De muzieksite voor de echte muziekliefhebber----------HOE MEER REAKTIES HOE MEER DE SITE WORD UITGEBREID----ALLE liedjes zijn als MP3 verkrijgbaar op aanvraag
VOOR MEER INFO MAIL ME
13-10-2011
Jan Rot
Jan Rot
Jan Rot (Makassar (Indonesië), 25 december 1957) is een Nederlands zanger, componist, tekstdichter en 'hertaler'.
Jan Rot wordt geboren op kerstnacht 1957 in Makassar, Indonesië. In 1978 begint hij zijn muzikale carrière als zanger, frontman en liedjesschrijver van zijn bands Streetbeats en Ratata, maar in 1982 besluit hij solo verder te gaan. Met op vroege popliedjes geënt 'novelty'-repertoire brengt hij het album Single uit. De titel slaat, behalve op zijn nieuwe status als soloartiest, op Rots overtuiging dat elk nummer op de elpee in principe een hitsingle moet kunnen zijn. Met de van het album getrokken singles Counting Sheep en Bobby, Roger & Eileen komt het inderdaad een eindje in die richting, maar latere singles als Koh-i-Noor en Ooh wee blijven steken in de Tipparade. Het geloof in eigen kunnen blijft onverminderd, met een knipoog verwerkt in de titel van het volledig zelf ingespeelde album 24 Jan Rot fans can't be wrong. Naast optreden schrijft hij een roman en wordt columnist bij Muziekkrant OOR.
In 1990 vindt Jan Rot de liedjesschrijver zichzelf opnieuw uit door van het Engels over te stappen op de Nederlandse taal. Hij profileert zich, ingedekt door lichte ironie, als kruising tussen Pierre Kartner en Tröckener Kecks. Het album Hoop & Liefde is het eerste resultaat van deze ommezwaai. Al snel zullen levensliedartiesten Jacques Herb en Anneke Grönloh liedjes van Rot op hun repertoire zetten.
Zijn activiteiten worden vervolgens steeds veelzijdiger. Als columnist bij Avenue en Nieuwe Revu, als televisiepresentator maar vooral ook in diverse theaterprogramma's waarin hij liedjes, poëzie en bekentenis-cabaret in een eigen vorm giet. Zijn album "Schout bij Nacht" uit 1995 wordt door Boudewijn de Groot uitgeroepen tot het beste Nederlandstalige popalbum ooit. In 1995 presenteert hij op televisie het homoprogramma, Lieve Jongens Allemaal.
Meer op Wikipedia
Jan Rot - Ankie.mp3
Jan Rot - Bobby, Roger and Eileen.mp3 1687
Jan Rot - Bruidsklokken.mp3
Jan Rot - Beautiful sunny day 1687 Jan Rot - Counting sheep.mp3
Musical Youth is een Britse popgroep, die in 1979 werd opgericht in Birmingham.
Musical Youth werd opgericht door de broers Michael en Kelvin Grant, de broers Patrick en Junior Waite en hun vader Frederick Waite. De jongste groepsleden zaten toen nog op school. Hun debuutsingle, die in eigen beheer werd opgenomen, leverde ze een platencontract op bij MCA Records. Rond die tijd werd Frederick Waite vervangen door Dennis Seaton.
In 1982 werd de single Pass the Dutchie uitgebracht, wat de grootste hit van Musical Youth zou worden. De titel Pass the Dutchie was een verbastering van Pass the Kouchie, een lied over marihuana gezongen door Mighty Diamonds. Dutchie is Jamaicaans-Engels voor kookpot. Pass the Dutchie bereikte in onder meer Groot-Brittannië en Nederland de nummer 1-positie. Hierna volgde nog een top 10 hit in Nederland: "Youth Of Today".
Volgende singles werden een minder groot succes. In 1985 ging de groep uit elkaar nadat Dennis Seaton de groep verliet. De groep had plannen om opnieuw bij elkaar te komen, maar na de dood van Patrick Waite, die een criminele carrière was begonnen en in 1993 stierf in afwachting van een rechtszaak, werden deze plannen definitief in de ijskast gezet.
In 2004 kwam er een eind aan de stilte rondom Musical Youth met de single "Pretty Woman" die werd opgenomen met Pato Banton (bekend van de hit "Baby Come Back" met UB40-zanger Ali Campbell). In 2005 zal deze single worden opgevolgd door het nieuwe album 'Legal Now'. Vanwege de psychische gesteldheid van Junior Waite en Kelvin Grant, blijven alleen Dennis Seaton en Michael Grant over in de huidige samenstelling van de groep
Musical Youth - 007.mp3
Musical Youth - heartbreaker.mp3
Musical Youth - lets go to the moon.mp3
Musical Youth - never gonna give you up.mp3
Musical Youth - pass the dutchie (original 7 version).mp3 1684
Musical Youth - pass the dutchie (philip lee remix).mp3
De Kapel van de Koninklijke Luchtmacht is een van de officiële beroepsorkesten van de Nederlandse krijgsmacht. Het orkest werd direct na de bevrijding in 1945 als fanfarekorps, opgericht. Het is gestationeerd in Amersfoort.
Kort na de bevrijding in 1945 werd in het district Twente een muziekkorps opgericht, waarvan de leden oorlogsvrijwilligers waren van de Gezagstroepen in het district Twente. De financiën van het korps werden gedragen door vrijwillige bijdragen van officieren en onderofficieren van de Gezagstroepen Twente. De muzikale leiding van dit orkest was in handen van de oprichter en kapelmeester, sergeant J.H. Mensing. In mei 1946 ging dit muziekkorps in zijn geheel over naar het Commando Luchtvaarttroepen in Breda, waar het voor het eerst optrad bij de beëdiging van een aantal officieren.In mei 1947 werd uit dit korps officieel opgericht: het muziekkorps van het Commando Luchtvaarttroepen. Het 40 leden tellende orkest bestond uit beroepsmuzikanten, t.w.: adjudant-onderofficier-kapelmeester F.J. Vermeeren en sergeant-majoor-onderkapelmeester C.J. Langeberg. De al eerder opgerichte drumband, bestaande uit 26 dienstplichtigen onder leiding van sergeant Th. de Vries, werd aan het muziekkorps toegevoegd. De vele werkzaamheden en de wijze waarop deze werkzaamheden werden uitgevoerd, alsmede de kundige leiding van Kapelmeester Vermeeren hadden tot gevolg, dat in 1950 de ministeriële goedkeuring werd verkregen om van het korps een beroeps-stafmuziekkorps te maken. Doordat echter werd bepaald dat het muziekkorps van het Regiment Stoottroepen op 1 januari 1950 in zijn geheel zou overgaan naar het Commando Luchtvaarttroepen, was het niet nodig aan deze beschikking verder uitvoering te geven.
Opvolger van J.H. Mensing werd H. F. W. van Diepenbeek, een voormalig muzikant van de Marinierskapel van de Koninklijke Marine. De 25-jarige dirigent had als eerste taak het completeren van de bezetting van de kapel. Een dertigtal muzikanten waren overgekomen en men versterkte tot 51 muzikanten en 6 leerling-muzikanten. Op 28 november 1951 kon men in de Rivièra Hal te Rotterdam de Luchtmachtkapel presenteren.
