In het teken van mijn terugkeer stond de dag. Na een afwezigheid van 2 maanden en slechts twee veldtrainingen trachtte ik weer mijn netten schoon te houden. Met dit gevoel van stress moest ik weer even leren omgaan. Debuteren in 2010 tegen de leider. De A-ploeg. Aan ons om te laten zien waarom we beloften zijn. Of net niet.
35 minuten. Zolang hielden we stand. We hielden het dicht. Creëerden zelfs zelf kansen. Af en toe kenden we wat geluk. Een bal op de kruising is bezwaarlijk kunde te noemen. Ik werd persoonlijk aangevallen. Een aanslag op mijn nageslacht. "Amai mijn kl*ten", galmde over het veld. Die kwam aan. Maar hij zat er niet in. Met gevaar voor eigen lijf en leden. En dan. Op 10 minuten was de wedstrijd gespeeld. We mochten niet inzakken. We deden het wel. Dank u wel, zeiden de A's. 3-0 bij de rust. Dju toch. Het had er zoveel mooier kunnen uitzien.
Na de pauze werd het moeilijker. Voor beide ploegen. De koperen kogel maakte zijn opwachting. Hij moest een geblesseerde ploeggenoot vervangen. Veel sterkte. We slikten nog één doelpunt. Een frommelgoal. In de laatste seconde. Ik was tevreden over mijn partij. Hier en daar waren er vermijdbare foutjes. Ach, na zo'n lange afwezigheid was het zeker niet slecht. Ik zal snel terug op niveau zijn. En dat zijn niet mijn woorden. Ik verwoord.
Dan bezoek. Van dé kameraad. Over de wintersport. 't Is nog even van ons verwijderd. Ik kijk er naar uit. Zalig. Op sneeuwsafari. En après...
Leve de papa's. Vandaag is het hun dag. Alle aandacht op hen gevestigd. Alsof dat de andere dagen niet zo is. Dank u, mama's. Nu doen de kinders ook een inspanning. Alsof dat de andere dagen niet zo is. Engeltjes. Dan weer bengeltjes. Ook ik vervulde mijn taak van brave zoon. Dubbele shift. Een nieuw samengesteld gezin, weet je wel. Nee, het zijn er twee. Wie heeft die term bedacht?
Antwerp toch. Onderuit in eigen huis tegen de Lierse aartsrivaal. Eén onoplettendheid was voldoende om een aardig gevulde Bosuil even stil te krijgen. Scoren deed de Egyptische spelverdeler op een moment dat de gezangen al onze rood-witte harten verwarmden en onze stemmen verschorden. Even zwegen we. Het bezoekersvak ontplofte. Zwijg maar, boertjes. Lierse, where are you? We're gonna getcha.
Europa trilt voor België. Standard wint de Europa League. Nadat ze de killer van Anderlecht hebben uitgeschakeld. De ruwe diamant speelde weer een sterke partij. Een goal en een assist. Boussoufa deed zijn naam alle eer aan. Goaltjesdief.
Morgen mijn eerste partij in twee maanden. Het wederoptreden van een jongeling. Geveld door een kaakblessure. Maar nu terug. Sterker dan ooit. Zaterdag 20 maart. Onthou die datum. Vergeet mij bovendien niet. Anders heeft die dag weinig betekenis. Zie het in de context.
Oei. Al aan het einde. Tja, ik wil artikels schrijven. Dat standvastige. Die structuur. Stabiliteit. Een rechte rug houdt het lichaam overeind. Ik sta in doel. Laat de ploeg maar op mij bouwen. Maar hou rekening met mijn gevoeligheid. Ik breek nogal snel.
Tien minuutjes langer slapen. Dat doet even deugd. Het opstaan is net iets moeilijker. Laat de dag maar beginnen. Des te sneller valt de avond. Eindelijk weer voetballen. Het heeft lang genoeg geduurd. Maar eerst naar school. Telkens weer. Dag na dag. Keer op keer. En toch staan we er allemaal. Telkens weer. Dag na dag. Keer op keer. Wat een voorbeelden.
Terwijl het conflict in Israël zich verder ontplooit, sluit ik de ogen. De vermoeidheid slaat toe. Ook tijdens de 'Klimatschutz' heb ik het moeilijk. Maar meneer de leraar, hou je aan je eigen regels. Wij geven les, u zwijgt. Dat doen wij toch ook als u doceert? Voorbeelden. Toppers. De middagpauze was zoet. De Brooddoos was leverancier van dienst. Wat was er mis met Het Baguetje? Een broodtrommel omvat meer. Er kan meer in. Al moet gezegd dat ik mijn broodjes rijkelijk beleg. De klant betaalt ervoor. Oei. Het gokschandaal heeft wortels tot in de Hel. Zijn het de spelers, of heeft de club er ook iets mee te maken? Ik schrik van niets meer. Laat het niet zijn. Dit verdienen we niet. Niemand.
Eindelijk is het zover. Na lang wachten, nagelbijten en nietsdoen betreed ik weer de Zwijndrechtse zandvlakte, afgewerkt met wat fijnzinnig groen. Het was niet foutloos, maar slecht was het zeker niet. Ik miste iets. Fingerspitzegefühl. Die finesse. Het komt wel terug. Talent raak je niet kwijt. Ritme wel. Maar dat komt terug. En dan zal ik er staan. Als een grote. De grootste. Nee. Ik maak een grapje.
En we zijn weer vertrokken voor 5 dagen. De eerste 24 uur zal ik glansrijk afgerond hebben. Opnieuw uitkijken naar het weekend. Maar eerst een leuke week tegemoet. Niets moet, alles mag.
Wat een zinderende competitie hebben wij toch in België. Voor alle duidelijkheid: ik heb het over de hoogste afdeling. Daaronder is er nog wat werk aan de winkel. Het Regenboogstadion was getuige van een weergaloze laatste tien minuten. Voordien was het flauw, maar het zijn die zenuwslopende slotmomenten die de aanwezigen zullen onthouden. Het eindigde op een puntendeling. Eén per ploeg was te weinig. Ze hadden elk drie punten moeten krijgen. Voor hun moed en zelfopoffering.
De twee kampioenen van tweede klasse van de laatste twee seizoenen staan in de play-offs. Ze kwamen beiden winnen op de Bosuil. Met 1-2. Toeval? Hoegenaamd niet. De Hel van Deurne-Noord is een ideale test om de vuren in eerste af te toetsen. Onze rol valt niet te onderschatten. Ons eigen belang laten varen om andere clubs die titel te gunnen. Altruïsme in het voetbal. 't Is hoe je het bekijkt. Ook onderin blijft het spannend. Roeselare kwam vorig seizoen met 1-3 winnen. Het zal ze leren. Of waarom zouden ze anders laatste staan? Ik ga dit weekend naar die andere noodlijdende club kijken. Lokeren-Anderlecht wordt mijn avondvullend programma. Voor het behoud en voor de titel. Hoever kunnen objectieven uit elkaar liggen?
Hoezee, morgen weer zelf op het veld. Ik zal weer eens laten zien hoe het moet. Als ik het nog kan. Twee maanden is lang. Zouden mijn handschoenen nog genoeg kleven? Geen paniek. Ik heb grijpgrage handjes. Alleen mis ik al eens af en toe. Ach, op een dag laat ik niet meer los. Come and get it, if you dare.
Bestaat er een term voor het verschijnsel waarbij iemand waarop jij jaloers zou kunnen zijn, dat gevoel voor jou voelt? Een beetje de omgekeerde wereld. Een vreemde wereld.Woensdag naar 'Alice in Wonderland'. Wie weet vind ik daar het antwoord.
