19/8/2020 H. Aartsengel Michael:

Gods volk:

Ontvang de Goddelijke vrede die nodig is in elke mens.

Op het moment waarop in de wereld de boosheid van de mensheid in de meeste landen toeneemt en mensen zich op hun broeders storten en naar vrede wordt verlangd en deze gewenst is omdat er onenigheid op aarde heerst, vraag jezelf af:

Op welk moment van de Apocalyps zijn we?

Als je kijkt naar degenen die de dagelijkse Mis bijwoonden en de eucharistie ontvingen...

Als je kijkt naar degenen die altijd en overal aan het bidden waren, degenen die geen twijfel lieten bestaan over hun religiositeit...

Als je kijkt naar degenen die zich in overdreven zedigheid kleedden, nu uit angst voor vervolging naar de Hel gaan en onze Koning en Heer Jezus Christus als "Hun Heer en Hun God" verloochenen om hun leven te redden...

Wees er zeker van dat de vervolging niet zal verminderen, maar nog zal vermeerderen tegen het ware Volk van Onze Heer en Koning Jezus Christus.

Op afgelegen plaatsen, in de kelders van oude tempels, op geïmproviseerde plaatsen, daar waar men het minst verwacht zullen jullie komen om de H. Mis te horen en Christus te ontvangen die aanwezig is in de H. Eucharistie, uit de handen van trouwe Priesters, aanbidders van Christus in de H. Eucharistie, geliefden van Onze Koningin en Moeder van Hemel en Aarde, vooraleer er een duidelijke en definitieve verdeling zal zijn van degenen die gehecht blijven aan het ware leergezag van de Kerk van Onze Heer en Koning Jezus Christus en degenen die als Farizeeën binnen de Kerk hebben geleefd, aangezien zij reeds vervolgers zijn van de trouwe gelovigen.

Gods volk:

Handel niet zoals de Farizeeën (Mt 23), handel als trouwe kinderen aan onze Koning en Heer Jezus Christus, bekeer jullie vóór de op handen zijnde zuivering, die uit de Hemel naar de aarde komt en de aanstaande reeks gebeurtenissen die jullie eerder werd aangekondigd, zodat jullie bidden, vasten, verstervingen doen, de behoeftigen en de wanhopigen helpen: bied hen het brood van de getuigenis van te leven in de Goddelijke Wil.

De mens bezit een vrije wil, die hij moet gebruiken om te aanbidden, te handelen en te werken, als een waarachtig kind van God, om nederig te zijn en niet arrogant en trots. De hoogmoedige zal onderweg tot stilstand komen.

Bid onophoudelijk, de grote beving komt, tijd is niet meer de tijd, het is nu, verwacht en gevreesd tegelijkertijd. Zonder te luisteren naar degenen die je willen verloren doen gaan, blijven jullie op het aangegeven pad, zonder af te wijken, zonder te vergeten dat de duivel rondloopt als een brullende leeuw op zoek naar wie hij kan verslinden.

Wees voorzichtig in handelen en werken, laat je niet verwarren met degenen die in verwarring zijn, wees voorzichtig, jullie zijn Gods Volk en geen kinderen van het kwaad. De Kerk van onze Koning en Heer Jezus Christus lijdt te veel, fouten zullen leiden tot het verlies van geloof, daarom is onwrikbaar geloof zo noodzakelijk, geloof in de aanwezigheid van onze Koning en Heer Jezus Christus in elk van Zijn kinderen.

Bid kinderen van God, bid voor de bekering van allen.

Bid kinderen van God, bid dat jullie trouw blijven.

Bid, bid voor de landen die lijden onder het verwachte en ongewenste schudden.

Bid, bid voor degenen die, gedomineerd door trots, ervoor zorgen dat hun broeders de weg kwijtraken.

Bid, voor de hongerigen, degenen in moeilijkheden, voor de waarheid in de heersers op aarde.

Geliefd Volk van God, het komende moment is er één van misleiding, zorg dat je niet verloren gaat, daarom is het erg belangrijk om met je hart te bidden, dat je je voorbereidt op de GROTE WAARSCHUWING en jezelf in vrede blijft.

Bid voor Chili en voor Colombia. De projecten van het kwaad houden niet op.

Uiteindelijk zal het Onbevlekt Hart van Onze Koningin en Moeder van Hemel en Aarde zegevieren en zal het kwaad de mens niet raken.

Gods volk:

Stop niet!

Dit zijn tijden waarop jullie op jullie hoede moeten zijn. Vergeet niet dat de Waarschuwing komt en als een bliksemschicht de mens raakt.

WIE IS ALS GOD? NIEMAND IS ALS GOD!

H. Aartsengel Michael 

3 x WEES GEGROET ONBEVLEKTE MARIA, ZONDER ZONDE ONTVANGEN

22-08-2020 om 03:41 geschreven door claudia  

Onze Hoop

MARIA, ONBEVLEKTE KONINGIN VAN HET UNIVERSUM

Het Koningschap van Maria :

Uit de Encycliek: Ad Caeli Reginam

Op 11 oktober 1954 bekrachtigde Paus Pius XII het feest van het Koningschap van Maria in de wereld, en beval dat op die dag de wereld zijn toewijding aan haar elk jaar zou vernieuwen. Het feest wordt gevierd op 22 augustus.

“Het doel van het feest is dat allen duidelijker zouden erkennen en komen tot toegewijde verering van de barmhartige en moederlijke soevereiniteit van Haar, die God droeg in haar schoot.” (Pius XII, Ad Caeli Reginam)

Uit het Tweede Vaticaans Concilie: Lumen Gentium, Hoofdstuk 8

“…de Onbevlekte Maagd,… werd opgenomen met lichaam en ziel in de Hemelse glorie, en verheven door de Heer als Koningin van het Universum…”

Uit de geschriften van de zieneres H. Catherine Labouré (De Wonderdadige Medaille, Rue du Bac 1830)

… Catherine maakte gewag van een fascinerende profetie: “O, hoe wonderlijk zal het zijn om te horen dat ‘Maria, Koningin van het Universum’ is. Het zal een tijd van vrede, vreugde en welzijn zijn dat lang zal blijven; ze zal als een vlag gedragen worden en ze zal een wereldtoer maken.”

Voor bijkomende informatie: Nancy Gilbert (815) 485-4176 – Florrie Murphy (708) 932-8022 – Betty Sobota (815) 485-6007 Email: miq2@msn.com Web: www.barbaraomalley.org

Akte van Toewijding :

O Maria, Onbevlekte Koningin, glorierijke Koningin van het Universum, machtige Maagd, barmhartige Moeder van een barmhartige God en toevlucht van zondaars, we wijden ons toe aan Uw Koninklijk en Onbevlekt Hart.

Het is door U dat Jezus Christus, onze Koning in de wereld is gekomen om ze te redden. Het is ook door U dat Hij zal heersen over de wereld.

Om deze grote gunst te verkrijgen voor onszelf en de hele mensheid, komen we aan Uw voeten om onze geliefden, ons leven, al dat we zijn, al wat we hebben, al wat we beminnen, toe te wijden aan U. Bewaar ons, verlicht ons, beschik over ons, heers over ons.

Moge alle harten en alle huisgezinnen luidop verkondigen dat U hun Onbevlekte Koningin bent. Amen.

Kroning van Maria in onze huisgezinnen :

Nodig Jezus en de H. Maagd Maria uit in je woning en dat kan gerealiseerd worden door de kleine kroningsceremonie door de Boodschappers van Maria, Onbevlekte Koningin, een gebaar waarin je hen verwelkomt in je huis op een bijzondere manier door een afbeelding van het H. Hart van Jezus en van Maria, Onbevlekte Koningin. (beeld of prent)

Bid deze gebeden dagelijks en ontdek de schat die de Heer ons heeft gegeven in Zijn Moeder. Ervaar persoonlijk de Moederlijke en barmhartige soevereiniteit van onze Onbevlekte Koningin die van ons houdt en voor ons onophoudelijk ten beste spreekt bij God.

Gebed:  O Maria, Onbevlekte Koningin, kijk neer op deze wereld die ellende en lijden verkeert. U kent onze miserie en onze zwakheid. O, U die onze Moeder bent, red ons in het uur van gevaar, heb medelijden met ons in deze dagen van grote en zware beproevingen. Jezus heeft U de schat van Zijn Genade toevertrouwd en door U wil Hij ons vergeving en barmhartigheid schenken. In dit uur van ellende komen wij daarom als Uw kinderen tot U als hun hoop. We erkennen U als onze Koningin en verlangen vurig naar Uw triomf. We hebben een Moeder en Moederhart nodig. U bent voor ons het licht van de dageraad die onze duisternis verdrijft en ons de weg naar het leven toont. Verkrijg ons in Uw barmhartigheid de moed en het vertrouwen die we zo nodig hebben.

Allerheiligste en Aanbiddelijkste Drie-eenheid, U die de H. Maagd Maria, Moeder van de Redder,  in de Hemel met glorie hebt gekroond, verleen dat al haar kinderen op aarde haar erkennen als hun Soevereine Koningin, en dat alle harten, woonplaatsen en naties haar rechten erkennen als Moeder en als Koningin. Amen.

MARIA, ONBEVLEKTE KONINGIN

Triomfeer en Heers

Imprimatur: Romeo Blanchette, Bishop of Joliet, Illinois USA - 22/7/1977

22-08-2020 om 02:57 geschreven door claudia  

Tweede week : Kennis van de H. Maagd Maria

Dag 24

De Ware Godsvrucht tot de H. Maagd Maria, nrs 152-164

Deze toewijding is een vlotte, korte, volmaakte en zekere manier om eenheid met onze Heer te bereiken, waarin Christelijke volmaaktheid bestaat.

1 Deze toewijding is een vlotte weg: het is het pad dat Jezus Christus opende door tot ons te komen en waarin er geen belemmering is om te verhinderen dat we Hem bereiken. Het is waar dat we via andere wegen tot Goddelijke eenheid kunnen komen, maar deze wegen brengen veel meer kruisen, tegenslagen en moeilijkheden met zich mee die we niet gemakkelijk kunnen overwinnen.

2 Deze toewijding is een korte manier om Jezus te ontdekken: het is een weg waar we niet afdwalen en een weg die we met meer gemak en vreugde bewandelen. Dat maakt dat we sneller tot ons doel komen. We vorderen meer in een korte periode van onderwerping aan Maria en door afhankelijkheid van haar te zijn, dan in vele jaren van eigenzinnigheid en zelfredzaamheid.

3 Deze toewijding is een perfecte manier om onze Heer te bereiken en met Hem verenigd te zijn: want Maria is de meest volmaakte en heiligste van alle schepselen en Jezus, die op een volmaakte manier naar ons toe kwam, koos deze weg voor Zijn grote en geweldige reis. De Allerhoogste, de Onbegrijpelijke, de Onbereikbare, Hij die is, verwaardigde zich om naar ons, arme aardse stervelingen te komen die niets betekenen. Hoe kwam dit tot stand? De Allerhoogste God kwam op een perfecte manier naar ons toe door de nederige Maagd Maria, zonder iets van Zijn Goddelijkheid of Heiligheid te verliezen. Zo moeten ook wij, arme schepselen, door Maria op een volmaakte manier opstijgen naar de Almachtige God, zonder dat we iets moeten vrezen.

4 Deze toewijding aan OLVrouw is een zekere manier om naar Jezus te gaan en om Heiligheid te verwerven door eenheid met Hem. De toewijding die ik leer, is niet nieuw. Deze methode kan niet worden veroordeeld zonder de fundamenten van het Christendom omver te werpen. Het is dus duidelijk dat deze toewijding niet nieuw is. Als het niet algemeen wordt beoefend, is de reden dat het te subliem is om door iedereen gewaardeerd en ondernomen te worden. Deze toewijding is een veilige manier om naar Jezus Christus te gaan, omdat het de rol van Maria is om ons veilig naar haar Zoon te leiden.

Bid: Litanie van de H. Geest, Litanie van de H. Maagd Maria en Ave Maris Stella (zie Dag 13) en het gebed van de H. Louis-Marie Grignion de Montfort en de Rozenkrans

22-08-2020 om 01:05 geschreven door claudia  

Damiaan van Molokai, SS.CC., geboren als Jozef De Veuster, beter bekend als Pater Damiaan.

boerderij

Hij werd op 3 januari 1840 geboren in een gehucht van Vlaams-Brabant Ninde (Tremelo). Hij kwam uit een relatief welvarend gezin. Zijn vader, Frans de Veuster was een handelaar in granen, vooral maϊs. Met zijn vrouw Anna-Katrien “Cato” Wouters kreeg hij acht kinderen. Jozef (Jef) was de jongste nadat zijn kleine 4-jarige zus stierf aan cholera. Toen hij 15 jaar oud was, ging hij bij zijn vader werken, maar hij wilde eigenlijk priester "voor Onze Heer en God Jezus Christus" worden. Hij ging naar het college van ‘s-Gravenbrakel, en trad vervolgens in bij de Congregatie van de H. Harten van Jezus en Maria in Leuven. Na zijn noviciaat in Leuven, ging hij naar Parijs om daar zijn geloften af te leggen, op het hoofdkantoor van zijn congregatie, rue de Picpus. Vanuit zijn noviciaat had hij ervoor gekozen om Damiaan te heten, in verwijzing naar de H. Damiaan, de genezer die weigerde betaald te worden (en die in 310 onder Keizer Diocletianus de marteldood stierf). Hij legde zijn geloften af op 7 oktober 1860; na gedegen studies Grieks, Latijn, filosofie en theologie keerde hij terug naar Leuven om zich voor te bereiden op het priesterschap.

zijn broer

Zijn broer Auguste werd in oktober 1863 geroepen om naar de Stille Zuidzee te vertrekken. Maar pater Pamfiel (zijn religieuze naam), net tot priester gewijd was ernstig ziek. Hij had tyfus en zijn broer Damiaan maakte van de gelegenheid gebruik om te vragen hem te vervangen. Hij ging op 30 oktober 1863 aan boord, en was toen nog maar 23 jaar. Zijn lot was bezegeld, hij werd missionaris.

jonge Damiaan

Hij kwam op 19 maart 1864 kwam hij in Honolulu aan. Hij werd er in de "Kathedraal van OLVrouw van Vrede" in Honolulu tot priester gewijd op 21 mei 1864, en deelde zijn vreugde over de wijding tot instrument van "Hogepriester Jezus" mee aan zijn ouders in het verre Vlaanderen. Hij was blij te kunnen beginnen aan zijn missie: evangeliseren, troosten en genezen. Hij maakte zijn debuut op het grote eiland van Hawaï, in Puna, aan de voet van de Kilauea-vulkaan. Als hij niet aan het prediken was, bouwde hij kapellen en hij kreeg al snel de bijnaam: de priester-timmerman. In 1866 werd hij overgeplaatst naar de districten Kohala en Hamakua. Hij was toen de enige priester in functie en leed aan geestelijke eenzaamheid. Een broeder hielp hem nog steeds bij de bouw van de kapellen, een kruistocht die Damiaan voerde tegen de verklaarde vijand, de protestant.