Er volgden talrijke concerten, taptoes en medewerking aan militaire evenementen, ook in het buitenland. Het takenpakket omvat onder meer de muzikale omlijsting van militair ceremonieel en het geven van relatieconcerten voor de bevolkingen in regios rondom vliegbases.
De Kapel van de Koninklijke Luchtmacht bevat twee ensembles: het Orkest en de Drumfanfare. Het Orkest is een professioneel harmonieorkest (50 leden) dat bestaat uit conservatorium afgestudeerde musici. De drumfanfare (22 leden) bestaat uit jonge musici en verzorgt veel optredens met een militair karakter zoals beëdigingen en herdenkingen.
Sinds 1994 is Jos Pommer chef-dirigent/artistiek directeur van de Kapel van de Koninklijke Luchtmacht.
The Royal Dutch Air Force Band - American Patrol.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - Basin Street Mars.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - Double Eagle On Parade.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - Eurovisie Mars.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - Florentine Mars.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - Manouvre Mars.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - Old Soldiers Never Die.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - Riff Interlude.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - Semper Dixie.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - St.Louis Blues Mars.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - Strike Up The Band.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - Swanee.mp3
The Royal Dutch Air Force Band - When The Saints.mp3
Jo Lemaire (Gembloers, 31 januari 1956) is een Waalse zangeres. In 1981 had ze een nationale en Europese hit met haar bekendste nummer: "Je suis venue te dire que je m' en vais."
Lemaire werd bij Namen geboren. Eind jaren '70 begon haar muzikale carrière. Met haar groep "Jo Lemaire + Flouze" nam ze in 1979 een gelijknamig album op. Na "Precious Time" (1980) volgde "Pigmy World" waarmee de groep echt doorbrak. Met haar cover van Serge Gainsbourg' "Je suis venue te dire que je men vais" scoorde ze zowel in België als de rest van Europa een grote hit. Toen haar groep splitte en er een echtscheiding tussen haar en haar man Philippe Depireux volgde begon ze haar leven met een nieuwe lei. In 1982 verhuisde ze met haar nieuwe vriend Fa Vanham naar Bilzen in Limburg.
Haar nieuwe album, "Concorde" (1983) werd een groot succes, zowel in Vlaanderen als Wallonië. De plaat bestond uit een Frans- en Engelstalige kant. Een jaar later lag een tweede, titelloos album in de platenzaken, geproduceerd door Jean-Marie Aerts. Het album deed niet zoveel, maar was nog vrij goed, zeker in vergelijking met haar derde plaat, "Stand Up" ( ). Lemaire was voor "Stand Up" overgestapt van Phonogram België naar Polygram International, maar de plaat werd niet zoals zij hem bedoeld had en flopte verschrikkelijk. Sindsdien kende haar carrière afwisselend pieken en dalen.
Via haar concerten en meertaligheid kreeg Lemaire fans in België, Nederland, Frankrijk, Canada, Duitsland,...Ze nam deel aan de "Transmusicales de Rennes", de "Printemps de Bourges" en de tour "Rock en France".
"Duelle" (1990), een plaat vol sobere Franse chansons ging goud en werd een succes in Frankrijk. Datzelfde jaar zong ze voor het eerst in het Nederlands op de hommage-cd "Turalura" waarop ze Will Tura's "Heimwee naar huis" coverde.
Haar album "Liverpool" (1994) werd in de gelijknamige Britse stad opgenomen. De Britse soulzangeres Carmel was co-zangeres en producer.
In 1998 speelde ze een rol in de musical "Brel Blues", een hommage aan de liedjes van Jacques Brel. Datzelfde jaar nam ze een plaat op waarop haar bekendste liedjes door Vlaamse schrijvers en muzikanten (waaronder Wigbert, Geert van Istendael, Benno Barnard) vertaald worden.
Een jaar later coverde tijdens haar concerten liedjes van Édith Piaf. Eén van haar concerten belandde ook op cd en er werd een televisiedocumentaire rond gemaakt.
In 2000 toerde de zangeres met een concert-programma langs Vlaamse scholen waar ze op een speelse manier de jeugd interesse en smaak voor de Franse taal trachtte bij te brengen. Het werd een succes waaruit twee cd's volgen ("Eventail Junior"), gebaseerd op personages uit de strip Suske en Wiske.
In 2001 nam ze met producer Frank Duchêne (ex-Hooverphonic) en songschrijvers Michel Bisceglia en Ronny Mosuse het album "Flagrants Délices" op. De single "La saison des amours" was de voorbode van het album dat vol akoestische popsongs en enkele big band-nummers stond.
Op 31 januari 2005 trad Lemaire op in de BOZAR te Brussel in het bijzijn van koningin Paola.
In 2007 nam ze samen met Rocco Granata een song op "La Vie à Deux" waar de videoclip is opgenomen in Restaurant Sardis.
Trivia Ze had een cameo in de strip Nero (strip) door Marc Sleen. In "Baraka" (1986) is ze in strook 22 te zien aan Nero's frietkraam naast Pietje de Leugenaar (de foto die destijds voor de columns van Guido van Meir in Humo gebruikt werd- zie ook Terug naar Oosterdonk).
In 2005 werd ze genomineerd voor de titel van De Grootste Belg (Vlaamse versie). Ze eindigde buiten de nominatielijst op nr. 513.
De Makkers is een Nederlandse band uit West-Friesland in de periode 1970 t/m 1974.
De singles Blij Als Een Kind, Kleine Sonja, Wintertijd, Marianne en Q En Q kwamen in de Nederlandse Top 40. De grootste hit van de Makkers, namelijk Zomerzon, kwam tot een vijfde plaats.
Bezetting: Bart van der Post - zang, gitaar Henk Groeneveld - toetsinstrumenten Peter Mulder - drums, zang Wim Timmer - basgitaar
In 1979 nam Frank Dirne de plaats van Henk Groeneveld in en werd Frans Doolaard (steelgitaar) aan de bezetting toegevoegd. De band ging verder onder de naam 5 PK, als begeleidingsorkest van Vader Abraham.
VOF de Kunst is een Nederlandse popgroep met als gezicht en zanger Nol Havens. In de jaren 80 scoorde de groep enkele hits met Nederlandstalige popsongs, later ging de groep zich vooral toeleggen op het zingen van kinderliedjes.
Ontstaan VOF de Kunst is opgericht in 1983 in Tilburg. De groep begint met twaalf leden. Hun eerste single Suzanne wordt direct een nummer 1-hit in de Nationale Hitparade, overigens niet in de Top 40. Het nummer wordt vertaald en uitgebracht in enkele andere landen, waar het ook een grote hit wordt. Er worden meer dan 3 miljoen platen van Suzanne verkocht. Begin 1984 volgt de tweede single "Oude liefde roest niet", die ook een hit wordt.
Europese tour De groep gaat zich daarna enige tijd toeleggen op Engelstalig werk. Er verschijnen enkele Engelstalige albums en de groep maakt een Europese tournee onder de naam The Art Company. In 1987 stapt de groep weer over naar Nederlandstalig werk. De single Een kopje koffie, geschreven door Erik van Muiswinkel, wordt direct een grote hit.
