De muzieksite voor de echte muziekliefhebber----------HOE MEER REAKTIES HOE MEER DE SITE WORD UITGEBREID----ALLE liedjes zijn als MP3 verkrijgbaar op aanvraag
VOOR MEER INFO MAIL ME
02-02-2010
Boney M
Boney M
Boney M is een discogroep, die bijzonder succesvol was in de jaren zeventig
De groep werd gecreëerd door producer Frank Farian in 1975 en bestond uit vier West-Indische artiesten uit Engeland, Duitsland en Nederland: zangeressen Marcia Barrett en Liz Mitchell, model Maizie Williams en dj Bobby Farrell. Boney M is bekend van de mix van blanke en zwarte muziek; de producer Farian is blank en de zangers zijn zwart. Daarbij hebben veel nummers een zwarte (emancipatoire) achtergrond, zoals No more chain gang van het album Oceans Of Fantasy.
De eerste single die Farian onder de naam Boney M uitbracht, was Baby do you wanna bump? in 1975. De schaarse teksten in dit lied werden door hemzelf ingezongen. Het nummer werd een hit en Farian besloot een team van dansers en zangers aan te trekken.
De groep heeft vele wisselingen van leden gehad (Maizie Williams was het enige originele lid dat overbleef). Een van de leden, Claudia Barry, was niet tevreden met het enkel playbacken van Farians nummers en verliet de groep per direct in februari 1976, een paar dagen voor de groep een concert zou geven op een lokaal televisiestation in Saarbrücken. Op aanraden van Marcia Barrett werd Liz Mitchell, een voormalig lid van de Les Humphries Singers en op dat moment werkloos zangeres, als tijdelijke vervangster aangenomen. Farian was onder de indruk van haar optreden, en dus werkte zij ook mee aan de opname van Boney M's eerste lp, Take The Heat Off Me.
Farian had eerder al nummers opgenomen met Marcia Barrett, de andere zangeres van de groep. Een aantal nummers, Lovin' or leavin' en Daddy Cool stonden ook op de Take The Heat Off Me-lp. De reacties op het album waren lauw. Toch bleef de groep intensief optreden in disco's, clubs en zelfs op jaarmarkten om een reputatie op te bouwen. De lp Take The Heat Off Me ging toch beter verkopen en behaalde een 8ste plaats in de albumlijst. In o.a. Duitsland kwam de lp op nummer 1. De grote doorbraak van de groep kwam in de zomer van 1976, toen muziek- en televisieproducer Michael "Mike" Leckebusch van Radio Bremen de groep uitnodigde voor zijn programma "Musikladen". Boney M verscheen op 18 september in zijn liveprogramma. Tegen het eind van de daaropvolgende week stond Daddy Cool op nummer 1 in de Duitse hitlijsten. Het album had evenveel succes. In Duitsland werd de ene nummer 1-hit na de andere gescoord: Sunny (1976), Ma Baker (1977), Belfast (1977), Rivers Of Babylon (1978), Rasputin (1978), Mary's Boy Child/Oh My Lord (1978) en El Lute (1979). In Nederland bereikte ook Hooray! Hooray! It's A Holi-Holiday (1979) nummer 1. Wereldwijd scoorde Boney M 35 nummer 1-hits en verkocht zo'n 150 miljoen platen.
Behalve het succes met Boney M kreeg de oprichter van de groep, Frank Farian, te maken met veel kritiek. Maizie Williams en Bobby Farrell het mannelijke gezicht van de groep hadden weinig tot geen vocale inbreng bij de muziek van Boney M. Bijna alle mannelijke vocalen, evenals een aantal refreinen in nummers als Dancing in the streets en Bye bye bluebird, werden door Farian zelf ingezongen, maar dit werd lange tijd ontkend. Conflicten tussen Farrell en Farian waren het gevolg. In een interview in 2003 gaf Farian uiteindelijk toe dat hij Farrell slechts had gekozen wegens diens persoonlijkheid en bijzondere dansstijl. De enige nummers waarop Bobby Farrell te horen is, zijn Boonoonoonoos (1981) en Happy Song (1984). Bobby en Maizie zongen echter wel echt tijdens concerten. Daar had Farian geen vocale inbreng bij.
Farrell werd in 1982 vervangen door Reggie Tsiboe. Hij begon vruchteloos een solocarrière en kreeg tenslotte hulp van Farian die voor Farrell en Boney M de hit Happy Song produceerde en Farrell in 1985 weer terughaalde naar Boney M. In 1986 stopte de groep, om in 1988 weer bij elkaar te komen. In 1989 viel het doek opnieuw.
Rivers of Babylon, waarvan de tekst gedeeltelijk afkomstig is uit de Psalmen 19 en 137, werd de op één na best verkopende single aller tijden in Engeland in 1978, terwijl de tweede A-kant Brown girl in the ring veel werd gedraaid in radioprogramma's. Er werden rond de 2 miljoen exemplaren van verkocht. In de Nationale Hitparade stond de single 11 weken op #1. Door de verkoop van 400.000 singles was het in 1978 de bestverkochte single van Nederland.
De groep had een tweede miljoenensucces met hun versie van de calypso-klassieker Mary's boy child, oorspronkelijk van Harry Belafonte. In een lijst van de best verkochte singles in Engeland, uitgegeven in 2002, stond Boney M op een respectievelijk vijfde en tiende plaats met de twee bovenstaande singles. Het is de enige act die twee keer in de top 10 stond; iets dat zelfs The Beatles niet wisten te bereiken.
Boney M werd, samen met ABBA, een van de weinige westerse bands die ook succes behaalden buiten Europa en de VS, met name in landen als India en Sri Lanka. De groep kende diverse bezettingswissellingen en viel na 1992 uiteen in drie formaties die ieder rond een voormalig groepslid zijn geformeerd. Later zouden dat vier formaties worden. Hierbij mag worden aangemerkt dat de formatie met Bobby Farrell het meest succesvol is gebleken, dit mede door de herkenbaarheid en authenticiteit van de act.
