Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
08-09-2010
Moe, maar te koppig om te rusten
Broertje houdt me al enkele avonden wakker. Meestal is het na 22h als hij eindelijk in slaap valt. En vannacht was ik zelf de kluts een beetje kwijt. Ik liep te dolen van mijn bed naar de wc en terug, wel 3 keer. Tot ik uiteindelijk om 2h30 bij papa en mama in het grote bed mocht liggen. Daar kon ik eindelijk tot rust komen. Maar echt uitgeslapen was niemand deze morgen.
In de voormiddag kleurde ik veel, heel veel in het mooie nieuwe kleurboek van Julie en Guido. En maakte ik samen met mama een kaart voor oma's verjaardag. We vulden ook grote, dikke tomaten uit oma's tuin met kip en kruiden. Heerlijk in de oven, met een laagje gegratineerde kaas!
Na de middag ging ik oefenen bij de kinesist. Mijn beentjes zijn niet meer zo sterk en moeten echt trainen nu. Het is bij de kinesist bijna zo leuk als in de turnclub! Daarna wilden mama graag dat ik dutje deed, maar ik bleef koppig zeggen dat ik niet moe was. Dus vertrokken we naar oma Kris om haar verjaardag te vieren met taart. En kroop ik daar om 17h doodmoe in de zetel.
Slaapwel xxx
08-09-2010 om 20:18
geschreven door Eva
07-09-2010
Haartjes
Mijn haartjes gaan een beetje kapot. Daardoor vallen er heel veel uit momenteel. Bij prinses Lucie in mijn boek van de chemoridders gebeurt dat ook. Al mijn haartjes zullen uitvallen, net zoals bij de andere kindjes die ik zie op de dagzaal in het UZ. Ik kreeg van mama al leuke doekjes om op mijn hoofd te zetten. Rune denkt dat ik daarna een andere kleur van haar zal krijgen, misschien zwart. Ik hoop vooral dat ik later terug blonde haartjes krijg.
Vandaag ging ik met mama terug naar het UZ. Ik moest maar 1 zak chemoridders krijgen. Tegen 15 h mochten we al terug naar huis. En deze keer kozen we de weg zonder file naar huis! Zo kon ik nog wat buiten spelen met mijn broertje.
Ik wil nog een grote dankjewel zenden aan iedereen die me geholpen heeft om mijn boek 'helden' vol te krijgen. Ik ben er superblij mee.
07-09-2010 om 00:00
geschreven door Eva
06-09-2010
De helden van onze planeet
Liefste allemaal,
ik spaar de mooie dierenkaartjes van 'De helden van onze planeet'. Mijn boek is bijna vol. Ik mis nog 3 kaartjes: nummer 37, 97 en 199. (en nog heel veel star-kaartjes) Ik mag geen vriendjes meer zien om te ruilen... Kan iemand mij helpen om deze laatste kaartjes te verzamelen?
Bedankt!
Lena
06-09-2010 om 15:19
geschreven door Eva
Helpende handje
Gisteren was een hele leuke dag. Papa is een namiddag bij mij thuis gebleven! We hebben samen gerust in het grote bed. Niet zo lang, want ik werd wakker van het gesnurk van papa. Ian en Kelly kwamen op bezoek. Ze speelden gezelschapsspelletjes met mij.
Vandaag is het terug mamadag. Dan ben ik het helpende handje van mama. Ik help was sorteren en strijken. Vanmorgen maakte ik een schilderij voor oma's verjaardag. Daarna deed ik flink oefeningen met de kinesist. Vanmiddag moesten we boterhammen eten, want de gasfles van het kookvuur was leeg... Ik hou niet zo van boterhammen. Maar vanavond is het spaghetti en daar kijk ik nu al naar uit.
06-09-2010 om 00:00
geschreven door Eva
04-09-2010
Energie
Voor het eerst had ik een dag met veel energie. Eindelijk weer zin om te kleuren en te plakken en te knippen. Ik ben een kunstwerk aan 't maken voor mijn klasje. Ik kreeg vanmorgen van juf Leen een brief van de vriendjes van de klas met heel veel vragen. Ik probeer daar een antwoord op te geven en vooral alles mooi te versieren.
Vanmiddag kwamen opa en oma Brugge langs. We gingen samen op bezoek bij papa die aan het metsen is aan ons nieuwe huisje. Ik heb een echte superpapa die alles kan en daar ben ik trots op!
Ik stuur jullie ook een foto van mijn 'pakje' op mijn buik. Daar zit mijn buisje in om zonder prik bloed te nemen en medicijnen met chemoridders te krijgen. Ik mag nu niet meer in de douche en niet meer zwemmen. Broer mag ook niet meer spatten in bad.
