Jullie hadden nog wat foto's tegoed van DC ... Bij deze ...
Ja, we zijn nu in Florida en hier gaat alles wat trager door de hitte en de vochtigheid. Je kan hier uit de zon en onder de patio gerust een uurtje zitten zonder even in de pool te dippen ... In de zon is een andere zaak ... Vandaag verwacht men een gevoelstemperatuur van 106°F=ongeveer 40°C ...
Straks volgt een meer gedetailleerd verloop van onze eerste volledige dag hier !
Deze blog wordt dit eigenste moment getypt naast het zwembad, in de nu al wat getemperde zon (nog steeds 30°), van de Best Western Falls Church. Ikzelf zit aan een tafeltje met een bacootje en een sigaretje, de rest ligt bijna allemaal languit op een strandstoel na een ietwat vermoeiende dag ...
Het relaas volgt ...
Vandaag begon als een redelijk luie dag ... geslapen tot 0900 uur en ontbeten in het hotel. Ontbijt vond plaats in het restaurant dat 's avonds gekend is als Miguel's American Mexican Restaurant. Voor een Best Western was dit één van de betere plaatsen om te ontbijten. Vers fruit, zelf te bakken wafels, allerhande cereals, roerei, spekjes, toast ... noem maar op.
Broekske een beetje opengezet om onze Dodge Grand Caravan te starten en ons te begeven naar de eerste opstapplaats van de dag, tevens het begin van een rondrit langs Amerika's meest tot de verbeeldingsprekende, historische landmarks.
Een korte rit bracht ons tot in Georgetown, buitenwijk van DC. Onze gids bracht ons meteen op de hoogte van de vastgoedprijzen in deze buurt. Hou je vast ! Het kleinste huisje (staat niet op de prairie) maar in Georgetown en is aan de straatkant 7 Feet (ongeveer 2.10m breed), het heeft 2 verdiepingen en pakt uit met op elke verdieping één kamer. Het stond te koop voor zeer begoede mensen aan $725.000 !!! De andere gebouwen, allemaal relatief klein, gingen in de meerdere miljoenen ... Zeer gezellig maar voor die prijs kan ik mij een andere gezelligheid kopen, moest ik de middelen hebben uiteraard ...
Verder met onze trolley, een gezellig oud tramstel, omgebouwd om op de openbare weg te kunnen rijden.
Ook deze trolley had verschillende "loops" zodat we van onze groene loop moesten overstappen op de oranje, omdat deze laatste alle wereldbefaamde gebouwen aandeed.
Eigenlijk te veel om op te noemen dus ik haal er de belangrijkste uit ... Niet in een bepaalde volgorde trouwens, wegens echt te veel.
De "Needle" of het Washington Memorial ... De hoge piek die de filmliefhebbers onder jullie gaan kennen uit Forrest Gump. De scène waarin zijn vriendin door het water naar hem toe komt gelopen terwijl hij aan een pro-Vietnamspeech wil beginnen. Dit monument is echt indrukwekkend en is bijna zichtbaar van overal in DC.
Het Witte Huis is zondermeer indrukwekkend. De gids had ons verteld om te zoeken naar de scherpschutters op het dak van The White House. En inderdaad, de zeer goedzienden onder ons konden minsten 1 van deze marksmen ontdekken. Dag en nacht liggen er minsten 5 van 's werelds bestgetrainde scherpschutters op het dak !!!
Elke President heeft tevens het recht om verbouwingen aan het Witte Huis te laten uitvoeren ... Zo liet F. D. Roosevelt het balkon achteraan bijbouwen. Ook Bill Clinton droeg zijn steentje bij ... Omdat er in de nabijheid van het Huis geen McDonalds was, liet hij zijn administratie contact opnemen met de directie van Mickey D's. Deze jongens waren maar al te gelukkig om een pand in de nabijheid te kopen om vandaar hun vuiligheid aan de Pres te slijten ...
Een persoonlijk hoogtepunt voor mijzelf was het Lincoln Memorial. Je weet wel, het torenhoge standbeeld van Lincoln gezeten op een stoel tussen de megahoge zuilen van het monument ... Effenaf verbazingwekkend mooi ... En op het einde van The Planet of the Apes (2001) is Lincoln vervangen door een aap ... Conservatief Amerika was hier niet echt mee gediend.
