Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
17-07-2012
Douche
Maandag nog eens een uurtje gaan lopen. Nadat het poetsen gedaan was en nadat ik had gegeten, heb ik mijn looptenue maar aangetrokken. Ik had nog even de buien afgewacht en ben dan uiteindelijk naar het park getrokken met de hoop dat er nog wat plaats was naast de plassen. Uiteindelijk is dat allemaal goed meegevallen. Toen ik startte, begon het weer lichtjes te regenen. Maar ik had daar weinig last van. In het park was ik goed beschut. Ik werd nog het meeste nat van de overhangende bladeren en van het zweten. Ik had namelijk mijn regenvestje aangedaan, wat toch tamelijk warm bleek te zijn. Het lopen ging zeer vlot. De regen zorgde voor extra zuurstof in de lucht en dat voel je toch. Hoewel ik toch weer tegen de 11,5 km/u liep, was het gevoel toch dat ik een stuk langzamer liep, bewijze mijn lagere hartslag nadien. Na de tien kilometer moest ik nog een paar rondjes op de piste afwerken, kwestie van het uur rond te krijgen. Eenmaal daar aangekomen, begon het te regenen. Het was van die fijne motregen, maar dan in grote hoeveelheden. Het stoort je niet, maar je wordt er wel kletsnat van. Dus als geschenk voor de geleverde kreeg ik nog een serieuze douche over me heen. Maar daar word je sterk van.
11,4 km - 60' - 11,40 km/u - 5'15" /km - HS na : 99 bpm
Maandag was het echt puzzelen met mijn dagschema. In het weekend had ik de maandag zorgvuldig gepland. Maar 's morgens viel mijn plan al meteen in duigen. De poetsvrouw bleek met vakantie te zijn. Heeft zij ditvergeten te melden of was ik het vergeten? Feit is dat ik er dan maar aan moest beginnen, nadat ik Jordi naar de vakantiewerking had gedaan. Volg goede moed er aan begonnen. Toen ik daar mee klaar was, had ik nog enorm veel zin om naar buiten te trekken. Normaal stond er een duurloop van 50 minuten op het programma. Ik had daar dan een duurloop van een uur van gemaakt, maar door tijdsgebrek heb ik dan maar mijn parcours van 8 kilometer afgewerkt. Ik moest immers op tijd zijn om Jordi terug af te halen. Hoewel ik in het begin de indruk had dat het net fris genoeg was om te lopen, bleek het toch warmer te zijn dan ik dacht. Ik heb het goed mogen uitzweten. Er stond ook nog een flink windje. Net niet te veel om een ontspannen loopje te doen. Als je op het einde het gevoel hebt dat je nog een stuk verder kunt, is het jammer dat je niet meer tijd hebt. Het geeft ook aan dat mijn conditie niet slecht is (voor mijn normen toch). Aangezien ik mij niet vermoeid voelde, heb ik mijn hartslag niet gemeten, maar vond ik het belangrijker om een goede stretchbeurt te doen. De benen moeten de volgende dag weer paraat kunnen staan. Hopelijk kan ik nu dinsdag weer eens richting atletiekpiste trekken. Zo'n clubtraining is een goede afwisseling hoewel ik graag alleen loop. Je hebt van af en toe toch eens iemand anders nodig om je te kunnen meten, zodat je echt weet waar je staat met de conditie. Maar de tijd zal beslissen.
Donderdag een duurloop van 60 minuten afgewerkt. Deze keer ben ik op de baan gaan lopen in plaats van in het park, kwestie van tijd te winnen. Er wordt thuis gestart en ik kom thuis aan. Dus na het stretchen kan ik meteen naar binnen en kan ik daarna sneller aan de rest beginnen. Aangezien ik al om 11u werd gewekt door het zalige geluid van een klophamer, besloot ik om al op te staan en wat vroeger te trainen. In het begin viel er een drupje regen, wat zeer welkom was. Maar na twee kilometer was het al opgehouden en voelde ik de warmte stilletjes aan terug komen. Het ging allemaal vlot tot ongeveer een kilometer voor het einde. Toen voelde ik de warmte zeer goed en begonnen de benen zwaar aan te voelen. Het zweet stroomde van het lichaam. Ik was enorm opgelucht toen het alarm van mijn timer afging. Ik heb de hitte toch een beetje onderschat. Het voelde op het laatst aan als lood. Toch tevreden dat ik heb doorgezet. Dit zal zich zeker op een later tijdstip belonen, hoop ik toch. Anders is het een zeer goede zweetkuur geweest. Ook niet slecht. Vrijdag was Jordi thuis, dus werd er gefietst. De hele toer met een kleine versnelling gereden. Zo hou je de benen ook soepel. Ik hoop toch dat ik volgende week er een derde training kan bijdoen.