Boney M - 10.000 Lightyears 1760 Boney M - Baby do you wanna bump.mp3
Boney M - Bahama mama.mp3
Boney M - Bahama.mp3
Boney M - Belfast.mp3
Boney M - Brown girl in the ring.mp3 LP161/6018
Boney M - Children of paradise.mp3 1575
Boney M - Consuela biaz 1645
Boney M - Daddy cool.mp3 Boney M - Dancin' in the street LP161
Boney M - El lute.mp3
Boney M - Felicidad.mp3
Boney M - Gadda-da-vida 1575 Boney M - Gotta go home.mp3
Boney M - Happy song.mp3
Boney M - Hooray! hooray! it's a holi holiday.mp3 1561
Boney M - I`m born again.mp3
Boney M - I See A Boat On The River
Boney M - Kalimba de luna.mp3 1760
Boney M - Ma baker.mp3
Boney M - Malaika.mp3 1645
Boney M - Mary's boy child oh my lord.mp3 LP161
Boney M - Mega mix.mp3
Boney M - My cherie amour.mp3
Boney M - New York City 1467 Boney M - Nightflight to venus.mp3
Boney M - No woman no cry.mp3
Boney M - Painter man.mp3 LP161
Boney M - Rasputin.mp3 LP161 Boney M - Ribbons of blue 1561/LP8004
Boney M - River of babylon.mp3 6018 Boney M - Still i'm sad 1072
Middle of the Road is een band uit Glasgow (Schotland) die in 1971 doorbrak met de hit Chirpy Chirpy Cheep Cheep. Deze plaat was op dat moment ook een hitsucces van Lally Stott.
De bezetting bestond uit zangeres Sally Carr (28 maart 1945) een voormalig kapster, Ken Andrew (drums) en de broers Eric (basgitaar) en Ian McCredie (gitaar).
De band ontstond halverwege de jaren zestig onder de naam Part Four. Later noemden ze zich Los Caracas. Pas in 1970 werd de naam van de band Middle of the Road.
Voordat Middle of the Road wordt opgericht, verdienen de leden hun brood als kapster (Sally), cameraman (Ken), vertegenwoordiger (Eric) en opzichter (Ian). Op uitnodiging van een Argentijnse manager - die zegt in zijn geboorteland te beschikken over belangrijke contacten met grote tv-maatschappijen - vertrekt de groep in het voorjaar van 1970 naar Italië met de bedoeling daar aan te monsteren op een cruiseschip naar Argentinië. Eénmaal in de haven van Genua beland, komt men tot de ontdekking dat er helemaal geen cruiseschip naar Argentinië vertrekt. Ook de Argentijnse manager is opeens verdwenen en, veel erger, met hem de laatste spaarcenten van de groep.
Om toch aan geld te komen, treedt Middle of the Road op in diverse lokale clubs in Florence en Rome. Het is in die laatste stad dat de groep bij toeval wordt ontdekt door een Italiaanse A&R-manager. Hij biedt de groep een platencontract aan en brengt hen in contact met producer Giacomo Tosti. Via hem wordt Middle of the Road gevraagd een duet op te nemen met Sophia Loren voor haar film "La Moglie Del Prete" (de vrouw van de priester).
In 1971 deed de band mee aan het San Remo festival in Italië. Door dit optreden kreeg de formatie een platencontract bij RCA. Hun eerste plaatopnamen vonden plaats in Studio One van RCA in Rome. Hun doorbraak kwam met "Chirpy chirpy cheep cheep" na een optreden in het televisieprogramma Top of the Pops van de BBC. In totaal worden er ruim tien miljoen exemplaren verkocht. Veel hits volgden waaronder Soley Soley, Sacramento en Talk of the USA. In de Daverende Dertig werd Sacramento de hit van het jaar. De belangrijkste albums voor RCA waren Acceleration en Drive on.
In 1973 verbrak de band het platencontract met RCA en sloot een overeenkomst met het Duitse label Ariola Eurodisc. Het eerste album onder dit label verscheen in 1973 onder de titel Music Music.
In 1976 nam de band haar laatste album op. In dat jaar vertrok ook zangeres Sally Carr uit de band en begon een solo-carrière. In 1978 verliet ook Ken Andrews de band. De overgebleven bandleden maakten een doorstart met een nieuwe zangeres, Linda Carroll.
De term middle of the road wordt gebruikt om een bepaalde muziekstroming aan te geven. Aan deze lekker in het gehoor liggende popmuziek heeft Middle of the Road een fantastische invulling gegeven. Vooral radiostations die deze mainstream-muziek draaien hanteren dit begrip, zoals Radio 2 en Radio 10 gold.
Middle of the road - Bottoms Up 6183
Middle of the road - Chirpy chirpy cheep cheep.mp3
Middle of the road - Give it time 6186 Middle of the road - Honey no.mp3
Middle of the road - I can't tell the bottom from the top.mp3
Middle of the road - Kailakee kailakoo.mp3
Middle of the road - Louise (my little ship).mp3
Middle of the road - Love sweet love.mp3 6184
Middle of the road - The Medley 1611 Middle of the road - Medicine woman.mp3
Middle of the road - Postcard 1611 Middle of the road - Queen bee.mp3
Middle of the road - Sacramento (a wonderful town).mp3 6184
Middle of the road - Samson and Delilah.mp3 6185
Middle of the road - See the sky 6183 Middle of the road - Soley soley.mp3
Middle of the road - The talk of all the USA.mp3 6185
Middle of the road - Try a little understanding.mp3
Middle of the road - Tweedle dee, tweedle dum.mp3 6186
Sharif Dean (Sharafeddinne Kharroubi) (Casablanca, 14 augustus 1947) is een Algerijns-Frans muzikant; hij werd geboren uit een Franse moeder en Algerijnse vader. Als kind verhuisde hij naar Parijs, waar hij in aanraking kwam met de moderne muziek. Hij won daar de prestigieuze talentenjacht van Radio Monte Carlo.
Door deze winst kreeg hij heel wat opdrachten in een aantal Duitse nachtclubs. Tussendoor studeerde hij in Brussel, waar hij in 1971 een universitaire graad behaalde in filosofie en letterkunde. Daarna richtte hij zich volledig op zijn zangcarrière.
Met de Belgische producer Jean Huygmans nam hij in 1972 zijn eerste single op, Mary-Ann, dat geen hit werd. In 1973 lukte het wel. Sharif schreef Do You Love Me?. Hij kreeg vocale hulp van ene Eveline D'Haese, een Belgische zangeres die wel vaker studiowerk deed, oa voor Luc Hensill.
Do You Love Me? is de eerste Belgische plaat die de nummer 1 positie behaalt in een Nederlands jaaroverzicht
Paul Severs (Huizingen, 26 juni 1948) is een Vlaams zanger, bekend in Vlaanderen en Wallonië. Hij is tevens muzikant en liedjesschrijver.
