Osmonds

The Osmonds, ook wel The Osmond Brothers, is een Amerikaanse popgroep, begin jaren zestig opgericht door Alan, Wayne, Merrill en Jay Osmond.

De carrière van The Osmonds startte al vroeg in de jaren 60, toen ze in Disneyland speelden, en regelmatig in The Andy Williams Show optraden. In Zweden braken ze door toen ze met de populaire zanger Lars Lönndahl werkten. Zeven seizoenen lang waren de broers te gast bij the Andy Williams Show. Het was daar dat hun talent tot uiting kwam. Elke week werden er nieuwe routines aangeleerd die gingen van nieuwe danspassen tot schaatsen. Andy noemde hen “The one take Osmonds” omdat zij elke uitdaging aannamen en het in één “take” klaarden.

In de beginjaren ‘70 verlieten ze the Andy Williams Show en begonnen ze zelf te schrijven en te componeren. Dit leverde hun een contract bij MGM records op.

In 1971 hadden The Osmonds hun eerste nummer-1 hit in Amerika met One Bad Apple. Binnen de 2 maanden na de eerste release van “One Bad Apple”, werden ze tot tieneridolen gebombardeerd en begonnen ze aan tournees die hen rond de wereld zou brengen. In Europa kwam het succes een jaar later met Down By The Lazy River. Ook Crazy Horses had in 1972 een hoge plaats in de hitparades, maar daarna was het met de grote succesnummers afgelopen.

Jongere broers Donny en later "Little" Jimmy Osmond maakten enige tijd deel uit van de groep, maar zij waren net als zus Marie ook als soloartiest actief.

Tegenwoordig spelen The Osmond Brothers (Wayne, Jay en Merrill, soms met Jimmy) nog steeds in Branson, Missouri, en de acht zonen van Alan treden op als The Osmonds - Second Generation. Alan zelf lijdt aan multiple sclerose en treedt slechts zelden in de openbaarheid.

In de geschiedenis van de Rock Era heeft geen enkel andere artiest zo veel gouden platen behaald in één jaar als de familie Osmond. Zelfs niet The Beatles waren in staat om elf gouden “award certificates“ te behalen in één jaar. Merrill Osmond, met zijn broers en zus, behouden tot op vandaag nog steeds dit record.

Op 7 augustus 2003 mochten The Osmonds hun eigen ster toevoegen op de “Hollywood Walk of Fame”

De gehele familie is lid van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, ook wel Mormonen genoemd.

Op 8 november 2007 wijdde Oprah Winfrey een hele uitzending aan het 50-jarig jubileum van The Osmonds, en daarbij bestond het hele publiek uit leden van de familie.

Osmonds - CRAZY HORSES ( ORIGINAL VERSION )
Osmonds - Down By The Lazy River
Osmonds - Hold her tight
Osmonds - I Can't live a Dream
Osmonds - Let Me In
Osmonds - make the world go away
Osmonds - One Bad Apple
Osmonds - The Proud One(1)
Osmonds - The Twelfth [Donnie]
Osmonds - yo-yo(1)

The Three Degrees

The Three Degrees is een in 1963 geformeerde philly soul band uit Philadelphia.

Hoewel er altijd maar drie vrouwen in de groep hebben gezeten, zijn het inmiddels al wel elf vrouwen die de groep hebben bevolkt.
The Three Degrees haalde in Nederland hun grootste successen tussen december 1973 en februari 1979. De grootste successen zijn hun eerste hit Dirty ol' man in 1973, When Will I See You Again van een jaar later en The Runner uit 1979.
In 1985 kwam het nummer The Heaven I Need uit, maar die kwam niet verder dan de lagere regionen van de hitparades.
De groep bestaat overigens nog steeds, maar heeft hier geen hitsucces meer.

Het is bekend dat de Britse prins Charles een groot fan is van de Degrees.
In 2006 werd de groep weer bekend bij een groot publiek door een tv-reclame opgebouwd rond de ontstaansgeschiedenis van The Three Degrees.

The Three Degrees - another heartache.mp3
The Three Degrees - Best Of My Love
The Three Degrees - Dirty ol' man
The Three Degrees - distant lover.mp3
The Three Degrees - Falling in love again 1073
The Three Degrees - get your love back.mp3
The Three Degrees - Givin' Up, Givin' In
The Three Degrees - here i am.mp3
The Three Degrees - lonelier are fools.mp3
The Three Degrees - long lost lovers.mp3
The Three Degrees - loving cup.mp3
The Three Degrees - Maybe
The Three Degrees - take good care of yourself.mp3
The Three Degrees - Toast Of Love
The Three Degrees - together.mp3
The Three Degrees - tsop (the sound of philadelphia).mp3
The Three Degrees - When Will I See You Again (70's)
The Three Degrees - Year of Decision

Barry & Eileen

Barry & Eileen is een Brits popduo dat populair was van 1975 tot 1980. Het is vooral bekend van de hit If you go.