11,3 km - 60' - 11,30 km/u - 5'18" /km - HS na : 142 bpm
Maandag nog eens een duurloop van 60 minuten gelopen in het park. Ik vond het een stuk warmer dan vorige week. Gelukkig was er een klein windje, hoewel dat niet echt voor verkoeling zorgde. Maar dat was dan een gelegenheid om eens goed te zweten. Gedurende de ganse loop een mooi, gelijkmatig tempo kunnen aanhouden. In het park was het nog te doen onder de bomen. Eens ik op het einde terug op de piste verscheen, voelde je toch het verschil. Het werd een heel stuk warmer. Toch heb ik nog een viertal ronden kunnen afwerken. Deze keer iets verder gelopen dan vorige keer. Dus de week is weer goed ingezet. Nu maar hopen dat het deze week wel lukt om enkele keren meer te trainen.
11,9 km - 60' - 11,90 km/u - 5'02" /km - HS na : 129 bpm
Maandag eindelijk weer een training kunnen afwerken. De vorige weken was er te weinig tijd om de loopschoenen aan te trekken. Nu de kans zich voordeed, moest ik er van profiteren. Het werd een duurloop van 1 uur. Het is een leuke training geworden in het Rivierenhof, maar wel één met een paar hindernissen. Toen ik na ongeveer 500 meter het eerste stukje bos indraaide, botste ik bijna op twee dames met buggy's en twee honden. Ik schrok me rot en moest voor de eerste keer inhouden. Al snel had ik mijn vertrouwd tempo weer vast. Na 1300 meter was het weer prijs. Men stond de ganzen te voederen met als gevolg dat deze de ganse breedte van de weg in beslag namen. En ganzen gaan niet zomaar uit de weg, heb ik gemerkt. Voorzichtig er tussen door glippen was dus de boodschap. Nadien rustig het bos in gelopen. Ik ben toch nog heel wat joggers tegengekomen. Op maandagmorgen wordt er heel wat af gelopen in het park. Aan kilometer zes moest ik zien dat ik geen spelende kinderen omver liep. Die hadden alleen maar oog voor de bal. Zo iemand van bijna vijftig is niet interessant genoeg om in de gaten te houden . Nadat die hindernis was genomen, dacht ik de rest van de training rustig te kunnen doorlopen. Dat was buiten de waard gerekend. Een jondegame hield mij staande. Ze was haar tweelingzus kwijt geraakt en vroeg me of ze haar mocht opbellen met mijn gsm. Omdat ik een goed karakter heb en zeer behulpzaam ben , belde ze even naar haar zus, maar pech voor haar was het voicemail. Later zag ik ze dan toch samen lopen, gevonden dus. De rest van de training heb ik zonder onderbrekingen kunnen afwerken. Aangezien het uur nog niet om was, heb ik nog een viertal rondjes op de atletiekpiste afgewerkt. Dat brengt dus de totale loopafstand op 11800 meter. Niet slecht na iets meer dan een week te hebben stil gelegen.
11,8 km - 60' - 11,80 km/u - 05'05"/km - HS na : 120 bpm
Maandag een duurloop van 45 minuten afgewerkt. De rugproblemen zijn weer helemaal achter de rug. Ik wilde mijn training op de atletiekpiste doen, maar daar aangekomen merkte ik dat er enkele bussen met schoolkinderen waren aangekomen voor hun sportdag. Dat was te druk voor mij. Daarom terug naar huis gereden en mijn omloop van 8 kilometer dan maar gelopen. Dit zijn vooral rustige wegen waar nauwelijks een auto passeert; enkel twee keer een drukke weg oversteken. Maar via de middenberm is dat geebn probleem. Ik kon vlot mijn tempo aanhouden. Ik had wel de indruk dat het een beetje benauwd was om te lopen, hoewel er toch een flinke wind stond. Mijn gevoel was juist, daar ik in de late namiddag naar binnen moest vluchten voor een serieus onweer met flink wat regen. Het onkruid in de voortuin mag dus nog even blijven staan. Al bij al een goed begin van de week. Dinsdag kan ik niet gaan trainen. Het is nochtans één van mijn favoriete trainingen, namelijk 2 x 3000m. Maar de plicht onder de vorm van een dienstvergadering roept. Meen kan nu eenmaal niet alles hebben wat men verlangt.
