Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
12-08-2011
Plannen...
De vakantie kabbelt verder. Lena speelt en rust. En geniet van alle gewone dingen. Kaspertje probeert ondertussen een hardnekkig buikvirus te overwinnen. Sinds woensdagavond is hij flink aan het overgeven en hij kreunt van de krampjes. Gelukkig heeft sterke Lena het beestje nog steeds niet betrapt.
Woensdagmiddag ging mama samen met de kindjes enkele uren in de nieuwe tuin werken. De strijd tegen het onkruid werd verdergezet. Lena amuseerde zich op straat, met krijtjes en haar fiets, iets wat helemaal niet kan waar we nu wonen. Het is zo leuk en ontspannend om eindelijk terug wat bezig te zijn aan het nieuwe huis. Ooit was ons plan om rond deze tijd te verhuizen. Lena haar ziek zijn veegde echter vele van onze plannen van tafel. Het is niet gemakkelijk om vol energie de draad van de oude plannen terug op te nemen. Er moet nog zoveel gebeuren aan het nieuwe huis. We misten het laatste jaar tijd, geld en vooral energie om eraan verder te bouwen. Hopelijk vinden we dat stilaan terug. Want we dromen alle 4 zo hard van verhuizen.
Vanavond glippen papa en mama er even tussenuit, op oudleidingsweekend met de scouts. De kindjes gaan ondertussen op vakantie bij opa en oma Brugge. Volgende zaterdag, 20 augustus, vliegen we dan terug in de bouwwerkzaamheden. Als iemand een ongelofelijke drang zou hebben om te komen helpen, mag hij/zij het gerust laten weten.
12-08-2011 om 12:24
geschreven door Eva
09-08-2011
Fotoshoot
en de magische vraag: hoe doe je 2 kinderen tegelijk stilstaan of lachen of ... ?
09-08-2011 om 22:11
geschreven door Eva
06-08-2011
6 augustus
We zijn terug thuis, sinds donderdagavond. Het was een erg bewogen terugreis: na 40 km begon Kasper over te geven, de volgende 740 km ging het niet beter: overgeven - stoppen - verse kleren - wenen - dutje - terug naar start. Maar ondertussen is hij bekomen en heeft mama alles gewassen. Alleen de autostoel staat nog te stinken in de berging. Dat wordt een jobke voor morgen...
Vrijdagmorgen ging Lena op controle naar het ziekenhuis. En wat stond daar op ons te wachten? Een gigantisch postpak, gevuld met kado'tjes voor zowel Lena als Kasper, van een bloglezeres die ons gezinnetje alleen van de blog kent, maar die zeker en vast een groot en warm hart heeft! We zijn een beetje overrompeld door zoveel schoons en kunnen alleen maar via deze weg erg dankbaar zijn. (een foto'tje volgt zeker nog)
Vandaag is het 6 augustus. Er zijn zo van die dagen die je uur per uur, misschien zelfs minuut per minuut, in detail kan reconstrueren. Op dit eigenste moment, een jaar geleden, zaten we in die ellendige wachtzaal van de intensieve zorgen in het UZ. We zaten te wachten op het verdict of ons kind het zou halen of niet. De koffiemachine in de hoek had de snode taak om afleiding te brengen. De tijdschriften op het tafeltje werden opgepakt en teruggelegd, zonder dat ook maar 1 woord doordrong. Gelukkig stond er ook een doos Kleenex...
We zijn een jaar later en vooral heel veel emoties verder. Het is een dag met veel gevoelens, vooral erg tegenstrijdige gevoelens. Aan de ene kant is er opluchting en blijdschap dat we al zo ver zijn. Dat de intensieve behandeling voorbij is. Dat onze kleine meisje het hele parcours zo schitterend doorlopen heeft. Maar aan de andere kant is het een dag met veel droeve herinneringen, aan dat moment dat heel ons leven veranderd of zelfs dooreengeschud heeft. Op 6 augustus vorig jaar wisten we nog niet waar we aan toe waren. Vandaag weten we wel waar we staan: vele chemokuren later, met een mooi rapport van 80% om er helemaal te komen. Maar we weten ook dat het nog niet gedaan is. Dat er nog chemo volgt. Nog 4 zware kuren. Nog bijna 13 maanden met dagelijks chemopillen. Nog vele maanden, zelfs jaren met zorgen en angst.