Hij was voorlaatste uit een gezin van zeven. Op college volgde hij 5 jaar avondlessen piano en kocht hij zijn eerste gitaar.
Door Pater Pax kwam hij bij Jean Kluger terecht en die zag meteen het talent van Paul Severs zitten. Geen wonder dat ik ween werd zijn eerste plaatje. Daarna tekende hij een contract bij Sylvain Tack (de platenfirma "Start"). Met deze firma maakte Paul een aantal grote hits zoals Ik ben verliefd op jou, Ieder mens, Ik heb rozen voor je mee en Vaarwel en tot weerziens.
Bij de platenfirma Telstar maakte Paul een stevige comeback met Zeg eens meisje en 'oh little darling. Ook in Wallonië scoorde hij toen een nummer 1 hit met Toutes les filles. Bijna iedere dag staat hij nu nog altijd zowel in Vlaanderen als in Wallonië op het podium...
Paul Severs vierde in juli 2006 zijn jubileum "40 jaar op de planken". Hij schrijft meestal zijn teksten en muziek zelf.
In 2007 kwam Geen wonder dat ik ween opnieuw uit door de film Firmin met Chris Van den Durpel
Paul Severs - Al de mensen zoeken naar geluk 4133 Paul Severs - Al die tranen in je ogen 5248/8033
Paul Severs - Blauwe nacht
Paul Severs - Boulevard de la Madeleine Paul Severs - Buona sera signorina 5252 Paul Severs - Don't cry cherie 4133 Paul Severs - Een oude man L45/5250
Paul Severs - Eine Liebe ohne Ende
Paul Severs - El sol (instr) L45
Paul Severs - Geen wonder dat ik ween
Paul Severs - Hallo Mevrouw
Paul Severs - he suzie
Paul Severs - Heel alleen
Paul Severs - Ieder mens L45
Paul Severs - Ik Ben Verliefd Op Jou 5252 Paul Severs - Ik kan je nooit meer vergeten 1082
Paul Severs - Ik heb rozen voor je mee L45/5250
Paul Severs - Ik wil dansen
Paul Severs - irina
Paul Severs - johnny rij zo snel niet
Paul Severs - Kleine vogel
Paul Severs - kom dichter bij
Paul Severs - Kom terug 5248 Paul Severs - kusjesdans
Paul Severs - Liefste meisje 1082
Paul Severs - Little darling
Paul Severs - Loop niet voorbij Paul Severs - Maar toen kwam jij 4009 Paul Severs - Meisjelief "I want you" 1047
Paul Severs - Music on the rocks (1971) 1175
Paul Severs - Niki, pas op
Paul Severs - Oh Danny Boy
Paul Severs - Return to me
Paul Severs - Rocky 8014
Paul Severs - Rode lippen moet je kussen
Paul Severs - Rozen zonder doornen Paul Severs - Slow
Paul Severs - Sterrennacht met jou
Paul Severs - Vaarwel en tot weerziens(1971) 1175/8014 Paul Severs - Vrij
Paul Severs - Waarom, ach waarom Paul Severs - Wat nu , my love 4009 Paul Severs - Yeah 1109
Paul Severs - Ze komt terug
Paul Severs - Zeg 'ns meisje
Paul Severs Feat. Liesje - Ik leef alleen nog maar voor jou
Freddy Breck, artiestennaam van Gerhard Breker, (Sonneberg (Thüringen), 21 januari 1942 - Rottach-Egern (Beieren), 17 december 2008) was een Duits zanger, componist en producent. Hij was vooral bekend door zijn schlagerliedjes uit de jaren 70.
Breck studeerde machinebouw. Na het einde van zijn studies werd hij ontdekt als zanger. In 1972 had hij zijn eerste hit met Überall auf der Welt, waarvan de melodie gebaseerd was op een lied van het slavenkoor uit Nabucco van Giuseppe Verdi. Het bezorgde Freddy Breck meteen zijn eerste gouden plaat. Daarna zouden nog meer hits volgen die gebaseerd waren op bekende klassieke melodieën.
In april 1974 bereikte hij met een Engelstalige single een notering in de Britse hitparade. So in love with you behaalde er de 44ste plaats.
Vanaf de jaren 80 begon hij zich meer toe te leggen op het componeren van liedjes voor andere zangers. In die periode trad hij in het gezelschap van Dennie Christian, Mieke en later ook Micha Marah tevens op in Vlaanderen en Nederland en zong daarbij in het Nederlands. Vanaf 1990 legde hij zich weer meer toe op het (solo) zingen, maar hij zou zijn eerdere succes nooit meer evenaren.
In 1998 richtte hij samen met zijn vrouw Astrid de platenfirma Sun Day Records op en zong hij met haar als het duo Astrid & Freddy Breck.
Eind 2008 overleed Freddy Breck omringd door zijn familie op 66-jarige leeftijd in zijn huis aan de Beierse Tegernsee aan longkanker.
Freddy Breck - Annemarie.mp3
Freddy Breck - Bianca.mp3
Freddy Breck - Bianca Rosa 4013 Freddy Breck - Das ist die wahre liebe.mp3
Freddy Breck - Dat is pas ware liefde.mp3
Freddy Breck - De avond is nog jong.mp3
Freddy Breck - Dein ist mein lied.mp3
Freddy Breck - Der grosse zampano.mp3
Freddy Breck - Der weisser flieder.mp3
Freddy Breck - Die sonne geht auf.mp3
Freddy Breck - Die welt is vol musik.mp3
Freddy Breck - Ein frau ist so schon wenn sie liebt.mp3
Grease is een Amerikaanse film uit 1978, gebaseerd op de gelijknamige musical over de jaren 50. Hoofdrollen worden vertolkt door Olivia Newton-John en John Travolta.
Regie was in handen van Randal Kleiser.
De film gaat over Sandy en Danny die elkaar ontmoeten op vakantie. Ze worden verliefd en aan het eind van de vakantie kunnen ze moeilijk afscheid nemen. Al snel begint de school weer en komen Sandy en Danny elkaar plotseling tegen op Rydell High. Sandy beschrijft Danny als een romantische en superlieve jongen. Maar op school staat hij bekend als een vrouwenverslinder. Wanneer ze elkaar ontmoeten beginnen de problemen. Danny is superpopulair.