8,8 km - 45' - 11,73 km/u - 05'06" /km - HS na : 94 bpm
Maandag ben ik verplicht geweest om een training over te slaan. Ik had te veel last van mijn rug. Dus dan maar naar de huisarts gegaan. Toch nog positief nieuws gekregen. Het zou enkel de rugspieren zijn die wat overbelast waren. Het deed ook geen pijn toen hij op mijn rug drukte. Ik had vooral last bij bepaalde bewegingen. Ik denk dat het vooral komt doordat mijn bovenbenen goed stijf waren op vrijdag na de training van donderdag. Op zich is dat niet erg, want na het loslopen van vrijdag was dit al een heel stuk beter. Het komt vooral door de aangepaste houding die je dan aanneemt om zo gewoon mogelijk te stappen. Komt daarbij dat ik tijdens mijn nachtdienst veel op een bureaustoel heb moeten zitten, wat niet bevordelijk voor mijn rug was. Gewoon wat feldene innemen was de boodschap. Ik mocht zelfs rustig lopen. Dus dinsdag werd er naar de clubtraining gegaan. Er stond 4 x 1600m op het menu. Ik ging gewoon proberen of het zou lukken. Vooraleer te beginnen heb ik goed rekoefeningen gedaan en daarna een rondje op de piste gelopen. Dat viel goed mee, dus besloot ik om de training verder te doen, gewoon op eigen tempo. De eerste reeks liep ik rondjes van 1'45", iets tragen dan gewoonlijk. Dit gebeurde zonder pijnklachten. Nadien werden de rondetijden iets sneller en liep ik constant rondjes van 1'40", wat voor mij gewoon is. Aangezien ik gedurende de ganse training geen pijn had, besloot ik om de laatste reeks gewoon een goed tempo aan te houden en op het gevoel te lopen. Het ging zeer goed, want ik verbeterde mijn persoonlijke tijd met maar liefst 8 sedconden, namelijk 6'23". Na enkele stretchoefeningen en wat uitlopen lekker onder de douche en naar huis. Het lopen deed inderdaad goed aan mijn rug, want de volgende dag was deze al een heel stuk beter. Alleen nog een beetje stijfheid, maar dat gaat wel over. Nu gewoon donderdag en vrijdag de trainingen wat inkorten en rustig aan en dan zal het leed wel geleden zijn. Dan kunnen we volgende week er weer tegenaan.
Deze week twee keer gelopen, namelijk op donderdagavond en op vrijdag. Normaal had ik op dinsdagavond naar de clubtraining gegaan maar Ellen had op woensdag een grote toets op school. Dus besloot ik om op dinsdag met Jordi naar de zwemtraining mee te rijden en op donderdag met Ellen te gaan lopen. Het was voor mij tevens een grote test. er stond namelijk een tempoloop van 2 Parkronden op het programma met een totale afstand van 9800m. Ik had al 1 Parkronde gedaan, maar dit was voor mij de eerste keer. na een lichte opwarming begonnen we er aan. Ik besloot om samen met Amy te lopen. Zij is op de marathon 3u30 waard en kan dus een hele tijd een goed en gelijkmatig tempo aanhouden. Om niet te veel van haar te profiteren, hebben we bijna constant naast elkaar gelopen. Enkel waar dit niet kon, liepen we om beurt aan kop. Halfweg passeerden we in 21'48. Ik had op voorhand gerekend op 22' om zo te proberen een tijd van 45 minuten te halen. De tweede ronde was in feite dezelfde ronde, maar dan in tegengestelde richting. Zo kom je de anderen ook nog eens tegen en kun je elkaar wat aanmodigen. Af en toe had ik de indruk dat het tempo wat daalde, maar dan versnelde ik een klein beetje zodat de snelheid behouden bleef. De laatste kilometer begon ik stelselmatig het tempo te verhogen zodat ik op een bepaald moment geen voetstappen meer achter mij hoorde. Amy liep even op een tiental meter, maar door een sprintje op het einde zijn we toch samen aangekomen. Zo hebben we elkaar weer naar een mooie tijd getrokken : 44'18". Ik had zelfs het gevoel dat ik nog niet alles had gegeven. Hopelijk kan dit leiden naar 44 minuten op deze afstand. Ik zit in ieder geval goed op schema om op 10 kilometer naar de 44 minuten te lopen. Hopelijk kan ik dit nog halen.
Vrijdag heb ik van de nood een deugd gemaakt. Ik merkte dat de batterijen van mijn sporthorloge leeg zijn. Daardoor heb ik dan maar een recuperatieloop van 10 kilometer gedaan. De spieren moesten toch worden losgemaakt na de inspanning van donderdag. Al bij al een rustige afsluiter van de week.
Dit
verlengde weekend waren dan de Special Olympics. Donderdag was er de
openingsceremonie, maar onze club deed hier niet aan mee. Aangezien Jordi die
dag ook geen wedstrijd had, zijn wij die dag nog thuis gebleven.
Vrijdag liep de wekker om 5u50 af. Er werd niet getreuzeld. Na het ontbijt en
het maken van de lunchpakketjes vertrokken we richting Geel. Daar stond de
autobus te wachten. Om 7u30 vertrokken we dan naar Seraing. Ginder aangekomen
zijn we recht naar het zwembad gegaan. Hoewel Jordi pas om 13u30 zijn wedstrijd
had, zijn we toch daar gebleven om de anderen aan te moedigen. Tijd genoeg dus
om nog iets te gaan drinken en 's middag rustig te eten.