Kinderliedjes In 1990 brengt VOF de Kunst als eerbetoon aan Annie M.G. Schmidt een album uit met op muziek gezette gedichten van de schrijfster. De cd Dikkertje Dap wordt een groot succes en staat een jaar lang in de album top 100. Ook speelt de groep enkele seizoenen mee in Sesamstraat. De groep brengt de komende jaren verschillende albums uit, waaronder een Sinterklaas-album met allemaal Sinterklaasliedjes. VOF de Kunst toert vanaf 1995 met theatervoorstellingen voor kinderen en ouders door het land. Hierbij is in de loop van de jaren samengewerkt met onder meer Erik van Muiswinkel, en de kinderboekenschrijvers Paul van Loon, Selma Noort en Carry Slee.
Trivium De letters VOF in de naam zijn een afkorting van vennootschap onder firma, de bedrijfsvorm van de groep
VOF de Kunst - Alle monsters vieren feest.mp3
VOF de Kunst - Als het regent.mp3
VOF de Kunst - Bang van de bullebak.mp3
VOF de Kunst - Beertje Pippeloentje.mp3
VOF de Kunst - Ben je bang.mp3
VOF de Kunst - Biebelebom Babetje.mp3
VOF de Kunst - De brievenbus wou niet meer.mp3
VOF de Kunst - De griezelbus.mp3
VOF de Kunst - De kat van ome Willem is op reis geweest.mp3
VOF de Kunst - De katten gaan naar Londen.mp3
VOF de Kunst - De man in het houten hokje.mp3
VOF de Kunst - De poedelman.mp3
VOF de Kunst - De zak van Sinterklaas.mp3
VOF de Kunst - Dikkertje Dap.mp3
VOF de Kunst - Een kopje koffie.mp3
VOF de Kunst - Een tante en een oom in Laren.mp3
VOF de Kunst - Heks heks.mp3
VOF de Kunst - Hendrik haan.mp3
VOF de Kunst - Het fluitketeltje.mp3
VOF de Kunst - Het mannetje in de maan.mp3
VOF de Kunst - Hoor de wind waait.mp3
VOF de Kunst - Ik ben lekker stout.mp3
VOF de Kunst - Ik wil niet met een ander dansen.mp3
VOF de Kunst - In het donker.mp3
VOF de Kunst - Joris Pudoris Pudittelman.mp3
VOF de Kunst - Juffrouw Scholten.mp3
VOF de Kunst - Krokodil in bed.mp3
VOF de Kunst - Lapjeskat.mp3
VOF de Kunst - M'n opa.mp3
VOF de Kunst - Meester van Zoete.mp3
VOF de Kunst - O kom er eens kijken.mp3
VOF de Kunst - Oude liefde roest niet.mp3
VOF de Kunst - Pippeloentje gaat naar Engeland.mp3
The Shorts was een Nederlandse popgroep die in 1983 een wereldhit scoorde met het nummer Comment ça va.
The Shorts werden onder de naam De Bliksemafleiders opgericht in Leiden in 1977 door de producent Eddy de Heer. Op een talentenjacht ontdekte hij Hans van Vondelen, Erik de Wildt, Peter Wezenbeek Frank van der Ven en Hans Stokkermans. De toen elfjarige jongens speelden vooral op een kindershow van Eddy de Heer. Na enkele jaren maakten de jongens een eigen single. Deze single werd geen succes, maar Eddy de Heer schreef als aanmoediging het nummer Comment ça va (in de Engelstalige uitvoering). Enkele jaren later was een platenmaatschappij bereid het nummer uit te brengen, maar dan in de Nederlandstalige versie.
De Bliksemafleiders heetten inmiddels The Shorts. Het Nederlandstalige nummer Comment ça va werd aanvankelijk vooral door piraten gedraaid, maar werd al snel een groot commercieel succes. Het was in 1983 de bestverkochte single van Nederland. De single werd vertaald in het Engels, Spaans, Duits en Frans en in verschillende landen uitgebracht. In totaal werden er meer dan vier miljoen exemplaren van verkocht.
De volgende singles van The Shorts konden het succes niet meer evenaren. Na enkele wisselingen van de samenstelling van de groep werd in 1986 besloten te stoppen.
The Shorts - Annabelle.mp3
The Shorts - Comment ça va.mp3
The Shorts - Door de bocht 8061 The Shorts - Een beetje vuur.mp3
Gene Cotton (born June 30, 1944 in Columbus, Ohio) is a pop and folk singer-songwriter. He is best known for his four Billboard Top 40 entries during the years 19761978.
Cotton has been a resident of Leiper's Fork, Tennessee since the late 1970s. In recent years, Cotton has scaled back his career as a singer and songwriter and spent much of his savings on a legal battle against the construction of a state highway (State Route 840) which would surround Nashville. Cotton, the father of two adopted children and one biological child, has devoted himself to helping the underprivileged of his area by motivating them in their studies and activities through a program called Kids On Stage (KOS). KOS brings in Nashville artists to run summer classes that open the doors to the arts to kids who might otherwise never see greatness or think about greatness in their arts. Most notably, Grammy Award winner Michael McDonald has performed numerous times to bring awareness and raise donations for this program under Cotton's leadership, besides producing independent films about the plight of the poor around the world.
Cotton was instrumental in 1980s pop singer Michael Johnson's career.
In 2001, Cotton lost a race for a seat in the Tennessee House of Representatives to Republican Glen Casada. Casada won 3,185 votes to Cotton's 1,554 in a special election in which only 13 percent of registered voters cast ballots. Both Casada and Cotton campaigned on strong opposition to proposals for a state income tax
Gene Cotton - Clarissa.mp3
Gene Cotton - Deeper And Deeper.mp3
Gene Cotton - It's Over Goodbye.mp3
Gene Cotton - Let Your Love Flow (original) - 1975.wmv
José Hoebee (Best, 29 maart 1954) is een Nederlandse zangeres, wier echte naam José van de Wijdeven luidt. Ook is ze een tijd lang door het leven gegaan als José Andreoli.
Hoebee vormde samen met Marga Scheide en Patty Brard de meidengroep Luv', die eind jaren '70, begin jaren '80 enkele grote hits scoorde. Niet lang na het vertrek van Patty Brard viel Luv' uit elkaar en begon José aan een solocarrière. Haar eerste solohit I will follow him, onder de naam José, werd meteen een nummer 1-hit in de Top 40 en in de Vlaamse BRT Top 30. In de Nationale Hitparade kwam het op nr.2. Niet veel later scoorde ze een tweede solohit met Secret love.
Na deze twee solohits scoorde Hoebee alleen nog hits met duetten (met respectievelijk Ron Brandsteder en Bonnie St. Claire (2x)).
In 1993 stopte Hoebee met haar carrière. Tien jaar later begon ze met een comeback, maar tot nieuwe singles en albums heeft dat nog niet geleid. Wel kwam er in mei 2009 een duet met Anny Schilder, getiteld Be My Baby.
Hoebee is getrouwd met platenproducer Will Hoebee en woont in het Belgische plaatsje Lommel.