Damiaans tegenstanders hadden natuurlijk een slecht oog op deze ijverige en bouwende zendeling. Ondanks de vaak voorkomende conflicten geeft Damiaan nooit op, tot de aankondiging van zijn bisschop die op zoek was naar vrijwilligers voor de melaatsen van Molokai.

Molokai

Op het Kaulaupapa-schiereiland kwamen tientallen melaatsen, zelfs honderden, op een tempo van boten die ermee instemden deze risicovolle ‘koopwaar’ te vervoeren om van de eilanden af te komen. Het was de dumpplaats van leprozen die daar werden verbannen. Ze kregen voedsel en andere voorzieningen, maar de ziekte was ongeneeslijk en er was geen medische hulp. De katholieke bisschop van Honolulu die geconfronteerd werd met de benarde situatie van melaatsen die als dieren werden behandeld, deed een oproep voor vrijwilligers aan de missionarissen die in de archipel gestationeerd waren. Damiaan die in de bloei van zijn leven (33) was, liet weten dat hij bij gebrek aan medicijnen bereid was om spirituele troost te brengen aan de zieken van Kaulaupapa. Samen met hem gaven drie andere zendelingen gehoor aan de oproep van hun bisschop.

eiland Molokai

Op 10 mei 1873 kwam hij aan op Molokai, waar op dat moment 816 leprozen verbleven, op het kale schiereiland Kaulaupapa, dat afgesneden was van de rest van het eiland door een steile rotswand. De lokale pers prees de moed van deze missionarissen, die ze helden noemden. Het was meer dan heldendom, het was bijna een zelfmoordmissie die ze uitvoerden.

De Amerikaanse autoriteiten wisten vanaf 1865 niet wat ze moesten doen met melaatsen in de Hawaiiaanse archipel en merkten op dat de ziekte even besmettelijk als ongeneeslijk was en daarom werd besloten alle mensen die aan de ziekte van Hansen leden te deporteren naar deze uithoek van de Hawaiiaanse archipel.

de kerk

Damiaan vindt ter plaatse degenen aan die ter dood waren veroordeeld zonder enige geestelijke hulp: arme, half stervende Christenen die luid riepen om een priester. Zeven jaar lang stierven er veel ongelukkige mensen zonder het doopsel of laatste sacramenten te ontvangen.  De omvang van zijn taak is enorm. Bovendien was er geen dokter op het eiland. Het dodental is hoog. Damiaan die een bouwer is wil voor zijn zieken meer en beter. Hij deelde het leven van iedereen, zonder zich zorgen te maken over besmettingsgevaar. Hij bouwde een school, een kerk, hij had wegen uitgestippeld, hij bouwde een apotheek, hij verzamelde de weeskinderen, die zo talrijk waren.

Naast zijn werk als priester vervulde hij ook de rol van dokter, timmerman, ziekenverzorger, begrafenisondernemer en hij maakte zelfs doodskisten en groef graven. In Molokaï leerde men het karakter van Damiaan leren kennen. Hij is koppig en laat zich niet gauw van zijn stuk brengen en heeft lak aan regels als die de belangen van zijn melaatsen in het gedrang brengen.
Al gauw krijgt hij het aan de stok met allerlei overheidsinstanties. Ook zijn religieuze oversten valt hij voortdurend lastig. Hij vraagt hen om kleren, bouwmaterialen, hulpgoederen en échte hulp.
Het duurt niet lang of Damiaan heeft een reputatie als lastpost, koppige mens en ongehoorzame.

tussen zijn koortje

Maar de melaatsen denken er anders over. Voor hen is hij hun vriend, kamiano. Hij leeft met hen samen, eet met hen, luistert naar hun verdriet. Er is geen arts op het eiland, dus voert hij maar zelf de amputaties uit en verzorgt hij de etterende wonden. Hij bouwt houten huizen die de vochtige hutten moeten vervangen. Naast de materiële en medische bijstand, werkt hij ook hard aan het morele verval: de lusteloosheid, het alcoholisme, de prostitutie. Hij geeft onderwijs en doet aan catechese. En er komt ook een kerk. Damiaan zorgt er ook voor dat de mensen iets te doen hebben. Hij richt een fanfare op met bij elkaar gebedelde instrumenten. Deze mensen verzorgen voortaan de begrafenissen. Hij schakelt hen ook in bij het verzorgingsproces van de zieken en wezen. Damiaan bouwt zelfs een weeshuis. Voor hem zijn dit dan ook zijn kinderen.

De hygiënische en materiële levensomstandigheden verbeterden en hij stichtte er een centrum van bloeiend christendom door de parochie van de heilige Filomena op te richten. In zijn tijd telde de kolonie 800 tot 1000 melaatsen.

de kerk ter ere van H. Filomena

In juli 1876 bezoekt Dr. Georg W. Woods, medisch inspecteur bij de US Navy de leprozenkliniek en werd een fervent bewonderaar. Hij is stomverbaasd over Damiaans grenzeloze toewijding; zelfs zijn oude vijanden, de protestanten, verbergen hun bewondering niet voor deze onvermoeibare man die van zijn kant nog steeds een hekel aan hen heeft. In feite wordt de leprakolonie officieel gerund door een ambtenaar, een protestantse lutheraan uit Duitsland, die ervoor zorgt dat de melaatsen aankomen en niet vertrekken. Ook hij steekt zijn bewondering voor deze op alle fronten aanwezige Katholieke priester niet onder stoelen of banken.

Op een zondag in 1878 begint Damiaan zijn preek met de woorden “Wij melaatsen…”. De goede verstaander heeft aan een half woord genoeg. Damiaan heeft ontdekt dat hij nu zelf ook aan lepra lijdt. Hij is één van hen geworden. “Wij melaatsen …”
De eerste consequentie hiervan is nu dat hij het eiland niet meer mag verlaten. Dit betekent het definitieve afscheid van familie en vrienden en van de wereld buiten Molokaï. Enkele maanden later, in de zomer van 1878 ontdekt hij enkele droge vlekjes op zijn huid. Ook verbrandt hij zijn voeten zonder iets te voelen. Het staat nu onomstootbaar vast: hij heeft lepra.
Damiaan wentelt zich niet in zelfmedelijden. Tijd om zich zorgen te maken, heeft hij niet. Hij moet blijven vechten voor zijn melaatsen.
Maar jaar na jaar wordt Damiaan zieker. Hij krijgt zenuwpijnen en knobbels, zijn voeten worden gevoelloos, zijn wenkbrauwen vallen uit, hij ziet alsmaar slechter. In die tijd geloven velen dat lepra de laatste fase van syfilis is. Een ziekte die je alleen krijgt door seksueel contact. Zijn confrater Albert Montiton verspreidt dan ook het gerucht dat Damiaan een verhouding heeft met een vrouw. Hierdoor wordt hij regelmatig onderworpen aan vernederende onderzoeken. Maar ook dat krijgt hem niet klein. Hij is volkomen helder als hij aan een vriend van hem, Charles Stoddard, in vertrouwen neemt: “Ik heb de reputatie aan de vreselijke ziekte te lijden. De leprakiemen nestelden zich uiteindelijk in mijn linkerbeen en in mijn oor. Mijn ooglid begint al te zakken.”

tussen de melaatsen

De ultieme vernedering echter moet dan nog komen. Meer bepaald wanneer Damiaan vraagt om te mogen biechten. Damiaan wil in het reine staan met zichzelf en met God. Door het tekort aan priesters op Molokaï en de angst van andere priesters om het eiland te bezoeken, vindt de biecht echter plaats in een bootje dat naast het bezoekende grote schip ligt. Zodat iedereen aan boord kan meeluisteren. Gelukkig begint het verhaal van Damiaan zich langzaam te verspreiden. Zo bezoekt de schrijver Charles Warren het eiland Molokaï. Hij is zo onder de indruk van Damiaans verhaal en werk, dat hij over hem begint te schrijven. Hierdoor raken de melaatse Damiaan en zijn Molokaï wereldberoemd.

In Honolulu is, net als in de rest van de archipel, niemand onbekend met het buitengewone werk van pater Damiaan. Hij kreeg in 1881 bezoek van prinses Lydia Liliuokalani, regent van Koninkrijk Hawaï, en werd de titel “Ridder-Commandant van de Koninklijke Orde van Kalakaua” verleend. De prinses was geraakt door wat ze zag en bracht de wereld op de hoogte van haar ervaringen, en van Damiaans werk. Hierdoor werd zijn naam bekend in de VS en Europa. Protestanten in de VS en Groot-Brittannië brachten grote sommen geld bijeen. Deze gelden komen op een rekening waar alleen Damiaan zelf toegang toe heeft. Er ontstaat een nieuwe hetze tegen Damiana. Velen vragen zich af wat hij met het geld doet. Het bewijs bevindt zich op Molokai zelf: met het geld bouwt hij, koopt hij verzorgingsmiddelen en laat hij ontsmettende baden plaatsen voor zijn mensen. De Anglicaanse Kerk zond voedsel, medicijnen en kledij. Dit was ook deels te danken aan de vele smeekbrieven die Damiaan zelf schreef en waarvan er één in de Britse pers werd afgedrukt. Hierdoor werd de eerste ontwikkelingshulp op poten gezet.

Kalawao, 26 augustus 1886 (Chapman, Hugh - brief in het Engels)

(…) Zonder de  constante tegenwoordigheid van onze Goddelijke Meester op het altaar in mijn armoedige kapel, had ik nooit kunnen volharden in mijn besluit het lot van de melaatsen van Molokaï te delen.  Maar door de heilige Communie, het dagelijks brood van de priester, voel ik me gelukkig, zeer tevreden en gelaten in deze ietwat bijzondere toestand, waarin  de goddelijke Voorzienigheid me heeft willen plaatsen.(…)

Kalawao, 9 november 1887 (De Veuster, Pamfiel - brief in het Engels)

(…) Ik blijf God voor eeuwig erkentelijk voor deze gunst. Het lijkt me alsof deze ziekte de weg, die me naar ons geliefde vaderland leiden, zal verkorten en vernauwen. In deze hoop aanvaard ik mijn ziekte als mijn uitzonderlijk kruis; ik probeer het te dragen zoals Simon van Cyrene, in het voetspoor van de Heer. (…)

Zelfs Pater Damiaan - ook al werd hij toen al de held van Molokaï genoemd en is hij in 2009 door de kerk heilig verklaard - heeft hard geworsteld met die strenge quarantaine. In eerste instantie had hij het er zeer moeilijk mee omdat hij hierdoor geen andere priester kon zien om regelmatig Gods vergeving in de biecht te kunnen ontvangen. Later zat het hem soms ook heel hoog wanneer hij van zijn oversten geen toelating kreeg (wel van de regering) naar Honolulu te gaan om daar een dokter te zien en om een nieuwe behandeling uit te proberen. Zo schrijft Pater Damiaan op 30 december 1885 aan zijn bisschop: “Ik mopper een beetje tegen de wat tirannieke manier waarop mijn goeie pater overste me hier wil opsluiten. Zolang m’n gezondheid het toelaat en de regering er niet tegen is, waarom zouden mijn oversten me dan niet toestaan om me vrij te bewegen als dat nodig is?“ Op 8 februari 1885 krijgt Pater Damiaan van zijn overste hierop het volgende antwoord: “Als u naar Kakaako gaat (district van Honolulu), moet u meteen naar de kapel van de melaatsen gaan zonder mis te lezen; want noch pater Clément noch ondergetekende (de overste) zullen erin toestemmen mis te lezen met dezelfde kelk en dezelfde gewaden die u gebruikt, en de zusters zullen uit uw handen niet de heilige Communie willen ontvangen. Als u op uw stuk blijft staan, beste pater, zou dat voor ons het bewijs zijn dat u geen tact noch liefde hebt voor uw naasten en dat u alleen naar uzelf kijkt. Er is teveel egoïsme bij en ik hoop dat al die gevoelens niet in uw hart leven of in uw hoofd”. Dit antwoord was een formeel verbod aan pater Damiaan om naar Honolulu te komen. De manier waarop dat aan Pater Damiaan duidelijk werd gemaakt, heeft hem een hele periode dwars gezeten.

