De muzieksite voor de echte muziekliefhebber----------HOE MEER REAKTIES HOE MEER DE SITE WORD UITGEBREID----ALLE liedjes zijn als MP3 verkrijgbaar op aanvraag
VOOR MEER INFO MAIL ME
18-01-2010
Bee Gees
Bee Gees
Bee Gees is een popgroep rond de tweelingbroers Robin Gibb (22 december 1949, zang) en Maurice Gibb (22 december 1949 12 januari 2003, basgitaar, keyboard en zang) en hun oudere broer Barry Gibb (1 september 1946, gitaar en zang). De naam van de groep is - in tegenstelling tot wat velen denken - niet de afkorting "Brothers Gibb". Oorspronkelijk speelden de broers samen als the Rattlesnakes, later werd dat Wee Johnny Hayes & the Bluecats en onder die naam werden ze geïntroduceerd bij radio DJ Bill Gates. Dat gebeurde door Bill Goode, nadat hij hen aan het werk zag op het Brisbane Speedway Circuit. Bill Gates bedacht de naam "Bee Gees" en baseerde zich daarbij op zijn en Goode's initialen: BG.
De broers zijn geboren op het eiland Man, maar in 1958 emigreren ze naar Australië. Daar begint hun carrière, en in 1967 keren ze terug naar Engeland, waar ze een groep vormen met Vince Melouney, (gitaar) en Colin Petersen, (drums). In Australië en Nederland hebben ze rond dat moment hun eerste hit met Spicks and specks, in Engeland en elders volgen nummers als New York mining disaster 1941, Massachusetts, Words, World, I've gotta get a message to you en Holiday.
Na het album Odessa (1969) verlaat Robin de groep wegens artistieke meningsverschillen, en scoort een solohit met Saved by the bell. Maurice Gibb trouwt met de Schotse zangeres Lulu. De groep wordt later opgedoekt en opnieuw opgericht. Vanaf het moment dat Jive talkin' in 1975 verrassend een Amerikaanse Nummer-één hit wordt, wordt de draad weer opgepakt en met het uitkomen van de soundtrack van Saturday Night Fever in 1977 is de groep plotseling weer immens populair, en één van de belangrijkste proponenten van de disco geworden.
De Bee Gees schrijven en produceren in die tijd platen van o.a. Barbra Streisand, Dionne Warwick en Diana Ross. Robin Gibb maakt wederom in 1983 een solo-LP.
Na 1981 wordt het stil rond de groep, maar in 1987 maken ze hun derde come-back met het nummer You win again, een Britse nummer-één hit. Een vierde broer, Andy Gibb, eind jaren '70 van de vorige eeuw een populair tieneridool, sterft in 1988, juist toen hij als vierde lid bij de groep zou komen. Op 12 januari 2003 sterft Maurice onverwacht aan een darminfarct. Dit is een onderbreking van de bloedtoevoer naar de darmen, een zeldzame aandoening die soms optreedt bij een draaiing van de darmen waarbij het darmkanaal (meestal gedeeltelijk) afgekneld wordt. Hiervoor was Maurice in eerste instantie ook opgenomen in het ziekenhuis. Robin en Barry gaan daarop hun eigen weg met als meest opvallende resultaat een hernieuwde samenwerking tussen Barry en Barbra Streisand, Guilty pleasures in 2005. Ook de samenwerking tussen Robin en Alistair Griffin met het nummer My lover's prayer gaat goed en komt binnen op drie in Engeland. Barry en Robin zeiden dat ze nooit meer muziek zouden maken onder de naam Bee Gees, onder de naam "Brothers Gibb" traden Barry en Robin in februari 2006 voor het eerst sinds de dood van hun broer weer samen op. Op 7 september 2009 kondigden zij aan opnieuw als Bee Gees te gaan toeren.
Het geluid van de Bee Gees is apart te noemen, vooral opvallend is hun zang met hoge falsetstemmen.
Harry Rodger Webb (Lucknow, Uttar Pradesh, 14 oktober 1940), beter bekend als Cliff Richard, is een Engels zanger en acteur.
Cliff Richard werd geboren als Harry Rodger Webb in Lucknow in India, en koos zijn artiestennaam in 1958. Zijn eerste nummer Move It kwam op de tweede plaats terecht in de Engelse hitlijst. In 1999 scoorde hij zijn laatste nummer-1-hit in Engeland met The Millennium Prayer. Hij is de enige artiest die zowel in de jaren 50, 60, 70, 80 en 90 in de Top 40 stond.
Zijn carrière werd in de beginjaren geïnspireerd door Elvis Presley. The Shadows was tot 1969 zijn vaste begeleidingsgroep. Meer dan 260 miljoen platen gingen van hem over de toonbank. Cliff Richard was hoofdacteur in de films The Young Ones, Summer Holiday, Wonderful Life en Finders Keepers.
Hij vertegenwoordigde tweemaal het Verenigd Koninkrijk op het Eurovisiesongfestival met de nummers Congratulations in 1968 en Power To All Our Friends in 1973.
Sinds hij op 25 oktober 1995 om half elf in de ochtend werd geridderd gaat hij door het leven als Sir Cliff Richard OBE. Hij zet zich o.a. in voor jong aanstormend tennistalent, hij is dan ook vaak te zien bij tenniswedstrijden.
Zijn wijngaarden in Portugal leveren hem zijn eigen wijn op. Ook heeft hij vier eigen parfums. Deze zijn genoemd naar zijn hits: Miss You Nights, Dreammaker, Devil Woman en Summer Holiday (alle vier de titels zong hij tijdens Here and Now).
Sinds 1964 is Cliff Richard een overtuigd christen en hij heeft sindsdien ook gospelmuziek op zijn repertoire.
In 2008 stond Cliff Richard vijftig jaar op de planken. Dit vierde hij met zijn timemachine tour die hem vanaf november door geheel Groot-Brittannië bracht. In het najaar van 2009 brengt hij een aantal concerten, samen met The Shadows.
