Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
11-03-2011
Nog steeds verjaardagssfeer!
Het blijft een beetje feest hier.
Vanmorgen ging Kasper bij de buren spelen. Zo konden mama en Lena zich nog eens op de fiets wagen. Ik geraak al weer vlot op en af de aanhangfiets en ook het rijden gaat elke dag beter. Na de fietstocht naar oma kropen de vrouwtjes in de keuken. Ik sneed de champignons en roerde in de witte saus. Mama helpen in de keuken blijft mijn favoriete bezigheid. Tot zover niks speciaal.
Na de middag waagde ik me op mijn nieuwe fiets. En het lukte wonderwel. Ik was in het begin een beetje bang, maar eigenlijk was dat helemaal niet nodig. Na 2 keer proberen, reed ik al helemaal alleen! Zelfs remmen lukte meteen. Alleen vertrekken is nog moeilijk. Zo zie je maar dat je sommige dingen niet afleert, ook al doe je ze lange tijd niet.
Daarna kwam Rune op bezoek, met een groot verjaardagskado. De ouderraad van mijn school bezorgde me een prinsessenkasteel van Playmobil. Mijn oogjes blonken als ik de doos zag. Samen met broertje en Rune speelde ik met de ridders en prinsessen, met de feeën en de heks. Echt genieten was dat!
En het was nog niet gedaan met leuke dingen. Ik moest in de vooravond een dutje doen, in mijn bed. Eerst vond ik dat helemaal niet leuk, maar toen ik hoorde waarom het moest, wilde ik toch een poging doen. Ik mocht vanavond naar de generale repetitie van Crea gaan kijken. Crea is het Deinzes jeugdtheater dat vanaf morgen een moderne versie van de musical Assepoester brengt. Ik doste me zelf uit als een echte prinses, met mijn roze jurk, met mijn kroon en toverstafje. Mama lakte mijn nageltjes en schminkte mij. Ik heb echt genoten van de voorstelling. Geen seconde zat ik stil op mijn stoel. Ik schoof naar het puntje en wipte op en neer van enthousiasme. Assepoester had een heel mooie blauwe jurk aan met bloemen en blinkende blauwe schoentjes. Na de voorstelling mocht ik op de foto met de echte Assepoester. Ik werd wel heel erg verlegen van al die aandacht. (hopelijk volgen de foto's later nog) Bedankt Crea voor de hartelijke ontvangst op jullie repetitie! Ik zal deze avond niet snel vergeten.
11-03-2011 om 23:00
geschreven door Eva
10-03-2011
Alweer een dagje ouder, hihi
Vandaag was het echt genieten voor mij. Een ganse dag thuis met mijn broertje spelen. Geen ziekenhuis en geen chemoridders. Veel nieuw speelgoed. En nog kaartjes. (jaja, ik heb er 82!) Mama las alle berichtjes voor die op mijn blog gepost waren. En ik kreeg ook verschillende leuke e-cards. Amai, de dag na je verjaardag voelt ook nog een beetje als jarig zijn.
Vanmiddag heb ik voor het eerst een uurtje in de tuin gespeeld. Die zak bloed van gisteren heeft me duidelijk veel verse energie gegeven. Op mijn nieuwe fiets durfde ik nog niet. Maar ik had heel veel plezier. Wat heeft een kind meer nodig dan een tak en een beetje aarde?
10-03-2011 om 22:31
geschreven door Eva
09-03-2011
't Is voorbij
Er is zoveel gebeurd en mama is te moe om er een verhaal van te maken, daarom worden het losse flarden vanavond. Maar na het korte berichtje vanuit het ziekenhuis, verdienen de bloglezers toch wat meer details over deze hele bijzondere dag. Want die bloglezers blijven maar in aantal stijgen...
Wist je dat....