Lena kent ondertussen de bijwerkingen van de chemo goed, te goed. Daardoor wordt de strijd om de pillen te nemen steeds groter. Ze weet perfect van welke ze misselijk is en zich ellendig voelt en verzet zich stilaan met hand en tand tegen het slikken. We hebben er nog niet mee gedaan, met dat pittige karaktertje...
Zelf ben ik vandaag precies een jaar gestopt met werken. Het lijkt alsof het gisteren was. Ik was gisteren trouwens op het werk en mijn oog viel op de grote foto van mijn lachende kinderen aan de muur van mijn bureau. Er is niks veranderd in al die tijd en ik ben er nog steeds misbaar dankzij fantastische collega's. Mijn hoofdbezigheid het laatste jaar was wachten: wachten op bloedresultaten, wachten op medicatie uit de apotheek, wachten terwijl de chemo druppelt, uren wachten tijdens het spoelen. En laat wachten nu net mijn slechtste eigenschap zijn... Ik heb geleerd of beter moeten leren om de wachttijd te vullen: met spelletjes met Lena, met Dvd's, met boeken voorlezen, met breien, ... Stilaan geraak ik wel leeggezogen van al dat wachten. Ik hoop dat de tijd snel terugkomt dat ik mijn tijd kan vullen met andere dingen...
Ik zou wel willen brullen dat ik het zo moe en beu ben, dat ik wenste dat alles ons nooit overkomen was, maar gelukkig roepen de kinderen me tot de dagelijkse realiteit, ook vandaag.
We vertrekken zo dadelijk naar Zeverrock. Muziek en veel mensen, om onze zinnen te verzetten. Ook vorig jaar waren we daar op zaterdagavond. Toen was het dag 2 van ons nieuwe leven. Lena lag op intensieve zorgen, in coma, beademd. Bij het optreden van Daan werden de emoties ons te veel en reden we midden de nacht terug naar het Uz, met vuile bottines, via de nachtingang, naar de PICU. Wat vanavond zal brengen, weten we niet. We zullen wel zien... Dat is de instelling die ons al 12 maanden rechthoudt.
06-08-2011 om 17:30
geschreven door Eva
31-07-2011
Zwemmen
Al bijna een jaar had Lena niet gezwommen. Een publiek zwembad houdt een te groot infectierisico in. Het was dus verboden terrein sinds augustus vorig jaar. En het zal ook nog lang verboden terrein blijven. Minstens nog een jaar.
Maar in het ecologisch natuurzwembad van opa en oma durven we ons wel eens wagen. Geen chloor en glashelder water. We lappen de regels dus maar even aan onze laars. Ik weet ook niet hoe we haar er 2 weken lang zouden kunnen uit houden, als het water ligt te blinken aan de achterdeur.
Het was wel wennen hoor, na een jaar zonder zwembad. Lena had eerst veel schrik van het water, terwijl ze vroeger zo'n waterrat was. Maar vandaag was Lena aan haar eerste zwemles toe, vakkundig gegeven door oma Kris. Lena straalde toen de kikkervoetjes begonnen te lukken.
En broer die dobberde ondertussen vrolijk verder over de golven.
Vanmiddag vertrok papa naar huis, samen met opa. Tante Sara trok gisteren al huiswaarts. Ze moeten allen morgen terug aan het werk. Oma en mama blijven nog enkele dagen met de kindjes.