Barry Corbett en Eileen ontmoetten elkaar in 1963. Het jaar erop trouwden ze en begonnen ze op te treden als duo. Hoewel Barry voor zijn huwelijk ook al in bandjes speelde, wist het duo niet door te breken in de muziek. Dat kwam mede doordat Barry in het leger zat en zodoende vaak moest verhuizen. In 1974 kwamen Barry, Eileen en hun twee kinderen in België terecht en werden daar ontdekt door producer Richard Uyttendaele.

Barry & Eileen braken in 1975 door met If you go, een Engelse vertaling van het nummer Tu t'en vas van Alain Barrière en Noëlle Cordier, dat destijds een hit was in Frankrijk. Zowel in Nederland als in Vlaanderen werd de single een #1-hit. Later dat jaar volgt de single Bad times dat ook in beide landen een hit wordt. Barry maakt dat jaar ook soloplaten, maar die blijven onopgemerkt. Vervolgens duurt het tot 1978 tot ze een hit scoren met door Barry zelf geschreven Summerwine en in Nederland volgt nog Ibiza. Daarna is het duo weer in de anonimiteit verdwenen.

Barry & Eileen - Bad Times

Barry & Eileen – Ibiza

Barry & Eileen - If you go

Barry & Eileen - Summerwine

Jackpot

Jackpot was een Amsterdamse popgroep die bestond van 1972 tot 1977. Hun bekendste hits waren Is everybody happy en One and one is two.

Henny Eskens en Cees van den Berge kennen elkaar al vanaf 1961, toen ze samen in het dansorkest Music Strings zaten. Met dit orkest brachten ze in 1966 de single La me da ma doen dan uit, maar dat werd geen groot succes. Eind jaren zestig en begin jaren zeventig waren ze actief in de begeleidingsband van Ben Cramer. In 1972 richtten Eskens en Van den Berge samen met Con de Vries en Lex Kroon de groep Jackpot op en Eddy Ouwens werd hun producer. Ouwens schreef ook alle muziek en teksten voor de groep. Dit deed hij onder het pseudoniem A. Brikoos.

De groep werd bekend door hun toegankelijke en meezingbare hits. Na een matig succesje in 1973 met de single Ginny Ginny brak de groep in 1974 door met het nummer Is everybody happy dat een klein half jaar later werd opgevolgd door One and one is two. In de Nederlandse Top 40 haalden beide nummers de top 10 en in de Vlaamse BRT Top 30 werden beide nummers zelfs nummer 1-hits. Ondanks deze grote successen verkocht hun debuutalbum Everybody happy with Jackpot matig. Met de singles en albums die volgden, lukte het niet om nog grote hits te scoren. Alleen Coco (Not coming today) en Sing my lovesong halen nog de Top 40. In 1977 stapte drummer Lex Kroon uit de groep en werd vervangen door Arnaldo Galli uit de groep Cardinal Point. De vervanging kwam echter aan de late kant, want toen dat jaar ook de discoversie van Is everybody happy en het album Win with Jackpot niets deden, besloot de groep uit elkaar te gaan.

• Jackpot - Daisy 6129
• Jackpot - Is Everybody Happy 6129/8053
• Jackpot - One And One Is Two
  Jackpot - Sing My Love Song

Gerard Cox

Gerardus Antonius (Gerard) Cox (Rotterdam, 6 maart 1940) is een Nederlands zanger, cabaretier, scenarioschrijver en acteur.

Gerard Cox is een geboren en getogen Rotterdammer die begon als onderwijzer. Als vertolker van luisterliedjes in de stijl van Jaap Fischer verwierf Cox rond 1960 enige bekendheid in Nederland en Vlaanderen. Hij maakte toen ook al zijn eerste grammofoonplaatopnamen. In 1962 werd hij afgewezen bij de toneelschool, maar speelde wel een kleine rol in het toneelstuk Blijde verwachting van het gezelschap Lily Bouwmeester. Later in de jaren 60 stond hij als cabaretier op de planken met voorstellingen als Van de prins geen kwaad (1963), Moeilijk doen (1964) en Welvraat (1966).

In 1966 sloot Cox zich aan bij Lurelei, waar hij met Eric Herfst, Jasperina de Jong, Rogier van Otterloo en Marjan Berk speelde. Op 28 oktober 1966 kreeg hij een proces-verbaal wegens "opzettelijke belediging de Koning of de Koningin aangedaan", in zijn liedje Arme ouwe. Ook in 1968 leverde Cox controversiële liedjes, waarvan God is niet dood voor de VPRO aanleiding bleek een uitzending van het programma Geef 'm de ruimte af te gelasten. Later dat jaar ging Cox samenwerken met Frans Halsema, in de NV SPOT. Samen met Adèle Bloemendaal gingen ze op tournee met het programma Met blijdschap geven wij kennis. Conny Stuart zou een jaar later de rol van Bloemendaal overnemen.