Lena vanmorgen een nieuwe fiets kreeg het een fiets is met een eend op het spatbord Lena er heel erg blij mee is we graag iedereen willen bedanken die een centje heeft bijgelegd voor de fiets Lena erg ongeduldig is om er mee te leren rijden ze al 7 maanden niet meer zelfstandig gefietst heeft we hopen dat ze het snel terug kan
Lena's kamer vandaag de mooiste was van het hele ziekenhuis de kamer versierd was met vlagjes en ballonnen we al aan de receptie van het ziekenhuis werden verrast op een stapel kaartjes er boven op de gang nog meer kaartjes lagen te wachten Lena vanmorgen de postbode opwachtte aan de voordeur de kaartjesteller al op 68 staat ze heel gelukkig is met elk kaartje we ze altijd gaan bijhouden als herinnering aan deze heel speciale dag
Lena vandaag heel veel bezoek kreeg in het ziekenhuis ze dat heel leuk vond mama zelfs geen tijd had om haar krant te lezen in het ziekenhuis mama op normale ziekenhuisdagen al tegen de middag de krant beu was de tijd ongelofelijk snel vooruit ging vandaag
Lena vele leuke knutseldingen, stickers en boekjes kreeg ze er nog dagen zoet mee zal zijn ze haar favoriete kado kreeg van de verpleegsters van de pediatrie in Deinze we iedereen willen bedanken voor alle leuke attenties
Lena vandaag haar laatste chemoridders kreeg van de intensieve chemofase haar 5de verjaardag nu voor altijd een heel speciale betekenis zal hebben Lena nu een volledige week niet naar het ziekenhuis moet ze pas op 16/3 terug moet voor een bloedcontrole ze op 21/3 naar het UZ moet voor controle de ziekenhuisvrije week ons tegemoet lacht dat echt een feestgevoel geeft we hopen dat dit echt de laatste zware kuur was het lang genoeg geduurd heeft wij duimen dat er geen slechte cellen meer opduiken het komende jaar
de zak bloed haar echt deugd gedaan heeft ze met meer energie en minder hoofdpijn naar huis is gegaan we tegen 17h klaar waren in het ziekenhuis er zo nog een beetje tijd over was voor taart met kaarsjes thuis papa en mama echt genoten van de glimlach op haar gezicht bij het blazen Lena wel heel erg moe was vanavond ze huilend van vermoeidheid gaan slapen is ze hopelijk mooi zal dromen
mama het niet kan laten om nog enkele fototjes bij het berichtje te plaatsen mama elke dag trotser wordt op haar kleine meid ze ook trots is op haar kleine jongen die alles met de glimlach mee ondergaat we Kasper vaak vergeten, zeker op dagen als deze hij morgen een portie extra aandacht van mama mag verwachten
09-03-2011 om 21:51
geschreven door Eva
Hip Hip Hoera
Jaja, het is mijn dagje vandaag. En het is een heel leuke dag. Misschien is dit wel de leukste verjaardag ooit, ondanks het ziekenhuis. 't Is een dag vol kado'tjes en heel veel bezoek en taartjes en cake en ballonnen en slingers. En de dag is nog niet om... Maar mijn zak bloed is net ingelopen. Nog een uurtje spoelen en ik mag al naar huis.
09-03-2011 om 15:53
geschreven door Eva
08-03-2011
Ziekenhuisdag morgen
Jaja, wat mama al een week voelt aankomen, is net bevestigd. Mijn rode celletjes waren de laatste dagen flink aan het zakken. En ik begin er nu ook echt last van te krijgen. Mijn hoofdje doet pijn en ik ben zo futloos. Zelfs mijn pilletjes inslikken lukte vanavond niet meer. Ik heb morgen een zak bloed nodig om er bovenop te geraken. Het zal dus een ganse dag ziekenhuis worden morgen.
Maar we zien het positief tegemoet. We moeten niet naar Gent, het bloed kan in Deinze toegediend worden. We bakten kleine cakejes om mee te nemen naar het ziekenhuis. Dan kunnen we iedereen die langskomt en natuurlijk ook alle lieve verpleegsters tracteren. Mama heeft ook beloofd om mijn feestvlagjes mee te nemen. We zullen die kamer daar eens mooi versieren. Wie weet komt er wel een beetje bezoek om mijn dag op te fleuren. En vooral: morgen is de laatste zware chemodag. Dan kunnen we dat ten minste vieren op mijn verjaardag.
Nu al bedankt aan iedereen voor de leuke attenties in de brievenbus. De kaartjesteller staat ondertussen op 21, inclusief 3 met muziek! Die mogen natuurlijk niet aan de wasdraad hangen, maar moeten beluisterd worden, 100 keer opnieuw.
08-03-2011 om 20:10
geschreven door Eva
07-03-2011
Up and down
Het was een dag met hoogtepunten, maar ook met veel lastige momenten.
