De muzieksite voor de echte muziekliefhebber----------HOE MEER REAKTIES HOE MEER DE SITE WORD UITGEBREID----ALLE liedjes zijn als MP3 verkrijgbaar op aanvraag
VOOR MEER INFO MAIL ME
03-01-2010
Jane Birkin
Jane Birkin
Jane Mallory Birkin (Londen, 14 december 1946) is een Engelse actrice en zangeres die sinds eind jaren 1960 in Frankrijk woont. In Nederland is ze vooral bekend van haar duet met haar toenmalige echtgenoot, Serge Gainsbourg, "Je t'aime... moi non plus" uit 1969.
Jane Birkin is de dochter van commandant David Birkin en actrice Judy Campbell. Haar broer is regisseur en scenarioschrijver Andrew Birkin.
In 1965 trouwde Birkin met John Barry, de componist die onder andere de muziekscore van James Bond op zijn naam heeft staan. De twee scheidden in 1968. In 1966 verwierf ze redelijke bekendheid met haar rol als een naaktmodel in Antonioni's controversiële film Blowup.
In 1968 ontmoette ze tijdens haar verblijf in Frankrijk de Franse popster Serge Gainsbourg. De twee trouwden al snel. In 1969 namen de twee het door Gainsbourg geschreven erotische Franstalige nummer "Je t'aime... moi non plus" op. Aanvankelijk zou Brigitte Bardot het nummer opnemen, maar die vond het te gewaagd. De single was controversieel door zijn expliciete seksuele aard (de tekst van het nummer werd ondersteund door gekreun en gehijg) en verscheidene radiostations weigerde het te draaien. Toch werd het nummer een grote hit in verscheidene Europese landen. Hierna volgde al gauw een album, Jane Birkin - Serge Gainsbourg.
In het begin van de jaren zeventig richtte zich voornamelijk op haar filmcarrière, onder andere als de lesbische geliefde van Brigitte Bardot in Don Juan 73 van Roger Vadim (1973). Samen met Serge Gainsbourg nam ze enkele albums op, waaronder Lolita Go Home (1975) en Ex-Fan des Sixties (1978). Haar platen zijn vooral in Frankrijk zeer succesvol.
In 1987 speelde ze in de film Kung Fu Master van Agnès Varda, waarvoor ze tevens het script schreef. Haar rol van een veertigjarige vrouw, die een relatie begint met een vijftienjarige jongen, zorgde voor enige controverse. Varda uitte haar waardering voor Birkin door het jaar daarop een lange documentaire op te nemen met haar als onderwerp, Jane B. par Agnès V.
Jane Birkin - baby alone in babylone
Jane Birkin - En Rire de Peur D'Etre Oblige D'En Pleurer
Jane Birkin - Ex-Fan des Sixties Jane Birkin - Jane B 1139
Jane Birkin - LA DECADENSE - (Jane Birkin & Serge Gainsbourg)
Jane Birkin - Quoi
Jane Birkin & Charlotte Gainsbourg - Di Doo Dah
Jane Birkin & Serge Gainsbourg - Je T'aime Moi Non Plus
Jane Birkin & Vanessa Paradis
-La Ballade de Johnny Jane - La Soirée des Enfoirés (1996)
Serge Gainsbourg, artiestennaam van Lucien Ginzburg (Parijs, 2 april 1928 - aldaar, 2 maart 1991) was een Frans dichter, zanger, componist, acteur en regisseur.
Hij werd geboren in Parijs, Frankrijk als de zoon van Joods-Russische ouders. Hij had een dochter, Charlotte, bij Jane Birkin, en een zoon, Lulu, bij zijn laatste partner Bambou (Pauline Von Paulus).
Zijn vroege werk was beïnvloed door Boris Vian. Gainsbourg wilde, onder invloed van Britse en Amerikaanse popmuziek, ontsnappen aan het ouderwetse chanson en nieuwe muzikale gebieden ontdekken.
Tijdens zijn carrière schreef hij soundtracks voor meer dan 40 films. Zelf regisseerde hij ook vier films: Je t'aime moi non plus, Equateur, Charlotte For Ever en Stan The Flasher.
Zijn grootste hit, Je t'aime moi non plus, was zeer erotisch getint. Hoewel het oorspronkelijk werd opgenomen met Brigitte Bardot, werd het niet met haar stem uitgebracht, maar met die van zijn toekomstige vriendin Jane Birkin, omdat Bardot niet meer verder wilde.
Omdat het als "te heet" beschouwd werd, werd dit lied in verschillende landen gecensureerd en zelfs Frankrijk werd de meest expliciete versie onthouden. De controverse zorgde echter ook voor veel bekendheid en zorgde ervoor dat het de nr. 1 werd in veel hitlijsten, waaronder die van het Verenigd Koninkrijk.
Zijn meest invloedrijke werk Histoire de Melody Nelson werd uitgebracht in 1971. Het was een conceptalbum samengesteld door Jean-Claude Vannier en vooral gebaseerd op Nabokovs roman Lolita. Het heeft onder andere artiesten zoals Air, David Holmes en Beck beïnvloed.
In 1975, bracht hij het album Rock Around the Bunker uit, een rockalbum dat volledig gewijd is aan het Nazisme, waarin hij met zwarte humor herinneringen bovenhaalt van hoe hij en zijn familie leden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Serge had als kind nog de Davidster gedragen in Parijs.
Het daaropvolgende jaar werd een van zijn andere grote werken uitgebracht: L'Homme à la Tête de Chou met Marilou als een nieuw karakter en met veel bombastische, orkestrale muziek.
In 1978 nam hij in Jamaica een reggaeversie op van het Franse volkslied, de "Marseillaise", "Aux Armes et cetera" , samen met de band van Bob Marley, The Wailers. Hierdoor kreeg hij doodsbedreigingen van rechtse veteranen uit de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog. Kort daarna kocht Gainsbourg het originele manuscript van de Marseillaise. Hierop antwoordde hij de critici dat zijn versie dichter bij het origineel was omdat in het origineel duidelijk de woorden "Aux armes et cætera..." voorkomen in het refrein.
Het jaar daarop werd zijn nieuwe Gainsbarre-look officieel voorgesteld in de film "Ecce Homo". Tijdens de laatste 10 jaar van zijn leven verscheen hij dikwijls op tv, vooral door zijn controversiële zin voor humor en zijn provocaties. Tijdens deze periode bracht hij ook Love On The Beat en zijn laatste studio-album You're Under Arrest uit, evenals twee live-cd's.
Op het einde van zijn leven werd Gainsbourg een vaste waarde in Franse talkshows, met misschien zijn meest bekende provocatie toen hij "I want to fuck you" tegen Whitney Houston zei. Zijn liedjes werden steeds excentrieker, van het anti-drug "Les Enfants de la Chance" tot het super-dubbelzinnige "Lemon Incest" met zijn dochter Charlotte. Dit illustreert ook zijn grote liefde voor woordspelletjes, soms ook pijnlijk, "Bowie, Bah Oui" (of: "Bowie, Beau oui comme Bowie").
Gainsbourg stierf op 2 maart 1991 aan een hartaanval en werd begraven op het kerkhof van Montparnasse, in Parijs. Zijn huis op het beroemde adres 5bis rue de Verneuil is nog steeds volledig bedekt met graffiti en gedichten.