Vanaf 1970 werkte Cox met Gregor Frenkel Frank, Luc Lutz en Frits Lambrechts in het KRO radioprogramma Cursief. Cox' conference Polleke, over een gedrogeerde Vlaamse wielrenner, behoort inmiddels tot de klassiekers. Hij zong het liedje Ajax is dood naar aanleiding van Feyenoords overwinning in de Europacup en noemde de Amerikaanse president Richard Nixon een moordenaar.

De samenwerking met Frans Halsema werd in 1973 hervat met het programma Wat je zegt dat ben je zelf. De bekendste onderdelen uit dit programma waren de persiflages op toentertijd bekende radio- en televisieprogramma's als Geen ja geen nee, Voor een briefkaart op de eerste rang en Raden maar. In datzelfde jaar scoorde Cox een hit met het nummer 't Is weer voorbij die mooie zomer, wat hem op veel kritiek kwam te staan uit het artistieke wereldje. Vooral Ivo de Wijs hekelde Cox' artistieke uitverkoop.

Als acteur werd Cox in 1977 bekend, toen hij hoofdrolspeler was in de film Het debuut van Nouchka van Brakel, met als tegenspeelster Marina de Graaf. In datzelfde jaar trouwde Cox met Joke Bruijs (van wie hij inmiddels gescheiden is, met behoud van vriendschap gezien hun huidige 'huwelijk' in de serie Toen was geluk heel gewoon). In de jaren 80 en daarna speelde Cox in diverse films en theaterproducties. Hieronder waren rollen in Lieve jongens, De Vriendschap en de musical Fien.

De laatste jaren is Cox vooral bekend als scenarioschrijver en acteur in de 226 afleveringen tellende televisieserie Toen was geluk heel gewoon (gestopt in 2009), waarin hij samen met Sjoerd Pleijsier en Joke Bruijs de hoofdrollen speelde. Daarnaast is hij bekend van reclamefilmpjes voor de bekende zoutjesfabrikant Duyvis. In de serie 't Schaep met de 5 pooten (2006) speelt hij een gastrol als Meneer Wegenwijs. In 2008 speelt hij de rol van kroegeigenaar in de bioscoopfilm ""Sinterklaas en het Geheim van het Grote Boek"" van regisseur Martijn van Nellestijn

Cox is tevens columnist in De Oud-Rotterdammer en de Feyenoord Krant. In de laatste noemt hij zichzelf een 'grijze muis op de tribune', en hekelt hij de 'vermokuming' van media als de Volkskrant en de omroepen in Hilversum.

Gerard Cox - 1948 [Alone_again]

Gerard Cox - De Meisjes Van De Suikerwerk Fabriek

Gerard Cox - DIE GOEIE OUDE TIJD

Gerard Cox - Die laaielichter

Gerard Cox - Goeie ouwe radio

Gerard Cox - 't Is Weer Voorbij Die Mooie Zomer

Paul de Leeuw & Gerard Cox – Dan zeg ik weer iets lulligs

Frans Halsema & Gerard Cox – Geen ja en geen nee

Frans Halsema & Gerard Cox – Roept u maar

Frans Halsema & Gerard Cox - Trosspelletje

Sheila & B Devotion

Sheila and Black Devotion Franse zangeres in een discoact.

De als Annie Chancel geboren Française heeft in de jaren ’60 en ’70 een aantal hitjes.

In 1977 ruilt ze haar lieve meisjes-imago in voor die van een discodiva.

Ze noemt zich dan Sheila and B Devotion (of Sheila and Black Devotion) en vult de Europese dansvloeren met nummers als ‘Spacer’, ‘Crying at the Discothèque’ en ‘Singin’ in the Rain’.

Eind jaren ’80 houdt ze de muziekbusiness voor gezien, om in 1998 weer glorieus terug te keren met concerten en albums. De 18-delige verzamelbox die in 2006 van haar verschijnt telt maar liefst 400 liedjes.

Sheila & B.Devotion - king of the world - spacer

Sheila & B.Devotion - Love Me Baby

Sheila & B.Devotion - Seven lonely days

Sheila & B.Devotion - Shake Me (Maxi 12 Inch Mix)1977

Sheila & B.Devotion - Singing In The Rain 1517

Sheila & B.Devotion - Spacer

Sheila & B.Devotion - You light my fire

Carl Douglas

Als de Londense in India geboren producer Biddu in het voorjaar van 1974 een zanger zoekt voor het door Larry Weiss geschreven “I Want to Give You My Everything”, belt hij de voormalige student techniek Carl Douglas.

Twee jaar eerder heeft hij met deze Jamaïcaan samengewerkt voor de film ‘Embassy’, met Richard (‘Shaft’) Roundtree, waarvoor Carl de titelsong zingt.

Omdat er nog geen liedje voor de “B”-kant is, vraagt Biddu of Carl nog teksten heeft liggen. Dat heeft hij, de tekst over Kung Fu wordt gekozen en Biddu maakt wat melodiën, omdat het toch maar om een B-kant gaat. Het wordt niet serieus genomen en omdat er nog maar 10 minuten kostbare studiotijd rest, wordt “Kung Fu Fighting” snel opgenomen, met veel “Huh-” en Haah”-geluiden, om karatetrappen na te bootsen.