De bisschop maakt het nieuws openbaar en de kwestie wordt al snel internationaal; overal wordt de martelaar geprezen, donaties nemen toe om de leprakolonie te helpen, de Engelse krant The Times zoekt zelfs vrijwilligers via een Anglicaanse predikant, Dokter Chapman: Damiaan en zijn leprakolonie werden plots een aandachtspunt dat veel verder ging dan de grenzen van de Hawaiiaanse archipel, zodanig dat vrijwilligers zich erbij aansluiten; de Belgische Priester Lambert Conrard arriveert in mei 1888, gevolgd door de Ier James Sinnett. Hij was Damiaans verpleger tijdens diens laatste dagen. En op 14 november 1888 komen drie Franciscanessen aan.

Damiaan heeft lepra

Ondanks het verloop van zijn verlammende ziekte, zet Damiaan zijn inspanningen verder. Hij beheert nu twee melaatsendorpen: Kalaupapa en Kalawao. Aan de andere kant waardeert zijn hiërarchie de inspanningen niet van de priester, wiens reputatie nu internationaal is. Damiaan bekende dat hij er evenveel onder leed als van zijn melaatsheid. Met de hulp van vier anderen bleef Damiaan verder werken tot veertien dagen voor zijn dood. Ondanks de zorgen van zuster Marianne Cope (1839-1918), die zijn levenswerk zou voortzetten en ook zou worden heilig verklaard, stierf hij op 15 april 1889 om 8.00 uur in de ochtend. Hij was 49 jaar oud. Sinds zijn aankomst heeft Damiaan voor elke overleden melaatse een kist getimmerd. In totaal 3700 stuks. Nu maken ze voor hem een doodskist. 6 melaatsen dragen de kist. Gevolgd door de fanfare die Damiaan nog zelf heeft opgericht. Ze Damiaan werd begraven onder de pandanboom (palmachtige boom) die hem tijdens de eerste weken op het eiland tot onderkomen had gediend.

zijn sterfbed

Zijn zelfopoffering fascineerde vele mensen over de gehele wereld. Al in 1894, vijf jaar na zijn dood, werd te Leuven een standbeeld van de pater gemaakt door Constantin Meunier onthuld.

Kapel te Leuven

Na aandringen van Pater Van Houtte, Provinciaal van de Belgische Provincie der HH. Harten, schreef koning Leopold III op 12 februari 1935 een brief aan president Franklin Roosevelt om de repatriëring van de stoffelijke resten van Pater Damiaan te vragen. Franklin Roosevelt zegde de medewerking van zijn regering toe en in de zomer van datzelfde jaar werd bisschop Stephen Alencastre SS.CC. op de hoogte gebracht van het verzoek. Het stoffelijke overschot werd na een dienst op 3 februari met het Amerikaanse marineschip Republic overgebracht van Hawaï naar San Francisco waar het even opgebaard lag. Rond 11 februari voer het schip verder naar de havenstad Christobal alwaar het op 27 februari werd overgedragen aan de Mercator. Op 3 mei 1936 kwam het Belgische opleidingsschip Mercator met de stoffelijke resten van pater Damiaan aan te Antwerpen. Zijn stoffelijk overschot werd overgebracht naar Leuven en er plechtig bijgezet op 5 mei 1936 in de crypte van de St-Antoniuskapel aan het plein dat vervolgens Pater Damiaanplein werd.

Op 4 juni 1995 werd hij door Paus Johannes Paulus II zalig verklaard tijdens een openluchtmis voor de Basiliek van Koekelberg, nadat de Medische Commissie van de Congregatie voor Heiligverklaringen op 5 december 1991 de genezing van de Franse kloosterzuster Simplicie Hué van darmkanker na een gebed tot Damiaan, had erkend als mirakel. Ongeveer honderd Hawaiianen, onder wie zes lepralijders, waren bij die plechtigheid aanwezig. Na de plechtigheid werd de rechterhand van Pater Damiaan als relikwie overgebracht naar Molokai en uiteindelijk op 22 juli 1995 begraven in Kalawao op Molokai.

handen van Damiaan

Audrey Toguchi uit Hawaï genas in 1998 op onverklaarbare wijze van uitgezaaid liposarcoom, onder andere in haar longen, nadat ze had gebeden op het graf van Damiaan. Haar arts had haar eerder medegedeeld dat er van haar ziekte nog nooit iemand genezen was. Hij stond versteld en stuurde de longfoto's naar Rome. De Kerk erkende deze genezing als een wonder. Eerder was de Franse zuster Simplicie Hué al van een dodelijke ziekte genezen. De beide wonderen samen lieten de heiligverklaring van Damiaan toe.

graf in Molokai

Op zondag 11 oktober 2009 werd Pater Damiaan heilig verklaard door Paus Benedictus XVI in de St-Pietersbasiliek te Rome. Pater Damiaan wordt door de Kerk als een universele heilige gevierd en mag als St. Damiaan aanroepen worden. Omdat zijn sterfdag regelmatig in de Goede Week valt, wordt zijn feestdag niet op 15 april gevierd maar op 10 mei, de verjaardag van zijn aankomst in 1873 op Molokai. Sint-Damiaan is zowel de patroonheilige van de melaatsen als van de aids-patiënten.

Molokai tegenwoordig

22-08-2020 om 00:48 geschreven door claudia  

Zondige en lauwe mensheid, de tijd loopt ten einde voor jullie, de Waarschuwing komt eraan; word wakker uit jullie geestelijke lethargie, omdat als jullie verder leven in zonde en lauwheid, jullie de eeuwigheid in het brandend vuur van de Hel wacht, waar velen niet uit zullen terugkeren! 19/8/2020

Oproep van God de Vader aan de mensheid – Boodschap aan Enoch

Mijn volk, mijn Vrede zij met jullie.

Mijn kinderen, de mensheid staat op het punt de tijd van de grote zuiveringen te ondergaan dat ze zal verbeteren, alleen degenen die standhouden in geloof en vertrouwen in God zullen in staat zijn deze komende beproevingen te doorstaan. Dagen van zuivering zoals nooit tevoren gezien op aarde, komen eraan. Ik zeg jullie: alle elementen van de schepping zijn reeds in totale transformatie en deze veranderingen die het aanzien van de aarde zullen vernieuwen zullen rampen, hongersnood, pijn en dood brengen aan de mensheid. De klok des tijds is aan het aftellen en er is zeer weinig vooraleer alles volledig voltooid is.

Loop, loop, als dwazen om jullie rekening in orde te brengen, omdat de Ruiter van mijn Gerechtigheid reeds op de aarde rijdt! De dag van mijn Waarschuwing is reeds vastgelegd en miljoenen zielen zullen verloren gaan op de doortocht naar de eeuwigheid omdat ze niet voorbereid zijn. Bereid jullie spiritueel voor zodat de Waarschuwing je niet vangt, zonder God vergeving en genade. Deze transcendente dag klopt aan de deur van jullie ziel, dat jullie opneemt met het overeenstemmende rekenschap en de bevestiging van goede werken zodat het jullie grootste vreugde is en niet jullie ergste nachtmerrie.

O, jullie dwalende zielen in deze wereld zonder God, noch Gebod; O, lauwen van hart die blijven in lauwheid steken zonder dat jullie keuze duidelijk is! Waar wachten jullie op, zondaars en lauwen, om naar Mij uit jullie hart terug te keren? Onthoud dat Ik zal komen als een dief in de nacht om rekenschap te vragen en als Ik jullie slapend vind omwille van zonde of zonder gemaakte keuze, en met gedoofde lampen, verzeker Ik jullie dat Ik jullie zal scheiden van Mij, en Ik zal de deur sluiten zodat jullie niet met Mij de maaltijd kunnen gebruiken. Dan zal er geween en tandengeknars zijn wanneer jullie wakker worden in de eeuwigheid in de diepten van de afgrond!

Zondige en lauwe mensheid, de tijd loopt ten einde voor jullie, de Waarschuwing komt eraan; word wakker, word wakker uit jullie geestelijke lethargie, omdat als jullie blijven leven in zonde en lauwheid, jullie de eeuwigheid in het brandend vuur van de Hel wacht, waarvan velen niet zullen terugkeren! Negeer dit niet, want voor de Heer is één dag als duizend jaar, en duizend jaar als één dag. (2 Petrus 3:8,10) Ik vraag jullie dan, lauwen en zondaars: zal jullie ziel in de Hel weerstand bieden voor de duurtijd van de Waarschuwing? O, dwaze stervelingen, als jullie dit niet opnieuw overwegen en zo spoedig mogelijk terugkeren naar God, verzeker Ik jullie dat je op je doortocht door de eeuwigheid, jullie voor eeuwig verloren zullen gaan!

Jullie zijn mijn laatste gewaarschuwde lauwe en zondige mensheid, Ik respecteer jullie vrije wil; eeuwig leven of dood hangt van jullie af. Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als hij zijn ziel verliest? (Matteus 16:26) Denk eraan, dwaze kinderen en zondig niet meer, omdat er maar duizendensten van tijd meer is voor de komst van de Waarschuwing! Doe een goede levensbiecht bij een van mijn Priesters en doe eerherstel voor je zonden, zodat wanneer de dag van jullie doortocht door de eeuwigheid aanbreekt, jullie de Vreugde kunnen voelen en de Glorie van God.

Blijf in mijn Vrede, mijn Volk.

Jullie Vader, Yahve, Heer van de Naties

Maak mijn boodschappen van redding kenbaar in alle uithoeken van de wereld, mijn Kinderen.

21-08-2020 om 23:11 geschreven door claudia  

Tweede week : Kennis van de H. Maagd Maria

Dag 23

De Ware Godsvrucht tot de H. Maagd Maria, nrs 120-121

Aard van volmaakte toewijding aan de H. Maagd of volmaakte toewijding aan Jezus Christus

1. Aangezien alle volmaaktheid erin bestaat dat we gelijkvormig, verenigd en toegewijd zijn aan Jezus, volgt natuurlijk dat de meest volmaakte van alle devoties deze is die ons het meest gelijkvormig, verenigd en toegewijd aan Jezus maakt. Van alle schepselen van God is Maria het meest gelijkvormig aan Jezus. Hieruit volgt dus dat, van alle devoties, de toewijding aan haar de meest effectieve toewijding is en overeenstemming met Hem tot gevolg heeft. Hoe meer men aan Maria is toegewijd, des te meer is men aan Jezus toegewijd. Daarom is een volmaakte toewijding aan Jezus een volmaakte en volledige toewijding van zichzelf aan de Heilige Maagd, wat de toewijding is die ik leer; met andere woorden, het is de volmaakte vernieuwing van de doopbeloften.

2. Deze toewijding bestaat erin zich geheel aan Maria over te geven om door haar geheel aan Jezus toe te behoren. Het vereist dat we geven:

(1) Ons lichaam met zijn zintuigen en ledematen;

(2) Onze ziel met zijn vermogens;

(3) Onze huidige materiële bezittingen en alles wat we in de toekomst zullen verwerven;

(4) Onze innerlijke en spirituele bezittingen, dat wil zeggen onze verdiensten, deugden en goede daden uit het verleden, het heden en de toekomst.

Met andere woorden, we geven haar alles wat we bezitten, zowel in ons natuurlijke leven als in ons geestelijk leven, en alles wat we in de toekomst zullen verwerven, in de orde van de natuur, van genade en glorie in de Hemel. Dit doen we zonder enig voorbehoud, zelfs niet voor geld, leven of kleinste goede daad. En we geven alles voor eeuwig zonder iets terug te verwachten of ergens anders aanspraak op te maken, in ruil voor ons offer en onze dienstbaarheid, dan de eer om door Maria en in Maria aan onze Heer toe te behoren. En ook indien ze niet onze Moeder was geweest, die de meest genereuze en dankbare van al Gods schepselen is.

Bid: Litanie van de H. Geest, Litanie van de H. Maagd Maria en Ave Maris Stella (zie Dag 13) en het gebed van de H. Louis-Marie Grignion de Montfort en de Rozenkrans.

21-08-2020 om 21:34 geschreven door claudia  

9 Kroning van Maria in de Hemel (Lucas 22:30)

Allerhoogste Koningin, sta uw kinderen bij in deze Eindtijd.

Overweging: “Ik bestem voor jullie voor het koningschap zoals mijn Vader mij voor het koningschap bestemd heeft: jullie zullen in mijn koninkrijk eten en drinken aan mijn tafel, en zetelen op een troon om recht te spreken over de twaalf stammen van Israël.” (Lukas 22:29-30) Uw Koninkrijk kome, Uw Wil geschiede op aarde als in de Hemel. Laat ons bidden voor de bekering van degenen die ver van God zijn verwijderd.

God de Vader, in het mysterie van de incarnatie ontving Maria uw Zoon in haar hart voordat zij Hem in haar schoot verwekte. Wij, Uw volk die in de woestijn wandelt, verheugen ons in haar bescherming, sta dan toe dat ook wij Hem in ons hart mogen verwelkomen, en net als zij, een heilig huis geschikt maken voor zijn eeuwige woning.

H. Maria, Koningin van alle harten, Voorspreekster van de meest hopeloze zaken, Allerzuiverste Moeder, Moeder van Barmhartigheid, Moeder van Goddelijke Liefde, vol van goddelijk licht, we vertrouwen onszelf aan U toe en vertrouwen erop dat U ons verzoek tot bij Uw Goddelijke Zoon Jezus brengt. U kent onze noden en weet wat goed is voor ons. Elke dag bewijst u dat U ons nabij bent als onze Hemelse Moeder. We weten dat U ons niet in de steek laat. Vraag Jezus om ons te genezen, ons te vergeven en ons een standvastig geloof te geven zodat we het Eeuwig Paradijs bereiken en samen met U God kunnen loven en prijzen.

