Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
12-07-2012
lange dagen
't Zijn lange dagen. Van 8h tot 14h30 op het werk. Om dan om 15h aan het echte werk te beginnen, op de werf, tot 21h30. Maar het gaat vooruit daar en dat is wat we willen!
Alleen is de overvolle mailbox er bij thuiskomst soms te veel aan... Sorry aan de mensen die wachten op antwoord op een mailtje. Als het dringend is, kan je me tegenwoordig beter bellen!
Maar ik wil niet klagen. De meeste mails brengen positieve dingen voor 2508. Vele mensen willen ons en ons evenement steunen en dat doet deugd. Bedankt allemaal!
12-07-2012 om 22:41
geschreven door Eva
11-07-2012
2508
Tussendoor proberen we af en toe nog wat verder te werken aan de voorbereidingen van 2508. Ik wou toch echt dat de dagen meer uren telden... Gelukkig blijft 2508 positieve energie geven. En is er alleen maar goed nieuws over ons evenement en de steun die we ervoor van overal krijgen. De affiche is afgewerkt en wordt sinds gisteren verspreid. Wie er eentje op een in het oog springende plaats in Deinze en omstreken kan hangen, mag er gerust 1 (of meer) komen halen.
2 fantastische vrienden zijn ook volop bezig met het uitwerken van een ballonnenwedstrijd / tombola / reuzenrad. Het wordt een combinatie van spel, geluk en mooie prijzen. Het succes hangt natuurlijk samen met de prijzen die kunnen gewonnen worden... Vandaar een kleine oproep: wij zijn op zoek naar grote (en kleine) prijzen hiervoor. Alle suggesties zijn welkom op eva@2508.be.
11-07-2012 om 10:33
geschreven door Eva
Stil
Het is stil in huis. De kindjes zijn op vakantie, zonder papa en mama, met opa en oma. We telden allemaal af naar het vertrek. Lena en Kasper hadden zin in Frankrijk, in het zwembad, in de zon. En zelf telden we af naar meer kidsvrije tijd voor de afwerking van het huis. Gisterenmiddag werkten we samen verder daar: het bad werd geïnstalleerd en de raamkozijnen werden plakwerk-vrij gemaakt. Bovendien werd gisteren de laatste hand aan de keuken gelegd! En 's avonds konden we er gewoon op uit, zonder tijdsdruk, zonder babysit. Wennen aan leven zonder kinderen en een gezellige restaurant-avond, daar hebben wij niet veel tijd voor nodig. Bedankt opa en oma voor deze prachtige oplossing!
Vorige week sloot Lena haar 2de kampweek op rij doodmoe af. Ze deed mee aan een 'gewoon' kleuterkamp. Ze was er bij de oudste deelnemers, maar moest noodgedwongen een dagje met de peutergroep meedoen. De energie was na dag 3 op; haar conditie en uithoudingsvermogen blijven wankel. Gelukkig volgen er nu 2 rustweken in Frankrijk.
11-07-2012 om 10:23
geschreven door Eva
05-07-2012
Op kamp
Ik denk dat het leuk is op kamp. Ik zie alleen maar vrolijke snoetjes! Maar het is wel vermoeiend op kamp. Lena haar energie is stilaan op... Vanavond lag ze uitgeteld in de zetel en ik moest haar de trap op dragen. Laat ons hopen dat ze het morgen nog 1 dagje volhoudt...
05-07-2012 om 22:59
geschreven door Eva
01-07-2012
Helden
Zaterdag was een dag met 2 mijlpalen.
Voor het eerst in bijna 2 jaar huppelde mijn meisje rond met 2 staartjes. Die staartjes waren vroeger zo geliefd. In september 2010 verdwenen ze, ongeveer een maand na de chemostart. En gisteren waren ze voor het eerst terug. Nog twijfelend, met veel sprieten die snel de weg uit de elastiekjes vonden. Maar ze leverden grote vreugde op in Lena's hartje.