We kwamen ook langs het gebouw waar de National Printing en Engraving is gevestigd. Elke cent evenals elk biljet komt van hier. We kwamen nog te weten dat de dollarbiljetten zijn samengesteld van 75% katoen en 25% linnen, waardoor ze een langere levensduur zouden hebben.
Grand Central Station is eigenlijk met geen woorden te beschrijven ... En daarom ga ik ook geen poging wagen !
Een late lunch in het Hard Rock Café Washington en we konden opnieuw overstappen op de groene loop om terug bij onze wagen te geraken.
De groene loop is meer politiek geïnspireerd want het enige wat je in dit tweede gedeelte eigenlijk te zien krijgt, zijn de ambassades van 170 verschillende landen in de wereld ... terwijl er volgens onze gids ongeveer 195 landen zijn. Een geheugenstunt mochten we nog aanhoren ... Zonder spieken en al rijdend met de trolley somde ons gids probleemloos EN foutloos alle ambassades op waar we langs kwamen ! Impressive !
Een korte rit naar het hotel, een dipje in de pool en zo meteen wat echte Amerikaanse afhaalchinees zal ons vermoedelijk dwingen tot een vroege nacht. Morgen om 1015 uur plaatselijke tijd een korte vlucht naar Orlando om eindelijk van onze rust, BBQ, drinken, pizza, shopping ... te kunnen genieten !!!
Eindelijk opnieuw een fatsoenlijke verbinding (gratis) terwijl we in NYC $20 dienden te betalen voor een verbinding van 48 uur ... Een verbinding die het dan nog af en toe liet afweten. Vandaar geen aanpassing aan de blog ...
Vandaag zal ik trachten dit goed te maken met een overzicht van onze twee volledige dagen in NYC.
Dankzij het internet waren we thuis al in het bezit gekomen van een tweedaagse pas om de NY City Sights bustour te boeken waardoor we hier en daar wat wachttijden konden vermijden. Deze bustour komt werkelijk langs elke bezienswaardigheid die de stad te bieden heeft. Passagiers hebben de mogelijk om op en af te stappen bij elke geplande stop en aan deze stops passeert ongeveer elk kwartier wel een bus.
De eerste dag besloten we om de Uptown Manhattan-tour te nemen. De chique Upper West en -East Side wordt hierbij doorkruist. Maar eerst kom je langs Dr. Martin Luther King Jr. Boulevard en Malcolm X Boulevard. Twee activisten welke hun activiteiten beiden met hun leven moesten bekopen ... Iets verderop kan je het Guggenheimmuseum niet missen, vooral dankzij zijn opvallende architectuur. Het Guggenheim zou zeker een bezoek waard zijn, doch als wij tijdens onze trip alle musea moesten bezoeken die de moeite waard waren, zouden we ons verblijf met een kleine twee weken moeten verlengen ...
Als we verder Uptown rijden, komen we langs het prestigeuze West Central Park. Makelaars in immobiëlen zien hun rekening hier met elke verhandeling een astronomische omvang nemen want vastgoed is hier enkel weggelegd voor namen als Madonna, Bono en andere Steven Spielbergen ... De ganse boulevard werd volgebouwd met statische herenhuizen die soms een klassieke soms een iets modernere uitstraling hebben ... Op Columbus Circle is tevens één van de vele ingangen naar Central Park. Van hieruit vertrekt ondermeer de toer met paard en koets ... In de zomertijd kan je in het park ondermeer joggen, zwemmen, roeien, zeilen, vissen en in de winter is het mogelijk om te schaatsen, te langlaufen en zelfs Alpijns te skiën. Wat ook nog naast het grote park ligt is het legendarische Dakotagebouw, waar ene illustere Mark Chapman het leven beëindigde van John Lennon. Slechts twee eeuwigbrandende vlammen zullen getuige blijven ... In het park zelf werd een prachtige mozaïek in elkaar geknutseld met het woord "Imagine" ...