Toen het tijd werd, ben ik met Jordi en de trainer naar de kleedkamer gegaan en
hem overgedragen aan de begeleiders van de organisatie. Toen kwamen de zenuwen,
niet bij Jordi maar bij ons. Hoe zou hij het er van afbrengen? Zou hij geen
fouten maken? Het is allemaal goed meegevallen. Na het startsein sprong Jordi
gezwind het water in voor een lengte van 33 meter en na een mooi
race tikte hij als vierde aan. Dat was een goed begin. Net naast het podium,
maar dat was voor ons niet erg.
Vrijdag op hetzelfde uur opgestaan om dag twee aan te vatten. Nu moest hij twee
wedstrijden : 33 meter rugslag en 66 meter vrije slag.
Weer hetzelfde scenario wat betreft de voorbereiding. Nu was het hopen dat
Jordi op tijd zou vertrekken. Tijdens zijn eerste wedstrijd in maart bleef hij
gewoon aan de startblok hangen. Hij had niet door dat hij mocht vertrekken.
Deze keer was het geen probleem. Hij tikte als derde aan. Maar de eerste twee
waren te vroeg vertrokken. Aangezien men bij deze zwemmers geen valse start kan
doen, worden zij gewoon achteruit geschoven. Dus tot onze grote verbazing kwam
Jordi op het hoogste schavot te staan. Een gouden medaille. Wie had dat kunnen
dromen? Emoties kwamen naar boven. Aan de andere kant van het zwembad stond een
fiere papa foto's te maken van de winnaar op het podium. Dat doet een mens toch
iets.
En nog was het niet gedaan. Na de middag stond er de 66 meter vrije slag op het
programma. Deze keer weer goed weg en na een constante wedstrijd te hebben
gezwommen, behaalde Jordi zijn tweede podiumplaats. Een bronzen medaille. Onze
dag kon niet meer stuk. Nadien zijn we nog wat gaan rondwandelen. Je kan naar
de verschillende sporten gaan zien. Er waren 6 domeinen waar verschillende
sporttakken aan bod kwamen waar men met pendelbussen van het leger naar toe kon
rijden.
's Avonds zijn we dan nog naar de sluitingsceremonie gaan kijken.
Nadat een Olympisch vlammetje in een lantaarn werd gestoken om te dienen
voor volgend jaar, werd de Olympische vlam gedoofd en waren de spelen voorbij.
Met een aangenaam gevoel zijn we daarna weer naar huis gereden met een mooie
oogst.
Voortaan weten we waar naartoe met Hemelvaart. Dan worden telkens de Special
Olympics georganiseerd. In 2013 worden ze in Gent georganiseerd. De moeite om
er naar toe te gaan.
Maandag toch nog een gaatje gevonden om een duurloop te doen. Ik opteerde weer voor het parcours van 10 km in het Rivierenhof. Normaal gezien stond er 50 minuten op het programma, maar die 10 km zou dit wel benaderen. Het was prachtig loopweer en het park lag er droog bij. Ik nam een redelijk rustige start en passeerde de eerste kilometer in 5'20". Daarna gingen de kilometertijden beetje bij beetje naar beneden en kwam ik vanaf halfweg steeds ongeveer rond de 5' per kilometer uit. Op geen enkel moment werd er een forcing gevoerd en na 10 km was er nog een heleboel overschot in de benen en de longen. Bewijze daarvan mijn hartslag nadien die net boven de 100 bpm bedroeg. Tevreden naar huis dus. Verder zal het afwachten worden wanneer er deze week zal kunnen gelopen worden. De dinsdagtraining valt voor mij weg. Het Hemelvaartweekend staat volledig in het teken van de Special Olympics in Seraing. Jordi gaat er op vrijdag en op zaterdag zijn "wedstrijden" zwemmen. Dus rijd ik dinsdagavond mee naar de training om de laatste besprekingen mee te volgen. Toch benieuwd wat daar allemaal te beleven valt. Ik kijk er wel naar uit. Het fototoestel ligt al klaar. Misschien dat er donderdagvoormiddag samen met Ellen een toertje wordt gelopen. Zij begint het niet meer erg te vinden om samen te lopen. We zien wel.