In het ziekenhuis liet ze zich labelen zaterdagmorgen, zoals de bloedbuisjes; om aan iedereen te tonen dat ze weer een prik kreeg. Wat ze overigens zonder verpinken doet tegenwoordig, week na week.
Een andere mijlpaal is de start van de schilderwerken in ons nieuwe huis. De plafond van de logeerkamer kreeg een eerste couche. Daarmee zijn we alweer een stapje dichter bij het einde. Al is 1 laagje verf van 10 m² natuurlijk nog maar een klein begin. De verhuisdatum werd afgelopen week vastgelegd: op zaterdag 11 augustus trekken we met hebben en houden de spoorweg over. Er resten dus nog minder dan 6 weken voor de laatste eindspurt. Wie zich toevallig zou vervelen tussen nu en dan is altijd welkom op de werf. Ook wie zin zou hebben om op onze kindjes te passen, wordt hier met open armen ontvangen, zodat mama flink verder kan schilderen.
Vandaag was het een heldendag. Vanmorgen kwamen 2 helden belangeloos foto's trekken van ons gezin, in functie van 2508. Bedankt Bjorn en Nathalie van Fotografie Luna!
Vanmiddag volgde een bijzondere ontmoeting met een speciale heldin. Lena deed een praatje over chemoridders en over het kamp, over vechten en willen winnen. En haar heldin knikte instemmend.... Lena loopt op wolkjes sinds deze bijzondere ontmoeting.
Kasper daarentegen blijft een held op sokken. Hij kijkt liever naar zijn helden op tv. Hij zit niet goed in zijn vel de laatste dagen en moppert over alles. Door al zijn gepieker kan hij ook de slaap niet vatten. Onze babysits (en wij) hebben zware avonden hier...
Na de babbel mochten we vanop de eerste rij genieten van het optreden, op 'Word Flandrien'. Een deel van de opbrengst van deze dag gaat naar het Kinderkankerfonds. Zo kregen wij en enkele andere kindjes de kans om dit allemaal te beleven.
Zelfs daar had Kasper het lastig; vrolijk zijn zat er niet in... Te veel aandacht naar zijn zus? Ik weet het niet... Hij huilt meer dan dat hij lacht... Hopelijk keert het snel!
01-07-2012 om 22:31
geschreven door Eva
29-06-2012
Kamp
Het kamp is voorbij. Lena is enthousiast teruggekeerd. De sprookjeswereld heeft ze mee naar huis gebracht: ze vertelt verhalen en zingt liedjes. Tijd om moe te zijn heeft ze voorlopig niet. Wie had ooit gedacht dat dit haar eerste kamp zou zijn? Maar we zijn blij dat het bestaat! Ze is er alweer een beetje 'groter' geworden.
Geflankeerd door de Ketnet-camera. Ik heb geen idee of en wanneer het wordt uitgezonden.
29-06-2012 om 23:45
geschreven door Eva
27-06-2012
Nieuwe vriend
Sinds het vorige blogbericht werd ik een jaar ouder en vele haren grijzer.
Ik trakteerde mezelf op mijn verjaardag op een heel speciaal kado: ik ging voor het eerst in bijna 2 jaar op een maandag terug werken. Van september 2011 tot vorige week werkte ik 3 dagen per week om de zorg voor Lena te kunnen opnemen. Sinds maandag werk ik terug 4 dagen per week; stilaan weer zoals het hoort, voor een normale, jonge werkmens. Het was een moeilijke beslissing om die stap te zetten: net voor de zomervakantie en net voor de verhuisdrukte. Maar het werk geeft me veel voldoening en ik heb nood aan meer aanwezig en beschikbaar zijn daar. Laat ons hopen dat het allemaal vlot gaat en dat Lena niet te vaak meer hoeft opgenomen te worden vanaf nu.
Op mijn verjaardag kreeg ik nog een heel bijzonder kado: mijn papa en mama en zusjes legden centjes bij elkaar voor mijn grote droom. Mijn nieuwe vriend staat hier te blinken op tafel. En al heeft hij niet mijn favoriete kleur, ik ben er nu al stiekem een beetje verliefd op. Hij is stiller en rustiger, sterker en gelijkmatiger dan mijn vorige, goedkope machientje. Bedankt lieve mama, papa en zusjes! Nu nog een beetje tijd, want ik heb nog vele mooie plannen voor hem klaarliggen. (oei, net meer gaan werken... dus vrije tijd is flink gedecimeerd...)