De dag startte vrolijk. Samen met mijn broer testte ik mijn bed uit als trampoline. De vrolijke bui duurde echter maar een uurtje. Dan vond ik broer te druk en te lawaaierig. Gelukkig kan hij in de vakantie nog enkele dagen in zijn oude crèche terecht. Hij had er ook echt zin om een nog een dagje te ravotten met zijn kleine vrienden. Ik trok met mama richting ziekenhuis. Daar ging het weer erg vlot. Na een dik uur waren we terug buiten.
Thuis heb ik geknutseld, met mama, voor mijn verjaardag natuurlijk. We maakten een lange slinger. Ik knipte gekleurde reepjes en mama niette ze samen. En we maakten een mooie kroon!!
Het eten zorgt de laatste dagen voor lastige momenten. Ik staar in mijn bord, verleg alles 3 keer en roer het 7 keer om, maar ik krijg nauwelijks een hap binnen. Niks smaakt nog lekker met deze chemoridders. Zelfs appelmoes lust ik nu niet meer...
Na de middag haalde mama mijn aanhangfiets uit de berging. Sinds begin augustus staat hij daar stof te vangen... Vandaag zouden we ons aan een poging wagen. Zouden mijn benen al terug sterk genoeg zijn om te fietsen? Het weer zat in elk geval mee!
Maar eerst kwam juf Leen langs met een verjaardagskado van mijn klasje. Ik ken juf Leen eigenlijk helemaal niet zo goed. Vorig jaar werkte ze nog niet op school en dit schooljaar ben ik er niet. En ik had het moeilijk met de emoties bij het bezoek. Ik mis mijn klasgenoten heel erg en spreek er dagelijks over. Maar nu er een groot kado van hen voor mijn neus lag, wilde ik er niks over weten... In eerste instantie toch. Tegen de avond gluurde ik er al vol bewondering naar.
En dan de fietstocht: eerst een testritje, van het oude naar het nieuwe huisje, 800 m ver. Het ging wonderwel. Samen met mama ging ik in ons aangeplante bos op zoek naar ontluikende knoppen aan de bomen. En we vonden er, veel! De lente sluipt ons tegemoet. Vol ongeduld wilde ik een vervolg aan de fietstocht breien. Dus reden we naar de crèche, om Kasper op te halen. Kasper had helemaal geen zin om mee naar huis te gaan. Het was veel te leuk op de glijbaan. De fiets en de belofte om morgen terug te komen konden hem toch overtuigen om vrolijk te vertrekken. De fietstocht terug naar huis kostte me veel energie. Mijn vuurtje doofde thuis helemaal uit en mijn dag eindigde met veel, intense tranen.
Ik wil meer dan ik kan... En het besef komt pas achteraf...
Ps. Nog 2 keer slapen en al 8 kaartjes aan de wasdraad; vanmorgen haalden 2 fonkelende oogjes de brievenbus leeg; dat moment zal morgen zeker niet mankeren!
07-03-2011 om 21:59
geschreven door Eva
06-03-2011
Dak eraf
Het was een leuk weekend.
Het begon met een nieuwe babysit vrijdagavond. Papa en mama gingen naar het afscheidsfeest van het oude scoutslokaal. Broertje en ik amuseerden ons met de babysit.
Zaterdag werd het scoutslokaal verder afgebroken, letterlijk dan. Dankzij vele helpende handen werd het helemaal leeggemaakt en ging op 1 dag het volledige dak eraf. En bij ons thuis werd er terug gekookt voor alle bouwvakkers. Mama had gelukkig een helper. 2 grote ketels macaroni met witte saus moesten 's middags de hongerige monden vullen. Zelf speelde ik een hele dag met mijn broertje. We toverden de living om tot een groot poppenhuis. Ik speel echt zo graag moedertje! 's Avonds bakte ik samen met mama kleine cakejes. Ik roerde het deeg en hielp het in de cupjes scheppen. 't Was leuk en rook heerlijk.
Het resultaat was voor vandaag. Met de cakejes in de hand gingen we op bezoek bij mijn mémé en bij mijn pépé. Het was een hele leuke namiddag. Eens elders spelen brengt een beetje variatie in mijn leventje.
Vanmorgen ging kuren in Deinze. Mijn bloedje blijft het goed doen, dus we zijn gestart met het laatste blokje van de kuur. Nog 4 dagen te gaan. Joepie, einde in zicht!
Papa zijn kraan is verhuisd van ons nieuwe huisje naar het scoutslokaal.