Niemand verwacht dat hij op het brave meisje Sandy zal vallen. Sandy is nog steeds hopeloos verliefd op haar vakantieliefde, maar door Danny's stoere gedrag wordt dit al snel minder. Ze begint met andere jongens aan te pappen, waardoor Danny op den duur jaloers wordt. Hij meldt zich bij de sportcoach om Sandy te winnen met sportieve prestaties. Tijdens een grote danswedstrijd van de school komen de twee weer nader tot elkaar, totdat Danny aan het eind van de avond met een ander meisje de sterren van de hemel danst, en dus zonder Sandy de wedstrijd wint.
Hierna volgt er nog een verzoeningspoging van Danny's kant, maar hij verpest dit omdat hij Sandy het bed in probeert te krijgen, iets waar de nog maagdelijke Sandy niet aan toe is. Wanneer Danny een autowedstrijd wint tegen een vijand van school, realiseert Sandy zich dat ze Danny toch echt niet kan missen. Zelf wil ze ook veranderen, niet alleen voor hem maar ook voor zichzelf. Van braaf meisje, verandert Sandy in een coole meid terwijl Danny sportief geworden is (hij is een ' jock' ) en zo komen ze alsnog bij elkaar.
01 - Frankie Valli - Grease
02 - John Travolta & Olivia Newton John - Summer Nights
03 - Olivia Newton-John - Hoplessly Devoted To You
04 - John Travolta & Olivia Newton - You're The One That I Want
05 - John Travolta - Sandy
06 - Frankie Avalon - Beaty School Drop-Out
07 - Stockhard Channing - Look At Me, I'm Sandra Dee
08 - John Travolta - Greased Lightning
09 - Cindy Bullens - It's Raining On Prom Night
10 - Instrumental - Alone At The Drive-In Movie
11 - Sha-Na-Na - Blue moon
12 - Sha-Na-Na - Rock`n roll is here to stay
13 - Sha-Na-Na - Those magic chances
14 - Sha-Na-Na - Hound Dog
15 - Sha-Na-Na - Born to hand jive
16 - Sha-Na-Na - tears on my pillow
17 - Louis St. Louis & Cindy Bullens - Mooning
18 - Cindy Bullens - Freddy My Love
19 - Louis St. Louis - Rock'N'Roll Party Queen
20 - Stockhard Channing - There Are Worse Things I Could Do
21 - Olivia Newton John - Look At Me, I'm Sandra Dee (reprise)
22 - John Travolta & Olivia Newton-John - We Go Together
23 - Instrumental - Love Is A Many Splendored Thing
Bee Gees is een popgroep rond de tweelingbroers Robin Gibb (22 december 1949, zang) en Maurice Gibb (22 december 1949 12 januari 2003, basgitaar, keyboard en zang) en hun oudere broer Barry Gibb (1 september 1946, gitaar en zang). De naam van de groep is - in tegenstelling tot wat velen denken - niet de afkorting "Brothers Gibb". Oorspronkelijk speelden de broers samen als the Rattlesnakes, later werd dat Wee Johnny Hayes & the Bluecats en onder die naam werden ze geïntroduceerd bij radio DJ Bill Gates. Dat gebeurde door Bill Goode, nadat hij hen aan het werk zag op het Brisbane Speedway Circuit. Bill Gates bedacht de naam "Bee Gees" en baseerde zich daarbij op zijn en Goode's initialen: BG.
De broers zijn geboren op het eiland Man, maar in 1958 emigreren ze naar Australië. Daar begint hun carrière, en in 1967 keren ze terug naar Engeland, waar ze een groep vormen met Vince Melouney, (gitaar) en Colin Petersen, (drums). In Australië en Nederland hebben ze rond dat moment hun eerste hit met Spicks and specks, in Engeland en elders volgen nummers als New York mining disaster 1941, Massachusetts, Words, World, I've gotta get a message to you en Holiday.
Na het album Odessa (1969) verlaat Robin de groep wegens artistieke meningsverschillen, en scoort een solohit met Saved by the bell. Maurice Gibb trouwt met de Schotse zangeres Lulu. De groep wordt later opgedoekt en opnieuw opgericht. Vanaf het moment dat Jive talkin' in 1975 verrassend een Amerikaanse Nummer-één hit wordt, wordt de draad weer opgepakt en met het uitkomen van de soundtrack van Saturday Night Fever in 1977 is de groep plotseling weer immens populair, en één van de belangrijkste proponenten van de disco geworden.
De Bee Gees schrijven en produceren in die tijd platen van o.a. Barbra Streisand, Dionne Warwick en Diana Ross. Robin Gibb maakt wederom in 1983 een solo-LP.
Na 1981 wordt het stil rond de groep, maar in 1987 maken ze hun derde come-back met het nummer You win again, een Britse nummer-één hit. Een vierde broer, Andy Gibb, eind jaren '70 van de vorige eeuw een populair tieneridool, sterft in 1988, juist toen hij als vierde lid bij de groep zou komen. Op 12 januari 2003 sterft Maurice onverwacht aan een darminfarct. Dit is een onderbreking van de bloedtoevoer naar de darmen, een zeldzame aandoening die soms optreedt bij een draaiing van de darmen waarbij het darmkanaal (meestal gedeeltelijk) afgekneld wordt. Hiervoor was Maurice in eerste instantie ook opgenomen in het ziekenhuis. Robin en Barry gaan daarop hun eigen weg met als meest opvallende resultaat een hernieuwde samenwerking tussen Barry en Barbra Streisand, Guilty pleasures in 2005. Ook de samenwerking tussen Robin en Alistair Griffin met het nummer My lover's prayer gaat goed en komt binnen op drie in Engeland. Barry en Robin zeiden dat ze nooit meer muziek zouden maken onder de naam Bee Gees, onder de naam "Brothers Gibb" traden Barry en Robin in februari 2006 voor het eerst sinds de dood van hun broer weer samen op. Op 7 september 2009 kondigden zij aan opnieuw als Bee Gees te gaan toeren.
Het geluid van de Bee Gees is apart te noemen, vooral opvallend is hun zang met hoge falsetstemmen.
Harry Rodger Webb (Lucknow, Uttar Pradesh, 14 oktober 1940), beter bekend als Cliff Richard, is een Engels zanger en acteur.
Cliff Richard werd geboren als Harry Rodger Webb in Lucknow in India, en koos zijn artiestennaam in 1958. Zijn eerste nummer Move It kwam op de tweede plaats terecht in de Engelse hitlijst. In 1999 scoorde hij zijn laatste nummer-1-hit in Engeland met The Millennium Prayer. Hij is de enige artiest die zowel in de jaren 50, 60, 70, 80 en 90 in de Top 40 stond.