Hoe is het ondertussen met Lena? Ik weet niet zoveel meer dan wat er op de webstek te lezen en te zien is. Ik belde vanavond eventjes met haar. Ze had weinig tijd voor mama, want ze was soep met balletjes aan het eten! Het is er superleuk met al die feeën. Vandaag werd er eentje 100 jaar en ze vierden haar verjaardag. Lena vroeg hoeveel keer ze nog moet slapen op kamp. Oei, toch heimwee, dacht ik. Haar antwoord: 'mama, 2 keer is veel te weinig, ik wil hier nog 100 nachten blijven, zo leuk is het hier'. Mijn meisje toch! Ach, beter zo dan omgekeerd.
27-06-2012 om 23:06
geschreven door Eva
24-06-2012
Wat een weekend...
Er zijn van die dagen dat mijn agenda te weinig lijntjes telt... (ja, ik werk nog met zo'n ouderwets boekje, om Oxfam te steunen!) Afgelopen zaterdag was zo'n dag. Bovendien volgde die dag op een week met veel te weinig nachtrust... Dan laten de gevolgen zich voelen in mijn lijf, op zondag. Straks durf ik nog denken dat ik oud word...
Vrijdagavond maakte Xavier nog eens lawaai. Enkele avonden / nachten per jaar kruipt hij bij zijn oude liefde, de mengtafel. Een toffe, jeugdige bende organiseert een leuk muziekfestival in Deinze, om het einde van de examens te vieren. Xavier draagt de jonge organisatoren een warm hart toe en belooft elk jaar om de optredens te mixen. Al kwam de timing dit jaar niet zo goed uit... Tot een half uur voor de start van de optredens stond hij de vloerder te dienen aan ons nieuwe huis. En een uur of 5 na de opkuis in het jeugdhuis, stond hij alweer met kruiwagens stabilisé te zeulen. Ik moest hem toch even moreel gaan steunen tijdens zijn werk aan de mengtafel. Ik geraakte er pas tegen 22h, recht van mijn werk. En ik had de ambitie om maar heel even dag te zeggen. Helaas... te veel gekend volk... te veel leuke gesprekken... teveel warme mensen die naar Lena vroegen en dus te weinig slaap...
Zaterdagochtend moest ik nog starten met het klaarleggen van de spullen voor Lena haar valies. Uitslapen zat er dus niet in. Maar mijn kleine meid hielp me voorbeeldig. Ze zocht van alles bijeen dat ze graag mee wilde op kamp. Het grootste probleem bleek het sluiten van de valies... dat lukte pas na 2 rondes spullen er weer uithalen!
Na de middag vertrok ik met de kindjes richting schoolfeest. Lena en Kasper moesten allebei optreden in de show op school. Vooral bij Kaspertje sloegen de zenuwen in zijn buik. Op zo'n momenten is het toch een kleine, bange jongen. Lena daarentegen straalde op het podium. Met een grote glimlach keek ze het publiek in; amai, wat een meid!
Maar wat ik vooral wil vertellen over het schoolfeest: bij aankomst op school werden we verrast... Een mama van 2 kindjes uit de lagere school las ons verhaal in de schoolkrant. Ze diende een dossier in op haar werk om fondsen te werven voor onze benefiet 2508 en dus voor het Kinderkankerfonds. En zo kreeg ik een cheque overhandigd van maar liefst 10.000 euro van Eandis ICT. De tranen sprongen in mijn ogen... ik was echt overweldigd.... door de vele foto's, maar vooral door het immense bedrag! Het kwam ook zo onverwacht... iemand die we helemaal niet kennen stak haar schouders onder een dossier, voor Lena, voor ons, voor alle kinderen met kanker. Enkele weken geleden kreeg ik al gelijkaardig nieuws, van een andere mama, van een vriendje uit Lena's klas. Ook zij zorgde voor een dossier om fondsen te werven op het werk en ook daar wonnen we de stemming ... 3000 euro, van Amgen. 2 bedragen om van te duizelen. Ik ben er zeker van dat al dat geld goed zal besteed worden. In de eerste plaats om de kanjerketting te introduceren in het Uz Gent op 1 september. Maar ook om gezinnen van een kind met kanker te ondersteunen in de bestaande projecten. Bedankt aan alle mensen met een warm hart die ons helpen om 2508 succesvol te maken!