Papa had niet veel zin om naar huis te keren. Hij vergat zijn frigobox met lunchpakket dan maar, zodat hij nog even terug kon komen een half uurtje na het vertrek. Zo hadden we 2 keer afscheid, 2 keer zoenen, 2 keer zwaaien. Die papa toch... Hij haalde nochtans het maximum uit zijn weekje verlof. We kwamen al toe vrijdagnacht en hij keerde pas terug zondagnamiddag. En verlof is altijd te kort zeker...
31-07-2011 om 22:23
geschreven door Eva
28-07-2011
Frankrijk
We genieten met z'n allen van een heerlijk ontspannende vakantie in het huisje van opa en oma in Frankrijk. Papa deed al vele klusjes, maar op vakantietempo. Sinds gisteren is ook de zon stilaan van de partij. Lena heeft wel een middagdut nodig om de dag door te komen. Ze kan duidelijk veel minder aan dan broertje. En haar overtuigen om te rusten is niet eenvoudig. Maar verder genieten we met volle teugen. Santé!
28-07-2011 om 18:20
geschreven door Eva
22-07-2011
Gelukkig zijn
Lena kreeg zonet groen licht om er even tussenuit te gaan. Alle bloedwaarden hebben een min of meer normale plooi gevonden. De naweeën van de chemokuur van 29 juni lijken achter de rug.
Gisteren zette ook papa zijn welverdiende verlof in, al werkte hij nog wel even in de voormiddag. We hielden een rustig aperomoment, alweer op babybezoek! Papa nestelde zich in de zetel voor een lange middagdut en sloot zijn dag af met een glaasje rode wijn aan de zijde van de buurjongen. Een mens heeft niet veel nodig om gelukkig te zijn!
22-07-2011 om 14:02
geschreven door Eva
19-07-2011
mini-jurk
Vandaag werd de mini-versie van de nieuwe jurk geproduceerd voor een heel speciale baby, de baby van Lena's peter. En natuurlijk is pépé Lena haar grootste held, dus was het jurkje een goed excuus om nog eens langs te gaan
Ondertussen zijn Lena's bloedwaarden helemaal aan 't normaliseren, oef. Vanavond mochten de chemopillen herstart worden. Vrijdag staat de volgende controle op de agenda.
Door de malaise met Lena's bloedwaarden, is een gepland logement bij opa en oma Brugge wel in het water gevallen. De kindjes waren daar vandaag wel wat treurig om. En mama eigenlijk ook, want ze zou deze week eindelijk nog eens werk verzetten aan het nieuwe huis. Dat zal dus weeral voor een latere datum zijn....
19-07-2011 om 23:02
geschreven door Eva
18-07-2011
Het keerpunt
Oef, Lena's bloedwaarden zijn eindelijk gestopt met naar beneden zakken. Het bloedresultaat van vrijdag was het keerpunt: eindelijk een beetje meer witte celletjes en flink wat meer plaatjes. We zijn nog lang niet bij normale waarden, dus voorlopig moeten we voorzichtig blijven met botsen en builen en vooral met infecties in de buurt. De chemopillen zijn ook nog steeds niet herstart. Eerst moet Lena wat beter gerecupereerd zijn. Morgen staat de volgende bloedcontrole op het programma. Laat ons hopen dat het de goede kant op blijft gaan.
En net als Lena zo laag staat, gebeurt het: Kasper krijgt koorts... Zaterdagavond kreeg hij plots hoge koorts, een loopoor had hij al een dag langer. Gelukkig is hij vandaag aan de beterhand. En sterke Lena werd niet ziek, voorlopig toch niet.
Er was de afgelopen week ook wat vertier voor Lena. Woensdagnamiddag én vrijdagnamiddag mocht ze telkens bij een klasvriendje gaan spelen. (ondanks de veel te lage weerstand, durfde mama de uitstapjes niet meer afbellen) Ze heeft echt genoten van deze speelmiddagen, weg van mama, aan wie ze al maanden gebonden is. Bedankt lieve mama's van A. en L.! 's Avonds is ze wel telkens doodmoe, maar de glans in haar ogen is er niet minder om.