Ray Charles Robinson (Albany (Georgia), 23 september 1930 Beverly Hills (Californië), 10 juni 2004) was een blinde Amerikaans zanger/pianist en een groot vertolker van de moderne blues en de rhythm and blues. In de jaren vijftig ontwikkelde hij deze muziek verder door de introductie van elementen uit de kerkelijke gospelmuziek, welke laatste onder meer wordt gekenmerkt door een prominente rol van het vrouwenkoor. Zo stond Ray Charles, meestal begeleid door een groep zangeressen (de Raelettes), aan de wieg van de soul met nummers als I got a woman, The night time is the right time en What'd I say. Legendarisch is de uitvoering van laatstgenoemd nummer tijdens een openluchtconcert in Atlanta, Georgia in 1959. Dat optreden was een hoogtepunt in zijn loopbaan.
In 1960 volgde een radicale verandering van stijl: violen en popsongs deden hun intrede. De blues en rhythm-and-blues hadden afgedaan. Ray Charles scoorde een megahit met I can't stop loving you, en zijn vertolking van Georgia on my mind maakte die song tot een evergreen. Notoir is zijn nummer Busted dat hij schreef nadat hij een jaar in de gevangenis gezeten had voor het bezit van heroïne.
Ray Charles stierf op 10 juni 2004 op 73-jarige leeftijd, ten gevolge van leverkanker, in zijn huis te Beverly Hills, Californië, in bijzijn van familie en vrienden
Procol Harum is een Britse band, die in het begin van de jaren '60 werd gevormd. De band is vooral bekend van hun nummer-1-hits A Whiter Shade of Pale en Homburg. De band wordt gezien als een van de wegbereiders van het genre progressieve rock. De samenstelling van de band is in de loop der tijd veelvuldig gewijzigd. De enige constante leden zijn zanger/pianist Gary Brooker en tekstschrijver Keith Reid.
De wortels van Procol Harum lagen in een live band genaamd 'The Paramounts', die door Gary Brooker en Robin Trower werd geleid, populaire artiesten in het begin van de jaren '60. Zij sloten in 1963 een contract af bij Parlophone en brachten de single Poison Ivy uit, die een gematigd succes was in Groot-Brittannië. Zij konden dit succes echter niet vasthouden en de band viel in 1966 uiteen. Brooker ging werken als liedjesschrijver en kwam hierbij in aanraking met tekstschrijver Keith Reid, met wie hij een aantal nummers schreef. Om deze nummers uit te voeren werd een nieuwe band genaamd 'Pinewoods' opgericht, met daarin naast Brooker o.a. organist Matthew Fisher en bassist Dave Knights. Met deze band werd het nummer A Whiter Shade of Pale opgenomen. Nog voordat dit nummer werd uitgebracht werd de naam van de band veranderd in Procol Harum. De bandnaam werd gekozen door de manager, naar de naam van de kat van een vriend.
A Whiter Shade of Pale werd een enorm succes en is één van de weinige nummers die tot twee keer toe de nummer 1 positie in de hitparade zou behalen. Het nummer wordt algemeen beschouwd als één van de grootste popklassiekers.
Procol Harum - A Christmas Camel.mp3
Procol Harum - A Whiter Shade Of Pale.mp3
Procol Harum - Cerdes (Outside The Gate Of).mp3
Procol Harum - Conquistador.mp3
Procol Harum - Good Captain Clack.mp3
Procol Harum - Kaleidoscope.mp3
Procol Harum - Lime Street Blues
Procol Harum - Mabel.mp3
Procol Harum - Pandora's Box 1975
Procol Harum - Repent Walpurgis.mp3
Procol Harum - Salad Days (Are Here Again).mp3
Procol Harum - She Wandered Through Garden Fence.mp3
Shocking Blue was een Nederlandse rockband uit Den Haag die in de jaren '60 en '70 succesvol was. De groep werd in 1967 opgericht door Robbie van Leeuwen, die naar eigen zeggen bij The Motions aan zijn plafond was gekomen en een groep in de steigers wilde zetten waarmee hij internationaal meer kansen zag. Van Leeuwen rekruteerde de groepsleden uit diverse hoeken van de Haagse beatscene en koos in eerste instantie voor een zanger, Barry Hay, die net The Haigs had verlaten. Hay paste echter en van Leeuwen sprak de historische woorden: "Hier zul je nog spijt van krijgen" (quote van Barry Hay op NCRV-televisie). Uiteindelijk werd Fred de Wilde de zanger en werd er een lp voor Polydor opgenomen. Het album scoorde matig. Een jaar later stapte Shocking Blue over naar het pas opgerichte Pink Elephant-label van Dureco. Toen De Wilde in 1968 een oproep kreeg voor militaire dienst, besloot Van Leeuwen dat hij zijn groep wilde completeren met een zangeres. In eerste instantie werd gedacht aan Annet Hesterman, maar zij bleek net een contract met een manager te zijn aangegaan en bedankte. Later was ze nog korte tijd de zangeres van de Groningse Ro-d-ys. In Loosdrecht stuitten Van Leeuwen en manager Cees van Leeuwen op Mariska Veres, die daar optrad met The Motowns tijdens een feestje van de Golden Earring. En de rest is geschiedenis. Shocking Blue werd de eerste Nederlandse groep die een nummer 1-hit in de Billboard Hot 100 van de Verenigde Staten behaalde met de single Venus. De groep scoorde nog vele andere hits en ging in 1975 uit elkaar. In 1979 werd een poging tot een reünie gedaan, maar die duurde maar zo'n jaar of twee.Shocking blue herrees in een nieuwe samenstelling in 1993 met Mariska Veres, maar zonder Robbie van Leeuwen. Deze formatie bleef optreden tot aan het overlijden van Mariska Veres in december 2006.
De groep had een wereldwijde hit met Venus, een lied gebaseerd op The Banjo Song uit 1963 van The Big 3. De single behaalde in Nederland twee keer de Nederlandse Top 40, maar wist niet hoger te komen dan #3. Venus bereikte in de Verenigde Staten echter de #1-positie, net als in veel andere landen in de wereld. Het nummer is inmiddels een evergreen en staat ook jaarlijks in de Top 2000 van Radio 2. Bovendien is het talloze keren gecoverd: bijvoorbeeld als intro van Stars on 45, dat ook een #1-positie in Amerika behaalde, en een versie van de meidengroep Bananarama, die in 1986 eveneens de #1-positie in Amerika behaalde.