10 km - 50'02" - 11,99 km/u - 5' /km - HS na : 104 bpm
Zowel op donderdag als op vrijdag heb ik kans gezien om een toertje te lopen. Het was twee keer dezelfde omloop. Op donderdag werd ik op tijd gewekt door de boormachine en een soort van zaag bij de buren. Van een automatische wekdienst gesproken. Hierdoor kon ik wat vroeger de baan op voor een duurloop van 50 minuten. Ik vond het heerlijk om te lopen. Het was toch behoorlijk warm ondanks de wind. Er werd een iets rustiger tempo aangehouden tegenover het begin van de week. Ik hou voorlopig deze methode aan : op maandag en dinsdag ligt het tempo iets hoger om dan op donderdag en vrijdag wat rustiger aan te doen. Toch werd er nog een afstand van 9,6 km afgelegd, wat een gemiddelde snelheid van meer dan 11 km/u betekende. De conditie is terug in orde. Op vrijdag is het een andere training geworden. Ellen had mijn horloge meegenomen naar school. Zij had haar loopproef voor punten. Dan heb ik maar een training afgewerkt puur op het gevoel. Dezelfde omloop als donderdag, alleen het tempo was niet van belang. Enkel op de ademhaling letten en daar je snelheid aan aanpassen. Heerlijk vind ik zo'n training. Ik noem het een gevoelstraining. Resultaat is dat ik praktisch dezelfde afstand heb gelopen, maar dan in een tragere tijd. Nadien kreeg ik een berichtje van Ellen (gsm-en op school ) dat ze goede punten had : 18/20. Zij had de 3700m afgelegd in 18'20". Helemaal niet slecht voor haar daar zij een vijftal weken niet had kunnen trainen wegens de projectwerken van de school. Hoewel ik nog altijd vind dat dit een stupide systeem van punten geven is, is het voor haar goed uitgedraaid. Zo is de week dan voor ons beiden goed geëindigd.
donderdag : 9,6 km - 50' - 11,52 km/u - 5'12" /km - HS na : 116 bpm
Dinsdag was het clubtraining. Dit keer was het voor mij een beetje speciaal. Ellen ging voor de eerste keer met onze groep meetrainen. Ik wilde bovendien haar laten zien wat haar vader nog waard was. Ik denk niet dat ik haar heb ontgoocheld. De afgelopen dagen had ik het gevoel dat ik stilaan terug naar de conditie van voor de feestdagen toegroeide door twee vlotte trainingen af te werken. Dat gevoel bleek inderdaad juist te zijn. Er stond 5 x 1000m op het programma. De eerste sessie is altijd een beetje het loopgevoel krijgen bij mij. Nu dook ik meteen onder de 4 minuten. Dit was voor mij de stimulans om te proberen steeds onder die 4 minuten te blijven. Dat is telkens gelukt. Ik ben extra tevreden omdat ik steeds alleen moest lopen omdat diegene die op mijn niveau lopen er niet waren. Toen de voorlaatste sessie was afgewerkt, kreeg ik van de trainer te horen dat ik nog maar een fractie boven mijn besttijd (3'51") zat. Dus ging ik nog eens proberen om daar onder te gaan. De tussentijden waren prima en na een laatste sprint met een geweldig gevoel de eindmeet overschreden. Ik hoorde een betere tijd : een verbetering van twee seconden. Het gevoel zat dus zeker goed. Een constante training afgewerkt zonder ferme uitschieters en telkens mijn tijd verbeterd. Je gaat voor minder met een goed gevoel naar huis. Mijn tijden waren in volgorde : 3'59" - 3'56" - 3'54" - 3'53" - 3'49".
Voor Ellen was het even wennen. Zij had zo'n schema nog niet moeten lopen. Zij ging toch proberen om steeds onder de 5 minuten te blijven. De eerste twee is dat gelukt. De volgende twee zat ze iets boven de 5 minuten. De laatste sessie heeft ze niet meegelopen. Het is niet nodig om van in het begin al te forceren. de conditie komt wel na een aantal trainingen. Gewoon even doorbijten en dan komt alles in orde. Maar ze zal nu wel door hebben dat ze nog veel boterhammekes moet eten vooraleer ze papa voorbij zal schieten.
Stlletjes aan begin ik mijn oude niveau te bereiken. Maandag begon ik aan mijn training. Het zou een rustige duurloop van 50 minuten worden. Ik ging speciaal op mijn ademhaling letten. Van zodra deze versnelde, zou ik dan mijn tempo vertragen. Puur op het gevoel lopen vind ik nog altijd reuze. Daar leer je enorm je lichaam kennen. Het zou dus een rustige duurloop worden. Het ging er naar mijn gevoel zeker rustig aan toe. Ik heb me zelfs een paar keer moeten opleggen om niet te snel te lopen, maar nadien bleek dat dit niet veel heeft geholpen. Ik zat onmiddellijk in het goede ritme, ideale loopomstandigheden. Vorgige vrijdag twijfelde ik nog of de afstand in het park wel klopte, omdat ik daar ook niet het gevoel had van te snel te lopen en ik liep daar ook minder dan 48 minuten over de 10 km. Na maandag moet ik toch denken dat deze wel juist is, maar dat mijn conditie gewoon weer aan het verbeteren is. De achterstand die ik opliep door bijna de hele maand januari stil te liggen, is zogoed als ingehaald. Nu kan ik weer verder beginnen opbouwen om naar een nieuw niveau te klimmen, rustig aan welteverstaan. Voor dinsdag hoop ik alleen maar dat Ellen op tijd thuis is van schooluitstap, want ze heeft besloten om met onze groep mee te trainen. Ik kan al bijna niet wachten om samen met haar te trainen. Ze zal haar ogen open trekken als ze de masters van Brabo aan het werk ziet . Daar ben ik zeker van.