Verder bracht het weekend alweer een gezellig babybezoek (wat een babyboom rondom ons!), 3 verse taarten (die we gelukkig niet alleen moesten opeten), lekkere pruimenconfituur (bedankt buurman van oma voor de pruimen), een nieuwe handgemaakte jurk (te bewonderen op de foto's - alleen het weer wil niet mee...), en een papa die verder aan ons nieuwe huisje metste (joepie!).
18-07-2011 om 16:06
geschreven door Eva
14-07-2011
Angst
Het is niet eenvoudig om te leven met de angst dat er een kans is op herval. Nu Lena er zo moeilijk bovenop geraakt na de voorbije chemokuur, bekruipt die angst me. Het is gemakkelijk om te zeggen dat je positief moet zijn, dat je moet geloven in de goede afloop, dat je niet mag denken aan als en dan. Maar het is o zo moeilijk om te doen, om niet te piekeren, om steeds de zonnige kant van de dingen te zien. Soms ben je het eens even moe.
Eergisteren moest ik zelf naar de scanner owv aanslepende sinus- en oorproblemen. Die bewuste plaats waar alles bijna een jaar geleden begon. Ik kon niet anders dan terugdenken aan die dag dat Lena in diezelfde buis lag en dat ik naar het scherm stond te staren. Dat beeld van die enorme massa, tussen haar longetjes, die haar hart volledig wegdrukte zal ik nooit vergeten.
Soms ben je het eens even moe en zo beu en wens je dat dit alles ons niet was overkomen.
14-07-2011 om 14:36
geschreven door Eva
12-07-2011
Ertussenuit
We waren er even tussenuit. Vrijdagmiddag vertrokken we naar Malmedy, tot gisterenavond. Het was een heerlijk lang weekend, met veel kinderen, met ontspannende wandelingen, met lekker eten, met hartverwarmende vrienden, met leuke babbels. De batterijen zijn weer een beetje opgeladen. Geniet maar mee van enkele foto's.
Gelukkig zijn de batterijen een beetje opgeladen. Want Lena's dipje na de chemokuur van eind juni is nog steeds niet voorbij. Vrijdagmorgen, voor we naar de Ardennen vertrokken, werd Lena's bloed gecontroleerd. Alle waarden waren flink aan het zakken. Vooral de thrombocyten, de bloedplaatjes, die voor de bloedstolling zorgen, waren heel laag. We moesten dus het hele weekend heel voorzichtig zijn. En desondanks kwamen we thuis met een lading verse blauwe plekken. De chemopillen werden sinds vrijdag gehalveerd. Vanmorgen gingen we meteen weer op bloedcontrole. En helaas zijn alle cellen nog meer gezakt. De plaatjes zijn nu gevaarlijk laag, maar ook de witte bloedcellen namen een flinke duik. Ze heeft nog net 500 witten cellen... We moeten dus heel voorzichtig zijn voor infecties. Alle chemopillen zijn vandaag gestopt. Vrijdag volgt een nieuwe controle... Lena heeft op het weekend weinig laten merken van haar ongemakken. Ze houdt zich precies heel sterk in het bijzijn van anderen. Maar vandaag thuis lukte het niet meer: moe, futloos, rusteloos, hoofdpijn. Het wordt tijd dat het een beetje bergop gaat...
En dan nog het verhaal van de thuiskomst. Toen we onze voordeur opentrokken, werden we verwelkomd door water, dat uit de muur en de vloer opborrelde. Onze waterleiding was gesprongen, net op punt waar de leiding het huis binnenkomt. We kregen gisterenavond nog een ploeg van TMVW aan de deur, die onze watertoevoerleiding kwam afsluiten. Gelukkig werd vandaag alles hersteld. We hebben een nieuwe leiding en een nieuwe teller en terug water uit de kraan. Zo moest mama zich niet haasten om de valiezen leeg te maken, want ze had toch geen water om de wasmachine in gang te steken. En we kwamen erachter dat we zo'n voorval echt wel kunnen relativeren. We hadden zelfs een gezellige avond met de buren op de oprit, met een glas wijn in de hand.