Shocking Blue - Blossom Lady.mp3
Shocking Blue - Dream On Dreamer.mp3
Shocking Blue - Eve And The Apple.mp3
Shocking Blue - Gonna Sing Me A Song.mp3
Shocking Blue - Good Times.mp3
Shocking Blue - Hello Darkness.mp3 Shocking Blue - Hot Sand 1132 Shocking Blue - I won't be lonely long 1301
Letkis is de titel van een grote internationale Finse hit uit 1965. Het is eigenlijk een verbastering van de naam van een Finse dans, de letkajenkka. Er waren destijds diverse uitvoeringen van dit lied; in Finland werd het lied gezongen door Katri Helena, in Nederland waren de bekendste versies (alle instrumentals):
De spelling van het woord Letkis varieert. Stig Rauno's single Letkis verscheen het eerst op de markt. De single van Gudrun Jankis vermeldt de titel op twee verschillende manieren gespeld: op de hoes als LET KISS, op het labeltje als LETKISS.
Op het labeltje van Stig Rauno's versie staat soms "Stig Rauno Orchestra" als uitvoerende vermeld.
Een Nederlandse (gezongen) cover bleef niet uit. Die versie van Trea Dobbs heette Ploem ploem jenka. Met dat nummer deed ze mee aan het Nationaal Songfestival van 1965. Het lied eindigde als derde, achter inzendingen van Conny Vandenbos en Ronnie Tober. De versie van Trea Dobbs was overigens niet de enige Nederlandstalige cover van Letkis. Ook Johnny Hoes bracht een versie uit waarin hij beschrijft hoe de Letkis gedanst moet worden:
Een, twee, rechterbeen omhoog Een, twee, linkerbeen omhoog Nog eens daarna tot besluit Spring voor en achter en dan driemaal vlug vooruit
The Blue Diamonds was een Nederlands duo bestaande uit de broers Riem (15 april 1943 Depok/West-Java) en Ruud de Wolff (12 mei 1941 Batavia - 18 december 2000 Driebergen). De broers, van Indische afkomst, braken in 1960 door met de wereldwijde hit Ramona.
Riem en Ruud de Wolff kwamen in 1949 met hun ouders naar Nederland en zongen in hun tienerjaren op schoolfeesten in bandjes als The String Extase Boys en The Cool Cats. Het repertoire bestond voornamelijk uit covers van The Everly Brothers. In 1960 stond hun uitvoering van de song Ramona uit 1927 maandenlang in de hitlijsten, en ook in veel andere landen is het nummer een grote hit. Andere succesnummers uit die tijd waren onder andere Oh Carol en Little Ship.
Begin jaren zestig toeren de broers samen met Anneke Grönloh door Indonesië, terwijl in Nederland en andere Europese landen verschillende nummers de hitparade halen. Voor Ramona ontvangen de broers een Edison uit handen van Wim Sonneveld, nadat er zeven miljoen exemplaren zijn verkocht. Ook in de jaren zeventig brengen The Blue Diamonds diverse singles uit, het stormachtige succes van Ramona wordt echter niet geëvenaard.
Begin jaren tachtig nemen zij in Indonesië diverse platen op in het Maleis, waarvan miljoenen exemplaren over de toonbank gaan.
Tot de dood van Ruud de Wolff in december 2000 blijven The Blue Diamonds platen maken en optreden. Echt grote successen blijven uit, maar de typische Blue Diamonds sound blijft populair.
Na de dood van Ruud blijft Riem de Wolff optreden, als soloartiest met een begeleidingsband, en als duo met zijn zoon Steffen onder de naam The New Diamonds. Op 29 april 2005 wordt Riem de Wolff benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau.
Blue Diamonds - Alice Long(1).mp3 Blue Diamonds - All of Me _ 1960 Blue Diamonds - Amapola.mp3 Blue Diamonds - Baby Face - 1962.mp3 Blue Diamonds - Bend Me, Shape Me(1).mp3 Blue Diamonds - Cathy's Clown.mp3 Blue Diamonds - Cry(1).mp3 Blue Diamonds - Crying In The Rain(1).mp3 Blue Diamonds - Day After Day(1).mp3 Blue Diamonds - Don't Let It Show(1).mp3 Blue Diamonds - Down By The Riverside _ 1961 Blue Diamonds - Dream Baby- 1962.mp3 Blue Diamonds - Goodnight Irene - 1961.mp3 Blue Diamonds - Goodnight Sweetheart 1962.mp3 Blue Diamonds - Have I Told You Lately _ 1961 Blue Diamonds - Hey Be Ba Re Bop -1964.mp3 Blue Diamonds - I Will Love You Endlessly(1).mp3 Blue Diamonds - I'll Mend Your Broken Heart(1).mp3 Blue Diamonds - I'm Forever Blowing Bubbles.mp3 Blue Diamonds - I'm Gonna Get Married.mp3 Blue Diamonds - In A Little Spanish Town _ 1961 Blue Diamonds - Isle Of Capri - 1962.mp3 Blue Diamonds - It's A Long Way To Tipperary - 1963.mp3 Blue Diamonds - Itsy Bitsy Teenie Weenie Honolulu Strand Bikini (1960 _ Blue Diamonds - Jealousy - 1961.mp3 Blue Diamonds - Lady Sunshine And Mister Moon - 1962.mp3 Blue Diamonds - Let it be Me.mp3 Blue Diamonds - Lili Marleeen - 1962.mp3 Blue Diamonds - Little Ship _ 1961 Blue Diamonds - Lonely Street(1).mp3 Blue Diamonds - Margie.mp3 Blue Diamonds - Mona Lisa - 1961 Blue Diamonds - Oh Carol Blue Diamonds - OLE SIOH SAJANGE Blue Diamonds - Pretty Blue Eyes.mp3 Blue Diamonds - Rag Mop.mp3 Blue Diamonds - Ramona _ 1960 Blue Diamonds - Red Sails In The Sunset - 1962.mp3 Blue Diamonds - Right Back(1).mp3 Blue Diamonds - Rio Nights - 1962.mp3 Blue Diamonds - Sarinandé.mp3 Blue Diamonds - Save The Last Dance.mp3 Blue Diamonds - Skinny Ginny(1).mp3 Blue Diamonds - Song Sung Blue(1).mp3 Blue Diamonds - Sukiyaki - 1963.mp3 Blue Diamonds - Surfin' In Sunshine(1).mp3 Blue Diamonds - Sweet Dream Baby(1).mp3 Blue Diamonds - Sweet Little Girl(1).mp3 Blue Diamonds - That'll Be The day - 1965.mp3 Blue Diamonds - The Sun Ain't Gonna Shine Anymore(1).mp3 Blue Diamonds - Till I Kissed You _ 1960 Blue Diamonds - Uptown(1).mp3 Blue Diamonds - When Day is Done.mp3 Blue Diamonds - When You Are A King(1).mp3 Blue Diamonds - Wie Damals In Paris _ 1961 Blue Diamonds - You Are my Sunshine (my Sunny Sunshine).mp3
Chris Andrews (geboren als Christopher Frederick Andrews, 15 oktober 1942, Romford, East London, Verenigd Koninkrijk is een singer-songwriter, wiens muzikale carrière begon in de jaren 1960
Andrews, had door zijn medio tienerjaren vormde zijn eigen groep, en speelde in Soho uitvoering die de 2i's Coffee bar inbegrepen (uitgesproken als twee ogen) en Flamingo Nightclub.
