zonnetje zien opgaan, zo stil mogelijk een douche nemen maar ondertussen toch hopen dat de rest ook wakker wordt ... 

Gelukt !

Niet iedereen even gelukkig, but hey ... this is America !!!

Vroeg ontbijt in onze Best Western : Biscuits and Gravy : Best Ever !!! Voor de niet engelstaligen : betreft een cakeje overgoten met witte vleessaus met gehakt. Verder een pannekoekenmachine : zet je bord rechts van de machine, druk op de knop en een minuut later heb je twee perfekt gebakken American pancakes ...

Dus we konden ertegen !!!

Richting North Carolina ... Mooie rit door de Smoky's ... Bochtig met snelheidsbeperkingen tot 20 km/u omgerekend. 

Het zicht wisselde van adembenemend tot dikke mist (1700m hoog).

Nadat we de staatsgrens van North Carolina naar Tennessee waren overschreden, kwamen we terecht in Gatlinburg. Een toeristenval, maar zo levend, vriendelijk EN met lekker eten bij : Dick's ...

Aan de deur hangt de verwittging al : hier binnen moet je kunnen leven met sarcasme, cynisme, ironie, en ga zo maar door : but all in good fun !

Wij konden het ervaren : onderleggers en bestek worden gewoonweg op tafel gegooid, iedereen krijgt een koksmuts op met een inscriptie zoals :

Fake Blond, Real Dumb, of I got drunk I blew Chunks, en dan de gebuur : I'm Chunks. 

Moest er dergelijke zaak in België bestaan ... 

Anyway ... ik ga stillekesaan afsluiten en hou jullie verder wel op de hoogte ...

Foto's volgen wel want we zitten hier nog volop in redneckcountry en hier is de WIFI ondergeschikt aan de moonshine ...

Tot morgen !

 

Voor de eerste keer dit jaar ben ik in staat om jullie via deze blog op de hoogte te houden van onze huidige trip. Het is hier net 2100 uur gepasseerd en sindsdien hebben we al heel wat te verwerken gekregen. Niks dramatisch, maar toch ... 

Here we go !

Ons vertrek verliep normaal. Taxi een uurtje vroeger besteld wegens de dreiging op Amerikaanse instellingen. Tijdig Zaventem bereikt en de nodige procedures vlot doorlopen. Geen bliepje te horen bij de security-check.

Boarding liep al een half uur uit. Was voorzien om 1000 uur, opstijgen om 1105. 

Het wegduwen van de gate duurde iets te lang om de gezelligheid van de aanstaande reis te onderhouden. Hetgeen even later bevestigd werd door de cockpit. 

Twee veiligheidsmeldingen in het computersysteem zorgden ervoor dat een team van onderhoudsmensen moest opgetrommeld worden om dit euvel te herstellen. En daar zit je dan ... een ijskoude vliegtuigcabine en aanhoudende meldingen dat alles in orde komt en dat men er alles aan doet om ons zo snel mogelijk in de lucht te krijgen ... Je zou beginnen denken dat dit vliegtuig één van de doelwitten was !

Enfin, een half uur werd een uur en uiteindelijk kon men ons wegduwen van de gate. 

Prachtig nieuw vliegtuig de lucht in en onze vlucht van 9 uur en 10 minuten rechtstreeks naar Atlanta was onderweg. Over de problemen van de mensen met aansluitende vluchten in Atlanta wil ik het zelfs niet hebben. Wij waren dolgelukkig dat dit onze eindbestemming was.

In-flight entertainment was gewoonweg SUPER !!! Nieuwste films, klassiekers, docu's, TV-series, CD's, games ... Voor elk wat wils in zijn of haar persoonlijke in-seat-monitor. (O ja, er was ook gratis bier en wijn ...)

De maaltijden op deze vlucht waren echt erbarmelijk slecht. We hadden keuze uit een stukje kartonnen kipfilet met extra zoute paprikasaus of vegetarische pasta met extra zoute groenten (paprika) of een superzoute chickensalad met brood. De namiddagsnack was zo mogelijk nog meer weerzinwekkend : een wrap met tomatenpasta en kikkererwten vergezeld van een Dame-Blanche die nooit in een fatsoenlijke crèmerie familie heeft gehad ...

De landing was OK. Het weer bij aankomst eveneens.

Eénmaal uit het vliegtuig stond ons de passage door "Immigration" nog te wachten. De wandeling tevoet naar de betrokken terminal duurde ongeveer 20 minuten. Geen probleem : onze bagage zou zo goed als klaarliggen wanneer we door deze controle waren.

Dit had voor ons de realiteit kunnen zijn, moesten wij niet buiten onze oude Afro-Amerikaanse waard gerekend hebben; dit keer in de vorm van een oude Afro-American waarvan ik denk dat het zijn laatste shift was vooraleer op zijn welverdiende pensioen te gaan.

Wij zijn al vele malen door de administratieve molen van de immigratiecontrole gehaald, maar dit tartte alle verbeelding. Mensen werden van de ene lijn naar de andere verschoven. Controleurs gingen plots hun break nemen, sloten gewoon hun loket of deden er 20 minuten over om een Chinees door te laten ... Wij hadden natuurlijk 4 Chinezen voor ons in de rij ...

Dit ging ook voorbij en we konden eindelijk onze eenzame bagage van de transportband halen. 

De shuttle naar de Alamoterminal voor ons huurwagentje (Jeep Grand Cherokee met 5000km op de teller) en weg waren wij !!!