Een van de grootste vertolkers van zijn muziek was Petula Clark, wier succes in Frankrijk vooral te danken was aan het zingen van Gainsbourgs muziek. In 2003 schreef ze "La Chanson de Gainsbourg" als een eerbetoon aan de componist van sommige van haar grootste hits.
Serge is ook bekend als de componist van Poupée de cire, poupée de son, waarmee France Gall het Eurovisiesongfestival won voor Luxemburg.
Serge Gainsbourg - Aux Armes Et Caetera
Serge Gainsbourg - Je suis venu te dire que je m'en vais
Serge Gainsbourg - Sea sex and sun
Serge Gainsbourg & Jane Birkin - Je T'aime Moi Non Plus
Gitaargroep uit de later jaren vijftig, begin zestig, die er als eersten in slaagden om "rock & roll" muziek vanuit België te exporteren. Ze speelden muziek in de trend van The Shadows, en hadden ook een podiumact die daar het een en ander van weg had.
De basis van de groep werd gelegd binnen een orkest genaamd "La Jeune Equipe", dat zich vooral onledig hield met het opvrolijken van verjaardagsfeesten en -partijen voor de welgestelde Brusselse burgerij. Ze veranderden hun naam in "Les Cousins" toen ze gevraagd werden voor een optreden in een gelijknamige club op de 14de juli (Franse nationale feestdag). Op die dag werden ze ook ontdekt door platenbaas Jean Klüger.
De vrolijke en betekenisloze song "Kili-Watch" uit 1960 wordt een instanthit en een enorm succes. Binnen een paar maanden worden er meer dan 50.000 exemplaren van verkocht, een enorm aantal voor de Belgische platenindustrie in die dagen. De song, een compositie van bassist Derese, was naar verluidt een adaptatie van een indianenliedje dat hij bij de scouts geleerd had.
Er onstaat echter onenigheid over de royalties voor "Kili Watch", en Derese verlaat de groep. Hij richt het concurrerende "The Kili-Jacks" op, maar die zullen niet dezelfde impact halen.
De groep slaagt erin zijn populareit verdiend met de hit meer dan vijf jaar te rekken. In "Wit-Lof from Belgium" luidt het "Het waren cleane, altijd lachende jongens in nette pakjes die wisten waar ze de mosterd moesten halen. Inpikken op een buitenlandse rage, overgieten met een scheut folklore en een slappe Shadows-saus en bingo! Titels als "When the Cousins come twistin' in" en "The Limbo Rock" zeggen genoeg."
The Cousins hadden ook de pers en de toen opkomende tienerbladen mee, vermits zij de eerste Belgisch "rock-n-rollers" waren die het ook buiten België konden waarmaken : Duitsland, Italië, Frankrijk, Denemarken, Zaïre en Argentinië (waar ze de status van halfgoden kregen onder de verspaanste naam "Los Primos").
Het spel duurde tot eind 1966. Meer dan 20 jaar later zou de groep ter gelegenheid van "Golden Oldies" en "Diamond Awards" nog wel eens heropgericht worden.
CLAUDIA SYLVAwas een Belgische die in het Frans zong en een enorme hit had in 65 met J'AI PLEURE.
Ik heb niets teruggevonden over haar in het jaar65. Tegenwoordig runt ze een restaurant in Brussel, en ze treed nu en dan nog op.
Ze deed indertijd een wereldtournee, ging zelfs naar Zuid Africa en speelde in een film.
Ze stond nr 13 in de Vlaamse top 100 van 65, ver voor the Beatles en The Rolling stones.
In mei 65 stond Claudia Sylva op nr 2 in de Vlaamse top 20 en ze bleef 4 maand in de hitparade staan. De opvolger van J'ai pleure TOI ET MOIstond in oktober op nr 10.
Claudia was dus de vrouwelijke Adamo en Vlaanderen sloot haar in de armen.
Claudia Sylva scoorde 40 jaar geleden een grote hit met J'ai Pleuré. In de tijd dat een gouden single nog 100.000 keer over de toonbank moest gaan, de televisie nog geen kleuren kende en muziek uit eigen land nog gerespecteerd werd. Na de single wist ze dat succes niet meer te evenaren en liet ze de showbizz achter zich. Nu, 40 jaar later, heeft ze er terug zin in. Zelf zegt ze dat een totaal nieuwe single weinig kans op slagen heeft dus ... haalt ze haar eigen J'ai Pleuré van onder het stof.
Sandie Shaw, echte naam Sandra Ann Goodrich (Dagenham, 26 februari 1947) was één van de populairste Britse zangeressen uit de jaren zestig.
Ze werd in 1964 ontdekt door Adam Faith die haar op een concert bezig zag (ze mocht zingen op het concert na 2de geworden te zijn in een talentenwedstrijd). Enkele weken later had ze een platencontract en haar eerste single As long as you are happy baby werd uitgebracht. Dit was niet zo'n groot succes maar haar 2de single was dat wel, Always something there to remind me geschreven door Burt Bacharach en Hal David, Shaw kwam er 3 weken mee op 1 in de Britse hitlijst.
Ze maakte nog verschillende grote hits, omdat ze veel liedjes ook in het Frans, Italiaans, Duits en Spaans uitbracht werd ze in heel Europa bekend. Ze was ook zeer bekend in Zuid-Amerika, zong zelfs een keer achter het IJzeren Gordijn en in Iran. Amerika werd niet veroverd omdat ze geen werkvergunning kreeg daar, maar toch heeft ze er heel wat fans. Ze zong meestal op blote voeten want dan voelde ze zich meer relaxed en had ze meer zin om het lied te zingen.
In 1967 begon haar succes wat te tanen en werd ze tegen haar wil naar het Eurovisiesongfestival gestuurd, ze dacht dat dit haar geloofwaardigheid zou aantasten. Er werden 5 liedjes voorgesteld op de Britse televisie en Puppet on a string (een lied dat ze haatte) won. Na 11 jaar slaagde Sandie er als eerste in om het songfestival te winnen voor het Verenigd Koninkrijk, barrevoets, en het bezorgde haar een derde nummer één-hit (een record voor een zangeres in die tijd) en ze had er ook meteen een wereldhit mee beet, het was de meest verkopende single van het jaar in Duitsland. In 1967 trouwde ze met modeontwerper Jeff Banks met wie ze in 1971 een dochter, Gracie, kreeg. Shaw zou ook snel met een eigen kledinglijn beginnen en verrassend genoeg ook eigen schoenen. Op het einde van de jaren zestig waren haar liedjes niet meer zo populair.
Eric Hilliard "Ricky" Nelson (Teaneck (New Jersey), 8 mei 1940 - De Kalb (Texas), 31 december 1985) was een Amerikaans zanger.
Als kind trad hij op in de televisieserie "The Adventures of Ozzie & Harriet" van zijn ouders. Zijn vader was orkestleider en zijn moeder zangeres. Hij was één van de eerste tienersterren in Amerika. In 1957 nam hij zijn eerste plaat op, een cover van "I'm walkin'" van Fats Domino. In de jaren erna werd hij bijzonder populair: in eind jaren '50 - begin jaren '60 verkocht alleen Elvis Presley in de Verenigde Staten meer platen. Bekende hits van hem waren "Hello Mary Lou", "Travelin' Man" en "Poor Little Fool."