Zijn carrière werd in de beginjaren geïnspireerd door Elvis Presley. The Shadows was tot 1969 zijn vaste begeleidingsgroep. Meer dan 260 miljoen platen gingen van hem over de toonbank. Cliff Richard was hoofdacteur in de films The Young Ones, Summer Holiday, Wonderful Life en Finders Keepers.
Hij vertegenwoordigde tweemaal het Verenigd Koninkrijk op het Eurovisiesongfestival met de nummers Congratulations in 1968 en Power To All Our Friends in 1973.
Sinds hij op 25 oktober 1995 om half elf in de ochtend werd geridderd gaat hij door het leven als Sir Cliff Richard OBE. Hij zet zich o.a. in voor jong aanstormend tennistalent, hij is dan ook vaak te zien bij tenniswedstrijden.
Zijn wijngaarden in Portugal leveren hem zijn eigen wijn op. Ook heeft hij vier eigen parfums. Deze zijn genoemd naar zijn hits: Miss You Nights, Dreammaker, Devil Woman en Summer Holiday (alle vier de titels zong hij tijdens Here and Now).
Sinds 1964 is Cliff Richard een overtuigd christen en hij heeft sindsdien ook gospelmuziek op zijn repertoire.
In 2008 stond Cliff Richard vijftig jaar op de planken. Dit vierde hij met zijn timemachine tour die hem vanaf november door geheel Groot-Brittannië bracht. In het najaar van 2009 brengt hij een aantal concerten, samen met The Shadows.
Ray Charles Robinson (Albany (Georgia), 23 september 1930 Beverly Hills (Californië), 10 juni 2004) was een blinde Amerikaans zanger/pianist en een groot vertolker van de moderne blues en de rhythm and blues. In de jaren vijftig ontwikkelde hij deze muziek verder door de introductie van elementen uit de kerkelijke gospelmuziek, welke laatste onder meer wordt gekenmerkt door een prominente rol van het vrouwenkoor. Zo stond Ray Charles, meestal begeleid door een groep zangeressen (de Raelettes), aan de wieg van de soul met nummers als I got a woman, The night time is the right time en What'd I say. Legendarisch is de uitvoering van laatstgenoemd nummer tijdens een openluchtconcert in Atlanta, Georgia in 1959. Dat optreden was een hoogtepunt in zijn loopbaan.
In 1960 volgde een radicale verandering van stijl: violen en popsongs deden hun intrede. De blues en rhythm-and-blues hadden afgedaan. Ray Charles scoorde een megahit met I can't stop loving you, en zijn vertolking van Georgia on my mind maakte die song tot een evergreen. Notoir is zijn nummer Busted dat hij schreef nadat hij een jaar in de gevangenis gezeten had voor het bezit van heroïne.
Ray Charles stierf op 10 juni 2004 op 73-jarige leeftijd, ten gevolge van leverkanker, in zijn huis te Beverly Hills, Californië, in bijzijn van familie en vrienden
Procol Harum is een Britse band, die in het begin van de jaren '60 werd gevormd. De band is vooral bekend van hun nummer-1-hits A Whiter Shade of Pale en Homburg. De band wordt gezien als een van de wegbereiders van het genre progressieve rock. De samenstelling van de band is in de loop der tijd veelvuldig gewijzigd. De enige constante leden zijn zanger/pianist Gary Brooker en tekstschrijver Keith Reid.
De wortels van Procol Harum lagen in een live band genaamd 'The Paramounts', die door Gary Brooker en Robin Trower werd geleid, populaire artiesten in het begin van de jaren '60. Zij sloten in 1963 een contract af bij Parlophone en brachten de single Poison Ivy uit, die een gematigd succes was in Groot-Brittannië. Zij konden dit succes echter niet vasthouden en de band viel in 1966 uiteen. Brooker ging werken als liedjesschrijver en kwam hierbij in aanraking met tekstschrijver Keith Reid, met wie hij een aantal nummers schreef. Om deze nummers uit te voeren werd een nieuwe band genaamd 'Pinewoods' opgericht, met daarin naast Brooker o.a. organist Matthew Fisher en bassist Dave Knights. Met deze band werd het nummer A Whiter Shade of Pale opgenomen. Nog voordat dit nummer werd uitgebracht werd de naam van de band veranderd in Procol Harum. De bandnaam werd gekozen door de manager, naar de naam van de kat van een vriend.
A Whiter Shade of Pale werd een enorm succes en is één van de weinige nummers die tot twee keer toe de nummer 1 positie in de hitparade zou behalen. Het nummer wordt algemeen beschouwd als één van de grootste popklassiekers.
Procol Harum - A Christmas Camel.mp3
Procol Harum - A Whiter Shade Of Pale.mp3
Procol Harum - Cerdes (Outside The Gate Of).mp3
Procol Harum - Conquistador.mp3
Procol Harum - Good Captain Clack.mp3
Procol Harum - Kaleidoscope.mp3
Procol Harum - Lime Street Blues
Procol Harum - Mabel.mp3
Procol Harum - Pandora's Box 1975
Procol Harum - Repent Walpurgis.mp3
Procol Harum - Salad Days (Are Here Again).mp3
Procol Harum - She Wandered Through Garden Fence.mp3
Shocking Blue was een Nederlandse rockband uit Den Haag die in de jaren '60 en '70 succesvol was. De groep werd in 1967 opgericht door Robbie van Leeuwen, die naar eigen zeggen bij The Motions aan zijn plafond was gekomen en een groep in de steigers wilde zetten waarmee hij internationaal meer kansen zag. Van Leeuwen rekruteerde de groepsleden uit diverse hoeken van de Haagse beatscene en koos in eerste instantie voor een zanger, Barry Hay, die net The Haigs had verlaten. Hay paste echter en van Leeuwen sprak de historische woorden: "Hier zul je nog spijt van krijgen" (quote van Barry Hay op NCRV-televisie). Uiteindelijk werd Fred de Wilde de zanger en werd er een lp voor Polydor opgenomen. Het album scoorde matig. Een jaar later stapte Shocking Blue over naar het pas opgerichte Pink Elephant-label van Dureco. Toen De Wilde in 1968 een oproep kreeg voor militaire dienst, besloot Van Leeuwen dat hij zijn groep wilde completeren met een zangeres. In eerste instantie werd gedacht aan Annet Hesterman, maar zij bleek net een contract met een manager te zijn aangegaan en bedankte. Later was ze nog korte tijd de zangeres van de Groningse Ro-d-ys. In Loosdrecht stuitten Van Leeuwen en manager Cees van Leeuwen op Mariska Veres, die daar optrad met The Motowns tijdens een feestje van de Golden Earring. En de rest is geschiedenis. Shocking Blue werd de eerste Nederlandse groep die een nummer 1-hit in de Billboard Hot 100 van de Verenigde Staten behaalde met de single Venus. De groep scoorde nog vele andere hits en ging in 1975 uit elkaar. In 1979 werd een poging tot een reünie gedaan, maar die duurde maar zo'n jaar of twee.Shocking blue herrees in een nieuwe samenstelling in 1993 met Mariska Veres, maar zonder Robbie van Leeuwen. Deze formatie bleef optreden tot aan het overlijden van Mariska Veres in december 2006.