Na de voorstelling reed ik richting Blankenberge. Lena had haast, ze wilde zo snel mogelijk op haar kamp zijn. Bij aankomst had ze nauwelijks tijd om afscheid te nemen: ze zag oude bekenden en stortte zich ogenblikkelijk in het kampavontuur. Ook dat kamp wordt mogelijk gemaakt door giften en sponsoring. Misschien kocht je ooit 'Kom op Appels'. De opbrengst van die appels wordt gebruikt voor het jaarlijkse vakantiekamp van het VLK.
Vandaag staat ons meisje al te blinken op de foto's van groep 1. Ze amuseert zich duidelijk daar. Gluur maar eens op www.vakantiekamp.be. Je kan haar ook een berichtje sturen via de website. Ik ben zeker dat ze dat leuk vindt.
Kasper reed mee naar zee. Tsja, papa was aan het vloeren, weet je nog. En zomaar heen en terug rijden naar Blankenberge zonder de golven te zien, dat is toch maar niks. Dus likte ik een ijsje, op de pier in Blankenberge, samen met mijn zoon. Hij vond het heerlijk: genieten van de wind en de golven en een druppend ijsje met aardbeien.
Daarna voerde ik hem naar nichtje Emma, waar hij een nachtje mocht logeren. Papa en mama genoten ondertussen van een verjaardagsfeest, waar we heel veel oude bekende tegenkwamen. We kletsten bij met scoutsvrienden die we jaren niet zagen. Ook daar veel vragen en verhalen over Lena. Het is fijn om over onze flinke meid te praten. Wat ben ik toch trots op haar en op wat ze losmaakt bij mensen! Alleen voor de nachtrust was het uitje alweer geen goede zaak....
Vandaag hielden we het rustig. Samen met Kaspertje gingen we een pizza eten bij de Italiaan. Onze zoon had nood aan aandacht vandaag, heel veel aandacht. Zonder Lena is hij echt zijn leidraad kwijt. Hij verveelde zich, wist niet waarmee hij kon spelen... Het enige wat hem kon boeien was de iPad met de webstek van het vakantiekamp. Wel 100 keer bladerde hij door de foto's...
Hij hielp wel in de keuken: 4 taarten bakten we vanmiddag samen. Het hele huis ruikt naar lekkers. Morgen zal dat vast in een wip op zijn op mijn werk :).
24-06-2012 om 23:57
geschreven door Eva
22-06-2012
Bedankt juf!
Vandaag is het Lena haar laatste dag op de kleuterschool. Morgen nog een optreden op het schoolfeest en dan vertrekt ze naar zee voor het oncokamp. Een bedankje voor de juffen die dit schooljaar zo goed voor haar zorgden is wel op zijn plaats. Maandag maakte ik al de inhoud van de glazen bokalen. Gisterenavond knutselde ik de verpakking in elkaar. (en zat maar weer eens te laat in bed daardoor...) En ik moet eerlijk toegeven dat ik wel tevreden ben van het resultaat.
De foto's moest ik nog snel in volle ochtendspits maken. Maar ik wilde jullie toch laten meegenieten, van het zicht; het lekkers is voor de juffen!
22-06-2012 om 10:43
geschreven door Eva
20-06-2012
Naamtekenen
In het kampboekje staat: 'gelieve ALLES te naamtekenen'. Is het ook goed als ik gepersonaliseerde spullen maak?
Een nieuwe linnenzak voor mijn meisje! Ik kan haar toch moeilijk die van mij meegeven, die is minstens 30 jaar oud.