10,3 km - 50'00" - 12,36 km/u - 4'51" /km - HS na : 134 bpm
Om de week af te sluiten nog eens een goede duurloop gelopen op vrijdag. Eigenlijk was dit de enige loopdag van de week. Normaal was er op donderdag ook een training gepland, maar kinderen kunnen jouw goed gepland schema danig in de war gooien. Net voor ik wilde vertrekken, kreeg ik een sms van Ellen dat er is van haar brug was losgekomen. Naar de orthodont gebeld en dan maar naar ginder gereden in plaats van te trainen. Op vrijdag stond er normaal een trage duurloop van 14 kilometer op het programma. Maar omdat er heel wat te doen stond, heb ik er een duurloop van 10 km van gemaakt in het Ter Rivierenhofpark. En het is me heel goed bevallen. Ik merk dat mijn conditie terug de goede kant op gaat. En de kilometertijden blijven nagenoeg constant waarover ik zeer tevreden ben. Dat betekent dat ik gedurende een hele tijd mijn tempo goed kan vasthouden. Je merkt wel dat het weer goed wordt en dat de temperatuur de hoogte in gaat. De klassen van de lagere school beginnen weer met hun boswandelingen. Je moet met momenten goed uitkijken dat je die kleine gasten niet omver loopt. De paadjes zijn niet overal even breed. Toen ik bijna aan het punt van 8 km was, moest ik even vernsellen om die gastjes voor te zijn. Daardoor was mijn kilometertijd wat scherper. Maar voor de rest goed mijn tempo kunnen houden. Enkel de eerste kilometer ben ik boven de 5 minuten gebleven, de rest rond de 4'50" en eronder. Als je dan na de training het gevoel hebt dat je nog wat over hebt, dan mag je met een tevreden gevoel naar huis gaan. Hopelijk blijft de conditie dezelfde richting uitgaan.
10 km - 47'54" - 12,53 km/u - 4'47" /km - HS na : 132 bpm
km 01 : 5'11" km 06 : 4'49" km 02 : 4'59" km 07 : 4'44" km 03 : 4'46" km 08 : 4'44" km 04 : 4'46" km 09 : 4'36" km 05 : 4'50" km 10 : 4'27"
Op maandag werd er niet getraind. Jordi had een vrije dag en dan wordt er iets anders gedaan. Op zondag echter deed zich onverwacht de gelegenheid voor om de loopschoenen aan te trekken. Ellen had al verteld dat ze binnen een paar weken "voor punten" moet lopen. Ze moet, om het maximum van de punten te halen, 3700 meter lopen in 17 minuten. Per minuut dat men trager loopt, gaan er punten af. Ik vind het idee op zich al absurd. Iemand die niet het talent heeft om te hardlopen, verliest hiermee een hoop punten. Maar voorlopig haalt protesteren niets uit. Dus werd er afgesproken om een paar trainingen in te lassen. Ik had voor haar al een omloop getekend van die afstand om haar een idee te geven hoe ver ze al stond en of er nog veel werk aan de winkel is. Aangezien zij dit 's avonds wilde doen, moest papa mee de straat op. Er werd voor een tempo gezorgd, dat we probeerden heel de tijd aan te houden. Voor mij was dit zeker een rustig tempo. Er werd nog redelijk wat gebabbeld, wat toch wijst het nog een stuk sneller kan. Dat zal ook moeten om onder die 20 minuten te geraken. Maar daar heb ik wel vertrouwen in. Het is nu kwestie van een constant tempo te kunnen blijven lopen en dan kunnen we dat nog proberen op te drijven. Onze tijd bedroeg 21'44". Dat moet en kan zeker nog een stuk naar beneden. Feit is dat ze met de club al enkele weken niet meer is gaan trainen omwille van het vele huiswerk en projecten die moesten worden voorbereid. Ik denk dat het gewoon weer even wennen is aan het lopen en dan komt die snelheid weer vanzelf. Het is alleen te hopen dat het in die korte tijd voor elkaar komt. Het was weer een hele tijd geleden dat ik met Ellen trainde. Ten eerste is het niet evident voor haar om samen met "papa" over de straat te lopen Anderzijds moet ik mij wel een stuk inhouden om haar niet achter te laten. Maar dat vind ik niet erg. Ik beschouw dit dan maar al loslopen, de benen soepel houden. Ze zal er wel aan moeten wennen, want ze heeft gevraagd of ik eens kon polsen bij de trainer of ze met onze groep mag meetrainen. Ze wil echt voor de lange afstand gaan en momenteel traint zij voor de middel - lange afstand. En dat zijn toch andere trainingsafstanden. Maar dan kan ze ook zien wat die "ouwe papa" van haar nog allemaal kan . Ik ben nu al benieuwd.