Onze Vader – Wees gegroet – Glorie zij

21-08-2020 om 21:16 geschreven door claudia  

Tweede week : Kennis van de H. Maagd Maria

Dag 21

De Ware Godsvrucht tot de H. Maagd Maria, nrs 23-24

Het geheim van Maria

Als we naar God willen gaan en met Hem verenigd willen zijn, moeten we hetzelfde middel gebruiken die Hij gebruikte om naar ons toe te komen om mens te worden en om ons Zijn genaden te schenken nl. Maria. Dit betekent dat we ons moeten toewijden aan onze Gezegende Vrouwe. Er zijn verschillende graden van ware toewijding aan OLVrouw:

1.   De eerste toewijding bestaat erin onze Christelijke plichten te vervullen, doodzonde te vermijden, meer uit liefde dan uit angst te handelen, tot OLVrouw te bidden, haar te eren als Moeder van God, maar zonder enige speciale toewijding tot haar te hebben.

2.   De tweede toewijding bestaat erin voor OLVrouw meer volmaakte gevoelens van achting en liefde, van vertrouwen en verering te koesteren. Het brengt ons ertoe om ons aan te sluiten bij gebedsgroepen, bij Broederschappen van de Heilige Rozenkrans en van het Scapulier, om vijf tientjes en meer te bidden van de H. Rozenkrans, om Mariabeelden en altaren te eren, om haar lof te prijzen vooral op haar feestdagen, naar bedevaartsoorden te gaan die aan haar zijn toegewijd. Deze toewijding is goed, heilig en prijzenswaardig als we onszelf vrij houden van zonde. Maar het is niet zo perfect als de volgende, niet zo efficiënt om onze ziel van de wereld af ​​te scheiden, om onszelf los te maken om volledig verenigd te kunnen worden met Jezus Christus.

3.   De derde toewijding aan OLVrouw, bekend en beoefend door heel weinig mensen, is dit wat ik jullie, voorbestemde ziel, ga onthullen. Het bestaat erin ons helemaal als slaaf aan Maria en aan Jezus door Maria te geven en daarna te handelen, door Maria, met Maria, in Maria en voor Maria. We moeten een periode kiezen waarop we ons vrijwillig, liefdevol en zonder beperking, geheel en zonder voorbehoud aan Maria schenken, toewijden en offeren: de offerande van ons lichaam, onze ziel, onze innerlijke en geestelijke bezittingen (verdiensten, genaden en deugden), ons gezin, ons huis en bezittingen, onze job. Bovendien moeten we elk jaar een feestdag kiezen om ons terug toe te wijden aan Maria.

Bid: Litanie van de H. Geest, Litanie van de H. Maagd Maria en Ave Maris Stella (zie Dag 13) en het gebed van de H. Louis-Marie Grignion de Montfort en de Rozenkrans

Tweede week : Kennis van de H. Maagd Maria

Dag 22

De Ware Godsvrucht tot de H. Maagd Maria, nrs 106-110

Tekens van oprechte toewijding aan OLVrouw:

1. De ware toewijding aan OLVrouw is innerlijk: het komt vanuit de geest en het hart en vloeit voort uit de achting die we voor haar hebben, de hoge achting die we koesteren voor haar grootheid en de liefde die we haar toedragen.

2. De ware toewijding is betrouwbaar: het vervult ons met vertrouwen in de H. Maagd, een kinderlijk vertrouwen dat een kind heeft voor zijn liefhebbende moeder. Het zet ons ertoe aan om in elke behoefte van lichaam en ziel met grote nederigheid, eenvoud, vertrouwen en genegenheid naar haar toe te gaan.

3. De ware toewijding is heilig: het leidt ons ertoe de zonde te vermijden en de deugden van Maria na te volgen. Haar tien belangrijkste deugden zijn: diepe nederigheid, levendig geloof, blinde gehoorzaamheid, onophoudelijk gebed, constante zelfverloochening, overtreffende zuiverheid, vurige liefde, heroïsch geduld, engelachtige vriendelijkheid en Hemelse wijsheid.

4. De ware toewijding is constant: het sterkt ons in ons verlangen om goed te doen en weerhoudt ons ervan onze devotionele praktijken te gemakkelijk op te geven. Het geeft ons de moed om ons te verzetten tegen de modegrillen en stelregels van de wereld, de kwellingen en weerbarstige neigingen van het vlees en de bekoringen van de duivel. Een persoon die onze OLVrouw echt toegewijd is, is dus niet veranderlijk, gemeen, onrustig, angstig of lauw.

5. De ware toewijding bestaat uit interesse in Maria alleen: het inspireert ons om God alleen te zoeken in Zijn Gezegende Moeder en niet in onszelf. Het ware middelpunt van onze toewijding aan Maria, onze Koningin, is om haar te dienen, en niet voor eigen gewin. Onze toewijding dient haar niet voor tijdelijk of eeuwig welzijn, maar eenvoudig en uitsluitend, omdat zij het recht heeft gediend te worden en God alleen in haar.

Bid: Litanie van de H. Geest, Litanie van de H. Maagd Maria en Ave Maris Stella (zie Dag 13) en het gebed van de H. Louis-Marie Grignion de Montfort en de Rozenkrans

20-08-2020 om 17:02 geschreven door claudia  

7 Nederdaling van de H. Geest (Handelingen 2:1-11))

Kom Heilige Geest en vernieuw het aanschijn van de aarde.

Overweging: De Apostelen wijdden zich vurig en eensgezind aan het gebed, samen met de vrouwen en met Maria, de Moeder van Jezus en met zijn familie. (Handelingen 1:14) Plotseling klonk er uit de Hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de H. Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun dood de Geest werd ingegeven. (Handelingen 2:2)

Heer Jezus Christus, U verzamelde Uw Apostelen tezamen in gebed met Maria, Uw Moeder en U vervulde hen met de H. Geest. Stort Uw Geest over ons en vernieuw in ons de genaden die we kregen in de Sacramenten van het Doopsel en Vormsel. Heer, breng de vervulling van een Tweede Pinksteren tot stand op aarde.

H. Maria, Koningin van alle harten, Voorspreekster van de meest hopeloze zaken, Allerzuiverste Moeder, Moeder van Barmhartigheid, Moeder van Goddelijke Liefde, vol van goddelijk licht, we vertrouwen onszelf aan U toe en vertrouwen erop dat U ons verzoek tot bij Uw Goddelijke Zoon Jezus brengt. U kent onze noden en weet wat goed is voor ons. Elke dag bewijst u dat U ons nabij bent als onze Hemelse Moeder. We weten dat U ons niet in de steek laat. Vraag Jezus om ons te genezen, ons te vergeven en ons een standvastig geloof te geven zodat we het Eeuwig Paradijs bereiken en samen met U God kunnen loven en prijzen.

Onze Vader – Wees gegroet – Glorie zij

8 Ten Hemel opneming van Maria (Openbaring 12:1)

Voor de roeping van Heilige Priesters.

Overweging: Er verscheen in de Hemel een indrukwekkend teken: een Vrouw, bekleed met de zon, met de maan onder haar voeten en een krans van twaalf sterren op haar hoofd. (Openbaring 12:1)

De sterren vertegenwoordigen de twaalf stammen van Israël, Gods uitverkoren volk, en de H. Apostelen. OLVrouw is de Koningin van Priesters en hun Moeder. We bidden dat de Paus, Bisschoppen, Priesters, Diakens en Religieuzen en mensen die zich inzetten voor de Kerk zich dicht bij OLVrouw stellen als haar Kroon, en dat iedereen over de hele wereld zich totaal overgeeft aan God.

God de Vader, U hebt de Moeder van uw Zoon tot heerlijkheid van de Hemel opgewekt, sta op haar voorspraak toe dat het hart en de geest van allen openstaan voor uw oproep tot bekering. Wij houden boven alles van U en help ons getuigen te zijn van Uw goedheid en liefde en te leven volgens het Evangelie.

H. Maria, Koningin van alle harten, Voorspreekster van de meest hopeloze zaken, Allerzuiverste Moeder, Moeder van Barmhartigheid, Moeder van Goddelijke Liefde, vol van goddelijk licht, we vertrouwen onszelf aan U toe en vertrouwen erop dat U ons verzoek tot bij Uw Goddelijke Zoon Jezus brengt. U kent onze noden en weet wat goed is voor ons. Elke dag bewijst u dat U ons nabij bent als onze Hemelse Moeder. We weten dat U ons niet in de steek laat. Vraag Jezus om ons te genezen, ons te vergeven en ons een standvastig geloof te geven zodat we het Eeuwig Paradijs bereiken en samen met U God kunnen loven en prijzen.

Onze Vader – Wees gegroet – Glorie zij

20-08-2020 om 14:34 geschreven door claudia  

Eerwaardige Marthe Robin (1902-1981) - Franse mystica, offerziel en stichteres van de foyers de charite en draagster van de stigmata

Marthe Robin werd geboren op 13 maart 1902 in Châteauneuf-de-Galaure (gehucht Les Moillés) in Frankrijk. Ze was de jongste van zes kinderen. Haar vader Joseph-Michel was een boer die aanvankelijk niet bijster vroom was en die enkel naar de mis ging op Pasen en belangrijke feestdagen, hoewel hij op het einde van zijn leven, door Marthe’s buitengewone voorbeeld en deugdelijk leven, een diepe bekering had en stierf als een heilige volgens een verklaring van Marthe.

de boerderij

Haar moeder, Amelie-Celeste Chosson, was een uitbundige huisvrouw en moeder die zoals haar man eerst niet vroom was maar ook zij had een diepe bekering naar het einde van haar leven, vooral door de invloed en voorbeeld van Marthe. Marthe hielp al vroeg op de boerderij en beëindigde haar studies op de basisschool niet.

Het begon in mei 1918 op een leeftijd van 16 jaar dat Marthe pijnlijke hoofdpijn ervoer. Op 25 november zakte ze ineen in de keuken. De dokter werd erbij geroepen en men dacht dat ze een hersenvliesontsteking had. Ze viel in een coma die vier dagen duurde. Toen ze uit coma kwam leek ze enige weken aan beterhand te zijn. Maar toen werd de ziekte erger, tot ze gedeeltelijk verlamd was. Ze had ook oogproblemen en verloor haar gezichtsvermogen voor verschillende maanden. In april en mei 1921 was er beterschap maar dit werd gevolgd door verschillende crises, die uiteindelijk de definitieve verlamming van haar onderlichaam vanaf mei 1928 tot gevolg hadden. Soms schreeuwde ze het uit van pijn. Op 25 maart 1922 kreeg ze haar eerste visioen van de Heilige Maagd Maria; haar zuster Alice die in de slaapkamer was met haar zag een groot licht dat de slaapkamer verlichtte, maar zij zag de H. Maagd Maria niet.

Marthe bleef op de boerderij en haar familie en vrienden zorgden voor haar. Zoals vele zieken leed ze onder het onbegrip van degenen rond haar, en ook leden van haar gezin. Haar mobiliteitsproblemen, samen met haar overgevoeligheid aan licht dwongen haar ertoe zich af te zonderen in een donkere slaapkamer. Volgens dokters leed ze aan de von Economo ziekte, een ontsteking van het zenuwstelsel.

Van haar kindertijd af had ze een opmerkelijke religieuze toewijding. Dat was des te opmerkelijker want haar ouders en familie waren geen vrome Katholieken; ze gingen enkel naar de mis op belangrijke feestdagen. Haar ziekte en lijden werden erger en haar benen verzwakten en ze werd steeds meer bedlegerig. Gedurende deze tijd bloeide haar geestelijk leven en ze werd geïnspireerd door het leven van de ‘Kleine Bloem’, Theresia van Lisieux, die heilig verklaard werd op 17 mei 1925 door Paus Pius XI. Later dat jaar op het feest van de H. Teresa van Avila, 15 oktober 1925, deed ze een “Akte van Overgave aan de Liefde en de Wil van God”. Deze tekst had ze zelf samengesteld. Ze wijdde zich toe aan Christus en van dan af beminde ze de Eucharistie steeds meer.

Nauwelijks een jaar na haar akte van overgave aan de wil van God, werd Marthe opnieuw zwaar ziek. Het was op 3 oktober 1926, de dag van de eerste viering van het feest van de H. Theresia van Lisieux die heiligverklaard was het jaar ervoor. Dr Aristide Sallier, van Saint-Uze kwam naar haar huis en vond Marthe in coma. “Er is niets meer dat kan gedaan worden” was al wat hij zei. De parochiepriester Pr Faure diende de ziekenzalving toe. Het was de tweede keer dat zij het had ontvangen. Iedereen verwachtte dat ze ging sterven. Maar na drie weken in coma werd ze terug beter.

Marthe kreeg drie verschijningen van Jezus en de H. Theresia van het Kind Jezus. De karmelietes van Lisieux openbaarde haar dat ze nog niet zou sterven en dat ze haar missie zou verspreiden over de hele wereld. Dat is wat Marthe toevertrouwde aan Fr. Finet en voegde er lachend aan toe “O die deugniet, op het eind liet ze alles over aan me!”

Na haar dood werden enkele bladzijden van een agenda gevonden waarin ze het lijden beschreef die ze doorstond gedurende 1927: “het was onmogelijk om de kleinste beweging te maken zonder de hulp van mijn toegewijde moeder. Niet dat ik volledig mijn armen en mijn handen kon bewegen, maar ze waren onhandig geworden. Niettegenstaande de problemen dank ik de Goede God voor alles dat Hij me zendt, en in het bijzonder dat Hij me ten minste deze laatste mobiliteit heeft geschonken als een troost voor mijn lieve ouders zodat ik een paar lichte taken voor hen kan doen. O, dat ik nooit moge werken behalve met Hem en voor Hem! Toch, voel ik dat ik verplettert ben zowel lichamelijk als geestelijk. Alles bezorgt mij kwelling en overweldigt mij… ik weet niet langer hoe te reageren. Maar het zij zo! Het is beter voor mij dat ik mij concentreer op al wat God doet in mijn ziel, en voor mijn ziel, elke minuut.”