José - A Reason For Fallin' In Love
José - All Around My Hat
José - Caroll
José - Casualty
José - Don't Give Up, Don't Give Up O
José - Elongi
José - Hey Now Whatcha Gonna Do
José - I Can Hear Music
José - I Love You
José - I Will Follow Him (2005 Version)
José - I Will Follow Him (Original Version)
José - I'm So Sorry
José - If I Could Be Near You
José - In The Sign Of Love
José - Mr. Jones
José - Say no more 1681
José - Secret Love
José - Should I Be Lonely
José - So Long Marianne (Met Ron Brandsteder)
José - Spiegel
José - The Good Times 1681
José - Time Goes By
José - Who's Sorry Now
José - Zoals Vrienden Doen (Met Bonnie St. Claire)
Anni-Frid (Frida) Synni Lyngstad (Ballangen, 15 november 1945) is een van geboorte Noors zangeres. Ze werd vooral bekend als zangeres van de Zweedse groep ABBA.
Anni-Frid (Frida) Synni Lyngstad werd geboren te Ballangen bij Narvik in Noorwegen als dochter van Synni Lyngstad en Alfred Haase. Haase was een Duits soldaat. Haase werd teruggeroepen naar Duitsland aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Onderweg zonk het schip en werd hij opgegeven als vermist. Maar Haase overleefde en woont nu nog in Duitsland waar Frida hem een aantal jaren geleden heeft opgezocht. Door de relatie met Haase kreeg haar moeder het na de oorlog zwaar te verduren in Noorwegen.
De grootmoeder van Lyngstad besloot haar 18 maanden oude kleinkind mee te nemen en te verhuizen naar Zweden. Haar moeder volgde later, maar zij overleed nog voor haar dochtertje twee jaar werd. Anni-Frid en haar oma bleven in Zweden wonen, in Torshälla, een plaatsje net buiten de stad Eskilstuna.
Elf jaar oud maakte Lyngstad haar debuut als zangeres tijdens een voorstelling ten bate van het Rode Kruis. Vanaf haar 13e tot haar 23ste trad ze op met onder meer Ewald Eks kvintett dans-orchest en Bengt Sandlund's big band. In 1961 ontmoette zij Ragnar Fredriksson, haar eerste man waarvan ze later zou scheiden. Samen kregen ze twee kinderen, Hans (1963) en Lise-Lotte (1967-1997). Ragnar en Lyngstad richtten in 1964 hun eigen groep op, Anni-Frid Four.
Op 3 september 1967 won Lyngstad een talentenjacht in Stockholm, georganiseerd ter gelegenheid van Dagen H, met het lied En ledig dag (Een vrije dag) en kreeg ze de kans om op tv op te treden. Vrij snel hierna tekende ze een contract bij EMI records, en haar eerste single En ledig dag / Peter, kom tillbaka (Een vrije dag / Peter, kom terug) werd uitgegeven. Tot het begin van de jaren zeventig was Lyngstad vooral bekend om haar liveoptredens en veel minder om haar singles. Samen met de Zweedse zanger Lasse Lönndahl en Charlie Norman (zanger/pianist) reisde zij rond in Zweden tijdens de zomers van 1968, '69 en '70. Ze was in 1969 een van de deelnemers aan de Zweedse voorrondes van het Eurovisiesongfestival en eindigde op de 4e plek. Succes met haar singles had Lyngstad niet. In 1972 werd ze dan ook gedumpt door haar label EMI. Het was verloofde Benny Andersson die Lyngstad bij Polar Music onder wist te brengen.
In 1969 ontmoette Lyngstad Benny Andersson voor het eerst, hierna trad hij op als haar producer bij EMI. De samenwerking tussen Benny, Frida, Agnetha en Björn kwam tot stand in 1970. Samen maakten zij deel uit van een cabaret-show (Festfolket - de verloofden). De show had niet veel succes en de plannen voor een band werden opzij gelegd.
The Blasters are a rock and roll music group formed in 1979 in Downey, California, by brothers Phil Alvin (vocals and guitar) and Dave Alvin (guitar), with bass guitarist John Bazz and drummer Bill Bateman. Phil Alvin explained the origin of the band's name: "I thought Joe Turners backup band on Atlantic records I had these 78s I thought they were the Blues Blasters. That ends up it was Jimmy McCracklin. I just took the 'Blues' off and Joe finally told me, thats Jimmy McCracklins name, but you tell im I gave you permission to steal it."
Their self-described "American Music" was a blend of blues music, rockabilly, early rock and roll, punk rock, mountain music, and rhythm and blues. They have a devoted fan base and have received largely positive critical reviews, but have earned only limited mainstream success. Critic Mark Deming wrote of them, "the Blasters displayed a wide-ranging musical diversity [and] were a supremely tight and tasteful band with enough fire, smarts, and passion for two or three groups
Mieke Telkamp, pseudoniem van Maria Berendina Johanna Telgenkamp (Oldenzaal, 14 juni 1934) is een Nederlands zangeres. Ze is vooral bekend door het lied Waarheen, waarvoor, waarmee ze in 1971 haar comeback maakte.
Telkamp heeft tussen 1953 en 1967 vele hits op haar naam geschreven. Ook heeft ze veel succes in Duitsland gehad, met als grootste hit "Prego, prego gondeliere". Ze won in 1957 de eerste prijs, de Gouden Gondel, tijdens het Festival van Venetië. Zij heeft in 1962 aan het Knokke Songfestival meegedaan en in 1964 in de Snip en Snap Revue gestaan.
Eind jaren '60 trok ze zich op doktersadvies terug uit de showbusiness. Maar begin jaren '70 besloot ze om haar carrière nieuw leven in te blazen. Ze trad echter niet meer op in het land en beperkte het zingen tot platen-, radio- en televisiestudio's.
Na Telkamps terugkeer in de muziekwereld behaalde ze het grootste succes uit haar carrière. Ze ontving in 1971 haar eerste gouden plaat voor "Waarheen, waarvoor", een nummer in de originele Nederlandse tekst van Karel Hille, geschreven op de melodie van "Amazing Grace". Ze nam Waarheen, waarvoor samen met de Hi-Five onder leiding van Harry de Groot op naar een idee van Frank Jansen, die ook de productie deed.
Er is een cd verschenen met al haar Duitse successen, getiteld "Tulpen aus Amsterdam". Mieke Telkamp was de eerste Nederlandse zangeres die na de Tweede Wereldoorlog weer in het Duits zong, wat haar in de Duitstalige landen veel waardering heeft opgeleverd. Sinds 1955 verschenen in Duitsland vele platen, waarvan "Du bist mein erster Gedanke" de eerste was. Haar eerste Duitse titel "Morgen komm' ich wieder" werd in 1953 alleen in Nederland uitgebracht en werd een groot succes.
Telkamp was in 1978 de eerste persoon uit de showbusiness die werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
In augustus 2008 verscheen een dvd met de titel "Alles voor jou", waarop van 40 liedjes beeldregistraties staan uit de periode 1959-1989.
Op 13 december 2008 werd aan Telkamp een Diamanten Award uitgereikt bij de omroep MAX, voor de verkoop van 1.000.000 exemplaren van de plaat "Waarheen Waarvoor".