06-03-2011 om 20:33
geschreven door Eva
04-03-2011
Uitersten
Er kwam een vrolijke piraat van school. Kasper had zich duidelijk goed geamuseerd op de laatste schooldag voor de vakantie. In vol ornaat wandelde hij de schoolpoort uit: piratenkleren, een tattoo op zijn arm, geschminkt en piratenliederen zingend.
Helaas maakte het carnavalgebeuren op school mij droevig. Ik ging samen met mama broertje ophalen aan school. Mama was bewust een kwartiertje later gegaan, maar ik zag toch nog heel veel vrolijk verklede kindjes. Het doet pijn aan mijn hartje dat ik dat allemaal moet missen. Mijn persoonlijke verkleedfeestjes met juf Eva en juf Adèle waren ook leuk, maar toch zou ik liever meevieren op school, net zoals iedereen. Het is niet leuk om anders te moeten zijn.
En zo reed mama naar huis met een droevig vlindertje en een vrolijke piraat. Het contrast kan niet groter zijn....
04-03-2011 om 18:20
geschreven door Eva
03-03-2011
Diarree...
Vandaag is het wel echt waar... 2 kindjes met diarree hier in huis. Gelukkig nog geen koorts. Hopen maar dat het snel beter gaat en dat ik voldoende weerstand heb om het virusje zelf te overwinnen.
Vanmorgen ging ik bij oma Kris spelen. Ik verleidde oma tot een middagmaal met heel veel verse champignons. Champignons eten is heerlijk, maar ze zelf snijden is nog heerlijker!
Mama ging ondertussen naar de begrafenis van de buurvrouw. Ik maakte een mooie tekening om af te geven, van een engeltje dat tussen de wolken en de sterren zweeft. Ik hoop dat mijn chemoridders hard blijven vechten, zodat alle stoute cellen uit mijn lijfje verdwijnen. Ik word droevig als ik aan W. denk die haar strijd heeft verloren. We wensen N. en zoontje L. heel veel sterkte toe.
Vanmiddag kwam juf Adèle van de UZ-school terug bij mij. Ook met haar deed ik van alles over carnaval: ik mocht me verkleden, we lazen verhalen, ik schilderde en maakte oefeningen. Volgende week is het vakantie en krijg ik dus een ganse week geen thuisonderwijs. Ik zal ze wel missen mijn 2 thuisjuffen. Ze zorgen voor zoveel plezier en de tijd gaat veel sneller als ze er zijn.
03-03-2011 om 19:03
geschreven door Eva
02-03-2011
Koorts ...
Er hangt koorts in huis. Geen paniek hoor, geen zieken hier. 't Is verjaardagskoorts! De spanning stijgt recht evenredig met het aantal ingekleurde bolletjes op de aftelrups. Aan de koelkast hangt een aftelkalender in de vorm van een rups. En elke morgen is het eerste werk om te tellen, 3 keer opnieuw. Nog 9, nog 8, nog 7! Nooit eerder was er zoveel verjaardagsstress hier in huis. Er is natuurlijk niet zoveel om Lena's leven te vullen: geen school, geen vriendjes, geen uitstapjes. Dus geeft de aftelkalender een doel aan elke dag. Helaas zal het een verjaardag worden met een chemosessie én zonder vriendjes of bezoek. Daarom zou het leuk zijn om veel verjaardagskaartjes in de bus te vinden. Zou mama dat aan de bloglezers mogen vragen? Cadeau's zijn echt niet nodig, maar veel kaartjes zouden er een echt feest van maken.
Vanmorgen gingen we kuren in het ziekenhuis in Deinze. Het ging terug erg vlot. Tegen de middag kwam juf Eva. Ook broertje genoot vandaag mee van het thuisonderwijs. Juf Eva bezorgde me een piraatje en een vlinder. En vooral 2 gelukkige kindjes.
De zon vroeg om een uitstapje in de buitenlucht. Mama mocht eerst fietsbanden blazen, want het was maanden geleden dat Lena nog eens op haar fiets zat. En we hadden geluk: geen andere kindjes op het speeltuintje in onze nieuwe straat. Want Lena heeft nog niet veel witte celletjes en mag liefst niet in contact komen met andere kindjes.
02-03-2011 om 20:15
geschreven door Eva
01-03-2011
Boekjes lezen
Vanmorgen ging ik opnieuw chemoridders tanken in Deinze. En voorlopig blijft alles goed gaan. Mijn bloedresultaten blijven wonderwel heel goed. Ik heb dus alweer geen bloedtransfusie nodig.