04-09-2010 om 19:57
geschreven door Eva
Vrolijk
Ik vind het heel leuk dat ik hier zoveel berichtjes krijg. Ik zit voor de computer op mama's schoot en zij moet alles voorlezen, telkens opnieuw.
Ik ben vandaag maar een piepklein beetje droef. Ik ben vrolijk vandaag omdat ik niet naar het ziekenhuis moet. Ik ben vrolijk vandaag omdat ik nu weet dat vele mensen aan mij denken. Ik ben vrolijk vandaag omdat het zonnetje schijnt. Ik ben vrolijk vandaag omdat het straks bloemkool is en ik dat zo lekker vind. Ik ben vrolijk vandaag omdat ik leuke prinsessenstempels kreeg en ik daar liefdesbrieven mee aan het maken ben voor mijn vriendjes. Ik ben vrolijk vandaag omdat ik iedereen graag zie.
04-09-2010 om 11:20
geschreven door Eva
03-09-2010
Wachten
Vandaag was een dag van wachten, lang wachten. Vanmorgen waren we al vroeg in het ziekenhuis. Eerst nam de verpleegster mijn bloedje en verzorgde ze mijn pakje op mijn buik met het buisje erin. Ik ben al veel minder bang dan vorige week om de plakkers los te maken. Dan begon het wachten, op de bloedresultaten. Tegen 11h30 mocht ik dan starten met de zakjes met chemoridders. Ik moest vandaag 3 zakjes krijgen. 1 ervan is fluo oranje van kleur. Weet je, mijn pipi is daarna ook steeds fluo oranje! Na de 3 zakken chemoridders, moest ik nog een zak met plasma krijgen. Dat is om mijn bloed weer sterker te maken. Plasma krijgen duurt 3 lange uren. Alweer wachten, eindeloos lang wachten. Pas om 20h30 mocht ik naar huis. Ik ging papa nog een kus geven aan het scoutslokaal. Hij is daar aan het bouwen voor het grote feest van zondag. En nu ga ik snel naar mijn bed. Genoeg gewacht voor vandaag.
03-09-2010 om 21:47
geschreven door Eva
02-09-2010
Drama
Och ja, daarnet het drama van de dag nog vergeten te vertellen. De appelcake was gisteren al op ... Onbewaakt binnen het bereik van Crazy laten liggen ... Het was heel lang geleden dat de hond buiten had geslapen, maar vannacht ... En Lena kreeg vandaag een lekker stuk appeltaart van oma Kris. (dat ze dan wel niet moest hebben omdat haar buikje pijn deed, maar Kasper heeft het met graagte opgepeuzeld)
02-09-2010 om 21:49
geschreven door Eva
Moe, zo moe
Een doodgewone, doordeweekse dag. Niks speciaal gedaan. Maar toch moe, zo moe.
Vrolijk opgestaan en een nieuwe, superzachte beer ontdekt in de zetel. Bedankt juf Aurelie! Nog vrolijker geworden toen ik een berichtje van Norah op mijn blog ontdekte!! Bij oma Kris geweest: een beetje helpen koken en veel gerust in de zetel. Zo kon mama eens naar de kapper en naar de winkel. Vanmiddag even buiten met de fiets. Helaas niet meer achter op mijn aanhangfiets, maar in het stoeltje van broer, alweer te moe... Nieuwe winterschoenen gekregen, echte botjes, ik vind ze zo mooi. Bezoek gehad van mijn 2 meest trouwe supporters, Ellen en Rebecca. Rebecca had een flesje Oilily-parfum mee, heerlijk.
Om 18 h 30 doodmoe en snakken naar mijn bedje. Slaapwel!
02-09-2010 om 20:32
geschreven door Eva
01-09-2010
Appeldag
Oma gaf ons een grote zak met appelen uit de tuin. Broertje en ik hielpen mama met schillen. Er zaten heel veel wormpjes in de appels, bweh. Maar alle slechte stukken belandden op de composthoop. We maakten samen een grote pot verse appelmoes. En een appelcake! mmmmmm Ik mocht roeren en het eiwit mixen. Maar van al dat koken word ik wel heel moe. Gelukkig is er mijn hoekje in de zetel, bij Woppe.
Zonet kreeg ik 2 leuke popjes van Fien. Wat ben ik daar blij mee! Ze liggen al bij mij in de zetel. Bedankt Fien.
01-09-2010 om 17:17
geschreven door Eva
Droef
Ik ben deze morgen een beetje droef omdat ik niet naar school mag. Ik denk de hele tijd aan mijn vriendjes en vriendinnetjes. Ik hoop dat ze thuis met hun papa en mama af en toe eens naar mijn foto's kijken.