Columbus Circle : Om de grote navigator te herinneren werd hier een enorm rondpunt gebouwd met in het midden een hoge kolom met ouwe Chris op de top ...
Langs de Upper Eastside ging het opnieuw richting 42nd and 7th, onze opstapplaats.
In onze tickets was eveneens een 90-minuten durende Harborcruise op de Hudsonrivier begrepen. Tot ons ongenoegen moesten wij ondervinden dat de weersvoorspellers in NYC een onvoorstelbaar accuraat weerbericht in petto hebben ... Zij hadden voorspeld dat het na de middag wel eens tot een heuse wolkbreuk kon komen, en zie daar : wolkbreuk !!! Nat tot op het bot konden we aan boord van de boot. Spijtig genoeg moesten we ons neerzetten op het overdekte, gelijkvloerse gedeelte van het vaartuig, waardoor het haast onmogelijk werd om een mooie foto te nemen. Een shuttlebus bracht ons opnieuw naar de startplaats, waar we nog steeds gedwongen waren om een droog plekje op te zoeken. Bakken en bakken tegelijkertijd werden er uitgestort op het Newyorkse asfalt. Zo erg dat er zelfs een rat besloot om naar droge oorden te trekken. Zij kroop gewoon uit de riolering en begaf zich tussen tientallen mensen rustig de plaatselijke McDonalds binnen, tot vreugde van de ene, tot verschrikking van de andere ...
Toen het hemelvocht éénmaal ophield, konden we in ons natte kloffie richting hotel. Droge kledij aan en dinner in een lokale diner.
Daarna nog wat verbroederen in de hotelbar en veel te laat het bedje in ...
Niettegenstaande dat slaagden we er toch in op tijd wakker te geraken om in dezelfde diner ons ontbijt te nemen. Gesterkt door een spiegeleitje, twee strips spek, een hoopje gebakken petatjes en 2 toasts met een kop koffie (4 euro) stapten we opnieuw de bus op. De tweede dag op de bus zou ons leiden naar Downtown Manhattan. Eerste stop was de Empire State Building. Momenteel het hoogste gebouw van NYC. Een bezoek zet je ongeveer een 40 euro achteruit en neemt ongeveer 2 uur in beslag (waarvan 1 uur aanschuiven). Doch eenmaal boven op het observatory deck vergeet je al die ellende en wordt je simpelweg gepakt door het panorama. Gelukkig was het helder weer, zelfs zeer warm, en konden we mijlenver kijken in alle windrichtingen. Eén statistiekje over de Empire State Building : ongeveer 380m hoog en gebouwd op 1 jaar en 45 dagen met start in 1930 ... Naar verluidt tot op heden nog steeds een record. Maar zoals eerder gezegd, in ons tijdsbestek heeft dit bezoek te lang geduurd, waardoor we een inkorting in ons programma moesten maken. We hadden graag de Staten Island Ferry genomen om Ellis Island te bezoeken met zijn immigratiemuseum. Doch om voornoemde reden : geschrapt. Onze enige stop die we op deze tour nog maakten was het verplichte Ground Zero, uit eerbied door de New Yorkers herdoopt tot de Freedom Tower Viewing Site. De Freedom Tower staat al heel hoog boven de grond (geschat op een 100m) maar hij moet nog veel veel hoger (een kleine 600m in totaal). Alvorens de toren de bereiken kan je door Saint Paul's Church wandelen. Dit kleine kerkje staat nog steeds op een 100m van waar de torens stonden. Alle gebouwen die de torens omringden werden bijna meegesleurd in hun val. En of je nu gelovig bent of niet : dit is een feit : dit kerkje leed geen schade. Foto's bewijzen het : de instortende torens met in het midden het kleine torentje van de kerk. Binnen in de kerk word je willens nillens bij de keel gegrepen door de emoties die hier hangen. De kerk deed de eerste opvang van gekwetsten, zowel burgers als politie- en brandweerpersoneel. Brandweerlui en politiemensen van over heel de wereld bezochten de kerk en lieten er hun respectievelijke badges achter ... een indrukwekkend display ... De plannen om het voormalige 1 World Trade Plaza terug op te bouwen omvatten, buiten Freedom Tower, tevens nog de bouw van 6 andere gebouwen die genummerd zullen worden van 1,2,3,4,5, ... 