11 november 1918: de overledenen van Wereldoorlog worden geteld en het dodental loopt zelfs tijdens de tellingen nog op. De toekomst ziet er weer wat rooskleuriger uit voor de overlevenden na Wapenstilstand. De heropbouw van wegen en levens kan beginnen.
11 november 2010: de gesneuvelde koppels worden geteld. Sinds maandag 1 november Allerzielen; toeval bestaat niet begint de slachting. In mijn directe vriendenkring zien maar liefst 5 (!) duos hun relatie op de klippen lopen. Ondertussen is er één breuk hersteld, proficiat daarvoor. Voor de anderen ziet het er minder goed uit. Voor hen: deze tekst, om hen een hart onder de riem te steken.
Hoe komt het dat rond net deze periode 6 koppels in mijn nabije omgeving er de brui aan geven? De stemmen van buitenaf hebben het over de wereld die opengaat na de middelbare school en al het nieuws dat die overgang met zich meebrengt. Het leven is meer dan enkel die mooie meisjes en knappe jongens van school.
Ik ben te vinden voor die uitleg, maar ik leid af dat de mensen die ik ken, er om andere redenen een punt achter zetten. Volgens mij heeft het weinig met een change of setting, maar met ja, met wat eigenlijk? Wie ben ik om daar iets over te zeggen? Ik weet niet eens wat het is om lief en leed te delen met iemand waarmee de liefdesslachtoffers dat deden. Maar dat speelt geen rol, als vriend moet ik hen door deze moeilijke periode heen helpen. Youve got a friend in me.
Clichés zijn clichés omdat ze waar zijn, maar vaak heb je er weinig boodschap aan als men denkt je te helpen door er eentje naar je hoofd te slingeren. Troostingen zoals Er zwemmen nog genoeg vissen in de zee of Hij/zij is je tranen niet waard, maar dat helpt je geen sikkepit als in de put zit. Je denkt alleen nog maar aan die ene persoon op een melancholische manier, je iPod speelt eindeloze afspeellijsten met nummers die je doen terugdenken aan intense tijden die jullie samen beleefden. Dat hoort er nu eenmaal bij en of je nu 7 maanden, 1 jaar of ruim 2 jaar samen bent geweest, pour chaque victime du chagrin damour cest le même sentiment: cest lenfer'.
Bovendien helpt zon miezerig weertje niet echt om je terug kiplekker te voelen. Misschien is het wel de tijd van het jaar, maar dan zuiver meteorologisch? Zoals je Blue Monday hebt, bestaat er misschien ook zoiets als Red Dead November. Laat dat alstublieft niet zo zijn, de gedachte is beangstigend.
Je hart luchten is één ding, maar dat bij iemand doen die daadwerkelijk naar je verhaal luistert, dat doet dubbel zo goed. Men fluistert wel eens dat ik zo iemand ben. Dus, beste vrienden, weet dat achter het scherm een vriend zit (cfr. Michel Drets). Weet dat ik en vele anderen jullie onvoorwaardelijk graag zien. En bij hen kan je met alles terecht, en dat voor de rest van je leven.
