Na het bezoek aan Johnny was het zo goed als lunchtime ... Thuis hadden we al een leuk plaatsje gegoogeld dat op weg naar Nashville lag. Het bleek uiteindelijk slechts een kleine kilometer van de begraafplaats te zijn. Barefoots Charlie's bleek een leuke diner te zijn waar ze trots zijn op hun "catch of the day", met andere woorden, wat ze ook uit de rivier halen.
Deze rivier loopt achter de zaak door en indien je tegen de hitte bent opgewassen, kan je zelf buiten eten. In ons geval was dit niet haalbaar (asbesten pakjes niet meer toegelaten) en wegens gewoon TE heet ...
 
Eénmaal binnen kreeg je meteen het gevoel van : wát ze hier ook serveren ... Fine by me !!!
 
Zoals al gemeld, was de focus van het menu gericht op verse vis of crab(cakes), een hamburger of pattymelt kon ook besteld worden.
 
Fish Sandwich (2), Bacon Burger en Pattymelt gaven ons de nodige energie om de laatste 25 kilometer af te leggen naar ons hotel voor drie nachten : Best Western Music Row.
 
Omdat we iets te vroeg aankwamen, was er één van de twee kamers nog niet klaar, waardoor we besloten om al eens een kleine "prospectie" te doen, Downtown ...
 
Een ritje van 5 minuten bracht ons vlakbij Broadway and 4th Av. Toen we uit de parkeergarage kwamen, werden we verrast door een plensbui van jewelste. Schuilen en snel ... 35° en een ware wolkbreuk die gelukkig genoeg slechts een tiental minuten aanhield.
 
Op Broadway aangekomen, word je meteen gegrepen door de overweldigende neonreclames, de geur van de Southern Cuisine en de sfeer in het algemeen. En omdat we toch nog een uurtje of twee te spenderen hadden, wachtend op onze kamers, doken we meteen in het Country-gebeuren !
 
Dorst én de nood aan een toilet noopten ons om in een open kroeg binnen te stappen met 72 (tweeënzeventig) bieren "on tap", van 't vat dus. Stella, Hoegaarden uiteraard en op fles uit België blauwe en rode Chimay. Een Stellaatje van't vat kost je wel 4 euro en trekt op zeik van boeremie ... Volgens onze zoon.
 
Maar het leukste voor tenminste 3 personen in ons gezelschap : roken toegelaten. Van een welwillende serveerster kwamen de jongsten onder ons te weten dat men hier in de staat Tennessee een simpele regel hanteert wat betreft roken of niet roken. Als je een ratio hebt van 20/80 eten/drinken, mag er gerookt worden. Simpel.
 
En deze staat beslist autonoom. Zij hebben hier geen overheersend orgaan nodig dat zijn stempel drukt op mensen die toch geen inspraak hebben ...
 
Anyway, na de nodige proeverijen dan toch maar naar onze Best Western gereden. Tegenoverliggende kamers naast de lift en trap op de eerste verdieping. Buitenzwembad gecheckt : zwembad OK, parasols niet OK, temperatuur : over kookpunt. Een bacootje in de zon drinken, moest op 2 minuten gebeuren of je ijs was weg ...
 
Als avondmaal een lokale pizzeria allerlei lekkers laten brengen : XL pizza, chicken wings, spagetti & meatballs, lasagne, garlic bread ...
 
Supersize bedden met een overload aan kussens doch een zeer lawaaierige airco ... Niettegenstaande toch een aangename rust ...
 
Ontbijt was meer dan voldoende in een prachtige ruimte ...
 
De eerste volledige dag hier in Nashville besloten we om de auto te laten voor wat hij was en we begaven ons te voet richting Downtown. Slechts 20 minuten later stonden we op Broadway en jawel ... Schuilen voor alweer een megaplensbui .
 
Daags van tevoren hadden we tickets gekocht om de hop-on-hop-off tour te doen. Door het slechte weer konden we een bus vroeger nemen dan gepland. Deze tour beslaat de voornaamste bezienswaardigheden van Nashville en neemt (als je niet afstapt) iets meer dan een uurtje van je klok weg.
 
Wij besloten om één hop-off te doen aan de Farmer's Market. Een dagelijkse markt waar de lokale boeren hun produkten komen slijten. De moeite omdat je hier echt groenten ziet die bij ons nooit zouden kunnen gedijen. Tomaten, komkommers, bonen en de "scuppernongs" een druivensoort die enkel groeit in de Zuiderse Staten van de US. Een handvol gekocht om te proeven en de smaak blijkt een combinatie te zijn tussen een witte druif en een "stekelbees" ... Niet slecht ...
 
Het foodcourt dat aan deze markt hangt, is internationaal. Indisch, Japans, Grieks, enz. ... Een sushi sample platter (met een sushichef achter de toog) volstond om onze hop-on te doen zodat we terug op Broadway belandden.

Het enige Johnny Cash museum bevindt zich in een zijstraatje tussen 2nd en 3rd Av on Broadway. Uiteraard een must . De verantwoordelijke dame ter plaatse hoorde ons onder elkaar praten en vroeg uiteraard vanwaar we kwamen. Verrast doch niet geschokt vertelde zij dat er een anonieme, gulle gever uit België een donatie aan het museum had gedaan in de vorm van een trainingspak dat wijlen Johnny ooit gedragen had. Dit jumpsuit stond nu in de huidige tentoonstelling. Spijtig genoeg achter glas en fel belicht zodat ik met mijn telefoontje niet in staat was dit te digitaliseren.

Verder bestaat de tentoonstelling uit pure emotie, nostalgie, en vooral veel spijt ... (vooral voor de fans) omdat deze man niet meer is ...