“Mijn ziel is ondergedompeld naar dat Jeruzalem van Liefde, door de machtige verlokkingen van God Zelf, die nu en dan wenst om me volledig in Zichzelf te absorberen. I ben bang voor dit alles!...Ik ben zo alleen, geestelijk, terwijl ik begrijp dat ik mij moet overgeven aan Hem zonder voorbehoud. Het zij zo! Ik heb er zoveel nood aan om dit ‘Fiat’ dikwijls te zeggen, dat me dikwijls verenigd met Jezus, en met Maria, mijn geliefde Mama, en die mijn opoffering steunt.”

“Het lijkt dat ik niet meer ben dan een zeer klein ding in de armen van God, en dat ik zo zal blijven tot ik sterf… ik weet niet wat Hij met mij wil doen, maar ik wens alles. Alles is goed dat van God komt en dat Hij van ons wil. Ja, het is allemaal goed voor mij… Alles is oneindig zoet voor mijn ziel omdat Hij het is die dit zo wenst, Hij die het allemaal bewerkstelligt. Ik zoek mijn toevlucht in Zijn hart, verenigd met Maria mijn Moeder die ik zo graag zie, en ik zal het niet meer verlaten… ik weet dat Hi me niet zal wegjagen.” (2 maart 1927)

Vijftien dagen later voegde ze eraan toe: “Ik test hoe zoet het is om lief te hebben, vooral in het lijden; want het lijden is een onovertroffen school van ware liefde… het is de levende taal van Liefde, en de grote leraar van de mensheid. Men leert lief te hebben, en men heeft niet echt lief behalve door het lijden, want echt lijden leert ons, niet door menselijk genot, maar door het wegvallen ervan en zich overgevend aan het Kruis.”

Van 25 maart 1928 af (Feest van de aankondiging) werden Marthes benen volledig lam. Ze werd bedlegerig voor het leven. Ze lag in de kamer naast de keuken die uitkijkt op de tuin. Haar benen waren uit hun vorm gegroeid. Ze liet weten dat Jezus aan haar was verschenen op de nacht van 4 december 1928. Ze vertelde het aan haar parochiepriester die besliste haar leven volledig aan God te geven en haar lijden te verenigen met het Zijne door gebed en liefde. Ze legde zich toe op het Lijden van Christus en de Eucharistie. Van 1930 af ontving ze ook de genade van totale onthouding van alle voedsel en drank. Dit buitengewoon fenomeen kan ongelooflijk lijken, maar het is ook gekend in gevallen van andere mystici. Van 1928 tot 1981, het jaar van haar dood, nam ze enkel de Eucharistie tot zich dat een of twee keer per week werd gebracht. De hostie, verdween onmiddellijk als ze het tot zich nam zonder te slikken. Marthe kon niets tot zich nemen.

Mevrouw Robin zuchtte : “Kijk naar mijn kleine, in welke staat ze verkeert!” En Marthe’s vader weende : “Maar ze heeft niets verkeerds gedaan!”. Hij was vol medelijden.

Bovendien hield ze op te slapen. We kunnen aannemen dat men niet in zo’n staat verkeert zonder de nodige problemen. Priesters kwamen haar bezoeken om haar te troosten. En de H. Maagd Maria begon meer aan haar te verschijnen.

Later in het jaar 1928 kwamen twee Capucijnenpriesters Pr Jean en Pr Marie-Bernard bij haar op bezoek. Ze waren onder de indruk door haar devotie en haar aanvaarding van haar verlamming. Wanneer ze die dag naar de pastorie terugkeerden vertelden ze de Parochiepriester: “Je hebt hier een Heilige!”. Aangemoedigd door deze heilige priesters voelde ze zich geroepen om in te treden in de Derde Orde van de Franciscanen op 2 november 1928. Maar de vijand, waarvan de evangelisten spraken, begon haar lastig te vallen. De Heer had tegen Satan gezegd, “Heb je mijn dienaar, Job, opgemerkt en dat er niemand is op aarde zoals hen?” We zouden hetzelfde kunnen zeggen van Marthe. Satan was zo woedend na haar intreding in de Derde Orde van de Franciscanen, dat op de nacht na de ceremonie Marthe haar eerste manifestatie van de duivel ervaarde. Mevrouw Robin die in een bed sliep naast dat van haar dochter zei: “Ik weet niet wat er gebeurde, maar ze uitte een angstige schreeuw!” Satan had haar een vuistslag gegeven met zijn vuist en twee van haar tanden gebroken.

De verlamming van haar benen gebeurde op het feest van de Aankondiging in 1929. Op Lichtmis 2 februari 1929 verloor ze het gebruik van haar handen. Ze had hen opgeofferd aan de Heer, en Hij had haar op haar woord genomen! Ze kon niet meer schrijven of borduren. “Ik hield mijn vingerhoedje een week aan mijn vinger” en zei uiteindelijk aan haar moeder, “Weet je, je mag mijn vingerhoedje van mijn vinger doen!” Niet verslagen door haar verlamming leerde Marthe schrijven met een potlood in haar mond.

Op een leeftijd van 27 jaar hielden haar armen en benen haar gekluisterd aan haar bed. Haar benen waren uit vorm gegroeid; haar rug was gedraaid en moest een kussen onder haar rug hebben, en een stijf kussen moest haar knieën ondersteunen. Haar rechterarm lag gekruist over haar borst en haar linkerarm lag naast haar lichaam. Ze kon niet bewegen. Wanneer mevrouw Robin en haar zuster het bedlinnen moesten verversen moest Marthe een marteling ondergaan van zodra ze opgetild werd.

Op deze oncomfortabele en onveranderlijke positie bleef Marthe liggen, zonder te drinken, zonder te eten, en zonder te slapen voor meer dan 50 jaar. “O Jezus, je hebt me je kleine slachtoffer gemaakt,” zei ze op 12 juli 1929, “zoals je gewenst hebt om de mijne te zijn en deze van de hele mensheid. Mijn hele leven, o mijn God is het uwe: O Kruis, Kruis van mijn Redder, O Goddelijke Ladder die de aarde met de Hemel verbindt, U bent het altaar waarop ik mijn offer leg en mijn leven in liefde aanbiedt.

Naar het einde van september 1930 verscheen Jezus aan Marthe en vroeg haar: “Wil je zijn zoals Mij?” Ze wist niet exact wat onze Heer daarmee bedoelde, maar ze herinnerde zich dat ze zich volledig aan Hem had gegeven vijf jaar voordien, ze wilde alles wat Hij wilde. Ze gaf onmiddellijk haar ‘fiat’ met al de liefde en devotie uit haar hart. Gedurende oktober verscheen de gekruisigde Jezus voor de ogen van Marthe. Hij nam haar verlamde armen en opende hen. Op dat moment kwam een tong van vuur uit zijn zijde, en splitste zich in twee en raakte zowel haar beide voeten als haar beide handen, een derde tong van vuur raakte Marthe op het hart. Ze bloedde uit haar handen, haar voeten en haar hart. Later drukte Jezus zijn doornenkroon op Marthe’s hoofd. De stigmata bloedden hevig. Deze kroon verscheen op haar voorhoofd ‘zoals blauwe aders’, verscheidene maanden later verdwenen ze volledig.

Nog later kwam Jezus nogmaals tussen en legde het kruishout op Marthe; Marthe voelde zich verpletterd omdat de last van het Kruis zo zwaar woog. Haar ouders zagen hun dochter bedekt met bloed en waren overweldigd. Haar moeder begreep dat deze toestand van God kwam door Marthe’s overgave aan de Goddelijke Wil. Toch haalden haar ouders Dr Aristide Sallier van Saint-Uze erbij, maar zijn medische studies hadden hem niet voorbereid op zo’n fenomeen. Hij liet zijn patiënt iets drinken, maar de vloeistof kwam er langs haar neus terug uit. De dokter gaf toe dat hij niets kon doen en zei tot Marthe: “Mademoiselle, bid voor mij!”

Op de Vrijdag die volgde op haar stigmata begon Marthe de Lijdensweg van Jezus te herbeleven. Dit bleef zo duren tot haar dood in 1981.

Geruchten van deze gebeurtenissen circuleerden in de buurt en spoedig kwamen mensen Marthe bezoeken om met haar mee te bidden, en verenigden ze zich door haar met het lijden van Christus. Dit apostolaat van bezoekers te verwelkomen voor het goed van de zielen bleef 50 jaar duren, tot het einde van haar leven. Pr. Faure en Pr. Perrier waren de eerste priesters die dergelijke bezoeken organiseerden voor de stichting van de zielen van parochianen die aan hen waren toevertrouwd.

De bezoekers namen zo toe dat begin 1931 de toelating van Pr Faure nodig was om Marthe een bezoek te brengen omdat de familie Robin zo verlegen was om iemand toegang te weigeren tot hun huis. Er was een spontaan ritueel ontstaan: iemand wachtte zijn beurt al in de keuken in gezelschap van Marthe’s moeder, wiens geduld treffend was. Dan werd die toegelaten in Marthe’s kamer en praatte met haar en toonde haar de gaven die ze hadden meegebracht. Niet alleen de gebruikelijke sinaasappelen die de mensen gebruikelijk gaven (voor de zieken, want Marthe at en dronk niet), maar alle soorten dingen die Marthe dan naar de armen en missionarissen zond.

“Het einde van het jaar 1930 is gekomen,” zei ze op de nacht van 31 december, “Mijn hele wezen heeft een transformatie ondergaan die even mysterieus is als diepgaand. Een jaar van beproevingen, een jaar van pijn. Een jaar van genaden en liefde. Mijn echte vreugde op mijn ziekbed is diepgaand en blijvend omdat ze goddelijk is. Ik overweeg de weg die ik heb afgelegd sinds het begin van mijn ziekte en daar komt enkel Liefde en dankbaarheid jegens God van voort. Hij is zo barmhartig en zo goed. Wat een werk! Welke groei dat God heeft bewerkt in mij! Maar welke veranderingen in het hart, en welke worstelingen van de wil zijn er nodig om aan het zelf te sterven!”

Het stijgend aantal bezoekers, de glimp van glorie die er te bespeuren was (“Het was er zo mooi”) mogen ons niet doen vergeten dat Marthe bleef lijden iedere dag, zonder ophouden en steeds meer tot 1981. Men kan zich bijna niet inbeelden dat deze Calvarie 50 jaar heeft geduurd.

Marthe leed in haar lichaam. En ondanks de voorbereidingen die men moest treffen om de beddelakens te verschonen wisten mevr Robin en haar zuster goed genoeg dat dit Marthe grote pijn kostte. Marthe leed ook door het niet kunnen eten of drinken, niet omdat ze een gelofte had afgelegd, maar omdat ze geen kracht had om normaal voedsel tot haar te nemen. Haar enige voedsel was de Eucharistie. Voor 50 jaar leefde Marthe enkel daardoor.

Marthe leed in haar hart te zien dat haar ouders werden gekweld omdat ze niets voor haar konden doen. Bovendien leed ze in haar ziel omdat de zonde van de wereld hatelijk is en er geen liefde is. Dit geestelijk lijden was het grootst elke Vrijdag wanneer Marthe de kruisiging herbeleefde voor zovele jaren. Later begon de doodstrijd van Christus voor haar op donderdagavond. “Hij wenst om in mij Zijn Lijdensweg te herbeleven tot zijn laatste adem en Zijn afdaling in de hel en zelfs zijn verrijzenis, hoewel ik op het kruis blijf om zo dit leven van kruisiging te beleven wat Zijn wil is voor mij. Hij wil het voor mij voor zijn glorie en voor de verlossing van zielen van over heel de wereld.”

Pr Finet verhaalde dikwijls over zijn dialoog die haar doodsstrijd van het Lijden voorafging:

“Vader, weet je dat vandaag het donderdag is?”

“Ja, mijn kind.”

“Weet je, dat deze avond…”

“Ja, mijn kind.”

“Vader, ik ben bezorgd dat ik niet in staat zal zijn om het te dragen.”

“Ja, ja, mijn kind!”

En gedurende de donderdag voelde Marthe steeds meer het lijden. Ze was in een strijd gewikkeld tegen de ontketende hel, tegen de Duivel, die haar hoofd tegen de meubels sloeg rond haar bed. En Marthe weende bloedtranen.

Zoals Christus in Gethsemane droeg ze de zonden van de wereld op zich. Ze was overweldigd en met afschuw vervuld. Ze werd zonde. Soms zei ze tot Pr Finet: “Kom niet bij mij! Ik zal je met zonde bevuilen!” Ze zuchte, niet in staat om meer te zeggen.

Ze bad. Ze bad niet langer tot Jezus, omdat ze één was met Jezus, zo dicht leefde ze in Hem. Ze bad tot de Vader. Men kon aanvoelen dat ze Jezus was die de doodsstrijd leed in de Hof van Olijven. Men kon haar horen zeggen: “Laat deze kelk aan mij voorbijgaan.” En dan, “Vader, laat Uw wil geschieden!”.

De kwelling duurde van donderdagnacht tot de hele vrijdag. Marthe beleefde alle scenes van de passie. Dit eindigde met vertrouwen en vrede in God, op vrijdagnacht op uren die varieerden toen ze het uitriep: “Vader, in Uw handen beveel Ik mijn geest.” Ze zuchtte diep, haar hoofd viel naar links en dan achterwaarts. Het was geëindigd. Men kon denken dat ze dood was, maar ze bevond zich in extase. Op zaterdag kwam ze tot zichzelf. Soms was het niet voor zondag of in de laatste jaren van haar leven enkel op maandag morgen, of zelfs maandag namiddag dat ze tot zichzelf kwam.