Ricky Nelson werkte ook als acteur. In 1959 vertolkte hij een hoofdrol in de film "Rio Bravo" met John Wayne en Dean Martin. In de jaren '60 bleven successen uit. Hij veranderde van muziekstijl en ging van de rock 'n roll meer de countrykant op. Zijn fans waardeerden dit maar matig. Nelson schreef over hun onwil hem nieuw repertoire te gunnen het lied "Garden Party" (1972), dat prompt een hit werd.
In de jaren zeventig en '80 raakte hij toch in vergetelheid, tot hij in 1985 met veel succes meedeed aan een serie golden oldie-concerten in Engeland. Dit leidde tot een soortgelijke tour door het zuiden van de Verenigde Staten. Tijdens deze tour kwam hij, op oudejaarsdag van 1985, bij een vliegtuigongeluk in Texas, op 45-jarige leeftijd om het leven.
De tweelingzonen van Ricky Nelson, Gunnar en Matthew, vormden later de popgroep Nelson, die in 1990 een nummer 1-hit had in Amerika.
Ricky Nelson - A Wonder Like You
Ricky Nelson - Believe What You Say.mp3
Ricky Nelson - Boppin' The Blues.mp3
Ricky Nelson - Cindy [Version 2].mp3
Ricky Nelson - Don't Leave Me This Way.mp3
Ricky Nelson - Everlovin'
Ricky Nelson - Fools Rush In.mp3
Ricky Nelson - For You
Ricky Nelson - Garden Party.mp3
Ricky Nelson - Have I Told You Lately That I Love You.mp3
Ricky Nelson - Hello Mary Lou.mp3
Ricky Nelson - Hip Hip Baby.mp3
Ricky Nelson - I Got a Feeling.mp3
Ricky Nelson - I Wanna Be Loved
Ricky Nelson - If You Can't Rock Me.mp3
Ricky Nelson - I'm Not Afraid
Ricky Nelson - I'm Walkin'.mp3
Ricky Nelson - It's Late.mp3
Ricky Nelson - It's up to You.mp3
Ricky Nelson - Just a Little Too Much.mp3
Ricky Nelson - Lonesome Town.mp3
Ricky Nelson - Mighty Good.mp3
Ricky Nelson - My Bucket's Got A Hole In It.mp3
Ricky Nelson - Never Be Anyone Else But You.mp3
Ricky Nelson - One Of These Mornings.mp3
Ricky Nelson - Poor Little Fool (1958).mp3
Ricky Nelson - Red Cadillac And A Black Moustache.mp3
Ricky Nelson - She Belongs To Me
Ricky Nelson - Shirley Lee.mp3
Ricky Nelson - Stood Up.mp3
Ricky Nelson - String Along.mp3
Ricky Nelson - Sweeter Than You.mp3
Ricky Nelson - Teenage Idol.mp3
Ricky Nelson - Thats all She Wrote
Ricky Nelson - Travelin' Man.mp3
Ricky Nelson - Waitin' in School.mp3
Ricky Nelson - Wanderer (1)
Ricky Nelson - Yes Sir That's My Baby
Ricky Nelson - You Are the Only One.mp3
Ricky Nelson - You Know What I Mean.mp3
Ricky Nelson - You Tear Me Up.mp3
Ricky Nelson - Young Emotions
Ricky Nelson - Young World.mp3
Ricky Nelson - Dean Martin & Ricky Nelson - Rio Bravo.mp3
Emilius Wagemans (artiestennaam Bob Benny) (Sint-Niklaas, 28 mei 1926) is een Vlaams zanger en musicalster. Hij is vooral bekend van zijn hit Waar en wanneer.
Bob Benny begon zijn carrière als zanger vlak na de Tweede Wereldoorlog. Hij trad toen op in een café aan de Grote Markt in Sint-Niklaas. In 1951 deed Benny auditie bij het NIR en mocht vervolgens optreden in het radioprogramma De Antenne Zingt. In die tijd neemt hij ook zijn eerste plaat op: Mijn hart spreekt tot u. In 1957 scoort hij zijn eerste grote hit met Cindy oh Cindy. Zijn artiestennaam koos Bob Benny toen hij nog bij het Metro Club Orkest zong. De leider van dat orkest heette Robert en daar leidde hij de naam Bob van af. Deze speelde klarinet in de stijl van Benny Goodman, dus koos hij Benny als zijn achternaam.
In februari 1959 nam Bob Benny deel aan de voorrondes voor het Eurovisie Songfestival. In de finale won hij van zangeres Jo Leemans. Zodoende mocht hij België vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival van 1959 in Cannes. Daar werd hij gedeeld zesde met zijn liedje Hou toch van mij. Tot op heden is dat de hoogst behaalde positie voor een Vlaamse inzending bij het Eurovisie Songfestival. In de Vlaamse hitlijst haalde het nummer de vierde plaats. Twee jaar later wint Bob Benny weer de voorronde voor het songfestival, met het liedje September, gouden roos. Op het Eurovisie Songfestival van 1961 wordt hij gedeeld vijftiende en laatste, met slechts één punt van Luxemburg. Deze lage notering is wellicht ook deels te wijten aan de impopulariteit van België in die tijd vanwege de omstreden Kongo-politiek. In 1963 scoorde Bob Benny zijn grootste hit met Waar en wanneer, een Nederlandstalige bewerking van Als Flotter Geist, gecomponeerd door Johann Strauß. Het nummer bereikt de derde plaats in de Vlaamse hitparade en zelfs in Nederland wordt het een klein hitje. Het leverde hem een gouden plaat op.
Mede door zijn bekendheid van het songfestival kreeg hij optredens in verschillende Europese landen. Hij trad ook zes jaar lang op in Berlijn in de musical Mein Freund Bunburry en de operette Maske in Blau. In Vlaanderen zelf speelde hij een rol in My Fair Lady. Daarnaast heeft hij ook op cruiseschepen gewerkt. Tot en met 2000 heeft Bob Benny in musicals gespeeld. In Vlaanderen is zijn bekendste rol die van Doolittle in My Fair Lady. In 2001 werd de inmiddels 75-jarige artiest getroffen door een beroerte. Tevens maakte hij dat jaar bekend dat hij homoseksueel is.
Door zijn lange verblijf in het ziekenhuis naar aanleiding van zijn beroerte, kwam Bob Benny in financiële problemen. Op 23 april 2003 werd daarom in Antwerpen een benefietconcert voor hem georganiseerd, zodat hij zijn ziekenhuiskosten kon betalen. Het concert stond in het teken van componist Richards Rodgers. Het werd gepresenteerd door Jo de Poorter en er werden nummer van Rodgers gezongen door bekende Vlaamse musicalsterren.