7. Het nummer 6 heeft men opzettelijk weggelaten omdat die plaats de originele standplaats van de voormalige torens betreft. Op de oppervlakte hiervan gaat men een gigantisch vierkant bouwen (zou opengaan op 11 september a.s.) waarvan de zijkanten voor eeuwig zullen worden bevloeid met water, waarbij deze constante stroom staat voor eeuwigdurende hoop ... Opnieuw op de bus om terug richting hotel te rijden, waarbij we nog tal van leuke dingen zagen zoals Little Italy, Chinatown en Greenwich Village. Tot onze spijt moesten we deze plaatsen allemaal onbezocht laten wegens tijdgebrek. De bussen rijden maar tot 1700 uur en een wandeling behoorde echt niet tot de mogelijkheden. We stapten opnieuw af op 42nd and 7th zodat we maar een paar blocks omhoog moesten wandelen om in 47th te geraken, waar ons hotel zich gelukkiglijk nog bevond. Vanwege de grote dorst eerst nog even in een Irish Pub een biertje genuttigd. In een gangetje naar de toiletten zagen we dat dit niet de eerste de beste pub was. Foto's van Bono, Johnny Depp, de hoofdrolspelers van de Lord of the Rings en vele Ierse celebrities blijken de zaak hier te frequenteren ... Uiteraard niet tegelijkertijd met ons !!!
Even opfrissen op de kamer om dan een onvoorstelbare maaltijd te nemen in de Dallas BBQ op 42nd Street tegenover Madame Tussaud's. Aan de straatkant leek dit een gewone BBQ-tent doch eenmaal binnen werden we geleid naar de eerste verdieping om er in een enorm grote verbruikzaal terecht te komen ! Als ik schat op 300 zitplaatsen, zit ik er misschien nog 50 onder ... Een leger personeel bedient je daar in ijltempo. Cola wordt geserveerd in halveliterglazen die je amper met één hand kunt heffen. Bier in pitchers, zelfs voor onze 19-jarige gezellen ... Steak, burgers en ander lekkers was van Amerikaans formaat en voor New York zeer goedkoop. Een kleine verteringswandeling over Times Square en dan maar een vroeg nachtje gemaakt en het bedje ingedoken.
Vandaag moesten we dan onze tweede wagen ophalen op Newark Airport in New Jersey. Hiervoor regelden we een shuttle vanuit het hotel. Een "echte" New Yorker (spaanse roots en minstens 60 jaar oud) nam ons op een rodeorit door de binnenstad om via de Lincolntunnel onder de Hudson te geraken. Met alle spieren en gewrichten losgewerkt door de dolle rit, konden we onze trip richting Washington DC aanvangen. Het lijkt wel of dit deel van het land één grote wegenbouwwerf is, want opnieuw begonnen we met een kleine file ... Ik bespaar jullie de details ... Uiteindelijk kwamen we aan in Falls Church, op een boogscheut van DC. Een zeer rustige Best Western, gelegen naast Arlington Boulevard. Arlington bekend van het National Cemetery waar veel van de gevallen Amerikaanse oorlogsveteranen liggen begraven.
Morgen staat dan het bezoek aan DC op het programma ... Maar daarover morgen meer !
Eindelijk aangekomen in de Big Apple, één van de absolute hoogtepunten van onze trip. Voor mij persoonlijk een speciaal bezoek omdat ik hier 26 jaar geleden voor het eerst kwam. En het doet toch iets als je zelf nog op de World Trade Center hebt gestaan en nu bij het eerste echte zicht op de skyline van Manhattan, zijn de torens er gewoonweg niet meer ... Gewoon weg ...
Anyway, onze laatste avond in Boston werd besloten met een levering van Domino's Pizza ... Alleen maar om nog eens te proeven ...
De ochtend daarna kwamen we spijtig genoeg tot de vaststelling dat we ons prachtige voertuig reeds om 1330 uur moesten afleveren in JFK. Dit was even buiten de waard gerekend ...
Wagen binnenleveren om 1430 zou ons $51.50 gekost hebben, 1530 uur het dubbele ...