Een van de Goddelijk geïnspireerde projecten in het hart van Marthe Robin was een christelijke school voor meisjes op te richten. Haar geestelijke leider, Pr Faure dacht dat dit project gedoemd was te mislukken omdat de stad en de hele regio door vrijzinnigen werd geleid die christelijke scholen niet genegen waren. Het nam twee jaar in beslag om hem te overtuigen om de eerste stappen te nemen in het project. Hij consulteerde al de priesters van het kanton, 17 in die tijd en 16 van de 17 vonden het idee maar niets, gegeven het spirituele klimaat in die tijd. Maar toch werd het gebouw dat de “château” werd genoemd aangekocht en gerenoveerd en op 12 oktober 1934 werd de school in Châteauneuf-de-Galaure geopend. Tegenwoordig zijn er twee middelbare scholen en een landbouwschool met een totaal van 1000 studenten.

Het tweede Goddelijk geïnspireerde project in het hart van Marthe waren de ‘Foyers de Charité’ (Huizen van liefdadigheid) die iets totaal nieuw waren in de Kerk- ze waren huizen van retraite die gebouwd werden en georganiseerd door gezegende leken en geleid werden door een priester. Het eerste huis werd ingehuldigd op 7 september 1936 en geleid door een van Marthe’s dichtste vrienden, Pr Finet. In 2006 waren er 75 foyers in 41 landen.

Na 50 jaar van lijden in vereniging met Jezus voor de bekering van zielen, stierf Marthe Robin op de eerste vrijdag van de maand (toegewijd aan het heilig hart van Jezus) 6 februari 1981 van uitputting. Ze werd op 12 februari begraven en haar graf bevindt zich op de begraafplaats St Bonnet.

Laten we eindigen met deze woorden van Marthe die haar leven van liefde weerspiegelen:

“Ik ben Uw slachtoffer, O Jezus, op het Kruis en in vreugde, in wrede beproevingen en in pijn; O hoe zoet is het te lijden wanneer het een offer is aan U! En wanneer men de zon, het grote vuur van Uw Hart heeft. Ik weet waar liefde vertoeft, ik heb het schijnen van Zijn vlam gezien, en voor Uw Hemel, O Jezus, zou ik bloemen plukken. Pijnlijke kwellingen doen mijn ziel bloeden, maar zonder ophouden herhaal ik: “Ik dank U, mijn Redder.””

“O Maagd Maria, laat me elke dag volgzamer zijn, geduldiger en nederig; onopgemerkt en vergeten. Ik vraag niet dat God in mij dingen bewerkt die zichtbaar zijn, maar enkel dat ik een klein, nederig kind ben, lief en nederig van hart.”

“Mijn Heer en mijn God, aan U geef ik mijzelf over. U wenst me hier, en hier zal ik blijven, met geen gedachte om te vertrekken; als je me ergens anders wenst, dan wens ik dat ook. Ik weet, o Jezus, dat altijd en overal U me voor Uzelf houdt. O mijn Jezus, wat lijdt uw kleine slachtoffer, maar wat houdt ze van U, met evenveel liefde als ze heeft ontvangen… o Jezus, bewaar me. Ik hoor bij U; geef me geduld en vrede in alles.”

20-08-2020 om 02:17 geschreven door claudia  

Uit: santiebeati.it:

Zalige Benedetta Bianchi Porro – feestdag 23 januari

(8 augustus 1936 Dovadola, Forli – 23 januari 1964 Sirmione)

Dovadola

Benedetta Bianchi Porro werd geboren in Dovadola, in de provincie Forlì, op 8 augustus 1936. Ze was de tweede van zes kinderen van Guido Bianchi Porro en Elsa Giammarchi. Al bij haar geboorte leed ze aan een bloeding en haar moeder gaf haar de nooddoop met Lourdeswater. Toen ze drie maanden oud was, kreeg ze polio waardoor ze een brace moest dragen aan haar linkerbeen en een orthopedische schoen om te beletten dat haar rug een misvorming kreeg.

Vanaf de leeftijd van 5 jaar begon ze een dagboek bij te houden waarin ze haar wedervaren opschreef. Benedetta verhuisde in 1942 naar Sirmione. Gedurende haar kindertijd was haar broeder Gabriele eens betrokken bij een vechtpartij met een jongen die haar ‘de kreupele’ noemde, en terwijl de moeders van beide jongens hen scheidden zei ze: “Hij noemde mij ‘de kreupele’ – wat is daar mis mee? Het is de waarheid!”

het gezin in 1941

In mei 1944 deed ze in de kleine kerk van de Annunziata in Dovadola haar eerste communie. Bij die gelegenheid kreeg ze een rozenkrans dat haar het meest lief was en ze deed ze nooit af. Ze deed 2 weken later haar Vormsel. Op een dag, verloor ze als universiteitsstudent haar rozenkrans en kon het gelukkig terugvinden. Haar vreugde kon niet op: "Wat is al de rest in vergelijking met mijn kroon! ". In 1950 kondigt Paus Pius XII het Heilig Jaar af en haar tante en zij reisden op bedevaarten naar Assisi, Rome en Loreto. Ze hield van lezen en ze had de voorkeur voor Tolstoi omdat ze hield van Russische literatuur, en ze las ook graag Horace en William Shakespeare.

Op de leeftijd van 13 jaar begon ze haar gehoor te verliezen en begon er last van te hebben 15 februari 1953 . Als ze terugkomt van school, schrijft ze op een dag in haar dagboek: «Vandaag werd ik in het Latijn ondervraagd: zo nu en dan begreep ik niet wat de leraar me vroeg. Wat moet ik er dan van maken! Maar wat maakt het uit? Op een dag zal ik misschien niets meer horen van wat anderen zeggen, maar ik zal altijd de stem van mijn ziel horen: en dit is de ware gids die ik moet volgen ».

Ze had enige tijd een orthopedisch korset moeten dragen om de vervorming van haar rug te voorkomen, maar daar kwam nu ook een beginnende doofheid bij. Maar Benedetta maakt zich niet zoveel zorgen. “Wat is het leven geweldig», zegt ze, en maakt veel plannen voor haar toekomst: «Ik wou dat ik iets groots kon worden ...”.

In oktober 1953, toen ze 17 was, verhuisde ze naar Milaan om naar de universiteit te gaan: ze koos natuurkunde om haar vader een plezier te doen, maar ze vond de faculteit niet leuk en veranderde na een maand om naar geneeskunde te gaan. Ze is ervan overtuigd dat het haar roeping is om zich als arts aan anderen te wijden. In haar studie is ze erg goed, maar de ziekte vordert onverbiddelijk.

op haar paspoort van de universiteit

"We hebben nog nooit een dove dokter gezien!", roept een professor van anatomie, terwijl hij het boekje op de grond gooit. Benedetta geeft niet op, maar doorgaan is moeilijk. “Het lijkt mij - schrijft ze - om in een oneindig en eentonig moeras te zijn en langzaam weg te zinken...”. Ze was een uitstekende student.

in de tuin van het ouderlijk huis 

In 1957 bereikten haar studies het punt dat ze zichzelf kon diagnosticeren. Ze had diffuse neurofibromatose of de ziekte van Recklinghausen. Een zeer zeldzame en ongeneeslijke ziekte. Wegens haar ziekte werd ze gedwongen haar studies op te geven.

Haar eerste operatie in 1958 zorgde voor verlammingsverschijnselen aan de linkerkant van haar gezicht; een tweede operatie in augustus 1959 leidde tot een volledige verlamming en zorgde ervoor dat ze in een rolstoel terechtkwam. Geleidelijk verloor za haar gezichtsvermogen, haar gehoor, smaak en reukzin.

Benedetta was toen alleen, God was nog niet haar steun. Het zijn moeilijke dagen, nauwelijks opgefleurd door vriendschap met een meisje, Nicoletta, die binnenkort als zendelinge vertrekt. Opgesloten in haar kamer, verlamd in bed, beleeft de jonge zieke vrouw dagen van duisternis en strijd. Pijn is dagelijkse kost.

In mei 1962 gaat Benedetta naar Lourdes met de witte trein UNITALSI, een langverwachte reis. "Ik hoop deze periode van dorheid door te komen met de hulp van de Heilige Maagd die de liefste van alle moeders is". Ze ontmoette er de 22 jarige Maria die in een bed naast haar lag en die snikte van verdriet. Benedetta nam haar hand en drong aan dat ze zich richtte tot de H. Maagd Maria om haar voorspraak, en Maria genas.

Op 27 februari 1963 keerde ze terug naar Lourdes, en voor haar was het wonder van Lourdes de ontdekking van haar roeping: het Kruis. “Vanuit de stad van de OLVrouw - schrijft ze aan een vriendin - kunnen we opnieuw ertegenaan, met meer zachtheid, geduld en sereniteit. En ik ben me meer dan ooit bewust geworden van de rijkdom van mijn toestand, en ik wil niets liever dan die behouden. Dit was voor mij dit jaar het wonder van Lourdes”. Ze wist dat haar ziekte zou verergeren en dat ze eraan zou sterven.

Ze ondergaat nog verschillende operaties in haar hoofd en schreef dat ze angst had van deze operaties. De laatste operatie zorgt ervoor dat ze blind is en volledig verlamd. Ze kan enkel nog haar rechterhand bewegen en nauwelijks praten.

Dag na dag stelt Benedetta zich open voor de actie van genade op een pijnlijke reis van geloof en verlatenheid die haar zuivert en haar tot een wezen maakt dat zichzelf langzaam ontdoet van alles om een ​​geschenk voor anderen te worden.

Velen schrijven haar of gaan haar bezoeken, in die kamer waar ze haar offer consumeert, zichzelf transformerend als de hostie op het altaar. Benedetta schrijft veel brieven, beantwoordt iedereen, zo lang ze kan en met veel moeite. Haar schrijven wordt steeds onzekerder en bevend, later met de hulp van haar moeder door middel van een conventioneel alfabet voor doofstommen waarvan de tekens op haar gezicht werden gevormd met de vingers van haar rechterhand, het enige deel van haar lichaam dat gevoel had.

Haar slaapkamer wordt een kruispunt van levens en haar bed een altaar waarrond een buitengewoon centrum van liefde wordt gecreëerd: jongens en meisjes die niet uit medelijden naar haar toe gaan, maar voor wat ze van Benedetta kunnen leren: een grote liefde voor het leven. Een buitengewone les van haar geloof en moed, in haar getroffen en vernederde vlees, in haar zwakheid: het is het 'mysterie' van Benedetta.

“Eerst in een rolstoel, nu in het bed dat mijn thuis is - schrijft ze - vond ik een grotere wijsheid dan die van mensen. Ik ontdekte dat God bestaat en liefde, trouw, vreugde en zekerheid is, tot het einde der eeuwen ... ». Benedetta's wereld, haar innerlijke wereld, fascineert degenen die haar steeds vaker bezoeken. Haar gedachten, 'gedicteerd' aan haar moeder, zijn als parels van licht die, God in haar ziel weerspiegelen, een duizelingwekkende afgrond overkijkend, een 'andere' dimensie, onvertaalbaar, die de smaak heeft van het eeuwige.”

Fragmenten van innerlijkheid die nu over de hele wereld zijn vertaald, de harten van velen hebben ontstoken, priesters en kunstenaars, dokters, schrijvers, zieken en gevangenen, allemaal overwonnen door haar eenvoudige en ontroerende boodschap: zich volkomen overgeven aan God en genieten van de vreugde die voortkomt uit deze verlatenheid.

"Benedetta's hele leven - zegt Don Divo Barsotti - lijkt min of meer bewust gemodelleerd naar de Maagd, staande op de Calvarieberg, aan de voet van het Kruis". In feite is het noodzakelijk om naar haar relatie met Maria te kijken om haar unieke reis van geloof en heiligheid te kunnen begrijpen. Maria is haar lerares: zowel op de school van de Kruisweg als op die van het Magnificat.”

"Pijn is bij OLVrouw zijn aan de voet van het Kruis", zegt ze. «Ik bid veel tot OLVrouw. Je weet wat het is om in stilte te lijden... In beproevingen beveel ik de H. Moeder aan die de sterkste beproevingen en ontberingen heeft meegemaakt, zodat ze mij kan raken en in mijn hart haar Zoon kan opwekken die even levend en waarachtig is, als voor haar".

De eerste keer ging ze naar Lourdes om te vragen om genezing, de tweede keer om voor anderen te bidden, want zei ze, "naastenliefde is leven in anderen". "Onze Lieve Vrouw heeft me terugbetaald voor wat ik niet langer bezit...". In feite heeft ze het belangrijkste bereikt: innerlijke genezing. Een ervaring die zo transfigureert dat ze zal bevestigen: “Ware vreugde gaat door het Kruis. Ik vertel de lijdenden, de zieken graag dat als we nederig en volgzaam zijn, de Heer grote dingen voor ons zal doen...”.

En de dag van de ontmoeting nadert. Op de ochtend van 23 januari 1964, ter nagedachtenis aan het huwelijk van de H. Maagd, bloeit een witte roos buiten het seizoen in de tuin. Benedetta zegt hierover: "Het is een zoet teken." Slechts twee maanden eerder had ze er zelfs van gedroomd een begraafplaats in Romagna te betreden en in een open graf een witte roos te vinden waaruit een verblindend licht scheen.