Bob Benny - Alleen Door Jou.mp3 Bob Benny - Als Sterren Flonkerend Aan De Hemel Staan.mp3 Bob Benny - Amore 5014 Bob Benny - April in portugal.mp3 Bob Benny - Bella Maria.mp3 Bob Benny - Bij Jou Was Het Altijd Zo Mooi.mp3 Bob Benny - Blauw is de nacht.mp3 Bob Benny - Cindy,oh cindy 5014 Bob Benny - De gouden sleutel 5020 Bob Benny - De oude slotgracht.mp3 Bob Benny - Een onmogelijke droom.mp3 Bob Benny - En Toen Kwam Jij.mp3 Bob Benny - Geef aan je vrouwtje.mp3 Bob Benny - Hou toch van mij.mp3 Bob Benny - In de zon.mp3 Bob Benny - Je laatste kus 5020 Bob Benny - Je vous aime, ma cherie.mp3 Bob Benny - Lieveling .mp3 Bob Benny - Medley 01 zing senorita/boerinnekesdans/het is vandaag... Bob Benny - Medley 02 -aan het noordzeestrand/aan het kaaischipperskwartier/lichtjes v.d schelde
Bob Benny - Medley 03.mp3 Bob Benny - Medley 04.mp3 Bob Benny - Medley 05.mp3 Bob Benny - Medley 06.mp3 Bob Benny - Medley 07.mp3 Bob Benny - Medley 08.mp3 Bob Benny - Medley 09.mp3 Bob Benny - Medley 10.mp3 Bob Benny - Medley 11.mp3 Bob Benny - Medley 12.mp3 Bob Benny - Medley 13.mp3 Bob Benny - Mijn gitaar zal altijd zingen (1976) 1007 Bob Benny - Mijn Kleine Jongen.mp3 Bob Benny - Op De Purp'ren Hei.mp3 Bob Benny - Paola.mp3 Bob Benny - Parel Van Tahiti.mp3 Bob Benny - Rad van fortuin.mp3 Bob Benny - Rode Rozen, Rode Lippen, Rode Wijn.mp3 Bob Benny - September, gouden roos Bob Benny - September.mp3 Bob Benny - Violetta.mp3 Bob Benny - Waar en wanneer.mp3 Bob Benny - Wanneer je de liefde kent.mp3 Bob Benny - Wat je naam was, dat ben ik vergeten.mp3 1007
Bert Kaempfert, geboren Berthold Kämpfert (Hamburg, 16 oktober 1923 - Majorca, 21 juni 1980) was een Duits componist, arrangeur en bigbandleider. Voor de opkomst van James Last behoorde Kaempfert samen met Max Greger tot de succesvolste Duitse orkestleiders van na de Tweede Wereldoorlog. Gedurende een korte periode trad hij op onder het pseudoniem Bob Parker.
Op de muziekschool in Hamburg studeerde hij meerdere muziekinstrumenten, piano, klarinet, saxofoon en accordeon. Hij begon zijn carrière als saxofonist bij het radio-orkest van Hans Busch in Danzig. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleef hij in gevangenschap in Denemarken waar hij verliefd werd op een jonge Deense. Uit deze relatie werd zijn oudste dochter geboren. Eveneens tijdens die periode formeerde hij zijn eerste bigband Pik Ass. Na de oorlog ging hij met deze band op de schnabbeltour langs Amerikaanse officiersclubs in Noord-Duitsland.
Aan het eind van de veertiger jaren componeerde en arrangeerde hij hoofdzakelijk voor de NDR en Polydor. Voor Freddy Quinn bijvoorbeeld schreef hij in 1959 Die Gitarre und das Meer, wat een grote hit werd. Ook bewerkte Kaempfert het Duitse volksliedje "Muss i denn zum Städtele hinaus" dat onder de titel "Wooden Heart" Elvis Presley een wereldsucces opleverde.
Met Wonderland by Night maakte Kaempfert in 1960 zijn grote internationale doorbraak: In 1961 stond deze hit vijf weken nummer één in de Verenigde Staten, dat was de eerste keer dat een Duitser een nummer één-hit had in de VS. Een andere compositie van hem Morgen bereikte eveneens een hoge klassering in de Amerikaanse Top 20.
In 1961 is hij verantwoordelijk voor de opnames van de zanger Tony Sheridan, die wordt begeleid door een tot dan toe onbekende band, The Beatles.
Zijn compositie African Beat (1962) is de herkenningsmelodie geworden van het sprookje de Indische waterlelies in de Efteling, waar het wordt gespeeld door een kikkerorkest en een ganzenemsemble.
Bert Kaempfert - A Swingin' Safari.mp3
Bert Kaempfert - Afrikaan Beat.mp3
Bert Kaempfert - Angelica mp3
Bert Kaempfert - Baby Elephant Walk mp3
Bert Kaempfert - Bert's Bossa Nova.mp3
Bert Kaempfert - Besame Mucho.mp3
Bert Kaempfert - Black Beauty.mp3
Bert Kaempfert - Cha Cha Brasilia.mp3
Bert Kaempfert - Chicken Talk.mp3
Bert Kaempfert - Happy Safari.mp3
Bert Kaempfert - Happy Trumpeter.mp3
Bert Kaempfert - Limbo Lady mp3
Bert Kaempfert - Mambo Mania.mp3
Bert Kaempfert - Maria Elena.mp3
Bert Kaempfert - Market Day.mp3
Bert Kaempfert - Mombasa Rock mp3
Bert Kaempfert - Monkey Shuffle mp3
Bert Kaempfert - Pata Pata mp3
Bert Kaempfert - Poinciana (Song Of The Tree).mp3
Bert Kaempfert - Say Si Si (Para Vigo Me Voy).mp3
Bert Kaempfert - Seven Up mp3
Bert Kaempfert - Similau.mp3
Bert Kaempfert - Skokiaan.mp3
Bert Kaempfert - Soft Shoe Safari.mp3
Bert Kaempfert - Sugar Bush mp3
Bert Kaempfert - Sweet And Gentle (Me Lo Dijo Adela).mp3
Bruno Siegfried Majcherek (Heerlen, 3 januari 1936) is een volkszanger van Poolse afkomst (zijn ouders waren Pools), die opgegroeid is in Heerlen. Sinds 1952 treedt hij regelmatig op, met name in Zuid-Limburg. Hij is bekend van zijn tango's en walsen. Hij treedt meestal op met zijn eigen orkest: Bruno Majcherek und die Regento Stars.
Na W.O. II tot in het begin van de jaren '60 heerste er een heuse tangorage in Europa. In de Benelux hotste het orkest van Malando (« Olé guapa ») van feestzaal naar feestzaal in Duitsland het orkest van Alfred Hause, dat in 1961 met , zo waar de eerste editie van de Deutsche Schlagerfestspiele won. Ook een aantal gezongen tango's kwamen aan het venster piepen, denk maar aan de (tango)schlagerzangers Rudi Schurike (« Florentinische Nächte » en « Caprifischer »)en René Carol (« Bianca Rosa »,« Rote Rosen, Rote lippen, roter Wein », « Deinen Namen, den hab' ich vergessen »), Gerhard Wendland (« Tanze mir mir in den Morgen »)en het Hazy Osterwald Sextett (« Kriminial Tango »), Rocco Granata e.a. « Du schwarzer Zigeuner ». Zelfs The Shadows speelden « Guitar tango » tot in de hoogste hitparaderegionen.