Het lied van Weiss wordt aangeboden bij Pye Records, die ook de andere kant willen horen. Daar denken ze dat het goed genoeg is om als kant A te worden uitgegeven, omdat vechtsporten als karate door Bruce Lee in die periode is gepopulariseerd. Kung Fu is misschien zelfs nóg populairder.

De single wordt alleen in Groot-Brittannië uitgebracht en de resultaten worden afgewacht. De eerste vijf weken wordt de plaat niet op de radio gedraaid en wordt geen exemplaar verkocht. Maar nadat het in danceclubs plotseling wél wordt opgepikt gaat het lopen, en uiteindelijk worden er wereldwijd negen miljoen kopieën verkocht.

Ook in Nederland wordt het een nummer 1 hit en staat het 14 weken in de top 40. Na de opvolger “Dance the Kung Fu”, die nog de negende positie bereikt, wordt er in Nederland van Carl Douglas niet veel meer vernomen.

Biddu maakt nog enkele instrumentale discalbums én produceert de nummer 1 hit van Tina Charles “I Love to love”, voordat hij naar India terugkeert om filmmuziek te gaan maken en samenstellen.

Carl Douglas - Changing time 1333
Carl Douglas - Dance the Kung Fu 1333
Carl Douglas - Kung Fu Fighting
Carl Douglas - Run back

Peret

Peret in 2007Peret, eigenlijke naam Pedro Pubill Calaf (Mataró, 26 maart 1935) is een Spaanse zanger. Hij is vooral bekend van zijn zomerhit Borriquito.

Peret werd geboren als zoon van een verkoper. In 1947 maakt hij op 12-jarige leeftijd zijn muzikaal debuut als helft van het duo Los Hermanos Montenegro op een kinderfestival. Dat jaar neemt hij zelfs een singletje op, maar dat blijft onopgemerkt. Net als zijn vader wordt Peret verkoper, maar in die periode blijft hij wel zingen en gitaar spelen. Zo wordt hij langzamerhand bekender in Catalonië. In 1957 trouwt hij met Fuensanta, een zigeunerin aan wie hij later het nummer Mi Santa opdraagt.

In de jaren '60 breekt Peret door bij het grote publiek in Spanje. Hij wordt vooral bekend om de manier waarop hij gitaar speelt. Hij gebruikt voor- en achterkant van de klankkast om ritmisch op te trommelen. Verder zwaait hij de hals van zijn gitaar van links naar rechts en laat hij de gitaar ooit één of twee rondjes om zijn as draaien. Zijn stijl wordt later El ventilador (De ventilator) genoemd. Naast muziek maken, speelt Peret ook in films. Zijn acteerdebuut maakt hij in Los Tarantas, een film uit 1963.

In 1971 is Perets nummer Borriquito de zomerhit van Europa. Borriquito is het Spaanse woord voor ezel. In verschillende landen, waaronder Nederland en Vlaanderen, staat het op #1 in de hitparade. Buiten Spanje blijft het bij die ene hit. In Nederland wordt nog een ouder nummer van Peret: Voy voy uitgebracht, maar dat blijft steken op #22 in de Nederlandse Top 40. In 1974 probeert hij nogmaals Europees door te breken op het Eurovisiesongfestival, maar zijn nummer Canta y sé feliz eindigt slechts op de negende plaats. De Zweedse groep Abba wordt dat jaar eerste met Waterloo.

De koning van de rumba, zoals Peret in eigen land genoemd wordt, stopt in 1982 met zijn muzikale carrière. Hij treedt dan toe tot de Evangelische Kerk Philadelphia. Pas in 1991 neemt hij weer een nieuw album op. Hij laat zijn geloof echter niet in de steek. Dat is onder meer te merken aan Jesús de Nazaret, een cd uit 1996. In 1992 staat Peret nog één keer in de internationale belangstelling, wanneer hij mag zingen op de slotceremonie van de Olympische Spelen in Barcelona. Daarna duikt Peret nog maar sporadisch op in de publiciteit.

Peret - Borriquito (1971) 1173

Peret - Canta y se feliz
Peret - Corazon De Madeira 1347
Peret - Mirame 1347

Peret - Una L grima
Peret - Que Cosas Tiene El Amor 1173

Pop tops

Los Pop tops zijn een stem/instrumental band gevormd in 1967 in Madrid, Spanje en bestaande uit José Lipiani, Alberto Vega, Ignacio Pérez, Julián Luis Angulo, Enrique Gómez, Ray Gómez plus lead zanger Phil Trim (geboren januari 5, 1940, Trinidad en Tobago).Hun geluid is een overvloeiing van absurde klassieke-opgemaakt pop met de soulful zang van Trim.
Grote invloeden opgenomen van Procol Harum
Zij zijn bekend voor hun 1971 "Mammy Blue" , verwijst naar een zoon die een schrijnende lied zingt geadresseerd aan zijn begraven moeder over zijn jeugd herinneringen en leven in het algemeen, soms gespeld "Mommy Blue" of "Mamy Blue", of verkeerd gespeld als "Mummy Blue", dat was een Top 10 getroffen in heel Europa, Japan en Canada (# 42), en een secundaire Billboard Hot 100 grafiek getroffen in de Verenigde Staten ook getroffen.