Nadat de keelperikelen achter de rug zijn, ben ik weer op weg om mijn aantal kilometers op te krikken. Misschien maar goed dat ik niet ben gestart in Antwerpen. De keelpijn was op zondag nog niet helemaal verdwenen. Het had alleen maar erger kunnen worden. In plaats daarvan heb ik the day after een snellere duurloop gepland van 60 minuten, kwestie van een parcours met wat snelheid te lopen. Het is niet hetzelfde, maar het geeft je toch het gevoel eens goed te kunnen doortrekken. Er stond veel wind, maar gelukkig was deze vooral in de eerste helft in het nadeel. Gedurende het tweede gedeelte ging het heel vlot. Zonder te forceren werd een gemiddelde van boven de 12 km/u aangehouden. Hoewel ik een beetje vreesde dat het wat frisjes zou zijn, heb ik me toch flink in het zweet gewerkt. De wind zal er voor iets tussen zitten, zeker. Op dinsdag geen clubtraining. Er werd een "alternatieve training" voorgesteld. Er is afgesproken om samen iets te eten met uiteraard een drankje erbij. Dit kan alleen maar de sfeer in de groep ten goede komen. Deze is al goed, maar zulke initiatieven helpen dit mee in de hand. Dus wordt de volgende training op donderdag gepland. De boog kan niet altijd gespannen staan.
12,3 km - 60' - 12,30 km/u - 4'52" /km - HS na : 138 bpm
Dinsdag en donderdag wordt er zeker niet gelopen. Maandagnacht begon ik keelpijn te krijgen en was het moeilijk snuiten. Op dinsdag werd dit alleen maar erger. Dus besloot ik maar om de clubtraining op dinsdagavond maar aan mij voorbij te laten gaan. Het was inmiddels beginnen te regenen en zo zou het alleen maar verergeren. De nacht daarop maar heel weinig geslapen en daarom wordt de donderdag ook maar geannuleerd. Enkel als het een stuk beter is, wordt er op vrijdag getraind op voorwaarde dat het weer nog meezit. Anders wordt er volgende maandag terug begonnen.
Maandag nog eens een keer op de piste gaan lopen. Er stond 30 minuten op het programma. Het is weer een "rustweek" met de 10 Miles en de marathon van Antwerpen in het vooruitzicht. Dit jaar gaat het aan mij voorbij. Aangezien ik niet moet inhouden, heb ik deze training voor mezelf wat zwaarder gemaakt. Ik besloot om er een soort van interval van te make : om de kilometer van snelheid wisselen. Ik schatte dat ik tussen de vijf en zes kilometer zou lopen : redelijk goed ingeschat. De eerste kilometer aan een normaal tempo gelopen, kwestie om niets te forceren. De tweede kilometer werd aaneensluitend ingezet aan een hoger tempo. Toch was dit nog een aanpassing. Dat wordt voor mij een gewoonte om de eerste kilometers wat gewoon te worden om daarna onder stoom te geraken. Zal wel met de leeftijd te maken hebben, zeker. Toen ik mijn tweede trage kilometer bezig was, kwam er een klas de baan opgewandeld. Deze moesten een proef doen voor punten. De meisjes moesten 4km en de jongens 5km afleggen in 20 minuten. Ik geloof nooit dat er iemand daarin is geslaagd. Er waren er zelfs bij die al moeite hadden met twee ronden na elkaar te lopen. Zij begonnen er aan toen ik net de meet was gepasseerd voor een trage kilometer. Ik heb niemand weten passeren. Toen ik daarna aan mijn laatste snelle kilometer begon, liet ik die jonge gasten (secundair onderwijs) zien wat een "ouwe" nog allemaal kan. Zo ben ik met een voldaan gevoel weer naar huis kunnen gaan. Toch een beetje een strever?
km 1 : 5'14" km 2 : 4'24" km 3 : 5'27 km 4 : 4'01" km 5 : 5'30 km 6 : 4'01"
Daarna nog wat uitgelopen om tenslotte naar de auto te sprinten om de regen voor te zijn.