De namiddag vulde ik met een kinesessie. Daarna knutselde ik samen met mama. We maakten een dagboekje versierd met bloemetjes. Ik kreeg gisteren zo'n mooie knutselset cadeau. Na schooltijd kwam juf Eva. Met haar werkte ik aan mijn vlindervleugels. Op carnaval wil ik graag een fladderend vlindertje zijn.
Tegen 18h was alle energie wel opgebruikt. Ook broertje was heel moe. Het was hier dus heel vroeg bedtijd. Natuurlijk las mama eerst nog een verhaaltje voor. Wat genieten wij daar toch van! Weet je dat mama nu ook 's morgens een boekje leest, voor broer naar school vertrekt. Sinds broer en ik flink meewerken om ons aan te kleden, hebben we elke morgen een beetje tijd over voor een leuk boek.
01-03-2011 om 19:33
geschreven door Eva
28-02-2011
Ruggenprik
't Is niet die prik die vervelend is, mama, het is dat platliggen nadien dat ik niet leuk vind...
Vandaag ging ik terug naar het Uz, voor een ruggenprik met chemoridders. Vanmorgen kon ik het thuis rustig aan doen. Omdat er gisteren al bloed geprikt was, moest er vandaag geen bloedafname gebeuren. Ik werd pas tegen 11h verwacht in Gent. Onderweg van Deinze naar Gent kwam ik een loper tegen. Een man die 39 jaar in het UZ werkte liep vandaag op zijn laatste werkdag dezelfde route, van Deinze naar Gent, ten voordele van de kinderkankerpatiëntjes. Vanuit het raam op de dagzaal zag ik hem een uur later onder politiebegeleiding toekomen. Gevolgd door het treintje van de Brielmeersen en enkele fietsers. Veel bewondering voor deze manier van pensioen vieren!
Om 14h kreeg ik uiteindelijk de ruggenprik en dan begon het lange liggen. Het is echt niet leuk om zo lang niet te mogen rechtkomen. Ik kreeg er een slecht humeur van. Om 18h mocht ik eindelijk naar huis. Oef, alweer een dag voorbij.
28-02-2011 om 00:00
geschreven door Eva
27-02-2011
Het gaat goed!
Vandaag ging ik kuren in het ziekenhuis in Deinze. Het was een hele tijd geleden dat ik er geweest was en ik werd er terug hartelijk ontvangen. Op anderhalf uur was alles daar trouwens gefikst: inschrijven, catheter verzorgen, bloedafname, bloed naar 't labo, bloedresultaten krijgen, kinderarts zien en chemokuur krijgen. Als het op efficiëntie aankomt kunnen ze daar in Gent heel wat van leren.
Het gaat heel goed met mij momenteel, ondanks de zware kuur. Ik ben een piepklein beetje misselijk en heb wat minder eetlust. Maar verder huppel ik door het huis, spelend met broertje. Mijn haartjes zijn wel helemaal weg nu. Mijn hoofdje blinkt, stoer hé.
27-02-2011 om 20:32
geschreven door Eva
26-02-2011
Het laatste blok
is van start gegaan. Gisterenmorgen kregen we groen licht om te kuren. Daarmee is het laatste zware chemoblok begonnen. In ideale omstandigheden duurt dat precies 14 dagen. (maar er kan altijd uitstel komen door ziekte of slechte bloedwaarden) Dit is wel een heel intensief blok, zoals we er al 1 deden in oktober. Gisteren kreeg ik een chemokuur die 8 uren moest naspoelen. Dat is om mijn nieren te beschermen. Het was dus een hele lange dag in het ziekenhuis. We waren er van 7h30 tot 19h40. Maar het was al bijeen een leuke dag en alles verliep naar Uz-normen vrij vlot. Ik moest niet naar de dagzaal, maar kreeg een eigen kamertje. Daardoor kwam de juf in de voormiddag een uurtje langs (op de dagzaal komt ze niet). En had ik ook wat meer rust en minder tv. Op de dagzaal staat dat ding de hele dag te rammelen. Op mijn kamertje ging hij pas na de middag aan, voor een uurtje en daarna wachtte ik flink tot het donker was. Ik luisterde wel de hele tijd naar muziek. De cd van de musical 'De 3 biggetjes' passeerde wel 5 keer de revue. En ik speelde uren met de strijkparels. Ik maakte een prinsesje voor Geertrui. Het was haar laatste dag als stagiair op 3K6. Ze was er 6 maanden en heeft vele uren met mij gespeeld. Ik ga haar missen.