Als follow-up singles zijn "Suzanne Suzanne" (vroege 1972) en "Hideaway" (midden 1972), die slechts kleine treffers in sommige Europese landen waren.

De componist van het nummer "Mammy Blue" is Fransman Hubert Giraud.

• Pop Tops - Give Me Up As Lost
• Pop Tops - Grandma
• Pop Tops - Happiness Ville
• Pop Tops - Just Pretend
• Pop Tops - Love And Care
• Pop Tops - Mamy Blue
• Pop Tops - Oh Lord, Why Lord?
• Pop Tops - Road To Freedom
• Pop Tops - Sometimes You Win, Sometimes You Lose
• Pop Tops - Somewhere
• Pop Tops - Suzanne
• Pop Tops - The Voice Of The Dying Man
• Pop Tops - Walk Along By The River Side
• Pop Tops - What A Place To Live In
• Pop Tops - You Finally Found Your Man
• Pop Tops - Young And Foolish

Tony Christie

Tony Christie, geboren als Antony Fitzgerald (Conisborough, 25 april 1943), is een Engelse zanger die in de jaren '70 succesvol was met hits als

'I Did What I Did For Maria' (1971) en

'Is This The Way To Amarillo' (1971).

Daarnaast had Christie een kleine hit met 'Avenues and Alleyways', dat de themesong was voor de populaire Britse televisieserie 'The Protectors'.

Tony Christie - (is this the way to) amarillo.mp3
Tony Christie - avenues & alleyways.mp3
Tony Christie - daddy don't you walk so fast.mp3
Tony Christie - didn't we.mp3
Tony Christie - don't go down to reno.mp3
Tony Christie - drive safely darlin'.mp3
Tony Christie - happy birthday baby.mp3
Tony Christie - i did what i did for maria.mp3
Tony Christie - i'm not in love.mp3
Tony Christie - las vegas.mp3
Tony Christie - Life Without You.mp3
Tony Christie - My Love Song.mp3
Tony Christie - queen of the mardi gras.mp3
Tony Christie - so deep is the night.mp3
Tony Christie - solitaire.mp3
Tony Christie - The Avenues and Alleyways
Tony Christie - the most beautiful girl.mp3
Tony Christie - words (are impossible).mp3
Tony Christie - Yellow River
Tony Christie - you've lost that lovin' feeling.mp3

KISS

KISS is een glamrock/hardrockband die in Amerika tot een van de succesvolste bands aller tijden wordt gerekend. In Europa is KISS vooral bekend van de op disco geïnspireerde hit I Was Made For Loving You.

KISS werd opgericht in Januari 1973 door Gene Simmons (echte naam: Chaim Witz, later (Eu)Gene Klein) en Paul Stanley (echte naam: Stanley Eisen). Zij wilden van KISS de band maken 'die ze altijd al hadden willen zien, maar nooit te zien kregen', zoals zij het zelf noemden 'The hottest Band in the World'. De band werd compleet gemaakt door Ace Frehley (echte naam: Paul Daniel Frehley) en Peter Criss (echte naam: George Peter John Criscuola).

De groepsnaam KISS is door Paul Stanley gekozen en ontleend aan een song van de New York Dolls, 'Looking for a kiss'. Het verhaal dat de naam een afkorting is van Knights in Satan's Service of soortgelijke betekenissen werd voor het eerst vermeld in christelijke publicaties. Dit is door de band altijd ontkend.[1]

In het begin werden de fans vooral gegrepen door de extravagante kleding en optredens. Gekleed in futuristische kostuums met als maskers aandoende make-up en omgeven door rook en vuur wilde KISS van elk concert een spektakel maken. De muziek is commerciële hardrock, bombastisch met veel melodie.

Charlie Rich

De Amerikaanse zanger Charlie Rich werd geboren in 1932 en schreef en song rhythm & blues, rock 'n roll en country. Hij nam eind jaren 50 zijn bekende nummer Who Will The Next Fool Be op en speelde en zong op platen van Jerry Lee Lewis en Johnny Cash.

In de jaren 60 bleef het succes uit, maar in 1973 was hij terug en scoorde hij het geweldige countrynummer The Most Beautiful Girl.

Charlie Rich - A Very Special Love Song

Charlie Rich - Behind Closed Doors

Charlie Rich - Every Time You Touch Me (I Get High)

Charlie Rich - Good Time Charlie's Got The Blues

Charlie Rich - I Love My Friend - 1974

Charlie Rich - lonely weekends

Charlie Rich - Mohair Sam

Charlie Rich - The Most Beautiful Girl

Charlie Rich - There Won't Be Anymore

Willy Sommers

Willy Sommers (Ukkel, 9 augustus 1952), geboren als Willy De Gieter, is een Vlaamse zanger en tv-presentator. Hij volgt notenleer, piano en saxofoon op de Anderlechtse muziekacademie. Hij behaalde ook het diploma regent Nederlands, Engels en Duits, maar staat vanwege zijn muzikale roeping nooit voor de klas.