12-07-2011 om 22:58
geschreven door Eva
07-07-2011
Langzaamaan beter
Het gaat stilaan iets beter, maar Lena is nog lang niet de oude. Kasper was vandaag op kamp en zo kon ze het echt rustig aan doen. Vanmorgen sliep ze ook heel lang en de rest van de voormiddag bracht ze door in de zetel, voor de tv, met een boekje. Daar ging mama's voornemen om in de vakantie overdag geen tv te kijken ... Maar het is zowat het enige wat haar echt tot rust brengt.
Na de middag kwam er geleidelijk aan weer wat leven in. Lena en mama deden een poging om taarten te bakken. Mama kreeg voor haar verjaardag nieuwe bakvormen, in silicone, maar de eerste silicone-ervaring was absoluut geen succes... Zowel de grote taart als de kleintjes wilden niet uit de vorm. Ik heb duidelijk nood aan wat gebruikerstips, maar ik hou het voorlopig op de tefal taartvorm. Zo is er toch ook nog 1 gelukte frangipanetaart.
Gisterenavond ging mama naar een benefietconcert in Meulebeke ten voordele van het kinderkankerfonds, georganiseerd door de ouders van lotgenootje Martje. Ik zag er heel veel mensen met een groot en vrijgevig hart. Het deed ook deugd om Martje zelf te zien stralen. Ik zag haar voordien alleen in het ziekenhuis, vaak met angstige oogjes. Ik denk dat de avond heel wat heeft opgebracht en kan daar als ouder alleen maar erg dankbaar voor zijn.
07-07-2011 om 21:35
geschreven door Eva
05-07-2011
't Is nog niet gedaan....
Helaas heeft de voorbije kuur ons weer hard met de neus op de feiten gedrukt. De behandeling is nog niet gedaan...
Vanmorgen werd Lena wakker in het braaksel. Ze moet vannacht flink overgegeven hebben en heeft er niks van gemerkt. Ze stond te rillen en te huilen in het bad. Stappen lukte niet meer vanmorgen. Alle energie was op... Ze viel terug in een diepe slaap in de zetel, ruim 2 uur lang. Tegen de middag trokken we naar het ziekenhuis voor een bloedcontrole. Maar gelukkig kwam er tegen die tijd weer wat licht in haar ogen en kleur op haar velletje.
De rest van de dag deden we heel erg rustig aan. Vanavond gingen we even langs bij vriendje Rune. Het deed deugd om er eens even uit te zijn. Al speelde Lena ook daar niet echt mee met de andere kindjes. Ze bekeek het schouwspel vanop afstand, in de zetel met een boekje.
05-07-2011 om 20:13
geschreven door Eva
04-07-2011
Vakantie
Het vakantiegevoel is ons echt aan het bekruipen. Met een beetje uitstel door de opname van Lena, maar het doet des te meer deugd. Vandaag genoten de kindjes van het samen spelen, alsof ze elkaar weken hadden moeten missen. Na enkele uren wist ik nog nauwelijks waar ik mijn voeten in de living kon neerzetten: ze hadden die vakkundig omgetoverd tot een speelgoedvlakte. Het opruimen was een heel karwei. Maar we deden het grondig: het speelgoed werd eens gesorteerd en vooral gesaneerd. (na 10 maanden ziek zijn was het aantal brol-gadgets hier nogal uit de hand aan 't lopen...)
Vanmiddag gingen we op uitstap naar de bibliotheek. De kinderen houden echt van het snuisteren in de bakken vol boeken! Daarna werd de tuin het speelparadijs en verhuisde de hele poppenhoek naar de tent in de tuin. We sloten de dag af met een keukensessie. 4 kleine handjes roerden de Tiramisu en hielpen aan het deeg voor een appelcake.