Vandaag was een rustige dag thuis. Ik speelde de hele dag met broertje. Ondertussen was mama druk in de weer. Ze maakte een hele grote ketel verse groentesoep voor de bouwvakkers aan het scoutslokaal. (weet je dat ik helemaal in de ketel pas?!) En ze smeerde een hele grote plateau boterhammen. De soep was heerlijk en er zaten vele lettertjes in. Kijk maar naar onze soepsnor!
Morgen moet ik naar het ziekenhuis in Deinze, voor een bloedcontrole en voor chemoridders. Jaja, nu moeten we ook op zondag kuren... En maandag trekken we terug richting Uz, voor een ruggeprik met chemoridders. Als alles meezit, dan kuren we dinsdag en woensdag terug in Deinze. Het wordt dus een drukke week.
Vanavond is het de show van Kom op Tegen Kanker op tv. Weten jullie dat mijn juf met die centjes betaald wordt? Het gaat over stamceltransplantatie. Als ik zou hervallen heb ik dat ook nodig. Denken jullie dus even aan mij en alle lotgenootjes?
26-02-2011 om 18:01
geschreven door Eva
24-02-2011
't Is bijna carnaval
En de kindjes amuseren zich met de bak verkleedkleren. Wel 10 verschillende tenues passeerden na schooltijd de revue. En plezier dat ze hadden.
Lena haar energie blijft maar toenemen. Elke dag kan ze terug ietsje meer: ze kan de trap terug op en ze kleurt terug 3 tekeningen na elkaar en ze danst en zingt en ze speelt eindeloos met de poppen, de grote en de kleine.
Er is ook slecht nieuws vandaag. Vanmiddag is onze overbuurvrouw overleden, 36 jaar, aan kanker. We kenden haar wel niet echt goed en onze straat leent zich niet tot gemakkelijk babbelen met de overkant. Maar Lena zwaaide altijd heel hard, elke keer als ze haar zag. Het gaf een soort verbondenheid, ook chemoridders, ook weinig haar. En het overlijden raakt ons erg; Lena stelt er veel vragen over. We willen in elk geval de familie en vooral haar zoontje van 5 heel veel sterkte toewensen.
24-02-2011 om 18:27
geschreven door Eva
23-02-2011
Fantasiewereld
Woensdag is voor mij de drukste schooldag. Vanmorgen kwam juf Adèle van de Uz-school terug. 2 uur lang deden we allerlei leuke dingen over 'haar'. Ik mocht kapster zijn en knutselde mooie gezichtjes met lange haren. Vlak na schooltijd kwam juf Eva en met haar werkte ik rond carnaval. En daarna was er een hele namiddag tijd om te spelen.
Samen met Kasper vertrok ik op reis. We reden heel lang met de auto naar een ver en warm land (Spanje natuurlijk!). We speelden er in onze zwembroek. Ook al onze poppenkinderen reisden mee. De zon scheen er heel hard. We moesten ons dus goed insmeren en een zonnebril opzetten. Het was een heerlijke namiddag, ondanks het druilerige weer buiten. Achter glas was het hier dolle zomerpret.
23-02-2011 om 22:31
geschreven door Eva
22-02-2011
Piep!
Ik sliep dus bij opa en oma vannacht. Ik slaap in het bed dat vroeger van mijn mama was en ik slaap daar altijd zeer goed.
In de voormiddag kwam mama me ophalen. Thuis speelde ik opnieuw uren met de Polly Pockets. Ik kan er maar niet genoeg van krijgen. Ik had zelfs geen tijd om mama te helpen bij het koken.
In de namiddag was er eerst een kinesessie. Daarna ging we op babybezoek bij kleine Martha. Ik vond het heel leuk, vooral omdat ze daar veel poppen hebben. Na schooltijd kwam juf Eva. We speelden leuke spelletjes en ik won.
Alweer een dagje wachten voorbij. Alweer een dagje dichter bij het einde.
22-02-2011 om 19:13
geschreven door Eva
21-02-2011
Helaas...