20-06-2012 om 19:46
geschreven door Eva
Ik zal het nooit leren
Ik zal het nooit leren om op tijd aan een kado'ke te beginnen... Lena werd gisteren door een vriendinnetje geïnviteerd voor een speelmiddag. We konden daar toch niet met lege handen aan de deur staan! Tussen 12h en 14h moest ik dus nog snel iets knutselen én koken én eten met de kinderen én een was ophangen. Gelukkig kon de afwas wachten; die loopt helaas nooit weg. 13 minuten later dan verwacht, stonden we aan de deur, mét het afgewerkt kado'ke. Al bij al viel dat nog mee, vond ik. 't Is maar dat stofjes bijeen rapen en knippen voor een stiffenzakje zoveel werk is ... En dat mijn spoel ook nog net voor de finish leeg was, ik zal het daar maar op steken...
Hij is heel erg stil, mijn lieve zoon. Geen gelach, geen gespeel, geen geknuffel. Hoge koorts heeft hem geveld.... Vanmiddag ging ik hem ophalen op school; 40,2° had hij toen hij thuiskwam. Die jongen heeft ook eens recht op een privébehandeling van mama, terwijl zus op school is! En voor 1 keer was hij het die mama's dagplanning plotsklaps overhoop gooide... Gelukkig zat er weeral rek op het begrip en de flexibiliteit van mijn collega's. Nog maar eens bedankt aan de begripvolle werkgever en lieve collega's!
Lena wilde hem vertroetelen en hem boekjes voorlezen vanavond. Maar zelfs dat kon hij niet verdragen. Het enige wat lukte was in het ijle voor zich uit staren. Gelukkig vanonder een prachtige knuffelquilt. Laat ons hopen op een rustige nacht ten huize Adams.
Slaapwel!
19-06-2012 om 23:40
geschreven door Eva
18-06-2012
Op kamp
Zaterdag vertrekt Lena op kamp. Best wel spannend! 6 jaar en voor het eerst 6 nachten van huis, logement bij oma en opa niet inbegrepen. Het is niet zomaar een kamp; Lena vertrekt op kamp met lotgenootjes. Met de opbrengst van de 'Kom op Appels' organiseert het VLK jaarlijks een kamp voor kinderkankerpatiëntjes. Vorig jaar was Lena te jong om mee te mogen, maar nu is het dus zover... Haar enthousiasme om mee te gaan is stilaan aan het omslaan in angst...
Alle informatie over het kamp kan je lezen op www.vakantiekamp.be. Via de webstek kan je een berichtje sturen naar Lena eens ze ter plaatse is. Maar ook de gewone postduif vliegt naar de zee. Een kaartje vindt mijn kleine meisje misschien wel fijn.
VLK-vakantiekamp tav Lena Adams De Duinse Polders A. Ruzettelaan 195 8370 Blankenberge
Donderdag gingen we naar het Uz. Niet voor prikken deze keer. Ook niet om met de dokter te spreken. Neen, gewoon zomaar.
Of toch niet helemaal zomaar... We gingen om te zingen en te klappen én om heel hartelijk te lachen. Kijk maar (zelfs mama moest meedoen)
En wie zorgde voor dat leuke moment? Een Kapitein, een echte! En wel 1 met een heel groot hart. De Kapitein en de muziekmatroos gaven het beste van zichzelf, met een privéconcert, voor alle dappere strijders van 5K12D.
Bedankt Kapitein Winokio en matroos Ivanov! Jullie hebben de hartjes van mijn kinderen gevuld met vrolijke energie. En de CD's bulderen sindsdien nog harder door ons huis.
16-06-2012 om 23:12
geschreven door Eva
Mijmeren
over het verblijf in Villa Pardoes. Wat was het toch geweldig daar! We kregen foto's toegestuurd die in het huis genomen werden. De glimlach op de gezichtjes van de kinderen zegt meer dan 1000 woorden.