In 1967, richt Willy met een paar vrienden een rockgroepje op, The Sons Of Abraham. Na één jaar liet hij het rockgenre achter zich en werd leadzanger van een populaire band in het Pajottenland, The Yeats. The Yeats lagen onrechtstreeks mee aan de basis van zijn muzikale loopbaan. Toen hij twee jaar in de groep zat, kwam hij op kerstavond 1970 in contact met Roland Verlooven (Armath), muziekproducer bij het gerenommeerde label Vogue. Deze werd zo'n beetje de stuwende kracht van het muzikale Sommers’ succesverhaal. Met Het is weer morgen kwam platenfirma Vogue in maart 1971 uit met een nieuwe muzieknaam in Vlaanderen, Willy Sommers. De verzamelde muziekpers beoordeelde het nummer en de artiest als een verfrissend muzikaal geluid. Ruime airplay zorgde voor een groeiende Sommers fanscene, maar daar bleef het dan ook voorlopig bij.

Zanger in de jaren zeventig

Met het uitbrengen van Zeven anjers, zeven rozen in datzelfde jaar (1971) is de absolute doorbraak van Willy Sommers in Vlaanderen een feit. Hij verkocht meer dan 100.000 plaatjes in Vlaanderen en stond 19 weken nummer één in de hitparade. Ook de Spaanse, Duitse en Franse charts moesten eraan geloven want Sieben küsse, sieben rosen en Siete rosas, siete besos waren kaskrakers.

Het jaar daarna stond hij dagelijks op het podium met zijn eigen professioneel orkest De Sommerstip. Zijn fanclub werd op dat ogenblik één van de grootste in Vlaanderen, met 12.000 leden. Op muzikaal vlak reeg hij de hits aan elkaar : Sympathie is geen liefde, Weet je nog die slow en Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds. Als blijk van erkenning kreeg hij op 20 november 1972 zijn eerste gouden plaat voor de verkoop van 500.000 singles in amper twee jaar tijd.

Sommers had naast succes in eigen land ook in de buurlanden een bloeiende muzikale carrière. In 1973 stond Willy voor de Franse tv-camera's in het spraakmakende Cadet Roussel van Guy Lux. In de Spaanse top-50 bloeide nog steeds zijn Siete rosas, siete besos.

In 1974 werd de zanger uitgeroepen tot populairste artiest van Vlaanderen en mocht hij voor het eerst de Zomerhit trofee ontvangen met het nummer Blijf nog een uurtje bij mij. Hij startte met een recitaltournee door Vlaanderen.

In 1975 kreeg Willy Sommers opnieuw goud voor Dans met mij tot morgenvroeg. Op 22 augustus 1975 debuteerde hij op het Duitse Schlagerfestival, waar hij nadien nog vele malen te gast zou zijn als populairste Vlaming.

In 1976 bracht Willy de single Holiday uit. Hij stond ermee vijf maanden lang in de top-10. Ruim twee jaar later, 16 januari 1978 komt de Duitse versie van Holiday binnen op de 35ste stek in de charts. Op 23 november van datzelfde jaar ondertekent Willy Sommers een contract met platengigant Philips/Polygram voor de komende decennia.

In 1979, 1981 en 1984 won hij de Zomerhit , een onderscheiding voor de beste Vlaamse single van het jaar. Respectievelijk ging deze onderscheiding naar de singles De nacht wordt lang, Naar de zee en het felgesmaakte Ik ben verliefd op haar.

In 1979 bracht hij de langspeler Willy Sommers Internationaal uit met Franse, Duitse en Spaanse nummers.

Willy Sommers - alles kan en alles mag

Willy Sommers - als een leeuw in een kooi 4071

Willy Sommers - Anita.mp3

Willy Sommers - Ben je vanavond ook alleen.mp3

Willy Sommers - Blijf nog een uurtje bij mij.mp3
Willy Sommers - Breng haar rozen 1092

Willy Sommers - Bruiloftsklokken.mp3

Willy Sommers - Dans met mij tot morgenvroeg.mp3

Willy Sommers - De brief.mp3

Willy Sommers - De nacht wordt lang 8028
Willy Sommers - Een kleine foto.mp3 5333

Willy Sommers - Een Lied Voor Alle Eenzame Meisjes – 1974
Willy Sommers - Gina 5322/5333
Willy Sommers - Habanero 1153

Willy Sommers - Het afscheid.mp3

Willy Sommers - Het is weer morgen 5320
Willy Sommers - Het water is veel te diep 4148
Willy Sommers - Holiday.mp3

Willy Sommers - Ik blijf vannacht bij jou.mp3
Willy Sommers - Ik heb je lief 4149
Willy Sommers - Ik hou van jou zoals je bent 4150
Willy Sommers - Ik kom altijd weer bij jou 1153