Lena heeft het wel nog erg moeilijk na de chemokuur. Ze eet nauwelijks en zit om de haverklap met krampen op het toilet. Bovendien is haar conditie weer een flinke stap achteruit. Hopelijk gaat het morgen al een beetje beter, want vrolijke broer heeft geen zin om het rustig aan te doen...
04-07-2011 om 23:14
geschreven door Eva
03-07-2011
Thuis
We zijn terug thuis, sinds gisterennamiddag. Lena is heel moe van de opname en de chemo. In de auto hing ze al snel te slapen in haar stoel. Eens thuisgekomen was er maar 1 troost: haar bedje. Maar 's avonds kwam ze er weer helemaal door. Het was mama's verjaardagsfeest met de familie. Ze speelde met haar broer alsof ze hem weken had moeten missen. Vanmorgen sliep ze lekker lang uit. Vandaag is Kaspertje met tante Hanna naar Planckendael. Hij keek er heel erg naar huis, maar vertrok wel met een heel klein hartje. Lena kan het samen met ons een dagje rustig aan doen. En ze geniet daar precies wel van.
03-07-2011 om 11:37
geschreven door Eva
02-07-2011
Vuur
De energie is terug. Het vuur in de oogjes ook. Gelukkig is Lena maar 1 dag echt ziek geweest van de chemo. En ondertussen tellen we af naar vanmiddag. Bijna terug naar huis, joepie!
02-07-2011 om 10:33
geschreven door Eva
01-07-2011
Het valt toch niet mee
Het valt toch niet mee om terug te zijn, op de afdeling waar eigenlijk niemand wil komen. Nu Lena weer een normaal leventje leeft, is de stap terug naar hier ook veel lastiger. Oud of nieuw gebouw, vele dingen blijven hetzelfde. We maken weer deel uit van de wereld van geleefd worden door het ritme van het ziekenhuis en door het druppen van het chemovergif. De fluogele chemoridders maken Lena toch wel weer flink ziek. Gisteren wist ze de hele dag geen blijf met haar lijfje. Ze was misselijk, ellendig misselijk en heel erg humeurig. De ruggeprik deed ze wel heel flink, maar het platliggen erna blijft telkens een marteling voor mijn actieve meisje. Ook de confrontatie met de andere ouders en verhalen is niet gemakkelijk. We zijn hier even niet geweest, er zijn dus vele nieuwe gezichten en innemende verhalen. Al die emoties maken het verblijf hier toch weer zwaar. Maar we zijn al over de helft en vandaag lijkt een betere dag dan gisteren, met minder misselijkheid en ongemakken.
Wie ons zou willen bezoeken: 5K12D, kamer 43 (alle gezonde mensen, 14 +, zijn welkom)
01-07-2011 om 11:41
geschreven door Eva
29-06-2011
Ballerina
Ons meisje fleurt de hele gang op. Iedereen komt hier gluren aan de deur! Helaas geraakt haar infuus om de 5 minuten verstopt en in de knoop... Een dansverbod dringt zich op...
29-06-2011 om 20:15
geschreven door Eva
5K12D
We zijn er! In 5 K12 D. 3K6 is niet meer. Het oude kinderziekenhuis is verhuisd naar een lichtblauw gloednieuw ziekenhuis. Al jaren werd er uitgekeken naar de verhuis en het is een verademing om hier te verblijven: ruime kamers, een eigen badkamer!, kleur, koelte zonder lawaaierige airco, ... Alleen de oude sfeer is niet meegekomen. Iedereen, ouders en personeel, loopt hier nog een beetje te zoeken en uit te pakken en te wennen. Maar het zal snel wennen, dat ben ik zeker.
Vanmorgen ging Lena nog even mee langs de schoolpoort. Ze wilde nog afscheid nemen op de speelplaats van enkele vriendinnen. Ze vindt het niet leuk dat ze de laatste schooldagen van haar korte schooljaar moet missen, maar ze is superflink hier. Alsof ze sinds de vorige opname alweer een jaar ouder en flinker geworden is. Ze verbeet de tranen bij de prik voor het infuus, liet rustig in haar oogjes druppelen en zelfs de oogarts mocht met het vervelende licht in haar ogen kijken. Mama is trots op haar flinke prinses.