16-06-2012 om 22:54
geschreven door Eva
13-06-2012
Tijd
Ik val in herhaling, ik weet het. Mijn tijdsmanagement loopt niet op wieltjes de laatste tijd. De dagen zijn doodgewoon te kort om alles te doen wat ik zou willen op een dag. En dan schuift bloggen naar de achtergrond.
Vanavond wordt er voor de vierde (en laatste) keer geknutseld en genaaid op school. 2508 levert vele mooie dingen op: veel mensen steken hun schouders onder de voorbereiding van deze dag. Lena bakte vandaag zelfs verse wafeltjes met haar klasgenootjes om de naaisters vanavond te trakteren! Ik kan de juffen en de school en de ouderraad niet genoeg bedanken voor deze onvoorwaardelijke inzet voor ons project. Voor mezelf levert 2508 veel positieve energie op, maar tegelijk vreet het project ook aan mijn beperkte ... tijd.
Waar gaat al die vrije tijd dan naar toe? Naar dat huis, in de eerste plaats. We ruiken het einde en dat geeft moed. Maar er moet nu van alles en liefst van alles tegelijk gebeuren. Zaterdagavond werkte Xavier zelfs tot na 23h aan de elektriciteit. Gelukkig leverde dat gisteren een keuringsattest op. Tussendoor sleutelt hij aan de trap, monteert hij kranen en vijst hij lavabo's omhoog. En als hij eindelijk thuiskomt, kruipt hij tot in de vroege uurtjes achter zijn pc om de PLC-module te programmeren. Gisterenavond stond ik zelf tot na 22h30 de vers gevoegde vloer te schrobben, want vandaag worden de keukenkasten geïnstalleerd.
En tussendoor moet er natuurlijk ook nog echt gewerkt worden en kwam er ook nog een lastige weekendnacht met wachtdienst op mijn pad, die op z'n minst mijn bioritme door elkaar haalde. Of kwam dat door het vroeg opstaan voor de vaderdagactie op school? Want een ochtendmens zal ik toch nooit worden!
Gelukkig leverde Villa Pardoes ons een grote portie rust en volgeladen batterijen. En vinden de kindjes het stilaan echt leuk om mee te gaan naar 'het nieuwe huisje'. Een deel van het speelgoed is ondertussen verhuisd. En Lena houdt vooral van staren naar de stromende beek. Uren zit ze langs de oever.
Hoe is het met Lena? Goed, ze gaat naar school en zelfs naar de opvang. Maar ze blijft o zo moe bij het minste... Chemo doet toch wat met een mens!
De trapboom, eigenhandig geknutseld door Xavier:
De keukenkasten, die mijn hartje o zo blij maken:
De loodgieters, samen aan het werk in de berging:
Een boze tuinkabouter, die liep daar ook ergens rond:
Een meisje op de oever van de Kattebeek:
Ook de tuinkabouter vond uiteindelijk rust, aan het water,oef!
13-06-2012 om 17:45
geschreven door Eva
08-06-2012
oortjes
Lena haar ontstoken oortjes hielden haar de laatste maanden iets te vaak van de chemo af. Daarom kreeg ze vandaag buisjes in haar oren. De ingreep stelt op zich weinig voor en verliep heel vlot. Alleen had Lena niet veel zin de zoveelste keer blazen in de stinkende ballon. Bij het wakker worden was ze bovendien boos, heel erg boos. Ze brulde de ontwaakzaal bijeen en wilde mama niet in de buurt hebben. Gelukkig is er ondertussen terug rust en troost. Ik denk dat mijn kleine meisje net iets te veel dokters en ziekenhuizen heeft gezien de laatste tijd... en dat dit nu de ingreep te veel was voor haar... Maar goed, ook groot verdriet is soms snel vergeten. Lena vertrekt straks vanuit het ziekenhuis naar oma en mama naar het werk. Zo zullen er snel weer andere prikkels vooraan in ons hoofd zitten.