Op 14 maart 1959, maakte hij zijn Britse tv-debuut, uitvoeren op de "Oh, Boy!" tonen.
Hij zou later terugkeren in april tot het uitvoeren van een cover van Cliff Richard's, "Move It".
Andrews schreef "The First Time" voor Adam Faith (nummer 5, 1963), en vervolgens een reeks hits voor Sandie Shaw.
Zij begrepen "Girl Don't Come" (nummer 3, 1964/65), "I'll Stop at Nothing" (nummer 4, 1965), "Boodschap begrepen" (nummer 6, 1965) en "Long Live Love" ( nummer een, 1965). Hij bleef een grafiek topper in de UK Singles Chart voor drie weken "Girl Don't Come" werd gedekt door Cher op haar debuut album, All I Really Wanna Do.
Ook in 1965, Andrews als solo artiest, kreeg de nummer 3 in dezelfde aanbiedingen met "Yesterday Man", gevolgd met een nummer 13 hit "To Whom It Concerns."
Het instrumentale deel van dit nummer werd gebruikt als het thema voor RTÉ's langlopende tv-programma, The Late, Late Show, tot 1999, en een opnieuw gearrangeerde versie heeft als thema muziek van de show in september 2009.
Naast het verkrijgen van een hoge plaatsing in de UK chart met "Yesterday Man", is het ook gestegen naar nummer een in Ierland en Duitsland. Latere releases waren niet zo succesvol, maar zijn eigen hits worden gezien als vroege voorbeelden van reggae beïnvloed witte popmuziek. Hoewel zijn grafiek optredens gedaald in het Verenigd Koninkrijk van 1966, zijn chart topping succes voortgezet in het vasteland van Europa voor een aantal jaren, met name in Duitsland, en Andrews vaak opgenomen in vreemde talen.
De beste voorstelling van zijn 1960 opnamen is het Engels op 20 Repertoire's Greatest Hits CD .
Vandaag Andrews is nog steeds actief in zijn carrière als singer / songwriter, werken voornamelijk op het vasteland van Europa en het Verenigd Koninkrijk.
Momenteel heeft hij huizen, zowel in Londen en Selm.
Chris Andrews - Brown Eyes.mp3
Chris Andrews - Carol OK.mp3
Chris Andrews - Do You Wanna Love Me.mp3
Chris Andrews - Girl Dont Come.mp3
Chris Andrews - Hello Honey Pie.mp3
Chris Andrews - I Love Ya.mp3
Chris Andrews - Ill Walk To You.mp3
Chris Andrews - Its All Coming Back To Me.mp3
Chris Andrews - Lady Oh Lady.mp3 2201
Chris Andrews - Lazy Days.mp3
Chris Andrews - Long Live Love.mp3
Chris Andrews - Michigan River.mp3
Chris Andrews - PrettyBelinda.mp3 1550
Chris Andrews - Silver Lininng.mp3
Chris Andrews - Someones Taken Maria Away.mp3
Chris Andrews - Something On My Mind.mp3
Chris Andrews - Stop That Girl.mp3
Chris Andrews - Sugar Daddy.mp3
Chris Andrews - Theyve All Got Thes On Youeir Ey.mp3
Bobby Solo (Rome, 18 maart 1945) is een Italiaanse zanger.
Hij nam in 1964 deel aan het San Remo Festival met Una lacrima sul viso, hij won niet maar het lied werd wel een internationale hit. Hij won datzelfde jaar nog het Festivalbar met Credi a me. In 1965 won hij wel het San Remo Festival met Se piangi se ridi en mocht hij ook naar het Eurovisiesongfestival waar hij 5de eindigde. Ook in 1969 won hij San Remo met Zingara, dit keer zat er echter geen eurovisieticket aan vast. Hij was ook in Duitsland populair en zong enkele schlagers.
Bobby Solo, wiens echte naam Roberto Satti is,is San Remo. Als er één zanger is, die bekend werd door het Festival van San Remo, dan is het wel Bobby Solo. Deze Romein, of hoe noem je een inwoner van Rome, stak er in 1964 zijn neus aan het hitparadevenster met "Una lacrima sul viso". De Italiaanse Elvis Presley eindigde 2de in San Remo, na de ongenaakbare Gigliola Cinquetti, alhoewel Het verhaal doet de ronde, dat normaal "Una lacrima sul viso" de winnaar was, maar Bobby werd gediskwalificeerd omdat hij playbackte. Net als "No ho l' eta" werd "Una lacrima sul viso" een internationale hit, al moest hij in Frankrijk de concurrentie dulden van Lucky Blondo, niettegenstaande hijzelf het ook in het Frans zong als"Sur ton visage une larme". Het jaar daarop won Bobby wel in San Remo met "Se piangi, se ridi". Hij eindigde er 5de mee op het Eurovisie Songfestival in Luxemburg. Niettegenstaande Bobby een mooie jongen is kan hij niet op tegen de concurrentie van poppetje France Gall, die wint met "Poupée de cire, poupée de son" van lelijke jongen Serge Gainsbourg. Van mooie jongen gesproken, het valt op, hoe Bobby meestal zwaar geschminkt met valse wimpers op het podium staat. Hij moet niet onderdoen voor zijn vrouwelijke collega' s. Een ander San Remo nummer, "Io che non vivo senza te" eindigde pas op de 7deplaats in 1965. Dat nummer zou Dusty Springfield een jaar later als "You don't have to say you love me" naar de hoogste regionen van de internationale hitpardes voeren. Vroeg of laat maak ik nog een appendix aan deze website over de San Remo nummers, die vertaald werden en her en der succesvol waren. Ook vermeldenswaard is, dat de andere uitvoerders van "Se piangi, se ridi", de Amerikaanse New Christy Minstrels waren, een groep waar o.m. Kenny Rodgers, Kim Carnes en Barry Mc Guire toe behoorden.