Benedetta was stervende. Ze zei: “Binnen een korte tijd zal ik niet meer zijn dan een naam; maar mijn geest zal leven, hier onder de mijne, onder degenen die lijden, en ik zal ook niet tevergeefs hebben geleden." – door Maria Di Loren

Een andere getuigenis:

19-08-2020 om 22:00 geschreven door claudia  

Het Kindje Jezus verschijnt op 7/8/20 te Sievernich

Ik zie drie lichtbollen, een grote in het midden, en een kleine lichtbol rechts en links. Ze zweven naar ons toe, prachtig schijnende lichten. Ze komen zwevend uit de richting van de kerk - de grote bol gaat open en er komt stralend licht uit, en het Kindje Jezus, zoals ik het ken, met een prachtige glanzende gouden kroon, donker gekleurde krullen, een gouden kleed en een gouden mantel. En beide zijn geborduurd met lelies. Het draagt ​​de efod en boven de efod is een hart met een kruis, ook van goud. En in Zijn rechterhand houdt Hij de grote gouden scepter vast. Het uiterlijk is mooi, en de mantel is stralend, net als zijn mantel.

Uit wikipedia: De efod was een uit kostbaar materiaal vervaardigd gewaad, ook wel een lijfrok genoemd, dat in het oude Israël werd gedragen door de hogepriester. In de NBV heeft de efod verschillende benamingen. In de Pentateuch is het priesterschort, in Samuël priestergewaad.

Een uitgebreide beschrijving van de efod is te vinden in het Bijbelboek Exodus, in de hoofdstukken 28 en 39. Het was kennelijk een kledingstuk dat wij thans een hes zouden noemen: een pand voor en achter, met verbindingen over de schouders en langs de heupen.

De taken van de Hogepriester waren dezelfde als die van elke andere leviet die de Eeuwige diende, op een paar uitzonderingen na. Alleen Hij kon bijvoorbeeld het borstschild dragen met daarin de kostbare edelstenen. Bovendien kon alleen hij de taken uitvoeren die vereist waren op de Grote Verzoendag (Jom Kipoer). Hij was ook de enige persoon die twee (waarschijnlijk) speciale stenen kon gebruiken waarnaar in de Bijbel wordt verwezen als de Urim en Tummim.

De speciale borstplaat van edelstenen gemaakt voor de priester (soms aangeduid als de "borstplaat van het oordeel" - Exodus 28:30) had elk van zijn kostbare stenen gegraveerd met de naam van een van de twaalf stammen van Israël (Leviticus 8: 7-9, Exodus 28:17-20, 39:10-13).

Het hoofddoel van het borstschild van de Hogepriester was om een ​​gedenkteken (herinnering) voor de Eeuwige te zijn. Het was bedoeld om hem eraan te herinneren dat hij het hele volk vertegenwoordigde, als  bemiddelaar voor de Heer (Exodus 28:29, 39: 7). De edelstenen erin waren uitgelijnd in vier rijen met elk drie stenen (Exodus 28:17, 39:10).

Van veel edelstenen bestaan kleurvariëteiten, het staat dus niet vast of de hieronder getoonde kleuren juist zijn.

1 Sardius (rood) (Ruben) – topaas/peridot (geelbruin) (Simeon) – emerald (geelachtig groen) (Levi)

2 Hyacint (roodachtig zwart) (Juda) – lapis lazuli (of saffier) (lichtblauw) (Dan) – jasper (oranje) (Naftali)

3 Ligurus (koningsblauw) (Gad)  – agaat (groen) (Aser) – ametist (paars) (Issaschar)

4 Chrysoliet (geel) (Zebulon) – beryl (wit) (Jozef) – onyx (rood/witte strepen, of roze) (Benjamin)

Kinderen van Jakob in volgorde van geboorte

Zonen van Jakob en Lea : 1 Ruben – 2 Simeon – 3 Levi – 4 Juda

Zonen van Jakob en Bilha : 5 Dan – 6 Naftali

Zonen van Jakob en Zilpa : 7 Gad – 8 Aser

Zonen van Jakob en Lea : 9 Issaschar – 10 Zebulon

Zonen van Jakob en Rachel : 11 Jozef – Efraïm – Manasse – 12 Benjamin

De fundamenten van het Nieuwe Jeruzalem met de namen van de Apostelen op de edelstenen

Jasper (oranje-vurig rood)                     Johannes of Andreas

Lapis lazuli (koningsblauw)                   Johannes of Andreas

Chalcedon (lichtblauw)                          Petrus

Emerald (groen)                                    Filippus

Sardonyx (rood en witte lagen)             Nathaniël

Sardius (rood)                                       Jacobus

Chrysoliet (geel-goud)                          Matteüs

Beryl (wit - ecru)                                    Thomas

Topaas (geel-bruin)                                Jacobus de Mindere

Chrysoprase, Peridot (geel-groen)        Judas of Simon de Zeloot

Jacint (roodachtig zwart)                        Judas of Simon de Zeloot

Ametist (paars)                                       Matthias

18-08-2020 om 21:08 geschreven door claudia  

Tweede week : Kennis van de H. Maagd Maria

Dag 20

Daden van liefde, vrome genegenheid voor de Heilige Maagd, navolging van haar deugden, vooral haar diepe nederigheid, haar levendig geloof, haar blinde gehoorzaamheid, haar voortdurend geestelijk gebed, haar versterving in alle dingen, haar alles overtreffende zuiverheid, haar vurige naastenliefde, haar heldhaftig geduld, haar engelachtige zoetheid en haar goddelijke wijsheid: "er zijn", zoals de H. Louis de Montfort zegt, "de tien belangrijkste deugden van de Heilige Maagd."

We moeten ons via Maria met Jezus verenigen - dit is het kenmerk van onze toewijding, daarom vraagt ​​de H. Louis Marie Grignion de Montfort dat we ons inzetten om kennis te verwerven over de Heilige Maagd.

Maria is onze Koningin en onze Middelares, onze Moeder en onze Meesteres. Laten we dan proberen om de gevolgen van dit Koningschap, van dit middelaarschap en moederschap te kennen, evenals de grootsheid en de privileges die het fundament of de gevolgen daarvan zijn. Onze Moeder is ook een perfect voorbeeld waarnaar we gevormd moeten worden om haar bedoelingen en karakter tot het onze te maken. Dit kunnen we niet bereiken zonder het innerlijke leven van Maria te bestuderen, namelijk haar deugden, haar gevoelens, haar daden, haar deelname aan de mysteries van Christus en haar vereniging met Hem.

Lucas 2:16-21, 45-52: Ze gingen meteen op weg, en troffen Maria aan en Jozef en het Kind dat in de voederbak lag. Toen ze het Kind zagen, vertelden ze wat hun over dat Kind was gezegd. Allen die het hoorden stonden verbaasd over wat de herders tegen hen zeiden, maar Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en bleef erover nadenken. De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden, precies zoals het hun was gezegd.

Toen er acht dagen verstreken waren en Hij besneden zou worden, kreeg Hij de naam Jezus, die de Engel had genoemd nog voordat Hij in de schoot van Zijn moeder was ontvangen.

Toen ze Hem niet vonden, keerden ze terug naar Jeruzalem om Hem daar te zoeken. Na drie dagen vonden ze Hem in de tempel, waar Hij tussen de leraren zat, terwijl Hij naar hen luisterde en hen vragen stelde. Allen die Hem hoorden stonden versteld van Zijn inzicht en zijn antwoorden. Toen Zijn ouders Hem zagen, waren ze ontzet, en Zijn moeder zei tegen Hem: ‘Kind, wat heb je ons aangedaan? Je vader en ik hebben met angst in het hart naar je gezocht.’ Maar Hij zei tegen hen: ‘Waarom hebt u naar Me gezocht? Wist u niet dat Ik in het huis van Mijn Vader moest zijn?’ Maar ze begrepen niet wat Hij tegen hen zei. Hij reisde met hen terug naar Nazaret en was hun voortaan gehoorzaam. Zijn moeder sloot alles wat er met Hem gebeurd was in haar hart. Jezus groeide verder op en Zijn wijsheid nam nog toe. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God en de mensen.

Bid: Litanie van de H. Geest, Litanie van de H. Maagd Maria en Ave Maris Stella (zie Dag 13) en het gebed van de H. Louis-Marie Grignion de Montfort en de Rozenkrans

Gebed tot Maria van de H. Louis de Montfort

Wees gegroet Maria, geliefde Dochter van de Eeuwige Vader!

Wees gegroet Maria, bewonderenswaardige Moeder van de Zoon!

Wees gegroet Maria, trouwe echtgenote van de H. Geest!

Wees gegroet Maria, mijn lieve Moeder, mijn liefdevolle Meesteres, mijn machtige Koningin!

Wees gegroet mijn glorie, mijn hart en mijn ziel!

U bent helemaal de mijne door genade en ik ben geheel de Uwe door gerechtigheid. Maar ik ben nog niet voldoende de Uwe. Ik geef mij nu volledig aan U zonder iets te weerhouden voor mezelf of voor anderen. Als U nog steeds in mij iets ziet dat niet U niet toebehoort, vraag ik U om het weg te nemen en de plaats in te nemen van absolute Meesteres over alles wat mij toebehoort. Vernietig in mij alles wat God onaangenaam is. Plaats in mij alles wat U aangenaam is en laat het groeien.

Moge het licht van uw geloof de duisternis van mijn geest verdrijven, moge uw diepe nederigheid de plaats innemen van mijn trots, moge uw verheven contemplatie de verstrooidheid van mijn dwalende verbeelding bedwingen, moge uw voortdurende aanblik van God mijn herinnering vullen met Zijn aanwezigheid, moge de brandende liefde van uw hart mijn lauwheid aanwakkeren, moge uw deugden de plaats innemen van mijn zonden, mogen uw verdiensten mijn enige versiering zijn in Gods ogen en alles goedmaken wat er in mij ontbreekt.

Ten slotte, zeer geliefde Moeder, sta toe, als het mogelijk is, dat ik geen andere geest heb dan de uwe om Jezus en Zijn goddelijke wil te kennen, dat ik geen andere ziel heb dan de uwe om de Heer te loven en te verheerlijken, dat ik geen ander hart heb dan het uwe om God lief te hebben met een liefde die zo zuiver en vurig is als het uwe. Ik vraag u niet om visioenen, openbaringen, voelbare toewijding of spirituele genoegens. Het is uw voorrecht om God helder te zien, het is uw voorrecht om Hemelse gelukzaligheid te genieten, het is uw voorrecht om glorierijk te zegevieren in de Hemel aan de rechterhand van uw Zoon en om absolute heerschappij te hebben over engelen, mensen en demonen, het is uw voorrecht om over alle gaven van God te beschikken, zoals u wilt.

O Hemelse Maria, dat is het 'beste deel' dat de Heer u heeft gegeven en dat u nooit zal worden weggenomen - en deze gedachte vervult mijn hart met vreugde. Wat betreft mijn aandeel hier beneden, wens ik niets anders dan wat uw aandeel was: oprecht geloven zonder geestelijke genoegens, vreugdevol lijden zonder menselijke troost, voortdurend te sterven aan mijzelf zonder rust en ijverig en onzelfzuchtig voor u te werken tot mijn dood, als de nederigste van uw dienaren.

De enige genade waar ik u om smeek, is dat ik elke dag en op elk moment van mijn leven kan zeggen: Amen, zo zij het - alles wat u hebt gedaan toen u op aarde was; Amen, zo zij het - alles wat u nu in de Hemel doet; Amen, zo zij het - alles wat u in mijn ziel doet, zodat u alleen Jezus volledig in mij kunt verheerlijken voor eeuwig en altijd. Amen.

Bid de Rozenkrans

18-08-2020 om 19:01 geschreven door claudia  

6 Verrijzenis van Jezus (Matteüs 28:5-6)

Als dank voor onze redding.

Overweging: “De steen die de bouwers afkeurden is een hoeksteen geworden.” (Psalm 118:22). “Wanneer wij met Christus zijn gestorven, geloven we dat we ook met Hem zullen leven” (Romeinen 6:8). “Dan zal ieder die de naam van de Heer aanroept worden gered.” (Handelingen 2:21). Net zoals mensen vergeven worden en opstanding krijgen door het mysterie van Christus’ dood en verrijzenis, bidden we met Jezus dat “allen het eeuwig leven krijgen en dat ze de ene ware God leren kennen en Jezus die U heeft gezonden.” (Johannes 17)

Eeuwige God, we vieren met vreugde en dankzegging de verrijzenis van uw Zoon, die opgestaan is uit de doden zodat ook onze sterflijke natuur gekroond mag worden met de ultieme vreugde te verrijzen uit zonde en dood en met Hem en Zijn Moeder Maria voor eeuwig te leven.

H. Maria, Koningin van alle harten, Voorspreekster van de meest hopeloze zaken, Allerzuiverste Moeder, Moeder van Barmhartigheid, Moeder van Goddelijke Liefde, vol van goddelijk licht, we vertrouwen onszelf aan U toe en vertrouwen erop dat U ons verzoek tot bij Uw Goddelijke Zoon Jezus brengt. U kent onze noden en weet wat goed is voor ons. Elke dag bewijst u dat U ons nabij bent als onze Hemelse Moeder. We weten dat U ons niet in de steek laat. Vraag Jezus om ons te genezen, ons te vergeven en ons een standvastig geloof te geven zodat we het Eeuwig Paradijs bereiken en samen met U God kunnen loven en prijzen.

Onze Vader – Wees gegroet – Glorie zij

18-08-2020 om 18:55 geschreven door claudia  

Deze naam is de remedie voor alle ziekten van de ziel

H. Bernardus van Clairvaux (1090-1153) - Kerkleraar

De zoete Naam van Jezus brengt in ons heilige gedachten voort, vervult de ziel met nobele gevoelens, versterkt deugdzaamheid, verwekt goede werken en voedt pure genegenheden. Alle geestelijk voedsel laat de ziel droog achter, als het niet die doordringende olie bevat, de Naam Jezus. Als je je pen pakt, schrijf dan de Naam Jezus, als je boeken schrijft, laat dan de Naam Jezus erin vervat zijn, anders hebben ze geen charme of aantrekkingskracht voor mij, je mag spreken, of je mag antwoorden, maar als de Naam Jezus niet uit je mond klinkt, ben je zonder zalving en zonder charme.