Omdat we toch op verlof waren, dachten we dat we dit toch niet op een veilige manier konden halen en het is daarom dat we een tussenstop maakten in New Haven, thuisstad van de wereldvermaarde Yale University.
Vanaf nu versta ik de inwoners van Antwerpen wanneer ze zeggen dat hun stad echt de stad is, en de rest is parking ...
Wel Antwerpenaars, zie hier mijn boodschap : ik denk dat de hele Yale-universiteit ongeveer gans de stad Antwerpen overspant ...
Overweldigend wat dit uitstraalt !
Wat betreft kippenvelmoment had ik het persoonlijk al gehad, maar nee ...
We leverden ons huurvoertuig in met de gedachte dat de firma ons nog een kleine $100 uit het leder ging kloppen, doch groot was onze verbazing toen de medewerker ons voertuig scande en een blanco rekening presenteerde !
Hiermee was gelijktijdig onze rit naar 228 W 47 Street betaald ... Wij hadden ons laten vertellen dat je makkelijk naar downtown Manhattan kon geraken vanuit Terminal 1. Allen daarheen ... en inderdaad : alvorens de roltrap af te zijn stond er een letterlijk en figuurlijk zwarte shuttle-driver klaar om een groep van zes personen naar W 47 & Broadway te voeren voor $95 ! Een grote witte limo voerde ons voor voornoemde prijs naar ons charmante Edison Hotel. Een aanrader van onze reisagent, Wim Van Sande, die zo eerlijk was om te zeggen dat het hotel eigenlijk een beetje een vergane glorie is.
Totdat je binnenstapt ... Oud New York wacht je op nadat je de koperen en glazen draaideur doorkomt ... De klassieke bellboys, streetwaiters, doormen ... je hebt ze hier nog allemaal ... Op hun eigen manier vriendelijk, maar hey, dit is NY
Zelfs een mail die ik had verstuurd, drie weken voor ons vertrek, stond in het bookingsysteem, waardoor we kamers kregen zo laag mogelijk tegen de grond ... in dit geval 3de verdiep.
Een kippenvelwandeling volgde, 30 meter naar rechts uit het hotel en ... Times Square ... Honderdduizenden mensen flaneren tussen de torenhoge buildings en billboards en nooit heb je de indruk dat het druk is ...
Ik ga het hierbij houden voor vandaag ...
Morgen stappen wij op-en-af op de Hop-on-Hop-off-Bus (veel koppeltekens in één zin) en dan post ik nog wat meer foto's .
Na een ietwat luie morgen (sommige mensen in ons gezelschap hebben meer slaap nodig dan anderen ... ) zijn we in de druilerige regen richting Boston vertrokken. Ons plan was om het legendarische Freedom Trail te bewandelen en ondertussen alles tot ons te nemen wat deze stad ons op cultuur-historisch gebied had te bieden. Het dichte en grijze wolkendek besloot hier echter anders over en stortte zijn inhoud onverbiddellijk over ons uit ...
Noodgedwongen zochten we drogere oorden op in de vorm van een gezellige pub waar enkelen onder ons het niet konden nalaten om een Belgisch bier (Stella Artois) te nuttigen. De serveuse vond het niet erg dat we van België kwamen ... haar eigen woorden : It could be worse, you could have been Canadian !
Tussen twee buien door zagen we de kans schoon om ons naar het Hard Rock Café te spoeden. Als starter een JumboCombo genomen voor zes personen. Deze schotel, door de manager de "Tower of Power" genoemd, volstond bijna om ieders honger te stillen. Bijna, want enkele jonge krachten in ons midden slaagden er nog in om hierna een enorme burger naar binnen te werken ...
Omdat het na onze lunch nog steeds stortregende, zagen we ons genoodzaakt ons heil indoor te gaan zoeken. We kwamen terecht in een van de meest gevarieerde en goedkope voedingsmarkt die ik ooit heb gezien ... Een brede gang van ongeveer 200 meter lang met aan weerszijden tientallen voedselkraampjes; de meesten gespecialiseerd in kreeft, krab en zeevruchten. Echt zonde dat we al gegeten hadden want hier kon je een verse kreeft laten stomen en ter plaatse verorberen voor omgerekend 12 euro !!! O ja, men verkocht er ook gevogelte in de vorm van een Turkeywing ... hetzelfde als een kippevleugeltje maar dan van een kalkoen ! Met 1 hand amper vast te houden en slechts 3 euro !!!