Met « Laila » stonden de uit Nederlands Limburg afkomstige Regento Stars van maarttot november '60, zij aan zij metdie Regenpfeifer, in de Benelux hitparades. « Laila » was een tango van voor W.O. II, waar in het middendeel een stuk parlando bijgeplakt werd. De oorspronkelijke bezetting bestond van het in 1958 opgericht quintet bestond uit lead-zangeren klarinettist Bruno Majcherek (°3.1.1936), Dora en Otto Zerdoner, Sigmund of Siegfried Meyer en Jo Theunissen. In de plaats van de in 1965 verongelukte gitarist Jo Theunissen kwam Men Van Meegen. In 1961 kregen ze een gouden plaat voor meer dan 1,5 miljoen verkochte exemplaren. Vanaf 1963 noemde de groep « Bruno Majchereken de Regento Stars ». Bruno was de zoon van een ingeweken Pool, die in de Oranje-Nassau koolmijn in Heerlen werkte.
Op het Grand Gala du Disque van 1963 zong Bruno « Oh Donna Clara » dat opnieuw een reuze-hit werd. Het succes van « Laila » kon evenwel niet geëvenaard worden. Vanaf 1965 werden geen nieuwe platen meer uitgebracht alhoewel de groep tot 1970 bleef optreden.
Regento Stars - Blauwe Ogen Regento Stars - Der Schlittenhund
Regento Stars - Hallo goedemorgen holland
Regento Stars Leila
Regento Stars - Misschien Zijn Wij Beestjes
Regento Stars - Molenwals (instr)
Regento Stars - Oh Donna Clara
Regento Stars - OVERAL WAAR TE VOOR STAAT
Regento Stars - Regento Star Wals
Regento Stars - 't Is Prut Zei De Boer
Regento Stars - Waarom doe je dat nou
Bruno Majcherek - Amapola.mp3
Bruno Majcherek - Anuschla.mp3
Bruno Majcherek - Belami.mp3
Bruno Majcherek - Cherie.mp3
Bruno Majcherek - Der karavan.mp3
Bruno Majcherek - Du bist mit gold nicht zu bezahlen.mp3
Bruno Majcherek - Gitarren klingen leise durch die nacht.mp3
Bruno Majcherek - Man kann sein herz nur einmal verschenken.mp3
Bruno Majcherek - Sag musikant.mp3
Bruno Majcherek - Striptease baby aus der stripteasebar.mp3
Bruno Majcherek - Vergess mich nicht.mp3
Bruno Majcherek - Warum hast du so traurige augen.mp3
Nancy Sinatra (Jersey City, 8 juni 1940) is een Amerikaans zangeres en actrice. Ze is de dochter van de legendarische zanger Frank Sinatra en zijn toenmalige vrouw Nancy Barbato
Nancy Sinatra maakte haar debuut in 1945 toen haar vader het liedje Nancy zong. Pas jaren later maakte hij bekend wie er in het liedje bezongen werd.
Nancy trouwde in 1960 het tieneridool Tommy Sands, maar in 1965 scheidde ze al weer van hem. Haar muzikale carrière piekte in de tweede helft van de jaren zestig met een rij pophits. Haar meest bekende lied is These Boots Are Made for Walkin' uit 1966. In 1967 stond ze samen met haar vader in de hitparade met het duet Something stupid (in 2002 opnieuw uitgebracht door Robbie Williams en Nicole Kidman). In datzelfde jaar zong ze tevens de titelsong voor de James Bond film You only live twice. Verschillende nummers die ze samen met Lee Hazlewood opnam werden hits.
Ze speelde ook in een aantal films waaronder The wild angels van Roger Corman met Peter Fonda en Bruce Dern en Speedway (1968) met Elvis Presley.
In de jaren '70 deed ze het rustig aan wat haar muzikale carrière betreft en stopte ze helemaal met acteren om zich te kunnen toeleggen op het moederschap.
In mei 1995 poseerde ze voor Playboy, dat tegelijk gepaard ging met de release van een nieuw album One more time. Ze verscheen hiervoor weer regelmatig in diverse televisieshows.
In 2003 werd één van haar liedjes (een cover van Cher's Bang bang (My baby shot me down)) gebruikt in een film: de kaskraker Kill Bill: Vol. One van Quentin Tarantino . In 2005 werd het zelfde nummer gesampled door de Audio Bullys voor een dance remix Shot You Down.
In 2004 werkte ze samen met Morrissey aan de hit Let me kiss you.
Nancy Sinatra heeft in september 2005 haar eigen ster gekregen op de Hollywood Walk Of Fame.
nancy Sinatra - Call Me.mp3
nancy Sinatra - It Ain't Me Babe.mp3
nancy Sinatra - Jackson 6210
nancy Sinatra - Lady Bird (W Lee Hazlewood).mp3
nancy Sinatra - Sand (W Lee Hazlewood).mp3
nancy Sinatra - So Long, Babe.mp3
nancy Sinatra - Somethin' Stupid.mp3
nancy Sinatra - Storybook Children (W Lee Hazlewood).mp3
nancy Sinatra - Summer Wine (W Lee Hazlewood).mp3
nancy Sinatra - The city never sleeps at night 6211
nancy Sinatra - The Last Of The Secret Agents.mp3
nancy Sinatra - The Shadow Of Your Smile.mp3
nancy Sinatra - These Boots Are Made For Walking.mp3 6211
Hij verkocht wereldwijd meer dan 90 miljoen albums en singles.
Toen Adamo drie jaar oud was verhuisde hij met zijn familie naar het Belgische Ghlin bij Bergen, waar zijn vader in de mijnen ging werken. Hij groeide op in het vlakbij gelegen Jemappes. Daar werden ook zijn zusjes en broer geboren.
Gedurende zijn schooljaren zong hij in het kerkkoor en leerde hij gitaar spelen.
In 1960 deed hij voor het eerst mee aan een wedstrijd en won met het liedje Si J'osais. De eerste radio-uitzending volgde op 14 februari van dat jaar.
In 1961 bracht hij zijn eerste plaat uit, nadat hij in Saint-Quentin (Parijs) een wedstrijd had gewonnen.
In 1963 brak hij door met Sans toi, ma mie. Op 1 november van dat jaar was hij de hoofdact in Ancienne Belgique in Brussel.
Daarna volgden optredens in Frankrijk, Duitsland, Turkije, Libanon, Canada en Nederland.
Tot 1966 droeg een vierde deel van alle platen die in Frankrijk verkocht werden zijn naam. Adamo - A Vot' bon coeur Adamo - Aline Adamo - Amour Perdu Adamo - Another Love Affair Adamo - ballade à la pluie Adamo - Car je veux 6006 Adamo - C'est Ma Vie Adamo - Ceux que j'aime Adamo - Comme toujours Adamo - Crier to nom CD1 Adamo - Dolce Paola Adamo - Ein kleines Glück Adamo - Ella Adamo - Es mi vida Adamo - Fiori Bianchi Per Te Adamo - Grand'pere, grand'mere Adamo - Inch Allah Adamo - Jai Trove Une Te Adamo - J'aime c- E2 Adamo - J'avais oublié que les roses sont roses Adamo - Je veux crier ton nom Adamo - Komm in mein Boot Adamo - La complainte des elus Adamo - La notte Adamo - La nuit Adamo - Le grand jeu Adamo - Les filles du bord de mer Adamo - Mes mains sur tes hanches Adamo - mis manos en tu cintura Adamo - Mon cinema Adamo - N'est ce pas merveilleux Adamo - Notre roman Adamo - PLUS FORT QUE LE TEMPS Adamo - Princesses et bergeres 6003 Adamo - Quand les roses Adamo - Sans toi mamie Adamo - Si Jamais Adamo - Sonnet pour notre amour 6003 Adamo - Tombe la neige 6006 Adamo - Ton nom Adamo - Une larme aux nuages(1) Adamo - Une meche de cheveux Adamo - Viens ma brune Adamo - Vivre Adamo - Vous.Permettez.Monsieur Adamo & Helmut Lotti - Parlami d'Amore Mariu Gerard Lenormand - Adamo - La ballade des gens heureux Accordeon Hits Cd 1 - 01 - Salvatore Adamo (Medley)
Alain Barrière (Alain Bellec november 18 geboren, 1935 in La Trinite-sur-Mer, Frankrijk) is een singer-songwriter Frans. Hij heeft diverse successen, Hij werd geboren in een familie van vishandel Bretagne, afgestudeerd als ingenieur van Kunsten en Ambachten (Bevordering Angers 1955, genaamd "An155). Maar hij liever kijken naar de song.
