Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
06-08-2010
Ziek ...
Op 6 augustus sta ik op, met blauwe lijnen op mijn buik. Mama zegt dat het bloedvaten zijn. Er klopt iets niet: ik ben zo moe, ik kan de trap niet meer op en mijn hoofdje zwelt almaar meer op, mijn hartje klopt ook erg snel.
Mama neemt me mee naar het ziekenhuis in Deinze. Een lieve dokter kijkt naar mijn buikje. Ik krijg een prikje in mijn hand om bloed te nemen. Ik huil niet voor de prik en krijg een leuk kado'tje. Daarna kijkt een andere dokter met koude pudding naar mijn buik. En even later moet ik stilliggen in een buis die veel lawaai maakt.
De dokters praten met mama. Mama zegt dat ik heel ziek ben en dat we naar een ander ziekenhuis moeten.
Als we daar aankomen kan ik bijna niet meer ademen. Ik zie ook niet meer goed en wil de hele tijd slapen. Ik kan niet meer...
Papa en mama praten met de dokters: 'Lena heeft een groot gezwel in haar borstkas. Het gezwel is een kwaadaardige tumor: een T-cel lymfoom. Dit is een vorm van lymfeklierkanker. De tumorcellen groeien erg snel en hebben vandaag plots tot een vena cava superior syndroom geleid.' De bloedvaten naar mijn hoofd en armen worden platgedrukt. En door de grote druk is mijn rechter long vol met vocht gelopen.
Ondertussen lig ik in een groot bed, met heel veel draadjes in en aan mij. Ik kreeg een buisje om te ademen, want ik heb zelf niet meer genoeg kracht om te ademen. Ik krijg medicijnen die me doen slapen, zowel overdag als 's nachts.
06-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
05-08-2010
Op kamp
Vandaag is het een heel leuke dag op kamp. We mogen schilderen met onze handen en voeten. Het is zalig om me vuil te maken! Kijk maar eens naar mijn filmpje.
Maar 's middags ben ik zo moe. En mijn ogen worden de laatste dagen steeds dikker. Mama begint zich een beetje zorgen te maken om mij.
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
Op vakantie met de tent, in Frankrijk.