Willy Sommers - Intiem rendez-vous.mp3

Willy Sommers - Willy Sommers 
Willy Sommers - Jij Bent Alles Voor Mij

Willy Sommers - Koel als ijs 4071
Willy Sommers - Kom bij me thuis.mp3

Willy Sommers - Maria Helena.mp3

Willy Sommers - Met Mijn Ogen Dicht

Willy Sommers - Mooi als rode rozen.mp3

Willy Sommers - Rosie.mp3

Willy Sommers - Souvenir.mp3 8066

Willy Sommers - Sympathie is geen liefde.mp3

Willy Sommers - Tania 5320
Willy Sommers - Van 's morgens tot 's avonds.mp3
Willy Sommers - Viva chicago 1092

Willy Sommers - Vrouwen 4149
Willy Sommers - We leven maar één keer 4150
Willy Sommers - Weet je nog die slow.mp3

Willy Sommers - Zeven anjers, zeven rozen.mp3 5322

Willy Sommers & Wendy Van Wanten - Kijk Eens Diep In Mijn Ogen

Lisa Del Bo, Willy Sommers & Luc Steeno - Ruis op de lijn

Billy Swan

Billy Lance Swan (Cape Girardeau, Missouri, 12 mei 1942) is een Amerikaanse zanger, producer en liedjesschrijver Hij staat vooral bekend vanwege zijn wereldwijde rockabillyhit "I Can Help" uit 1974.

Swans doorbraak kwam in 1962, toen Clyde McPhatter met het door Swan geschreven "Lover Please" een top 10-hit had in de Verenigde Staten. Daarna waren Swans liedjes minder succesvol, totdat hij de kans krijgt bij Monument Records om platen te producen. Swam producede hier onder andere drie albums van Tony Joe White, [1] met daarop "Polk Salad Annie", een top 10-hit.

Kris Kristofferson, een vriend van Swan, bracht een lp uit en voor zijn tour had hij nog iemand nodig voor de basgitaar. Swan leerde in drie dagen bas spelen, en vergezelde Kristofferson anderhalf jaar op diverse optredens door de Verenigde Staten. Toen Swan terug kwam van de tour ging hij weer de studio in voor Monument Records, maar nu voor het eerst om zelf te zingen. Hij werd direct succesvol met zijn album en gelijknamige hit "I Can Help". Na twee Europese tours bracht Swan zijn tweede album uit: "Rock 'n' Roll Moon". Het lied "Everything's The Same (Ain't Nothing Changed)" van de plaat wordt eveneens een hit, maar niet zo groot als "I can help".

In de jaren 80 nam Swan nog verschillende albums op, met diverse bands, maar hij wist het succes van zijn eerste album niet te evenaren.

Billy Swan is opgenomen in de Rockabilly Hall of Fame.

Billy Swan is getrouwd en heeft twee dochters, Planet Swan en Sierra Swan. Beide dochters zijn zangeres.

Billy Swan - All Shook Up.mp3

Billy Swan - Bop To Me.mp3

Billy Swan - Care Too Much.mp3

Billy Swan - Don't Be Cruel.mp3

Billy Swan - Down By The River.mp3

Billy Swan - Everything's The Same(1975)

Billy Swan - I Can Help.mp3

Billy Swan - I'd Rather Be Dancing With You.mp3

Billy Swan - I'm Her Fool

Billy Swan - I'm Worried.mp3

Billy Swan - Livin' My Life.mp3

Billy Swan - Love Machine.mp3

Billy Swan - No One Else Even Comes Close.mp3

Billy Swan - Put A Move On It.mp3

Billy Swan - Rock On With The Rhythm.mp3

Billy Swan - Rockabilly

Billy Swan - Shake rattle and roll

Billy Swan - Undying Love.mp3

Billy Swan - Why Don't We Give It A Go.mp3

Billy Swan - Wild Young And Reckless.mp3

Billy Swan - Your Heart Is Safe With Me.mp3

Paul de Senneville

In 1976 scoorde Richard Clayderman een wereldhit met 'Ballade Pour Adéline', een liedje opgedragen aan de net geboren tweede dochter van componist Paul de Senneville. Paul begon als journalist bij France Soir en Paris–Presse, werd nadien producer bij de Franse televisie en vervolgens directeur van platenfirma Disc AZ en kon zich van dan af met zijn passie muziek bezighouden! Paul schreef dit nummer samen met Olivier Toussaint. Zijn moeder was een uitstekende pianiste die Olivier een klassieke opleiding meegaf, alhoewel hij meer van jazz en lichte muziek hield. Op zekere dag ontmoette hij Paul de Senneville met wie hij in 1968 ging samenwerken. Paul was in die tijd ondermeer manager van de populaire Franse zanger Michel Polnareff voor wie ze samen liedjes gingen schrijven. Voorts ook voor Mireille Mathieu, Petula Clark, Christophe, Hervé Villard enz... In het totaal zouden ze als componisten zo'n 100 miljoen platen en cd's verkopen.