Ondanks de vele dikke duimen, is de kuur vandaag niet kunnen starten. Ik heb te weinig witte celletjes. Minder dan 500 zelfs. Dat betekent terug een strengere isolatie en wachten om te kuren.
Het heeft wel moeite gekost vandaag om die witte cellen te tellen. Om 7h30 was ik in het Uz, om 8 h waren mijn bloedstalen in het labo, maar pas na 11h waren de witte cellen geteld in het labo...
Vrijdagmorgen reis ik opnieuw vroeg naar het Uz. Hopelijk zijn de cellen dan wat gerecupereerd en kunnen ze dan wat sneller tellen daar. Want als we mogen starten met de kuur, dan moet ik een medicijn krijgen dat 8 uren moet spoelen!
De laatste intensieve chemokuur is een behoorlijk zware kuur. Bijna elke dag moet ik naar het ziekenhuis, zelfs op zondag. De laatste kuur duurt op papier precies 14 dagen. Als er geen ziekte of problemen tussen komen ten minste, want dan komt er ook in de kuur uitstel. Het is echt aftellen vanaf nu. Joepie. Alleen is de droom om voor 9 maart de kuur af te ronden, nu al vervlogen.
Oma zorgde in elk geval nog voor een leuk vervolg van de dag. Al weken vraag ik wanneer ik nog eens bij oma en opa mag slapen. Vanmiddag zette mama me bij oma af om haar boodschappen te doen. En ik mocht blijven, tot morgenvroeg! Dat geeft een beetje vakantiegevoel, zo helemaal alleen blijven slapen, zelfs zonder mijn broertje.
21-02-2011 om 20:46
geschreven door Eva
20-02-2011
Knotwilgen
Opa en oma Brugge kwamen vandaag naar Deinze. Oma bleef bij mij en mijn broer. We speelden heel veel, net zoals gisteren.
Ondertussen plantten opa en papa en mama wilgen aan het nieuwe huisje. Langs de oever van de beek zouden dat over enkele jaren knotwilgen moeten worden. De stokken zitten allemaal op 1 dag in de grond. Papa heeft zelfs blaren op zijn hand van de putten te draaien met de grondboor. Ze moeten alleen nog afgezaagd worden aan de bovenkant, allemaal mooi even hoog.
Na het tuinwerk bakte mama nog pannenkoeken voor iedereen. Zo werd het echt een leuke dag!
Morgen trek ik terug naar het Uz. Misschien start ik met het allerlaatste intensieve chemoblok. Als mijn bloedje goed staat .... Duimen jullie allemaal mee? Want ik zou graag morgen starten, dan ben ik er sneller vanaf. En ik begin de vele trips naar het Uz echt beu te zijn.
20-02-2011 om 20:07
geschreven door Eva
19-02-2011
Mijn haartjes
hebben het opnieuw begeven vandaag. De 4 weken met zoveel chemoridders eisen z'n tol. Ze vielen tijdens het eten in mijn bord. Ze kriebelden de hele dag aan mijn neus. Mama heeft de laatste er in het bad af geschoren... Ik was een beetje droef. Ze waren net lang aan 't worden. Ik kon ze al terug goed vastnemen. Maar nu zijn ze allemaal terug weg. Al ben ik niet zo droef als de eerste keer. Ik weet nu zeker dat ze wel weer terugkomen.
De hele dag heb ik zonder ophouden gespeeld. Met de kleine poppetjes, met de grote poppen, met de keuken. Ik puzzelde en ik verkleedde me, wel 10 keer. Ik haalde echt al het speelgoed uit de kast. Het was een heel werk om op te ruimen vanavond!
Vanmorgen was het rustig in huis. Broertje ging mee met papa naar het scoutslokaal. Ze zijn daar alles aan het verhuizen en opruimen. En ze zijn begonnen aan de afbraak van het lokaal. Binnenkort komt er een gloednieuw scoutslokaal. Ik was ongelukkig dat ik niet mee kon, net zoals Kasper met Rune gaan spelen.
Vanmiddag speelde ik samen met mijn broer. Het was de eerste keer in weken dat ik hem terug in mijn buurt kon verdragen. We hadden heel veel plezier samen.
Morgen komen oma en opa Brugge. Oma zal bij m'n broer en mij blijven. Opa en papa en mama gaan werken aan het nieuwe huis. Ze gaan wilgenpoten planten. Ik hoop maar dat het niet te veel regent.
19-02-2011 om 20:29
geschreven door Eva
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