Nu nog een luie avond in het hotel ... op dit eigenste moment liggen er al enkelen een powernap te pakken ... en dan op naar New York City, via Yale, waar we een bezoek brengen aan de wereldbekende universiteitsstad.
Bij aankomst in NYC onze auto binnenleveren en op naar het Edison Hotel.
Gisteren een halfuurtje aan het typen geweest aan een update van deze blog om dan vast te stellen dat ik hem niet online kreeg ...
Anyway, gisteren om 1315 uur lokale New York tijd geland op JFK nadat we een meevaller hadden gehad bij het inchecken in Brussel. De vriendelijke incheckbediende besloot om ons met z'n zessen aan de nooduitgang te plaatsen zodat we bijna liggend de vlucht hebben doorstaan.
Aan de Immigratiedienst van New York waren we minder gelukkig ... Om één of andere duistere reden, welke wij niet te weten kwamen, moesten alle binnenkomende passagiers ongeveer drie kwartier in een ondergrondse gang staan wachten alvorens tot de immigratiezaal te worden toegelaten. Eindelijk daar gepasseerd konden we onze auto ophalen. Prachtige voiture, deze Chrysler Town&Country, met slechts een kleine 8000 km op de teller.
Onze eerste verplaatsing was er meteen eentje om U tegen te zeggen. Niet vanwege de luttele 120 km die vermalen dienden te worden, doch wel om de 2 uur file op de grote I-95 van NY naar Connecticut. Voor de kenners : E313x10=I-95 !!!
Na dit enerverend ritje kwamen we dan aan op onze eerste bestemming : het kleine stadje East Haven. Gelukkig was dit maar een stopplaats om de nacht door te brengen want hier valt echt niet veel te beleven. Het zwembad dat zich vóór onze kamer bevond én een bezoek aan de plaatselijke liquorstore brachten dan toch wat verlichting ...
Na een nachtje in de armen van Morpheus konden we redelijk vroeg beginnen aan onze trip naar Plymouth, stad van de Founding Fathers. Daarbij diende we de staat Rhode Island te doorkruisen, wat op zich ook een belevenis is. Het lijkt echt alsof hier op sommige plaatsen de tijd letterlijk heeft stilgestaan. Maar Plymouth dus : hier kwamen in 1620 de eerste kolonisten (Pilgrims) aan land. Het is daarom vanzelfsprekend dat deze stad een ware parel is aan historische bezienswaardigheden, zoals o.a. een replica van de Mayflower, het schip waarmee deze avonturiers de grote oversteek maakten. De lunch die we hier namen was werkelijk te gek voor woorden. Uiteraard zijn kreeft, krab, verse vis en schaaldieren het hoofdbestanddeel van alle menu's in alle eetketen hier ... Ze liggen namelijk allemaal tegen de zee en hebben al het lekkers maar voor het scheppen ! Als voorgerecht nam ik bijvoorbeeld de "Lump crab and lobster creole on thick toast", wat zoveel betekent als het vlees van een lekkere snowcrab en het vlees uit de scharen en poten van een uit de kluiten gewassen kreeft, geserveerd op een dikke, krokante toast met een Creoolse saus waarin je na het proeven, een bad zou willen nemen !!! Niet van deze wereld en voor de omgerekende prijs van 8 euro !!!
Een korte rit van een goed half uur deed ons dan aankomen in de Best Western Adams Inn in Quincy, Massachusetts. Leuk motel met eigen restaurant en terras aan de Neponset River.
Het is nu 1850 uur plaatselijke tijd en we weten nog niet goed wat we vanavond gaan doen ...
Het feit dat je op deze pagina terecht bent gekomen, bewijst dat de link werkt ! Indien je wil kan je hier onze trip een beetje volgen. Indien mogelijk zal ik elke dag een kleine "recap" geven van onze triple-city-trip met enkele beelden erbij ...