Herve Vilard, wiens echte naam Rene Villard, werd geboren op 24 juli 1946 in Parijs (Frankrijk). Hij werd geboren in een taxi en zal worden verwijderd uit de voogdij van zijn moeder te worden geplaatst in verschillende gezinnen en weeshuizen, waar het zal groeien. Nog een tiener was, verhuisde hij naar Parijs. Daar ontmoette hij Daniel Cordier die zal zijn voogd. Herve Vilard houdt van muziek en neemt zangles. Spotted door een artistiek leider in 1965 nam hij zijn eerste vijfenveertig ronden: "Capri C'est Fini." De titel voldoet aan een groot succes en voortbewogen de jonge man op de scène. Dit succes zal Herve Vilard opname van zijn eerste album en het maken van zijn eerste tournee in Frankrijk, maar ook in Europa en Zuid-Amerika. In de vroege jaren zeventig verhuisde hij naar Buenos Aires (Argentinië) en blijft zijn loopbaan in Latijns-Amerika tot 1978. Het is het jaar van zijn terugkeer naar Frankrijk met de titel "Wij", samengesteld door Toto Cutugno. Deze terugkeer winnaar zal worden gevolgd door vele andere succes van het album ook zelden (de laatste is "cri du Coeur" in 2004). Ondanks deze zeldzaamheid, Herve Vilard is een favoriet van het Frans.
Herve Vilard - Adieu Jolie Candy
Herve Vilard - Capri C'est Fini
Herve Vilard - Fais La Rire
Herve Vilard - Lila Lilam
Herve Vilard - Mediterraneenne
Herve Vilard - Nous
Herve Vilard - un adios
Herve Vilard - Un Monde Fait Pour Nous (Il Mondo) Herve Vilard - Reviens
Jane Mallory Birkin (Londen, 14 december 1946) is een Engelse actrice en zangeres die sinds eind jaren 1960 in Frankrijk woont. In Nederland is ze vooral bekend van haar duet met haar toenmalige echtgenoot, Serge Gainsbourg, "Je t'aime... moi non plus" uit 1969.
Jane Birkin is de dochter van commandant David Birkin en actrice Judy Campbell. Haar broer is regisseur en scenarioschrijver Andrew Birkin.
In 1965 trouwde Birkin met John Barry, de componist die onder andere de muziekscore van James Bond op zijn naam heeft staan. De twee scheidden in 1968. In 1966 verwierf ze redelijke bekendheid met haar rol als een naaktmodel in Antonioni's controversiële film Blowup.
In 1968 ontmoette ze tijdens haar verblijf in Frankrijk de Franse popster Serge Gainsbourg. De twee trouwden al snel. In 1969 namen de twee het door Gainsbourg geschreven erotische Franstalige nummer "Je t'aime... moi non plus" op. Aanvankelijk zou Brigitte Bardot het nummer opnemen, maar die vond het te gewaagd. De single was controversieel door zijn expliciete seksuele aard (de tekst van het nummer werd ondersteund door gekreun en gehijg) en verscheidene radiostations weigerde het te draaien. Toch werd het nummer een grote hit in verscheidene Europese landen. Hierna volgde al gauw een album, Jane Birkin - Serge Gainsbourg.
In het begin van de jaren zeventig richtte zich voornamelijk op haar filmcarrière, onder andere als de lesbische geliefde van Brigitte Bardot in Don Juan 73 van Roger Vadim (1973). Samen met Serge Gainsbourg nam ze enkele albums op, waaronder Lolita Go Home (1975) en Ex-Fan des Sixties (1978). Haar platen zijn vooral in Frankrijk zeer succesvol.
In 1987 speelde ze in de film Kung Fu Master van Agnès Varda, waarvoor ze tevens het script schreef. Haar rol van een veertigjarige vrouw, die een relatie begint met een vijftienjarige jongen, zorgde voor enige controverse. Varda uitte haar waardering voor Birkin door het jaar daarop een lange documentaire op te nemen met haar als onderwerp, Jane B. par Agnès V.
Jane Birkin - baby alone in babylone
Jane Birkin - En Rire de Peur D'Etre Oblige D'En Pleurer
Jane Birkin - Ex-Fan des Sixties Jane Birkin - Jane B 1139
Jane Birkin - LA DECADENSE - (Jane Birkin & Serge Gainsbourg)
Jane Birkin - Quoi
Jane Birkin & Charlotte Gainsbourg - Di Doo Dah
Jane Birkin & Serge Gainsbourg - Je T'aime Moi Non Plus
Jane Birkin & Vanessa Paradis
-La Ballade de Johnny Jane - La Soirée des Enfoirés (1996)
Serge Gainsbourg, artiestennaam van Lucien Ginzburg (Parijs, 2 april 1928 - aldaar, 2 maart 1991) was een Frans dichter, zanger, componist, acteur en regisseur.
Hij werd geboren in Parijs, Frankrijk als de zoon van Joods-Russische ouders. Hij had een dochter, Charlotte, bij Jane Birkin, en een zoon, Lulu, bij zijn laatste partner Bambou (Pauline Von Paulus).
Zijn vroege werk was beïnvloed door Boris Vian. Gainsbourg wilde, onder invloed van Britse en Amerikaanse popmuziek, ontsnappen aan het ouderwetse chanson en nieuwe muzikale gebieden ontdekken.
Tijdens zijn carrière schreef hij soundtracks voor meer dan 40 films. Zelf regisseerde hij ook vier films: Je t'aime moi non plus, Equateur, Charlotte For Ever en Stan The Flasher.
Zijn grootste hit, Je t'aime moi non plus, was zeer erotisch getint. Hoewel het oorspronkelijk werd opgenomen met Brigitte Bardot, werd het niet met haar stem uitgebracht, maar met die van zijn toekomstige vriendin Jane Birkin, omdat Bardot niet meer verder wilde.
Omdat het als "te heet" beschouwd werd, werd dit lied in verschillende landen gecensureerd en zelfs Frankrijk werd de meest expliciete versie onthouden. De controverse zorgde echter ook voor veel bekendheid en zorgde ervoor dat het de nr. 1 werd in veel hitlijsten, waaronder die van het Verenigd Koninkrijk.