Jezus is voor mij honing in de mond, licht in de ogen, een vlam in mijn hart. Deze naam is de remedie voor alle ziekten van de ziel. Ben je vertwijfeld? Denk dan aan Jezus, spreek dan de Naam Jezus uit, de wolken verspreiden zich en vrede daalt opnieuw neer uit de Hemel.

Bent je in zonde gevallen? Ben je bang voor de dood? Aanroep dan de Naam Jezus en je zult spoedig voelen dat het leven terugkeert. Geen koppigheid van de ziel, geen zwakheid, geen kilheid van hart kan deze H. Naam weerstaan, er is geen hart dat niet verzacht en opengaat van vreugde bij deze H. Naam. Ben je omringd door verdriet en gevaar? Aanroep dan de Naam Jezus en je angsten zullen verdwijnen.

Nooit was een mens die in dringende nood verkeerde en op het punt stond te sterven, en deze hulpverlenende Naam aanriep, die niet krachtig werd ondersteund. Deze Naam Jezus werd ons gegeven voor de genezing van al onze kwalen, om de onstuimigheid van woede te verzachten, om het vuur van begeerte te blussen, om trots te overwinnen, om de pijn van onze wonden te verzachten, om de dorst van hebzucht te overwinnen, om sensuele hartstochten te kalmeren en de verlangens van lage genoegens.

Als we denken aan de Naam Jezus, brengt dat Zijn meest zachtmoedige en nederige Hart tot ons en geeft het ons nieuwe kennis van Zijn meest liefdevol en teder mededogen. De Naam Jezus is de zuiverste en heiligste, de edelste en meest toegeeflijke naam, de Naam van alle zegeningen en van alle deugden, het is de Naam van de God-Mens, van de Heiligheid zelf. Aan Jezus denken is denken aan de grote, oneindige God die, ons Zijn leven als voorbeeld heeft gegeven, het nodige begrip, energie en hulp heeft geschonken om ons in staat te stellen Hem na te volgen in onze gedachten, neigingen, woorden. en daden.

Als de Naam Jezus de diepten van ons hart bereikt, laat het daar Hemelse deugd achter. We zeggen daarom met onze grote meester, de H. Apostel Paulus: Als iemand onze Heer Jezus Christus niet liefheeft, laat hem dan verwenst zijn.

Jezus, ik bied U mijn gedachten aan, dat U ze zuiver kunt houden,

mijn daden, dat ze U Naam altijd kunnen verheerlijken,

mijn woorden, dat ze U altijd kunnen lofprijzen!

17-08-2020 om 21:20 geschreven door claudia  

Eerste week : zelfkennis

Dag 19

Lucas 18:15-30: De mensen probeerden ook kleine kinderen bij Hem te brengen om ze door Hem te laten aanraken. Toen de leerlingen dat zagen, berispten ze hen. Maar Jezus riep de kinderen bij zich en zie: ‘Laat ze bij Me komen, houd ze niet tegen, want het Koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij. Ik verzeker jullie: wie niet als een kind openstaat voor het Koninkrijk van God, zal er zeker niet binnengaan!’

Een hooggeplaatst persoon vroeg Hem: ‘Goede Meester, wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwig leven?’ Jezus antwoordde: ‘Waarom noemt u Mij goed? Niemand is goed, alleen God. U kent de geboden: pleeg geen overspel, pleeg geen moord, steel niet, leg geen vals getuigenis af, toon eerbied voor uw vader en uw moeder.’ De man zei: ‘Aan dat alles heb ik me sinds mijn jeugd gehouden.’ Toen Jezus dat hoorde, zei Hij: ‘Nog één ding ontbreekt u. Verkoop alles wat u hebt en verdeel de opbrengst onder de armen, dan zult u een schat in de Hemel bezitten. Kom daarna terug en volg Mij!’ Toen de man dat hoorde, werd hij diepbedroefd. Hij was namelijk zeer rijk.

Toen Jezus zag dat de man zo bedroefd werd, zei Hij: ‘Wat is het moeilijk voor rijken om het Koninkrijk van God binnen te gaan. Het is gemakkelijker voor een kameel om door het oog van een naald te gaan dan voor een rijke om het Koninkrijk van God binnen te gaan.’ Daarop zeiden zijn toehoorders: ‘Wie kan er dan nog gered worden?’ Jezus zei: ‘Wat bij de mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God.’ Toen zei Petrus: ‘Maar wij hebben alles wat we bezaten achtergelaten om U te volgen.’ Jezus zei tegen hen: ‘Ik verzeker jullie: iedereen die huis of vrouw, broers of zusters, ouders of kinderen heeft achtergelaten omwille van het Koninkrijk van God, zal reeds in deze tijd het veelvoudige ontvangen en in de tijd die komt het eeuwig leven.’

Bid: Litanie van de H. Geest, Litanie van de H. Maagd Maria en Ave Maris Stella (zie Dag 13)

17-08-2020 om 20:23 geschreven door claudia  

5 Leven van de H. Familie in Nazareth (Matteüs 2:22-23)

Bescherming van het gezin als hoeksteen van de maatschappij.

Overweging:

Heer Jezus Christus, U leefde samen met de H. Maagd Maria en de H. Jozef een perfect nederig leven in het vooruitzicht van Uw openbaar leven. Gedurende deze 30 jaar die eraan voorafgingen hebt U het leven van alle dag geheiligd en het leven in de Wil van de Vader voorgeleefd en tot perfectie gebracht onder gehoorzaamheid aan Uw Moeder Maria en Uw voedstervader Jozef.

H. Maria, Koningin van alle harten, Voorspreekster van de meest hopeloze zaken, Allerzuiverste Moeder, Moeder van Barmhartigheid, Moeder van Goddelijke Liefde, vol van goddelijk licht, we vertrouwen onszelf aan U toe en vertrouwen erop dat U ons verzoek tot bij Uw Goddelijke Zoon Jezus brengt. U kent onze noden en weet wat goed is voor ons. Elke dag bewijst u dat U ons nabij bent als onze Hemelse Moeder. We weten dat U ons niet in de steek laat. Vraag Jezus om ons te genezen, ons te vergeven en ons een standvastig geloof te geven zodat we het Eeuwig Paradijs bereiken en samen met U God kunnen loven en prijzen.

Onze Vader – Wees gegroet – Glorie zij

17-08-2020 om 20:05 geschreven door claudia  

Vermits we op deze wereld moeten lijden, laat ons de vruchten van ons lijden niet verliezen. Laten we lijden voor Jezus. Laten we lijden met Jezus. Laten we lijden zoals Jezus. Lijden wij zonder klagen.

Lijden wij met kracht en vertrouwen. Lijden wij met vreugde en liefde.

Dragen wij onze kruisen. Hebben wij onze kruisen lief. O Heilig Kruis ! Ik aanbid u en omarm u.

Vermits ik Christen ben en kind van het Kruis, wil ik leven in uw schoot en sterven in uw armen.

U bent de boom des Levens en het Heil van de wereld. U bent de toevlucht der zondaren en de troost der bedrukten.

De woorden van Christus indachtig : "Wie Mijn volgeling moet zijn, moet zijn kruis opnemen, zichzelf verloochenen en Mij volgen. Want Mijn juk is zacht en Mijn Last is licht."

Br. Hendrikus van de Gekruisigde Liefde en Immaculata

16-08-2020 om 23:25 geschreven door claudia  

Mijn kinderen, bid de rozenkrans van Mijn Bloed en Wonden, de rozenkrans van Mijn Moeder en het exorcisme van Mijn geliefde Michael, zodat Mijn huizen zullen worden heropend en Mijn H. Offer zal worden hervat in aanwezigheid van Mijn Volk. Bid ook dat de heiligschennende praktijk van handcommunie voor altijd wordt afgeschaft, deze die zoveel schade toebrengt aan mijn Eucharistische Goddelijkheid! 13/8/2020

Boodschap van Jezus, Heilig Sacrament aan Zijn trouwe Volk – Boodschap aan Enoch

Mijn vrede zij met jullie, mijn Volk.

Mijn kinderen, grote gebeurtenissen die het lot van de mensheid zullen veranderen, staan ​​op het punt te beginnen. De beroering van het Universum zal er één van zijn en zal ervoor zorgen dat vele vuurballen jullie wereld binnenkomen, grote tragedies veroorzaken en de goddeloze naties straffen door de wil van mijn Vader. Virussen en pandemieën zullen de mensheid blijven plagen en de mensheid zal opgesloten blijven in langere quarantaines; de Geloofsafval zal toenemen en daarmee de cultus van vreemde goden; het beoefenen van het occulte en afgoderij zal de Rechtvaardige Toorn van God doen ontwaken, die alle boosdoeners zal wegblazen.

Mijn kudde, de dagen van de grote zuivering komen dichterbij, blijf gebedsvol en waakzaam, want de wereld is in de macht van de duisternis. Bestraf zonder angst en met de Kracht van mijn Bloed elke mentale geest, zodat je niet in de misleiding van de demonen valt, die proberen je vrede te stelen en als je je ziel verwaarloost. Moge je geestelijke wapenrusting goed geolied zijn met gebed, zodat geen kwade kracht je kan raken. Mijn kinderen, jullie bevinden je reeds in dagen van geestelijke strijd. Jullie kunnen het gebed niet op een laag pitje zetten, want er zijn boze krachten die op de loer liggen en boze geesten die je geestelijk en lichamelijk aanvallen.

Er zijn al miljoenen mensen bezeten door demonen en ze weten wie van God is, daarom moet je geestelijk goed beschermd zijn zodat je ze in mijn Naam kunt bestrijden, en met de kracht van mijn Glorierijk Bloed naar de voet van mijn Kruis kunt sturen. Bind en keten met mijn Bloed en Wonden, elke kracht van het kwaad die je vrede wil stelen. Mijn Bloed is de verschrikking voor de demonen die in wanorde vluchten als je het met geloof aanroept; wees niet bang, jullie zijn Kinderen van het Licht, dat de duisternis verdrijft; en het licht dat in je woont is mijn Heilige Geest, die de Weg, de Waarheid en het Leven is, die je vrijheid zal geven.

Bid vurig, mijn kudde, zodat mijn Huizen weer geopend zullen worden, want er is alle samenzwering en misleiding van de kant van de afgezanten van het kwaad, om mijn Tempels gesloten te houden. Mijn tegenstander weet dat de kracht van het gebed van mijn gelovigen die in mijn Tempels bijeenkomen, al zijn plannen en machinaties vernietigt. Daarom gebruikt hij zijn afgezanten die in het geheim het lot van de mensheid bepalen, om allerlei obstakels en voorwaarden op te werpen, om mijn Tempels gesloten te houden. Hij wil mijn Kerk vernietigen, maar dat zal voor hem onmogelijk zijn, want Ik ben mijn Kerk en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen. De aanval is niet tegen een andere religie of religieus geloof, de aanval is tegen mijn Kerk, want het is de enige Heilige, Katholieke, Apostolische en Roomse waar Ik mijn Sacramenten heb ingesteld.

Mijn kinderen, bid met de Rozenkrans van mijn Bloed en Wonden, met de Rozenkrans van mijn Moeder en met het exorcisme van mijn geliefde Michael, zodat mijn Huizen heropend zullen worden en mijn Heilig Offer zal hervat worden in aanwezigheid van mijn Volk. Bid ook dat de heiligschennende praktijk van handcommunie, die zoveel schade toebrengt aan mijn Eucharistische Goddelijkheid, voor altijd wordt afgeschaft. Onthoud: jullie zullen alle veldslagen winnen, alleen als jullie in gemeenschap bidden. De Kracht van mijn Rozenkrans en Wonden, samen met de Kracht van de H. Rozenkrans van mijn Moeder, en het exorcisme van mijn Geliefde Michael, zijn krachtiger dan welke atoombom dan ook. De veldslagen zijn van jullie, maar de overwinning is van jullie God, als je je geloof en vertrouwen op Hem stelt.

Vrede laat Ik jullie, mijn vrede geef Ik jullie. Heb berouw en bekeer jullie, want het Koninkrijk van God is nabij.

Jullie Meester, Jezus, Heilig Sacrament

Maak mijn boodschappen van redding kenbaar aan de hele mensheid, mijn Kudde

16-08-2020 om 23:22 geschreven door claudia  

4 Aanbidding van de drie Koningen (Matteüs 2:1-6)

Voor alle aanbidding die de Mensgeworden Jezus waardig is, de Zoon van God en Zoon van Mensen.

Overweging:

Maria, U hebt alles in Uw hart bewaard en de aanbidding van de drie Koningen was samen met deze van de herders voor u een vreugde dat er toch mensen op aarde waren die de Komst van de Grote Koning indachtig waren en Hem hulde brachten.

H. Maria, Koningin van alle harten, Voorspreekster van de meest hopeloze zaken, Allerzuiverste Moeder, Moeder van Barmhartigheid, Moeder van Goddelijke Liefde, vol van goddelijk licht, we vertrouwen onszelf aan U toe en vertrouwen erop dat U ons verzoek tot bij Uw Goddelijke Zoon Jezus brengt. U kent onze noden en weet wat goed is voor ons. Elke dag bewijst u dat U ons nabij bent als onze Hemelse Moeder. We weten dat U ons niet in de steek laat. Vraag Jezus om ons te genezen, ons te vergeven en ons een standvastig geloof te geven zodat we het Eeuwig Paradijs bereiken en samen met U God kunnen loven en prijzen.

Onze Vader – Wees gegroet – Glorie zij

16-08-2020 om 00:51 geschreven door claudia