Op 10 maart 2011 nam ze bij Omroep MAX definitief afscheid van het grote publiek
Mieke Telkamp - Abends am Lago Maggiore 1959
Mieke Telkamp - Alaska.mp3
Mieke Telkamp - Alleen de wind.mp3
Mieke Telkamp - Als een gouden cirkel.mp3
Mieke Telkamp - Als je ouder wordt.mp3
Mieke Telkamp - Als je weet wat liefde is.mp3
Mieke Telkamp - Als je zestien bent.mp3
Mieke Telkamp - Angelino.mp3
Mieke Telkamp - Ann Carolin 1957
Mieke Telkamp - Auf wiedersehen mijn liefste.mp3
Mieke Telkamp - Ave Maria.mp3
Mieke Telkamp - Bedankt mooie dag.mp3
Mieke Telkamp - Blijf geloven.mp3
Mieke Telkamp - Brandend zand.mp3
Mieke Telkamp - Capito.mp3
Mieke Telkamp - De bruid.mp3
Mieke Telkamp - De dag.mp3
Mieke Telkamp - De drie klokken.mp3
Mieke Telkamp - De engelbewaarder.mp3
Mieke Telkamp - De klokken van Stella Maria.mp3
Mieke Telkamp - De laatste zeven dagen,.mp3
Mieke Telkamp - De nieuwe dag.mp3
Mieke Telkamp - Deinen Ring hab ich getragen.mp3
Mieke Telkamp - Denk daran 1959
Mieke Telkamp - Der erste Kuss.mp3
Mieke Telkamp - Der Spielmann 1955
Mieke Telkamp - Die rote Blume von den blauen Bergen 1956
Mieke Telkamp - Die schönste Zeit 1956
Mieke Telkamp - Die tijd vergeet je niet.mp3
Mieke Telkamp - Die Welt war nie so schön für mich 1957
Mieke Telkamp - Die wilden Schwane.mp3
Mieke Telkamp - Droog je tranen.mp3
Mieke Telkamp - Du bist mein erster Gedanke 1955
Mieke Telkamp - Du bist wie allen Andern.mp3
Mieke Telkamp - Du sollst mich heute küssen 1955
Mieke Telkamp - Durf te leven.mp3
Mieke Telkamp - Durst ist schlimmer als Heimweh.mp3
Mieke Telkamp - Eb en vloed.mp3
Mieke Telkamp - Echo in der Nacht 1958
Mieke Telkamp - Ein ganzes Herz voll Liebe 1955
Mieke Telkamp - Engelbewaarder.mp3
Mieke Telkamp - Er is meer.mp3
Mieke Telkamp - Fahr mich in die Ferne, mein blonder Matrose 1958
Sabien Tiels (Hasselt, 30 oktober 1976) is de artiestennaam van de Vlaamse zangeres Sabine Tielens. Ze treedt reeds van kindsbeen af op: op haar dertiende wordt ze derde op het liedjesfestival Euronoté in Italië. Ze neemt lessen in notenleer, instrument, dictie en jazzballet tot ze op veertienjarige leeftijd ingangsexamen doet in de Kunsthumaniora van Hasselt.
De eerste zelfgeschreven single Voor jou kent redelijk succes. In 1995 is ze laureate van de Radio 2 Zomerhit voor het beste debuut. De eerste CD Hou je morgen nog van mij bevat enkele successen zoals Trein, e.a.
In 1999 verschijnt Ik ben ik, een rijper album met een gelijknamige theatertour. In 2000 toert ze op festivals en in de theaters met Ode aan Betreurde Stemmen, een muzikaal eerbetoon aan onder andere Ann Christy, Louis Neefs en Wim de Craene.
In 2001 doet ze iets gelijkaardigs voor de kleinkunst met haar nieuwe album Optie Adoratie, waarop ze een persoonlijke interpretatie geeft aan tijdloze meesterwerkjes van onder andere Miel Cools, Herman van Veen, Zjef Vanuytsel, Jacques Brel en Toon Hermans.
In 2003 verschijnt Ritme van de Tovenaar, een album met elf nieuwe songs van eigen hand, geproduceerd door haar pianist, arrangeur en levenspartner Dirk Schreurs. Ze is moeder van Pieterjan en sedert 2002 is ze meter van vzw Autisme Limburg.
In 2008 verschijnt haar album De Overkant, waarop twaalf nummer staan. Een jaar later doet ze, samen met Andrea Croonenberghs en Sofie Van Moll, een theatertour met als titel MEISJES!.
Sabien Tiels - Alles.mp3 Sabien Tiels - Breek het ijs.mp3 Sabien Tiels - En toen.mp3 Sabien Tiels - Hier hoor ik thuis.mp3 Sabien Tiels - Hou je morgen nog van mij.mp3 Sabien Tiels - Ik ben ik.mp3 Sabien Tiels - Ik weet niet hoe.mp3 Sabien Tiels - Ik wil alleen maar zijn.mp3 Sabien Tiels - Leun op mij.mp3 Sabien Tiels - Neem mij.mp3 Sabien Tiels - Nooit meer alleen.mp3 Sabien Tiels - Nu ben ik.mp3 Sabien Tiels - Trein.mp3 Sabien Tiels - Van voor af aan.mp3 Sabien Tiels - Voor jou.mp3
Sur Sourire (Frans voor 'Zuster Glimlach'), artiestennaam van Jeanne Paule Marie (Jeannine) Deckers (Waver, 17 oktober 1933 aldaar, 29 maart 1985), was een Belgische kloosterzuster.
Ze was een zuster in het dominicaanse klooster in Fichermont, nabij Waterloo. Ze zong daar al regelmatig haar zelf gecomponeerde liedjes. Die werden zo goed ontvangen dat het klooster met het idee kwam om er een plaat van te laten persen die dan kon worden meegegeven aan bezoekers en novicen. In 1963 werd de plaat opgenomen in Brussel. Het lied Dominique werd er door de mensen van Philips direct uitgepikt. Ze vroegen (en kregen) toestemming om het nummer als single op de markt te brengen, met een wereldhit tot gevolg. Het stond zelfs enige tijd op de eerste plaats van de Amerikaanse hitparade. In de Verenigde Staten kreeg het nummer in 1965 een tweede carrière toen het bij Capitol Records opgenomen werd in de versie van Tony Sandler & Ralph Young (Sandler & Young) op de succes-LP "Side by Side". Later werd het door talloze artiesten in diverse talen gecoverd. Dit lied wordt misschien nog wel het meest onthouden vanwege het refrein:
Dominique -nique -nique s'en allait tout simplement, Routier, pauvre et chantant. En tous chemins, en tous lieux, Il ne parle que du Bon Dieu, Il ne parle que du Bon Dieu.
Na dit succes, dat zelfs in Hollywood werd verfilmd als "The singing Nun" met Debbie Reynolds in de hoofdrol, stortte Deckers zich weer vol overgave op het kloosterleven, totdat zij in 1967 uittrad om zich geheel aan haar muzikale carrière te wijden, ditmaal onder het pseudoniem Luc Dominique. Ze zong religieuze liedjes en nam ook veel kinder-repertoire op, maar het werd geen succes. Met Dominique was de zingende zuster met de glimlach feitelijk een eendagsvlieg gebleken. Extra bitter voor haar was dat ze weliswaar zelf "Sur Sourire" min of meer dood verklaard had, maar dat de zingende kloosterzuster uit Fichermont voor de Belgische belastingdienst nog springlevend was. Dat resulteerde erin dat Deckers belasting moest betalen op opbrengsten die al die tijd naar het klooster gegaan waren en waar ze zelf geen cent van gezien had. In die tijd ontpopte Deckers zich ook als een critica van de rooms-katholieke Kerk en als een voorstander van gezinsplanning.