De groep had een wereldwijde hit met Venus, een lied gebaseerd op The Banjo Song uit 1963 van The Big 3. De single behaalde in Nederland twee keer de Nederlandse Top 40, maar wist niet hoger te komen dan #3. Venus bereikte in de Verenigde Staten echter de #1-positie, net als in veel andere landen in de wereld. Het nummer is inmiddels een evergreen en staat ook jaarlijks in de Top 2000 van Radio 2. Bovendien is het talloze keren gecoverd: bijvoorbeeld als intro van Stars on 45, dat ook een #1-positie in Amerika behaalde, en een versie van de meidengroep Bananarama, die in 1986 eveneens de #1-positie in Amerika behaalde.
Shocking Blue - Blossom Lady.mp3
Shocking Blue - Dream On Dreamer.mp3
Shocking Blue - Eve And The Apple.mp3
Shocking Blue - Gonna Sing Me A Song.mp3
Shocking Blue - Good Times.mp3
Shocking Blue - Hello Darkness.mp3 Shocking Blue - Hot Sand 1132 Shocking Blue - I won't be lonely long 1301
Letkis is de titel van een grote internationale Finse hit uit 1965. Het is eigenlijk een verbastering van de naam van een Finse dans, de letkajenkka. Er waren destijds diverse uitvoeringen van dit lied; in Finland werd het lied gezongen door Katri Helena, in Nederland waren de bekendste versies (alle instrumentals):
De spelling van het woord Letkis varieert. Stig Rauno's single Letkis verscheen het eerst op de markt. De single van Gudrun Jankis vermeldt de titel op twee verschillende manieren gespeld: op de hoes als LET KISS, op het labeltje als LETKISS.
Op het labeltje van Stig Rauno's versie staat soms "Stig Rauno Orchestra" als uitvoerende vermeld.
Een Nederlandse (gezongen) cover bleef niet uit. Die versie van Trea Dobbs heette Ploem ploem jenka. Met dat nummer deed ze mee aan het Nationaal Songfestival van 1965. Het lied eindigde als derde, achter inzendingen van Conny Vandenbos en Ronnie Tober. De versie van Trea Dobbs was overigens niet de enige Nederlandstalige cover van Letkis. Ook Johnny Hoes bracht een versie uit waarin hij beschrijft hoe de Letkis gedanst moet worden:
Een, twee, rechterbeen omhoog Een, twee, linkerbeen omhoog Nog eens daarna tot besluit Spring voor en achter en dan driemaal vlug vooruit
The Blue Diamonds was een Nederlands duo bestaande uit de broers Riem (15 april 1943 Depok/West-Java) en Ruud de Wolff (12 mei 1941 Batavia - 18 december 2000 Driebergen). De broers, van Indische afkomst, braken in 1960 door met de wereldwijde hit Ramona.
Riem en Ruud de Wolff kwamen in 1949 met hun ouders naar Nederland en zongen in hun tienerjaren op schoolfeesten in bandjes als The String Extase Boys en The Cool Cats. Het repertoire bestond voornamelijk uit covers van The Everly Brothers. In 1960 stond hun uitvoering van de song Ramona uit 1927 maandenlang in de hitlijsten, en ook in veel andere landen is het nummer een grote hit. Andere succesnummers uit die tijd waren onder andere Oh Carol en Little Ship.
Begin jaren zestig toeren de broers samen met Anneke Grönloh door Indonesië, terwijl in Nederland en andere Europese landen verschillende nummers de hitparade halen. Voor Ramona ontvangen de broers een Edison uit handen van Wim Sonneveld, nadat er zeven miljoen exemplaren zijn verkocht. Ook in de jaren zeventig brengen The Blue Diamonds diverse singles uit, het stormachtige succes van Ramona wordt echter niet geëvenaard.
Begin jaren tachtig nemen zij in Indonesië diverse platen op in het Maleis, waarvan miljoenen exemplaren over de toonbank gaan.
Tot de dood van Ruud de Wolff in december 2000 blijven The Blue Diamonds platen maken en optreden. Echt grote successen blijven uit, maar de typische Blue Diamonds sound blijft populair.
Na de dood van Ruud blijft Riem de Wolff optreden, als soloartiest met een begeleidingsband, en als duo met zijn zoon Steffen onder de naam The New Diamonds. Op 29 april 2005 wordt Riem de Wolff benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau.