Vrij snel gingen Paul en Olivier zich toeleggen op het produceren van artiesten, ondermeer The Pop Concerto Orchestra met Olivier als zanger. Nadien was de groep Anarchic System aan de beurt. In 5 jaar tijd was ook deze combinatie goed voor enkele miljoenen hits.

In 1975 braken Olivier Toussaint en Paul de Senneville pas goed door met hun song 'Dolannes melody', op plaat een succes voor trompettist Jean Claude Borelly. Een jaar later ontdekten ze pianist Richard Clayderman, goed voor meer dan 70 miljoen platen en cd's. Richard werd als Philippe Pagès de 28ste december 1953 in Parijs geboren. Op zijn zesde begon hij al met piano te studeren en mocht op zijn 12de al naar het conservatorium in Parijs. Nadien kwam hij vooral aan de kost als sessiemuzikant. Zijn leven veranderde plots toen hij in 1976 op zekere dag een telefoontje kreeg van Olivier en Paul met de vraag of hij niet aan een auditie wou meedoen. Twintig kandidaten daagden op en Richard werd zonder aarzelen geselecteerd. Hij leende de familienaam van zijn overgrootmoeder en Richard Clayderman was geboren. 'Ballade pour Adéline' werd ingeblikt en iets later een hit in méér dan 38 landen, in het totaal goed voor zo'n 22 miljoen exemplaren.

In 1978 richtten Olivier Toussaint en Paul de Senneville een eigen firma op Delphine Records (genoemd naar Paul's eerste dochter Delphine) waar momenteel dertig mensen werken in hun kantoor gelegen aan de Champs Elysées in Parijs. Met Richard Clayderman hebben ze intussen zo'n 1200 liedjes opgenomen, verdeeld over 267 gouden en 70 platina platen /cd's. Nancy Reagan noemde hem ooit 'The Prince of Romance' en dat is hij sindsdien gebleven.

Paul De Senneville - Song Of O

Paul de Senneville - Dolannes melodie

 Pacific Gas & Electric

Pacific Gas & Electric was een Amerikaanse blues rock band in de late jaren 1960 en begin 1970, onder leiding van zanger Charlie Allen. Hun grootste hit was "Are You Ready?"

De band werd gevormd in Los Angeles in 1967 door gitarist Tom Marshall, bassist Brent Block, tweede gitarist Glenn Schwartz (eerder van De James Gang) en drummer Charlie Allen, die eerder speelde in de band Bluesberry jam had. Toen werd het duidelijk dat Allen de beste zanger in de nieuwe groep was, werd hij de frontman en Frank Cook, eerder van Canned Heat, kwam de band op drums. Oorspronkelijk bekend als de Pacific Gas and Electric Blues Band, ze hun naam ingekort wanneer zij Kent Records, het vrij geven van het album Get It On in vroege 1968. Het record was geen succes, maar na de prestaties van de band op het Miami Pop Festival in mei 1968 werden ze getekend door Columbia Records.

Hun eerste album voor Colombia, Pacific Gas and Electric, werd in 1969 uitgegeven, maar ze meer succes met hun volgende album, Are You Ready in 1970. Het titel nummer bereikte # 14 op aanplak bord hete 100. Nadat het album werd opgenomen, Cook was gewond bij een auto-ongeluk en vervangen door Ron Woods, Cook, verblijf op als manager op drums. Marshall en Schwartz, en werden vervangen door Frank Petricca (bas) en Ken Utterback (gitaar,} met Brent blok verplaatsen naar gitaar voor vertrek later in 1970. Ongebruikelijk voor de tijd die de band zowel zwart-wit muzikanten, die hebben geleid tot rellen en geweer schoten op een keer toen de band, die wijd toerde, uitgevoerd in Raleigh, North Carolina.

In 1971 werd de band hun naam veranderden PG & E, onder druk van het nuts bedrijf van dezelfde naam. De band wordt ook uitgebreid, Allen, hout, Petricca en Utterback wordt vergezeld door Jerry Aiello (keyboards), Stanley Abernathy (trompet), Alfred Galagos en Virgil Gonsalves (saxofoon) en Joe Lala (percussie). Ze nam het album PG & E, verscheen en muziek voor de film van de Otto Preminger Tell Me That You Love Me, Junie maan acteurs Liza Minnelli verstrekt. De band vervolgens gesplitst. Een laatste album met de naam, de Pacific Gas & Electric Starring Charlie Allen, is opgenomen door Allen met studio muzikanten en vrij gegeven op het etiket Dunhill in 1973.
Tom Marshall later leed verslechterende gezondheid en persoonlijke omstandigheden, wordt onbehuisd sinds de jaren 1980. Frank Petricca werd een commodity-makelaar. Charlie Allen stierf in 1990, van 48 jaar.

Pacific Gas & Electric - Are You Ready  1099
Pacific Gas & Electric - motor city's burning
Pacific Gas & Electric - Staggolee   1099