Soeur Sourire - Alleluia.mp3 Soeur Sourire - Dominique.mp3 Soeur Sourire - Entre les etoiles.mp3 Soeur Sourire - Fleur de cactus.mp3 Soeur Sourire - J'ai trouvé le seigneur.mp3 Soeur Sourire - La vie est un long fleuve tranquille.mp3 Soeur Sourire - Mets ton joli jupon.mp3
Wallace Collection is een Belgische rockband die furore maakte met hun album Laughing Cavalier (1969). Het album werd opgenomen in de Abbey Road Studios en werd een succes, mede dankzij de single Daydream die een nummer 1-hit werd in meer dan 20 landen. Artiesten als Claude François, Beta Band, Paul Michiels en I Monster maakten van Daydream hun eigen versie en scoorden er een hit mee. Van de single werden twee miljoen exemplaren verkocht. Ook Portishead heeft in hun single 'Glorybox' een sample gebruikt van 'Daydream'.
Het sextet bestond uit begenadigde muzikanten die elk een verschillende muzikale achtergrond hadden. Sylvain Vanholme en Freddy Nieuland maakten eerder deel uit van de band Sylvester's Team. Zij zorgden voor de popinvloeden in de songs van Wallace Collection, terwijl invloeden uit jazz en klassieke muziek aan de sound werden toegevoegd met de komst van toetsenist Marc Hérouet en de klassiek geschoolden Raymond Vincent (viool) en Jacques Namotte (cello). Vincent en Namotte maakten eerder deel uit van het Nationale Philharmonisch Orkest. Samen konden ze meer dan twintig instrumenten bespelen, waardoor ze geen beroep moesten doen op andere studiomuzikanten bij de opnames.
Tussen 1970-1971 ondernam Wallace Collection een Europese tournee en deden ze alle grote Europese festivals aan. Tijdens hun Amerikaanse tournee traden ze op in Peru, Venezuela en Mexico. Een hoogtepunt uit hun carrière was het concert in het uitverkochte Maracana-stadion in Rio voor meer dan 40.000 toeschouwers.
In 1970 componeerde Wallace Collection de soundtrack voor de Franse film La Maison. Datzelfde jaar bracht de band een tweede album uit, Wallace Collection. De songs Serenade en Love werden hits, net als Dear Beloved Secretary die de eerste plaats in de hitlijsten veroverde in onder andere Italië. Een jaar later schreven ze muziek voor de films Un Beau Monstre en Les Intrus met Charles Aznavour in de hoofdrol. Songs als Stay en My Way Of Loving You zagen zo het licht. Met deze soundtracks werd de band erg populair in Frankrijk en Italië.
De lange tournees wogen echter zwaar door en bevorderden niet bepaald de composities van de band, temeer daar de platenfirma blauwdrukken van de hit "Daydream" bleef vragen terwijl de band ook tot heel wat anders in staat was. De verschillende muzikale achtergronden van de muzikanten bemoeilijkten de situatie waardoor de band het uiteindelijk voor bekeken hield.
Wallace Collection - Adagio.mp3
Wallace Collection - Baby I Don't Mind.mp3
Wallace Collection - Daydream.mp3
Wallace Collection - Dear Beloved Secretary.mp3
Wallace Collection - Fly Me To The Earth.mp3
Wallace Collection - Get Back.mp3
Wallace Collection - Get That Girl
Wallace Collection - Hocus Pocus.mp3
Wallace Collection - Laughing Cavalier .mp3
Wallace Collection - Let Me Love Her.mp3
Wallace Collection - Love.mp3
Wallace Collection - Merry-Go-Round .mp3
Wallace Collection - Misery.mp3
Wallace Collection - Natacha .mp3
Wallace Collection - Peru .mp3
Wallace Collection - Phil.mp3
Wallace Collection - Poor Old Sammy .mp3
Wallace Collection - Ragtime Lily .mp3
Wallace Collection - Serenade (Long Version).mp3
Wallace Collection - Since You're Gone For Ever More.mp3
Wallace Collection - Single Man (Instrumental).mp3
Wallace Collection - The Sea Disappeared
Wallace Collection - We Gotta Do Something New.mp3
Ferre Grignard (Antwerpen, 13 maart 1939 - 8 augustus 1982) was een Vlaams zanger en gitarist. Hij verwierf faam tijdens de jaren '60 met nummers als "Ring, Ring, I've Got To Sing" en "My Crucified Jesus".
Hij werd geboren in een burgerlijk milieu waar hij later weinig mee te maken zou willen hebben. Toen hij eind jaren '50 kunstonderwijs ging volgen, kreeg hij bekendheid in de Antwerpse artiestenwereld. Niet omdat zijn schilderijen nu zo goed verkochten, integendeel, maar omdat hij zichzelf gitaar had leren spelen en zong als een witte neger. "Hij heeft de blues, al spreekt hij geen woord Engels."
In 1964 werd hij ontdekt door platenbaas Hans Kusters, en Grignard brak snel door met de hit "Ring, ring, I've got to sing". Met zijn hippie-achtige imago, zijn lange haar en nonchalante uiterlijk, werd hij de Boudewijn de Groot van Vlaanderen.
Hoogtepunt was een optreden in Olympia in Parijs. Kort daarop klaagde hij de Franse vedette Johnny Hallyday aan, die een bewerking had gemaakt van zijn tweede hit "My crucified Jesus". Het plagiaat zelf kon hem niet zoveel schelen, wel het feit dat Halliday er een tekst op had gemaakt, die beledigend was tegenover hippies in het algemeen en Grignard in het bijzonder.
Grignard leefde overeenkomstig zijn imago: wild en nonchalant. Dat deed zijn carrière geen goed. De fans waren hem snel vergeten en Grignard werd weer cafézanger. Vlak voordat hij in 1982 aan keelkanker zou overlijden, probeerde hij een comeback te maken, "met beklemmend werk, indringend als een lange doodskreet".
Omdat hij vaak in het Antwerpse jazzcafé "De Muze" zat, hangt er ook nu nog steeds een groot portret van Grignard aan de muur.
In 2005 eindigde hij op nr. 185 in de Vlaamse versie van De Grootste Belg, buiten de officiële nominatielijst
Ferre Grignard - A worried man Ferre Grignard - Captain's disaster Ferre Grignard - Diggin' my potatoes Ferre Grignard - Drunken sailor Ferre Grignard - Hansie Pansy Ferre Grignard - Hash bamboo shuffle 1702 Ferre Grignard - Lazy John Ferre Grignard - Maureen Ferre Grignard - My crucified Jezus Ferre Grignard - On the Bowery Ferre Grignard - Ring, ring, I've got to sing Ferre Grignard - Sexy Mary Brown Ferre Grignard - She's gone Ferre Grignard - Tell me now Ferre Grignard - The Zoo Ferre Grignard - We want war Ferre Grignard - Yama hey Ferre Grignard - Yellow you, yellow me
Plastic Bertrand, pseudoniem voor Roger Jouret (Brussel, 24 februari 1954) is een van de best verkochte Belgische artiesten. Momenteel staat hij op nr. 5 van meest verkochte platen in België.