In 1961 nam hij zijn pseudoniem en nam deel aan de wedstrijd van Le Cock dOr van de Franse lied, met de finale plaats in Olympia. Het komt in de finale met zijn lied Cathy en gelederen 11e van de 12. Maar voor deze wedstrijd Bruno Coquatrix opmerkingen en Alain Barrière ondertekenen een contract met de RCA.
In 1964 lanceerde hij zijn grootste prestatie: Ma Vie
Een ander groot succes is je weg, uitgevoerd een duet met Sean Steinmetz in 1974. Het volgende jaar bouwde hij en creëert Stirwen ( "witte ster" in Breton) een theater-nachtclub-restaurant gelegen in Carnac, een speelhuisje (theater), waar hij concerten geeft elke zomer.
In 1977 verliet hij Frankrijk voor de Verenigde Staten: het bedrijf heeft Stirwen moeilijkheden en de zanger komt in de problemen met de belasting. Hij keerde vier jaar later terug, maar de twee albums die hij opnam waren niet succesvol. Een tweede ballingschap brengt hem naar Canada. Hij wilde niet permanent terug tot in de vroege jaren 1990, maar zonder weer met het lied.
In 1998 bracht een cd met nieuwe nummers barrière 97 en een compilatie van zijn beste liedjes mijn leven. Hij bracht in de Salle Pleyel in Parijs in 1998.
In 2006 publiceerde hij zijn autobiografie My Life, door Editions du Rocher (met drie nieuwe nummers: Als Gij zult een man, mijn zoon (tekst Kipling) en mijn Chante Bretagne (hommage aan zijn geboorteland). Het loopt ook een nieuwe compilatie: The Authentic Compilation. Hij gaf een aantal concerten in Canada en is goed ontvangen (een gouden plaat in Canada).
In maart 2007 begon hij een grand tour van Frankrijk. Een nieuwe CD verschijnt in de herfst van 2007met Franse liedjes. Er is een opmerkelijke interpretatie van The Crowd, The Little Happiness, The Big Chill, Ne me quitte pas, La Mer en Le Temps des cerises.
Alain Barriere - E piú ti amo
Alain Barriere - Elle (1971)
Alain Barriere - ELLE ETAIT SI JOLIE
Alain Barriere - Et tu fermes les yeux
Alain Barrière - Les feuilles mortes Alain Barriere - ma vie
Lucille Starr (13 mei 1938) is een Frans-Manitoban / British Columbiaanse zangeres, songwriter en yodeler bekendst voor haar 1964 hit single "Quand Le Soleil Dit Bonjour Aux Montagnes" ( "De Franse Song '.)
Geboren Lucille Marie Raymonde Savoie in St. Boniface, Manitoba, Canada, was ze een natuurlijke muzikant die zou kunnen spelen gitaar, bas, evenals de mandoline. Hoewel geboren in Manitoba, werd ze opgevoed in Port Coquitlam en Franstalige gemeenschap van Coquitlam's Maillardville, Brits-Columbia vanaf haar muzikale carrière bij de lokale groep Les Hirondelles. Met behulp van de artiestennaam, Lucille Starr, ze uiteindelijk samen met bandlid Bob Regan zowel als zijn vrouw en hun eigen land vorm zingende duo genaamd "Bob & Lucille." Tussen 1958 en 1963 brachten ze een aantal 45 toeren platen, die vooral werden covers van een eclectische mix van trendy land, pop, rockabilly en folk songs van iedereen, van Perry Como naar Connie Francis. Hun records gehaald met een bescheiden succes op de Noord-Amerikaanse westkust en in 1963 werden ondertekend door A & M Records, met wie zij begonnen opname als "The Canadian Sweethearts."
Bij A & M Records in Los Angeles, Californië, Lucille Starr boekte een 45 rpm genaamd "De Franse Song", dat werd geproduceerd door Herb Alpert. Een hauntingly prachtige ballad van verloren liefde gezongen in het Frans en het Engels, het lied raakte een snaar bij zowel de land-en popmuziek fans alike. In 1964, op een moment dat The Beatles muziek domineerde de hitlijsten, "De Franse Song" is een enorm internationaal succes dat Lucille Starr de eerste Canadese vrouwelijke artiest ooit een record verkoop van een miljoen exemplaren te hebben. Het lied nam haar in de buurt van de duisternis tot het wereldtoneel, touring de Verenigde Staten en die op de Louisiana Hayride radio show en Chicago radiostation WLS (AM) populair National Barn Dance. Als goed, Starr zong op de Amerikaanse televisie muzikaal variete zoals Shindig! Hullabaloo en gevolgd door rondleidingen van Pacific Rim landen, Australië, Zuid-Afrika, en in heel Europa waar ze werd een bijzonder favoriet in Nederland. Het nummer wordt gemeld te hebben verkocht in meer dan zes miljoen exemplaren, het verdienen van een vijf gouden en platina platen.
In 1967, Lucille Starr en haar Canadese Sweethearts duo tekende een contract bij Epic Records in Nashville, Tennessee. Gescheiden van haar man, hun muzikale samenwerking eindigde in 1977. Hoewel ze nooit meer een hit van de omvang van "De Franse Song gehad, 'Lucille Starr genoten van een lange en rijke carrière opnemen in de eerste plaats in het Engels maar ook in het Frans en Spaans. Voor het grootste deel zong ze country muziek, en werd de eerste vrouwelijke ingewijd in de Canadese Country Music Association's "Hall of Honor" in 1987. Een staat yodeler, ze was ingehuurd om de jodelen doen voor de "Cousin Pearl" karakter op verschillende segmenten van de populaire tv-serie The Beverly Hillbillies.
In haar eer, een straat in de stad Coquitlam British Columbia kreeg de naam "Lucille Starr Drive".
Lucille Starr - ARE YOU MINE
Lucille Starr - Are You Teasing Me
Lucille Starr - Colinda
Lucille Starr - Crazy Arms
Lucille Starr - Dominique
Lucille Starr - Don't Let The Stars Get In Your Eyes
Deze twee broers, de leden van de Tabajara stam in het noorden van Brazilië, waren een van de meest onwaarschijnlijke successen van de space age pop era. Bijna 20 jaar nadat ze voor het eerst begon met het opnemen professioneel en in het midden van de twist rage, hadden ze een Top 10 pop hit met hun cover van "Maria Elena", een Mexicaanse folk tune eerste populair in de VS door Jimmy Dorsey.