Zijn meest invloedrijke werk Histoire de Melody Nelson werd uitgebracht in 1971. Het was een conceptalbum samengesteld door Jean-Claude Vannier en vooral gebaseerd op Nabokovs roman Lolita. Het heeft onder andere artiesten zoals Air, David Holmes en Beck beïnvloed.
In 1975, bracht hij het album Rock Around the Bunker uit, een rockalbum dat volledig gewijd is aan het Nazisme, waarin hij met zwarte humor herinneringen bovenhaalt van hoe hij en zijn familie leden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Serge had als kind nog de Davidster gedragen in Parijs.
Het daaropvolgende jaar werd een van zijn andere grote werken uitgebracht: L'Homme à la Tête de Chou met Marilou als een nieuw karakter en met veel bombastische, orkestrale muziek.
In 1978 nam hij in Jamaica een reggaeversie op van het Franse volkslied, de "Marseillaise", "Aux Armes et cetera" , samen met de band van Bob Marley, The Wailers. Hierdoor kreeg hij doodsbedreigingen van rechtse veteranen uit de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog. Kort daarna kocht Gainsbourg het originele manuscript van de Marseillaise. Hierop antwoordde hij de critici dat zijn versie dichter bij het origineel was omdat in het origineel duidelijk de woorden "Aux armes et cætera..." voorkomen in het refrein.
Het jaar daarop werd zijn nieuwe Gainsbarre-look officieel voorgesteld in de film "Ecce Homo". Tijdens de laatste 10 jaar van zijn leven verscheen hij dikwijls op tv, vooral door zijn controversiële zin voor humor en zijn provocaties. Tijdens deze periode bracht hij ook Love On The Beat en zijn laatste studio-album You're Under Arrest uit, evenals twee live-cd's.
Op het einde van zijn leven werd Gainsbourg een vaste waarde in Franse talkshows, met misschien zijn meest bekende provocatie toen hij "I want to fuck you" tegen Whitney Houston zei. Zijn liedjes werden steeds excentrieker, van het anti-drug "Les Enfants de la Chance" tot het super-dubbelzinnige "Lemon Incest" met zijn dochter Charlotte. Dit illustreert ook zijn grote liefde voor woordspelletjes, soms ook pijnlijk, "Bowie, Bah Oui" (of: "Bowie, Beau oui comme Bowie").
Gainsbourg stierf op 2 maart 1991 aan een hartaanval en werd begraven op het kerkhof van Montparnasse, in Parijs. Zijn huis op het beroemde adres 5bis rue de Verneuil is nog steeds volledig bedekt met graffiti en gedichten.
Een van de grootste vertolkers van zijn muziek was Petula Clark, wier succes in Frankrijk vooral te danken was aan het zingen van Gainsbourgs muziek. In 2003 schreef ze "La Chanson de Gainsbourg" als een eerbetoon aan de componist van sommige van haar grootste hits.
Serge is ook bekend als de componist van Poupée de cire, poupée de son, waarmee France Gall het Eurovisiesongfestival won voor Luxemburg.
Serge Gainsbourg - Aux Armes Et Caetera
Serge Gainsbourg - Je suis venu te dire que je m'en vais
Serge Gainsbourg - Sea sex and sun
Serge Gainsbourg & Jane Birkin - Je T'aime Moi Non Plus
Gitaargroep uit de later jaren vijftig, begin zestig, die er als eersten in slaagden om "rock & roll" muziek vanuit België te exporteren. Ze speelden muziek in de trend van The Shadows, en hadden ook een podiumact die daar het een en ander van weg had.
De basis van de groep werd gelegd binnen een orkest genaamd "La Jeune Equipe", dat zich vooral onledig hield met het opvrolijken van verjaardagsfeesten en -partijen voor de welgestelde Brusselse burgerij. Ze veranderden hun naam in "Les Cousins" toen ze gevraagd werden voor een optreden in een gelijknamige club op de 14de juli (Franse nationale feestdag). Op die dag werden ze ook ontdekt door platenbaas Jean Klüger.
De vrolijke en betekenisloze song "Kili-Watch" uit 1960 wordt een instanthit en een enorm succes. Binnen een paar maanden worden er meer dan 50.000 exemplaren van verkocht, een enorm aantal voor de Belgische platenindustrie in die dagen. De song, een compositie van bassist Derese, was naar verluidt een adaptatie van een indianenliedje dat hij bij de scouts geleerd had.
Er onstaat echter onenigheid over de royalties voor "Kili Watch", en Derese verlaat de groep. Hij richt het concurrerende "The Kili-Jacks" op, maar die zullen niet dezelfde impact halen.
De groep slaagt erin zijn populareit verdiend met de hit meer dan vijf jaar te rekken. In "Wit-Lof from Belgium" luidt het "Het waren cleane, altijd lachende jongens in nette pakjes die wisten waar ze de mosterd moesten halen. Inpikken op een buitenlandse rage, overgieten met een scheut folklore en een slappe Shadows-saus en bingo! Titels als "When the Cousins come twistin' in" en "The Limbo Rock" zeggen genoeg."
The Cousins hadden ook de pers en de toen opkomende tienerbladen mee, vermits zij de eerste Belgisch "rock-n-rollers" waren die het ook buiten België konden waarmaken : Duitsland, Italië, Frankrijk, Denemarken, Zaïre en Argentinië (waar ze de status van halfgoden kregen onder de verspaanste naam "Los Primos").
Het spel duurde tot eind 1966. Meer dan 20 jaar later zou de groep ter gelegenheid van "Golden Oldies" en "Diamond Awards" nog wel eens heropgericht worden.
CLAUDIA SYLVAwas een Belgische die in het Frans zong en een enorme hit had in 65 met J'AI PLEURE.
Ik heb niets teruggevonden over haar in het jaar65. Tegenwoordig runt ze een restaurant in Brussel, en ze treed nu en dan nog op.
Ze deed indertijd een wereldtournee, ging zelfs naar Zuid Africa en speelde in een film.
Ze stond nr 13 in de Vlaamse top 100 van 65, ver voor the Beatles en The Rolling stones.
In mei 65 stond Claudia Sylva op nr 2 in de Vlaamse top 20 en ze bleef 4 maand in de hitparade staan. De opvolger van J'ai pleure TOI ET MOIstond in oktober op nr 10.