Plastic Bertrand brak in 1977 door met de monsterhit Ça plane pour moi (ik verkeer in hogere sferen). In het Nederlandse popprogramma Toppop trad hij op springend op een trampoline.Reeds een jaar later was hij een "echte rockster", met alle drugs & seks & rock-'n-roll die daarbij horen. Zo gaan er geruchten dat hij eens een New Yorkse hotelkamer met een bijl aan gort zou hebben geslagen. Na deze wilde jaren verwaterde de faam van de Belgische rockgod ietwat. Zo had hij in 1979 nog een klein hitje met Tout petit la planète, maar een kleine acht jaar later presteerde hij het om op het Eurovisiesongfestival op de op één na laatste plaats te eindigen, uitkomende voor Luxemburg met het liedje Amour amour. In 1988 had Plastic Bertrand nog een kleine hit met Slave to the beat.
Tegenwoordig bestiert hij een eigen kunstgalerie en is hij producer voor aankomend talent.
In 2006 won de zanger een rechtszaak die tegen hem was aangespannen door Lou De Prijck, de producer van Ça plane pour moi. De Prijck probeerde middels deze rechtszaak de rechten op dit nummer te verwerven en beweerde dat Plastic Bertrand het nummer niet zelf had gezongen. Als gevolg van deze rechtszaak werden experts aangesteld. Deze kwamen in juli 2010 op basis van de stem van de zanger toch tot de conclusie dat De Prijck het lied gezongen moet hebben. Bovendien wordt een accent uit het noordoosten van Frankrijk gezongen en niet uit Brussel. In het Nederlandse programma Top 2000 was op 28 december 2010 een reportage te zien waarin Lou De Prijck een toelichting gaf op bovenstaande kwestie vanuit Thailand en zijn gelijk wilde aantonen.Tevens gaf hij aan dat de tekst van het nummer 'Ca plane pour moi' eigenlijk een opeenstapeling was van allerlei absurdu onsamenhangende zaken.Het nummer heeft een zeer hoog tempo en de tekst wordt heel snel gezongen met heel veel woorden (5 coupletten en 4x het refrein in 3 minuut 17).
Nog regelmatig vertolkt Lou De Prijck onder zijn eigen naam het nummer. De rechtbank heeft nog niet beslist of De Prijck op basis van deze bevindingen aanspraak kan maken op naburige rechten
Plastic Bertrand - Baby Doll Plastic Bertrand - Bambino Plastic Bertrand - Ca Plane Pour Moi Plastic Bertrand - Coeur D´Acier Plastic Bertrand - Fou Des 50´ Plastic Bertrand - Gueule d´Amour Plastic Bertrand - Hula Hoop Plastic Bertrand - Jacques Cousteau Plastic Bertrand - Le Monde Est Merveilleux Plastic Bertrand - Le Pantine Plastic Bertrand - Le Petil Tortillard Plastic Bertrand - Major Tom Plastic Bertrand - Paradis Plastic Bertrand - Sans Amour Plastic Bertrand - Sentimentale-Moi Plastic Bertrand - Stop Ou Encore Plastic Bertrand - Super Cool Plastic Bertrand - Tout Petit La Planete
Norman Greenbaum (born November 20, 1942, Malden, Massachusetts, United States) is an American singer-songwriter. He studied music at Boston University. He is best known for his song "Spirit in the Sky".
Greenbaum is best known for his song "Spirit in the Sky", which sold two million copies across 1969 and 1970.[1] Sales for this song reached over one million by May 1970 alone, and received a gold disc awarded by the R.I.A.A.. Spirit In The Sky, with its combination of 'heavy' guitar, hand-clapping, and spiritual lyrics, has been used in many films, advertisements, and television shows.
Although "Spirit in the Sky" has a clear Christian theme, Greenbaum was and still is a practicing Jew. He was inspired to write the song after observing country singers Dolly Parton and Porter Wagoner singing a religious song on television.
Greenbaum is regarded by some as a one-hit wonder; however, several of his records placed prominently in the charts. In 1968, under the name Dr. West's Medicine Show and Junk Band, he recorded the novelty hit "The Eggplant That Ate Chicago". Warner Bros. Records released "Spirit in the Sky" to tremendous response in 1970; a December 1970 survey of the top 100 songs of the decade, hosted by radio personality Robert W. Morgan, listed "Spirit in the Sky" at #7.
"Spirit in the Sky" remakes
Another group, Doctor and the Medics, became a one-hit wonder of sorts with their version of "Spirit in the Sky" in 1986 (they had a minor hit with the follow-up "Burn", and a hit album Laughing at the Pieces). Also in 1986, an all-girl punk band called Fuzzbox had a hit with the song. British television stars The Kumars also became one-hit wonders in the UK, when they and Gareth Gates reached #1 with the same song in 2003. "Spirit in the Sky" is featured on the video game Rock Band 2. The song was also remade by the Christian band Stellar Kart and debuted in their 2010 album, Everything Is Different Now. The Kentucky Headhunters recorded it, including it on their 1991 album, Electric Barnyard.
Norman Greenbaum - Back Home Again.mp3 Norman Greenbaum - California Earthquake.mp3 Norman Greenbaum - Canned Ham.mp3 Norman Greenbaum - Country Lad.mp3 Norman Greenbaum - Daddy I Know.mp3 Norman Greenbaum - Damper.mp3 Norman Greenbaum - Gondoliers, Shakespears, Overseers, Playboys & Bum.mp3 Norman Greenbaum - Hook And Ladder.mp3 Norman Greenbaum - I.J.Foxx.mp3 Norman Greenbaum - Jigsaw.mp3 Norman Greenbaum - Jubilee.mp3 Norman Greenbaum - Junior Cadillac.mp3 Norman Greenbaum - Lucille Get Stealed.mp3 Norman Greenbaum - Marcy.mp3 Norman Greenbaum - Milk Cow.mp3 Norman Greenbaum - Petaluma.mp3 Norman Greenbaum - Rhode Island Red.mp3 Norman Greenbaum - Skyline.mp3 Norman Greenbaum - Spirit In The Sky.mp3 Norman Greenbaum - Tars Of India.mp3 Norman Greenbaum - The Day They Sold Beer In Church.mp3 Norman Greenbaum - The Day They Well Went Dry.mp3 Norman Greenbaum - Titfield Thunder.mp3 Norman Greenbaum - Weird.mp3
Ted Herold (* 9. September 1942 in Berlin-Schöneberg; eigentlich Harald Walter Bernhard Schubring) ist ein deutscher Sänger und Filmschauspieler.
Der Sohn eines Stukkateurmeisters, der mit seiner Familie 1951 nach Bad Homburg vor der Höhe zog, begeisterte sich schon als Jugendlicher für Musik. Besonders US-amerikanische Rock-n-Roll-Titel von Bill Haley, Buddy Holly und vor allem Elvis Presley hatten es ihm angetan. Schubring überzeugte zunächst seine Mitschüler mit dem Nachspielen einschlägiger Hits, bis ihm eine Klassenkameradin 1958 einen Kontakt zur Plattenfirma Polydor vermittelte. Nach Probeaufnahmen folgte im selben Jahr die Aufnahme der ersten Single, die zwei deutschsprachige Cover-Versionen von Elvis-Presley-Hits enthält, im Polydor-Studio in Hamburg unter dem Musikproduzenten und Orchesterleiter Bert Kaempfert. Der Vertriebsleiter erfand passend zu den Rock-n-Roll-Titeln das Pseudonym Ted Herold.