Er is weeral een week om. Ik heb deze week afgesloten met een duurloop aan een iets trager tempo. Het tijdstip was een stuk vroeger dan de vorige dagen en dat voelde ik. Het was een pak frisser. Zodanig zelfs dat ik besloot om de lange broek aan te doen en iets met lange mouwen. De eerste twee kilometer last van koude vingers, maar daarna was dit gedaan. Deze keer stond er een duurloop van 12 kilometer op het menu. Dit is een omloop waar ik veel tussen de velden loop. Heerlijk rustig lopen dus. Toch moest ik even schrikken. Toen ik over het zebrapad liep, kon de bejaarde chauffeur blijkbaar zijn rempedaal niet snel genoeg vinden en kon hij maar op het nippertje nog remmen. Ik raakte met mijn hand zelfs de motorkap. Dan weet je wel hoe dicht dit was. Ook al heb je fluovest aan, ook al ben je oplettend, als de anderen niet opletten heb je daar natuurlijk niets aan. Maar het is gelukkig goed afgelopen. De verdere training niets speciaals meegemaakt. Deze werd vlot afgewerkt en met een goed gevoel kunnen we de rest van de vakantie tegemoet gaan. Volgende week wordt er niet gelopen. Dan zitten we in Disneyland Parijs. Daarna kunnen we er terug invliegen.
12,6 km - 1u06'09" - 11,43 km/u - 05'15" /km - HS na : 109 bpm
Ondanks de drukke bezigheden toch nog twee keer de kans gezien om te trainen tot hier toe. Maandag een duurloop van 45 minuten afgewerkt. Ik voelde onmiddellijk dat ik een stuk sneller ging dan anders. Maar omdat ik direct in een mooi ritme zat en me niets moest forceren, ben ik maar op hetzelfde tempo blijven doorgaan. Ik was benieuwd waar ik zou uitkomen. Ik nam de omloop van 8 km zodat ik veel op rustige wegen kon blijven lopen. Ik was verbaasd dat ik nog heel wat tijd over had toen ik het 8 kilometerpunt passeerde. Uiteindelijk ben ik geëindigd op 9,6 km en ik voelde me niet kapot. Dat bewees mijn hartslag ook nog nadien. Deze was iets verhoogd, maar normaal te noemen na een grotere inspanning.
Dinsdag stond de clubtraining gepland. Maar omdat Jordi op kamp is naar de zee, profiteerde Sandra er van om wat langer te blijven doorwerken. Toen dan bleek dat de auto later klaar zou zijn in de garage, besloot ik om de clubtraining te laten vallen en later op de avond in mijn eentje een duurloop te doen die qua afstand ongeveer dezelfde zou zijn. Ik had een omloop in gedachten die ongeveer 15 km is, maar ben dan toch van gedachte veranderd na de tweede kilometer. Ik wilde eens een ander traject uitproberen (zat al een hele tijd in mijn hoofd), hoewel ik de afstand niet echt wist. Maar het is voor een groot stuk autovrij. Het is zeer goed meegevallen. Het waren nu wel ideale loopomstandigheden. Aangezien de afstand hetzelfde was dan eerst voorzien, heb ik weeral een nieuwe omloop gevonden waar ik desnoods wat kan afsnijden of aanbouwen. Met een gemiddelde van bijna 12 km/u was ik zeer tevreden. Zo heb ik weer twee snelle trainingen afgewerkt, zodat de rest van de week weer rustig kan worden afgesloten. Ik ben in ieder geval blij dat de conditie weer de goede richting uitgaat en dat het vlotter loopt dan eerst vooropgesteld. Hopelijk blijft de vorm zo verder groeien.
Maandag : 9,6 km - 45'00" - 12,80 km/u - 4'41" /km - HS na : 133 bpm
Dinsdag : 15,2 km - 1u17'08" - 11,82 km/u - 5'04" /km - HS na : 116 bpm
. Nadat die hindernis was genomen, dacht ik de rest van de training rustig te kunnen doorlopen. Dat was buiten de waard gerekend. Een jondegame hield mij staande. Ze was haar tweelingzus kwijt geraakt en vroeg me of ze haar mocht opbellen met mijn gsm. Omdat ik een goed karakter heb en zeer behulpzaam ben
, belde ze even naar haar zus, maar pech voor haar was het voicemail. Later zag ik ze dan toch samen lopen, gevonden dus.
Hierdoor kon ik wat vroeger de baan op voor een duurloop van 50 minuten. Ik vond het heerlijk om te lopen. Het was toch behoorlijk warm ondanks de wind. Er werd een iets rustiger tempo aangehouden tegenover het begin van de week. Ik hou voorlopig deze methode aan : op maandag en dinsdag ligt het tempo iets hoger om dan op donderdag en vrijdag wat rustiger aan te doen. Toch werd er nog een afstand van 9,6 km afgelegd, wat een gemiddelde snelheid van meer dan 11 km/u betekende. De conditie is terug in orde. 
) dat ze goede punten had : 18/20. Zij had de 3700m afgelegd in 18'20". Helemaal niet slecht voor haar daar zij een vijftal weken niet had kunnen trainen wegens de projectwerken van de school. Hoewel ik nog altijd vind dat dit een stupide systeem van punten geven is, is het voor haar goed uitgedraaid. 