Blue Diamonds - Alice Long(1).mp3 Blue Diamonds - All of Me _ 1960 Blue Diamonds - Amapola.mp3 Blue Diamonds - Baby Face - 1962.mp3 Blue Diamonds - Bend Me, Shape Me(1).mp3 Blue Diamonds - Cathy's Clown.mp3 Blue Diamonds - Cry(1).mp3 Blue Diamonds - Crying In The Rain(1).mp3 Blue Diamonds - Day After Day(1).mp3 Blue Diamonds - Don't Let It Show(1).mp3 Blue Diamonds - Down By The Riverside _ 1961 Blue Diamonds - Dream Baby- 1962.mp3 Blue Diamonds - Goodnight Irene - 1961.mp3 Blue Diamonds - Goodnight Sweetheart 1962.mp3 Blue Diamonds - Have I Told You Lately _ 1961 Blue Diamonds - Hey Be Ba Re Bop -1964.mp3 Blue Diamonds - I Will Love You Endlessly(1).mp3 Blue Diamonds - I'll Mend Your Broken Heart(1).mp3 Blue Diamonds - I'm Forever Blowing Bubbles.mp3 Blue Diamonds - I'm Gonna Get Married.mp3 Blue Diamonds - In A Little Spanish Town _ 1961 Blue Diamonds - Isle Of Capri - 1962.mp3 Blue Diamonds - It's A Long Way To Tipperary - 1963.mp3 Blue Diamonds - Itsy Bitsy Teenie Weenie Honolulu Strand Bikini (1960 _ Blue Diamonds - Jealousy - 1961.mp3 Blue Diamonds - Lady Sunshine And Mister Moon - 1962.mp3 Blue Diamonds - Let it be Me.mp3 Blue Diamonds - Lili Marleeen - 1962.mp3 Blue Diamonds - Little Ship _ 1961 Blue Diamonds - Lonely Street(1).mp3 Blue Diamonds - Margie.mp3 Blue Diamonds - Mona Lisa - 1961 Blue Diamonds - Oh Carol Blue Diamonds - OLE SIOH SAJANGE Blue Diamonds - Pretty Blue Eyes.mp3 Blue Diamonds - Rag Mop.mp3 Blue Diamonds - Ramona _ 1960 Blue Diamonds - Red Sails In The Sunset - 1962.mp3 Blue Diamonds - Right Back(1).mp3 Blue Diamonds - Rio Nights - 1962.mp3 Blue Diamonds - Sarinandé.mp3 Blue Diamonds - Save The Last Dance.mp3 Blue Diamonds - Skinny Ginny(1).mp3 Blue Diamonds - Song Sung Blue(1).mp3 Blue Diamonds - Sukiyaki - 1963.mp3 Blue Diamonds - Surfin' In Sunshine(1).mp3 Blue Diamonds - Sweet Dream Baby(1).mp3 Blue Diamonds - Sweet Little Girl(1).mp3 Blue Diamonds - That'll Be The day - 1965.mp3 Blue Diamonds - The Sun Ain't Gonna Shine Anymore(1).mp3 Blue Diamonds - Till I Kissed You _ 1960 Blue Diamonds - Uptown(1).mp3 Blue Diamonds - When Day is Done.mp3 Blue Diamonds - When You Are A King(1).mp3 Blue Diamonds - Wie Damals In Paris _ 1961 Blue Diamonds - You Are my Sunshine (my Sunny Sunshine).mp3
Chris Andrews (geboren als Christopher Frederick Andrews, 15 oktober 1942, Romford, East London, Verenigd Koninkrijk is een singer-songwriter, wiens muzikale carrière begon in de jaren 1960
Andrews, had door zijn medio tienerjaren vormde zijn eigen groep, en speelde in Soho uitvoering die de 2i's Coffee bar inbegrepen (uitgesproken als twee ogen) en Flamingo Nightclub.
Op 14 maart 1959, maakte hij zijn Britse tv-debuut, uitvoeren op de "Oh, Boy!" tonen.
Hij zou later terugkeren in april tot het uitvoeren van een cover van Cliff Richard's, "Move It".
Andrews schreef "The First Time" voor Adam Faith (nummer 5, 1963), en vervolgens een reeks hits voor Sandie Shaw.
Zij begrepen "Girl Don't Come" (nummer 3, 1964/65), "I'll Stop at Nothing" (nummer 4, 1965), "Boodschap begrepen" (nummer 6, 1965) en "Long Live Love" ( nummer een, 1965). Hij bleef een grafiek topper in de UK Singles Chart voor drie weken "Girl Don't Come" werd gedekt door Cher op haar debuut album, All I Really Wanna Do.
Ook in 1965, Andrews als solo artiest, kreeg de nummer 3 in dezelfde aanbiedingen met "Yesterday Man", gevolgd met een nummer 13 hit "To Whom It Concerns."
Het instrumentale deel van dit nummer werd gebruikt als het thema voor RTÉ's langlopende tv-programma, The Late, Late Show, tot 1999, en een opnieuw gearrangeerde versie heeft als thema muziek van de show in september 2009.
Naast het verkrijgen van een hoge plaatsing in de UK chart met "Yesterday Man", is het ook gestegen naar nummer een in Ierland en Duitsland. Latere releases waren niet zo succesvol, maar zijn eigen hits worden gezien als vroege voorbeelden van reggae beïnvloed witte popmuziek. Hoewel zijn grafiek optredens gedaald in het Verenigd Koninkrijk van 1966, zijn chart topping succes voortgezet in het vasteland van Europa voor een aantal jaren, met name in Duitsland, en Andrews vaak opgenomen in vreemde talen.
De beste voorstelling van zijn 1960 opnamen is het Engels op 20 Repertoire's Greatest Hits CD .
Vandaag Andrews is nog steeds actief in zijn carrière als singer / songwriter, werken voornamelijk op het vasteland van Europa en het Verenigd Koninkrijk.
Momenteel heeft hij huizen, zowel in Londen en Selm.
Chris Andrews - Brown Eyes.mp3
Chris Andrews - Carol OK.mp3
Chris Andrews - Do You Wanna Love Me.mp3
Chris Andrews - Girl Dont Come.mp3
Chris Andrews - Hello Honey Pie.mp3
Chris Andrews - I Love Ya.mp3
Chris Andrews - Ill Walk To You.mp3
Chris Andrews - Its All Coming Back To Me.mp3
Chris Andrews - Lady Oh Lady.mp3 2201
Chris Andrews - Lazy Days.mp3
Chris Andrews - Long Live Love.mp3
Chris Andrews - Michigan River.mp3
Chris Andrews - PrettyBelinda.mp3 1550
Chris Andrews - Silver Lininng.mp3
Chris Andrews - Someones Taken Maria Away.mp3
Chris Andrews - Something On My Mind.mp3
Chris Andrews - Stop That Girl.mp3
Chris Andrews - Sugar Daddy.mp3
Chris Andrews - Theyve All Got Thes On Youeir Ey.mp3
Bobby Solo (Rome, 18 maart 1945) is een Italiaanse zanger.
Hij nam in 1964 deel aan het San Remo Festival met Una lacrima sul viso, hij won niet maar het lied werd wel een internationale hit. Hij won datzelfde jaar nog het Festivalbar met Credi a me. In 1965 won hij wel het San Remo Festival met Se piangi se ridi en mocht hij ook naar het Eurovisiesongfestival waar hij 5de eindigde. Ook in 1969 won hij San Remo met Zingara, dit keer zat er echter geen eurovisieticket aan vast. Hij was ook in Duitsland populair en zong enkele schlagers.