Die erste Schallplatte avancierte zu einem Achtungserfolg, Herold bekam einen lukrativen Vertrag mit Beteiligung am Verkauf und wechselt zum Polydor-Studio in Wien zu dem erfolgreichen Produzenten Gerhard Mendelson, der dort u. a. bereits die Karriere von Peter Kraus steuerte. Während Kraus fortan deutlich sanftere Titel erfolgreich interpretierte, wurde Herold als deutscher Elvis aufgebaut. Bis 1960 sang Herold fast ausschließlich deutsche Cover-Versionen erfolgreicher Presley-Titel. Für Aufsehen sorgte in erster Linie der Titel Ich bin ein Mann des damals 17-Jährigen. Das Stück wurde in der prüden Nachkriegszeit nicht von deutschen Radiosendern gespielt.
Herolds Karriere steuerte 1959 mit zahlreichen Single-Veröffentlichungen und ersten Tourneen, u. a. mit Tommy Kent, Bully Buhlan, Ralf Paulsen und Max Greger einem ersten Höhepunkt entgegen. Im selben Jahr absolvierte er die Mittlere Reife. 1960 wird das Repertoire von Herold, ebenso wie bei seinem Vorbild Elvis Presley, mit sanfteren Titeln erweitert. Die von Werner Scharfenberger und Fini Busch geschriebene Ballade Moonlight entwickelte sich mit über 500.000 verkauften Singles zum größten Erfolg des Sängers und kletterte auf den ersten Platz der deutschen Charts. Herold, der nach wie vor als rebellischer Rock-n-Roller gilt, bekommt zwar bis Mitte der 1960er Jahre von den ausschließlich öffentlichen-rechtlichen Fernsehsendern keine Engagements, trat zwischen 1959 und 1963 mit seinen Titeln aber in zahlreichen Musikfilmen auf.
Meer on Wikipedia
Ted Herold - 1 - 0.mp3 Ted Herold - Ahua.mp3 Ted Herold - Am anderen Tag.mp3 Ted Herold - Auch du wirst gehn.mp3 Ted Herold - Blaue Augen, Schwarze Haare.mp3 Ted Herold - Cadillac Woman.mp3 Ted Herold - Carolin darf ich dein Mann sein.mp3 Ted Herold - Crazy Baby.mp3 Ted Herold - Da Doo Ron Ron.mp3 Ted Herold - Dein kleiner Bruder.mp3 Ted Herold - Desperados der Liebe.mp3 Ted Herold - Die Besten sterben jung.mp3 Ted Herold - Dixieland Rock.mp3 Ted Herold - Doch dann kam Bill Haley.mp3 Ted Herold - Eine Kette aus roten Korallen.mp3 Ted Herold - Geh den Weg mit mir.mp3 Ted Herold - Gib dein Ziel niemals auf.mp3 Ted Herold - Hast du fünf Minuten Zeit.mp3 Ted Herold - Hey Baby.mp3 Ted Herold - Hey Little Girl.mp3 Ted Herold - Hula Rock.mp3 Ted Herold - Ich bin ein Mann.mp3 Ted Herold - Ich bin ein Wanderer.mp3 Ted Herold - Ich brauch keinen Ring.mp3 Ted Herold - Ich fahr keinen Jaguar.mp3 Ted Herold - Isabell.mp3 Ted Herold - Kleine Moonlight Lady.mp3 Ted Herold - Küss mich.mp3 Ted Herold - Little Linda.mp3 Ted Herold - Lonely.mp3 Ted Herold - Lover Doll.mp3 Ted Herold - Moonlight.mp3 Ted Herold - Nur Sie.mp3 Ted Herold - Oh,So Sweet.mp3 Ted Herold - Pretty Belinda.mp3 Ted Herold - Rockabilly Willy.mp3 Ted Herold - So schön ist nur die Allererste Liebe.mp3 Ted Herold - Sunshine Baby.mp3 Ted Herold - Texas Baby.mp3 Ted Herold - Wild One.mp3 Ted Herold - Wunderbar wie du heut wieder küsst.mp3 Ted Herold - Wunderland.mp3 Ted Herold & Lil Babs - Tschau, Tschau auf Wiedersehn.mp3
Haar ouders (Platenkoning JB Swart) hebben al ruim 30 jaar een platenzaak in Valthermond, maar ook in Weerselo en verkopen voornamelijk Nederlands- en Duitstalige muziek.Haar ouders zijn tevens producent en hebben diverse verzamel cds uitgebracht, o.a. van Telstar.
Doordat JB Swart de serie Originele Piratenhits (60 delen) uitbracht, is ze gaan zingen. Haar eerste liedje was 'Bandieten Johnny' (en werd geplaatst op de Verzamel cd Originele Piratenhits deel 27)
Silvia besloot een band te gaan zoeken en haar eerste optreden verzorgde ze samen metDe Stemmingmakers .
Silvia heeft vervolgens 5 jaar (vanaf 1997) deel uitgemaakt van een stemmingsorkest genaamd:'The Greenlights'.
Ze hebben onder die naam ook een single uitgebracht waarmee ze een tv optreden bij Veronica Call tv hadden.
In 2003 is Silvia als solo-zangeres begonnen.De reden waarom ze voornamelijk Nederlandstalige muziek zingt, is omdat ze het gezellige muziek vind,die een ieder mee kan zingen.Maar ze heeft ook Engelstalige nummers (country, top 100) in haar repertoire, waardoor ze allround is
Silvia Swart - 't Strand Van Majorca.mp3 Silvia Swart - Alle liedjes in die nacht.mp3 Silvia Swart - Alle macht den Traumen.MP3 Silvia Swart - Als ik kijk in je donkere ogen.mp3 Silvia Swart - Als je dicht bij me bent.mp3 Silvia Swart - Als je verliefd op een jongen bent.mp3 Silvia Swart - Bandieten Johnny.mp3 Silvia Swart - Bladhark Lied.mp3 Silvia Swart - Blijf nu toch weg.mp3 Silvia Swart - Bodyguard.mp3 Silvia Swart - Dierenleed.mp3 Silvia Swart - Dólle grieze.mp3 Silvia Swart - Duizend vragen.mp3 Silvia Swart - Een slaapzak en twee gitaren.mp3 Silvia Swart - Er staat 'n bank.mp3 Silvia Swart - Geef mij je hand.mp3 Silvia Swart - Happy boy.mp3 Silvia Swart - Ik heb lang moeten wachten.mp3 Silvia Swart - Ik vond bij jou het geluk.mp3 Silvia Swart - Ik wil alleen maar jou.mp3 Silvia Swart - In jouw armen.mp3 Silvia Swart - In jouw mailbox staan drie kusjes van mij.mp3 Silvia Swart - Jij bent mijn liefste.mp3 Silvia Swart - Jij ja jij.mp3 Silvia Swart - Kom toch terug bij mij schat.mp3 Silvia Swart - Mijn hart slaat.mp3 Silvia Swart - Mooie vreemde man.mp3 Silvia Swart - Onderste boven.mp3 Silvia Swart - Rocky dans met mij.mp3 Silvia Swart - Sha la la, het is weer weekend.mp3 Silvia Swart - Terug naar jou.mp3 Silvia Swart - Twentekanaal.mp3 Silvia Swart - Voorbij is voorbij.mp3 Silvia Swart - Waarom.mp3