RCA en hun initiatiefnemers hebben altijd getrokken een sluier van mysterie rond Los Indios Tabajaras, dus is het moeilijk om hun jonge jaren nauwkeurig te traceren. Hun literatuur beweerd ontdekten ze een gitaar in de jungle in de buurt van Ceara, Brazilië, en na Zorg ervoor dat het niet zou ontploffen, net als andere vuurwapens hun stamleden gevonden had, begon te onderzoeken. Uiteindelijk ze allebei beheerst het instrument en kwam onder de aandacht van de stedelingen, van wie nam ze mee naar Rio de Janeiro om te spelen.
Dressing in ceremonieel Indiase kostuums, de broers geperfectioneerd een nachtclub handeling waarin zij zong en speelde de Braziliaanse en Latijns-folk liedjes. Ze veranderden hun namen aan Natalicio en Antenor Lima en begon te toeren in heel Zuid-Amerika. In 1943, RCA's Latijns-Amerikaanse tak ondertekende ze een contract, maar het was pas in de late jaren 1950, dat zij zijn uitgebracht in de VS, en hun eerste album was op een klein label, Vox, in plaats van RCA.
In de vroege jaren 1950, nam ze een pauze van Touring en keerde terug om te studeren, elk met een andere leraar. Natalicio gericht op melodie en Antenor gewerkt harmonie. Ze voegde ook een aanzienlijke klassiek repertoire tot hun handelen, inclusief gitaar stukken van Bach, Falla en Albeniz.
Nog een tour, dit keer naar Europa en, en ze meerdere albums opgenomen voor RCA in Mexico. Een van hun singles, "Maria Elena", uitgebracht in 1958, werd een constante verkoper, en begin 1962, zijn succes gevangen in het oog van de Amerikaanse divisie van RCA. Zij verstrekt de melodie, en deze mooie, zachte melodie snel gesneden een stevige niche in de Amerikaanse hitlijsten. Het eindigde bestedingen 14 weken in de Amerikaanse Top 10 en 17 weken in de UK charts, en de daaropvolgende album bovenaan in de Top 10 albumlijst ook. Binnen een jaar, de broers volgde met een andere single, "Altijd in mijn hart," maar de nieuwigheid was versleten uit en het nauwelijks gedeukte de Top 100.
Chet Atkins was vooral onder de indruk van de broers gitaar 'werk, en hij nodigde hen naar Nashville, waar ze opgenomen een instrumentaal album met Atkins en pianist Floyd Cramer, en - in een van de vreemdste releases van de countrypolitan tijdperk - een met zanger Don Gibson ( "Oh, Lonesome Me").
RCA - zowel de VS en Latijns-Amerikaanse divisies - bleef ze goed opnemen in de jaren 1980, zachte gitaar en de broer stijl bleek een grote invloed op een nieuwe generatie gitaristen, zoals Rick Vito.
Los Indios Tabajaras - Al Sur De La Frontera
Los Indios Tabajaras - Always In My Heart.m4a
Los Indios Tabajaras - Amapola.m4a
Los Indios Tabajaras - Ave Maria No Morro.mp3
Los Indios Tabajaras - Cancion De Cuna Para Mayores mp3
Los Indios Tabajaras - Central Park.m4a
Los Indios Tabajaras - El Cóndor Pasa.mp3
Los Indios Tabajaras - El Rio De Luna (Moon River).mp3
Los Indios Tabajaras - Este Muchacho Esta Enamorado De Ti mp3
Los Indios Tabajaras - Gigi.mp3
Los Indios Tabajaras - Green Eyes.mp3
Los Indios Tabajaras - I Will Wait For You.mp3
Los Indios Tabajaras - It's Impossible.mp3
Los Indios Tabajaras - La Colinas De Rio (Rio's Hills).mp3
Los Indios Tabajaras - Lamento Borincano.mp3
Los Indios Tabajaras - Linda Flor.mp3
Los Indios Tabajaras - Luna Sobre Miami mp3
Los Indios Tabajaras - Magic Is The Moonlight.m4a
Los Indios Tabajaras - Manana De Carnaval mp3
Los Indios Tabajaras - Maria My Own ( Maria La O).m4a
Los Indios Tabajaras - Mona Lisa.mp3
Los Indios Tabajaras - Monnlight And Shadows.m4a
Los Indios Tabajaras - More Brandy Please.m4a
Los Indios Tabajaras - More.mp3
Los Indios Tabajaras - New Orleans.m4a
Los Indios Tabajaras - Over The Rainbow.m4a
Los Indios Tabajaras - Perfidia.mp3
Los Indios Tabajaras - Por Que Eres Asi_.m4a
Los Indios Tabajaras - Somewhere My Love.mp3
Los Indios Tabajaras - Suave, Como Un Amanecer mp3
Los Indios Tabajaras - Sunny.mp3
Los Indios Tabajaras - The Very Thought Of You.mp3
Melina MercouriMelina Mercouri (Grieks: Μελίνα Μερκούρη, Melína Merkoúri) (Athene, 18 oktober 1920 New York, 6 maart 1994) was een Grieks actrice, zangeres en politica.
Mercouri was de dochter van een Atheens politicus. Als actrice werd zij ontdekt door Jules Dassin met wie zij in 1966 in het huwelijk trad. Zij vierde triomfen in verschillende van zijn films, vooral in de wereldberoemde Never on Sunday uit 1960. Toen in 1967 na een militaire staatsgreep de kolonelsregering aan het bewind kwam in Griekenland, ging zij uit afkeer in vrijwillige ballingschap en voerde zij in vele landen actie tegen het dictatoriale regime, dat uiteindelijk in 1974 ten val kwam.
Melina Mercouri, die zich sindsdien vaak spottend "La Veuve du Colonel" noemde, naar de gelijknamige operette van Jacques Offenbach, keerde onmiddellijk terug naar Griekenland, waar zij een actief aandeel had in de oprichting van de PASOK, de nieuwe socialistische partij van Andreas Papandreou. In 1977 kwam zij als volksvertegenwoordiger in het parlement. Van 1981 tot 1989 was zij minister van Cultuur, Jeugd en Sport. In deze functie wist zij een onuitwisbaar stempel te drukken op het Griekse cultuurbeleid, en maakte zij zich vooral bekend door haar niet aflatende pogingen om van de Britse regering de Elgin marbles voor Griekenland terug te krijgen.
Door haar sterke persoonlijkheid had zij een enorme uitstraling in Griekenland en ver daarbuiten. Zij was initiatiefneemster van een gewichtige culturele instelling: de Culturele Hoofdstad van Europa. Een bekende uitspraak van Melina Mercouri was dat "cultuur Griekenlands zware industrie" is. Zij slaagde er ook in het hele Griekse volk daarvan bewust te maken.
De "Melina Mercouri Foundation", gesticht na haar overlijden door haar echtgenoot Jules Dassin, heeft de bedoeling haar visie levend te houden.