01-09-2010 om 09:53
geschreven door Eva
31-08-2010
Woppe in het ziekenhuis
Woppe ging vandaag voor het eerst mee naar het ziekenhuis. Ik toonde hem de weg, want ik ken die al goed. Woppe was een beetje bang; ik niet meer hoor! Hij mocht bij mij in het grote bed liggen. Weet je, in het ziekenhuis mag je eten in bed. Thuis mag dat niet. Het ziekenhuis is dus ook een beetje leuk.
Vandaag mochten Woppe, mama en ik al om 14h naar huis. Maar weet je wat niet leuk was: we stonden bijna een uur in de file op de autoweg naar huis...
31-08-2010 om 19:23
geschreven door Eva
30-08-2010
Boontjes kuisen
Vandaag ben ik een dagje thuis met mama. Papa is naar het werk en broertje naar de crèche. We plukken samen boontjes in de tuin. Ik mag helpen om de bonen te wassen. Na het eten val ik in de zetel in slaap. Gelukkig ben ik niet alleen: Woppe slaapt naast me. Ik deed hem zijn pyama en slaapmuts aan.
30-08-2010 om 16:06
geschreven door Eva
28-08-2010
Woppe
Vandaag kwam juf Mieke op bezoek. Ze had leuke stickertjes mee. Ze bracht ook Woppe mee. Woppe is de klaspop van vorig jaar. Woppe mag bij mij logeren! Want ik zal heel lang, minstens een schooljaar lang, niet naar school mogen. Ik mis mijn vriendjes en vriendinnetjes nu al. Ik hoop dat ze nog af en toe aan me denken. Ik mag geen bezoek meer krijgen van kindjes (en ook niet van grote mensen die ziek of verkouden zijn). Daarom zal ik af en toe hier vertellen wat Woppe en ik allemaal meemaken.
28-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
26-08-2010
Operatiedag
Ik ben heel vroeg opgestaan. Ik krijg vandaag een buisje in mijn lichaam. Met een moeilijk woord heet dat een Hickman-katheter. Dan hoef ik niet zoveel prikken meer te krijgen. Het buisje kan gebruikt worden om bloed van mij te nemen en om medicatie met chemo-ridders te geven. Ik zal ook dikwijls bloed van andere mensen moeten krijgen om te genezen.
Om het buisje te krijgen moet ik naar de operatiezaal. De slaapdokter laat me in een gele ballon blazen. Dan doe ik een grote dut. Zo voel ik niks tijdens de operatie.
En als ik wakker wordt heb ik honger, heel veel honger. Ik word boos omdat ik niet direct eten krijg.
Vannacht moet ik opnieuw in het ziekenhuis blijven slapen. Dat maakt mij een beetje 'droevig'.
26-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
24-08-2010
Dagopname
Vandaag ga ik terug naar het 'appartementsziekenhuis' met mama. Elke dinsdag en vrijdag krijg ik nu medicijnen tegen mijn stoute cellen. In de medicijnen zitten chemo-ridders. Die zijn heel sterk en vechten tegen de slechte cellen. Ze komen uit een plastieken zakje en gaan via een buisje in mijn arm.
24-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
21-08-2010
Naar huis
Ik mag vandaag voor het eerst naar huis. Ik ben superblij! Ik heb vooral mijn kleine broertje Kasper gemist en mijn hond Crazy.
Ook thuis moet ik veel siroopjes drinken.
21-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
14-08-2010
Spuitje in de rug
Vandaag kreeg ik een spuitje in mijn rug. De dokter geeft medicijnen in mijn rug om de stoute cellen tegen te houden. Dan kunnen die niet naar mijn hoofd en mijn hersenen zwemmen. Ik moet dan een hele dag en een nacht blijven platliggen. Er mag zelfs geen kussen onder mijn hoofd. En ik moet al liggend boterhammen eten.
14-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
13-08-2010
Kasper op bezoek
Vandaag verhuis ik van de intensieve zorgen naar het kinderziekenhuis. Het zijn hier allemaal 'appartementsziekenhuizen', zo groot! Ik krijg een glazen kamertje én mijn broertje mag op bezoek komen. Er zit nog een buisje in mijn neus, dat me helpt om voldoende te eten.
13-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
12-08-2010
Zelf terug ademen!
Het grote gezwel is door de medicatie al flink kleiner geworden. De dokters proberen vandaag de buis uit mijn mond te halen. Ik zal zo blij zijn, want nu kan ik niks vertellen als ik even wakker ben.
Alleen terug ademen gaat supergoed. Een uurtje later wil ik zelfs al kleuren!
12-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
Vandaag ben ik een dagje thuis met mama.
Ik mag vandaag voor het eerst naar huis.