Bobby Solo, wiens echte naam Roberto Satti is,is San Remo. Als er één zanger is, die bekend werd door het Festival van San Remo, dan is het wel Bobby Solo. Deze Romein, of hoe noem je een inwoner van Rome, stak er in 1964 zijn neus aan het hitparadevenster met "Una lacrima sul viso". De Italiaanse Elvis Presley eindigde 2de in San Remo, na de ongenaakbare Gigliola Cinquetti, alhoewel Het verhaal doet de ronde, dat normaal "Una lacrima sul viso" de winnaar was, maar Bobby werd gediskwalificeerd omdat hij playbackte. Net als "No ho l' eta" werd "Una lacrima sul viso" een internationale hit, al moest hij in Frankrijk de concurrentie dulden van Lucky Blondo, niettegenstaande hijzelf het ook in het Frans zong als"Sur ton visage une larme". Het jaar daarop won Bobby wel in San Remo met "Se piangi, se ridi". Hij eindigde er 5de mee op het Eurovisie Songfestival in Luxemburg. Niettegenstaande Bobby een mooie jongen is kan hij niet op tegen de concurrentie van poppetje France Gall, die wint met "Poupée de cire, poupée de son" van lelijke jongen Serge Gainsbourg. Van mooie jongen gesproken, het valt op, hoe Bobby meestal zwaar geschminkt met valse wimpers op het podium staat. Hij moet niet onderdoen voor zijn vrouwelijke collega' s. Een ander San Remo nummer, "Io che non vivo senza te" eindigde pas op de 7deplaats in 1965. Dat nummer zou Dusty Springfield een jaar later als "You don't have to say you love me" naar de hoogste regionen van de internationale hitpardes voeren. Vroeg of laat maak ik nog een appendix aan deze website over de San Remo nummers, die vertaald werden en her en der succesvol waren. Ook vermeldenswaard is, dat de andere uitvoerders van "Se piangi, se ridi", de Amerikaanse New Christy Minstrels waren, een groep waar o.m. Kenny Rodgers, Kim Carnes en Barry Mc Guire toe behoorden.
Herve Vilard, wiens echte naam Rene Villard, werd geboren op 24 juli 1946 in Parijs (Frankrijk). Hij werd geboren in een taxi en zal worden verwijderd uit de voogdij van zijn moeder te worden geplaatst in verschillende gezinnen en weeshuizen, waar het zal groeien. Nog een tiener was, verhuisde hij naar Parijs. Daar ontmoette hij Daniel Cordier die zal zijn voogd. Herve Vilard houdt van muziek en neemt zangles. Spotted door een artistiek leider in 1965 nam hij zijn eerste vijfenveertig ronden: "Capri C'est Fini." De titel voldoet aan een groot succes en voortbewogen de jonge man op de scène. Dit succes zal Herve Vilard opname van zijn eerste album en het maken van zijn eerste tournee in Frankrijk, maar ook in Europa en Zuid-Amerika. In de vroege jaren zeventig verhuisde hij naar Buenos Aires (Argentinië) en blijft zijn loopbaan in Latijns-Amerika tot 1978. Het is het jaar van zijn terugkeer naar Frankrijk met de titel "Wij", samengesteld door Toto Cutugno. Deze terugkeer winnaar zal worden gevolgd door vele andere succes van het album ook zelden (de laatste is "cri du Coeur" in 2004). Ondanks deze zeldzaamheid, Herve Vilard is een favoriet van het Frans.
Herve Vilard - Adieu Jolie Candy
Herve Vilard - Capri C'est Fini
Herve Vilard - Fais La Rire
Herve Vilard - Lila Lilam
Herve Vilard - Mediterraneenne
Herve Vilard - Nous
Herve Vilard - un adios
Herve Vilard - Un Monde Fait Pour Nous (Il Mondo) Herve Vilard - Reviens
Jane Mallory Birkin (Londen, 14 december 1946) is een Engelse actrice en zangeres die sinds eind jaren 1960 in Frankrijk woont. In Nederland is ze vooral bekend van haar duet met haar toenmalige echtgenoot, Serge Gainsbourg, "Je t'aime... moi non plus" uit 1969.
Jane Birkin is de dochter van commandant David Birkin en actrice Judy Campbell. Haar broer is regisseur en scenarioschrijver Andrew Birkin.
In 1965 trouwde Birkin met John Barry, de componist die onder andere de muziekscore van James Bond op zijn naam heeft staan. De twee scheidden in 1968. In 1966 verwierf ze redelijke bekendheid met haar rol als een naaktmodel in Antonioni's controversiële film Blowup.
In 1968 ontmoette ze tijdens haar verblijf in Frankrijk de Franse popster Serge Gainsbourg. De twee trouwden al snel. In 1969 namen de twee het door Gainsbourg geschreven erotische Franstalige nummer "Je t'aime... moi non plus" op. Aanvankelijk zou Brigitte Bardot het nummer opnemen, maar die vond het te gewaagd. De single was controversieel door zijn expliciete seksuele aard (de tekst van het nummer werd ondersteund door gekreun en gehijg) en verscheidene radiostations weigerde het te draaien. Toch werd het nummer een grote hit in verscheidene Europese landen. Hierna volgde al gauw een album, Jane Birkin - Serge Gainsbourg.
In het begin van de jaren zeventig richtte zich voornamelijk op haar filmcarrière, onder andere als de lesbische geliefde van Brigitte Bardot in Don Juan 73 van Roger Vadim (1973). Samen met Serge Gainsbourg nam ze enkele albums op, waaronder Lolita Go Home (1975) en Ex-Fan des Sixties (1978). Haar platen zijn vooral in Frankrijk zeer succesvol.
In 1987 speelde ze in de film Kung Fu Master van Agnès Varda, waarvoor ze tevens het script schreef. Haar rol van een veertigjarige vrouw, die een relatie begint met een vijftienjarige jongen, zorgde voor enige controverse. Varda uitte haar waardering voor Birkin door het jaar daarop een lange documentaire op te nemen met haar als onderwerp, Jane B. par Agnès V.
Jane Birkin - baby alone in babylone
Jane Birkin - En Rire de Peur D'Etre Oblige D'En Pleurer
Jane Birkin - Ex-Fan des Sixties Jane Birkin - Jane B 1139
Jane Birkin - LA DECADENSE - (Jane Birkin & Serge Gainsbourg)
Jane Birkin - Quoi
Jane Birkin & Charlotte Gainsbourg - Di Doo Dah
Jane Birkin & Serge Gainsbourg - Je T'aime Moi Non Plus
Jane Birkin & Vanessa Paradis
-La Ballade de Johnny Jane - La Soirée des Enfoirés (1996)