Claudia was dus de vrouwelijke Adamo en Vlaanderen sloot haar in de armen.
Claudia Sylva scoorde 40 jaar geleden een grote hit met J'ai Pleuré. In de tijd dat een gouden single nog 100.000 keer over de toonbank moest gaan, de televisie nog geen kleuren kende en muziek uit eigen land nog gerespecteerd werd. Na de single wist ze dat succes niet meer te evenaren en liet ze de showbizz achter zich. Nu, 40 jaar later, heeft ze er terug zin in. Zelf zegt ze dat een totaal nieuwe single weinig kans op slagen heeft dus ... haalt ze haar eigen J'ai Pleuré van onder het stof.
Sandie Shaw, echte naam Sandra Ann Goodrich (Dagenham, 26 februari 1947) was één van de populairste Britse zangeressen uit de jaren zestig.
Ze werd in 1964 ontdekt door Adam Faith die haar op een concert bezig zag (ze mocht zingen op het concert na 2de geworden te zijn in een talentenwedstrijd). Enkele weken later had ze een platencontract en haar eerste single As long as you are happy baby werd uitgebracht. Dit was niet zo'n groot succes maar haar 2de single was dat wel, Always something there to remind me geschreven door Burt Bacharach en Hal David, Shaw kwam er 3 weken mee op 1 in de Britse hitlijst.
Ze maakte nog verschillende grote hits, omdat ze veel liedjes ook in het Frans, Italiaans, Duits en Spaans uitbracht werd ze in heel Europa bekend. Ze was ook zeer bekend in Zuid-Amerika, zong zelfs een keer achter het IJzeren Gordijn en in Iran. Amerika werd niet veroverd omdat ze geen werkvergunning kreeg daar, maar toch heeft ze er heel wat fans. Ze zong meestal op blote voeten want dan voelde ze zich meer relaxed en had ze meer zin om het lied te zingen.
In 1967 begon haar succes wat te tanen en werd ze tegen haar wil naar het Eurovisiesongfestival gestuurd, ze dacht dat dit haar geloofwaardigheid zou aantasten. Er werden 5 liedjes voorgesteld op de Britse televisie en Puppet on a string (een lied dat ze haatte) won. Na 11 jaar slaagde Sandie er als eerste in om het songfestival te winnen voor het Verenigd Koninkrijk, barrevoets, en het bezorgde haar een derde nummer één-hit (een record voor een zangeres in die tijd) en ze had er ook meteen een wereldhit mee beet, het was de meest verkopende single van het jaar in Duitsland. In 1967 trouwde ze met modeontwerper Jeff Banks met wie ze in 1971 een dochter, Gracie, kreeg. Shaw zou ook snel met een eigen kledinglijn beginnen en verrassend genoeg ook eigen schoenen. Op het einde van de jaren zestig waren haar liedjes niet meer zo populair.
Eric Hilliard "Ricky" Nelson (Teaneck (New Jersey), 8 mei 1940 - De Kalb (Texas), 31 december 1985) was een Amerikaans zanger.
Als kind trad hij op in de televisieserie "The Adventures of Ozzie & Harriet" van zijn ouders. Zijn vader was orkestleider en zijn moeder zangeres. Hij was één van de eerste tienersterren in Amerika. In 1957 nam hij zijn eerste plaat op, een cover van "I'm walkin'" van Fats Domino. In de jaren erna werd hij bijzonder populair: in eind jaren '50 - begin jaren '60 verkocht alleen Elvis Presley in de Verenigde Staten meer platen. Bekende hits van hem waren "Hello Mary Lou", "Travelin' Man" en "Poor Little Fool."
Ricky Nelson werkte ook als acteur. In 1959 vertolkte hij een hoofdrol in de film "Rio Bravo" met John Wayne en Dean Martin. In de jaren '60 bleven successen uit. Hij veranderde van muziekstijl en ging van de rock 'n roll meer de countrykant op. Zijn fans waardeerden dit maar matig. Nelson schreef over hun onwil hem nieuw repertoire te gunnen het lied "Garden Party" (1972), dat prompt een hit werd.
In de jaren zeventig en '80 raakte hij toch in vergetelheid, tot hij in 1985 met veel succes meedeed aan een serie golden oldie-concerten in Engeland. Dit leidde tot een soortgelijke tour door het zuiden van de Verenigde Staten. Tijdens deze tour kwam hij, op oudejaarsdag van 1985, bij een vliegtuigongeluk in Texas, op 45-jarige leeftijd om het leven.
De tweelingzonen van Ricky Nelson, Gunnar en Matthew, vormden later de popgroep Nelson, die in 1990 een nummer 1-hit had in Amerika.
Ricky Nelson - A Wonder Like You
Ricky Nelson - Believe What You Say.mp3
Ricky Nelson - Boppin' The Blues.mp3
Ricky Nelson - Cindy [Version 2].mp3
Ricky Nelson - Don't Leave Me This Way.mp3
Ricky Nelson - Everlovin'
Ricky Nelson - Fools Rush In.mp3
Ricky Nelson - For You
Ricky Nelson - Garden Party.mp3
Ricky Nelson - Have I Told You Lately That I Love You.mp3
Ricky Nelson - Hello Mary Lou.mp3
Ricky Nelson - Hip Hip Baby.mp3
Ricky Nelson - I Got a Feeling.mp3
Ricky Nelson - I Wanna Be Loved
Ricky Nelson - If You Can't Rock Me.mp3
Ricky Nelson - I'm Not Afraid
Ricky Nelson - I'm Walkin'.mp3
Ricky Nelson - It's Late.mp3
Ricky Nelson - It's up to You.mp3
Ricky Nelson - Just a Little Too Much.mp3
Ricky Nelson - Lonesome Town.mp3
Ricky Nelson - Mighty Good.mp3
Ricky Nelson - My Bucket's Got A Hole In It.mp3
Ricky Nelson - Never Be Anyone Else But You.mp3
Ricky Nelson - One Of These Mornings.mp3
Ricky Nelson - Poor Little Fool (1958).mp3
Ricky Nelson - Red Cadillac And A Black Moustache.mp3
Ricky Nelson - She Belongs To Me
Ricky Nelson - Shirley Lee.mp3
Ricky Nelson - Stood Up.mp3
Ricky Nelson - String Along.mp3
Ricky Nelson - Sweeter Than You.mp3
Ricky Nelson - Teenage Idol.mp3
Ricky Nelson - Thats all She Wrote
Ricky Nelson - Travelin' Man.mp3
Ricky Nelson - Waitin' in School.mp3
Ricky Nelson - Wanderer (1)
Ricky Nelson - Yes Sir That's My Baby
Ricky Nelson - You Are the Only One.mp3
Ricky Nelson - You Know What I Mean.mp3
Ricky Nelson - You Tear Me Up.mp3
Ricky Nelson - Young Emotions
Ricky Nelson - Young World.mp3
Ricky Nelson - Dean Martin & Ricky Nelson - Rio Bravo.mp3
Emilius Wagemans (artiestennaam Bob Benny) (Sint-Niklaas, 28 mei 1926) is een Vlaams zanger en musicalster. Hij is vooral bekend van zijn hit Waar en wanneer.