Er wordt een video gespeeld van zijn voordracht van het prachtige, zij het patriottische gedicht "Ragged Old Flag" (You Tube voor de geïnteresseerden) en dat deed me daar toch even de (weinige) haren ten berge rijzen ! Nog even een detail : Johnny Cash was een hele grote vent. Begin jaren zeventig had hij een contract met ACME. Hij zou wat commercials maken en hun boots dragen. Eén paar van deze boots stonden tentoon in het museum. Ik had enkele dagen voordien gevraagd in een schoenwinkel wat mijn 45 in Amerikaanse maat was. Het zou een 11A betreffen. De Johnny zijn bottinnen stonden daar in dat glazen kastje met als maat 13D. Kniehoge laarzen met veters ... Zacht uitgedrukt : indrukwekkend.

Tot zover het museum ... 

Om de eerste dorst te lessen begaven wij ons naar Tootsie's. Een oeruide, bruine kroeg waar legendarische artiesten als Kris Kristofferson, Willie Nelson en in mindere mate Kid Rock, hun oorsprong vonden. Dit is voor ons de enige plaats in Amerika waar je niet geforceerd wordt om te verteren. Wij zagen hier mensen binnenkomen die gewoon kwamen om de live-muziek te beluisteren, zonder iets te drinken, en dit kan hier zonder probleem !
 
De twee artiesten op het podium waren van een niveau dat voor onze waarden zéér hoog ligt (voor zover ik iets van muziek ken). Maar als de gitarist-zanger zich voorstelde, kwamen we te weten dat hij al samen speelde met Kid Rock en Keith Urban (US Country Superstar). Jaarlijks wordt ook de straat voor Tootsie's afgesloten omdat Kid Rock samen met enkele gasten een gratis openluchtoptreden geeft voor een goed doel ...
 
Na het optreden van deze jongens verkastten we naar de eerste beste gelegenheid met livemuziek. Onze kids besloten om Coyote Ugly te doen, terwijl de ouders zich vestigden in Honky Tonk Central ... Prachtige lokatie met een knappe band. Akoestische gitaar, leadgitaar, basgitaar en drums ... Zanger had ook zijn 12-jarige dochter bij ... een schattig, roodharig dikkerdje met een stem om U tegen te zeggen !!! Kippenvel !!!
 
Deze jongens speelden ook verzoekjes, zolang het maar country was ... Wat toen gebeurde was weer iets nieuws voor ons : mensen kwamen naar het podium en zwaaiden met dollarbiljetten. Ieder op hun beurt ... de ene met 10, de andere met 20 dollar. En de band speelde verder ... Plots iemand met 50 dollar ... en ja hoor : volgende nummer een verzoekje voor 100 dollar ... En de band speelde verder ...
 
Rendez-vous met de kids om 18 uur. Snelle hap en na wat onderhandelen besloten wij om onze dag te beëindigen in Coyote Ugly Nashville ...
 
Ambiance alom en enkel dames toegelaten op de toog ... De rest ga ik jullie besparen ...
 
Uiteindelijk een taxi besteld en iedereen zo goed als onmiddellijk in het beddenbakje ...
 
Vandaag dan eventjes over en weer naar Jack Daniel ... De uitvinder en producent ván ...
 
De brouwerij (distillery) bevindt zich in Moore County. Deze plaats houdt zich nog steeds aan de wetten van de "Prohibition", de drooglegging uit de jaren '30. Dit betekent dat er in gans dit gebied geen druppel alcohol wettelijk mag verkocht worden. De wetgeving van Tennessee heeft echter één uitzondering gemaakt ... Al geraden ? Ja hoor ... voor Jack !
 
Zij mogen alcohol verkopen, doch het verbruik ter plaatse is niet toegelaten.
 
De tour van de distillerie was gewoonweg de moeite waard. Het unieke brouwproces van Jack werd van naaldje tot draadje uitgelegd door Bettie. Een kranig vrouwtje van vooraan in de zeventig die rad van tong doch traag van stappen was ...
 
Niettegenstaande dit, bleef het uiterst interessant ... We kwamen te weten dat men hier zijn eigen houtskool maakt. Houtskool voor Jack Daniel's ?
 
Een speciaal soort hout wordt hier constant verwerkt tot houtskool in immens grote vuren ... Ik vermoed dat hiervoor dagelijks enkele bossen hun geest geven. Deze houtskool wordt gebruikt om Jack zijn unieke smaak te geven. Verdere ingrediënten zijn enkel maïs, gerst en graan. Deze drie worden gekookt en in grote potten tot gisten gebracht. Het resultaat van dit proces wordt druppel per druppel door de eerder genoemde houtskool ... euh ... gedruppeld. Deze fase van de productie neemt 6 tot 7 dagen in beslag. Het resultaat noemt men "Single Barrel Jack Daniel's". Men gaat hier echter nog een stapje verder ... De Single Barrel wordt in beperkte mate nogmaals door de houtskool gejast en het resultaat daarvan noemt men de "Gentlemen's".

Een gezapig ritje richting hotel bracht ons uiteindelijk wederom Downtown ... Dames nog wat shoppen, jongens nog wat genieten van de lokale saloons ...

Op tijd terug in het hotel, wat opfrissen en lekker dineren in een nabijgelegen Irish Pub, Dan McGuinness ... Irish Stew, Sheperd's Pie en Guinness Beef passeerden de revue samen met het nodige vocht ... (smoking allowed and no one cares ...)

Wandelingetje naar de slaapplaats en hoppa ! 2300 uur plaatselijke tijd en we maken ons op om onze volgende afspraak met de geschiedenis na te komen : Elvis !!!