08-06-2012 om 10:50
geschreven door Eva
06-06-2012
Bijwerkingen
Lena doet het schitterend, sinds we terug zijn van vakantie. Na een weekend uitrusten, is ze maandag met volle overgave terug naar school vertrokken. En ze heeft nog geen schoolmoment gemist deze week. Zelfs meeturnen met haar eigen klas lukte vandaag, voor het eerst. Het verblijf in Villa Pardoes is zowel fysiek als mentaal echt een opkikker geweest voor haar en voor de rest van het gezin. Ook Kasper is veel meer genietbaar sindsdien. De scherpe kantjes zijn er bij hem wat van af en de enorme boosheid die de laatste maanden in hem zat, heeft hij in Nederland achtergelaten. Voor papa en mama bracht Villa Pardoes vooral rust en veel meer uren slaap dan gewoonlijk. Alleen zijn wij er wel bij terugkomst meteen weer hard ingevlogen. Het is een heel erg drukke week nu... Ik moet eerlijk toegeven dat ik alweer moe ben. Maar ik wil het deze week wel steken op het feit dat ik weer in een vroeg-opstaan-ritme moet komen.
Vanmiddag moest Lena op controle in het UZ. Kasper wilde heel graag mee; hij wil echt alles mee beleven, van dichtbij. Ik zag er wel een beetje tegenop: met 2 kindjes wachten en aanschuiven. Maar ze waren allebei ongelofelijk voorbeeldig: ze luisterden flink en waren rustig onderweg én in de wachtzaal. Is dat ook een bijwerking van een verblijf in Villa Pardoes? Ik hoop maar dat die bijwerking lang blijft duren!
06-06-2012 om 23:55
geschreven door Eva
04-06-2012
wie is het?
Ken jij dit ventje?
Ik moet er in elk geval nog een beetje aan wennen. Hijzelf ook, want hij trekt de hele tijd aan zijn korte pluimpjes.
Maar hij was vastbesloten: het moest eraf; met zo'n machine, zoals bij papa. Ik denk dat hij de laatste tijd iets te vaak gehoord heeft dat hij een meisje is. En de knoopjes bij het opstaan waren er ook teveel aan. Als ik niet zou kammen, zou hij wel nog willen laten groeien, vermoed ik. Maar voor een rasta-coupe is hij toch nog wat jong...
Een een dik uur geleden zag hij er dus nog zo uit. Mijn zoon houdt van uitersten; van wie zou hij dat hebben?
04-06-2012 om 17:45
geschreven door Eva
01-06-2012
Afscheid van Villa Pardoes
Gisterenavond was het feest in Villa Pardoes. De eerste steen van een nieuwe polyvalente ruimte werd gelegd. Villa Pardoes leeft en heeft nood aan extra ruimte. Er waren veel belangrijke heren en dames met chique kleren. Er waren veel mooie woorden aan de micro. Maar ook de gezinnen die in de Villa logeerden, mochten erbij zijn. En zo stonden we opeens te praten met de 'grote baas'/voorzitter van de Efteling, met een glas bubbels en heerlijke hapjes in de hand.
De kinderen genoten vooral van de aanwezigheid van Pardoes op het feest. En van de zangeressen 'Zon en Maan'. Ze genoten van de laatste momenten met de Pardoes-vriendjes en -vriendinnetjes. Hun avond werd afgesloten met een goochelshow. Lena vond de goochelaar 'echt de max!'.
Enkele papa's en mama's sloten het verblijf af met een gezellige babbel samen. 8 gezinnen, 8 heel verschillende verhalen. Maar in elk gezin dat er logeert, staat een ziek kind centraal. De andere gezinsleden moeten zich aanpassen, broers en zussen, ouders, grootouders. 8 heel verschillende verhalen, maar toch heel veel herkenbaarheid. Dat maakt voor ons het concept van Villa Pardoes zo waardevol en uniek.
De vakantie heeft heel veel kindervreugde gebracht. En tegelijk veel rust en ontspanning voor papa en mama. Laat ons hopen dat de batterijen nu opgeladen zijn om er terug tegenaan te gaan. Papa trok vanmiddag alvast met veel energie richting ons nieuwe huis. De eindspurt naar de verhuis is daarmee officieel ingezet.
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