Melina Mercouri - Les enfants du Piree1
Melina Mercouri - Ta Pedia Tou Pirea (Never on Sunday)
Dalida (Caïro, 17 januari 1933 - Parijs, 3 mei 1987) was een Egyptisch-Franse zangeres en actrice van Italiaanse afkomst. Ze werd geboren als Yolanda Christina Gigliotti. Met meer dan 125 miljoen verkochte platen is ze een van Frankrijks meest succesvolle artiesten ooit.
In 1954 was Yolanda Christina Gigliotti Miss Egypte, en op haar eenentwintigste vertrok ze naar Frankrijk voor een carrière als zangeres en actrice. Ze noemde zichzelf toen Dalila, naar de vrouw uit de Bijbel. In Parijs veranderde ze haar naam op aanraden van Eddie Barclay in Dalida. Ze brak door met een Italiaans getint repertoire, en cultiveerde haar 'exotische' uitstraling met een grote bos zwarte krullen en donker omrande ogen. Pas aan het einde van de jaren zestig nam ze haar typerende, blonde kapsel. Aan het begin van de jaren zeventig verdiepte ze haar repertoire door werk van Léo Ferré en Jacques Brel op te nemen.
Met "Gigi L'Amoroso", het gezongen verhaal van een Napolitaanse hartenbreker die na een mislukt avontuur in Hollywood terugkeert naar zijn geboortedorp, had ze haar grootste hit. Daarna besloot ze, op aanraden van haar broer Orlando, die tevens haar manager was, zich te richten op de opkomende disco. Met "J'Attendrai", een cover van een chanson uit de jaren dertig, had ze de eerste Franstalige discohit. Daarna volgde nog de disco-opvolger van "Gigi L'Amoroso", "Gigi in Paradisco" waarin Gigi na zijn dood in de hemel in het Engels zingt. Ook het nummer "Darla Dirladada" werd internationaal in 1970 een grote hit. Wereldwijd verkocht ze veel singles en albums, vooral in Frankrijk, Italië, België, Zwitserland, Duitsland, Egypte, Canada, het Midden-Oosten en Japan was ze razendpopulair.
In de jaren tachtig dwong een oogkwaal, die uit haar jeugd stamde, haar tot enkele operaties die weinig verbetering brachten. Ze zag steeds minder met haar linkeroog, en keek vaak scheel. Ook de relaties met mannen waren weinig gelukkig. Drie mannen met wie ze een al dan niet langdurige, doch erg innige relatie onderhield, pleegden zelfmoord.
Dalida - Am Tag Als Der Regen Kam
Dalida - Besame mucho
Dalida - Buenas Noches Mi Amor
Dalida - Ciao Ciao Bambino
Dalida - Er war gerade 18 Jahr'
Dalida - Gigi l'amoroso 1320
Dalida - Il venait d'avoir dix huit ans 1320
Dalida - Itsi, Bitsi, Petit Bikini
Dalida - J'attendrai
Dalida - La Vie en Rose
Dalida - les enfants du piree
Dalida - Mama
Dalida - Pepe
Dalida - Quand On a Que l'amour
Dalida - Romantica
Dalida - Uno a te uno a me
Dalida & Alain Delon - Paroles Paroles
Dalida & Enrico Macias - Bonsoir mon amour (Il silenzio)
Marc Aryan werd als Henri Markarian geboren als zoon van Armeense ouders in Valence, Frankrijk, op 14 november 1934. De jongeman wordt aangetrokken tot literatuur en talen, poëzie en uiteindelijk ook het chanson. Op twintigjarige leeftijd besluit hij componist te worden. Fanatiek leert hij op enkele jaren op eigen houtje piano, notenleer, harmonie en contrapunt.
De populariteit van deze "kampioen van het langzame chanson, de smachtende slow en teksten over de liefde" gaat met elke nieuwe single (Si jétais le fils d'un roi, Giorgina, Bête à manger du foin) een beetje de hoogte in, en bereikt een hoogtepunt in 1964 met zijn grootste hit "Katy". Dit nummer behoorde in België in 1965 tot de 10 bestverkopende singles en stond zowel in Wallonië als Vlaanderen op hetzelfde moment op 1, en kan ook terugblikken op een internationale carrière, met noteringen in de hitparade van Turkije tot Latijns-Amerika, van Libanon tot Canada.
Zijn grootste succesperiode duurt hierna enkele jaren voort, met liedjes als "Volage, volage" (20 weken in de beste tien verkopende), "Tu es le n° 1 au hit-parade de mon coeur" (eind 1967, samen met "La Lettre" volgens latere besprekers de belangrijkste chansons uit zijn oeuvre) en "Un Petit Slow" (amper 10 dagen na het uitbrengen al op nummer 1).
Marc Aryan, de zanger en componist, bleef naast die drukke werk in de studio ook wel actief, maar het was enkel nog met "La Lettre" in 1973 dat hij, gesteund door de vrije radio's, een succes wist te oogsten. Wel kon hij tot ver in de jaren tachtig blijven optreden in het gala-circuit.
Marc Aryan stieft op 30 november 1985 van een hartaanval, en ligt begraven in Ohain. Alles tesamen liet hij ongeveer 200 songs na, waarvan de beste in 1994 op een dubbel-Cd werden verzameld (en het toen zelfs zeer goed deed in de hitparade, met een top-tien notering als gevolg).
Marc
Aryan - Agnes.wmv Marc
Aryan - Giorgina (1964) Marc
Aryan - grosses lunettes sur un petit bout de nez Marc
Aryan - Istanbul Marc
Aryan - J'aime.wmv Marc
Aryan - Kalbin Yok Mu Marc
Aryan - Kathy 1965 Marc
Aryan - La Lettre 1973 Marc
Aryan - Merci Marc
Aryan - Mon petit Navire 1965 Marc
Aryan - Numéro 1 Au Hit Parade 1968 Marc
Aryan - Qu'un peu d'amour Marc
Aryan - Si j'etais le fils d'un roi 1964 Marc
Aryan - Toi Je Te Garde Marc
Aryan - Tu es une petitte fille Marc
Aryan - Un Jour 1965 Marc
Aryan - Volage 1967
Raffaele Celeste "Nini" Rosso (Turijn, 19 september 1926 Rome, 5 oktober 1994) was een Italiaans jazztrompettist en -componist.
Rosso's ouders stuurden hem naar de universiteit, maar op zijn 19e verkoos hij de trompet boven zijn studie. Hierdoor werd hij gedwongen zijn ouderlijk huis te verlaten. Toen de nachtclub waar hij werkte door de politie gesloten werd, keerde hij terug naar huis, maar na een kort verblijf vertrok hij weer om zijn carrière opnieuw op te bouwen. Al snel werd Rosso één van de beste jazztrompettisten van Italië, met als hoogtepunt de jaren 60. In 1962 werd hij bekend in Groot-Brittannië, toen zijn opname "Concerto Disperato" werd gecoverd door Ken Thorne and Orchestra en een hit werd onder de titel "The Theme from 'The Legion's Last Patrol'". Rossos origineel werd snel uitgebracht onder het minder bekende Durium Label en bereikte hiermee ook de hitparade maar een echte hit zou het nooit worden. Zij wereldbekende hit Il Silenzio uit 1965 haalde de nummer 1 van de hitlijsten in Italië, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. Wereldwijd werden meer dan 10 miljoen singles verkocht. Rosso stierf ten gevolge van een tumor in 1994.