Om 13h30 zijn we vertrokken met de chemokuur van 72 uur. Het aftellen is begonnen, joepie! Duimen jullie mee dat haar haartjes het houden?
29-06-2011 om 15:00
geschreven door Eva
27-06-2011
Weerbots
Het weekend heeft duidelijk heel veel energie opgeëist bij Lena. Vanmorgen geraakte ze niet wakker en na schooltijd was ze helemaal doodop.
Samen met haar klasgenootjes gaf ze vanmiddag een show met liedjes en dansjes voor de papa's en mama's. Daarna leidden de kindjes iedereen rond langsheen alles wat ze geknutseld hadden. En we werden getrakteerd op een drankje en een hapje. Bedankt juf Leen voor de hartelijke ontvangst! Het was vooral erg leuk om Lena te zien stralen tussen al haar vriendjes en vriendinnetjes. Een dikke maand geleden was dit nog ondenkbaar...
Vanavond doken de kindjes uiteraard het zwembad in. Geniet maar mee:
27-06-2011 om 19:46
geschreven door Eva
26-06-2011
Feestjes
Waar zal ik beginnen? Van vrijdag tot nu is het eigenlijk 1 groot feest geweest. We genoten van een rijk gevulde agenda met vele leuke activiteiten, zoals vroeger.
Vrijdagavond trokken papa en mama erop uit naar een scoutsfeestje: de traditionele jaarafsluiter 'jardin d'été' voor leiding en oudleiding, met lekker eten en veel sfeer, met kampvuurtjes en heel veel leuke babbels en met streekbieren... De kinderen hadden ook een feestavond: het was lang geleden dat hun favoriete babysit kwam en ze genoten van vele boekjes en verhaaltjes. Alleen flink gaan slapen stond blijkbaar niet in hun agenda. De appel valt niet ver van ...
Zaterdag begon rustig. Mama prutste verder met de naaimachine aan een broek voor Kasper. Kort na de middag vertrok mama met de kindjes op fietstocht met de school. Lena reed de 25 km uit, op de meerijfiets. Het was de grootste inspanning die ze het laatste jaar deed. Ze was heel trots dat ze de hele toer kon fietsen. Of ze altijd getrapt heeft zal ik maar in het midden laten. Aansluitend was er schoolfeest met barbecue. Mijn kindjes waren niet stuk te krijgen. Zelfs met de fietstocht in de benen, bleven ze ravotten. Na de grootste inspanning, ook nog eens het langste opblijven in tijden, op dezelfde dag... Eens in bed gelegd sliepen ze na enkele seconden. Het signaal voor mama om nog een stapje in de wereld te zetten, richting muziekfestival waar papa al de hele namiddag en avond optredens aan het mixen was, om haar verjaardag in stijl af te ronden.
Vandaag waren we toerist in eigen gemeente. We toerden weer een hele middag rond met de fiets, deze keer met papa. Eerst gingen we tuinen bezoeken op de open natuurtuinendag. Daarna genoten we van het prachtige Leiezicht aan Astene Sas, waar voor de Sasfeesten oude boten lagen aangemeerd. De kindjes keken er met open mond naar oude ambachten, zoals het spinnen van schapewol. Ten slotte gingen we supporteren bij de voetbalmatch van het jaar: de scoutsbattle tussen de leiding en de oudleiding. (uiteraard won de oudleiding weer)
Ik probeerde Kasper te fotograferen in zijn nieuwe broek, maar helaas had hij geen zin in een deftige pose... Je zal het met deze foto's moeten doen.
Tot slot wil ik iedereen bedanken voor de mooie verjaardagswensen. Op naar een beter jaar dan het voorbije. Het is alvast goed ingezet.
26-06-2011 om 22:53
geschreven door Eva
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