Bob Benny begon zijn carrière als zanger vlak na de Tweede Wereldoorlog. Hij trad toen op in een café aan de Grote Markt in Sint-Niklaas. In 1951 deed Benny auditie bij het NIR en mocht vervolgens optreden in het radioprogramma De Antenne Zingt. In die tijd neemt hij ook zijn eerste plaat op: Mijn hart spreekt tot u. In 1957 scoort hij zijn eerste grote hit met Cindy oh Cindy. Zijn artiestennaam koos Bob Benny toen hij nog bij het Metro Club Orkest zong. De leider van dat orkest heette Robert en daar leidde hij de naam Bob van af. Deze speelde klarinet in de stijl van Benny Goodman, dus koos hij Benny als zijn achternaam.
In februari 1959 nam Bob Benny deel aan de voorrondes voor het Eurovisie Songfestival. In de finale won hij van zangeres Jo Leemans. Zodoende mocht hij België vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival van 1959 in Cannes. Daar werd hij gedeeld zesde met zijn liedje Hou toch van mij. Tot op heden is dat de hoogst behaalde positie voor een Vlaamse inzending bij het Eurovisie Songfestival. In de Vlaamse hitlijst haalde het nummer de vierde plaats. Twee jaar later wint Bob Benny weer de voorronde voor het songfestival, met het liedje September, gouden roos. Op het Eurovisie Songfestival van 1961 wordt hij gedeeld vijftiende en laatste, met slechts één punt van Luxemburg. Deze lage notering is wellicht ook deels te wijten aan de impopulariteit van België in die tijd vanwege de omstreden Kongo-politiek. In 1963 scoorde Bob Benny zijn grootste hit met Waar en wanneer, een Nederlandstalige bewerking van Als Flotter Geist, gecomponeerd door Johann Strauß. Het nummer bereikt de derde plaats in de Vlaamse hitparade en zelfs in Nederland wordt het een klein hitje. Het leverde hem een gouden plaat op.
Mede door zijn bekendheid van het songfestival kreeg hij optredens in verschillende Europese landen. Hij trad ook zes jaar lang op in Berlijn in de musical Mein Freund Bunburry en de operette Maske in Blau. In Vlaanderen zelf speelde hij een rol in My Fair Lady. Daarnaast heeft hij ook op cruiseschepen gewerkt. Tot en met 2000 heeft Bob Benny in musicals gespeeld. In Vlaanderen is zijn bekendste rol die van Doolittle in My Fair Lady. In 2001 werd de inmiddels 75-jarige artiest getroffen door een beroerte. Tevens maakte hij dat jaar bekend dat hij homoseksueel is.
Door zijn lange verblijf in het ziekenhuis naar aanleiding van zijn beroerte, kwam Bob Benny in financiële problemen. Op 23 april 2003 werd daarom in Antwerpen een benefietconcert voor hem georganiseerd, zodat hij zijn ziekenhuiskosten kon betalen. Het concert stond in het teken van componist Richards Rodgers. Het werd gepresenteerd door Jo de Poorter en er werden nummer van Rodgers gezongen door bekende Vlaamse musicalsterren.
Bob Benny - Alleen Door Jou.mp3 Bob Benny - Als Sterren Flonkerend Aan De Hemel Staan.mp3 Bob Benny - Amore 5014 Bob Benny - April in portugal.mp3 Bob Benny - Bella Maria.mp3 Bob Benny - Bij Jou Was Het Altijd Zo Mooi.mp3 Bob Benny - Blauw is de nacht.mp3 Bob Benny - Cindy,oh cindy 5014 Bob Benny - De gouden sleutel 5020 Bob Benny - De oude slotgracht.mp3 Bob Benny - Een onmogelijke droom.mp3 Bob Benny - En Toen Kwam Jij.mp3 Bob Benny - Geef aan je vrouwtje.mp3 Bob Benny - Hou toch van mij.mp3 Bob Benny - In de zon.mp3 Bob Benny - Je laatste kus 5020 Bob Benny - Je vous aime, ma cherie.mp3 Bob Benny - Lieveling .mp3 Bob Benny - Medley 01 zing senorita/boerinnekesdans/het is vandaag... Bob Benny - Medley 02 -aan het noordzeestrand/aan het kaaischipperskwartier/lichtjes v.d schelde
Bob Benny - Medley 03.mp3 Bob Benny - Medley 04.mp3 Bob Benny - Medley 05.mp3 Bob Benny - Medley 06.mp3 Bob Benny - Medley 07.mp3 Bob Benny - Medley 08.mp3 Bob Benny - Medley 09.mp3 Bob Benny - Medley 10.mp3 Bob Benny - Medley 11.mp3 Bob Benny - Medley 12.mp3 Bob Benny - Medley 13.mp3 Bob Benny - Mijn gitaar zal altijd zingen (1976) 1007 Bob Benny - Mijn Kleine Jongen.mp3 Bob Benny - Op De Purp'ren Hei.mp3 Bob Benny - Paola.mp3 Bob Benny - Parel Van Tahiti.mp3 Bob Benny - Rad van fortuin.mp3 Bob Benny - Rode Rozen, Rode Lippen, Rode Wijn.mp3 Bob Benny - September, gouden roos Bob Benny - September.mp3 Bob Benny - Violetta.mp3 Bob Benny - Waar en wanneer.mp3 Bob Benny - Wanneer je de liefde kent.mp3 Bob Benny - Wat je naam was, dat ben ik vergeten.mp3 1007